Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019 στις 13.00
[Θεσσαλονίκη] Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων
Μαζί σου
τις σκοτεινές νύχτες μέσα στα κατειλημμένα
Κοντά σου
τις φωτεινές μέρες στους δρόμους
Δίπλα σου
κατώ από το βάρος της κανονικότητας
Όταν εκείνοι θα απαιτούν υπακοή
Υποσχέσου μου πως εμείς ανυπάκουες θα είμαστε πάντα
Κοινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ
Ένα κύμα βίαιης καταστολής έχει ξεσπάσει πάνω σε οποιονδήποτε αγωνίζεται ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Καταλήψεις στέγης μεταναστών ξεκίνησαν να εκκενώνονται πρώτες και εκατοντάδες άνθρωποι σύρθηκαν ξανά στα camps. Σειρά είχαν οι καταλήψεις όπου εκτός από στεγαστικές ανάγκες κάλυπταν και πολιτικά εγχειρήματα, όπως η Βανκούβερ Απαρτμάν στην Αθήνα και η Παλμάρες στη Λάρισα. Στην πεπατημένη της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που εκκένωσε 27 καταλήψεις, και κάποιες από αυτές τις κατεδάφισε κιόλας, οι εκκενώσεις συνοδεύονται με προσαγωγές και συλλήψεις αγωνιστών/ριών.
Το αποκορύφωμα της κατασταλτικής μανίας ήταν στις 10 Νοέμβρη, όταν η σύγκλητος της ΑΣΟΕΕ αποφασίζει σε συνεργασία με τους μπάτσους και την ακροδεξιά κυβέρνηση, ενόψει της -στενάχωρης γι' αυτούς- επετείου της εξέγερσης της 17 Νοέμβρη του 1973, να γιορτάσουν με τον δικό τους ιδιότυπο τρόπο κλείνοντας το πανεπιστήμιο, αφού πρώτα είχαν εκκενώσει και έναν κατειλημμένο χώρο εντός της σχολής. Παρ' όλα αυτά την επόμενη μέρα φοιτητές από διάφορους φοιτητικούς συλλόγους αψηφούν τις αυταρχικές αποφάσεις του κράτους και την τρομοκρατία που προσπαθεί να σπείρει, είτε με απειλητικές εξαγγελίες είτε με τα ματ, και σπάνε το λοκ-άουτ μπαίνοντας στον χώρο του πανεπιστημίου για να πραγματοποιήσουν κανονικά τηνπροαποφασισμένη γενική συνέλευση. Στη συνέχεια ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και οτιδήποτε υπάρχει σε ομάδα καταστολής εισβάλλουν βίαια στην ΑΣΟΕΕ ρίχνοντας χημικά και κρότου λάμψης, τραυματίζοντας φοιτητές και αποκλείοντας τους στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου. Το ακόμα πιο εξωφρενικό είναι ότι όταν φτάνει το ΕΚΑΒ για να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες, παρ' όλο που κάποιοι ήταν σοβαρά τραυματισμένοι, οι δυνάμεις καταστολής τους απαγορεύουν την είσοδο. Ενώ η αυθαιρεσία τους δεν σταματάει εκεί, καθώς φοιτητής που συνελήφθη στη συνέχεια έξω από το σπίτι του, επειδή συμμετείχε στην κινητοποίηση στο χώρο του πανεπιστημίου, καταγγέλλει ότι οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν τα ίδια του τα κλειδιά για να μπουν και να ψάξουν το σπίτι του.
Μέσα σε ένα γενικότερο κρεσέντο αυταρχισμού, αυθαιρεσίας και έντονης βίας που κλιμακώνεται με γοργούς ρυθμούς από την κυβέρνηση έχουν γίνει γνωστά περιστατικά όπως προσαγωγή έντρομων ανηλίκων από κινηματογράφους, αναίτιες επιθέσεις σε χώρους στα Εξάρχεια όπως η κατάληψη Κ*Βοξ ήστις 7/11 στο καφενείο στην πλατεία, όπου μέσα καθόταν κόσμος που απλά έπινε τον καφέ του, ενώ αργότερα συνελήφθη και βασανίστηκε σύντροφος από το Ρουβίκωνα. Η λίστα συνεχίζει με ρατσιστικές και ομοφοβικές λεκτικές και σωματικές επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και ταπεινώσεις με διάφορους τρόπους σε άτομα σε δρόμους της περιοχής των Εξαρχείων. Φωτογραφίες προσαχθέντων από ιδιωτικά κινητά μπάτσων και ξεγύμνωμα (μόνο) των γυναικών. Εισβολές σε νοσοκομεία και ασθενοφόρα χτυπώντας νοσηλευτές και νοσοκόμους, αλλά και συνεχή δικαστήρια για αγωνιστές που πάλεψαν ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Τραμπουκισμός νεολαιών μέσα σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης όπου οι εικόνες με 300 γονατισμένα άτομα με τα χέρια στο κεφάλι για εύρεση ναρκωτικών (κάποια γραμμάρια βρέθηκαν τελικά), τη στιγμή που η αστυνομία και ένα σωρό κρατικοί μηχανισμοί έχουν ενεργή συμμετοχή στο μεγαλεμπόριο ναρκωτικών ουσιών που αποτελούν ταυτόχρονα εκτόνωση και νάρκωση των νέων αλλά και παράλληλη -μαύρη- πηγή κέρδους για το κεφάλαιο. Εισβολή και βίαιο σπάσιμο μαθητικών καταλήψεων μέσα σε σχολεία, συνεχείς εξευτελιστικοί έλεγχοι σε όποιον μοιάζει μετανάστης στους δρόμους και στις πλατείες, συλλήψεις τυχαίων ατόμων μετά από πορείες, αλλά και αύξηση των παρακολουθήσεων γραφείων πολιτικών συλλογικοτήτων και αγωνιστών όπως του συντρόφου Παναγιώτη Μασούρα και του φυτεύματος "κοριών" σε οχήματα (όπως πρόσφατα συνέβη με συντρόφους της Ταξικής Αντεπίθεσης) κλείνουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο τη λίστα των εντολών που έχουν οι μπάτσοι αυτή την περίοδο.
Την τιμητική της όμως σε αυτό το κύμα καταστολής έχει η περιοχή των Εξαρχείων. Ακόμα ένας βασικός λόγος που θέλουν διακαώς να «καθαρίσουν» την συγκεκριμένη γειτονιά της Αθήνας (και θα ακολουθήσουν και άλλες μόλις τελειώσουν με αυτήν) είναι για την οικονομική εκμετάλλευση της περιοχής. Για να έρθουν οι "άλλοι ξένοι", οι καλοί, οι πλούσιοι, που δεν αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας και να αγοράσουν σπίτια, να σπρώξουν τα high class ναρκωτικά τους και να πουλήσουν εναλλακτισμό. Η περιοχή θα εξευγενιστεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα, ο ντόπιος φτωχός πληθυσμός θα εκτοπιστεί για να δώσει χώρο στα AirBnB και τα ενοίκια θα βαρέσουν κόκκινο (όπως έγινε ήδη σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας, αλλά και σε ολόκληρες πόλεις του εξωτερικού), και θα δημιουργηθεί ακόμα μια πιάτσα που θα πηγαίνουμε εκεί μόνο και μόνο για να πουλάμε φθηνά την εργατική μας δύναμη.
«Συνταγματικά και δημοκρατικά ο μόνος που μπορεί να ασκεί βία είναι η αστυνομία. Πολύ δημοκρατικά».
Βασίλης Ντούμας. Πρόεδρος ειδικών φρουρών.
Έχοντας ξαναπεράσει τέτοια κύματα καταστολής, ξέρουμε καλά πως θα είναι γραφικό και συνάμα αυτοκαταστροφικό να τα ερμηνεύσουμε ως ένα ακόμα καρέ εχθροπραξιών μεταξύ του κράτους και των αναρχικών. Βλέπουμε την ταυτόχρονη επίθεση στον κόσμο της εργασίας, με το φακέλωμα των σωματείων και την περιστολή του δικαιώματος στην απεργία να συνοδεύει την συνέχεια της φτωχοποίησης μας, της φτηνής, ελαστικής, επισφαλούς εργασίας μας. Βλέπουμε τις φοροαπαλλαγές, τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων χώρων, υποδομών, αγαθών και τις κάθε είδους διευκολύνσεις στο κεφάλαιο τη στιγμή που το κόστος ζωής για εμάς ανεβαίνει. Βλέπουμε τις περικοπές στην υγεία, την προσπάθεια να γίνουν τα νοσοκομεία παραμάγαζα ιδιωτικών εταιρειών. Βλέπουμε την ολομέτωπη επίθεση στην παιδεία με την κατάργηση του Ασύλου, την πριμοδότηση ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά και το αβαντάρισμα των ιδιωτικών σχολείων, τη στιγμή που οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές στα δημόσια σχολεία συμπληρώνουν μία όλο και πιο έντονα ανταγωνιστική, εθνική, μιλιταριστική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων. Βλέπουμε το άγριο κυνήγι των μεταναστών, τους πνιγμούς και τις καταδιώξεις τους που δεν μπορούν να νοηθούν αλλιώς πέρα από κρατικές δολοφονίες, το ότι δεν τους δίνουν πλέον ΑΜΚΑ, το ότι τους στοιβάζουν σε σκηνές έξω από τις πόλεις, το ότι παρακρατικοί μηχανισμοί στήνουν επιτροπές για να διώξουν τα παιδιά από τα σχολεία. Βλέπουμε την προσπάθεια του κράτους να τους ωθήσει στην παρανομία, στο να δουλεύουν για 3€ την ώρα σπρώχνοντας χόρτο, από το οποίο οι κρατικοί μηχανισμοί έχουν ήδη βγάλει μερτικό όταν οι μεγαλέμποροι το έφερναν εντός της επικρατείας. Βλέπουμε όμως και την νομική θωράκιση της καταστολής με την αναβάθμιση των τρομονόμων, την επαναφορά του καθεστώτος εξαίρεσης για πολιτικούς κρατουμένους, με δυσανάλογη αντιμετώπιση αγωνιστών τη στιγμή που επιχειρηματίες, μπάτσοι, δικαστές, πολιτικοί όταν κατά λάθος συλλαμβάνονται να διαπράττουν τα μύρια όσα, καταλήγουν και πάλι ελεύθεροι. Βλέπουμε την όξυνση του μιλιταρισμού και του εθνικισμού, τις σκέψεις για αύξηση της θητείας και των ποσών που ξοδεύονται για όπλα, την ίδια στιγμή που ο ιμπεριαλιστικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ έχει μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο σε μία απέραντη βάση για να συνεχίσει να σπέρνει τον πόλεμο και τη βαρβαρότητα στην περιοχή.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αντιλαμβανόμαστε την κατασταλτική πολιτική αυτού του διαστήματος αλλά και τις γελοίες δηλώσεις χουντικών όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης, που αναπαυόμενοι στα μαξιλάρια της εξουσίας, αρνούνται να δουν πόσο γρήγορα και με τι αφορμές μπορεί να συμβούν κι εδώ όσα συμβαίνουν στη Χιλή, στον Ισημερινό, στη Βολιβία, στην Αϊτή και σε όλη τη Λατινική Αμερική. Είναι ολοφάνερο ότι όλο αυτό το κύμα καταστολής ουδεμία σχέση έχει με την καταπολέμηση της ανομίας και της τρομοκρατίας, όπως κραυγάζουν τα κατευθυνόμενα χαζοκάναλα. Είναι ένα κύμα καταστολής με ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά. Είναι πρακτικώς αδύνατο να καταπολεμήσουν την ανομία και την τρομοκρατία οι ίδιοι που δίνουν άδειες σε ματατζή που σκότωσε την 7χρονη κόρη του, που αφήνουν ελεύθερο τον ιδιοκτήτη των Leroy Merlin ενώ σκότωσε με το ταχύπλοο του δύο ανθρώπους. Οι ίδιοι που έπαιρναν μίζες από τη Novartis και τη Siemens, που δεν ξέρουν, δεν άκουσαν, δεν είδαν για τους 2 τόνους ηρωίνης στο Noor1.
