kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία μνήμης και αντίστασης

Παρέμβαση αλληλεγγύης στον αναρχικό Βαγγέλη Σταθόπουλο

Το Σάββατο 30 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης με πανό, τρικάκια και συνθήματα στον αναρχικό Βαγγέλη Σταθόπουλο κατά τη διάρκεια της Αντικατασταλτικής Συναυλίας υπό τον τίτλο "Να μη γίνει ο φόβος συνήθειά μας" στα Προπύλαια.

Βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=3izY1B9TgME

Απόσπασμα από την "απολογία" του Βαγγέλη Σταθόπουλου στις 12 Νοεμβρίου 2019 στον ανακριτή

"...Όλη αυτή η θεαματικότητα στο πρόσωπό μου είναι στα πλαίσια μιας κατασταλτικής πολιτικής της παρούσας κυβέρνησης ενάντια στους αναρχικούς και στο αναρχικό κίνημα. Οι αρχές λένε συστηματικά ψέμματα για τον τρόπο που κινούμαστε και δρούνε οι αναρχικοί, ουσιαστικά μου έχουν φορτώσει το μισό ποινικό κώδικα επειδή έδειξα αλληλεγγύη σε ένα τραυματισμένο άνθρωπο. Στα πλαίσια της αλληλεγγύης αυτής δέχομαι ότι βοήθησα έναν άνθρωπο που ήταν τραυματίας. Εγώ είμαι αναρχικός, συμμετέχω στο αναρχικό κίνημα....

Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες και για την ληστεία και για την επαναστατική αυτοάμυνα".

Το θεωρητικό πλαίσιο της συναυλίας:

Μιλάνε για ασφάλεια, αλλά εννοούν την καταστολή.

Μιλάνε για κανονικότητα, αλλά εννοούν την αστυνομική αυθαιρεσία.

Μιλάνε για ανομία, αλλά εννοούν τις ελευθερίες.

Μιλάνε για άβατα, αλλά εννοούν τη διαφορετικότητα.

Τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επίθεση στη νεολαία, τους πρόσφυγες, τους χώρους της αντίστασης. Το άγριο ξύλο των ΜΑΤ, η αστυνομική εισβολή στην ΑΣΟΕΕ οι αναίτιες συλλήψεις στο σωρό, οι εκκενώσεις των καταλήψεων, τα ντου στα σινεμά και τα κλαμπ, οι ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη, η δημιουργία στρατοπέδων-φυλακών για τους πρόσφυγες, ο ασφυκτικός περιορισμός του ασύλου, ο νέος ποινικός κώδικας, η φαλκίδευση των δικαιωμάτων στους χώρους δουλειάς, τα fake news και η καλλιέργεια ηθικού πανικού υφαίνουν ένα ασφυκτικό κλίμα κρατικού αυταρχισμού.

Στόχος των κυβερνώντων είναι να κάμψουν όσες και όσους αντιστέκονται, αλλά κι εκείνες-ους που αποκλίνουν από τη νόρμα του νεοσυντηρητισμού. Επίσης, επιδιώκουν να προκαταλάβουν τις αντιστάσεις που ξέρουν ότι θα γεννήσει η πολιτική τους. Πατώντας στο «έργο» όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, καθώς και στη διαχρονική ατιμωρησία της αστυνομικής αυθαιρεσίας, επιχειρούν να εμπεδώσουν μια κατάσταση εξαίρεσης δικαιωμάτων που μας απειλεί όλους. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει ο αυταρχισμός αυτονόητη συνθήκη της καθημερινότητας και ο φόβος συνήθεια μας. Να ορθώσουμε μπλόκο στην καταστολή. Να δώσουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται.

Κάτω τα χέρια από το άσυλο - Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες - Όχι στο τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη στις καταλήψεις

Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου στις 6:00μμ στα Προπύλαια μεγάλη αντικατασταλτική συναυλία. Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου πορεία μνήμης και αντίστασης (Προπύλαια, 6:00μμ)

Πρωτοβουλία ενάντια στην καταστολή

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1601520/

πηγή : https://www.facebook.com/afsarodamos/

Η πολιτική εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 παραμένει επίκαιρη

Την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη συμπληρώνονται 11 χρόνια από την κρατική δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου που πυροδότησε την πολιτική εξέγερση του '08 σε ένα κλίμα αστάθειας και επερχόμενης καπιταλιστικής κρίσης.

Για την ΟΡΜΑ οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία, έτσι και την εξέγερση του '08 την τιμούμε κάθε χρόνο ως ένα πραγματικά πολιτικό γεγονός αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας με πλήρη ταξικά χαρακτηριστικά. Και είναι καίριο να κρατήσουμε ότι δεν ηττήθηκε στρατιωτικά από το αστικό μπλοκ, αλλά υπέπεσε σε πολιτικές αντιφάσεις και αδυναμίες.

Σήμερα δεν έχουμε την αγωνία μιας επερχόμενης κρίσης, αλλά ζούμε την επίθεση του κεφαλαίου και την προσπάθεια ανασυγκρότησης της ακροδεξιάς με πολύ σκληρούς όρους. Ταυτόχρονα, ως εργατική τάξη, μέσω των οργανώσεων μας έχουμε κρατήσει ζωντανή την αντίσταση αλλα και δοκιμάσαμε αντιφασιστική αντεπίθεση τσακίζοντας τον φασιστικό μηχανισμό. Έχουμε ως ξεκάθαρο εχθρό μας το αστικό μπλοκ και το πολιτικό επιτελείο του, την κυβέρνηση της ΝΔ. Πολεμάμε απέναντι στον αντικομμουνισμό, την ακροδεξιά, τον εθνικισμό με εργαλεία μας την ταξική αλληλεγγύη, τον διεθνισμό και την εξέγερση.

Ζούμε σε μια περίοδο παγκόσμιας αστάθειας και μαζικών κινητοποιήσεων. Προετοιμαζόμαστε για τα επόμενα κενά του αστισμού, τις επόμενες ευκαιρίες για την πολιτική εξέγερση της εργατικής τάξης που θα εκκινήσει την αντικαπιταλιστική κομμουνιστική επαναστατική διαδικασία. Εμπνεόμαστε από τις εξεγέρσεις του '73 και του '08 και προετοιμαζόμαστε για τον επόμενο γύρο της κρίσης που θα μπορούμε να δοκιμάσουμε την ανατροπή και να είμαστε αποτελεσματικοί αυτή τη φορά.

Κάτω τα χέρια από το άσυλο!
Κάτω τα χέρια από πολιτικές και κοινωνικές καταλήψεις!

Η ΟΡΜΑ καλεί την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη στις 6μμ στα Προπύλαια στην διαδήλωση μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Αθήνα, 3/12/19

ΟΡΜΑ

πηγή : https://ormantifa.org/i-politiki-exegersi-toy…

Τα Εξάρχεια της ελευθερίας,της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ισότητας στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής

ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

Στις 26 Αυγούστου ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στα Εξάρχεια και εγκαταστάθηκαν μόνιμα ως στρατός κατοχής. Καθημερινά, δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ παρελαύνουν στους δρόμους, ακροβολίζονται στις γωνίες, κάθονται στις εισόδους των πολυκατοικιών επιχειρώντας να διαχύσουν το φόβο και την τρομοκρατία στη γειτονιά. Όλοι όσοι ζουν, εργάζονται, αγωνίζονται, ή αποτελούν θαμώνες των Εξαρχείων κινούνται εντός ενός ασφυκτικού αστυνομικού κλοιού και υπό τον διαρκή έλεγχο και επιτήρηση από εκατοντάδες ένστολους και πάνοπλους κρατικούς φρουρούς, οι οποίοι επιπλέον παρενοχλούν τους κατοίκους, εκτοξεύουν σεξιστικές απειλές σε γυναίκες και ομοφυλόφιλους, φωνάζουν ναζιστικά συνθήματα σε πρόσφυγες και μετανάστες, κάνουν επίδειξη ισχύος στους νεολαίους και τις νεολαίες.

Από τότε μέχρι σήμερα, το κράτος έχει εκκενώσει καταλήψεις αγώνα, αυτοοργανωμένες δομές στέγης προσφύγων και μεταναστών, έχει πνίξει με χημικά δομές αντίστασης, έχει απομακρύνει δια της βίας από την περιοχή εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες, γυναίκες, άντρες και παιδιά και τους έχει φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στις 14 Σεπτέμβρη, μετά τη λήξη της πορείας, διμοιρίες των ΜΑΤ επιτέθηκαν με αγριότητα σε διαδηλωτές/τριες, στις 7 Νοέμβρη, σε μία επιχείρηση επίδειξης αστυνομικής δύναμης και εκδικητικότητας, τεράστιος αριθμός μπάτσων εξαπέλυσε πλήθος επιθέσεων στην περιοχή με αποκορύφωμα την περικύκλωση του καφενείου στην πλατεία, την ομηρία των εργαζομένων και των θαμώνων του και τη σύλληψη, ξυλοδαρμό και βασανισμό του συντρόφου Λάμπρου Γούλα, στις 17 Νοέμβρη μετά τη μαζική διαδήλωση του Πολυτεχνείου, ορδές μπάτσων εφόρμησαν στους δρόμους των Εξαρχείων και άρχισαν να χτυπούν προς πάσα κατεύθυνση περαστικούς, θαμώνες, νεολαίους και νεολαίες, ενώ το αστυνομικό σχέδιο που εφαρμόστηκε εκείνη την ημέρα στην περιοχή (εκατοντάδες αστυνομικές δυνάμεις μέσα και γύρω από τη γειτονιά, μαζικές εξακριβώσεις περαστικών, ελικόπτερα και drones να πετάνε πάνω από την περιοχή για ώρες, απαγόρευση διέλευσης πεζών) ομοίαζε με την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Παράλληλα με την έκφραση της ωμής βίας απέναντι στους αγωνιζόμενους και σε όλους όσοι κινούνται στα Εξάρχεια, έλαβαν και λαμβάνουν χώρα και οι παρακρατικές μέθοδοι της αστυνομίας: τοποθέτηση κοριών σε οχήματα συντρόφων, αυτοκίνητα της αντιτρομοκρατικής να παρακολουθούν χώρους αγώνα, όπως τα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης στα Εξάρχεια, ασφαλίτες να απειλούν συντρόφισσες έξω από τα σπίτια τους, κρυφές κάμερες έξω από τα σπίτια αγωνιστών.

Όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν εκφράσεις του κρατικού σχεδιασμού για την καθυπόταξη μίας γειτονιάς με πλούσια ιστορία αντιστάσεων, γειτονιάς σύμβολο σε διεθνές επίπεδο για τους αγώνες που δίνονται ενάντια στην εξουσία, στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Το κράτος και ο κατασταλτικός στρατός του εισέβαλλαν στα Εξάρχεια κάτω από τις ενορχηστρωμένες και υστερικές κραυγές της προπαγάνδας των Μ.Μ.Ε. για την επιβολή επιτέλους του δόγματος «νόμος και τάξη» και με πρόσχημα τις ναρκομαφίες και τη γιγάντωση της ναρκοπιάτσας της πλατείας. Μια συνθήκη που διαμορφώθηκε μεθοδικά από την προηγούμενη πολιτική διαχείριση και υπό την πλήρη εποπτεία των κρατικών μηχανισμών, ώστε να αποτελέσει όχημα για την κοινωνική νομιμοποίηση της συντριπτικής αστυνομικής επέμβασης που ακολούθησε -όπου απέναντι στις ναρκομαφίες δεν έκανε παρά θεαματικού τύπου επιχειρήσεις- και ξεκάθαρα στόχευε στο τσάκισμα των αγωνιστών, την εκδίωξη των προσφύγων και μεταναστών και τη μετατροπής της περιοχής από πεδίο αμφισβήτησης και ορμητήριο αγώνων, σε ζώνη υψηλής καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ταυτόχρονα μέσα από την ιδεολογική επίθεση που προωθείται συστηματικά μέσα από τα μιντιακά φερέφωνα του Υπ. Δημοσίας Τάξης, επιχειρείται να εμπεδωθεί κοινωνικά ένα "Καθεστώς Εξαίρεσης" τόσο για τους αναρχικούς και πολλούς άλλους αγωνιστές της βάσης όσο και για τους πρόσφυγες και μετανάστες ώστε να δικαιολογήσει κοινωνικά την αστυνομική βία πάνω τους. Να επεκτείνει εκ νέου τα όρια της δολοφονικής δράσης των σωμάτων ασφαλείας πέρα από εκεί που τέθηκαν με την εξέγερση του Δεκέμβρη.

Όσο όμως κι αν πασχίζουν κράτος και κεφάλαιο να πάψουν τα Εξάρχεια να είναι ένα πεδίο πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών διεργασιών και να επιβάλλουν την «κανονικότητα», θα βρίσκουν απέναντί τους χιλιάδες που θα τα υπερασπιστούν. Γιατί το «κανονικό» που θέλουν να επιβάλλουν είναι η εξατομίκευση, ο κανιβαλισμός, οι ανισότητες, ο έλεγχος και η επιτήρηση. «Κανονικό» γι' αυτούς σημαίνει καταπίεση, εκμετάλλευση και υποταγή. Οι φωνές που έχουν ακουστεί σε όλο τον κόσμο και δείχνουν την αλληλεγγύη τους στην περιοχή, φανερώνουν ακριβώς τι αποτελεί το έδαφος των Εξαρχείων και γιατί συγκρούεται με τον σάπιο κόσμο της Εξουσίας. Αποτελεί κομμάτι της Ιστορίας των Αγώνων που δόθηκαν, δίνονται και θα δίνονται για την Ελευθερία, την Ισότητα, την Αλληλεγγύη.

Η στοχοποίηση των Εξαρχείων, οι εκκενώσεις των καταλήψεων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού βάσης και του όπλου της απεργίας, οι συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών αποτελούν κομμάτι τις ευρύτερης κατασταλτικής εκστρατείας που έχει εκκινήσει με νέα ορμή από την 7η Ιουλίου, με την αλλαγή της διακυβέρνησης. Παρ' όλη την ένταση με την οποία ξεδιπλώνεται, παρά τη βαρβαρότητα, τις απειλές και την τρομοκρατία, πλήθος κόσμου έχει ξαναβγεί στους δρόμους και ορθώνει το ανάστημά του ενάντια στην κατασταλτική εκστρατεία και την αστυνομοκρατία και θέτει τα πρώτα αναχώματα στους νέους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς του κράτους και των αφεντικών. Χιλιάδες φοιτητές υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο, μαθητές διαδηλώνουν ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, εργαζόμενοι πραγματοποιούν απεργίες ενάντια στο αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο και εργατικές διαδηλώσεις ενάντια στην ποινικοποίηση του όπλου της απεργίας. Ενώ στην περιοχή των Εξαρχείων έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις, πορείες ενάντια στην αστυνομική κατοχή και τις κατασταλτικές επιχειρήσεις, ενάντια στις παρενοχλήσεις και τις σεξιστικές επιθέσεις και απειλές από τις διμοιρίες των ΜΑΤ, αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους/τις μετανάστες/στριες, ενάντια στις ναρκομαφίες.

Αναρχικοί/ές, αγωνιστές/στριες, καταληψίες, εργαζόμενοι/ες, νεολαίοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες δεν υποτάσσονται στο φόβο, δεν υποχωρούν σε κανενός είδους απειλές και τελεσίγραφα, αγωνίζονται!

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στις καταλήψεις, ενάντια στην κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, την αστυνομοκρατία, τις απειλές και τα τελεσίγραφα

ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΗ , ΑΘΗΝΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 6 Μ.Μ.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ αντίστασης και μνήμης, έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το ξέσπασμα της κοινωνικής εξέγερσης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΑΘΗΝΑ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 6 Μ.Μ.

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1601569/

Στους δρόμους του αγώνα να σπάσουμε το κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρεί να επιβάλλει η κρατική εξουσία.

Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ στα Εξάρχεια από τον ειδικό φρουρό της ΕΛ.ΑΣ. Επαμεινώνδα Κορκονέα. Τότε, για ένα μήνα ολόκληρη η ελλαδική επικράτεια κατακλύστηκε από ένα διάχυτο κύμα κοινωνικής εξέγερσης, το οποίο εκδηλώθηκε ως μια αυθόρμητη και οργισμένη απάντηση ενάντια στην απροσχημάτιστη και βίαιη καταστολή του κράτους. Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν η στιγμή που το ποτήρι ξεχείλισε, πυροδοτώντας μια κοινωνική έκρηξη. Υπήρξε μία από τις πολλές στιγμές στο ιστορικό συνεχές της ανθρώπινης ιστορίας, κατά την οποία ο κόσμος των κυρίαρχων απογυμνώθηκε καταδεικνύοντας έτσι στην πλατιά κοινωνική πλειοψηφία ότι η αναπαραγωγή του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο εδράζεται αποκλειστικά πάνω στη βία. Η κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν ήταν ούτε η κακιά η στιγμή, ούτε ένα μεμονωμένο συμβάν αστυνομικής αυθαιρεσίας. Μετά τον Δεκέμβρη του 2008 ακολούθησε μία μεγάλη περίοδος αυξημένης καταστολής, «απασφάλισης» των μπάτσων, οι οποίοι προέβαιναν σε καθημερινές παρενοχλήσεις στον δρόμο, σε ξυλοδαρμούς και νταϊλίκια… Προφανώς, όταν απασφαλίζεις τα σκυλιά της καταστολής, πρέπει να αναμένεις ότι κάποια στιγμή τα «ατυχήματα» θα φτάσουν και στο επίπεδο να στερήσουν ανθρώπινη ζωή.

Σήμερα έχουμε 2019. Παρ' όλα αυτά οι τωρινές κοινωνικές συνθήκες ομοιάζουν σε τεράστιο βαθμό με αυτές που γέννησαν τόσο τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, όσο και την εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008. Η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα έχει γίνει η επώδυνη κανονικότητα για την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, για την εργατική τάξη και την προλεταριακή νεολαία. Η αστυνομική καταστολή και το κλίμα τρομοκρατίας των καθεστωτικών ΜΜΕ αποτελούν καθεστώς. Η κρατική εξουσία ζητάει αίμα και αυτό γίνεται ξεκάθαρο σε κάθε κίνησή της, σε κάθε κίνηση της αστυνομίας, δηλαδή των πιο υποτακτικών υπαλλήλων του κράτους και των αφεντικών. Έπειτα από 11 χρόνια, λοιπόν, οι λόγοι που οδήγησαν στην εξέγερση του 2008 έχουν πλέον πολλαπλασιαστεί, επειδή έχει ενταθεί η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στη χειμαζόμενη κοινωνική βάση.

Η Νέα Δημοκρατία πήρε τη σκυτάλη στη διαχείριση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων από τη σοσιαλδημοκρατία του Σύριζα, ο οποίος ενσωμάτωσε σε σημαντικό βαθμό τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, εφησυχάζοντας αρκετό κόσμο με τα φτηνιάρικα παραμύθια του περί εξωραϊσμού και διαχείρισης του καπιταλισμού. Αυτός, άλλωστε, είναι ιστορικά ο πολιτικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας, της «αριστεράς» του κεφαλαίου, η αφομοίωση και η απονέκρωση των αγώνων, με απώτερο σκοπό τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος. Μέσα σε 4 χρόνια διακυβέρνησης ο Σύριζα αποδείχθηκε απόλυτα έμπιστο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, προσφέροντας απλόχερα εκδούλευση στα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά, συνεχίζοντας πιο εντατικά τις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν και οι προκάτοχοί του στα πλαίσια της αστικής κυβερνητικής πολιτικής. Μέσα σ' αυτήν την τετραετία ο Σύριζα αποτέλεσε υπόδειγμα ΝΑΤΟϊκής κυβέρνησης, καθιστώντας την ελληνική επικράτεια προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Σ' αυτό το πλαίσιο της ύφεσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στρώθηκε έτοιμο το χαλί στην παραδοσιακή δεξιά, για να συνεχίσει τον νέο κύκλο καπιταλιστικής επέλασης απέναντι σε όσους βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας.

