kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

[...]διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...

[Απάντηση σε ένα τελεσίγραφο]

Από τα κατειλημμένα κτίρια, που όσο θα απειλούνται από τη φασιστική κρατική βία θα συμβολίζουν ολοένα και περισσότερο τα απελευθερωμένα από τις δυνάμεις κατοχής εδάφη, καλούμε όλους: τον κόσμο του αγώνα, τη νεολαία, τους πληβείους, τους φοιτητές και τους μαθητές να μπουν δυναμικά στον αγώνα, σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την αναχαίτιση του κύματος της κρατικής καταστολής, για να βγούμε στην αντεπίθεση στη διεκδίκηση ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μια κοινωνία ελευθερίας δικαιοσύνης και ισότητας.

https://athens.indymedia.org/post/1601387/

ΑΠΑΝΤΑΜΕ :

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Διαδηλώνουμε :

1) Τρίτη 3/12 Πορεία, 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης(πάνω από την Ρωμαϊκή αγορά).

2) Πέμπτη 5/12, στο πλαίσιο της πανελλαδικής ημέρας αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Πορεία 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας (Αγ. Βαρβάρα) .

3) Παρασκευή 6/12, μέρα μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, Πορεία 18:00 Καμάρα.

Κατάληψη Mundo Nuevo - Κατάληψη Libertatia

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

[...]διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...

[Απάντηση σε ένα τελεσίγραφο]

Από τα κατειλημμένα κτίρια, που όσο θα απειλούνται από τη φασιστική κρατική βία θα συμβολίζουν ολοένα και περισσότερο τα απελευθερωμένα από τις δυνάμεις κατοχής εδάφη, καλούμε όλους: τον κόσμο του αγώνα, τη νεολαία, τους πληβείους, τους φοιτητές και τους μαθητές να μπουν δυναμικά στον αγώνα, σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την αναχαίτιση του κύματος της κρατικής καταστολής, για να βγούμε στην αντεπίθεση στη διεκδίκηση ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μια κοινωνία ελευθερίας δικαιοσύνης και ισότητας,

ΑΠΑΝΤΑΜΕ :

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Διαδηλώνουμε :

1) Τρίτη 3/12 Πορεία, 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης(πάνω από την Ρωμαϊκή αγορά).

2) Παρασκευή 5/12, στα πλαίσια της πανελλαδικής ημέρας αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Πορεία 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας (Αγ. Βαρβάρα) .

Κατάληψη Mundo Nuevo - Κατάληψη Libertatia

πηγή : email που λάβαμε στις 29 Νοέμβριος 03h

Τί είναι 15 μέρες, μπροστά σε τόσα χρόνια. Ένα ημερολόγιο αμέτρητων κατειλημμένων ημερών γεμάτο με αναμνήσεις. Σελίδες γεμάτες από στιγμές αγώνων, συγκρούσεων, απωλειών. Συλλήψεις, φυλακίσεις, αλλεπάλληλα χτυπήματα. Δυσκολίες, αδιέξοδα, πόρτες κλειστές, γυρισμένες πλάτες. Δάκρυα και σπαραγμοί. Και μετά σιωπή. Αλλά και θόρυβος. Πάλι αυτός ο γνώριμος θόρυβος. Γέλια και δάκρυα χαράς. Αγκαλιές και συναντήσεις. Είμαστε πάλι ζωντανοί. Είμαστε πάλι έτοιμοι. Και ξανά μπροστά, μόνο μπροστά αυτή τη φορά. Με γρήγορο βήμα και μια σιγουριά στο βλέμμα. Οι μέρες πλησιάζουν. Και όλα γίνονται πιο φωτεινά, πιο καθαρά. Σε αυτό το τραπέζι ακουμπάμε όλοι τις ελπίδες μας. Να μετρηθούμε. Να μη διστάσουμε αυτή τη φορά. Να κάνουμε το βήμα πιο πέρα. 16 χρόνια τώρα δεν είναι οι τοίχοι που μας κρατάνε τον έναν δίπλα στην άλλη. Είναι όσα φροντίσαμε να φυλάξουμε μέσα σε αυτούς. Πώς να ξεχάσεις μέσα σε 15 μέρες; Ποιόν να προδώσεις;

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα πάντα για όλους…

Αναμονή, αναμονή, επίθεση!