Οι φτωχοί δεν φοβούνται τις καταλήψεις, οι φτωχοί δε φοβούνται όσους υπερασπίζονται τις πορείες από τη βία του κράτους. Οι φτωχοί φοβόμαστε το ότι τον επόμενο μήνα δε θα βγαίνει το νοίκι και το ότι μπορεί να ξαναείμαστε άνεργοι άμα διεκδικήσουμε τα νόμιμα στις δουλειές μας, το ότι τα παιδιά μας δεν έχουν δασκάλους και το ότι δε μας φτάνουν τα φράγκα για τις εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που ετοιμάζονται να βάλουν στα νοσοκομεία. Φοβόμαστε για τα πιτσιρίκια που αράζουν στην πλατεία να μη βρεθούν μπροστά στους μπάτσους και τις "εντολές" τους, φοβόμαστε για το ότι έχει μετατραπεί η ελληνική επικράτεια σε μία τεράστια νατοϊκή βάση, τη στιγμή που οι ορέξεις της ντόπιας αστικής τάξης σε συνδυασμό με τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις για την περιοχή μπορούν να μας μπλέξουν σε κάναν πόλεμο που θα πάμε να σκοτωθούμε πάλι εμείς, οι περιττοί, οι αναλώσιμοι, οι προλετάριοι.
Δεν τρώμε λοιπόν κουτόχορτο. Αν εχθές στόχευαν τους μετανάστες και σήμερα τους αναρχικούς, σκοπός τους είναι αύριο να τσακίσουν οικονομικά αλλά και κατασταλτικά αν χρειαστεί, όσους και όσες αψηφήσουν το κλίμα φόβου που καλλιεργούν και τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι. Το ξύπνημα του φοιτητικού κινήματος, οι μαζικές πορείες του Πολυτεχνείου, οι "από τα κάτω" απόπειρες επαναδραστηριοποίησης του εργατικού κινήματος, οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, το μπόλιασμα του αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιμιλιταριστικού λόγου ενάντια σε ντόπιους και ξένους πολεμοκάπηλους, οι κινήσεις υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος που αντιστέκονται σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, μπορούν και πρέπει να γίνουν παραδείγματα πάλης και ελπίδας για όλους τους εκμεταλλευόμενους. Η Λατινική Αμερική για τις ίδιες συνθήκες και τα ίδια προβλήματα με εμάς, είναι στις φλόγες εδώ και μήνες, με τον ιό των εξεγέρσεων να εξαπλώνεται παρά τη δολοφονική καταστολή στρατών-αστυνομίας, και τα αδέρφια μας στην άλλη άκρη της γης να θυμούνται μετά από δεκαετίες αυτό που θα θυμηθούμε πολύ σύντομα και εμείς: ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ, κανένα κράτος και καμία αστική τάξη δεν μπορεί να μας καταστείλει…
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12 ΣΤΙΣ 13.00 ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
Πορεία αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους που απειλούνται με εκκένωση
Τί είναι 15 μέρες, μπροστά σε τόσα χρόνια. Ένα ημερολόγιο αμέτρητων κατειλημμένων ημερών γεμάτο με αναμνήσεις. Σελίδες γεμάτες από στιγμές αγώνων, συγκρούσεων, απωλειών. Συλλήψεις, φυλακίσεις, αλλεπάλληλα χτυπήματα. Δυσκολίες, αδιέξοδα, πόρτες κλειστές, γυρισμένες πλάτες. Δάκρυα και σπαραγμοί. Και μετά σιωπή. Αλλά και θόρυβος. Πάλι αυτός ο γνώριμος θόρυβος. Γέλια και δάκρυα χαράς. Αγκαλιές και συναντήσεις. Είμαστε πάλι ζωντανοί. Είμαστε πάλι έτοιμοι. Και ξανά μπροστά, μόνο μπροστά αυτή τη φορά. Με γρήγορο βήμα και μια σιγουριά στο βλέμμα. Οι μέρες πλησιάζουν. Και όλα γίνονται πιο φωτεινά, πιο καθαρά. Σε αυτό το τραπέζι ακουμπάμε όλοι τις ελπίδες μας. Να μετρηθούμε. Να μη διστάσουμε αυτή τη φορά. Να κάνουμε το βήμα πιο πέρα. 16 χρόνια τώρα δεν είναι οι τοίχοι που μας κρατάνε τον έναν δίπλα στην άλλη. Είναι όσα φροντίσαμε να φυλάξουμε μέσα σε αυτούς. Πώς να ξεχάσεις μέσα σε 15 μέρες; Ποιόν να προδώσεις;Ο χρόνος μετράει αντίστροφα πάντα για όλους…
Αναμονή, αναμονή, επίθεση!
16 χρόνια κατάληψη Terra Incognita
***
Πορεία αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους που απειλούνται με εκκένωση
Σάββατο 14 Δεκέμβρη, 13:00 Καμάρα
κατάληψη Terra Incognita
Ο Νο1 κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο
(μια ομολογία & μια δέσμευση)
Ε, ναι λοιπόν, το ομολογούμε. Είμαστε ο Νο1 κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο. Παρότι οι καλοί μας τρόποι και -κυρίως- η μετριοφροσύνη μας δε θα μας επέτρεπαν υπό άλλες συνθήκες να το παραδεχτούμε τόσο ευθαρσώς, στην παρούσα φάση, μετά από όλη αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης, δεν μπορούμε να κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάκτυλό μας. Δε θα τους βγάλουμε και τρελούς τους ανθρώπους…
Ε, ναι λοιπόν, εμείς είμαστε. Η μεγαλύτερη απειλή για το ελληνικό κράτος, του οποίου (όπως και κάθε άλλου) ο ιστορικός ρόλος είναι να διασφαλίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα δηλαδή αυτών που κερδίζουν από την εκμετάλλευση της εργασίας όσων δεν έχουν άλλον τρόπο να επιβιώσουν πέρα από το να πουλάνε -συχνά με εξευτελιστικούς όρους- την εργατική τους δύναμη. Και, για να προλάβουμε τις όποιες παρεξηγήσεις, να διευκρινίσουμε ότι φυσικά δεν εννοούμε συγκεκριμένα "εμείς" ως συλλογικότητα, ούτε "εμείς" ως Αναρχική Ομοσπονδία, ούτε καν "εμείς", γενικά, σαν αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος. Όχι. Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι, όσο αποφασισμένοι και τολμηροί κι αν είναι, είναι πολύ απίθανο να καταφέρουν να αποτελέσουν τόσο σοβαρή απειλή από μόνοι τους. Ο πραγματικός κίνδυνος για τους κρατούντες βρίσκεται φυσικά αλλού. Βρίσκεται στο πεδίο όπου οι "όσοι" αποφασισμένοι και τολμηροί, για τους οποίους μιλάγαμε παραπάνω, συναντιούνται με ευρύτερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης, τα οποίο ασφυκτιούν εξίσου και ψάχνουν πιθανούς τρόπους να εκφράσουν την αγανάκτηση τους και να οργανωθούν κόντρα σ' αυτήν την συνθήκη.
Όταν η πρόταση που κομίζεις είναι αυτή της μαχητικής και ακηδεμόνευτης αυτό-οργάνωσης των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων σε μια αντί-καπιταλιστική και αντί-κρατική κατεύθυνση, τότε προφανώς είσαι δυνητική απειλή για το κράτος και τα αφεντικά. Όταν όμως αυτή σου η πρόταση παίρνει σάρκα και οστά, κοινωνικοποιείται και μαζικοποιείται σε υπολογίσιμο βαθμό, όχι φυσικά γιατί απλώς τα λες καλά και "τουμπάρεις" τον κόσμο, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος αγώνα αποδεικνύεται να λειτουργεί εν τέλει, όταν εφαρμόζεται στην πράξη, τότε η απειλή αυτή από δυνητική και θεωρητική αρχίζει να γίνεται υλική και πραγματική για το καθεστώς. Στο θέριεμα αυτής της απειλής, της πραγματικής απειλής, έχουμε παίξει εμείς οι μερικές εκατοντάδες και χιλιάδες, έναν -κατά την ταπεινή μας γνώμη- όχι και τόσο αμελητέο ρόλο τα τελευταία χρόνια. Και κυρίως -θα συμφωνήσουμε σε αυτό με την κυβέρνηση- είναι πολλά περισσότερα αυτά που θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε.
Ε, ναι λοιπόν, το παραδεχόμαστε. Δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Μπορεί παλαιότερα ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος να επικεντρωνόταν κυρίως σε μαχητικές αντι-κατασταλτικές και αντι-φασιστικές κινήσεις (άκρως καίριες αιχμές αδιαμφισβήτητα, όπως αποδείχτηκε περίτρανα με τον καιρό), την τελευταία δεκαετία όμως η βεντάλια έχει ανοίξει για τα καλά, άλλοτε στηρίζοντας και άλλοτε συμμετέχοντας ή δημιουργώντας κάθε πιθανή και απίθανη διαδικασία αγώνα. Από τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό συνδικαλισμό με σχήματα και πρωτοβουλίες στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και με σωματεία βάσης και εργατικές ομάδες στους χώρους δουλειάς, από την οριζόντια αυτο-οργάνωση σε συνελεύσεις γειτονιάς, από αυτοδιαχειριζόμενα (βιοποριστικά ή μη) εγχειρήματα και τοπικούς αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης, από την κατάληψη εγκαταλελειμμένων κτιρίων και την επιδιόρθωσή τους ώστε αυτά να στεγάσουν διαδικασίες αγώνα, διαδικασίες αυτομόρφωσης, βιβλιοθήκες, εκδηλώσεις, συναυλίες, συλλογικές κουζίνες και πολλά άλλα, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια λύση για το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ντόπιοι και μετανάστες/πρόσφυγες, από την προώθηση της διεθνιστικής αλληλεγγύης, τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και αντι-μιλιταριστικές δράσεις, από κινήσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης των προσφύγων/μεταναστών, κινήσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης πολιτικών κρατουμένων ή κρατουμένων που διεκδικούν και αγωνίζονται, κινήσεις εναντίωσης στον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον σεξισμό και την πατριαρχία, κινήσεις ενάντια σε μαφίες, ενάντια σε φασιστικές κινητοποιήσεις ή επιθέσεις, ενάντια σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια σε νομοσχέδια και αποφάσεις που υποτιμούν περαιτέρω τους όρους ζωής μας, ενάντια στην καταστολή, την αστυνομική βία και τις κρατικές δολοφονίες. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε γεμίζοντας ολόκληρη την σελίδα. Και πίσω από κάθε ξεχωριστή "θεματική" υπάρχουν κείμενα, πορείες, συγκρούσεις, δράσεις, αφίσες, μπροσούρες, εκδηλώσεις κλπ, ενώ συχνά υπάρχει και το ανάλογο κόστος, δηλαδή συλλήψεις, δικαστήρια, ποινές, τραυματισμοί από μπάτσους, εκδικητικές απολύσεις από αφεντικά κλπ.