Όπως έχουμε πολύ καλά καταλάβει, κάθε αστικό κόμμα εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σ' αυτό δεν διέφεραν, ούτε διαφέρουν καθόλου μεταξύ τους Νέα Δημοκρατία και Σύριζα. Ένας από τους επιμέρους ρόλους που επωμίζεται ένας κρατικός μηχανισμός είναι και η καταστολή όσων σηκώνουν κεφάλι και αντιστέκονται. Ο Σύριζα κατέστειλε πορείες, εκκένωσε πλήθος καταλήψεων, έσυρε εκδικητικά στα δικαστήρια κοινωνικούς αγωνιστές, πάντοτε όμως με μία επικοινωνιακή κάλυψη παραπλανητικού χαρακτήρα, ώστε να προσπαθήσει να διατηρήσει αλώβητο το κάλπικο κοινωνικό προσωπείο του, το οποίο λειτούργησε ως βασικός καταλύτης στην ανάδειξή του σε κυβερνών κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη, ποντάρει στην ικανοποίηση της συντηρητικής και ακροδεξιάς δεξαμενής των ψηφοφόρων της, για να προχωρήσει στον νέο κύκλο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Έτσι, το στρατηγικό της πλαίσιο ορίζεται προπαγανδιστικά από το τρίπτυχο «Νόμος-Τάξη-Ασφάλεια», σε συνδυασμό φυσικά με τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, που σημαίνει ότι θα εντείνει την ταξική αφαίμαξη των από τα κάτω και τη ληστρική μεταβίβαση πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Σκληρή λιτότητα και άτεγκτη καταστολή είναι το πρόγραμμά της παρούσας κυβέρνησης. Για να εμπεδωθεί η στρατηγική της, για να επιχειρήσει να αποσπάσει κάποιο βαθμό κοινωνικής συναίνεσης, η Νέα Δημοκρατία καταφεύγει σε μια επιχείρηση ροπής του κοινωνικού σώματος προς την αντίδραση, τη συντήρηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, προσπαθώντας να αποκρύψει την ταξική φύση των βάρβαρων, αντιλαϊκών πολιτικών που σκοπεύει να εφαρμόσει, υπηρετώντας τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Η Νέα Δημοκρατία, που μιλά για «εθνική» ανάπτυξη και «εθνικά» συμφέροντα -εννοώντας φυσικά την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα καπιταλιστικά συμφέροντα-, που θεωρεί ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω τις κόντρες δεξιάς και αριστεράς προς εξυπηρέτηση των κοινών «εθνικών» στόχων -εννοώντας πως δεν υπάρχει υλική σύγκρουση ταξικών συμφερόντων ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αφεντικά και εργάτες, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, επαναφέρει ένα αστυνομικό κράτος έκτακτης ανάγκης με σαφείς πλέον εμφυλιοπολεμικούς όρους. Το κράτος χωροφύλακας της μετεμφυλιακής εποχής τίθεται εκ νέου σε λειτουργία από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ήδη πριν από την εκλογή της έθεσε ως πολιτική προτεραιότητα την άμεση, μετωπική σύγκρουση με τον εσωτερικό εχθρό, τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, την αιχμή του δόρατος των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Οι βασανιστές της ομάδας Δέλτα αναλαμβάνουν ξανά τα απάνθρωπα κατασταλτικά τους καθήκοντα, τα Εξάρχεια βρίσκονται υπό στρατιωτική κατοχή στην κατεύθυνση του επικείμενου αστικού εξευγενισμού τους με σκοπό τον πλουτισμό του μεσιτικού κεφαλαίου που έχει επιχειρηματικές βλέψεις στην περιοχή. ΜΑΤατζήδες στα Εξάρχεια σταματούν για εξακριβώσεις τυχαίους περαστικούς που δεν τους «κάθονται καλά στο μάτι» και προβαίνουν σε σεξιστικές επιθέσεις σε νεαρές κοπέλες. Αναρχικοί, όπως ο σύντροφος Λάμπρος Γούλας της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας) και κομμουνιστές αγωνιστές συλλαμβάνονται εκδικητικά, βασανίζονται από τους μπάτσους και διώκονται με κατασκευασμένα κατηγορητήρια. Στις διαδηλώσεις κάνουν την εμφάνισή τους ασφαλίτες πίσω από τους στρατούς των ΜΑΤ, κρατώντας τσάντες, με σκοπό να φορτώσουν ενοχοποιητικά στοιχεία σε αγωνιστές και διαδηλωτές και να ενορχηστρώσουν δίκες-παρωδίες, που θα επισύρουν βαρύτατες ποινές σε όσους καταδικαστούν από τη μεροληπτική δικαιοσύνη του κράτους και των αφεντικών. Οι ανεξάρτητοι ρεπόρτερ-δημοσιογράφοι του αντικαπιταλιστικού κινήματος συχνά απωθούνται και απειλούνται από τους μπάτσους, ώστε να μην καταγράφουν τις αυθαιρεσίες και τις βιαιοπραγίες τους εις βάρος συλληφθέντων διαδηλωτών. Αναρχικοί σύντροφοι της Συνέλευσης No Pasaran στην Αθήνα εντοπίζουν συσκευές γεωεντοπισμού που τοποθέτησε η αστυνομία στα οχήματά τους, ενώ πραγματοποιούταν διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες. Τα γραφεία των συντρόφων της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), όπως και η οικία του συντρόφου Παναγιώτη Μασούρα, βρέθηκαν επίσης υπό αστυνομική παρακολούθηση με συστήματα κρυφών καμερών. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η αντιτρομοκρατική χρησιμοποιούν ως φόβητρο την επιχείρηση εξάρθρωσης της Επαναστατικής Αυτοάμυνας και διώκουν για αυτήν την υπόθεση τον Βαγγέλη Σταθόπουλο που κρατείται στις φυλακές Λάρισας και τη Μυρτώ Σ., ενώ καταζητούν τον Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου εκκενώνεται με κινηματογραφικό και τρομολαγνικό τρόπο το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΑΣΟΕΕ -το οποίο έπειτα ανακαταλήφθηκε-, πραγματοποιείται lock out στην ΑΣΟΕΕ και αστυνομική επίθεση σε 200 φοιτητές που πήγαν να σπάσουν την πρυτανική και κυβερνητική απόφαση, για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση στη σχολή τους εν όψει των διαδηλώσεων στις 17 Νοεμβρίου. Επιπλέον, έχουν εκκενωθεί οι καταλήψεις Gare, Βανκούβερ Απαρτμάν, Σπύρου Τρικούπη 17, Rosa de Foc και Μπουμπουλίνας στην Αθήνα, η κατάληψη Palmares στη Λάρισα, ενώ στα Γιάννενα εκκενώθηκε και κατεδαφίστηκε η κατάληψη Μπρούκλυν. Στη Θεσσαλονίκη μπάτσοι εισέβαλαν στην κατάληψη Libertatia, προσήγαγαν και συνέλαβαν συντρόφους που πραγματοποιούσαν εργασίες για την ανοικοδόμηση του κτηρίου που είχε καεί από τους φασίστες κατά το εθνικιστικό συλλαλητήριο στις 21/1/2018. Επιπρόσθετα, η κατάληψη Κ*ΒΟΞ στα Εξάρχεια έχει δεχτεί ήδη δύο φορές αναίτια επίθεση από τα ΜΑΤ που στρατοπεδεύουν στα Εξάρχεια, τα οποία προσπάθησαν και τις δύο φορές να πνίξουν στα χημικά τον κόσμο που βρισκόταν στην κατάληψη.

Το κράτος εφαρμόζει μια αντιεξεγερτική εκστρατεία, προκειμένου να ισοπεδώσει τον ταξικό του αντίπαλο, τον κόσμο του αγώνα. Επιχειρεί να οξύνει κατακόρυφα την καταστολή μεθοδεύοντας τη στρατηγική της έντασης, ευελπιστώντας έτσι να τραβήξει τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο σε μια σύγκρουση υψηλής ισχύος απέναντι στη στρατιωτική παντοδυναμία της κρατικής βίας. Είναι πια προφανές ότι τα επαναστατικά φρονήματα διώκονται πλέον χωρίς ίχνος πολιτικής αιδούς από την κρατική εξουσία. Όμως, η καταστολή δεν αφορά μονάχα τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές, παρότι επικεντρώνεται σ' αυτούς και για τηλεοπτικούς λόγους, μιας και η άρχουσα τάξη μας παρουσιάζει μέσα από τις συχνότητες και τα μέσα προπαγάνδας που ελέγχει ως δήθεν εγκληματικά στοιχεία τυφλής βίας, προκειμένου να μας απονομιμοποιήσει τεχνηέντως στα μάτια της κοινωνίας, η οποία ωστόσο στενάζει κάτω από τον ζυγό της δικτατορίας του κράτους και των αφεντικών. Εμείς ανταπαντούμε ότι είμαστε κομμάτι των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Μπορεί να είμαστε αυτήν τη στιγμή ο κύριος στόχος της κρατικής καταστολής, αλλά η επίθεση του κράτους και των αφεντικών δε θα σταματήσει σε εμάς. Η συντονισμένη επίθεση κράτους και της αστικής τάξης θερίζει ολόκληρο το σώμα των από τα κάτω, ώστε να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου μπροστά στα νέα, ακόμη πιο βάρβαρα, αντιλαϊκά μέτρα που έπονται. Σ' αυτήν την κατεύθυνση έχει απαγορευθεί ουσιαστικά το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία, καθώς πλέον απαιτείται από μια κυβέρνηση εκλεγμένη από το 23% του εκλογικού σώματος (!) η συμμετοχή των 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών και ηλεκτρονική ψηφοφορία αυτών για την κήρυξη απεργίας. Αντιστοίχως, η κατάργηση του ασύλου (πλέον η αστυνομία μπορεί να εισβάλλει ανά πάσα στιγμή) και η επιχειρούμενη επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας για την είσοδο στο campus, από κοινού με την καπιταλιστική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βλ. δίδακτρα σε προπτυχιακά, υποτίμηση των πτυχίων, διάσπαση των τίτλων σπουδών, ισοτίμηση πτυχίων ΑΕΙ-ιδιωτικών κολλεγίων, απλήρωτες ή πενιχρά αμειβόμενες πρακτικές, έρευνες για λογαριασμό εταιρειών, εργολαβίες στα πανεπιστήμια κ.α.) βάλλουν τόσο τις λαϊκές ελευθερίες που κατακτήθηκαν με πολυετείς και αιματηρούς κοινωνικούς αγώνες, όσο και τις εργασιακές προοπτικές της νεολαίας, αποστερώντας της τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Άλλωστε, μέσα στην επιβαλλόμενη εργασιακή ζούγκλα της επισφαλούς, περιστασιακής, ανασφάλιστης και ελαστικής κατά βάση εργασίας, ποιος μπορεί να διαβιώσει και να εργαστεί αξιοπρεπώς; Πώς θα επιβιώσουν οι άνεργοι που φτάνουν περίπου το 25% του πληθυσμού της χώρας (με ποσοστό περίπου 35% στη νεολαία) και πώς οι ηλικιωμένοι που παίρνουν συντάξεις ψίχουλα, ενώ είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν μέχρι τα 67 τους χρόνια; Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι μετανάστες, το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, αντιμετωπίζονται με ρατσιστικό τρόπο ως «περιττοί» και αποστερούνται της δυνατότητας πρόσβασης τους στην υγεία, την εκπαίδευση, την εργασία και τις λοιπές δημόσιες υπηρεσίας προνοιακού χαρακτήρα λόγω των αντιμεταναστευτικών πολιτικών του ελληνικού κράτους, οι οποίες βρίσκονται σε απόλυτη σύμπλευση με τις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μάλιστα, διάφοροι «αγανακτισμένοι» αντιδραστικοί κάτοικοι με φασιστικές αναφορές διοργανώνουν πογκρόμ κατά μεταναστών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με την ανοχή και την υποστήριξη της κυβέρνησης.

