Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019 στις 18.00
Πορεία 6 Δεκέμβρη
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
[...]διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...
[Απάντηση σε ένα τελεσίγραφο]
Από τα κατειλημμένα κτίρια, που όσο θα απειλούνται από τη φασιστική κρατική βία θα συμβολίζουν ολοένα και περισσότερο τα απελευθερωμένα από τις δυνάμεις κατοχής εδάφη, καλούμε όλους: τον κόσμο του αγώνα, τη νεολαία, τους πληβείους, τους φοιτητές και τους μαθητές να μπουν δυναμικά στον αγώνα, σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την αναχαίτιση του κύματος της κρατικής καταστολής, για να βγούμε στην αντεπίθεση στη διεκδίκηση ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μια κοινωνία ελευθερίας δικαιοσύνης και ισότητας.
https://athens.indymedia.org/post/1601387/
ΑΠΑΝΤΑΜΕ :
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Διαδηλώνουμε :
1) Τρίτη 3/12 Πορεία, 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης(πάνω από την Ρωμαϊκή αγορά).
2) Πέμπτη 5/12, στο πλαίσιο της πανελλαδικής ημέρας αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Πορεία 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας (Αγ. Βαρβάρα) .
3) Παρασκευή 6/12, μέρα μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, Πορεία 18:00 Καμάρα.
Κατάληψη Mundo Nuevo - Κατάληψη Libertatia
Ο Νο1 κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο
(μια ομολογία & μια δέσμευση)
Ε, ναι λοιπόν, το ομολογούμε. Είμαστε ο Νο1 κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο. Παρότι οι καλοί μας τρόποι και -κυρίως- η μετριοφροσύνη μας δε θα μας επέτρεπαν υπό άλλες συνθήκες να το παραδεχτούμε τόσο ευθαρσώς, στην παρούσα φάση, μετά από όλη αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης, δεν μπορούμε να κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάκτυλό μας. Δε θα τους βγάλουμε και τρελούς τους ανθρώπους…
Ε, ναι λοιπόν, εμείς είμαστε. Η μεγαλύτερη απειλή για το ελληνικό κράτος, του οποίου (όπως και κάθε άλλου) ο ιστορικός ρόλος είναι να διασφαλίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα δηλαδή αυτών που κερδίζουν από την εκμετάλλευση της εργασίας όσων δεν έχουν άλλον τρόπο να επιβιώσουν πέρα από το να πουλάνε -συχνά με εξευτελιστικούς όρους- την εργατική τους δύναμη. Και, για να προλάβουμε τις όποιες παρεξηγήσεις, να διευκρινίσουμε ότι φυσικά δεν εννοούμε συγκεκριμένα "εμείς" ως συλλογικότητα, ούτε "εμείς" ως Αναρχική Ομοσπονδία, ούτε καν "εμείς", γενικά, σαν αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος. Όχι. Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι, όσο αποφασισμένοι και τολμηροί κι αν είναι, είναι πολύ απίθανο να καταφέρουν να αποτελέσουν τόσο σοβαρή απειλή από μόνοι τους. Ο πραγματικός κίνδυνος για τους κρατούντες βρίσκεται φυσικά αλλού. Βρίσκεται στο πεδίο όπου οι "όσοι" αποφασισμένοι και τολμηροί, για τους οποίους μιλάγαμε παραπάνω, συναντιούνται με ευρύτερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης, τα οποίο ασφυκτιούν εξίσου και ψάχνουν πιθανούς τρόπους να εκφράσουν την αγανάκτηση τους και να οργανωθούν κόντρα σ' αυτήν την συνθήκη.
Όταν η πρόταση που κομίζεις είναι αυτή της μαχητικής και ακηδεμόνευτης αυτό-οργάνωσης των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων σε μια αντί-καπιταλιστική και αντί-κρατική κατεύθυνση, τότε προφανώς είσαι δυνητική απειλή για το κράτος και τα αφεντικά. Όταν όμως αυτή σου η πρόταση παίρνει σάρκα και οστά, κοινωνικοποιείται και μαζικοποιείται σε υπολογίσιμο βαθμό, όχι φυσικά γιατί απλώς τα λες καλά και "τουμπάρεις" τον κόσμο, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος αγώνα αποδεικνύεται να λειτουργεί εν τέλει, όταν εφαρμόζεται στην πράξη, τότε η απειλή αυτή από δυνητική και θεωρητική αρχίζει να γίνεται υλική και πραγματική για το καθεστώς. Στο θέριεμα αυτής της απειλής, της πραγματικής απειλής, έχουμε παίξει εμείς οι μερικές εκατοντάδες και χιλιάδες, έναν -κατά την ταπεινή μας γνώμη- όχι και τόσο αμελητέο ρόλο τα τελευταία χρόνια. Και κυρίως -θα συμφωνήσουμε σε αυτό με την κυβέρνηση- είναι πολλά περισσότερα αυτά που θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε.
Ε, ναι λοιπόν, το παραδεχόμαστε. Δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Μπορεί παλαιότερα ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος να επικεντρωνόταν κυρίως σε μαχητικές αντι-κατασταλτικές και αντι-φασιστικές κινήσεις (άκρως καίριες αιχμές αδιαμφισβήτητα, όπως αποδείχτηκε περίτρανα με τον καιρό), την τελευταία δεκαετία όμως η βεντάλια έχει ανοίξει για τα καλά, άλλοτε στηρίζοντας και άλλοτε συμμετέχοντας ή δημιουργώντας κάθε πιθανή και απίθανη διαδικασία αγώνα. Από τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό συνδικαλισμό με σχήματα και πρωτοβουλίες στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και με σωματεία βάσης και εργατικές ομάδες στους χώρους δουλειάς, από την οριζόντια αυτο-οργάνωση σε συνελεύσεις γειτονιάς, από αυτοδιαχειριζόμενα (βιοποριστικά ή μη) εγχειρήματα και τοπικούς αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης, από την κατάληψη εγκαταλελειμμένων κτιρίων και την επιδιόρθωσή τους ώστε αυτά να στεγάσουν διαδικασίες αγώνα, διαδικασίες αυτομόρφωσης, βιβλιοθήκες, εκδηλώσεις, συναυλίες, συλλογικές κουζίνες και πολλά άλλα, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια λύση για το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ντόπιοι και μετανάστες/πρόσφυγες, από την προώθηση της διεθνιστικής αλληλεγγύης, τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και αντι-μιλιταριστικές δράσεις, από κινήσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης των προσφύγων/μεταναστών, κινήσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης πολιτικών κρατουμένων ή κρατουμένων που διεκδικούν και αγωνίζονται, κινήσεις εναντίωσης στον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον σεξισμό και την πατριαρχία, κινήσεις ενάντια σε μαφίες, ενάντια σε φασιστικές κινητοποιήσεις ή επιθέσεις, ενάντια σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια σε νομοσχέδια και αποφάσεις που υποτιμούν περαιτέρω τους όρους ζωής μας, ενάντια στην καταστολή, την αστυνομική βία και τις κρατικές δολοφονίες. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε γεμίζοντας ολόκληρη την σελίδα. Και πίσω από κάθε ξεχωριστή "θεματική" υπάρχουν κείμενα, πορείες, συγκρούσεις, δράσεις, αφίσες, μπροσούρες, εκδηλώσεις κλπ, ενώ συχνά υπάρχει και το ανάλογο κόστος, δηλαδή συλλήψεις, δικαστήρια, ποινές, τραυματισμοί από μπάτσους, εκδικητικές απολύσεις από αφεντικά κλπ.