Μέχρι και στα μουδιασμένα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία η κοινωνική απογοήτευση και παραίτηση που ακολούθησε την ματαίωση της "ελπίδας" οδήγησε σε πρωτοφανή άμπωτη τους ταξικούς/κοινωνικούς αγώνες, υπήρξαμε από εκείνα τα -λιγοστά ομολογούμενως- κομμάτια του αντι-καπιταλιστικού κινήματος που δε χάσανε ευκαιρία να υπενθυμίζουν την ασυνθηκολόγητη στάση τους και να καλλιεργούν, με τις όποιες δυνάμεις τους, τους ευνοϊκότερους όρους για την ανασύνταξη των αγωνιστικών διαδικασιών. Η ψήφιση του μνημονίου και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου από τον ΣΥΡΙΖΑ μας βρήκε φυσικά στους δρόμους, μας βρήκε σε απεργιακές κινητοποιήσεις, σε πορείες και συγκρούσεις. Η συνέχιση της ίδιας απάνθρωπης αντι-μεταναστευτικής πολιτικής μας βρήκε και πάλι να υψώνουμε αναχώματα υπεράσπισης των προσφύγων/μεταναστών. Και πάει λέγοντας. Ήμασταν δηλαδή -στο μέτρο των δυνατοτήτων μας- εκεί που οφείλαμε να είμαστε. Γι' αυτό, άλλωστε, συνεχίσαμε να μετράμε πλήγματα. Οι εκκενώσεις καταλήψεων δε σπάνιζαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι συλλήψεις διαδηλωτών, ούτε η αυθαιρεσία της αστυνομικής βίας (να θυμίσουμε ότι μετά το φεστιβάλ No Border στη Θεσσαλονίκη τρεις καταλήψεις της πόλης εκκενώθηκαν, με το κτίριο αυτής του Ορφανοτροφείου στην Τούμπα στο οποίο στεγάζονταν οικογένειες προσφύγων να κατεδαφίζεται!). Μόνο που η τότε κυβέρνηση επέλεγε μια πιο "υπόγεια" διαχείριση, χωρίς να βγαίνει και να το φωνάζει περήφανα στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπως η τωρινή. Όμως η δουλειά γινόταν και τότε κανονικά, με το κράτος να αποδεικνύει την συνέχειά του στην καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει να επιτεθεί τώρα στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και ευρύτερα σε κάθε ζωντανή διαδικασία αγώνα, καθώς το γεγονός ότι οι ταξικοί/κοινωνικοί αγώνες βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό μετά την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μας καθιστά προφανώς ευάλωτους. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια, για να παρατηρήσει κάποιος ότι παράλληλα με τις αντιεξουσιαστικές καταλήψεις και τα "αναρχικά Εξάρχεια" χτυπιέται και κάθε άλλη αγωνιστική διαδικασία ή κίνηση. Από τις επιθέσεις των ΜΑΤ στους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ που επιχείρησαν να σπάσουν την απαγόρευση για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση, στους διαδηλωτές μετά την λήξη της μαζικότατης πορείας του Πολυτεχνείου, στους φοιτητές που διαδήλωναν στο Καβούρι, όπου γινόταν η προγραμματισμένη σύνοδος των πρυτάνεων και των αντιπρυτάνεων, μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ψήφιση του αντί-συνδικαλιστικού νόμου που καθιστά την κήρυξη απεργιών ουσιαστικά αδύνατη και την πρόθεση να καταργήσουν ή να περιορίσουν τις πορείες στο κέντρο των πόλεων, το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση προς τον κόσμο του αγώνα είναι σαφές: "όποιος σηκώνει κεφάλι, θα του το σπάμε". Δεν πρόκειται φυσικά για βεντέτα μόνο με τους αναρχικούς, όσο και αν προσπαθούν εναγωνίως να το παρουσιάσουν απλώς ως κάτι τέτοιο, για να αποκρύψουν τις πραγματικές τους στοχεύσεις, αλλά για βεντέτα με κάθε τι μέσα στην κοινωνία που κυοφορεί δυνατότητες και πιθανότητες υπέρβασης ή έστω διάρρηξης της υπάρχουσας ισορροπίας δυνάμεων. Με κάθε τι που εχθρεύεται την υπάρχουσα συνθήκη καταπίεσης και εκμετάλλευσης και δε φοβάται να βγει να το φωνάξει και να παλέψει κόντρα σε αυτήν.
Εκτός αν υπάρχει κανείς που θεωρεί στα σοβαρά ότι όλος αυτός ο ντόρος γίνεται όντως για μερικά σπασμένα πεζοδρόμια ή τζάμια και για τις συγκρούσεις των διαδηλωτών με τις δυνάμεις καταστολής στις επετειακές πορείες… Όχι, κατά την γνώμη μας δεν πρόκειται γι' αυτό. Αυτό που φοβούνται είναι μην οι συγκρούσεις αυτές, από περιορισμένες και επετειακές, γίνουν μαζικές και απρόβλεπτες, όπως έγινε π.χ. στις φοιτητικές κινητοποιήσεις εναντίον της κατάργησης του άρθρου 16 το '06-'07 ή την πρωτοφανή σε έκταση, διάρκεια και ένταση εξέγερση που ακολούθησε της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα το Δεκέμβρη του '08 ή τις μαζικότατες και συγκρουσιακές απεργίες και αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κόντρα στις ψηφίσεις των μνημονίων το '10-'12 ή τις μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές πορείες που ακολούθησαν της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής το '13. Όλα γεγονότα που τους στοίχισαν και τους τρόμαξαν πολύ, τα περισσότερα εκ των οποίων -να θυμίσουμε- έγιναν με κυβέρνηση την ΝΔ! Φοβούνται, δηλαδή, μην οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες μαζικοποιηθούν και ριζοσπαστικοποιηθούν, οικειοποιούμενοι μια γκάμα πρακτικών που δεν πειθαρχούν ούτε συμβιβάζονται με τους νόμους και τα πλαίσια που επιβάλλουν τα αφεντικά μέσω των μπάτσων και των δικαστών τους (όπως φάνηκε για μια στιγμή να συμβαίνει πριν εν τέλει οι από τα κάτω υπογράψουν την καταδίκη τους εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στους τυχοδιώκτες αγύρτες του ΣΥΡΙΖΑ). Κοντολογίς, προσπαθούν να σβήσουν τη φλόγα, πριν αυτή πιστέψει και πάλι αρκετά ότι μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Γιατί αιτίες και αφορμές υπάρχουν ήδη μπόλικες και το επόμενο διάστημα θα αυξηθούν ραγδαία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Πριν λίγες μέρες, η συμμορία αυτή -στην οποία κατέχουν υπουργικούς θώκους κωλόπαιδα σαν τον Βορίδη, πρώην τσεκουροβγάλτη επικεφαλή της νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου και νυν πρωταθλητή στην κωλοτούμπα (βλέπε "εγώ δεν υπήρξα ποτέ αντισημίτης") και σαν τον Γεωργιάδη, που έχει εκφράσει δημόσια τον θαυμασμό του για τη χούντα των συνταγματαρχών και έχει δηλώσει ότι δεν υπήρξαν νεκροί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (ο ίδιος είναι άγρια χωμένος, να θυμίσουμε, στο σκάνδαλο Novartis), αλλά και αξιολύπητες φυσιογνωμίες καταφανώς μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας, όπως η υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία είχε δηλώσει πως "η αγιοποίηση του αντί-δικτατορικού αγώνα έχει λάβει διαστάσεις συλλογικής ψυχικής νόσου"- βγήκε και είπε, δια στόματος Κούλη, ότι το "Πολυτεχνείο" είναι σύμβολο του αγώνα για περισσότερη δημοκρατία και άρα οι ίδιοι ως κυβέρνηση και τα ΜΑΤ ως μονάδες αποκατάστασης της "δημοκρατικής" τάξης (που ανοίγουν κεφάλια φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ ή βασανίζουν αγωνιστές στα στενά των Εξαρχείων) είναι που εκφράζουν το πραγματικό πνεύμα της "επετείου"…
Λίγες μέρες μετά, η ίδια συμμορία που επί Καραμανλή ενέκρινε πακέτο κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες ύψους 28 δις ευρώ, που επί Σαμαρά ψήφισε το 2ο μνημόνιο το οποίο υπήρξε πραγματική λαίλαπα για τους εργαζόμενους, καθώς προέβλεπε μέτρα ακραίας λιτότητας, άγρια φορολογική επιδρομή, δραστικές περικοπές στον δημόσιο τομέα και τσάκισμα των μισθών, ενώ επί Κούλη έχει ήδη -μέσα σε λίγους μήνες- ψηφίσει την τροποποίηση του ποινικού κώδικα, ώστε να "ξεπαγώσει" (μάλιστα και αναδρομικά) τους τραπεζικούς λογαριασμούς των ατόμων που είναι ύποπτα για εγκληματική απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (κοινώς ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, φοροδιαφυγή, τοκογλυφία και άλλες ανάλογες "άριστες" ενασχολήσεις), ενώ ετοιμάζεται να μειώσει σχεδόν όλα τα κοινωνικά επιδόματα, αυτή η συμμορία που, όπως όλοι γνωρίζουν, χορεύει στον ρυθμό που της σφυρίζουν μεγαλομαφιόζοι, ενώ το σόι του αρχηγού της είναι χωμένο ως τ' αφτιά στο σκάνδαλο της Siemens, η συμμορία αυτή, λοιπόν, δια στόματος Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του γελοίου αυτού ανθρωπάκου που κάποτε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση παραδέχτηκε ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο που μόλις είχε ψηφίσει, έδωσε διορία 15 ημερών στους μετανάστες/πρόσφυγες και στις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες που στεγάζονται σε κατειλημμένους χώρους να τους εγκαταλείψουν οικειοθελώς - διορία που διόλου τυχαία λήγει ξημερώματα 6ης Δεκέμβρη, της επετείου δηλαδή της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Είναι πεδίο εκτιμήσεων το σε τι ποσοστό η εξαλλοσύνη που επιδεικνύει η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να εμπεδώσει στην κοινωνία το δόγμα "Νόμος και Τάξη" είναι αποτέλεσμα μιας πωρωμένης εκδικητικής διάθεσης προς τον κόσμο του αγώνα και σε τι ποσοστό πρόκειται για μια σχεδιασμένη παραγωγή τηλεοπτικού θεάματος με αίμα και φωτιά, που σκοπό έχει να συσπειρώσει με οπαδικούς όρους τη συντηρητική μερίδα της κοινωνίας, που άρχισε να δυσανασχετεί με τη διαχείριση του "προσφυγικού", ενώ ταυτόχρονα αποσπά τη δημόσια προσοχή από ζητήματα διαφθοράς, όπως το σκάνδαλο Novartis ή το αδιανόητο σκάνδαλο Noor1. Σε τι ποσοστό πρόκειται για προσωπικό πρότζεκτ του φιλόδοξου ανθρωπάκου που διατελεί Υπουργός Καταστολής (ο οποίος είδε πριν λίγο καιρό την καρέκλα του να τρίζει και τώρα προσπαθεί να το παίξει στρατηλάτης, για να την σώσει) και σε ποιο ποσοστό είναι η πολιτική που ορίζει η μπάντα της "σοβαρής Χρυσής Αυγής" εντός της κυβέρνησης. Ως ποιο σημείο φτάνει η λύσσα της κυβέρνησης και από ποιο και μετά συνεχίζει μόνη της η λύσσα των μπάτσων.
Το σίγουρο είναι ότι θέλουν να ξεμπερδεύουν με το αγκάθι στα πλευρά τους τώρα, που πιστεύουν ότι τους "παίρνει", πριν ξαναβρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτό φαίνεται ότι επιδιώκουν να το πετύχουν προκαλώντας έντονες και σπασμωδικές αντιδράσεις από πλευράς μας με τις εσκεμμένα προκλητικές επιλογές τους.
Άλλωστε, εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη εκστρατεία στοχοποίησης και "εγκληματικοποίησης" τόσο των αναρχικών/αντιεξουσιαστών όσο και των μεταναστών/προσφύγων, ενορχηστρωμένη από την κυβέρνηση και εκτελεσμένη από τα πάντα πρόθυμα καθεστωτικά ΜΜΕ, στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτοί παρουσιάζονται σαν η μεγαλύτερη απειλή για την ελληνική κοινωνία και τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ευημερία της. Πόσες φορές δεν είδαμε το τελευταίο διάστημα στις ειδήσεις τις (χολιγουντιανού τύπου) επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ., κατά τις οποίες πάνοπλοι κουκουλοφόροι μπάτσοι με το δάκτυλο στη σκανδάλη εισβάλλουν σε καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών, για να βρουν οικογένειες και παιδικά παιχνίδια ή σε κατειλημμένα στέκια, όπως αυτό στην ΑΣΟΕΕ, για να βρουν κράνη, πυροσβεστήρες, ξύλα με σημαίες και άδεια μπουκάλια (βαρύς οπλισμός αντίστοιχος του συριακού στρατού κατά την αμίμητη Δόμνα Μιχαηλίδου). Αυτά όλα, ειπώνονται από τους ανθρώπους με τα παραπάνω βιογραφικά και διαπιστευτήρια, που ψήφισαν μνημόνια -κάποιοι χωρίς καν να τα διαβάσουν-, που υμνούσαν την χούντα, που κυνηγούσαν κόσμο με τσεκούρια, που είναι βουτηγμένοι ως το μεδούλι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, που τρέξανε με το που πήραν την εξουσία να εξυπηρετήσουν τους μεγαλο-μαφιόζους και μεγαλο-καρχαρίες, ενώ τώρα ετοιμάζουν νέα μέτρα περαιτέρω υποτίμησης των ζωών μας…
Αν αυτοί είναι οι εχθροί μας, αν αυτοί μας κυνηγάνε, αν αυτοί θεωρούν εμάς ως την μεγαλύτερη απειλή για τις μπίζνες τους, τότε εμείς κάτι έχουμε κάνει σωστά τόσον καιρό, τότε εμείς θα έπρεπε να νιώθουμε -και νιώθουμε!- περήφανοι για τις επιλογές μας. Τους υποσχόμαστε λοιπόν ότι θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να παλεύουμε, για να έρθει εκείνη η μέρα που της γης οι κολασμένοι θα στείλουν μια και καλή αυτό το βάρβαρο δολοφονικό σύστημα και το σάπιο προσωπικό του στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, οικοδομώντας μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση και καταπίεση. Και αυτό ομολογούμε ότι αποτελεί δέσμευση.