16 χρόνια κατάληψη Terra Incognita

***

Πορείες αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους που απειλούνται με εκκένωση

Τρίτη 3 Δεκέμβρη, 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου

Πέμπτη 5 Δεκέμβρη, 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

κάλεσμα : κατάληψη Terra Incognita

Έχουμε, λέει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, διορία μέχρι τις 5/12 να εκκενώσουμε εθελοντικά τις καταλήψεις (ή να αρχίσουμε να πληρώνουμε νοίκι για αυτές). Μας διαβεβαιώνουν πως όσες από εμάς είναι χωρίς χαρτιά και μένουν σε καταλήψεις, θα μεταφερθούν σε κέντρα κράτησης. Απλά, ήρεμα, αναίμακτα. Έτσι το παρουσιάζουν, τουλάχιστον.

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΗΜΑΡΧΟΙ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ:

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!

Το κέντρο της πόλης γίνεται όλο και πιο αφιλόξενο. Ό,τι δεν θυμίζει κέρδος κρίνεται ανεπιθύμητο. Η ανάπτυξη περνάει πάνω από τα σώματά μας, πάνω από τα σώματα των φίλων μας, πάνω από τα σώματα όσων δεν έχουν χαρτιά. Τα νοίκια ανεβαίνουν, οι μπάτσοι πληθαίνουν, το αίτημα για ασφάλεια και κανονικότητα γίνεται όλο και πιο εκκωφαντικό.

Μας ζητάνε να υποτιμήσουμε μόνοι μας τις ζωές μας. Να παραδοθούμε στην εξαθλίωση και τον θάνατο των camps. Να παραδοθούμε στην κυριαρχία του κεφαλαίου, να δουλεύουμε σα μαλάκες χωρίς να βγάζουμε άχνα, να βλέπουμε τις πόλεις και τις γειτονιές μας να μετατρέπονται σε κάτι ξένο, να μην ονειρευόμαστε τους αγώνες που ζήσαμε, να μην τολμάμε να ψηλαφίζουμε το ξεπέρασμα αυτού του κόσμου.

Δεν πάμε πουθενά. Όχι γιατί κρύβουμε κάποιο στρατό που θα ανακόψει τις ορδές μπάτσων που ίσως εμφανιστούν κάποιο πρωί. Αλλά γιατί μέσα στα ντουβάρια χτίσαμε σχέσεις, και σχέση σημαίνει συνάντηση. Και για αυτό, αργήσατε. Βρήκαμε η μία τον άλλο. Αγαπήσαμε, μισήσαμε, δημιουργήσαμε, συγκρουστήκαμε, ποτίσαμε τους τοίχους και τους δρόμους με τη λύπη και την οργή μας. Αργήσατε, αργήσατε πάρα πολύ.

Συναντηθήκαμε ήδη.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

κάλεσμα : Φάμπρικα Υφανέτ

Ανακοίνωση του Ε.Κ.Χ. Σχολείο σχετικά με τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους

Ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο» αποτελεί μια κατάληψη στη Θεσσαλονίκη, που βασιζόμενος σε ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας, στοχεύει να συγκροτήσει μια κοινότητα μακριά από τις σύγχρονες σχέσεις εκμετάλλευσης και εμπορευματοποίησης με κύριο γνώρισμα την μεταξύ μας αλληλεγγύη και σεβασμό. Λειτουργεί καθημερινά από το καλοκαίρι του 2010, όταν και καταλήφθηκε, και είναι ένα ανοιχτό εγχείρημα, όπου ο καθένας μπορεί να συμμετέχει σε συνελεύσεις, αυτοοργανωμένες δράσεις και ελεύθερα μαθήματα, τα οποία μπορεί και να συντονίσει ο/η ίδιος/α, αποκλίνοντας από τους καθιερωμένους θεσμούς αγοράς/πώλησης της γνώσης, η οποία συσσωρεύεται στο πρόσωπο του δασκάλου/αυθεντίας.

Πέντε μήνες διακυβέρνησης ΝΔ

Από τη μία η κυβερνητική ανικανότητα και οι δεξιάς κοπής κωλοτούμπες σε θέματα/σημαίες που προεκλογικά εκμεταλλεύτηκε η Νέα Δημοκρατία, όπως το προσφυγικό/μεταναστευτικό και η ονομασία της Βορείου Μακεδονίας και από την άλλη η ανάγκη κάμψης και περιορισμού των κοινωνικών αντιστάσεων αποτέλεσαν τη μαγιά για τη διαμόρφωση του κλίματος καταστολής που στοχοποιεί καταλήψεις και αγωνιστές, με αποκορύφωμα τη 15ήμερη διορία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του αυτόκλητου αρχι-καπετάνιου εναντίον της «ανομίας», Μ. Χρυσοχοΐδη, για την εκκένωση κατειλημμένων κτιρίων και στεκιών. Λες και οι ιδέες, τα νοήματα, οι σχέσεις, οι αγώνες που αναπτύχθηκαν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται μέσα στους χώρους μας - που ναι, είναι χώροι κατειλημμένοι - γίνεται να εκκενωθούν. Λες και 15 ημέρες είναι αρκετές…