Μέχρι και στα μουδιασμένα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία η κοινωνική απογοήτευση και παραίτηση που ακολούθησε την ματαίωση της "ελπίδας" οδήγησε σε πρωτοφανή άμπωτη τους ταξικούς/κοινωνικούς αγώνες, υπήρξαμε από εκείνα τα -λιγοστά ομολογούμενως- κομμάτια του αντι-καπιταλιστικού κινήματος που δε χάσανε ευκαιρία να υπενθυμίζουν την ασυνθηκολόγητη στάση τους και να καλλιεργούν, με τις όποιες δυνάμεις τους, τους ευνοϊκότερους όρους για την ανασύνταξη των αγωνιστικών διαδικασιών. Η ψήφιση του μνημονίου και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου από τον ΣΥΡΙΖΑ μας βρήκε φυσικά στους δρόμους, μας βρήκε σε απεργιακές κινητοποιήσεις, σε πορείες και συγκρούσεις. Η συνέχιση της ίδιας απάνθρωπης αντι-μεταναστευτικής πολιτικής μας βρήκε και πάλι να υψώνουμε αναχώματα υπεράσπισης των προσφύγων/μεταναστών. Και πάει λέγοντας. Ήμασταν δηλαδή -στο μέτρο των δυνατοτήτων μας- εκεί που οφείλαμε να είμαστε. Γι' αυτό, άλλωστε, συνεχίσαμε να μετράμε πλήγματα. Οι εκκενώσεις καταλήψεων δε σπάνιζαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι συλλήψεις διαδηλωτών, ούτε η αυθαιρεσία της αστυνομικής βίας (να θυμίσουμε ότι μετά το φεστιβάλ No Border στη Θεσσαλονίκη τρεις καταλήψεις της πόλης εκκενώθηκαν, με το κτίριο αυτής του Ορφανοτροφείου στην Τούμπα στο οποίο στεγάζονταν οικογένειες προσφύγων να κατεδαφίζεται!). Μόνο που η τότε κυβέρνηση επέλεγε μια πιο "υπόγεια" διαχείριση, χωρίς να βγαίνει και να το φωνάζει περήφανα στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπως η τωρινή. Όμως η δουλειά γινόταν και τότε κανονικά, με το κράτος να αποδεικνύει την συνέχειά του στην καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει να επιτεθεί τώρα στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και ευρύτερα σε κάθε ζωντανή διαδικασία αγώνα, καθώς το γεγονός ότι οι ταξικοί/κοινωνικοί αγώνες βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό μετά την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μας καθιστά προφανώς ευάλωτους. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια, για να παρατηρήσει κάποιος ότι παράλληλα με τις αντιεξουσιαστικές καταλήψεις και τα "αναρχικά Εξάρχεια" χτυπιέται και κάθε άλλη αγωνιστική διαδικασία ή κίνηση. Από τις επιθέσεις των ΜΑΤ στους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ που επιχείρησαν να σπάσουν την απαγόρευση για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση, στους διαδηλωτές μετά την λήξη της μαζικότατης πορείας του Πολυτεχνείου, στους φοιτητές που διαδήλωναν στο Καβούρι, όπου γινόταν η προγραμματισμένη σύνοδος των πρυτάνεων και των αντιπρυτάνεων, μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ψήφιση του αντί-συνδικαλιστικού νόμου που καθιστά την κήρυξη απεργιών ουσιαστικά αδύνατη και την πρόθεση να καταργήσουν ή να περιορίσουν τις πορείες στο κέντρο των πόλεων, το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση προς τον κόσμο του αγώνα είναι σαφές: "όποιος σηκώνει κεφάλι, θα του το σπάμε". Δεν πρόκειται φυσικά για βεντέτα μόνο με τους αναρχικούς, όσο και αν προσπαθούν εναγωνίως να το παρουσιάσουν απλώς ως κάτι τέτοιο, για να αποκρύψουν τις πραγματικές τους στοχεύσεις, αλλά για βεντέτα με κάθε τι μέσα στην κοινωνία που κυοφορεί δυνατότητες και πιθανότητες υπέρβασης ή έστω διάρρηξης της υπάρχουσας ισορροπίας δυνάμεων. Με κάθε τι που εχθρεύεται την υπάρχουσα συνθήκη καταπίεσης και εκμετάλλευσης και δε φοβάται να βγει να το φωνάξει και να παλέψει κόντρα σε αυτήν.
Εκτός αν υπάρχει κανείς που θεωρεί στα σοβαρά ότι όλος αυτός ο ντόρος γίνεται όντως για μερικά σπασμένα πεζοδρόμια ή τζάμια και για τις συγκρούσεις των διαδηλωτών με τις δυνάμεις καταστολής στις επετειακές πορείες… Όχι, κατά την γνώμη μας δεν πρόκειται γι' αυτό. Αυτό που φοβούνται είναι μην οι συγκρούσεις αυτές, από περιορισμένες και επετειακές, γίνουν μαζικές και απρόβλεπτες, όπως έγινε π.χ. στις φοιτητικές κινητοποιήσεις εναντίον της κατάργησης του άρθρου 16 το '06-'07 ή την πρωτοφανή σε έκταση, διάρκεια και ένταση εξέγερση που ακολούθησε της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα το Δεκέμβρη του '08 ή τις μαζικότατες και συγκρουσιακές απεργίες και αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κόντρα στις ψηφίσεις των μνημονίων το '10-'12 ή τις μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές πορείες που ακολούθησαν της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής το '13. Όλα γεγονότα που τους στοίχισαν και τους τρόμαξαν πολύ, τα περισσότερα εκ των οποίων -να θυμίσουμε- έγιναν με κυβέρνηση την ΝΔ! Φοβούνται, δηλαδή, μην οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες μαζικοποιηθούν και ριζοσπαστικοποιηθούν, οικειοποιούμενοι μια γκάμα πρακτικών που δεν πειθαρχούν ούτε συμβιβάζονται με τους νόμους και τα πλαίσια που επιβάλλουν τα αφεντικά μέσω των μπάτσων και των δικαστών τους (όπως φάνηκε για μια στιγμή να συμβαίνει πριν εν τέλει οι από τα κάτω υπογράψουν την καταδίκη τους εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στους τυχοδιώκτες αγύρτες του ΣΥΡΙΖΑ). Κοντολογίς, προσπαθούν να σβήσουν τη φλόγα, πριν αυτή πιστέψει και πάλι αρκετά ότι μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Γιατί αιτίες και αφορμές υπάρχουν ήδη μπόλικες και το επόμενο διάστημα θα αυξηθούν ραγδαία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Πριν λίγες μέρες, η συμμορία αυτή -στην οποία κατέχουν υπουργικούς θώκους κωλόπαιδα σαν τον Βορίδη, πρώην τσεκουροβγάλτη επικεφαλή της νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου και νυν πρωταθλητή στην κωλοτούμπα (βλέπε "εγώ δεν υπήρξα ποτέ αντισημίτης") και σαν τον Γεωργιάδη, που έχει εκφράσει δημόσια τον θαυμασμό του για τη χούντα των συνταγματαρχών και έχει δηλώσει ότι δεν υπήρξαν νεκροί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (ο ίδιος είναι άγρια χωμένος, να θυμίσουμε, στο σκάνδαλο Novartis), αλλά και αξιολύπητες φυσιογνωμίες καταφανώς μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας, όπως η υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία είχε δηλώσει πως "η αγιοποίηση του αντί-δικτατορικού αγώνα έχει λάβει διαστάσεις συλλογικής ψυχικής νόσου", βγήκε και είπε, δια στόματος Κούλη, ότι το "Πολυτεχνείο" είναι σύμβολο του αγώνα για περισσότερη δημοκρατία και άρα οι ίδιοι ως κυβέρνηση και τα ΜΑΤ ως μονάδες αποκατάστασης της "δημοκρατικής" τάξης (που ανοίγουν κεφάλια φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ ή βασανίζουν αγωνιστές στα στενά των Εξαρχείων) είναι που εκφράζουν το πραγματικό πνεύμα της "επετείου"…