Γιατί, όπως λέει (με μια μικρή παράφραση) και ο ποιητής:
"και τι δεν κάνατε για να μας θάψετε / όμως ξεχάσατε πως ήμασταν σπόροι"
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ :
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
στη 13:00, στην Καμάρα
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
http://www.libertasalonica.wordpress.com/
διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις
[Απάντηση σε ένα τελεσίγραφο]
Έφτασε στα χέρια μας, λοιπόν, το τελεσίγραφο της Κομαντατούρας. Μας δίνει μερικές μέρες να παραδοθούμε. Είναι η διαχρονική έπαρση μιας ολοκληρωτικής εξουσίας που «ενέπνευσε» αυτή την ανακοίνωση, υπογεγραμμένη από το χέρι του πρακτορίσκου εκτελούντα χρέη υπουργού των Δυνάμεων Καταστολής. Αυτό καθ' αυτό το τελεσίγραφο δεν εξυπηρετεί ασφαλώς κανέναν άλλο σκοπό πέρα από την επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος. Το περιεχόμενο του όμως έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού αποτελεί την πλέον επίσημη διακήρυξη ενός ευρύτατου αντικοινωνικού και ειδικότερα αντι-αναρχικού κρατικού πογκρόμ.
Στο πλαίσιο της ενιαίας κρατικής καταστολής απέναντι στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, απέναντι σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι, η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να ολοκληρώσει την κατασταλτική εκστρατεία εναντίον των αναρχικών, των προσφύγων και μεταναστών, των φοιτητών και της νεολαίας. Υπολογίζουν ότι έχουν με το μέρος τους όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ότι δεν υπάρχει καμιά κομματική/θεσμική αντιπολίτευση που θα έθετε σοβαρά εμπόδια και επίσης ότι η κοινωνική βάση έχει μετατοπιστεί προς συντηρητικές, μισαλλόδοξες έως και ανοιχτά ρατσιστικές και αυταρχικές θέσεις. Και σ' αυτά δεν πέφτουν έξω. Τα ΜΜΕ που πάντοτε αποτέλεσαν τη ναυαρχίδα της κατασταλτικής προπαγάνδας σήμερα πια έχουν ελεγχθεί εξολοκλήρου (κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα) από το κράτος και τους πασίγνωστους μαφιόζους, δολοφόνους μεγαλο-καπιταλιστές, οι οποίοι διαπλέκονται άμεσα με το κράτος και την κυβέρνηση.
Όντως όπως δεν υπήρξε ποτέ κανένα κόμμα το οποίο να ενδιαφέρεται πραγματικά για τις κοινωνικές ελευθερίες, για τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους, καθότι η στρατηγική κάθε κόμματος είναι η κατάκτηση της εξουσίας με κάθε μέσο. Σήμερα πια έχει γίνει ακόμη πιο ευδιάκριτο ότι η «νίκη» του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη ήττα για την κοινωνική βάση που ανέθεσε τις ελπίδες της σε αυτή τη «λύση». Η δε άσκηση εξουσίας με όρους καταστολής των κοινωνικών κινημάτων και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει κανένα πεδίο μιας εκ νέου εξαπάτησης της κοινωνικής βάσης ότι αποτελεί κάποια εναλλακτική επιλογή απέναντι στο αυταρχικό κράτος της Δεξιάς. Ασφαλώς, επίσης, δεν θα περίμενε κανείς να αναλάβει κάποια ουσιαστική δράση το ΚΚΕ, ώστε να υπερασπιστεί τις καταλήψεις.
Τέλος, όντως η κοινωνική βάση μετά την οπισθοχώρηση του κύματος αντίστασης, όπως ξέσπασε αυτό από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του ΄06-'07 μέχρι την προλεταριακή έκρηξη του 2012, έχει συντηρητικοποιηθεί, ως αποτέλεσμα της αποδρομής των κοινωνικών αγώνων. Δεν είναι τόσο ότι έχουν αυξηθεί ποσοτικά οι φασίστες, οι ρατσιστές και όσοι αποθεώνουν τους βασανιστές της αστυνομίας και ραίνουν με ροδοπέταλα τα καθάρματα του πολιτικού κατεστημένου, το ποσοστό αυτό είναι διαχρονικά καταγεγραμμένο στον κοινωνικό σχηματισμό της χώρας, αλλά ότι έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων ο λαϊκός παράγοντας, ο κόσμος του αγώνα.
Οι μάχες οπισθοφυλακής που δίνονταν τα τελευταία 4 χρόνια εναντίον της σαρωτικής κοινωνικά επίθεσης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα θα πρέπει να μετατραπούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε έναν συνολικό πόλεμο απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που κήρυξε το κράτος εναντίον του αναρχικού κινήματος και των «επικίνδυνων τάξεων». Τώρα οφείλει η κοινωνική βάση να συμμετάσχει μαζικά στην αντίσταση απέναντι στην κρατική καταστολή, ώστε να ξαναπιάσει το νήμα της αξιοπρέπειας και της ανυποταγής. Λέγαμε τα προηγούμενα χρόνια πως ότι δεν μπόρεσε να περάσει η Δεξιά τα πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το τρίτο μνημόνιο, το ξεπούλημα δημόσιου πλούτου, την ακόμη πιο έντονη υποβάθμιση των ζωών μας, τώρα λοιπόν έρχεται η Δεξιά να ολοκληρώσει ότι δεν πρόλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς με το δικό της αυταρχικό στυλ. Γιατί όταν η κυβέρνηση «με κορμό» το ΣΥΡΙΖΑ απομείωνε την κοινωνική αντίδραση και χτυπούσε τις δυνάμεις που επιχειρούσαν να ανασυγκροτήσουν τον ιστό της κοινωνικής αντίστασης, δεν μπορούμε βέβαια να περιμένουμε τίποτε λιγότερο εκ μέρους της ανοιχτά εκφασισμένης δεξιάς από την επιχείρηση ενός σαρωτικού χτυπήματος στον κόσμο του αγώνα. Σε τι στοχεύει όμως αυτή η επίθεση;
Από τα πρώτα έργα της νέας διαχείρισης φάνηκαν οι προθέσεις της ολοκληρωτικής συντριβής όλων των καταπιεσμένων. Η μεταφορά της διαχείρισης του μεταναστευτικού ζητήματος στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη -από κοινού με τη διαχείριση των φυλακών- σημειολογικά υπογράμμιζε την απόλυτη ταύτιση του μεταναστευτικού υποκειμένου με την παρανομία και ουσιαστικά δήλωνε τη δημιουργία κλειστών κέντρων/ φυλακών για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και τη «στρατιωτικού τύπου» διαχείριση του συνόλου των εγκλείστων. Το σπάσιμο του Ασύλου στα Πανεπιστήμια στόχευε επακριβώς στην κατά δοκούν εισβολή της Αστυνομίας σε αυτά, ώστε να χτυπηθεί οποιαδήποτε διαδικασία στη βάση των φοιτητών που θα μπορούσε να φέρει προσχώματα τόσο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όσο και σε ένα σωρό ακόμα από κοινωνικά ζητήματα στα οποία πάντα η νεολαία έπαιζε σημαντικό ρόλο, αντιστεκόμενη στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Τέλος, η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των δομών του, όπως επίσης των καταλήψεων πολιτικών και στέγης συγκροτούν ένα ενιαίο δόγμα, το οποίο στοχεύει στο τσάκισμα όσων παράγουν στην κοινωνική βάση τις προϋποθέσεις της εξέγερσης, μαζί με την κακοποίηση όσων περισσεύουν ή δυνατόν και την εξόντωσή τους.
Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να επικεντρώσει σε μια αφήγηση ότι χτυπάει την ανομία, αφού ασφαλώς σε ζητήματα οικονομίας και κοινωνικής πολιτικής μόνο χειρότερα μπορεί να πάνε τα πράγματα για τους πληβείους, ένα αφήγημα που καταναλώνεται εύκολα από την ακροδεξιά εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας. Αφού κλείνει τις «δομές φιλοξενίας» προσφύγων και μεταναστών, δημιουργεί έπειτα νέα κλειστά κέντρα - φυλακές στα νησιά. Η μόνη πιθανότητα να κλείσουν το κολαστήριο της Μόριας είναι για να φτιάξουν κάτι ανάμεσα σε Μακρόνησο και Γκουαντανάμο. Εξορία λοιπόν για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, φυλακές και διώξεις για τους αγωνιστές.
Αυτός ο σχεδιασμός σκοπεύει να συντρίψει αρχικά το αναρχικό κίνημα, γιατί η εξουσία γνωρίζει ότι αυτός είναι ο πλέον επικίνδυνος για το καθεστώς πολιτικός χώρος, αποτελεί ουσιαστικά τον «εσωτερικό εχθρό» του ελληνικού κράτους, το οποίο έχει συνέχεια και φυσικά δεν ξεχνά. Δεν ξεχνά ότι τη φλόγα που πυροδότησε τη μεγαλύτερη εξέγερση της σύγχρονης ιστορίας της χώρας την άναψαν οι αναρχικοί τον Δεκέμβρη του 2008 στα Εξάρχεια, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον δολοφονικό αστυνομικό μηχανισμό της δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης του Δεκέμβρη, Προκόπη Παυλόπουλο, Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η Νέα Δημοκρατία τώρα έρχεται να δώσει τελεσίγραφο στο αναρχικό κίνημα ανήμερα της 6ης Δεκέμβρη. Επιδιώκουν την εκδίκηση, τη ρεβάνς. Αυτή όμως η εκδίκηση μπορεί αρχικά να ξεσπάσει εναντίον των αναρχικών αγωνιστών και των δομών τους, όμως καθόλου δεν επιθυμεί να περιοριστεί σε αυτούς. Σκοπός είναι η απονέκρωση όλων των δυναμικών μορφών διαμαρτυρίας και αντίστασης με τις οποίες μπορούν οι καταπιεσμένοι, οι εκμεταλλευόμενοι, οι πληβείοι να αγωνιστούν εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου.
Τα δείγματα είναι πολλά και ευκρινή. Από τα νομοσχέδια που διαλύουν τα υπολείμματα συνδικαλισμού που έχουν απομείνει και βασικότερα που επιχειρούν να διαλύσουν όλες τις νέες απόπειρες για έναν πραγματικό συνδικαλισμό βάσης των εργαζομένων, από τις αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, μέχρι την ολοκληρωτική σήψη ενός χρεοκοπημένου συστήματος το οποίο εκπροσωπείται από ένα πλέγμα μαφιόζων λούμπεν μεγαλοαστών, μισθοφόρων δημοσιογράφων τους και ένα πολιτικό προσωπικό που λειτουργεί ως βαποράκι του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Η εξουσία φοβάται γιατί νέοι κύκλοι σύγκρουσης θα γεννηθούν στο άμεσο μέλλον ως απότοκο της συντριπτικής χρεοκοπίας του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό επιθυμούν να εξαπολύσουν την επίθεσή τους τώρα, καθώς θεωρούν ότι δεν θα συναντήσουν ισχυρές αντιστάσεις. Αυτή είναι η στρατηγική τους στόχευση. Η συνολική αποσάρθρωση του επαναστατικού κινήματος.