Έτσι, λοιπόν, οι προεκλογικές υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας εξαντλούνται σε ζητήματα καταστολής και υλοποίησης του δεξιού φαντασιακού δόγματος περί Νόμου και Τάξης, στήνοντας θεαματικές επιχειρήσεις εναντίον καταλήψεων, του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά και εναντίον ολόκληρων περιοχών, όπως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στα Εξάρχεια με την εξαπόλυση αστυνομικών επιδρομών. Από τις εκκενώσεις καταλήψεων προσφύγων και μεταναστών, κατά τις οποίες άνθρωποι που διαβιούσαν με κάποια αξιοπρέπεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Μόρια έως ωμή βία εναντίον φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ λίγες ημέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Και η επίπλαστη «κανονικότητα» που διατυμπανίζει η κυβέρνηση πως θέλει να επαναφέρει δε σταματά εδώ, συμπαρασύροντας, όχι μόνο το κίνημα του αγώνα, αλλά όλο το δημόσιο βίο: έφοδοι σε κινηματογράφους, σε κέντρα διασκέδασης, παρακολουθήσεις ατόμων και πολιτικών συλλογικοτήτων, καθώς και προληπτικές προσαγωγές συμπληρώνουν το κάδρο της στροφής σε ένα βαθύ συντηρητικό μασάζ στο δεξιό της ακροατήριο. Όλα αυτά ενσαρκώνουν την ιδεολογική επιβολή που προσπαθεί να επιτύχει η ΝΔ και τον ρεβανσισμό που διακατέχει τις πολιτικές της επιλογές, εκμεταλλευόμενη την βαθιά απογοήτευση του κόσμου από όσα η προηγούμενη κυβέρνηση εφάρμοσε, αντιπαραβάλλοντας τη συντήρηση και την εσωστρέφεια στον προοδευτισμό, ο οποίος media-κά ταυτίστηκε με τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα τα παραπάνω, όταν μεταδίδονται σε ζωντανή σύνδεση από τις πρωινές εκπομπές του ΣΚΑΪ, είναι σίγουρα πολύ περισσότερο εντυπωσιακά απ' ό,τι οι δολοφονίες μαρτύρων για υποθέσεις πρεζοπλοίων, τα ντοκιμαντέρ για υποθέσεις χρηματισμού από φαρμακευτικούς κολοσσούς και τη διαπόμπευση των προστατευόμενων μαρτύρων, αλλά και τα νομοσχέδια ασυλίας σε υπόδικους για ξέπλυμα μαύρου χρήματος ή διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Και στον αντίποδα, βλέπουμε να περνάνε σωρηδόν και με fast track διαδικασίες μέτρα περαιτέρω συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως οι αναιτιολόγητες απολύσεις και οι καταργήσεις των συλλογικών συμβάσεων, περιχαράκωσης του συνδικαλισμού με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων, και υποβάθμισης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας μέσω της εξίσωσης των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολλεγίων. Βλέπουμε κομματικά στελέχη να διορίζονται διοικητές νοσοκομείων, ενισχύοντας το πελατειακό κράτος, την ώρα μάλιστα που στην υγεία ετοιμάζονται - ομοίως - για ιδιωτικοποιήσεις. Το ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών όμως δε σταματά εκεί, καθώς ανάλογα σχέδια έχουν διακηρυχθεί ή και ήδη εφαρμόζονται για το ασφαλιστικό σύστημα αλλά και για τη ΔΕΗ, όπου η απορρύθμιση της αγοράς και η πώληση μονάδων ενέργειας, όπως και η αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης των υπηρεσιών διαχείρισης του δικτύου υπερ ιδιωτών, επίκεινται με νομοσχέδια που πρόκειται να κατατεθούν το επόμενο χρονικό διάστημα.