Λίγες μέρες μετά, η ίδια συμμορία που επί Καραμανλή ενέκρινε πακέτο κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες ύψους 28 δις ευρώ, που επί Σαμαρά ψήφισε το 2ο μνημόνιο το οποίο υπήρξε πραγματική λαίλαπα για τους εργαζόμενους, καθώς προέβλεπε μέτρα ακραίας λιτότητας, άγρια φορολογική επιδρομή, δραστικές περικοπές στον δημόσιο τομέα και τσάκισμα των μισθών, ενώ επί Κούλη έχει ήδη -μέσα σε λίγους μήνες- ψηφίσει την τροποποίηση του ποινικού κώδικα, ώστε να "ξεπαγώσει" (μάλιστα και αναδρομικά) τους τραπεζικούς λογαριασμούς των ατόμων που είναι ύποπτα για εγκληματική απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (κοινώς ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, φοροδιαφυγή, τοκογλυφία και άλλες ανάλογες "άριστες" ενασχολήσεις), ενώ ετοιμάζεται να μειώσει σχεδόν όλα τα κοινωνικά επιδόματα, αυτή η συμμορία που, όπως όλοι γνωρίζουν, χορεύει στον ρυθμό που της σφυρίζουν μεγαλομαφιόζοι, ενώ το σόι του αρχηγού της είναι χωμένο ως τ' αφτιά στο σκάνδαλο της Siemens, η συμμορία αυτή, λοιπόν, δια στόματος Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του γελοίου αυτού ανθρωπάκου που κάποτε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση παραδέχτηκε ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο που μόλις είχε ψηφίσει, έδωσε διορία 15 ημερών στους μετανάστες/πρόσφυγες και στις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες που στεγάζονται σε κατειλημμένους χώρους να τους εγκαταλείψουν οικειοθελώς - διορία που διόλου τυχαία λήγει ξημερώματα 6ης Δεκέμβρη, της επετείου δηλαδή της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Είναι πεδίο εκτιμήσεων το σε τι ποσοστό η εξαλλοσύνη που επιδεικνύει η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να εμπεδώσει στην κοινωνία το δόγμα "Νόμος και Τάξη" είναι αποτέλεσμα μιας πωρωμένης εκδικητικής διάθεσης προς τον κόσμο του αγώνα και σε τι ποσοστό πρόκειται για μια σχεδιασμένη παραγωγή τηλεοπτικού θεάματος με αίμα και φωτιά, που σκοπό έχει να συσπειρώσει με οπαδικούς όρους τη συντηρητική μερίδα της κοινωνίας, που άρχισε να δυσανασχετεί με τη διαχείριση του "προσφυγικού", ενώ ταυτόχρονα αποσπά τη δημόσια προσοχή από ζητήματα διαφθοράς, όπως το σκάνδαλο Novartis ή το αδιανόητο σκάνδαλο Noor1. Σε τι ποσοστό πρόκειται για προσωπικό πρότζεκτ του φιλόδοξου ανθρωπάκου που διατελεί Υπουργός Καταστολής (ο οποίος είδε πριν λίγο καιρό την καρέκλα του να τρίζει και τώρα προσπαθεί να το παίξει στρατηλάτης, για να την σώσει) και σε ποιο ποσοστό είναι η πολιτική που ορίζει η μπάντα της "σοβαρής Χρυσής Αυγής" εντός της κυβέρνησης; Ως ποιο σημείο φτάνει η λύσσα της κυβέρνησης και από ποιο και μετά συνεχίζει μόνη της η λύσσα των μπάτσων;
Το σίγουρο είναι ότι θέλουν να ξεμπερδεύουν με το αγκάθι στα πλευρά τους τώρα, που πιστεύουν ότι τους "παίρνει", πριν ξαναβρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτό φαίνεται ότι επιδιώκουν να το πετύχουν προκαλώντας έντονες και σπασμωδικές αντιδράσεις από πλευράς μας με τις εσκεμμένα προκλητικές επιλογές τους.
Άλλωστε, εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη εκστρατεία στοχοποίησης και "εγκληματικοποίησης" τόσο των αναρχικών/αντιεξουσιαστών όσο και των μεταναστών/προσφύγουν, ενορχηστρωμένη από την κυβέρνηση και εκτελεσμένη από τα πάντα πρόθυμα καθεστωτικά ΜΜΕ, στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτοί παρουσιάζονται σαν η μεγαλύτερη απειλή για την ελληνική κοινωνία και τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ευημερία της. Πόσες φορές δεν είδαμε το τελευταίο διάστημα στις ειδήσεις τις (χολιγουντιανού τύπου) επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ., κατά τις οποίες πάνοπλοι κουκουλοφόροι μπάτσοι με το δάκτυλο στη σκανδάλη εισβάλλουν σε καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών, για να βρουν οικογένειες και παιδικά παιχνίδια ή σε κατειλημμένα στέκια, όπως αυτό στην ΑΣΟΕΕ, για να βρουν κράνη, πυροσβεστήρες, ξύλα με σημαίες και άδεια μπουκάλια (βαρύς οπλισμός αντίστοιχος του συριακού στρατού κατά την αμίμητη Δόμνα Μιχαηλίδου). Αυτά όλα, ειπώνονται από τους ανθρώπους με τα παραπάνω βιογραφικά και διαπιστευτήρια, που ψήφισαν μνημόνια -κάποιοι χωρίς καν να τα διαβάσουν-, που υμνούσαν την χούντα, που κυνηγούσαν κόσμο με τσεκούρια, που είναι βουτηγμένοι ως το μεδούλι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, που τρέξανε με το που πήραν την εξουσία να εξυπηρετήσουν τους μεγαλο-μαφιόζους και μεγαλο-καρχαρίες, ενώ τώρα ετοιμάζουν νέα μέτρα περαιτέρω υποτίμησης των ζωών μας…
Αν αυτοί είναι οι εχθροί μας, αν αυτοί μας κυνηγάνε, αν αυτοί θεωρούν εμάς ως την μεγαλύτερη απειλή για τις μπίζνες τους, τότε εμείς κάτι έχουμε κάνει σωστά τόσον καιρό, τότε εμείς θα έπρεπε να νιώθουμε -και νιώθουμε!- περήφανοι για τις επιλογές μας. Τους υποσχόμαστε λοιπόν ότι θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να παλεύουμε, για να έρθει εκείνη η μέρα που της γης οι κολασμένοι θα στείλουν μια και καλή αυτό το βάρβαρο δολοφονικό σύστημα και το σάπιο προσωπικό του στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, οικοδομώντας μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση και καταπίεση. Και αυτό ομολογούμε ότι αποτελεί δέσμευση.
Γιατί, όπως λέει (με μια μικρή παράφραση) και ο ποιητής:
"και τι δεν κάνατε για να μας θάψετε / όμως ξεχάσατε πως ήμασταν σπόροι"
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΠΟΡΕΙΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ AΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΕΚΚΕΝΩΣΗ:
ΤΡΙΤΗ 3/12
στις 18:00, στο Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
ΠΕΜΠΤΗ 5/12,
στις 18:00, στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12
στις 18:00, στην Καμάρα
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
http://www.libertasalonica.wordpress.com/
Στους δρόμους του αγώνα να σπάσουμε το κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρεί να επιβάλλει η κρατική εξουσία.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ στα Εξάρχεια από τον ειδικό φρουρό της ΕΛ.ΑΣ. Επαμεινώνδα Κορκονέα. Τότε, για ένα μήνα ολόκληρη η ελλαδική επικράτεια κατακλύστηκε από ένα διάχυτο κύμα κοινωνικής εξέγερσης, το οποίο εκδηλώθηκε ως μια αυθόρμητη και οργισμένη απάντηση ενάντια στην απροσχημάτιστη και βίαιη καταστολή του κράτους. Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν η στιγμή που το ποτήρι ξεχείλισε, πυροδοτώντας μια κοινωνική έκρηξη. Υπήρξε μία από τις πολλές στιγμές στο ιστορικό συνεχές της ανθρώπινης ιστορίας, κατά την οποία ο κόσμος των κυρίαρχων απογυμνώθηκε καταδεικνύοντας έτσι στην πλατιά κοινωνική πλειοψηφία ότι η αναπαραγωγή του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο εδράζεται αποκλειστικά πάνω στη βία. Η κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν ήταν ούτε η κακιά η στιγμή, ούτε ένα μεμονωμένο συμβάν αστυνομικής αυθαιρεσίας. Μετά τον Δεκέμβρη του 2008 ακολούθησε μία μεγάλη περίοδος αυξημένης καταστολής, «απασφάλισης» των μπάτσων, οι οποίοι προέβαιναν σε καθημερινές παρενοχλήσεις στον δρόμο, σε ξυλοδαρμούς και νταϊλίκια… Προφανώς, όταν απασφαλίζεις τα σκυλιά της καταστολής, πρέπει να αναμένεις ότι κάποια στιγμή τα «ατυχήματα» θα φτάσουν και στο επίπεδο να στερήσουν ανθρώπινη ζωή.