Όλες οι άλλες ερμηνείες αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση συνέπειες και όχι αιτίες. Όπως για παράδειγμα η ανάλυση περί εξευγενισμού που έχει επανέλθει ως επεξηγηματική θεωρία. Ο πιθανός εξευγενισμός γειτονιών μετά την κατίσχυση επί του επαναστατικού κινήματος, δεν αποτελεί τον κινητήριο μοχλό αλλά «προεκλογική υπόσχεση» προς ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Δεν χτυπιούνται τα Εξάρχεια γιατί ενδιαφέρεται κανείς για τον εξευγενισμό τους, αλλά γιατί αποτελούν το φυτώριο της κοινωνικής αντίστασης μέσα στην καρδιά της μητρόπολης που εδώ και δεκαετίες πυρπολεί τους κρατικούς σχεδιασμούς για ολοκληρωτική υποδούλωση της κοινωνίας, της νεολαίας, των πληβείων.Όπως άλλωστε δεν χτυπιούνται οι καταλήψεις γιατί ενδιαφέρεται κανείς πρωτίστως να τις χρησιμοποιήσει, αυτό θα είναι το «τυχερό», το βασικό είναι να χτυπηθούν οι δομές που συγκροτούν τις αντιστάσεις, να χτυπηθεί ο κόσμος που τις λειτουργεί να τρομοκρατηθεί ο κόσμος που τις πλαισιώνει. Γι' αυτό παρακολουθούνται και βασανίζονται αγωνιστές, γι' αυτό χτυπιούνται παιδιά στο σωρό με μόνο κριτήριο την περιοχή που επιλέγουν να κινούνται, ενώ οι ναρκομαφιόζοι συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους…
Κι όμως! Αργήσανε πάρα πολύ. Όσα χτυπήματα κι αν δεχτεί το αναρχικό κίνημα και οι δομές αντίστασης δεν μπορεί πια να εξαλειφθεί. Υπάρχουν σε όλη την επικράτεια αγωνιστές οι οποίοι συγκροτημένοι πολιτικά γύρω από το αναρχικό ιδεώδες, όντας ηθικά ακέραιοι δεν πρόκειται ούτε να τρομοκρατηθούν, ούτε να λιποψυχήσουν, απέναντι στον εσμό της ανθρώπινης ευτέλειας, σε όσους επικαλούνται ως κανονικότητα το στοίβαγμα ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, το λιώσιμο και κάψιμο παιδιών σε «κέντρα φιλοξενίας», την ανεξέλεγκτη δράση των δολοφονικών συμμοριών της αστυνομίας και των ΜΑΤ, την κανονικότητα της βίας και της τρομοκρατίας. Το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα έχει πλέον μια μακρά ιστορία πίσω του σχεδόν μισού αιώνα πια, μετρώντας τους δικούς του νεκρούς, τους δικούς του βασανισμένους, φυλακισμένους, τραυματισμένους και κακοποιημένους.
Το αίμα που χύθηκε δεν ξεπλένεται με τις αύρες της Ελληνικής Αστυνομίας, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, ώστε να πεταχτεί σε μια από τις χιλιάδες χωματερές ψυχών που έχει φτιάξει η εξουσία μέσα στην καταπίεση και τη βία.Όλη η γη βοά εξεγερμένη ενάντια στους δυνάστες της. Στη Χιλή και τη Βολιβία, στη Γαλλία, στη Συρία και στην Παλαιστίνη, στην Τουρκία και σε χιλιάδες ακόμα σημεία που ακόμα ο πόθος για ελευθερία είναι μια καθημερινή πάλη. Η Ελλάδα δεν θα μείνει για πολύ έξω από αυτό τον νέο κύκλο συγκρούσεων. Και οι αναρχικοί όπως πάντα θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του νέου ξεσηκωμού. Αυτό είναι ένα διαρκές τελεσίγραφο απέναντι στον κόσμο της εξουσιαστικής βαρβαρότητας, το οποίο απαντά και τώρα και πάντα στα θλιβερά ραβασάκια της Κομαντατούρας:
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Από τα κατειλημμένα κτίρια, που όσο θα απειλούνται από τις φασιστικές δυνάμεις συμβολίζουν ολοένα και περισσότερο με τα απελευθερωμένα από τις δυνάμεις κατοχής των κατασταλτικών δυνάμεων εδάφη, καλούμε όλους: τον κόσμο του αγώνα, τη νεολαία, τους πληβείους, τους φοιτητές και τους μαθητές να μπουν δυναμικά στον αγώνα, σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την αναχαίτιση του κύματος της κρατικής καταστολής, για να βγούμε στην αντεπίθεση στη διεκδίκηση ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μια κοινωνία ελευθερίας δικαιοσύνης και ισότητας,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Προσυγκέντρωση, ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12, 12:00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ, ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12, 13:00 ΚΑΜΑΡΑ
Κατάληψη Mundo Nuevo | Κατάληψη Libertatia
να υπερασπιστούμε τα αναχώματα στη δυστοπία
Το υπουργείο προστασίας του πολίτη έδωσε διορία 15 ημερών στον κόσμο των καταλήψεων για να τις εκκενώσουν οικειοθελώς ή να προβούν σε διακανονισμό και να αρχίσουν να πληρώνουν νοίκι για τη χρήση τους.
Αυτό το τελεσίγραφο δεν έχει να μας πει κάτι καινούριο για την κρατική διαχείριση. Οι καταλήψεις ήδη εκκενώνονταν, οι μετανάστ(ρι)ες μεταφέρονταν σε camps και γενικότερα ο κόσμος που δεν χωράει στην κανονικότητα που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση στοχοποιούνταν και βίωνε την καταστολή.
Όπως πάντα έτσι και τώρα οι καταλήψεις και ο κόσμος του αγώνα παρουσιάζονται ως το βασικό πρόβλημα. Οπότε, δεν πειράζει εάν δουλεύουμε νύχτα μέρα για ψίχουλα, εάν οι μπάτσοι δέρνουν και παραβιάζουν κόσμο, εάν οι μετανάστ(ρι)ες παλεύουν να επιβιώσουν στην εξαθλίωση των camps. Τουλάχιστον οι καταλήψεις θα αδειάσουν και η κανονικότητα θα αποκατασταθεί.
Η πρωτοτυπία αυτής της υποτιθέμενης κίνησης καλής θέλησης είναι ότι νομιμοποιεί κοινωνικά όσα θα ακολουθήσουν. Η ευθύνη φεύγει από αυτούς που θα διώξουν και θα τραμπουκίσουν μετανάστριες και αγωνιζόμενες για να μπαζώσουν μετά άδεια κτήρια και πέφτει σε όσες αναζητάμε χώρους που δεν ασφυκτιούμε για να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.
Γιατί, αυτό είναι οι καταλήψεις.
Όχι μόνο ντουβάρια αλλά κομμάτι μιας ευρύτερης κουλτούρας αγώνα. Είναι οι σχέσεις που χτίζουμε μέσα σε αυτές, η εμπιστοσύνη που νιώθουμε η μία για τον άλλο και η συλλογική αυτοπεποίθηση όταν υπάρχουμε μαζί . Η δυνατότητα να δημιουργούμε επαναπροσδιορίζοντας τις εαυτές μας. Να εκφράζουμε και να συλλογικοποιούμε συναισθήματα,εμπειρίεςκαι αρνήσεις. Να υπάρχουμε ολόκληρες με όλες τις πλευρές μας χωρίς να φοβόμαστε ή να ντρεπόμαστε γι αυτές, χωρίς να γινόμαστε εμπορεύματα. Να μιλάμε για όλα αυτά που μας καταπιέζουν σε αυτόν τον κόσμο, να εφευρίσκουμε μικρές και μεγάλες αντιστάσεις, να την παλεύουμε στη μιζέρια της καθημερινότητας.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ υπεράσπισης των καταλήψεων
ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12 - 13:00 ΚΑΜΑΡΑ
Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας
autonompsycho.espivblogs.net
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο» αποτελεί μια κατάληψη στη Θεσσαλονίκη, που βασιζόμενος σε ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας, στοχεύει να συγκροτήσει μια κοινότητα μακριά από τις σύγχρονες σχέσεις εκμετάλλευσης και εμπορευματοποίησης με κύριο γνώρισμα την μεταξύ μας αλληλεγγύη και σεβασμό. Λειτουργεί καθημερινά από το καλοκαίρι του 2010, όταν και καταλήφθηκε, και είναι ένα ανοιχτό εγχείρημα, όπου ο καθένας μπορεί να συμμετέχει σε συνελεύσεις, αυτοοργανωμένες δράσεις και ελεύθερα μαθήματα, τα οποία μπορεί και να συντονίσει ο/η ίδιος/α, αποκλίνοντας από τους καθιερωμένους θεσμούς αγοράς/πώλησης της γνώσης, η οποία συσσωρεύεται στο πρόσωπο του δασκάλου/αυθεντίας.
Πέντε μήνες διακυβέρνησης ΝΔ
Από τη μία η κυβερνητική ανικανότητα και οι δεξιάς κοπής κωλοτούμπες σε θέματα/σημαίες που προεκλογικά εκμεταλλεύτηκε η Νέα Δημοκρατία, όπως το προσφυγικό/μεταναστευτικό και η ονομασία της Βορείου Μακεδονίας και από την άλλη η ανάγκη κάμψης και περιορισμού των κοινωνικών αντιστάσεων αποτέλεσαν τη μαγιά για τη διαμόρφωση του κλίματος καταστολής που στοχοποιεί καταλήψεις και αγωνιστές, με αποκορύφωμα τη 15ήμερη διορία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του αυτόκλητου αρχι-καπετάνιου εναντίον της «ανομίας», Μ. Χρυσοχοΐδη, για την εκκένωση κατειλημμένων κτιρίων και στεκιών. Λες και οι ιδέες, τα νοήματα, οι σχέσεις, οι αγώνες που αναπτύχθηκαν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται μέσα στους χώρους μας - που ναι, είναι χώροι κατειλημμένοι - γίνεται να εκκενωθούν. Λες και 15 ημέρες είναι αρκετές…
Έτσι, λοιπόν, οι προεκλογικές υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας εξαντλούνται σε ζητήματα καταστολής και υλοποίησης του δεξιού φαντασιακού δόγματος περί Νόμου και Τάξης, στήνοντας θεαματικές επιχειρήσεις εναντίον καταλήψεων, του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά και εναντίον ολόκληρων περιοχών, όπως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στα Εξάρχεια με την εξαπόλυση αστυνομικών επιδρομών. Από τις εκκενώσεις καταλήψεων προσφύγων και μεταναστών, κατά τις οποίες άνθρωποι που διαβιούσαν με κάποια αξιοπρέπεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Μόρια έως ωμή βία εναντίον φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ λίγες ημέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Και η επίπλαστη «κανονικότητα» που διατυμπανίζει η κυβέρνηση πως θέλει να επαναφέρει δε σταματά εδώ, συμπαρασύροντας, όχι μόνο το κίνημα του αγώνα, αλλά όλο το δημόσιο βίο: έφοδοι σε κινηματογράφους, σε κέντρα διασκέδασης, παρακολουθήσεις ατόμων και πολιτικών συλλογικοτήτων, καθώς και προληπτικές προσαγωγές συμπληρώνουν το κάδρο της στροφής σε ένα βαθύ συντηρητικό μασάζ στο δεξιό της ακροατήριο. Όλα αυτά ενσαρκώνουν την ιδεολογική επιβολή που προσπαθεί να επιτύχει η ΝΔ και τον ρεβανσισμό που διακατέχει τις πολιτικές της επιλογές, εκμεταλλευόμενη την βαθιά απογοήτευση του κόσμου από όσα η προηγούμενη κυβέρνηση εφάρμοσε, αντιπαραβάλλοντας τη συντήρηση και την εσωστρέφεια στον προοδευτισμό, ο οποίος media-κά ταυτίστηκε με τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα τα παραπάνω, όταν μεταδίδονται σε ζωντανή σύνδεση από τις πρωινές εκπομπές του ΣΚΑΪ, είναι σίγουρα πολύ περισσότερο εντυπωσιακά απ' ό,τι οι δολοφονίες μαρτύρων για υποθέσεις πρεζοπλοίων, τα ντοκιμαντέρ για υποθέσεις χρηματισμού από φαρμακευτικούς κολοσσούς και τη διαπόμπευση των προστατευόμενων μαρτύρων, αλλά και τα νομοσχέδια ασυλίας σε υπόδικους για ξέπλυμα μαύρου χρήματος ή διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Και στον αντίποδα, βλέπουμε να περνάνε σωρηδόν και με fast track διαδικασίες μέτρα περαιτέρω συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως οι αναιτιολόγητες απολύσεις και οι καταργήσεις των συλλογικών συμβάσεων, περιχαράκωσης του συνδικαλισμού με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων, και υποβάθμισης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας μέσω της εξίσωσης των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολλεγίων. Βλέπουμε κομματικά στελέχη να διορίζονται διοικητές νοσοκομείων, ενισχύοντας το πελατειακό κράτος, την ώρα μάλιστα που στην υγεία ετοιμάζονται - ομοίως - για ιδιωτικοποιήσεις. Το ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών όμως δε σταματά εκεί, καθώς ανάλογα σχέδια έχουν διακηρυχθεί ή και ήδη εφαρμόζονται για το ασφαλιστικό σύστημα αλλά και για τη ΔΕΗ, όπου η απορρύθμιση της αγοράς και η πώληση μονάδων ενέργειας, όπως και η αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης των υπηρεσιών διαχείρισης του δικτύου υπερ ιδιωτών, επίκεινται με νομοσχέδια που πρόκειται να κατατεθούν το επόμενο χρονικό διάστημα.