Στις 20/11/2019 το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη / Υπουργείο Καταστολής εκδίδει τελεσίγραφο για την παράδοση των κατειλημμένων κτηρίων μέχρι τις 5/6/2019, μία μέρα πριν από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Σε μια περίοδο υποχώρησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, όπου το αντικαπιταλιστικό κίνημα δίνει μάχες οπισθοφυλακής, το αστικό σύστημα επιχειρεί να κάνει επίδειξη ισχύος στον κόσμο του αγώνα και να πάρει τη ρεβάνς από κάποιους παλιούς άλυτους λογαριασμούς που το δυσκολεύουν να πραγματοποιήσει το έργο του ακάθεκτο στο σήμερα, γιατί η ιδέα ότι η εξουσία του είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα, υποβόσκει ακόμα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Η διορία παράδοσης των κατειλημμένων χώρων αγώνα μια μέρα πριν την επέτειο δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έχει ένα ξεκάθαρο συμβολισμό από τους κυρίαρχους. Υποδηλώνει αφενός ότι το κράτος δεν μπορεί να ξεχάσει, πόσο μάλλον να ξεπεράσει τόσο εύκολα κάθε ιστορική απόπειρα κοινωνικής αμφισβήτησης και ανατροπής της κυριαρχίας του. Δεν μπορεί να σβήσει τόσο εύκολα τα σημάδια από τους τριγμούς που υπέστητο κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής, αλλά και το κοινωνικό συμβόλαιο πάνω στο οποίο είναι εδραιωμένο. Αφετέρου το κράτος θέλει να καθαρίσει εδώ και τώρα το κοινωνικό στερέωμα από τις παρακαταθήκες που άφησε η εξέγερση του Δεκέμβρη στο πέρασμα της. Θέλει να τελειώνει με τον πλούτο των νέων νοημάτων και σημασιών, των πρακτικών και αναλυτικών εργαλείων, καθώς και των κινηματικών δομών που ξεπήδησαν από την εξέγερση, μέρος τον οποίων είναι και πολλές από τις σημερινές καταλήψεις. Οι καταλήψεις δεν είναι βέβαια τα ντουβάρια που σκοπεύει να γκρεμίσει η κρατική καταστολή, ούτε κάποια τετραγωνικά μέτρα που σκοπεύει να ερημώσει. Είναι οι εστίες αγώνα που στεγάζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταληψιών, είναι μία ανοιχτή γέφυρα αντικαθεστωτικής αντίστασης προς την καταπιεσμένη και εκμεταλλευόμενη κοινωνική βάση. Είναι κέντρα αγώνα που αντίκεινται στον κόσμο της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της ανισότητας, της αδικίας. Αποτελούν πολλάκις μία διέξοδο για πολλούς φτωχοδιαβόλους, ντόπιους και μετανάστες, από την ασφυκτική πίεση των υψηλών ενοικίων, των Airbnb και της καπιταλιστικής σύμβασης της ατομικής ιδιοκτησίας, παρέχοντας λύση στη θεμελιώδη ανάγκη του ανθρώπου για στέγαση. Καλούμε την κοινωνική βάση να υποστηρίξει τις καταλήψεις ως κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε από κοινού της γης οι κολασμένοι. Να είναι σίγουροι οι κυρίαρχοι πως οι αναρχικοί δεν περιορίζονται στις καταλήψεις τους. Είμαστε ενεργό κομμάτι των συντελούμενων διεργασιών κοινωνικής και ταξικής αυτοοργάνωσης και αντεπίθεσης. Οργανωνόμαστε ακηδεμόνευτα και αμεσοδημοκρατικά στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές και τα σχολεία μας, στις γειτονιές μας, επιζητώντας την ανατροπή του παρόντος συσχετισμού ισχύος στη διαρκώς μαινόμενη κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Με καταλήψεις εκκενωμένες, με διωκόμενους και φυλακισμένους αγωνιστές, εμείς δεν πτοούμαστε. Συνεχίζουμε στον δρόμο του αγώνα και καλούμε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο να πυκνώσει οργανωτικά τις γραμμές της κοινωνικής και ταξικής σύγκρουσης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Ανά τον κόσμο αναδύονται κοινωνικές εξεγέρσεις ενάντια στον κρατικό και κεφαλαιοκρατικό ολοκληρωτισμό που βρίσκονται σε παρατεταμένη σήψη εν μέσω ακόμα μίας σφοδρής δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Τα κράτη δολοφονούν, αλλά οι εξεγερμένοι δεν υποχωρούν. Οι απόκληροι οργανώνονται, διαδηλώνουν, συγκρούονται, διεκδικούν έναν καλύτερο κόσμο για όλους. Η 25ετής επανάσταση των Ζαπατίστας στην Τσιάπας του Μεξικού και η εδώ και 7 χρόνια επαναστατημένη Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν / Βόρεια & Βορειοανατολική Συρία) που δέχεται την επίθεση του τουρκικού ιμπεριαλισμού, μας δείχνουν σήμερα ότι είναι εφικτή μια κοινοτιστική, φεντεραλιστική οργάνωση της κοινωνικής και παραγωγικής ζωής μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Αποτελούν τα ζωντανά ελευθεριακά αντίβαρα σε έναν κόσμο που διέπεται από την καπιταλιστική κυριαρχία. Οι λαϊκές εξεγέρσεις και οι κοινωνικές επαναστάσεις δεν τελείωσαν, έχουμε ζωντανά πειστήρια και θα φροντίσουμε να δημιουργήσουμε ακόμα περισσότερα.

Ο καπιταλισμός δεν είναι μονόδρομος. Μπορούν να υπάρξουν κοινωνικοί σχηματισμοί που δε θα εδραιώνονται πάνω σε σχέσεις διαχωρισμένης εξουσίας, που δε θα διαρθρώνονται σε τάξεις διευθυντών και διευθυνόμενων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει αποδεκτή η βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Εάν αποδεχθούμε την ήττα και την ολοκληρωτική, εις το διηνεκές επικράτηση του καπιταλισμού, τότε θα καταδικάσουμε τους εαυτούς μας στη διαρκή εξαθλίωση. Όσο σκύβουμε το κεφάλι, τόσο θα μας τσακίζουν οι αφέντες και οι προνομιούχοι. "Όποιος δεν κινείται, δεν παρατηρεί τις αλυσίδες του" έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Για να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας ζώνουν, πρέπει να τολμήσουμε και να συγκρουστούμε με την οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Θέλουμε έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους. Γι' αυτό, λοιπόν, καλούμε κάθε έναν και κάθε μία που βρίσκεται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας να αγωνιστούμε συλλογικά και ακηδεμόνευτα για την πανανθρώπινη κοινωνική χειραφέτηση, για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων, για τον κομμουνισμό και την αναρχία. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες που μας σφίγγουν καθημερινά. Έχουμε, όμως, να κερδίσουμε τα πάντα, να ανεγείρουμε πάνω στα συντρίμμια της καπιταλιστικής κυριαρχίας έναν ελεύθερο και εξισωτικό κόσμο στο ύψος των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι τα θέλουμε όλα για όλους. Δε θα κάνουμε πίσω. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνιστούμε, μέχρι να νικήσουμε! Οι σταγόνες πέφτουν, η καταιγίδα έρχεται!

Καλούμε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις στις 6 Δεκεμβρίου, για να δώσουμε συλλογικά ένα σαφές μήνυμα αντίστασης απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν ενάντια στην κοινωνική βάση και τον κόσμο του αγώνα το κράτος και τα αφεντικά. Ραντεβού στους δρόμους, για να σπάσουμε το κλίμα της τρομοκρατίας που οι κυρίαρχοι προσπαθούν να επιβάλλουν, φοβούμενοι πως οι ημέρες αφθονίας τους στερεύουν, καθώς ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την επόμενη λαϊκή εξέγερση ή κοινωνική επανάσταση που θα επιζητήσει την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Η ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ. Ο ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΘΗΝΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 18:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ (στηρίζουμε το μπλοκ του No Pasaran)

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 18:00 ΚΑΜΑΡΑ (συμμετέχουμε στο κοινό αναρχικό μπλοκ)

ΛΑΜΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 19:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
anarexchist-feexderation@riseup.exnet
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Η επάνοδος του δεξιού πολιτικού θίασου στην εξουσία έδωσε το έναυσμα για μια νέα, μεγαλύτερη αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής. Αυτή η γνήσια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση έχει την άνεση να υπηρετεί τους πλουτοκράτες χωρίς τη μάσκα του προοδευτικού που φορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όσο διέπραττε τη μεγαλύτερη ταξική προδοσία: όταν ψήφιζε αντεργατικούς νόμους και μνημόνια, όταν έκανε την Ελλάδα συμμέτοχη σε εγκληματικές γεωπολιτικές συμμαχίες, όταν εγκλώβιζε πρόσφυγες και μετανάστες σε κέντρα κράτησης, όταν έδινε εντολές στα ΜΑΤ να επιτεθούν στις διαδηλώσεις, όταν εκκένωνε πολιτικές και προσφυγικές καταλήψεις και έσερνε αγωνιστές και αγωνίστριες στα δικαστήρια.

Η πανστρατιά όλων των δεξιών-ακροδεξιών-φασιστών της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που συμμάχησε για να ξανακυβερνήσει, θα επιχειρήσει να σαρώσει όλα τα κοινωνικά και πολιτικά κεκτημένα, παρασυρμένη από τη ζάλη της επιστροφής στην εξουσία και με δεδομένη τη βαθιά ταξική εκδίκηση που θέλουν να πάρουν για όσα έχουν συμβεί από το Δεκέμβρη του 2008, το 2010, το 2012, τα χρόνια των μεγάλων κοινωνικών αναταραχών και της πρωτοφανούς αμφισβήτησης της δύναμής τους.

Ενώ ο δυτικός καπιταλισμός μπαίνει ήδη σε τροχιά γενικής οικονομικής ύφεσης και υπό τη διαρκή απειλή μιας νέας δομικής οικονομικής κρίσης που όταν ξεσπάσει θα είναι χειρότερη από εκείνη του 2008 (όπως παραδέχονται και προειδοποιούν όλοι οι οικονομικοί φορείς, οργανισμοί και αναλυτές του καπιταλισμού) και ενώ παράλληλα ένα νέο κύμα κοινωνικών ταραχών και εξεγέρσεων έχει ξεσπάσει στις γωνιές του κόσμου, από τη Βαρκελώνη μέχρι το Λίβανο και από τη Γαλλία μέχρι τη Χιλή, τον Ισημερινό και όλη τη Λατινική Αμερική, η τωρινή κυβέρνηση έχοντας σημαντικό σύμμαχο τη μεγάλη πλειοψηφία των media άνοιξε γρήγορα πολλά μέτωπα: ολική κατάργηση του ασύλου και περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, νέα αντεργατικά - αντικοινωνικά πολυνομοσχέδια, νέες περικοπές, περαιτέρω ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και της φύσης, αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα, ακόμα πιο βίαιη αντιμετώπιση των μεταναστ(ρι)ών και προσφύγων, νέες εκκενώσεις καταλήψεων, όξυνση της αστυνομοκρατίας και νέα περιστολή ελευθεριών.

Δύο βασικοί πυλώνες στους οποίους στηρίχθηκε ως αντιπολίτευση και σήμερα ως κυβέρνηση η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη ΝΔ είναι η μείωση φορολογίας/ανάπτυξη και το τρίπτυχο εγκληματικότητα/ανομία/ασφάλεια. Πέρα από το τετριμμένο ψέμα της μείωσης φορολογίας/ανάπτυξης που γρήγορα θα αποδειχθεί φούμαρα, για μια τέτοια κυβέρνηση το "all in" στην Ασφάλεια είναι μονόδρομος. Η τεχνητή διόγκωση της υποτιθέμενης ανομίας και εγκληματικότητας στρώνει το έδαφος για μια ασφυκτική επιτήρηση μιας αστυνομοκρατούμενης κοινωνίας όπου θα κυριαρχεί ο Φόβος. Το να επιβληθεί ένα γενικό κλίμα τρομοκρατίας στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους και παντού είναι η προετοιμασία του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στις νέες οικονομικές-συστημικές κρίσεις και στην αναπόφευκτη μαζικότερη επιστροφή του λαού στους δρόμους ενάντια στα νέα αντικοινωνικά προγράμματα της εξουσίας.