Σήμερα έχουμε 2019. Παρ' όλα αυτά οι τωρινές κοινωνικές συνθήκες ομοιάζουν σε τεράστιο βαθμό με αυτές που γέννησαν τόσο τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, όσο και την εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008. Η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα έχει γίνει η επώδυνη κανονικότητα για την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, για την εργατική τάξη και την προλεταριακή νεολαία. Η αστυνομική καταστολή και το κλίμα τρομοκρατίας των καθεστωτικών ΜΜΕ αποτελούν καθεστώς. Η κρατική εξουσία ζητάει αίμα και αυτό γίνεται ξεκάθαρο σε κάθε κίνησή της, σε κάθε κίνηση της αστυνομίας, δηλαδή των πιο υποτακτικών υπαλλήλων του κράτους και των αφεντικών. Έπειτα από 11 χρόνια, λοιπόν, οι λόγοι που οδήγησαν στην εξέγερση του 2008 έχουν πλέον πολλαπλασιαστεί, επειδή έχει ενταθεί η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στη χειμαζόμενη κοινωνική βάση.
Η Νέα Δημοκρατία πήρε τη σκυτάλη στη διαχείριση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων από τη σοσιαλδημοκρατία του Σύριζα, ο οποίος ενσωμάτωσε σε σημαντικό βαθμό τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, εφησυχάζοντας αρκετό κόσμο με τα φτηνιάρικα παραμύθια του περί εξωραϊσμού και διαχείρισης του καπιταλισμού. Αυτός, άλλωστε, είναι ιστορικά ο πολιτικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας, της «αριστεράς» του κεφαλαίου, η αφομοίωση και η απονέκρωση των αγώνων, με απώτερο σκοπό τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος. Μέσα σε 4 χρόνια διακυβέρνησης ο Σύριζα αποδείχθηκε απόλυτα έμπιστο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, προσφέροντας απλόχερα εκδούλευση στα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά, συνεχίζοντας πιο εντατικά τις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν και οι προκάτοχοί του στα πλαίσια της αστικής κυβερνητικής πολιτικής. Μέσα σ' αυτήν την τετραετία ο Σύριζα αποτέλεσε υπόδειγμα ΝΑΤΟϊκής κυβέρνησης, καθιστώντας την ελληνική επικράτεια προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Σ' αυτό το πλαίσιο της ύφεσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στρώθηκε έτοιμο το χαλί στην παραδοσιακή δεξιά, για να συνεχίσει τον νέο κύκλο καπιταλιστικής επέλασης απέναντι σε όσους βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας.
Όπως έχουμε πολύ καλά καταλάβει, κάθε αστικό κόμμα εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σ' αυτό δεν διέφεραν, ούτε διαφέρουν καθόλου μεταξύ τους Νέα Δημοκρατία και Σύριζα. Ένας από τους επιμέρους ρόλους που επωμίζεται ένας κρατικός μηχανισμός είναι και η καταστολή όσων σηκώνουν κεφάλι και αντιστέκονται. Ο Σύριζα κατέστειλε πορείες, εκκένωσε πλήθος καταλήψεων, έσυρε εκδικητικά στα δικαστήρια κοινωνικούς αγωνιστές, πάντοτε όμως με μία επικοινωνιακή κάλυψη παραπλανητικού χαρακτήρα, ώστε να προσπαθήσει να διατηρήσει αλώβητο το κάλπικο κοινωνικό προσωπείο του, το οποίο λειτούργησε ως βασικός καταλύτης στην ανάδειξή του σε κυβερνών κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη, ποντάρει στην ικανοποίηση της συντηρητικής και ακροδεξιάς δεξαμενής των ψηφοφόρων της, για να προχωρήσει στον νέο κύκλο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Έτσι, το στρατηγικό της πλαίσιο ορίζεται προπαγανδιστικά από το τρίπτυχο «Νόμος-Τάξη-Ασφάλεια», σε συνδυασμό φυσικά με τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, που σημαίνει ότι θα εντείνει την ταξική αφαίμαξη των από τα κάτω και τη ληστρική μεταβίβαση πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Σκληρή λιτότητα και άτεγκτη καταστολή είναι το πρόγραμμά της παρούσας κυβέρνησης. Για να εμπεδωθεί η στρατηγική της, για να επιχειρήσει να αποσπάσει κάποιο βαθμό κοινωνικής συναίνεσης, η Νέα Δημοκρατία καταφεύγει σε μια επιχείρηση ροπής του κοινωνικού σώματος προς την αντίδραση, τη συντήρηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, προσπαθώντας να αποκρύψει την ταξική φύση των βάρβαρων, αντιλαϊκών πολιτικών που σκοπεύει να εφαρμόσει, υπηρετώντας τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Η Νέα Δημοκρατία, που μιλά για «εθνική» ανάπτυξη και «εθνικά» συμφέροντα -εννοώντας φυσικά την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα καπιταλιστικά συμφέροντα-, που θεωρεί ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω τις κόντρες δεξιάς και αριστεράς προς εξυπηρέτηση των κοινών «εθνικών» στόχων -εννοώντας πως δεν υπάρχει υλική σύγκρουση ταξικών συμφερόντων ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αφεντικά και εργάτες, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, επαναφέρει ένα αστυνομικό κράτος έκτακτης ανάγκης με σαφείς πλέον εμφυλιοπολεμικούς όρους. Το κράτος χωροφύλακας της μετεμφυλιακής εποχής τίθεται εκ νέου σε λειτουργία από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ήδη πριν από την εκλογή της έθεσε ως πολιτική προτεραιότητα την άμεση, μετωπική σύγκρουση με τον εσωτερικό εχθρό, τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, την αιχμή του δόρατος των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Οι βασανιστές της ομάδας Δέλτα αναλαμβάνουν ξανά τα απάνθρωπα κατασταλτικά τους καθήκοντα, τα Εξάρχεια βρίσκονται υπό στρατιωτική κατοχή στην κατεύθυνση του επικείμενου αστικού εξευγενισμού τους με σκοπό τον πλουτισμό του μεσιτικού κεφαλαίου που έχει επιχειρηματικές βλέψεις στην περιοχή. ΜΑΤατζήδες στα Εξάρχεια σταματούν για εξακριβώσεις τυχαίους περαστικούς που δεν τους «κάθονται καλά στο μάτι» και προβαίνουν σε σεξιστικές επιθέσεις σε νεαρές κοπέλες. Αναρχικοί, όπως ο σύντροφος Λάμπρος Γούλας της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας) και κομμουνιστές αγωνιστές συλλαμβάνονται εκδικητικά, βασανίζονται από τους μπάτσους και διώκονται με κατασκευασμένα κατηγορητήρια. Στις διαδηλώσεις κάνουν την εμφάνισή τους ασφαλίτες πίσω από τους στρατούς των ΜΑΤ, κρατώντας τσάντες, με σκοπό να φορτώσουν ενοχοποιητικά στοιχεία σε αγωνιστές και διαδηλωτές και να ενορχηστρώσουν δίκες-παρωδίες, που θα επισύρουν βαρύτατες ποινές σε όσους καταδικαστούν από τη μεροληπτική δικαιοσύνη του κράτους και των αφεντικών. Οι ανεξάρτητοι ρεπόρτερ-δημοσιογράφοι του αντικαπιταλιστικού κινήματος συχνά απωθούνται και απειλούνται από τους μπάτσους, ώστε να μην καταγράφουν τις αυθαιρεσίες και τις βιαιοπραγίες τους εις βάρος συλληφθέντων διαδηλωτών. Αναρχικοί σύντροφοι της Συνέλευσης No Pasaran στην Αθήνα εντοπίζουν συσκευές γεωεντοπισμού που τοποθέτησε η αστυνομία στα οχήματά τους, ενώ πραγματοποιούταν διαδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες. Τα γραφεία των συντρόφων της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), όπως και η οικία του συντρόφου Παναγιώτη Μασούρα, βρέθηκαν επίσης υπό αστυνομική παρακολούθηση με συστήματα κρυφών καμερών. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και η αντιτρομοκρατική χρησιμοποιούν ως φόβητρο την επιχείρηση εξάρθρωσης της Επαναστατικής Αυτοάμυνας και διώκουν για αυτήν την υπόθεση τον Βαγγέλη Σταθόπουλο που κρατείται στις φυλακές Λάρισας και τη Μυρτώ Σ., ενώ καταζητούν τον Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου εκκενώνεται με κινηματογραφικό και τρομολαγνικό τρόπο το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΑΣΟΕΕ -το οποίο έπειτα ανακαταλήφθηκε-, πραγματοποιείται lock out στην ΑΣΟΕΕ και αστυνομική επίθεση σε 200 φοιτητές που πήγαν να σπάσουν την πρυτανική και κυβερνητική απόφαση, για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση στη σχολή τους εν όψει των διαδηλώσεων στις 17 Νοεμβρίου. Επιπλέον, έχουν εκκενωθεί οι καταλήψεις Gare, Βανκούβερ Απαρτμάν, Σπύρου Τρικούπη 17, Rosa de Foc και Μπουμπουλίνας στην Αθήνα, η κατάληψη Palmares στη Λάρισα, ενώ στα Γιάννενα εκκενώθηκε και κατεδαφίστηκε η κατάληψη Μπρούκλυν. Στη Θεσσαλονίκη μπάτσοι εισέβαλαν στην κατάληψη Libertatia, προσήγαγαν και συνέλαβαν συντρόφους που πραγματοποιούσαν εργασίες για την ανοικοδόμηση του κτηρίου που είχε καεί από τους φασίστες κατά το εθνικιστικό συλλαλητήριο στις 21/1/2018. Επιπρόσθετα, η κατάληψη Κ*ΒΟΞ στα Εξάρχεια έχει δεχτεί ήδη δύο φορές αναίτια επίθεση από τα ΜΑΤ που στρατοπεδεύουν στα Εξάρχεια, τα οποία προσπάθησαν και τις δύο φορές να πνίξουν στα χημικά τον κόσμο που βρισκόταν στην κατάληψη.