Φυσικά και δεν γελιόμαστε, για το ότι ζητήματα που έντεχνα η ΝΔ πλάσαρε ως αντιπολίτευση έχουν ήδη ποτίσει την κοινωνία με ακροδεξιό μίσος και ξενοφοβία, που καλείται τώρα ως κυβέρνηση ανεπιτυχώς να διαχειριστεί. Έτσι πέρα από την επικρότηση της κατασταλτικής πολιτικής, που συνειδητά ξεκίνησε από χώρους που στέγαζαν πρόσφυγες και μετανάστες, η ίδρυση κλειστών κέντρων κράτησης, μέχρι και σε ξερονήσια, που φάνταζε μια παρατραβηγμένη προεκλογική ακροβασία, βλέπουμε πλέον να κυοφορείται σε κρυφές συσκέψεις και να εκμαιεύεται από γραφικούς ελαφροΐσκιωτους τηλεμαϊντανούς στα πάνελ των «ανεξάρτητων» και «αδέκαστων» ΜΜΕ, έτοιμους, όπως δηλώνουν, να ξεπεράσουν τα «μεταδικτατορικά κόμπλεξ», ως δείκτη των πολιτικών που θα ακολουθήσουν. Αυτές συνίστανται σε αυστηροποίηση των διαδικασιών παροχής ασύλου, σε εντεινόμενη φύλαξη και επαναπροωθήσεις, όπως και στην ολοένα και δυσχερέστερη διαδικασία ένταξης μεταναστών στην ελληνική πραγματικότητα (όπως με τα εμπόδια του Δήμου Αθηνών στη λειτουργία του σχολείου της Πακιστανικής Κοινότητας).

Το «Σχολείο» ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος και ως εστία αγώνα και δημιουργίας

Ένα κτίριο επί της Βασιλέως Γεωργίου, κτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, που μέχρι το 2004 στέγαζε το 12ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και έχοντας περιέλθει σε καθεστώς εγκατάλειψης για 6 χρόνια, από το 2010, άνοιξε ξανά για την κοινωνία ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος, αποτελώντας σημείο συνάντησης μέσα στα χρόνια της κρίσης και ένθεν για ανθρώπους που προβληματίζονταν - και προβληματίζονται - σχετικά με διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισής της. Τρόποι που προέτασσαν την συλλογικοποίηση των αναγκών και των αγώνων μας, μέσα από την άμεση δράση για ζητήματα που μας αφορούν στην καθημερινότητά μας, γίναν η αφορμή να κατέβουμε στο δρόμο και να προβάλουμε στην κοινωνία εξωστρεφώς τις πολιτικές μας τοποθετήσεις.

Πίσω από όλα αυτά εμπόδιο στάθηκε συνεχώς η Εκκλησία, η οποία είναι ιδιοκτήτρια του κτιρίου, όταν με δικαστικές διαμάχες και αλισβερίσια με το Δήμο Θεσσαλονίκης (διακοπή παροχής ρεύματος) επιχείρησε να εκκενώσει ή να εξωθήσει στην εκκένωση την κατάληψη του Σχολείου. Και που απέτυχε.

Εκκλησία Α.Ε.

Η Εκκλησία στην Ελλάδα ανέκαθεν λειτουργούσε ως κράτος εν κράτει σε πλήρη συνεργασία με τις θεσμικές αρχές του τόπου με όρους οικονομικού οργανισμού και οι διεκδικήσεις της σε σχέση με το κτίριο του Σχολείου έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά επιδιώξεων μεγέθυνσης της ήδη αμύθητης περιουσίας της. Πλήρης καταγραφή αυτής της περιουσίας στο εθνικό Κτηματολόγιο δεν υπήρξε ποτέ επίσημα, αλλά με πρόχειρους υπολογισμούς του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ανέρχεται σε συνολική έκταση 1.300.000 στρέμματα (δασικές, γεωργικές εκτάσεις, βραχονησίδες), πλήθος ακινήτων (εμπορικά καταστήματα, ξενοδοχεία) που νοικιάζει με τεράστιο ετήσιο κέρδος, αλλά και τραπεζικές μετοχές και ομόλογα. Και εκεί που τελειώνουν οι οικονομικές της δοσοληψίες με το κράτος και ιδιώτες, τότε μόνο αρχίζει και προβάλλει τον φιλανθρωπικό της χαρακτήρα. Τα συσσίτια βέβαια δεν μπορούν να μας πείσουν για την ειλικρίνεια των προθέσεών της, όταν την ίδια στιγμή κατεδαφίζει καταλήψεις στέγης προσφύγων (π.χ. Ορφανοτροφείο) και αρνείται την διάθεση χώρων της σε αστέγους.