Η ανακήρυξη του κέντρου και ειδικά της περιοχής των Εξαρχείων σε πολεμικό πεδίο εξυπηρετεί παράλληλα τον διαχρονικό στόχο της εξουσίας: να σπάσει το κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζύμωσης και αγώνα, το γεωγραφικό πεδίο όπου ιστορικά συναντιούνται η φοιτητική αναζήτηση, το προλεταριακό βίωμα και το εξεγερσιακό «είναι» του κοινωνικού περιθωρίου δημιουργώντας ανεξέλεγκτες αντιεξουσιαστικές εκρήξεις. Ο τόπος όπου συγκεντρώνεται η κοινωνική εμπειρία και έπειτα εμπλουτισμένη επαναδιασπείρεται στις γειτονιές της μητρόπολης. Στη μεγάλη εικόνα του διάχυτου κοινωνικού πολέμου στα σχολεία και τις σχολές, στους τόπους δουλειάς, στις πλατείες και τις γειτονιές, δεν μπορεί να μην περιλαμβάνεται αυτό το πεδίο μάχης. Η κεντρική σημασία που δίνει το κράτος στην περιοχή αποδεικνύεται από τη μακρόχρονη και πολύπλευρη επίθεση που διεξάγει. Με τη μιντιακή προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της περιοχής, με τα διάφορα σχέδια αναπλάσεων, με τους αστυνομικούς στρατούς κατοχής, με την καθοδηγούμενη από την αστυνομία μεταφορά της πιάτσας ναρκωτικών στην πλατεία Εξαρχείων και την προστασία των μαφιών που αλωνίζουν όπως ποτέ άλλοτε, με επιθέσεις και απειλές κατά αγωνιστών που δίνουν την καθημερινή μαχη ενάντια στο κράτος, την ενδοκοινωνική/αντικοινωνική βία και τις κάθε είδους μαφίες για μια γειτονιά πολιτικής και κοινωνικής ευτοπίας.

Η νέα κατασταλτική εκστρατεία ενάντια στις προσφυγικές και πολιτικές καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα και τους αγωνιζόμενους με πρώτο στόχο τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές αποτελεί μέρος και προετοιμασία της συνολικής επίθεσης ενάντια στην κοινωνία. Οι καταλήψεις και οι χώροι αγώνα αποτελούν δομές και εγχειρήματα ενός ολόκληρου κόσμου που αγωνίζεται ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα που βιώνουμε. Από τις στεγαστικές καταλήψεις που ακυρώνουν στην πράξη τον εκβιαστικό βραχνά του ενοικίου ανασκευάζοντας παλιές παρατημένες κατοικίες, μέχρι τις πολιτικές καταλήψεις της συλλογικής ζωής και της συμμετοχής στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, η υπεράσπιση των καταλήψεων είναι ζήτημα όλων των αγωνιζόμενων. Όταν λένε Εξάρχεια εννοούν όλη την ελληνική επικράτεια. Όταν λένε αναρχικοί στοχεύουν στην απόλυτη υποταγή όλης της κοινωνίας στις ορέξεις του καπιταλισμού. Το σχέδιο τους είναι η καθολική επιτήρηση και η πλήρης υποταγή για να δουλεύει απρόσκοπτα το μεγάλο κεφάλαιο και να κερδοσκοπεί στις πλάτες του λαού. Όποιος δε σκύβει το κεφάλι πρέπει να τσακιστεί και να προσαρμοστεί στην ακροδεξιά κοινωνική νόρμα.

Στον νέο αντικοινωνικό πόλεμο που διεξάγουν, θα νικήσουν μόνο αν τους αφήσουμε, μόνο αν κάνουμε πίσω. Κάθε υποχώρηση θα είναι ένα βήμα προς ένα όλο και πιο ανελεύθερο καθεστώς υποταγής από το οποίο κανείς δε θα μείνει αλώβητος. Να μην αφήσουμε να εγκαθιδρυθεί ένα καθεστώς τρόμου και απόλυτης εξουσίας, να αγωνιστούμε για ένα κόσμο κοινωνικής ευημερίας και πολιτικής ελευθερίας. Η μόνη ελπίδα για τους λαούς του κόσμου είναι η αντίσταση και η εξέγερση ενάντια στην παγκόσμια κυριαρχία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ - ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Συμμετέχουμε - στηρίζουμε:

5/12 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ενάντια στην κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, την αστυνομοκρατία, τις απειλές και τα τελεσίγραφα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης

6/12 ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

11 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνικη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

Pasamontaña

1/12/2019

Η εξέγερση ανατρέπει την κανονικότητα και μετατρέπει το ανέφικτο σε εφικτό-Παρασκευή 6 Δεκέμβρη 2019, 6μμ, Προπύλαια

Εξέγερση του Δεκέμβρη 2008

Τότε που κατέρρευσαν οι εξουσιαστικές νομοτέλειες και φάνηκε το μονοπάτι για την συνολική ανατροπή του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Τότε που χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, για να εκφράσουν την οργή τους, για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τους μπάτσους Κορκονέα και Σαραλιώτη.

Τότε που η ουτοπία χάραξε τα σημάδια της στους δρόμους και στα κτήρια των πόλεων.

Το περιβόητο «Νόμος και Τάξη» δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κρεσέντο τρομοκρατίας, αυταρχισμού και επίδειξης δύναμης, το οποίο εφαρμόζει η δεξιά κρατική διαχείριση κινητοποιώντας τεράστιες δυνάμεις ενόπλων και πραγματοποιώντας εκκενώσεις πολλών καταλήψεων, όπου διέμεναν κυρίως μετανάστριες-ες (Σπύρου Τρικούπη 15-17, Όνειρο, 5ο Σχολείο, Αχαρνών και Μάγερ, Μπουμπουλίνας) ή που αποτελούν κέντρα αγώνα (GARE, Rosa de Foc, Palmares, Βανκούβερ, στέκι ΑΣΟΕΕ) στην περιοχή των Εξαρχείων και του κέντρου της Αθήνας. Οι πάνοπλοι αστυνομικοί οδήγησαν εκατοντάδες μετανάστες-τριες και ανήλικα παιδιά στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και στη συνέχεια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ταυτόχρονα οι στρατοπεδευμένες δυνάμεις καταστολής και οι ένοπλες περιπολίες στη γειτονιά των Εξαρχείων και ευρύτερα στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, λειτουργούν σαν στρατός κατοχής με επιθέσεις, λεκτικές προκλήσεις, σεξιστικές παρενοχλήσεις, χρήση χημικών εναντίον κατειλημμένων χώρων και αγωνιζόμενων ανθρώπων, με αποκορύφωμα τους ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια, τις συλλήψεις και την απαγόρευση κυκλοφορίας στην επέτειο του Πολυτεχνείου.

Η επιλογή του κράτους να θέσει ως πρωτεύον κατασταλτικό στόχο τις καταλήψεις και τη γειτονιά των Εξαρχείων δεν είναι τυχαία. Τα Εξάρχεια είναι μια περιοχή που φιλοξενεί ένα μωσαϊκό ατόμων και συλλογικοτήτων που αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι χώροι αγώνα και αυτοοργάνωσης, όπως είναι και οι καταλήψεις, αποτελούν ανάχωμα στα καταστροφικά σχέδια και ταυτόχρονα την εδαφικοποιημένη αμφισβήτηση του κόσμου της εξουσίας. Ενός κόσμου που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου όλα αποτελούν εμπόρευμα και η μέγιστη αξία είναι το κέρδος των αφεντικών. Η γενικευμένη επίθεση στοχεύει στον εκφοβισμό των πολιτικών υποκειμένων και την κάμψη των αγώνων, ενώ παράλληλα κανονικοποιεί την μπατσοκρατία στο κέντρο της μητρόπολης και την ασύμμετρη βία από το κράτος. Τα Εξάρχεια βρέθηκαν, όχι τυχαία, στο κέντρο της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 και αποτέλεσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν σημείο αναφοράς για τις αγωνιζόμενες-ους. Είναι η γειτονιά της οποίας η καθυπόταξη αποτελεί στοίχημα για τους σημερινούς πολιτικούς διαχειριστές, οι οποίοι δεν συγχωρούν τις εξεγερμένες-ους που τάραξαν τον ύπνο τους και αμφισβήτησαν την καθεστηκυία τάξη.

Στις 6 Δεκέμβρη 2008 ο 15χρoνος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ένστολων δολοφόνων της δημοκρατίας στην περιοχή των Εξαρχείων. Για άλλη μία φορά το όπλο ενός μπάτσου «εκπυρσοκρότησε τυχαία», μια ακόμη «παρεξήγηση»… Μια ακόμη αστυνομική δολοφονία που προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων του κράτους. Από τα πρώτα λεπτά της δολοφονίας ξέσπασαν άγριες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, έγιναν καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων, σχολείων από μαθητές και δημόσιων κτηρίων. Η εξέγερση εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Δεν ήταν απλά ένα νεολαιίστικο ξέσπασμα, ήταν η οργή που αυθόρμητα αλλά και οργανωμένα εκφράστηκε από ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που βίωνε και βιώνει την καθημερινή βία της κυριαρχίας. Ήταν οι χιλιάδες που στο πρόσωπο του Αλέξη είδαν τον εαυτό τους. Ήταν οι δολοφονίες μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα σύνορα, οι βασανισμοί σε αστυνομικά τμήματα, η νεκρή μητέρα που δολοφονήθηκε από τα ΜΑΤ αγωνιζόμενη ενάντια στην εγκατάσταση χωματερής στην Λευκίμμη της Κέρκυρας, ήταν οι δολοφονημένοι στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, τα θύματα βίας των πραιτόρων του κράτους και το ξέπλυμα της «ζαρντινιέρας», ήταν οι νεκροί από τις πυρκαγιές σε Πελοπόννησο και Εύβοια, η καταστροφική πυρκαγιά στο οικοσύστημα της Πάρνηθας, ήταν εξάλλου το 2008 που τα πρώτα σημάδια της οικονομικής και θεσμικής κρίσης είχαν αρχίσει να διακρίνονται εν μέσω συνεχόμενων αποκαλύψεων οικονομικών σκανδάλων (Βατοπέδι, δομημένα ομόλογα, Siemens και άλλα) και της διαχρονικής ατιμωρησίας. Ποιο κράτος αλήθεια τιμωρεί τον εαυτό του; Η πραγματικότητα αυτή διανθισμένη με τη διάχυτη δυσαρέσκεια των από τα κάτω έφερε την έκρηξη του Δεκέμβρη, αφορμή για την οποία αποτέλεσε η δολοφονία του συντρόφου Αλέξη. Μια έκρηξη η οποία δεν αποζητούσε και δεν αιτούνταν τίποτα, μιας και τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει μια ασφυκτική καθημερινότητα για ένα ολοένα αυξανόμενο κομμάτι του πληθυσμού. Ο Δεκέμβρης ήρθε να καταστρέψει κάθε σύμβολο ενός κόσμου, που το μόνο που μπορούσε να υποσχεθεί και να προσφέρει ήταν και είναι η εκμετάλλευση, η μιζέρια, η καταπίεση, η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός, η βία που ασκούν οι κλειδοκράτορες των σαλονιών της εξουσίας. Όπως γράφτηκε και στον τοίχο, «ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ο Δεκέμβρης ήταν ερώτηση».

Παρά το αυθόρμητο των πρώτων ημερών, η συνέχεια έδειξε ότι αυτό που οι εξεγερμένοι/ες επιζητούσαν ήταν κάτι παραπάνω από μια «καταγγελία» της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Ταυτόχρονα με την έκρηξη της κοινωνικής οργής γεννήθηκε και το καινούργιο. Το πάθος για καταστροφή κατά την διάρκεια του Δεκέμβρη, ήταν και δημιουργικό πάθος το οποίο χάραξε νέα κοινωνικά και ταξικά σύνορα μέσα στην μητρόπολη. Αυτή τη φορά, τις διαχωριστικές γραμμές αποτελούσαν φλεγόμενα οδοφράγματα. Ο κόσμος του αγώνα από την μια και ο κόσμος της εξουσίας από την άλλη. Εκεί στην δική μας πλευρά γεννήθηκαν σχέσεις και εγχειρήματα, γράφτηκαν δεκάδες κείμενα, οικειοποιήθηκαν και μεταστράφηκαν τεχνολογίες και τεχνικές της κυριαρχίας, απελευθερώθηκε αστικός χώρος, χειραφετήθηκαν βλέμματα. Αν η καταστροφή προήλθε από την απελπισία, η δημιουργία προήλθε από την αμφισβήτηση. Αμφισβήτηση της αξιοπιστίας όχι μόνο των θεσμών, των κυριαρχικών σχέσεων και των δομών αλλά και των μέσων, των δράσεων και των τρόπων οργάνωσης των ίδιων των αγώνων. Μια αμφισβήτηση η οποία δημιούργησε το κοινωνικό έδαφος πάνω στο οποίο άνθισαν η αντιιεραρχία, η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η αντίσταση.