Το κράτος εφαρμόζει μια αντιεξεγερτική εκστρατεία, προκειμένου να ισοπεδώσει τον ταξικό του αντίπαλο, τον κόσμο του αγώνα. Επιχειρεί να οξύνει κατακόρυφα την καταστολή μεθοδεύοντας τη στρατηγική της έντασης, ευελπιστώντας έτσι να τραβήξει τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο σε μια σύγκρουση υψηλής ισχύος απέναντι στη στρατιωτική παντοδυναμία της κρατικής βίας. Είναι πια προφανές ότι τα επαναστατικά φρονήματα διώκονται πλέον χωρίς ίχνος πολιτικής αιδούς από την κρατική εξουσία. Όμως, η καταστολή δεν αφορά μονάχα τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές, παρότι επικεντρώνεται σ' αυτούς και για τηλεοπτικούς λόγους, μιας και η άρχουσα τάξη μας παρουσιάζει μέσα από τις συχνότητες και τα μέσα προπαγάνδας που ελέγχει ως δήθεν εγκληματικά στοιχεία τυφλής βίας, προκειμένου να μας απονομιμοποιήσει τεχνηέντως στα μάτια της κοινωνίας, η οποία ωστόσο στενάζει κάτω από τον ζυγό της δικτατορίας του κράτους και των αφεντικών. Εμείς ανταπαντούμε ότι είμαστε κομμάτι των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Μπορεί να είμαστε αυτήν τη στιγμή ο κύριος στόχος της κρατικής καταστολής, αλλά η επίθεση του κράτους και των αφεντικών δε θα σταματήσει σε εμάς. Η συντονισμένη επίθεση κράτους και της αστικής τάξης θερίζει ολόκληρο το σώμα των από τα κάτω, ώστε να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου μπροστά στα νέα, ακόμη πιο βάρβαρα, αντιλαϊκά μέτρα που έπονται. Σ' αυτήν την κατεύθυνση έχει απαγορευθεί ουσιαστικά το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία, καθώς πλέον απαιτείται από μια κυβέρνηση εκλεγμένη από το 23% του εκλογικού σώματος (!) η συμμετοχή των 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών και ηλεκτρονική ψηφοφορία αυτών για την κήρυξη απεργίας. Αντιστοίχως, η κατάργηση του ασύλου (πλέον η αστυνομία μπορεί να εισβάλλει ανά πάσα στιγμή) και η επιχειρούμενη επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας για την είσοδο στο campus, από κοινού με την καπιταλιστική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (βλ. δίδακτρα σε προπτυχιακά, υποτίμηση των πτυχίων, διάσπαση των τίτλων σπουδών, ισοτίμηση πτυχίων ΑΕΙ-ιδιωτικών κολλεγίων, απλήρωτες ή πενιχρά αμειβόμενες πρακτικές, έρευνες για λογαριασμό εταιρειών, εργολαβίες στα πανεπιστήμια κ.α.) βάλλουν τόσο τις λαϊκές ελευθερίες που κατακτήθηκαν με πολυετείς και αιματηρούς κοινωνικούς αγώνες, όσο και τις εργασιακές προοπτικές της νεολαίας, αποστερώντας της τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Άλλωστε, μέσα στην επιβαλλόμενη εργασιακή ζούγκλα της επισφαλούς, περιστασιακής, ανασφάλιστης και ελαστικής κατά βάση εργασίας, ποιος μπορεί να διαβιώσει και να εργαστεί αξιοπρεπώς; Πώς θα επιβιώσουν οι άνεργοι που φτάνουν περίπου το 25% του πληθυσμού της χώρας (με ποσοστό περίπου 35% στη νεολαία) και πώς οι ηλικιωμένοι που παίρνουν συντάξεις ψίχουλα, ενώ είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν μέχρι τα 67 τους χρόνια; Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι μετανάστες, το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, αντιμετωπίζονται με ρατσιστικό τρόπο ως «περιττοί» και αποστερούνται της δυνατότητας πρόσβασης τους στην υγεία, την εκπαίδευση, την εργασία και τις λοιπές δημόσιες υπηρεσίας προνοιακού χαρακτήρα λόγω των αντιμεταναστευτικών πολιτικών του ελληνικού κράτους, οι οποίες βρίσκονται σε απόλυτη σύμπλευση με τις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μάλιστα, διάφοροι «αγανακτισμένοι» αντιδραστικοί κάτοικοι με φασιστικές αναφορές διοργανώνουν πογκρόμ κατά μεταναστών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με την ανοχή και την υποστήριξη της κυβέρνησης.