Ακόμη, οι μεθοδεύσεις της Εκκλησίας για τη διάλυση της κοινότητας του Σχολείου, όπως και των δράσεων, πολιτικών διαδικασιών (αλλά και των κοινών μας εμπειριών), είναι χαρακτηριστικό της πάγιας στρατηγικής της «πρωτοκαθεδρίας» που επιδιώκει σε όλη τη σφαίρα της κοινωνικής ζωής. Υπαγορεύοντας μεσαιωνικές αντιλήψεις στον τρόπο συνύπαρξης των διαφορετικών ατόμων (όπως με τις αντιδράσεις ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης), με τους αφορισμούς ακόμη και θανόντων που προτιμούν την καύση παρά την ταφή, αλλά και συντασσόμενη με τις ακραίες αντιμεταναστευτικές απόψεις ορισμένων τοπικών μειοψηφιών, επηρεάζει μεγάλο μέρος του ποιμνίου της που δυσκολεύεται να δει πίσω από τις εικόνες, τα τάματα, τα ξεματιάσματα και τα κομποσκοίνια. Η πλήρης αποδόμηση για μας, του υποκριτικού της ρόλου συμπληρώνεται με τις συγκαλύψεις βιασμών ανηλίκων από ιερείς με χαρακτηριστικότερη αυτή στο Παπάφειο. Είναι τόσο εξόφθαλμες οι ηθικές αντιθέσεις λόγων και έργων της Εκκλησίας, που οι αξιώσεις της σε ένα κτίριο που έχουμε δώσει τόση ζωή στα χρόνια που η ίδια την έχει στερήσει, διατρανώνουν την πεποίθησή μας πως δεν έχουμε κανένα λόγο να παραδώσουμε το Σχολείο, εγκαταλείποντας και όσα έχουμε δημιουργήσει και φανταστεί - και που θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να φανταζόμαστε - μέσα και έξω από αυτό εδώ και σχεδόν 10 χρόνια.

Κι αν έρθουν και στο Σχολείο;

Το τί είναι και τί δεν είναι το Σχολείο το ξέρουν πρώτα απ' όλα όσοι και όσες έρχονται καθημερινά σε αυτό και το στηρίζουν με την παρουσία τους. Επίσης, ξέρει η γειτονιά του Φαλήρου, που εδώ και 10 χρόνια μας βλέπει και μας ξέρει προσωπικά. Ξέρουν όσοι και όσες έχουμε βρεθεί μαζί στο δρόμο, που πέσαμε, αλλά που σηκωθήκαμε. Ξέρουν οι γονείς που έχουν φέρει στο Σχολείο τα παιδιά τους να παίξουν ή για ενισχυτική διδασκαλία. Ξέρουν οι φίλοι μας που χορεύουν swing και tango, ξέρουν οι φίλες μας που ζωγραφίζουν και κάνουν μαθήματα αυτοάμυνας. Ξέρει το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας, που μαζί με μας, ασφυκτιά μπροστά στην κρατική βαρβαρότητα. Και ξέρουμε πως κάθε φορά που οι μεθοδεύσεις του κράτους είναι τέτοιες που θέλουν να κλείσουν το Σχολείο, θα είμαστε απέναντι μαζί, ολοένα πιο αποφασισμένοι, ολοένα πιο δυνατοί.

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ:

-ΤΡΙΤΗ 3/12 18:00, ΠΑΡΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

-ΠΕΜΠΤΗ 5/12 18:00, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

-ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12 13:00, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

πηγή : https://sxoleio12.wordpress.com/2019/12/03/αν…

Ενημέρωση από Μικροφωνική θεσσαλονίκη

Το μεσημέρι της Πέμπτης 28/11 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική συγκέντρωση που αφορούσε την απειλή εκκένωσης κατεδάφισης των καστρόπληκτων σπιτιών στην άνω πόλη θεσσαλονίκης. Ακολούθησε πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης από 100 συντρόφισσες και συντρόφους που πέρασε από τη διεύθυνση αστικού σχεδιασμού και αρχιτεκτονικών μελετών του δήμου θεσσαλονίκης στην οδό αγγελάκη όπου και γράφτηκε ένα σύνθημα στην κεντρική είσοδο του κτηρίου.

Στηρίζουμε τις πορείες γειτονιάς Τρίτη 3/12 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης(πάνω από την Ρωμαϊκή αγορά)

Πέμπτη 5/12 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας (Αγ. Βαρβάρα)

Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν στην μικροφωνική.

Απειλούνται τα καστρόπληκτα ξανά στην Άνω Πόλη;

Το τελευταίο χρόνο ο Δήμος και ιδιωτικές εταιρείες κάνουν έργα για να αναδείξουν την περιοχή (πεζοδρομήσεις). Το καλοκαίρι, συγκεκριμένα, γκρεμίστηκε καστρόπληκτο σπίτι στην οδό Ακρίτα. Ακόμη, υπάλληλοι της πολεοδομίας εμφανίστηκαν στη γειτονιά θέλοντας να φωτογραφήσουν και να κάνουν μετρήσεις σε άλλα καστρόπληκτα σπίτια στοχεύοντας να κινηθούν οι διαδικασίες για μελλοντικές κατεδαφίσεις. Όλες αυτές οι ενέργειες εντάσσονται στο πλάνο ανάπλασης με τη δημιουργία ζώνης πρασίνου κατά μήκος των βυζαντινών τειχών.