Φυσικά και δεν γελιόμαστε, για το ότι ζητήματα που έντεχνα η ΝΔ πλάσαρε ως αντιπολίτευση έχουν ήδη ποτίσει την κοινωνία με ακροδεξιό μίσος και ξενοφοβία, που καλείται τώρα ως κυβέρνηση ανεπιτυχώς να διαχειριστεί. Έτσι πέρα από την επικρότηση της κατασταλτικής πολιτικής, που συνειδητά ξεκίνησε από χώρους που στέγαζαν πρόσφυγες και μετανάστες, η ίδρυση κλειστών κέντρων κράτησης, μέχρι και σε ξερονήσια, που φάνταζε μια παρατραβηγμένη προεκλογική ακροβασία, βλέπουμε πλέον να κυοφορείται σε κρυφές συσκέψεις και να εκμαιεύεται από γραφικούς ελαφροΐσκιωτους τηλεμαϊντανούς στα πάνελ των «ανεξάρτητων» και «αδέκαστων» ΜΜΕ, έτοιμους, όπως δηλώνουν, να ξεπεράσουν τα «μεταδικτατορικά κόμπλεξ», ως δείκτη των πολιτικών που θα ακολουθήσουν. Αυτές συνίστανται σε αυστηροποίηση των διαδικασιών παροχής ασύλου, σε εντεινόμενη φύλαξη και επαναπροωθήσεις, όπως και στην ολοένα και δυσχερέστερη διαδικασία ένταξης μεταναστών στην ελληνική πραγματικότητα (όπως με τα εμπόδια του Δήμου Αθηνών στη λειτουργία του σχολείου της Πακιστανικής Κοινότητας).
Το «Σχολείο» ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος και ως εστία αγώνα και δημιουργίας
Ένα κτίριο επί της Βασιλέως Γεωργίου, κτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, που μέχρι το 2004 στέγαζε το 12ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και έχοντας περιέλθει σε καθεστώς εγκατάλειψης για 6 χρόνια, από το 2010, άνοιξε ξανά για την κοινωνία ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος, αποτελώντας σημείο συνάντησης μέσα στα χρόνια της κρίσης και ένθεν για ανθρώπους που προβληματίζονταν - και προβληματίζονται - σχετικά με διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισής της. Τρόποι που προέτασσαν την συλλογικοποίηση των αναγκών και των αγώνων μας, μέσα από την άμεση δράση για ζητήματα που μας αφορούν στην καθημερινότητά μας, γίναν η αφορμή να κατέβουμε στο δρόμο και να προβάλουμε στην κοινωνία εξωστρεφώς τις πολιτικές μας τοποθετήσεις.
Πίσω από όλα αυτά εμπόδιο στάθηκε συνεχώς η Εκκλησία, η οποία είναι ιδιοκτήτρια του κτιρίου, όταν με δικαστικές διαμάχες και αλισβερίσια με το Δήμο Θεσσαλονίκης (διακοπή παροχής ρεύματος) επιχείρησε να εκκενώσει ή να εξωθήσει στην εκκένωση την κατάληψη του Σχολείου. Και που απέτυχε.
Εκκλησία Α.Ε.
Η Εκκλησία στην Ελλάδα ανέκαθεν λειτουργούσε ως κράτος εν κράτει σε πλήρη συνεργασία με τις θεσμικές αρχές του τόπου με όρους οικονομικού οργανισμού και οι διεκδικήσεις της σε σχέση με το κτίριο του Σχολείου έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά επιδιώξεων μεγέθυνσης της ήδη αμύθητης περιουσίας της. Πλήρης καταγραφή αυτής της περιουσίας στο εθνικό Κτηματολόγιο δεν υπήρξε ποτέ επίσημα, αλλά με πρόχειρους υπολογισμούς του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ανέρχεται σε συνολική έκταση 1.300.000 στρέμματα (δασικές, γεωργικές εκτάσεις, βραχονησίδες), πλήθος ακινήτων (εμπορικά καταστήματα, ξενοδοχεία) που νοικιάζει με τεράστιο ετήσιο κέρδος, αλλά και τραπεζικές μετοχές και ομόλογα. Και εκεί που τελειώνουν οι οικονομικές της δοσοληψίες με το κράτος και ιδιώτες, τότε μόνο αρχίζει και προβάλλει τον φιλανθρωπικό της χαρακτήρα. Τα συσσίτια βέβαια δεν μπορούν να μας πείσουν για την ειλικρίνεια των προθέσεών της, όταν την ίδια στιγμή κατεδαφίζει καταλήψεις στέγης προσφύγων (π.χ. Ορφανοτροφείο) και αρνείται την διάθεση χώρων της σε αστέγους.
Ακόμη, οι μεθοδεύσεις της Εκκλησίας για τη διάλυση της κοινότητας του Σχολείου, όπως και των δράσεων, πολιτικών διαδικασιών (αλλά και των κοινών μας εμπειριών), είναι χαρακτηριστικό της πάγιας στρατηγικής της «πρωτοκαθεδρίας» που επιδιώκει σε όλη τη σφαίρα της κοινωνικής ζωής. Υπαγορεύοντας μεσαιωνικές αντιλήψεις στον τρόπο συνύπαρξης των διαφορετικών ατόμων (όπως με τις αντιδράσεις ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης), με τους αφορισμούς ακόμη και θανόντων που προτιμούν την καύση παρά την ταφή, αλλά και συντασσόμενη με τις ακραίες αντιμεταναστευτικές απόψεις ορισμένων τοπικών μειοψηφιών, επηρεάζει μεγάλο μέρος του ποιμνίου της που δυσκολεύεται να δει πίσω από τις εικόνες, τα τάματα, τα ξεματιάσματα και τα κομποσκοίνια. Η πλήρης αποδόμηση για μας, του υποκριτικού της ρόλου συμπληρώνεται με τις συγκαλύψεις βιασμών ανηλίκων από ιερείς με χαρακτηριστικότερη αυτή στο Παπάφειο. Είναι τόσο εξόφθαλμες οι ηθικές αντιθέσεις λόγων και έργων της Εκκλησίας, που οι αξιώσεις της σε ένα κτίριο που έχουμε δώσει τόση ζωή στα χρόνια που η ίδια την έχει στερήσει, διατρανώνουν την πεποίθησή μας πως δεν έχουμε κανένα λόγο να παραδώσουμε το Σχολείο, εγκαταλείποντας και όσα έχουμε δημιουργήσει και φανταστεί - και που θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να φανταζόμαστε - μέσα και έξω από αυτό εδώ και σχεδόν 10 χρόνια.
Κι αν έρθουν και στο Σχολείο;
Το τί είναι και τί δεν είναι το Σχολείο το ξέρουν πρώτα απ' όλα όσοι και όσες έρχονται καθημερινά σε αυτό και το στηρίζουν με την παρουσία τους. Επίσης, ξέρει η γειτονιά του Φαλήρου, που εδώ και 10 χρόνια μας βλέπει και μας ξέρει προσωπικά. Ξέρουν όσοι και όσες έχουμε βρεθεί μαζί στο δρόμο, που πέσαμε, αλλά που σηκωθήκαμε. Ξέρουν οι γονείς που έχουν φέρει στο Σχολείο τα παιδιά τους να παίξουν ή για ενισχυτική διδασκαλία. Ξέρουν οι φίλοι μας που χορεύουν swing και tango, ξέρουν οι φίλες μας που ζωγραφίζουν και κάνουν μαθήματα αυτοάμυνας. Ξέρει το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας, που μαζί με μας, ασφυκτιά μπροστά στην κρατική βαρβαρότητα. Και ξέρουμε πως κάθε φορά που οι μεθοδεύσεις του κράτους είναι τέτοιες που θέλουν να κλείσουν το Σχολείο, θα είμαστε απέναντι μαζί, ολοένα πιο αποφασισμένοι, ολοένα πιο δυνατοί.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12 13:00, ΚΑΜΑΡΑ
(ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΚΧ ΣΧΟΛΕΙΟ 12:00)
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας»
Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η κυβέρνηση ενός ακόμα αστικού κόμματος , δεξιού αυτή τη φορά, αφού ανέθεσε τη δουλειά στον γνωστό τσάτσο, πολέμιο της τρομοκρατίας, Μιχάλη - «Τι είναι οι μίζες του C4I;»,«δεν πρόλαβα να διαβάσω το μνημόνιο», «εγώ πάντα ΝΔ ήμουν» - Χρυσοχοΐδη, κήρυξε για άλλη μια φορά πόλεμο απέναντι στην "ανομία" και υποσχέθηκε η χώρα να επιστρέψει στην "κανονικότητα". Και ένα μεγάλο μέρος αυτής της κανονικότητας, που ονειρεύονται κράτος και αφεντικά, τη συναντάμε παντού : στον βασικό μισθό που έπιασε πάτο, στις χιλιάδες απολύσεις που, σύμφωνα με τους νέους νόμους, δεν έχουν κανένα κόστος για τα αφεντικά, στη μαύρη εργασία που έχει νομιμοποιηθεί, στο κυνηγητό και τους θανάτους μεταναστών, στα νόμιμα φασιστικά κόμματα, στην καταστροφή δασών που νόμιμα παραχωρούνται σε εταιρίες εξόρυξης, στις κατασχέσεις σπιτιών που νόμιμα αρπάζονται από τις τράπεζες κ.ά..
Καταλαβαίνοντας ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να κρατήσει μια μεγάλη μερίδα των υπερσυντηρητικών και ακροδεξιών ψηφοφόρων της, η κυβέρνηση, από τους πρώτους κιόλας μήνες στην εξουσία, κυνήγησε λυσσαλέα όσους αντιστέκονται και ουκ ολίγες φορές χρησιμοποίησε τα καθεστωτικά της μέσα για να στρέψει την πλειοψηφία του κόσμου εναντίον των εργαζομένων και των φοιτητών που οργανώνονται και αντιστέκονται. Σε αυτήν την γελοία παράσταση, που έχει στήσει το κράτος τον τελευταίο καιρό, έρχεται να προστεθεί και το τελεσίγραφο που έστειλε ο Χρυσοχοΐδης για εκκένωση όλων των καταλήψεων στη χώρα μέχρι τις 5/12, για να παταχθεί η ανομία αφενός, και για να γίνει κάτι και με τα φιλετάκια στα αστικά κέντρα αφετέρου.
Οι καταλήψεις και τα στέκια μας δεν είναι κέντρα "ανομίας", μα κάτι πολύ χειρότερο. Είναι κέντρα της ανυπακοής και της αντίστασης των εκμεταλλευομένων, που αναπτύσσεται παντού, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Στις γειτονιές με τις δυναμικές λαϊκές συνελεύσεις, στα μαχητικά σωματεία που κοντράρουν στους χώρους εργασίας την επέλαση των αφεντικών, στις αντιφασιστικές πολιτοφυλακές που πολεμούν τους νεοναζί στους δρόμους, στους δεκάδες αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, που οργανώνουν από τα κάτω αντιδομές και δημιουργικά εγχειρήματα έμπρακτης και ουσιαστικής αμφισβήτησης του καπιταλισμού. Είναι οι δικές μας εστίες αγώνα στις οποίες οι εργαζόμενες-οι, φοιτητές και οι μετανάστριες καθημερινά συνδιαλέγονται, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, επιβιώνουν μαζί και αποφασίζουν τρόπους με τους οποίους θα αντισταθούν σε όποιον τρόπο βρουν οι κυβερνήσεις για να υπονομεύουν περισσότερο τις ζωές μας. Και αυτές τις εστίες αγώνα κάθε αγωνιζόμενος, αλλά και όποιος πέρασε τα κατώφλια των καταλήψεων για διάφορους λόγους (συναυλίες, πολιτικές εκδηλώσεις), οφείλει σε αυτήν τη κρίσιμη συγκυρία να τις υπερασπιστεί.