Στις 20/11/2019 το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη / Υπουργείο Καταστολής εκδίδει τελεσίγραφο για την παράδοση των κατειλημμένων κτηρίων μέχρι τις 5/6/2019, μία μέρα πριν από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Σε μια περίοδο υποχώρησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, όπου το αντικαπιταλιστικό κίνημα δίνει μάχες οπισθοφυλακής, το αστικό σύστημα επιχειρεί να κάνει επίδειξη ισχύος στον κόσμο του αγώνα και να πάρει τη ρεβάνς από κάποιους παλιούς άλυτους λογαριασμούς που το δυσκολεύουν να πραγματοποιήσει το έργο του ακάθεκτο στο σήμερα, γιατί η ιδέα ότι η εξουσία του είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα, υποβόσκει ακόμα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Η διορία παράδοσης των κατειλημμένων χώρων αγώνα μια μέρα πριν την επέτειο δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έχει ένα ξεκάθαρο συμβολισμό από τους κυρίαρχους. Υποδηλώνει αφενός ότι το κράτος δεν μπορεί να ξεχάσει, πόσο μάλλον να ξεπεράσει τόσο εύκολα κάθε ιστορική απόπειρα κοινωνικής αμφισβήτησης και ανατροπής της κυριαρχίας του. Δεν μπορεί να σβήσει τόσο εύκολα τα σημάδια από τους τριγμούς που υπέστητο κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής, αλλά και το κοινωνικό συμβόλαιο πάνω στο οποίο είναι εδραιωμένο. Αφετέρου το κράτος θέλει να καθαρίσει εδώ και τώρα το κοινωνικό στερέωμα από τις παρακαταθήκες που άφησε η εξέγερση του Δεκέμβρη στο πέρασμα της. Θέλει να τελειώνει με τον πλούτο των νέων νοημάτων και σημασιών, των πρακτικών και αναλυτικών εργαλείων, καθώς και των κινηματικών δομών που ξεπήδησαν από την εξέγερση, μέρος τον οποίων είναι και πολλές από τις σημερινές καταλήψεις. Οι καταλήψεις δεν είναι βέβαια τα ντουβάρια που σκοπεύει να γκρεμίσει η κρατική καταστολή, ούτε κάποια τετραγωνικά μέτρα που σκοπεύει να ερημώσει. Είναι οι εστίες αγώνα που στεγάζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταληψιών, είναι μία ανοιχτή γέφυρα αντικαθεστωτικής αντίστασης προς την καταπιεσμένη και εκμεταλλευόμενη κοινωνική βάση. Είναι κέντρα αγώνα που αντίκεινται στον κόσμο της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της ανισότητας, της αδικίας. Αποτελούν πολλάκις μία διέξοδο για πολλούς φτωχοδιαβόλους, ντόπιους και μετανάστες, από την ασφυκτική πίεση των υψηλών ενοικίων, των Airbnb και της καπιταλιστικής σύμβασης της ατομικής ιδιοκτησίας, παρέχοντας λύση στη θεμελιώδη ανάγκη του ανθρώπου για στέγαση. Καλούμε την κοινωνική βάση να υποστηρίξει τις καταλήψεις ως κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε από κοινού της γης οι κολασμένοι. Να είναι σίγουροι οι κυρίαρχοι πως οι αναρχικοί δεν περιορίζονται στις καταλήψεις τους. Είμαστε ενεργό κομμάτι των συντελούμενων διεργασιών κοινωνικής και ταξικής αυτοοργάνωσης και αντεπίθεσης. Οργανωνόμαστε ακηδεμόνευτα και αμεσοδημοκρατικά στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές και τα σχολεία μας, στις γειτονιές μας, επιζητώντας την ανατροπή του παρόντος συσχετισμού ισχύος στη διαρκώς μαινόμενη κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Με καταλήψεις εκκενωμένες, με διωκόμενους και φυλακισμένους αγωνιστές, εμείς δεν πτοούμαστε. Συνεχίζουμε στον δρόμο του αγώνα και καλούμε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο να πυκνώσει οργανωτικά τις γραμμές της κοινωνικής και ταξικής σύγκρουσης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Ανά τον κόσμο αναδύονται κοινωνικές εξεγέρσεις ενάντια στον κρατικό και κεφαλαιοκρατικό ολοκληρωτισμό που βρίσκονται σε παρατεταμένη σήψη εν μέσω ακόμα μίας σφοδρής δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Τα κράτη δολοφονούν, αλλά οι εξεγερμένοι δεν υποχωρούν. Οι απόκληροι οργανώνονται, διαδηλώνουν, συγκρούονται, διεκδικούν έναν καλύτερο κόσμο για όλους. Η 25ετής επανάσταση των Ζαπατίστας στην Τσιάπας του Μεξικού και η εδώ και 7 χρόνια επαναστατημένη Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν / Βόρεια & Βορειοανατολική Συρία) που δέχεται την επίθεση του τουρκικού ιμπεριαλισμού, μας δείχνουν σήμερα ότι είναι εφικτή μια κοινοτιστική, φεντεραλιστική οργάνωση της κοινωνικής και παραγωγικής ζωής μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Αποτελούν τα ζωντανά ελευθεριακά αντίβαρα σε έναν κόσμο που διέπεται από την καπιταλιστική κυριαρχία. Οι λαϊκές εξεγέρσεις και οι κοινωνικές επαναστάσεις δεν τελείωσαν, έχουμε ζωντανά πειστήρια και θα φροντίσουμε να δημιουργήσουμε ακόμα περισσότερα.
Ο καπιταλισμός δεν είναι μονόδρομος. Μπορούν να υπάρξουν κοινωνικοί σχηματισμοί που δε θα εδραιώνονται πάνω σε σχέσεις διαχωρισμένης εξουσίας, που δε θα διαρθρώνονται σε τάξεις διευθυντών και διευθυνόμενων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει αποδεκτή η βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Εάν αποδεχθούμε την ήττα και την ολοκληρωτική, εις το διηνεκές επικράτηση του καπιταλισμού, τότε θα καταδικάσουμε τους εαυτούς μας στη διαρκή εξαθλίωση. Όσο σκύβουμε το κεφάλι, τόσο θα μας τσακίζουν οι αφέντες και οι προνομιούχοι. "Όποιος δεν κινείται, δεν παρατηρεί τις αλυσίδες του" έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Για να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας ζώνουν, πρέπει να τολμήσουμε και να συγκρουστούμε με την οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Θέλουμε έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους. Γι' αυτό, λοιπόν, καλούμε κάθε έναν και κάθε μία που βρίσκεται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας να αγωνιστούμε συλλογικά και ακηδεμόνευτα για την πανανθρώπινη κοινωνική χειραφέτηση, για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων, για τον κομμουνισμό και την αναρχία. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες που μας σφίγγουν καθημερινά. Έχουμε, όμως, να κερδίσουμε τα πάντα, να ανεγείρουμε πάνω στα συντρίμμια της καπιταλιστικής κυριαρχίας έναν ελεύθερο και εξισωτικό κόσμο στο ύψος των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι τα θέλουμε όλα για όλους. Δε θα κάνουμε πίσω. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνιστούμε, μέχρι να νικήσουμε! Οι σταγόνες πέφτουν, η καταιγίδα έρχεται!
Καλούμε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις στις 6 Δεκεμβρίου, για να δώσουμε συλλογικά ένα σαφές μήνυμα αντίστασης απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν ενάντια στην κοινωνική βάση και τον κόσμο του αγώνα το κράτος και τα αφεντικά. Ραντεβού στους δρόμους, για να σπάσουμε το κλίμα της τρομοκρατίας που οι κυρίαρχοι προσπαθούν να επιβάλλουν, φοβούμενοι πως οι ημέρες αφθονίας τους στερεύουν, καθώς ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την επόμενη λαϊκή εξέγερση ή κοινωνική επανάσταση που θα επιζητήσει την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Η ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ. Ο ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΑΘΗΝΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 18:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ (στηρίζουμε το μπλοκ του No Pasaran)
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 18:00 ΚΑΜΑΡΑ (συμμετέχουμε στο κοινό αναρχικό μπλοκ)
ΛΑΜΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 19:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
anarchist-federation@riseup.net
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
Ο πόλεμος υπάρχει καθημερινά απο τη στιγμή που ξυπνάς μέχρι τη στιγμή που πέφτεις για ύπνο-στη δουλειά, στο σχολείο, στις σχέσεις, στις πιο απλές χειρονομίες-στον καθέναν και την καθεμιά μας μέσα μας και μας τρώει τα σωθικά. Το Δεκέμβρη του 2008 αυτός ο πόλεμος πήρε χαρακτήρα μετωπικής σύγκρουσης
11 χρόνια μετά η παγκόσμια εξουσία υψώνει προκλητικά το ανάστημά της απέναντι στον κόσμο του αγώνα. Απαγάγει, λοιδορεί, βασανίζει και φυλακίζει αγωνίστριες και αγωνιστές. Κυνηγάει και εκτελεί εκατοντάδες κατατρεγμένους στα σύνορα, τις θάλασσες, τους δρόμους. Δίνει τελεσίγραφα προλειαίνοντας το έδαφος για νέες βιαιότητες. Και από την άλλη, όλοι εμείς. Καταραμένοι όλης της γης. Περιπλανώμενες φιγούρες. Πύρινα βλέμματα. Χέρια που ματώνουν από λύπη και θυμό. 11 χρόνια πριν δώσαμε μια υπόσχεση. Και είμαστε ακόμα εδώ να την τηρήσουμε. Στην Ελλάδα, τη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή, τα πέρατα του κόσμου, όλα συνεχίζονται…
Πορεία 6 Δεκέμβρη 2019, 18:00 Καμάρα
κατάληψη Terra Incognita
Δεκέμβρης 2019. Φασιστικά τελεσίδικα από την κυβέρνηση και άγρια καταστολή για την πιο μικρή αφορμή (ή και χωρίς αυτή).