Η άμεση δράση, οι ανοιχτές συνελεύσεις, οι συλλογικές αδιαμεσολάβητες ριζοσπαστικές αντιστάσεις, η κοινωνική αντιβία, η οργάνωση από τα κάτω, το σαμποτάζ, η ελεύθερη μετακίνηση, η απαλλοτρίωση καταναλωτικών αγαθών και το «όλα για όλους» πήραν σάρκα και οστά σε μεγάλή έκταση και επηρέασαν κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Σε αυτό συνετέλεσε η καθοριστική συμβολή του αναρχικού χώρου που έδωσε δυναμικό παρόν στην εξέγερση του Δεκέμβρη, διαχέοντας τα προτάγματά του και εφαρμόζοντας μεθόδους αγώνα. Λογικές και επιλογές αγώνα, οι οποίες πέρα από την αντανάκλαση τους στο δρόμο βρήκαν και το συλλογικό τους έδαφος στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα τα οποία γεννήθηκαν μετά το Δεκέμβρη. Καταλήψεις κτηρίων, πάρκα και δημόσιοι χώροι, ενίσχυση των σωματείων βάσης και της ταξικής αλληλεγγύης. Αυτή ήταν η παρακαταθήκη του Δεκέμβρη. Η αίσθηση ότι κανείς και καμία δεν ήταν μόνη της απέναντι στην βία του κράτους και του κεφαλαίου. Εκείνους τους μήνες πιστέψαμε στις δυνάμεις μας και επιστρέψαμε στους καταπιεστές λίγη από την βία που βιώνουμε διαχρονικά.

Ο Δεκέμβρης του 2008 αποκάλυψε ότι όταν οι από τα κάτω πιστέψουν στις δυνάμεις τους όλα είναι εφικτά. Έτσι από τον Δεκέμβρη του 2008 και έπειτα το κράτος θέλοντας να θωρακιστεί και να πάρει τη «ρεβάνς» από τους εξεγερμένους-ες που αμφισβήτησαν την παντοδυναμία του και μπροστά στις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις αναβάθμισε τους μηχανισμούς καταστολής και το νομικό του οπλοστάσιο (ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ, αντιτρομοκρατική νομοθεσία, κουκουλονόμος, αύρες, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κ.α.). Ταυτόχρονα ενθάρρυνε και ενίσχυσε τις φασιστικές του εφεδρείες και πριμοδότησε τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας προωθώντας τον ρατσισμό και απαξιώνοντας την ανθρώπινη ζωή. Όλη αυτή η κατασταλτική αναβάθμιση δεν στοχεύει μόνο τους αναρχικούς ή όποιον αγωνίζεται σήμερα. Έρχεται να διασφαλίσει την κοινωνική και ταξική ειρήνη με κάθε τρόπο μετατρέποντας την κοινωνία σε νεκροταφείο, ώστε να επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η τρομοκρατία και η καταστολή έρχονται να στρώσουν το έδαφος για την όξυνση της λεηλασίας των από τα κάτω και παράλληλα να διασφαλίσουν την αύξηση των κερδών και τα προνόμια για τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ.

Στις μέρες μας παρά την καταστολή, τον έλεγχο και τα τελεσίγραφα περί τέλους της ιστορίας διάφορα σημεία του πλανήτη τυλίγονται στις φλόγες της εξέγερσης: Γαλλία, Ιράκ, Κολομβία, Εκουαδόρ, Αϊτή, Χιλή… Σε διαφορετικά κοινωνικά φόντα, με διαφορετικά κοινωνικά αιτήματα, οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι υψώνουν το λάβαρο της εξέγερσης. Καταλαμβάνουν δρόμους, αμφισβητούν την καθεστηκυία τάξη και διασαλεύουν την κοινωνική ομαλότητα. Πάνω από όλα όμως αποδεικνύουν πως η σταθερότητα των κάθε είδους μοντέλων εξουσίας είναι εύθραυστη και χρειάζεται μεγάλες δόσεις απροκάλυπτης κρατικής βίας και τρομοκρατίας για να επιβληθεί. Πρόκειται για μια διάχυτη αμφισβήτηση των σύγχρονων όρων καταπίεσης που αρχίζει και εξαπλώνεται στον κόσμο χωρίς κανείς να ξέρει ή να μπορεί να πει που θα ξεσπάσει αύριο μια νέα κοινωνική ανταρσία. Οι εξεγέρσεις ανά τον πλανήτη μας θυμίζουν τον όχι και πολύ μακρινό μας Δεκέμβρη του 2008 όπου και εδώ η εξέγερση ταρακούνησε το καθεστώς και ανέδειξε μια γενικότερη αμφισβήτηση του κοινωνικού συμβολαίου.

Ο Δεκέμβρης του 2008 μπορεί να φαντάζει μακριά και οι συνθήκες που έχουν επιβληθεί στους από τα κάτω να είναι συνεχώς όλο και πιο δυσμενείς και να φαντάζουν αμετάβλητες. Όμως οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι πρέπει να καταλάβουμε ότι η ανάθεση, η μοιρολατρία και ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι αδιέξοδα. Οφείλουμε να αντισταθούμε στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα στις γειτονίες μας, στις σχολές μας, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας πολύμορφα και οριζόντια. Ο Δεκέμβρης έδειξε ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και η φαντασία σύμμαχός μας. Ο αγώνας για την κοινωνική επανάσταση και την κοινωνική απελευθέρωση συνεχίζεται. Τίποτα δεν τελείωσε. Αρκεί να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, στις δυνάμεις μας και να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη και όλοι/ες μαζί απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι.

Πόλεμο στον πόλεμο κράτους και αφεντικών.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τις αυτοοργανωμένες δομές.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες-τριες.

ΤΟΤΕ και ΤΩΡΑ να επιτεθούμε σε κάθε εξουσία, να περπατήσουμε στα χνάρια της εξέγερσης προς… την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό.

Παρασκευή 6 Δεκέμβρη 2019, 6μμ, Προπύλαια

αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti

πηγή : https://vogliamotutto.espivblogs.net/2019/12/…

Κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη

Ο Αλέξης ζει μέσα στις φλόγες μας

Πίσω από τα πύρινα οδοφράγματά μας

Πλάι σε αυτούς που διατράσσουν τις νύχτες της μητρόπολης

Χώρος Πολύμορφης Δράσης Αναρχικών Ζαΐμη 11 "Clément Duval"

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1601630/

Στήριξη - Συμμετοχή στη πορεία της 6ης Δεκέμβρη

Το ξέσπασμα της εξέγερσης στη Χιλή με το χαρακτήρα που πήρε και την ένταση και έκταση με την οποία εκδηλώθηκε, μας θυμίζει τον όχι και πολύ μακρινό μας Δεκέμβρη του 2008 όπου και εδώ η εξέγερση που σημειώθηκε ταρακούνησε το εγχώριο σύστημα κυριαρχίας και καταπίεσης με το αναρχικό κίνημα ξανά πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Και στις δύο περιπτώσεις, παρά το γεγονός ότι οι αρχικές αιτίες ήταν πολύ συγκεκριμένες, (η αύξηση στις τιμές των ΜΜΜ στη Χιλή και η δολοφονική αστυνομική βία και καταστολή στην Ελλάδα) πολύ σύντομα τα εξεγερτικά γεγονότα ανέδειξαν μια γενικότερη αμφισβήτηση του κοινωνικού συμβολαίου. Και στις δύο περιπτώσεις πέρα από το μίσος για την αστυνομία και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, υποδομές του αστικού ιστού (και οτιδήποτε φανερώνει την παρουσία μιας κεντρικής εξουσίας στις μητροπόλεις) έγιναν στόχος, ναοί της κατανάλωσης και του εμπορεύματος λεηλατήθηκαν. Είναι λοιπόν οι εικόνες που βλέπουμε από την Χιλή που μας φέρνουν έντονα στην μνήμη εικόνες από το εξεγερμένο μητροπολιτικό τοπίο της Αθήνας και τους εξεγερμένους δρόμους του Δεκεμβρίου του 2008 όπου όπως και τώρα στην Χιλή έτσι και τότε στην Αθήνα οι μαθητές πρωτοστατούσαν στις διαδηλώσεις και στις επιθέσεις ενάντια στους ένστολους φονιάδες, πετώντας πέτρες στα αστυνομικά τμήματα, αναποδογυρίζοντας περιπολικά, καταλαμβάνοντας τα σχολεία τους, κατεβαίνοντας στους δρόμους πίσω από τα φλεγόμενα οδοφράγματα. Είναι εκείνες οι στιγμές όπου νέοι άνθρωποι με δίψα για ζωή αποφασίζουν να διεκδικήσουν την θέση τους μέσα στην ιστορία, ανατρέποντας δεδομένα, εισβάλοντας δυναμικά στο ρου των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, χωρίς την παρουσία οποιασδήποτε κεντρικής πολιτικής δύναμης ή πολιτικού φορέα που να οργανώνει, να καθοδηγεί και να κατευθύνει τα γεγονότα.

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΑΘΗΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

18.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Συνέλευση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Χιλής

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1601651/

Ανακοίνωση & Κάλεσμα της ΑΠΟ στις πορείες της 6ης Δεκέμβρη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα

Η φλόγα της εξέγερσης είναι πάντα ζωντανή μέσα στους αγώνες ενάντια στο κτήνος της εξουσίας, στους αγώνες για τη χειραφέτηση και την κοινωνική επανάσταση

11 χρόνια μετά… την 6η Δεκέμβρη του 2008, ημέρα δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς Ε.Κορκονέα και Β.Σαραλιώτη στα Εξάρχεια και το ξέσπασμα της κοινωνικής και ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη.

11 χρόνια μετά… η αστική δικαιοσύνη, μέσα από την αποφυλάκιση του μπάτσου-δολοφόνου Κορκονέα και την αθώωση του συνεργού του Σαραλιώτη για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλο, κλείνει το μάτι στην κρατική καταστολή επιχειρώντας να εμπεδωθεί η ατιμωρησία, η ασυλία και η νομική προστασία των κατασταλτικών δυνάμεων ενώ παράλληλα το κράτος στέλνει σαφή μηνύματα για την τρομοκράτηση και τον αφοπλισμό της κοινωνίας.