Η αλήθεια είναι ότι το κράτος έχει την δύναμη να εκκενώσει πολλές, αν όχι όλες, τις καταλήψεις στη χώρα. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει όμως είναι να διαγράψει όλα αυτά που έχουν συμβεί εκεί μέσα τα τελευταία χρόνια. Και είτε βρισκόμαστε στα ίδια κτήρια είτε όχι, πάντα θα βρίσκουμε τρόπους για να αντιστεκόμαστε.
Οπότε στείλτε όσα τελεσίγραφα θέλετε.
Έτσι κι αλλιώς, ήμασταν πάντα απέναντι.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Θεσσαλονίκης
"Ακόμη κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια δε θα καταφέρουν να εμποδίσουν τον ερχομό της άνοιξης."
Η επιβολή του νέου κύκλου κοινωνικής λεηλασίας απαιτεί την εξάλειψη κάθε αντικαθεστωτικής φωνής και πρακτικής και την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας γενικευμένης τρομοκράτησης και υποταγής στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων.
Η επιστροφή στην κανονικότητα, τη νομιμότητα και την ασφάλεια για τους ισχυρούς σημαίνει την απρόσκοπτη συνέχιση της καταπίεσης και εκμετάλλευσης των από τα κάτω, ενώ για όσους/όσες αντιστέκονται και αγωνίζονται αυτό μεταφράζεται σε καταστολή, φυλακίσεις, τρομοκρατία.
Η πρόσφατη κατασταλτική εκστρατεία του κράτους στρεφόμενη εναντίον των αναρχικών, των δομών και των πρακτικών τους στρέφεται ουσιαστικά εναντίον των πληβείων αυτής της κοινωνίας και ιδιαίτερα στα κομμάτια εκείνα που αμφισβητούν το μονοπώλιο της κρατικής βίας και αντιστέκονται στην επέλαση της εξουσιαστικής βαρβαρότητας.
Όμως οι εξουσιαστές - δήμιοι της ελευθερίας - αυταπατώνται όταν θεωρούν πως καταστρέφοντας τις δομές του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα και διώκοντας όσους/όσες αγωνίζονται θα καταφέρουν να απαλλαγούν από τον ίδιο τον απελευθερωτικό αγώνα.
Όσο θα υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, όσο θα υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο η αξία της ανθρώπινης ζωής θα ευτελίζεται στον βωμό του κέρδους και της εξουσίας τόσο θα υπάρχουν αντιφρονούντες, αγωνιζόμενοι/ες, αναρχικοί/ές που θα παλεύουν ενάντια σε όλα αυτά και θα αγωνίζονται για έναν ριζικά νέο κόσμο, έναν κόσμο Αλληλεγγύης, Ισότητας, Ελευθερίας. Τον κόσμο της Αναρχίας.
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:
ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
ΤΩΝ ΜΑΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
& ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Σάββατο 14 Δεκέμβρη, 13:00 Καμάρα
Αναρχική συλλογικότητα | Άνω Θρώσκω
Απέναντι σε δημάρχους, πρυτάνεις, υπουργούς και κάθε παρατρεχάμενο
Στις 20/11/2019 το Υπουργείο Προ.Πο. ανακοίνωσε ότι όλοι όσοι έχουν καταλάβει δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια θα πρέπει να αποχωρήσουν μέσα σε 15 μέρες απειλώντας ουσιαστικά με εκκένωση όλες τις καταλήψεις. Το γνωστό σε όλους πια τελεσίγραφο δεν έρχεται εν κενώ αποτελεί κομμάτι της συνολικής πολιτικής του ελληνικού κράτους στο σήμερα η οποία ξεκινά από την ανάπλαση και τον εξευγενισμό των πόλεων και φτάνει μέχρι την καταστολή όλων όσων αντιστέκονται ή απλά δεν χωράνε στο άρμα του εκσυγχρονισμού. Αυτή η πολυπόθητη ανάπτυξη του κεφαλαίου είναι που τόσα χρόνια εκτοπίζει μετανάστ(ρι)ες από τα κέντρα των πόλεων μέσα από τις εκκενώσεις καταλήψεων στέγης στο κέντρο της Αθήνας, τις σκούπες στα βαγόνια του ΟΣΕ και στην αριστοτέλους στη πόλη μας ώστε να τους στοιβάξει σε απομονωμένα camp ή να τους φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έχουμε δει πολύ καλά πως έρχεται η επιστροφή στην κανονικότητα. Μέσα από τις αυξήσεις ενοικίων και την περίφραξη κάθε δημόσιου χώρου. Μέσα από τις εκκενώσεις των στεκιών στην ΑΣΟΕΕ, την κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμαν στην Αθήνα και Παλμάρες στην Λάρισα. Μέσα από την καταστολή φοιτητριών της ΑΣΟΕΕ που πήγαν να κάνουν το Γενική Συνέλευση αψηφώντας το lock out. Μέσα από τα πογκρόμ μπάτσων στα Εξάρχεια την 6 Δεκέμβρη και 17 Νοέμβρη ξυλοκοπόντας όποιον βρίσκαν μπροστά τους και βασανίζοντας κόσμο που κυκλοφορούσε. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να πάει κάποιος πολύ μακριά για να καταλάβει πως εξασφαλίζεται η πολυπόθητη ασφάλεια. Το βλέπουμε καθημερινά στο ΑΠΘ όπου οι περιφράξεις στο campus έχει γίνει μια πραγματικότητα εμποδίζοντας όποια δραστηριότητα δεν εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσα από face control στις εισόδους, μηχανάκια να κάνουν περιπολίες και λουκέτα σε εξωτερικές και εσωτερικές πόρτες
Το κράτος, λοιπόν, προσπαθεί να εγκαθιδρύσει καθεστώς ελέγχου και να καταστείλει κάθε τι που παρεκκλίνει. Πρώτα οι εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστ(ρι)ών στην Αθήνα, τώρα η καταστολή του ανταγωνιστικού κινήματος και των δομών του, στρώνουν το κόκκινο χαλί για την εφαρμογή του δόγματος «ησυχία-τάξη-ασφάλεια» και την επιστροφή στην «κανονικότητα». Πρακτικά το κράτος μας λέει: «άμα είστε ήσυχοι, υποτακτικές, δεν δημιουργείτε προβλήματα,δεν αντιμιλάτε στο αφεντικό, στο νοικάρη, στον φύλακα, στο μπάτσο, δεν θα σας πειράξουμε».
Εμείς δε θα κάτσουμε ήσυχες
Γιατί ξέρουμε ότι η καταστολή θα είναι γενική. Μαζί με τις επενδύσεις και την ανάπτυξη τους, έρχονται εξώσεις, ακριβά νοίκια, γειτονιές νεκρές και ελεγχόμενες, γεμάτες airbnb, hostel, κάμερες και τουρίστες,με κατεδαφισμένα σπίτια και μπάζα.
Γιατί μαζί με την παραγωγικότητα και τις εταιρικές χρηματοδοτήσεις τους στο πανεπιστήμιο, έρχονται διαλυμένες σχέσεις μεταξύ φοιτητ(ρι)ών, αποξένωση και αποστείρωση.
Γιατί για το πανεπιστήμιο θα είμαστε μελλοντικές εργάτριες, επιστήμονες,οι «παραγωγικοί» για τις ανάγκες μιας αγοράς που όλο θα ζητάει περισσότερα και θα δίνει πίσω λιγότερα. Και εμείς είμαστε εδώ και αρνούμαστε να το αφήσουμε να συμβεί.
Γιατί Οι καταλήψεις είναι το μέρος που συναντηθήκαμε. Το μέρος που μοιραστήκαμε τις αγωνίες μας και αναζητήσαμε συλλογικά τις λύσεις για τα προβλήματα μας. Στον ίδιο χώρο που συζητώντας διαφωνήσαμε αλλά βρήκαμε και τα κοινά σημεία. Εκεί που κοινωνικοποιηθήκαμε μακριά από τις λογικές του εμπορεύματος και των καθιερωμένων κοινωνικών σχέσεων. Εκεί που ρίξαμε κόπο, χρόνο και δημιουργικότητα για να μεταμορφώσουμε το άψυχο γκρεμι σε ένα χώρο με ζωή και ουσία. Εκεί που στεγάσαμε εκδηλώσεις, προβολές, λαιβ, καφενεία και παιχνίδια. Εκεί που στεγάσαμε αγώνες. Εκεί που ξεκίνησαν αγώνες. Εκεί που αποθηκεύεται η συλλογική μνήμη και παράγεται το μέλλον. Οι καταλήψεις είναι ο χωροχρόνος όπου ο καθένας με τον τρόπο του βρήκε τον εαυτό του μέσα. Και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε απέναντι σε όποιον αποζητάει τη λήθη ,την "κανονικότητα", την υποταγή στην καπιταλιστική μιζέρια.
Από τις καταλήψεις δεν φεύγουμε που να χτυπιέστε κάτω
Πορεία Σάββατο 14/12 13:00 Kαμάρα
ενάντια στην κρατική καταστολή
για την υπεράσπιση
των καταλήψεων
των κοινωνικών αγώνων
Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους Μηχανολόγους
πηγή : email που λάβαμε στις 11 Δεκέμβριος 02h
Το τελεσίγραφο κι αν έχει λήξει… ο αγώνας συνεχίζεται!
Ήδη από την 7η Ιουλίου μέχρι και τώρα, η νεοκλεχθείσα κυβέρνηση, κατάφερε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα που βρίσκεται στην εξουσία να δείξει τις διαθέσεις της και την πολιτική που θα χαράξει απέναντι στους εχθρούς της. Δεν πρόκειται για άλλους από τους μετανάστες, αναρχικούς, φοιτήτριες, εργάτριες, πληβείους και γενικά όσους και όσες αγωνίζονται για ένα καλύτερο και δίκαιο κόσμο. Ξετυλίγοντας την ακροδεξιά ατζέντα της, θα παρατηρήσουμε πως περιλαμβάνει ένα πλήθος ζητημάτων, που δεν στοχεύει πουθενά αλλού παρά στην ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ και την ΥΠΟΤΑΓΗ. Κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, εκκενώσεις καταλήψεων, στοχοποίηση και ξυλοδαρμός συντρόφων, και μια γενικότερη κατασταλτική επίθεση στο κόσμο του αγώνα με ακροδεξιά χαρακτηριστικά, συμπληρώνουν το παζλ της εξουσιαστικής κανονικότητας που θέλουν να επιβάλλουν.
Πιο συγκεκριμένα, στις 20 Νοέμβρη, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, εξέδωσε τελεσίγραφο, σύμφωνα με το οποίο καλούσαν όλους τους κατειλημμένους χώρους να εκκενωθούν εντός 15 ημερών. Είναι προφανές, λοιπόν, πως η συγκεκριμένη πολιτική δεν στόχευε πουθενά αλλού παρά να εκφοβίσει τον κόσμο του αγώνα που συμμετέχει σε αυτοοργανωμένα πολιτικά και κοινωνικά εγχειρήματα, ποινικοποιώντας την αλληλεγγύη και χτυπώντας μαζικά τις καταλήψεις, ως μέσο αγώνα των αναρχικών/αντιεξουσιαστών . Με όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης υπό τον έλεγχο τους, με καμία σοβαρή κομματική/θεσμική αντιπολίτευση, και με την κοινωνική βάση να έχει μετατοπιστεί προς τα «δεξιά» θεώρησαν πως το τελεσίγραφο της ενιαίας κρατικής καταστολής απέναντι στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, θα περάσει ανώδυνα. Ωστόσο δεν έχουμε πει ακόμη την τελευταία λέξη!
Στο Δρόμο του αγώνα καίγεται το τελεσίγραφο!
