Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019 στις 21.00
Γεγονότα του 8
Στο χώρο μπροστα απο το κυλικείο της Αρχιτεκτονικής, δημιουργείται ενας χώρος έκθεσης των γεγονότων του δεκέμβρη του 2008 με οπτικοακουστικο υλικο , μπροσουρες, διαδραστικούς μηχανισμούς και αλλα. Επισης στις 22:00 θα προβληθει το ντοκυμαντέρ " Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά " της Κλεμ απο τη Γαλλία. Ντοκυμαντερ που δείχνει μέσα απο συνεντεύξεις ατόμων που συμμετείχαν στα γεγονότα του 8, του πως οργανώθηκε και πως νοημοτοδοτήθηκε η εξέγερση. Με τη λήξη του, θα ακολουθησει μπαρ .
Έχοντας εσωτερικεύσει τη πειθάρχηση των σωμάτων μας και τη χειραγώγηση των επιθυμιών μας δεν έχουμε πάρα να αναστοχαστούμε και να συγκρουστούμε με τις αξιακές βάσεις συγκρότησης του είναι μας, της προσωπικότητας μας ή της ταυτότητας μας. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία τομών με τη πραγματικότητα μας με τα σύνολα που μας περιβάλλουν.
Με τι είμαστε ? Με τι δεν είμαστε ; με τι είμαστε μεταξύ ?
Μαθαίνοντας όμως, να είμαστε στο ενεργό τώρα τα δυναμικά αυτά των κρίσιμων μαζών ώστε ΝΑ.
Για ποια επιθυμία μιλάμε και καταλαβαίνουμε?
Ποιο σώμα κουνιέται και μιλά ?
Ο τοίχος είναι το κατάλληλο αυτό σχήμα για να αντιληφθούμε τα όρια και τις τομές των ορίων μεταξύ τους. Ο τοίχος είναι αποκλειστικός και συνάμα μεθοριακός. Ο τοίχος είναι πολεμική. Οι γραμμές του χαρτιού άθελά τους μεν είναι δε, οι εν δυνάμει αποδείξεις εξουσίας στο χώρο. Η αρχιτεκτονική όντας στο φόντο μας βοηθάει να συνεχίζουμε να κινούμαστε χωρίς εμπόδια χωρίς αποπροσανατολισμούς , να μπορούμε να είμαστε λειτουργικοί, να αποδίδουμε. Υποκείμενα που ενσωματώνουν επιθυμίες αρχικώς, έπειτα αποκλείουν μερικώς και στη συνέχεια καταναλώνουν καθολικά. Μηχανές που παράγονται από το πόλεμο και για το πόλεμο, πολεμικές μηχανές, ακόμα και αν δε το βλέπεις καθώς ο ουρανός δεν είναι εμποτισμένος με τα βλέμματα των νεκρών, είναι εκεί!
Η ζωή μας περιβάλλεται από εικόνες, είμαστε εικόνες και πομπoί εικόνων, τηλεοράσεις. Παρά τη ποικιλόμορφη παθητικότητα που δεχόμαστε, οπλίζουμε τις κόρες του ματιού να κοιτούν ως κινηματογραφικές μηχανές, να καταγράφουν αυτές τη πραγματικότητα που τα διαμορφώνει, πραγματώνοντας άλλες καθημερινότητες γεμάτες δυνατότητες ρήξης, σύνθεσης και συλλογικού αναβρασμού. Χώροι που ενδυναμώνουν τις δυνατότητες που στέκονταν ανενεργές. Γι΄αυτό επιλέγουμε τι θέλουμε να μας αντιπροσωπεύσει. Αναζητούμε τα σύμβολα αυτά που νοηματοδοτούν τον αντικομομφορισμό και τα τοποθετούμε για να ανά/καταλάβουμε το δημόσιο χώρο. Αφού πρώτα έχουμε καταλάβει ποια πληροφορία ανταποκρίνεται στις επιθυμίες μας, ποια διχοτομεί την ομοιογένεια, ποιες είναι χειραγωγούμενες από τη διαρκή και όλο και πιο δυναμική τάση ελέγχου και πειθάρχησης των σωμάτων μας.
*Αν η πολιτική συμφωνία έγκειται στη διαφωνία ή στην άρνηση δημιουργούμε τις προϋποθέσεις εμφάνισης της διαλεκτικής αυτής σχέσης ώστε να επαληθεύσουμε ταυτότητες συγγένειες και ετερογένειες.
πηγή : email που λάβαμε στις 12 Δεκέμβριος 17h