Ωστόσο, τα συγκεκριμένα καστρόπληκτα σπίτια δεν έχουν αφεθεί να ρημάζουν αλλά κατοικούνται από άτομα που, συντηρώντας τα, καλύπτουν τη βασική ανάγκη της στέγασης. Πέρα από την ανάγκη αυτή, αναπτύσσονται σχέσεις αντίθετες στο κυρίαρχο μοντέλο ιδιώτευσης και αποξένωσης.

Η δημιουργία ζώνης πρασίνου αλλά και η γενικότερη τουριστική ανάπλαση της περιοχής της Άνω Πόλης φαίνεται αρχικά ότι εξυπηρετεί και ευνοεί το σύνολο των κατοίκων της αλλά μακροπρόθεσμα με την αύξηση των ενοικίων και των δημοτικών τελών, τα Airbnb οι οικονομικά ασθενέστεροι κάτοικοι εκτοπίζονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γειτονιά να αποκτά τον χαρακτήρα τουριστικού θέρετρου. Τελικά, αυτοί που θα κερδίσουν δεν είναι οι κάτοικοι οι οποίοι λόγω της ανάπλασης θα δουν το κόστος ζωής τους να ανεβαίνει και θα φύγουν εκτός γειτονιάς αλλά οι κτηματομεσιτικές και κατασκευαστικές εταιρίες καθώς και όσοι θα έχουν κέρδη από την τουριστικοποίηση.

Για τους λόγους αυτούς, ως κάτοικοι αυτών των σπιτιών επιλέγουμε να αντισταθούμε στο γκρέμισμα τους και στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής μακριά από θεσμούς και κόμματα. Πιστεύουμε ότι ως κάτοικοι της γειτονιάς, όλοι μαζί, μπορούμε να εμποδίσουμε την αλλαγή του χαρακτήρα της γειτονιάς, διατηρώντας την ζωντανή.

Πρωτοβουλία Υπεράσπισης Καστρόπληκτων Σπιτιών

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1601480/

Ο Νο1 κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο

(μια ομολογία & μια δέσμευση)

Ε, ναι λοιπόν, το ομολογούμε. Είμαστε ο Νο1 κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο. Παρότι οι καλοί μας τρόποι και -κυρίως- η μετριοφροσύνη μας δε θα μας επέτρεπαν υπό άλλες συνθήκες να το παραδεχτούμε τόσο ευθαρσώς, στην παρούσα φάση, μετά από όλη αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης, δε μπορούμε να κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάκτυλό μας. Δε θα τους βγάλουμε και τρελούς τους ανθρώπους…

Ε, ναι λοιπόν, εμείς είμαστε. Η μεγαλύτερη απειλή για το ελληνικό κράτος, του οποίου (όπως και κάθε άλλου) ο ιστορικός ρόλος είναι να διασφαλίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα συμφέροντα δηλαδή αυτών που κερδίζουν από την εκμετάλλευση της εργασίας όσων δεν έχουν άλλον τρόπο να επιβιώσουν από το να πουλάνε -συχνά με εξευτελιστικούς όρους- την εργατική τους δύναμη. Και, για να προλάβουμε τις όποιες παρεξηγήσεις, να διευκρινίσουμε ότι φυσικά δεν εννοούμε συγκεκριμένα "εμείς" ως συλλογικότητα, ούτε "εμείς" ως Αναρχική Ομοσπονδία, ούτε καν "εμείς", γενικά, σαν αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος. Όχι. Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι, όσο αποφασισμένοι και τολμηροί κι αν είναι, πολύ απίθανο να καταφέρουν να αποτελέσουν τόσο σοβαρή απειλή από μόνοι τους. Ο πραγματικός κίνδυνος για τους κρατούντες βρίσκεται φυσικά αλλού. Βρίσκεται στο πεδίο όπου συναντιούνται οι "όσοι" αποφασισμένοι και τολμηροί που λέγαμε με ευρύτερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης, τα οποίο ασφυκτιούν εξίσου και ψάχνουν πιθανούς τρόπους να εκφράσουν την αγανάκτηση τους και να οργανωθούν κόντρα σ' αυτήν την συνθήκη.