Το δόγμα "νόμος και τάξη" που θέλουν να εφαρμόσουν σε όσους σηκώνουν ακόμη κεφάλι και μια επίδειξη δύναμης σε όλους τους υπόλοιπους για να μην το κάνουν ποτέ.
Οι καταλήψεις αυτή τη στιγμή, είναι το μεγαλύτερο "εμπόδιο" για την κυβέρνηση, ανάμεσα στην κοινωνία και την "κανονικότητα" που θέλουν να επιβάλλουν.
Εστίες αγώνα και ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, χώροι ανοιχτοί σε όλους, που ο καθένας μπορεί να πάει, χωρίς διακρίσεις και μέσα από τις πολύμορφες δράσεις τους (συλλογικές κουζίνες, μαθήματα, ανοιχτές βιβλιοθήκες κ.α.) δείχνουν στον κόσμο ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος ζωής, με αλληλεγγύη, σεβασμό στον κάθε άνθρωπο και συλλογικές δράσεις για την αναβάθμιση των προσωπικών σχέσεων και της γειτονιάς.
Η κοινωνία, με την εξέγερση του 2008, μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, έδειξε τα δόντια της και τι πραγματικά μπορεί να κάνει.
Την εξέγερση αυτή, έρχεται τώρα να εκδικηθεί η ΝΔ, ανοίγοντας πόλεμο στις καταλήψεις, με τελεσίδικο να αδειάσουν όλες μέχρι τις 5 Δεκέμβρη, παραμονή της επετείου δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Καλούμε στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, όχι μόνο ως μέρα μνήμης για τον Αλέξη, αλλά ενάντια στην καταστολή που δείχνουν και υπόσχονται.
Στηρίζουμε έμπρακτα τους καλειμμένους χώρους, κατεβαίνουμε στο δρόμο ενάντια στην καταστολή και τιμάμε με αγώνες την εξέγερση του 08'.
Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μας συσπειρώσουν.
Αντιφασιστική Νεολαία Θεσσαλονίκης - ΑΝΕΘ
Ανακοίνωση & Κάλεσμα της ΑΠΟ στις πορείες της 6ης Δεκέμβρη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα
Η φλόγα της εξέγερσης είναι πάντα ζωντανή μέσα στους αγώνες ενάντια στο κτήνος της εξουσίας, στους αγώνες για τη χειραφέτηση και την κοινωνική επανάσταση
11 χρόνια μετά… την 6η Δεκέμβρη του 2008, ημέρα δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς Ε.Κορκονέα και Β.Σαραλιώτη στα Εξάρχεια και το ξέσπασμα της κοινωνικής και ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη.
11 χρόνια μετά… η αστική δικαιοσύνη, μέσα από την αποφυλάκιση του μπάτσου-δολοφόνου Κορκονέα και την αθώωση του συνεργού του Σαραλιώτη για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλο, κλείνει το μάτι στην κρατική καταστολή επιχειρώντας να εμπεδωθεί η ατιμωρησία, η ασυλία και η νομική προστασία των κατασταλτικών δυνάμεων ενώ παράλληλα το κράτος στέλνει σαφή μηνύματα για την τρομοκράτηση και τον αφοπλισμό της κοινωνίας.
11 χρόνια μετά… η κρατική καταστολή και τρομοκρατία, οι δολοφονικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους συνεχίζουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος των κρατικών πολιτικών για την πειθάρχηση όσων αγωνίζονται και την υποταγή όλης της κοινωνίας. Από τις δεκάδες εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής εκμετάλλευσης, τους αντισυνδικαλιστικούς νόμους, την άγρια επίθεση στην αγωνιζόμενη νεολαία και στο πανεπιστημιακό άσυλο μέχρι τις εισβολές και εκκενώσεις αυτοοργανωμένων και κατειλημμένων χώρων ζωής και αγώνα, τα τελεσίγραφα, τις διώξεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών και τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών.
Η εξουσία φοβάται γιατί νέοι κύκλοι σύγκρουσης θα γεννηθούν στο άμεσο μέλλον. Δεν ξεχνά ότι τη φλόγα που πυροδότησε τη μεγαλύτερη εξέγερση της σύγχρονης ιστορίας της χώρας την άναψαν οι αναρχικοί τον Δεκέμβρη του 2008 στα Εξάρχεια και εξαπλώθηκε σε όλη την χώρα, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον δολοφονικό αστυνομικό μηχανισμό της δημοκρατίας. Έτσι, από το καλοκαίρι βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα κατασταλτική εκστρατεία του κράτους (η οποία αποτελεί συνέχεια της επιχείρησης απονεύρωσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και των κατασταλτικών χτυπημάτων σε καταλήψεις κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Σύριζα) ενάντια στο αναρχικό κίνημα, στους κατειλημμένους χώρους αγώνα, στις αυτοοργανωμένες δομές στέγασης προσφύγων και μεταναστών, στον κόσμο της αλληλεγγύης, στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.
Μια εκστρατεία που συνιστά την αιχμή του δόρατος της επίθεσης κράτους και αφεντικών στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, αποσκοπώντας στην τρομοκράτηση και την πειθάρχησή τους, για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Σκοπός της αποθρασυμμένης κρατικής βίας και της ιδεολογικής προπαγάνδας που τη συνοδεύει είναι αφενός να πάρει τη ρεβάνς για τους Νοέμβρηδες και τους Δεκέμβρηδες που κράτησαν ζωντανή την κοινωνία απέναντι στους νεκροθάφτες της. Είναι να χτυπήσει τα Εξάρχεια που αποτελούν ένα διαρκές οδόφραγμα απέναντι στους σχεδιασμούς της εξουσίας, το πανεπιστημιακό άσυλο που λειτουργεί διαχρονικά ως σημείο συνάντησης των αγωνιζόμενων και τις καταλήψεις ως εστίες εξάπλωσης της κοινωνικής-ταξικής αυτοοργάνωσης, αντίστασης και αλληλεγγύης. Μέσα από αυτά τα χτυπήματα όμως, το κράτος θέλει κυρίως να ξεριζώσει τα σημεία αναφοράς, τους χώρους και τη σημερινή επικαιρότητα των προταγμάτων της εξέγερσης, για να ανακόψει τους αυριανούς ξεσηκωμούς· τους ξεσηκωμούς που κυοφορούνται μέσα σε μια πραγματικότητα όπου το χρεοκοπήμενο σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά την εξαθλίωση και τον φόβο.
Το αίμα που χύθηκε δεν ξεπλένεται με τις αύρες της Ελληνικής Αστυνομίας, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, ώστε να πεταχτεί σε μια από τις χιλιάδες χωματερές ψυχών που έχει φτιάξει η εξουσία μέσα στην καταπίεση και τη βία. Όλη η γη βοά εξεγερμένη ενάντια στους δυνάστες της. Στη Χιλή και τη Βολιβία, στη Γαλλία, στη Συρία και στην Παλαιστίνη, στην Τουρκία και σε χιλιάδες σημεία που ακόμα ο πόθος για ελευθερία είναι μια καθημερινή μάχη. Για να πλεύσουμε από τους όρμους της εξεγερσιακότητας, στην ανοιχτή θάλασσα της συνολικής κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και χειραφέτησης. Για να γκρεμίσουμε τον γερασμένο κόσμο του φόβου, της υποταγής, της φτώχειας. Για να ζήσουμε τη μόνη ζωή που αξίζει να ζήσει κανείς, του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Για την Κοινωνία της Ισότητας, της Αλληλεγγύης και της Ελευθερίας
Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ - ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΑΘΗΝΑ
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 18.00
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
-ΚΑΜΑΡΑ 12.00
-ΚΑΜΑΡΑ 18.00
ΠΑΤΡΑ
-ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 12.00
-ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 18.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση -Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων-
apo.squathost.com | anpolorg@gmail.com
Δεκέμβρης 2019...
«...και λάβανε την απόφαση επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες...»