11 χρόνια μετά… η κρατική καταστολή και τρομοκρατία, οι δολοφονικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους συνεχίζουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος των κρατικών πολιτικών για την πειθάρχηση όσων αγωνίζονται και την υποταγή όλης της κοινωνίας. Από τις δεκάδες εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής εκμετάλλευσης, τους αντισυνδικαλιστικούς νόμους, την άγρια επίθεση στην αγωνιζόμενη νεολαία και στο πανεπιστημιακό άσυλο μέχρι τις εισβολές και εκκενώσεις αυτοοργανωμένων και κατειλημμένων χώρων ζωής και αγώνα, τα τελεσίγραφα, τις διώξεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών και τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών.

Η εξουσία φοβάται γιατί νέοι κύκλοι σύγκρουσης θα γεννηθούν στο άμεσο μέλλον. Δεν ξεχνά ότι τη φλόγα που πυροδότησε τη μεγαλύτερη εξέγερση της σύγχρονης ιστορίας της χώρας την άναψαν οι αναρχικοί τον Δεκέμβρη του 2008 στα Εξάρχεια και εξαπλώθηκε σε όλη την χώρα, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον δολοφονικό αστυνομικό μηχανισμό της δημοκρατίας. Έτσι, από το καλοκαίρι βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα κατασταλτική εκστρατεία του κράτους (η οποία αποτελεί συνέχεια της επιχείρησης απονεύρωσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και των κατασταλτικών χτυπημάτων σε καταλήψεις κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Σύριζα) ενάντια στο αναρχικό κίνημα, στους κατειλημμένους χώρους αγώνα, στις αυτοοργανωμένες δομές στέγασης προσφύγων και μεταναστών, στον κόσμο της αλληλεγγύης, στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Μια εκστρατεία που συνιστά την αιχμή του δόρατος της επίθεσης κράτους και αφεντικών στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, αποσκοπώντας στην τρομοκράτηση και την πειθάρχησή τους, για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Σκοπός της αποθρασυμμένης κρατικής βίας και της ιδεολογικής προπαγάνδας που τη συνοδεύει είναι αφενός να πάρει τη ρεβάνς για τους Νοέμβρηδες και τους Δεκέμβρηδες που κράτησαν ζωντανή την κοινωνία απέναντι στους νεκροθάφτες της. Είναι να χτυπήσει τα Εξάρχεια που αποτελούν ένα διαρκές οδόφραγμα απέναντι στους σχεδιασμούς της εξουσίας, το πανεπιστημιακό άσυλο που λειτουργεί διαχρονικά ως σημείο συνάντησης των αγωνιζόμενων και τις καταλήψεις ως εστίες εξάπλωσης της κοινωνικής-ταξικής αυτοοργάνωσης, αντίστασης και αλληλεγγύης. Μέσα από αυτά τα χτυπήματα όμως, το κράτος θέλει κυρίως να ξεριζώσει τα σημεία αναφοράς, τους χώρους και τη σημερινή επικαιρότητα των προταγμάτων της εξέγερσης, για να ανακόψει τους αυριανούς ξεσηκωμούς· τους ξεσηκωμούς που κυοφορούνται μέσα σε μια πραγματικότητα όπου το χρεοκοπήμενο σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά την εξαθλίωση και τον φόβο.

Το αίμα που χύθηκε δεν ξεπλένεται με τις αύρες της Ελληνικής Αστυνομίας, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, ώστε να πεταχτεί σε μια από τις χιλιάδες χωματερές ψυχών που έχει φτιάξει η εξουσία μέσα στην καταπίεση και τη βία. Όλη η γη βοά εξεγερμένη ενάντια στους δυνάστες της. Στη Χιλή και τη Βολιβία, στη Γαλλία, στη Συρία και στην Παλαιστίνη, στην Τουρκία και σε χιλιάδες σημεία που ακόμα ο πόθος για ελευθερία είναι μια καθημερινή μάχη. Για να πλεύσουμε από τους όρμους της εξεγερσιακότητας, στην ανοιχτή θάλασσα της συνολικής κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και χειραφέτησης. Για να γκρεμίσουμε τον γερασμένο κόσμο του φόβου, της υποταγής, της φτώχειας. Για να ζήσουμε τη μόνη ζωή που αξίζει να ζήσει κανείς, του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Για την Κοινωνία της Ισότητας, της Αλληλεγγύης και της Ελευθερίας

Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ - ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΘΗΝΑ

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 18.00

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

-ΚΑΜΑΡΑ 12.00

-ΚΑΜΑΡΑ 18.00

ΠΑΤΡΑ

-ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 12.00

-ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 18.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση -Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων-

apo.squathost.com | anpoexlorg@gmaexil.com

πηγή : http://apo.squathost.com/ανακοίνωση-καλέσματα…

Δεκέμβρης 2019...

«...και λάβανε την απόφαση επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες...»

Η δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη πως θα καθαρίσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις και πως κάποιοι θέλουν νέο Γρηγορόπουλο δε μοιάζει με κακόγουστο αστείο, είναι ευθεία απειλή. 11 ολόκληρα χρόνια μετά την εξέγερση για την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον, ελεύθερο σήμερα, αστυνομικό Κορκονέα, ένας υπουργός μιλά για τρομοκράτες και απειλεί τη νεολαία, το κίνημα, όσους/ες αντιστέκονται.

Παρόλο που τη νύχτα της 6 ης Δεκέμβρη του 2008 η μόνη τρομοκρατική οργάνωση που υπήρξε ήταν η αστυνομία, η εξουσία είναι εκδικητική, δεν συγχωρεί εξεγέρσεις εναντίον της γι' αυτό και η κυβέρνηση της Δεξιάς επιχειρεί μια ρεβάνς. Γι' αυτό και το όργιο καταστολής, γι' αυτό και το μίσος για τη νεολαία. Επιχειρεί επίσης να προσφέρει «νόμο και τάξη» γιατί δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει. Γι αυτό και τα κατεχόμενα Εξάρχεια, η ασυδοσία της αστυνομίας, οι επικίνδυνες αφηγήσεις στελεχών και «αρίστων» για οπλοστάσια κι επικίνδυνους/ες φοιτητές/τριες!

Όμως εμείς δεν ξεχνάμε και δεν φοβόμαστε, στέλνουμε πίσω τα τελεσίγραφα και τιμάμε τους νεκρούς μας. Γι αυτό και φέτος θα είμαστε στο δρόμο ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, για την ελευθερία, για τη ζωή, για τον αγώνα ενάντια στη λήθη.

Παρασκευή 6 Δεκέμβρη, στις 6 μ.μ στα Προπύλαια

Στη Θεσσαλονίκη στις 12 μ.μ. και στις 6 μ.μ. στην Καμάρα.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

πηγή : https://diktio.org/node/1461

Το ΚΚΕ(μ-λ) με αφορμή την επέτειο των 11 χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου καλεί στη διαδήλωση της 6ης Δεκέμβρη 2019, στις 6:00 μ.μ., στα Προπύλαια.

2008-2019: 11 χρόνια απ' το Δεκέμβρη της νεολαίας, το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης συνεχίζει να γεννά εξεγέρσεις!

11 χρόνια έχουν περάσει από τότε που η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πυροδοτούσε το εξεγερσιακό ξέσπασμα της νεολαίας, η οποία ασφυκτιούσε απ' τον εκκολαπτόμενο κοινωνικό μεσαίωνα. 11 χρονιά μετά, ο κοινωνικός μεσαίωνας είναι εδώ: Ο «θαυμαστός» νέος κόσμος, του σάπιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Οι σχέσεις τη σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς. Οι νεκροί των εργατικών ατυχημάτων στο βωμό του κέρδους. Οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι χωρίς προοπτική που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Οι εργαζόμενοι που στενάζουν κάτω από την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και τη φορομπηξία. Οι λαοί του κόσμου που μακελεύονται για να μοιραστεί ξανά ο κόσμος σε μια χούφτα ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που άφησαν την τελευταία πνοή τους στα παγωμένα νερά της Μεσογείου ή βρίσκονται κλεισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η κρίση που γεννά τις εξεγέρσεις βαθαίνει μέρα με τη μέρα. Η ολόπλευρη κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, η οποία οξύνθηκε το 2009, όχι μόνο δεν βαίνει προς το τέλος της, αλλά βαθαίνει ακόμα περισσότερο. Ο πλούτος που παράγουν τα δισεκατομμύρια των λαϊκών ανθρώπων του κόσμου, συσσωρεύεται όλο σε μια όλο και πιο μικρή ομάδα εκμεταλλευτών, σε μια μικρή ομάδα χωρών. Ρέει καθημερινά με όλους τους τρόπους, από αυτούς που παράγουν τον πλούτο και δεν κατέχουν τίποτα, σε αυτούς που τον κλέβουν και κατέχουν τα πάντα. Αυτή η ανισόμετρη συσσώρευση είναι που δημιουργεί όλο και νέα κρισιακά φαινόμενα και οικονομικές φούσκες. Αυτή η σχέση πραγμάτων είναι που πυροδοτεί και τροφοδοτείται από τον λυσσασμένο πολεμικό ανταγωνισμό για την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής. Απειλώντας την ανθρωπότητα με νέο κύκλο ύφεσης, και με γενίκευση των πολεμικών συγκρούσεων.

Η αντιλαϊκή πολιτική έχει ανάγκη τη φασιστικοποίηση και την καταστολή. Η ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, ειδικά στη χώρα μας δεμένη με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΕΕ και ΔΝΤ, επιβάλλει συνεχώς νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Γνωρίζοντας πολύ καλά οι «από πάνω», ότι πλέον οι «από κάτω» δεν μπορούν να κυβερνηθούν και να ενσωματωθούν όπως πριν, προετοιμάζονται από τώρα για το νέο κύκλο των ξεσηκωμών.

Προωθούν τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Καταργούν το λαϊκό Άσυλο των αγώνων και βάζουν στο γύψο το φοιτητικό κίνημα. Βγάζουν τις απεργίες στην παρανομία και βάζουν χέρι στα σωματεία, φακελώνοντας και ελέγχοντας τις διαδικασίες τους. Ασκούν διώξεις για την πολιτική δράση των δυνάμεων της Αριστεράς, για της αφισοκολλήσεις και τα πανό της. Εκδίδουν φασιστικού τύπου τελεσίγραφο για τους κατειλημμένους χώρους. Χτυπούν τις διαδηλώσεις, ανοίγουν κεφάλια, συλλαμβάνουν και κακοποιούν αγωνιστές. Εκτρέφουν τις φασιστικές ομάδες και προπαγανδίζουν επίσημα τον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό. Τροφοδοτούν καθημερινά την οργή, ειδικά της νεολαίας.

Αυτή την πολιτική ήρθε να ενισχύσει η προκλητική αποφυλάκιση του αμετανόητου φονιά του Γρηγορόπουλου, Κορκονέα, αλλά και η ατιμωρησία του ναζί φονιά του Παύλου Φύσσα. Η πολιτική του συστήματος οπλίζει τα χέρια των μελλοντικών δολοφόνων, για να έρθουν ύστερα οι εκπρόσωποι του και να μιλήσουν για «μεμονωμένα» περιστατικά.