Όταν η πρόταση που κομίζεις είναι αυτή της μαχητικής και ακηδεμόνευτης αυτό-οργάνωσης των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων σε μια αντί-καπιταλιστική και αντί-κρατική κατεύθυνση, τότε προφανώς είσαι δυνητική απειλή για το κράτος και τα αφεντικά. Όταν όμως αυτή σου η πρόταση παίρνει σάρκα και οστά, κοινωνικοποιείται και μαζικοποιείται σε υπολογίσιμο βαθμό, όχι φυσικά γιατί απλώς τα λες καλά και "τουμπάρεις" τον κόσμο, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος αγώνα αποδεικνύεται να λειτουργεί εν τέλει όταν εφαρμόζεται στην πράξη, τότε η απειλή αυτή από δυνητική και θεωρητική αρχίζει να γίνεται υλική και πραγματική για το καθεστώς. Στο θέριεμα αυτής της απειλής, της πραγματικής απειλής, έχουμε παίξει εμείς οι μερικές εκατοντάδες και χιλιάδες, έναν -κατά την ταπεινή μας γνώμη- όχι και τόσο αμελητέο ρόλο τα τελευταία χρόνια. Και κυρίως -θα συμφωνήσουμε σε αυτό με την κυβέρνηση- είναι πολλά περισσότερα αυτά που θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε.

Ε, ναι λοιπόν, το παραδεχόμαστε. Δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Μπορεί παλαιότερα ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος να επικεντρωνόταν κυρίως σε μαχητικές αντί-κατασταλτικές και αντί-φασιστικές κινήσεις (άκρως καίριες αιχμές αδιαμφισβήτητα, όπως αποδείχτηκε περίτρανα με τον καιρό), την τελευταία δεκαετία όμως η βεντάλια έχει ανοίξει για τα καλά, άλλοτε στηρίζοντας και άλλοτε συμμετέχοντας ή δημιουργώντας κάθε πιθανή και απίθανη διαδικασία αγώνα. Από τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό συνδικαλισμό με σχήματα και πρωτοβουλίες στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και με σωματεία βάσης και εργατικές ομάδες στους χώρους δουλειάς, από την οριζόντια αυτό-οργάνωση σε συνελεύσεις γειτονιάς, από αυτοδιαχειριζόμενα (βιοποριστικά ή μη) εγχειρήματα και τοπικούς αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης, από την κατάληψη εγκαταλειμμένων κτιρίων και την επιδιόρθωσή τους ώστε αυτά να στεγάσουν διαδικασίες αγώνα, διαδικασίες αυτομόρφωσης, βιβλιοθήκες, εκδηλώσεις, συναυλίες, συλλογικές κουζίνες και πολλά άλλα, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια λύση για το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ντόπιοι και μετανάστες/πρόσφυγες, από την προώθηση της διεθνιστικής αλληλεγγύης, τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και αντι-μιλιταριστικές δράσεις, από κινήσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης των προσφύγων/μεταναστών, κινήσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης πολιτικών κρατουμένων ή κρατουμένων που διεκδικούν και αγωνίζονται, κινήσεις εναντίωσης στον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον σεξισμό και την πατριαρχία, κινήσεις ενάντια σε μαφίες, ενάντια σε φασιστικές κινητοποιήσεις ή επιθέσεις, ενάντια σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια σε νομοσχέδια και αποφάσεις που υποτιμούν περαιτέρω τους όρους ζωής μας, ενάντια στην καταστολή, την αστυνομική βία και τις κρατικές δολοφονίες. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε γεμίζοντας ολόκληρη την σελίδα. Και πίσω από κάθε ξεχωριστή "θεματική", υπάρχουν κείμενα, πορείες, συγκρούσεις, δράσεις, αφίσες, μπροσούρες, εκδηλώσεις κλπ ενώ συχνά υπάρχει και το ανάλογο κόστος, δηλαδή συλλήψεις, δικαστήρια, ποινές, τραυματισμοί από μπάτσους, εκδικητικές απολύσεις από αφεντικά κλπ.