Η δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη πως θα καθαρίσει τις τρομοκρατικές οργανώσεις και πως κάποιοι θέλουν νέο Γρηγορόπουλο δε μοιάζει με κακόγουστο αστείο, είναι ευθεία απειλή. 11 ολόκληρα χρόνια μετά την εξέγερση για την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον, ελεύθερο σήμερα, αστυνομικό Κορκονέα, ένας υπουργός μιλά για τρομοκράτες και απειλεί τη νεολαία, το κίνημα, όσους/ες αντιστέκονται.
Παρόλο που τη νύχτα της 6 ης Δεκέμβρη του 2008 η μόνη τρομοκρατική οργάνωση που υπήρξε ήταν η αστυνομία, η εξουσία είναι εκδικητική, δεν συγχωρεί εξεγέρσεις εναντίον της γι' αυτό και η κυβέρνηση της Δεξιάς επιχειρεί μια ρεβάνς. Γι' αυτό και το όργιο καταστολής, γι' αυτό και το μίσος για τη νεολαία. Επιχειρεί επίσης να προσφέρει «νόμο και τάξη» γιατί δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει. Γι αυτό και τα κατεχόμενα Εξάρχεια, η ασυδοσία της αστυνομίας, οι επικίνδυνες αφηγήσεις στελεχών και «αρίστων» για οπλοστάσια κι επικίνδυνους/ες φοιτητές/τριες!
Όμως εμείς δεν ξεχνάμε και δεν φοβόμαστε, στέλνουμε πίσω τα τελεσίγραφα και τιμάμε τους νεκρούς μας. Γι αυτό και φέτος θα είμαστε στο δρόμο ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, για την ελευθερία, για τη ζωή, για τον αγώνα ενάντια στη λήθη.
Παρασκευή 6 Δεκέμβρη, στις 6 μ.μ στα Προπύλαια
Στη Θεσσαλονίκη στις 12 μ.μ. και στις 6 μ.μ. στην Καμάρα.
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
πηγή : https://diktio.org/node/1461
ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΑΘΩΟΙ, ΟΙ ΑΘΩΟΙ ΝΕΚΡΟΙ 11 χρόνια από την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου.
Το αίμα δεν είναι νερό η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. 11 χρόνια μετά την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου, τίποτα δεν έχει ξεχαστεί, κανένας δεν έχει συγχωρεθεί.
Η ωμή καταστολή και η καταπάτηση του Ασύλου φαίνεται να είναι ο κανόνας της κρατικής καταστολής όσον αφορά το φοιτητικό αλλά και το ευρύτερο κίνημα. Κι αυτό φαίνεται από τα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ, τις εκκενώσεις των καταλήψεων σε όλη την ελλάδα, την αστυνομική κατοχή στα Εξάρχεια και τις σεξιστικές επιθέσεις της αστυνομίας, από το τελεσίγραφο προς τις καταλήψεις δίνοντας τους περιθώριο 15ημερών να παραδοθούν στήνοντας ένα ευρύτερα αντικοινωνικό και ειδικότερα αντι-αναρχικό πογκρόμ. Μάλιστα η επιλογή της ημερομηνίας του δεν είναι τυχαία καθότι αυτό λήγει σε μια ημερομηνία που σημαίνει πολλά για το σύγχρονο επαναστατικό κίνημα και ιδιαίτερα για τους αναρχικούς την έκτη Δεκέμβρη. Το κράτος επιτίθεται σε όποιον/α αγωνίζεται, επιχειρεί να καταστείλει τον Αναρχικό - Αντιεξουσιαστικό χώρο, να σιγήσει κάθε φωνή αντίστασης, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει «νέος Γρηγορόπουλος».
Αγώνας ενάντια στην επιχειρούμενη, αστυνομική καταστολή, τα τελεσίγραφα, τις παρακολουθήσεις συντρόφων και τις εκκενώσεις καταλήψεων. Για τις κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις εντός και εκτός πανεπιστημίου, για την Αλληλεγγύη στις Καταλήψεις, τα Στέκια και τον Κόσμο του Αγώνα.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΠΟΡΕΙΑ 6/12 ΚΑΜΑΡΑ, 12:00 & 18:00
Αναρχική Συνέλευση φοιτητών/τριών Quieta Movere
Απόφαση ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης για 6 Δεκέμβρη
11 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ…
Έχουν συμπληρωθεί ήδη 7 μήνες από την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από την ΝΔ, με την κυβέρνηση να μην κρατάει ούτε τα προσχήματα για την εφαρμογή του αντιλαϊκού της προγράμματος. Από την κατάργηση του πανεπιστημιακού Ασύλου το καλοκαίρι, την ψήφιση του αντεργατικού «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου, την καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων -με αποκορύφωμα το λοκ άουτ και την είσοδο των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ- μέχρι τις εξαγγελίες για νέο γύρο επίθεσης στα κεκτημένα του λαού και της νεολαίας το επόμενο διάστημα (ασφαλιστικό, νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ), η κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να εφαρμόσει στο ακέραιο τις επιταγές του ελληνικού κεφαλαίου και της ΕΕ, ακόμα κι αν αυτές περνάνε πάνω από τα γκλόμπ των ΜΑΤ σε ανοιγμένα κεφάλια φοιτητών και εργαζομένων.
Θέλουν να τελειώσουν με τις αντιστάσεις του λαού και της νεολαίας, με τις δυνάμεις του κινήματος. Γι΄ αυτό χτυπούν το Άσυλο -υπό το μανδύα της εγκληματικότητας που δήθεν υποθάλπει! Η «εγκληματικότητα» που τους ενοχλεί είναι οι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ που θέλησαν να κάνουν συνέλευση μέσα στο χώρο του ασύλου κόντρα στις επιδιώξεις της εντεταλμένης πρυτανείας της ΑΣΟΕΕ που κήρυξε λοκ άουτ εν όψει του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου.
Η περιστολή των λαϊκών ελευθεριών είναι συνυφασμένη με την εφαρμογή και εμπέδωση της αντεργατικής πολιτικής. Προσπαθούν να χτυπήσουν τους χώρους και τις δομές μέσα από τις οποίες οργανώνει την απάντηση του το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Το άσυλο και οι φοιτητικοί σύλλογοι μπήκαν στο στόχαστρο για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις εν όψει του νόμου-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα επιδιώκουν τον έλεγχο των σωματείων -μέσα από νομοθετικές παρεμβάσεις στη λειτουργία τους- για να μπλοκάρουν την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κατεύθυνση ρήξης με τα αντεργατικά νομοσχέδια.
Όμως φαίνεται ότι αυτή η πολιτική παίρνει την απάντηση που της αξίζει. Η οργανωμένη από τα κάτω απεργία στις 24 Σεπτέμβρη, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις πριν και μετά την εισβολή στην ΑΣΟΕΕ με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη πορεία του Πολυτεχνείου, φανερώνουν ότι η επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής με το «νόμο και την τάξη» δεν χαίρει επιδοκιμασίας από τα λαϊκά στρώματα.
Εν όψει της 6ης Δεκέμβρη ξυπνούν οι μνήμες της εξεγερμένης νεολαίας που ξεχείλισε τους δρόμους όταν η κυβέρνηση της ΝΔ όπλιζε το χέρι του Κορκονέα για να δολοφονήσει τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ήταν η αρχή ενός κύκλου σκληρών μνημονιακών πολιτικών διαδοχικών κυβερνήσεων, που τσάκισαν τα δικαιώματα και τα κεκτημένα και του λαού.
Σήμερα, η ίδια κυβέρνηση αθωώνει τον Κορκονέα και τελικά αθωώνει την πολιτική που οδηγεί στην φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία, τη σκληρή καταστολή του κράτους απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό.
Η 6η Δεκέμβρη μπορεί να αποτελέσει συνέχεια των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος να ξανακατεβάσει το λαό και τη νεολαία στο δρόμο απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, που 11 χρόνια μετά συνεχίζουν να δολοφονούν.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην ΠΟΡΕΙΑ στις 6/12 -μέρα δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου-
στην ΚΑΜΑΡΑ στις 12:00 με μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς
στην ΚΑΜΑΡΑ στις 17:00 με φοιτητικούς συλλόγους και συλλογικούς φορείς
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