Τα αντανακλαστικά του κινήματος ήταν άμεσα και δυναμικά. Στις 5 και 6 Δεκέμβρη, ημέρες εκπνοής του τελεσιγράφου απέναντι στις καταλήψεις, οι δρόμοι πανελλαδικά γέμισαν με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, δείχνοντας πως ο κόσμος του αγώνα δεν τρομοκρατείται, στήνοντας έτσι ένα πρώτο ανάχωμα στην φασιστική - κρατική βία της ακροδεξιάς κυβέρνησης.
Στις 5 Δεκέμβρη, στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται αντικατασταλτική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις στις γειτονιές της Κάτω Τούμπας, όπου το κοινό μπλοκ συσπειρώνει εκατοντάδες κόσμο. Νωρίτερα στις 3 Δεκέμβρη, λαμβάνει μέρος και πορεία στο κέντρο της πόλης όπου ήταν το ίδιο μαζική. Στις 6 Δεκέμβρη, ημέρα μνήμης για τον θάνατο του αναρχικού μαθητή Αλ. Γρηγορόπουλου, ως Ελευθεριακό Σχήμα Πα.Μακ. συμμετέχουμε τόσο το πρωί στο μπλοκ των Φοιτητικών Συλλόγων συμβάλλοντας στην περιφρούρηση και προπαγανδίζοντας τον δικό μας ελευθεριακό λόγο, όσο και στη βραδινή πορεία στηρίζοντας τα αναρχικά καλέσματα των καταλήψεων. Παρά το γεγονός ότι συσπειρώθηκε ένα τεράστιο ποσό κόσμου στις απογευματινές πορείες τόσο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όσο και στις υπόλοιπες πόλεις και παρά τον εκκωφαντικό ήχο που ξεφώνιζαν τα λαρύγγια μας στο σύνθημα που όλους μας ενώνει, οι μπάτσοι δεν δίστασαν ούτε την συγκεκριμένη μέρα να δείξουν το πραγματικό πρόσωπό τους. Δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις στην περιοχή των Εξαρχείων, ξεγυμνώματα και σεξιστικοί υβρισμοί, βασανισμοί αποτελούν κομμάτι της ανήθικης και άδικης έκφρασης του κράτους και των ένστολων δολοφόνων του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Πάτρας, όπου μετά το ξέσπασμα συγκρούσεων στο κατειλημμένο Παράρτημα με τις δυνάμεις καταστολείς, οι μπάτσοι ξυλοφορτώνουν μανιωδώς συντρόφους , εκτοξεύουν ευθύβολα δακρυγόνα, προχωρούν σε βίαιες προσαγωγές και τελικά στις συλλήψεις 7 συντρόφων/ισσών, 4 εκ των οποίων με κακουργηματικού χαρακτήρα. Παρόλα αυτά, χάρη στις αντανακλαστικές και καθημερινές συγκεντρώσεις των αλληλέγγυων συντρόφων, οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς εγγυήσεις.
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ!
Όσο κι αν προσπαθεί το κράτος κι οι εκάστοτε κυβερνήσεις να καταστείλουν οποιαδήποτε κίνηση παράγεται από τα κάτω είτε είναι στις σχολές, στους χώρους εργασίας είτε στα ευρύτερα κοινωνικά πεδία, εμείς ως αγωνιζόμενα υποκείμενα οφείλουμε να συλλογικοποιήσουμε και να συνολικοποιήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, διεκδικώντας με αλληλεγγύη και μαχητικότητα την αξιοπρέπεια και την κοινωνική δικαιοσύνη. Έτσι όπως υπερασπιζόμαστε τα κεκτημένα αγώνων και συνεχίζουμε να διεκδικούμε μέσω της αδιαμεσολάβητης παρέμβασης του ελευθεριακού σχήματος στις σχολές μας, έτσι θα υπερασπιστούμε και τις καταλήψεις, που επιτίθενται ολομέτωπα από το κράτος, ως απαραίτητο κομμάτι των ταξικών και κοινωνικών αγώνων.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
10,100,1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Παρασκευή 13/12, 12:00 καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Σάββατο 14/12, 13:00, Καμάρα καλούμε στο κοινό μπλοκ για την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων
Ελευθεριακό σχήμα Πα.Μακ★
Μένουμε στις καταλήψεις στέγης, αρνούμενες να υπηρετήσουμε το κυρίαρχο μοντέλο δουλειάς-κατανάλωσης-ανέλιξης, απαλλοτριώνοντας ρεύμα, νερό,χώρο και χρόνο. Χρόνο για σχέσεις έξω απο την λογική του κέρδους, σχέσεις ανεξούσιες και συντροφικές. Χρόνο για να πιστέψουμε πως η «κοινότητα» δεν είναι κάτι μακρινό. Για να ενωθούμε στις αδυναμίες μας, αλλά και στη δύναμή μας. Οι καταλήψεις είναι ρωγμές στην κανονικότητα, είναι εστίες αντίστασης στην κυριαρχία και ώς τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε. Ανάμεσά μας, λοιπόν, δεν είναι μόνο τα ντουβάρια, αλλά μια συλλογική άρνηση ενάντια στην γενικευμένη θλίψη. Για όλ' αυτά παίρνουμε την ευθύνη των ατομικών και συλλογικών (αντι)στάσεων.
πηγή : email που λάβαμε στις 11 Δεκέμβριος 22h
«ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΜΑΣ ΕΠΕΣΕ ΑΠ' ΤΑ ΧΕΡΙΑ»
Το κράτος με περίσσιο ζήλο εφαρμόζει την κατασταλτική πολιτική του, βάλλοντας τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Επιτίθεται σε καταλήψεις, νομίζοντας πως αυτές αποτελούν τα τελευταία αναχώματα αντίστασης στον ζόφο που επιχειρεί να επιβάλλει. Ανακοινώνοντας ένα τελεσίγραφο-διορία αποπειράται να πετύχει ένα «τέλος εποχής» και να εγκαθιδρύσει το δόγμα «νόμος και τάξη» και τη μαζική αποχαύνωση, καταστέλλοντας όσες και όσους αντιστέκονται σε αυτά. Όπως και 32 χρόνια τώρα, το Στέκι στο Βιολογικό αδιαφορεί για τα όποια τελεσίγραφα και θα συνεχίσει να αποτελεί έναν ελεύθερο χώρο έκφρασης, αυτοοργάνωσης και πολιτικής ζύμωσης. Εμείς δεν πρόκειται να παραδώσουμε καμιά κατάληψη στα χέρια του κράτους.
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ
ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ
Κάλεσμα στην Πορεία αλληλεγγύης στις Καταλήψεις - σουαρέ * νουάρ
Σουαρέ Νουάρ
πηγή : email που λάβαμε στις 13 Δεκέμβριος 02h
Αντικατασταλτική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις. Ούτε βήμα πίσω μπροστά στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους.
Περπατώντας στο ίδιο χαλί που έστρωσε η κατά τα φαινόμενα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ. έρχεται να επιβάλλει το δόγμα «νόμος και τάξη», καθώς και την «κανονικότητα» της διαρκώς εντεινόμενης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ξεκινώντας μια νέα κατασταλτική εκστρατεία με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ταυτόχρονα, εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση στο αναρχικό κίνημα, στους/στις μετανάστες/μετανάστριες και τις κοινότητες αγώνα τους, στις καταλήψεις και τις δομές του αντικαπιταλιστικού κινήματος, με αποκορύφωμα το δεκαπενθήμερο, εκβιαστικό «τελεσίγραφο» παράδοσης των κατειλημμένων χώρων, το οποίο συντάχθηκε από τον Υπουργό Καταστολής, Μ. Χρυσοχοΐδη, προαναγγέλλοντας τις προσεχείς κατασταλτικές ενέργειες του κράτους, εν προκειμένω τις επαπειλούμενες εκκενώσεις των καταλήψεων.
Είναι σε όλους και όλες μας φανερό ότι η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των αντικοινωνικών πολιτικών και των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, που για τους/τις από τα κάτω σημαίνουν περαιτέρω φτωχοποίηση, εξαθλίωση και αποκλεισμό. Με λίγα λόγια, η παρούσα φάση του κατασταλτικού σχεδιασμού του κράτους είναι απαραίτητη για την επιβολή της νέας κοινωνικής συνθήκης που μας ετοιμάζουν τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό (φακέλωμα σωματείων, επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία, νόμος για περιορισμό διαδηλώσεων, κλειστά κέντρα κράτησης-φυλακές μεταναστών/τριών, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, στην υγεία και την εκπαίδευση). Πάνω στα απομεινάρια των κινημάτων και στον κατακερματισμένο κοινωνικό ιστό που άφησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έρχεται τώρα η Ν.Δ., για να οξύνει την κρατική-κατασταλτική τρομοκρατία, την κοινωνική συνθήκη της σιωπής, του φόβου και της υποταγής.
Για εμάς, τους/τις καταπιεσμένους/νες, τις/τους εκμεταλλευόμενες/ους, τους/τις από τα κάτω, ο μόνος δρόμος είναι αυτός της ανυποχώρητης αντίστασης ενάντια στη βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Ανεξαρτήτως του εκάστοτε κρατικού διαχειριστή των καπιταλιστικών συμφερόντων η θέση μας είναι αδιάλλακτα στους δρόμους του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα, για να ανασάνει η τάξη μας, για να κάνουμε βήματα προς τα μπρος ως χειμαζόμενη κοινωνική βάση, με απώτερο σκοπό τον ριζικό μετασχηματισμό των κυρίαρχων κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων, για να διανοίξουμε συλλογικά τον δρόμο για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση και τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Οι ταξικοί αγώνες και οι κοινωνικές εξεγέρσεις που ξεσπούν σήμερα σε όλα τα μέρη του κόσμου ενάντια στην καταπίεση και την εξαθλίωση ας μας εμπνεύσουν για τους αγώνες που έρχονται. Να προτάξουμε, λοιπόν, την κοινωνική αυτοοργάνωση, τη μαχητική αντίσταση και την ταξική αλληλεγγύη των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, συνθλίβοντας την αντιλαϊκή στρατηγική του αστικού στρατοπέδου.
ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΜΟΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 13:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης)
anarchist-federation.gr
anarchist-federation@riseup.net
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
Πορεία υπεράσπισης κατειλημμένων χώρων
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΆΣΠΙΣΗΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΈΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΚΙ Σ.Φ. ΦΥΣΙΚΟΥ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΌΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ-ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ.
ΣΤΕΚΙ Σ.Φ. ΦΥΣΙΚΟΥ
πηγή : email που λάβαμε στις 13 Δεκέμβριος 17h
Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων
Οι καταλήψεις είναι κρότος στη σιγή της αποξένωσης
Μπουρλότο και φωτιά στα δεσμά της εξημέρωσης
Για εμάς, οι καταλήψεις, πέρα από σπίτια μας είναι και εστίες απελεύθερης δράσης, χώροι συνάντησης, συσπείρωσης και οργάνωσης που μέσα τους αναπτύσσονται ιδέες, διαμορφώνονται σχέσεις και ανοίγουν περάσματα έξω απο το δυστοπικό βούρκο που αναγκαζόμαστε να υποστούμε. Όλα αυτά σαφώς δεν εκκενώνονται και αφήνουν μια ιστορία και παρακαταθήκη που ροκανίζει τα σαθρά θεμέλια αυτού του κόσμου. Αυτή την ιστορία,τις μνήμες και τη δράση θα τα υπερασπιστούμε με ό,τι μέσο διαθέτουμε.
Στηρίζουμε τα καλέσματα στην πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις
Σάββατο, 14 Δεκέμβρη, 13:00, Καμάρα
Κατάληψη 111
παρέμβαση στα γραφεία της εφημερίδας "τύπος Θεσσαλονίκης"
Πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στα γραφεία της εφημερίδας "τύπος Θεσσαλονίκης". Η παρέμβαση έγινε λόγω άρθρου της εφημερίδας που κατονόμαζε και έδινε πληροφορίες για τις καταλήψεις της Θεσσαλονίκης. Για να γίνει λοιπόν αντιληπτό ότι δεν αφηνουμε οποίους κάνουν πλάτες στους μπάτσους να μας ρουφιανεύουν χωρίς απάντηση, πετάχτηκαν τρικακια, φωναχτηκαν συνθήματα και γράφτηκαν σπρέι μέσα κ έξω από τα γραφεία.
Όλες/οι αυριο στην Αντικατασταλτική πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων στη 13:00 στην Καμάρα.
αλληλέγγυοι/ες στις καταλήψεις