Οι λαοί που ξεσηκώνονται στον κόσμο δείχνουν σε πια ιστορική φάση βρισκόμαστε. Σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ειδικά στη Νότιο Αμερική, οι λαοί υπενθυμίζουν ότι δεν βρισκόμαστε στο «τέλος της Ιστορίας», αλλά ίσα-ίσα σε μια ιστορική που περίοδο όπου κυριαρχεί η όξυνση της ταξικής πάλης. Σε Εκουαδόρ - Χιλή - Βολιβία - Κολομβία και σε άλλες χώρες, οι λαοί εξεγέρθηκαν μαζικά και οργανωμένα ενάντια στην καταπίεση, πετυχαίνοντας νίκες. Μπορεί αυτή τη στιγμή το κίνημα των λαών να στερείται την συγκροτημένη επαναστατική διέξοδο, όπως αυτή οικοδομήθηκε από το κομμουνιστικό κίνημα. Μπορεί το κίνημα των λαών να αντιμετωπίζει σκαμπανεβάσματα και πισωγυρίσματα, όπως και στη δική μας χώρα, όπου αποδείχθηκε περίτρανα η καταστροφική επίδραση του ρεφορμισμού.

Αναδεικνύεται λοιπόν, όπως και σε εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη του 2008, η ανάγκη να συγκροτηθεί «αυτό που λείπει», η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ των μαζών με ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ την ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ με το σύστημα της εκμετάλλευσης, σε αντιπαράθεση με τον αντιοργανωτισμό, τη συνδιαχείριση και την ενσωμάτωση.

11 χρόνια μετά, η νεολαία έχει χίλιους λόγους για να εξεγερθεί και πάλι! Έχει κάθε είδους συμφέρον, απέναντι στους φονιάδες της ζωής και των ονείρων της, να γίνει για ακόμα μια φορά πυροδότης της λαϊκής οργής. Η προοπτική της νεολαίας δεν είναι τα σκυμμένα κεφάλια, αλλά σηκωμένες γροθιές, στο πλευρό της εργατικής τάξης.

• ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!
• ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!
• Μ' ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!
• ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ- ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ- ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ, ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ!

6/12/ 2019

http://www.kkeml.gr/2008-2019-11-χρόνια-απ-το…

ΚΚΕ(μ-λ)

πηγή : email που λάβαμε στις 6 Δεκέμβριος 08h

Κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη

Η εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, πριν έντεκα χρόνια, από το χέρι του ειδικού φρουρού Κορκονέα, έβγαλε στο δρόμο ένα ορμητικό ποτάμι χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, νεολαίας, εργαζόμενων και ανέργων που διαδήλωσαν μαχητικά για μέρες στους δρόμους όλης της χώρας ενάντια στην πολιτική της ΝΔ, διεκδικώντας τα δικαιώματα σε μόρφωση, δουλειά, ελευθερία.

Ήταν η πρώτη εξέγερση της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού. Το σύνθημα «στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες. Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» διατράνωνε τη θέληση και την προσδοκία της εργαζόμενης νεολαίας, των φοιτητών και μαθητών να πάρουν την υπόθεση του παρόντος και του μέλλοντος στα δικά τους χέρια. Βάθυνε την κρίση και επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνηση του Καραμανλή της ΝΔ.

Ο «Δεκέμβρης του '08», οι «μέρες του Αλέξη» ήταν ο προσεισμός για τους συγκλονιστικούς αγώνες και τη μαζική αριστερή ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας στα χρόνια των μνημονίων.

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά ρίχτηκε στις μάχες της εξέγερσης και βγήκε δυναμωμένη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «ιδρύθηκε» μέσα στην εξέγερση του Δεκέμβρη.

Έντεκα χρόνια μετά, η κρατική καταστολή και η τρομοκρατία αναβαθμίζονται επικίνδυνα από τη κυβέρνηση της ΝΔ.

Η κυβέρνηση της ΝΔ με το δόγμα «νόμος, τάξη, κέρδη» βαθαίνει τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κι επιταχύνει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Ξέρει πως για να περάσει αυτή η σκληρή αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική, χρειάζεται να τρομοκρατήσει λαό και νεολαία, να κτυπήσει το μαζικό κίνημα και τον κόσμο που αντιστέκεται.

Αποφυλακίζει τους αμετανόητους δολοφόνους του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Κορκονέα και Σαραλιώτη, με βάση το νέο ποινικό Κώδικα, που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στέλνοντας προκλητικό μήνυμα ασυλίας της δολοφονικής αστυνομικής βίας.

Καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο βάζοντας τα ΜΑΤ μέσα στις σχολές. Ματώνει με βία και καταστολή τις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών. Συλλαμβάνει και σέρνει στα δικαστήρια αγωνιστές.

Οργανώνει πογκρόμ και επιθέσεις ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες σε συνεργασία με τους δημάρχους της, την ακροδεξιά και τους φασίστες.

Η πολιτική της Ν.Δ καθώς και όλων των αστικών κομμάτων, είναι η κανονικότητα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.

Προκαλούν τους εργαζόμενους όταν την ίδια περίοδο με το τελεσίγραφο Χρυσοχοϊδη, συζητιέται το νέο ασφαλιστικό το νομοσχέδιο για την παιδεία, ξεπουλάνε τη ΔΕΗ σε ιδιώτες, γεμίζουν την Ελλάδα με κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, εντείνουν τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. , υποδαυλίζοντας την αλληλοσφαγή των λαών και τον εμφύλιο των φτωχών, μέσα από τον εθνικισμό και το φασισμό .

Η πολιτική τους έχει βρει αντιστάσεις παντού. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Οι απεργίες, οι φοιτητικές καταλήψεις, τα μαζικά συλλαλητήρια της εκπαίδευσης, η μεγαλειώδη πορεία του Πολυτεχνείου μας εμπνέουν και δείχνουν το δρόμο.

Σε όλο τον πλανήτη, από τη Χιλή μέχρι το Ιράκ, ο δρόμος του αγώνα και της ανυπακοής ξαναγεμίζει φωνές και υψωμένες γροθιές. Οι εικόνες των γεμάτων δρόμων, οι εικόνες των καταπιεσμένων που μάχονται, που χορεύουν, και τραγουδούν τα τραγούδια της επανάστασης, μας κάνουν να νιώθουμε όπως τότε. Τα πολλά πρόσωπα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η φτώχεια, ο ρατσισμός, ο πόλεμος, η έμφυλη καταπίεση και η περιβαλλοντική καταστροφή, γεννάνε κινηματικά ξεσπάσματα. Το τελευταίο κύμα αυτών, παίρνει ακόμα πιο μαχητικά χαρακτηριστικά, με τον κόσμο να μην υποχωρεί από τον δρόμο, ακόμα κι αν κερδίσει τα αιτήματα του όπως στην Χιλή, στη Βηρυττό, στο Ιράκ ακόμα κι αν η παρουσία του εκεί σημαίνει ότι θα θρηνεί νεκρούς από την ωμή βία του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων.

Έντεκα χρόνια μετά, οι εμπειρίες της εργατικής τάξης και της νεολαίας είναι πολύ πιο βαθιές και πλούσιες. Η κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τα όρια της κοινοβουλευτικής διαχείρισης του συστήματος. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορεί και πρέπει να βάλει την σφραγίδα της για να βαδίσουμε στην προοπτική της εργατικής επανάστασης και του σοσιαλισμού.

Στις 6 του Δεκέμβρη οι δρόμοι της Αθήνας θα γεμίσουν και πάλι από το λαό και τη νεολαία που παλεύει ενάντια σε μια πολιτική που τσακίζει τη ζωή και τις ελευθερίες μας.

Όλοι - Όλες στις διαδήλωσεις μνήμης και αγώνα

Παρασκευή 6/12 Προπύλαια

12:00 μεσημέρι Μαθητική και φοιτητική πορεία

6:00 μ.μ. Διαδήλωση μαζικών φορέων και συλλογικοτήτων

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

πηγή : https://antarsya.gr/node/5519

Η 6η Δεκέμβρη είναι μια ημερομηνία σημαδεμένη από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα πυρά του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Είναι επίσης σημαδεμένη από μια βίαιη λαϊκή εξέγερση. Ένα ξέσπασμα της κοινωνίας ενάντια στην αστυνομική τρομοκρατία της εποχής. Με θαυμαστή αλαζονεία το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τιμά την επέτειο της εξέγερσης με ένα τελεσίγραφο Casus Belli. Ένα τελεσίγραφο το οποίο δίνει διορία 15 ημερών σε « όσους έχουν καταλάβει κτίρια δημόσια ή ιδιωτικά να τα εκκενώσουν»
Η λύσσα της κυβέρνησης ΝΔ απέναντι σε τέτοια εγχειρήματα είναι απόλυτα κατανοητή. Φαίνεται ότι ξεφεύγει πολύ από τα όρια της Κανονικότητας ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, ένας χώρος ισότιμης συμβίωσης και συνδιαμόρφωσης, ένας χώρος που δεν έχει πρόσφυγες και μετανάστες κρυμμένους κάτω από το χαλί ή στοιβαγμένους σε δομές- φυλακές μακριά από το βλέμμα της κοινωνίας με την ελπίδα να τους ξεχάσουν μέχρι την πλήρη εξαφάνισή τους, αλλά τους δίνει το δικαίωμα να υπάρξουν στην κοινωνία με την ανθρώπινη υπόστασή τους.
Ξέρουμε δα ότι η αντίληψη των ακροδεξιών νεοφιλελε εξουσιαστών περί Κανονικότητας συμπεριλαμβάνει Νομοκρατία, Καταστολή και Κερδοσκοπία. Στα πλαίσια λοιπόν του σχεδίου επαναφοράς της Κανονικότητας γίναμε μάρτυρες ενός οργίου καταστολής που ξεκίνησε από τη γειτονία των Εξαρχείων, συνεχίστηκε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις και κορυφώθηκε στην επέτειο της 17 Νοέμβρη. Έφοδος της αστυνομίας σε πολυκατοικίες, συλλήψεις με το σωρό, επιθέσεις και ξύλο σε τυχαίους περαστικούς και φυσικά βασανιστήρια συλληφθέντων δεν έλειψαν φέτος από το μενού της ΕΛ.ΑΣ.
Στο έργο αυτό η κυβέρνηση έχει φίλους και αρωγούς τα κυρίαρχα ΜΜΕ που ως άλλοι Υπεύθυνοι Προπαγάνδας έσπευσαν να παπαγαλίσουν τη ρητορική περί «ανομίας», «άβατου», «επενδύσεων», μέχρι και τα «όπλα Σύρων ανταρτών». Βολεύει φαίνεται κάποιους μια κατάσταση στην οποία τα ατομικά δικαιώματα καταστρατηγούνται και εξαφανίζονται, οι μη άριστοι απομακρύνονται από τον κοινωνικό ιστό, τα Πανεπιστήμια δεν είναι πια χώροι ανταλλαγής ιδεών αλλά γραμμή παραγωγής σκλάβων και οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης πνίγεται με ασφυξιογόνα και ξύλο.
Για άλλη μια φορά λογαριάζουν λάθος. Όπως το Δεκέμβρη του '08 πίστευαν ότι μπορούσαν να μας τρομοκρατήσουν με το στρατό της καταστολής, έτσι και τώρα, θεωρούν ότι το τελεσίγραφο του Χρυσοχοϊδη θα μας κάνει να αφήσουμε τους χώρους μας έρμαια των κάθε λογής «επενδυτών», ότι θα γυρίσουμε στις δουλειές και τις σπουδές μας για να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Αριστείας.
Η αλληλεγγύη μας θα περάσει από πάνω τους

Όλοι/ες στην πορεία 6 Δεκέμβρη 18:00 στα Προπύλαια

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Φαβέλα

πηγή : https://el-gr.facebook.com/freesocialcenterfa…