Μέχρι και στα μουδιασμένα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία η κοινωνική απογοήτευση και παραίτηση που ακολούθησε την ματαίωση της "ελπίδας" οδήγησε σε πρωτοφανή άμπωτη τους ταξικούς/κοινωνικούς αγώνες, υπήρξαμε από εκείνα τα -λιγοστά ομολογούμενος- κομμάτια του αντί-καπιταλιστικού κινήματος που δε χάσανε ευκαιρία να υπενθυμίζουν την ασυνθηκολόγητη στάση τους και να καλλιεργούνε, με τις όποιες δυνάμεις τους, τους ευνοϊκότερους όρους για την ανασύνταξη των αγωνιστικών διαδικασιών. Η ψήφιση του μνημονίου και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου από τον ΣΥΡΙΖΑ μας βρήκε φυσικά στους δρόμους, μας βρήκε σε απεργιακές κινητοποιήσεις, σε πορείες και συγκρούσεις. Η συνέχιση της ίδιας απάνθρωπης αντί-μεταναστευτικής πολιτικής μας βρήκε και πάλι να υψώνουμε αναχώματα υπεράσπισης των προσφύγων/μεταναστών. Και πάει λέγοντας. Ήμασταν δηλαδή -στο μέτρο των δυνατοτήτων μας- εκεί που οφείλαμε να είμαστε. Γι' αυτό άλλωστε συνεχίσαμε να μετράμε πλήγματα. Οι εκκενώσεις καταλήψεων δε σπάνιζαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι συλλήψεις διαδηλωτών, ούτε η αυθαιρεσία της αστυνομικής βίας (να θυμίσουμε ότι μετά το φεστιβάλ No Border στη Θεσσαλονίκη, τρεις καταλήψεις της πόλης εκκενώθηκαν, με το κτίριο αυτής του Ορφανοτροφείου στην Τούμπα στο οποίο στεγάζονταν οικογένειες προσφύγων να κατεδαφίζεται!). Μόνο που η τότε κυβέρνηση επέλεγε μια πιο "υπόγεια" διαχείριση, χωρίς να βγαίνει και να το φωνάζει περήφανα στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπως η τωρινή. Όμως η δουλειά γινόταν και τότε κανονικά, με το κράτος να αποδεικνύει την συνέχειά του στην καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.

Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει να επιτεθεί τώρα στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και ευρύτερα σε κάθε ζωντανή διαδικασία αγώνα, καθώς το γεγονός ότι οι ταξικοί/κοινωνικοί αγώνες βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό μετά την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μας καθιστά προφανώς ευάλωτους. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να παρατηρήσει κάποιος ότι παράλληλα με τις αντιεξουσιαστικές καταλήψεις και τα "αναρχικά Εξάρχεια", χτυπιέται και κάθε άλλη αγωνιστική διαδικασία ή κίνηση. Από τις επιθέσεις των ΜΑΤ στους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ που επιχείρησαν να σπάσουν την απαγόρευση για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση, στους διαδηλωτές μετά την λήξη της μαζικότατης πορείας του Πολυτεχνείου, στους φοιτητές που διαδήλωναν στο Καβούρι, όπου γινόταν η προγραμματισμένη η σύνοδος των πρυτάνεων και των αντιπρυτάνεων, μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ψήφιση του αντί-συνδικαλιστικού νόμου που καθιστά την κήρυξη απεργιών ουσιαστικά αδύνατη και την πρόθεση να καταργήσουν ή να περιορίσουν τις πορείες στο κέντρο των πόλεων, το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση προς των κόσμου του αγώνα είναι σαφές: "όποιος σηκώνει κεφάλι, θα του το σπάμε". Δεν πρόκειται φυσικά για βεντέτα μόνο με τους αναρχικούς, όσο και αν προσπαθούν εναγωνίως να το παρουσιάσουν απλώς ως κάτι τέτοιο για να αποκρύψουν τις πραγματικές τους στοχεύσεις, αλλά για βεντέτα με κάθε τι μέσα στην κοινωνία που κυοφορεί δυνατότητες και πιθανότητες υπέρβασης ή έστω διάρρηξης της υπάρχουσας ισορροπίας δυνάμεων. Με κάθε τι που εχθρεύεται την υπάρχουσα συνθήκη καταπίεσης και εκμετάλλευσης, και δεν φοβάται να βγει να το φωνάξει και να παλέψει κόντρα σε αυτήν.

Εκτός αν υπάρχει κανείς που θεωρεί στα σοβαρά ότι όλος αυτός ο ντόρος γίνεται όντως για μερικά σπασμένα πεζοδρόμια ή τζάμια και για τις συγκρούσεις των διαδηλωτών με τις δυνάμεις καταστολής στις επετειακές πορείες… Όχι, κατά την γνώμη μας δεν πρόκειται γι' αυτό. Αυτό που φοβούνται είναι μην οι συγκρούσεις αυτές, από περιορισμένες και επετειακές, γίνουν μαζικές και απρόβλεπτες όπως έγινε π.χ. στις φοιτητικές κινητοποιήσεις εναντίων της κατάργησης του άρθρου 16 το '06-'07 ή την πρωτοφανή σε έκταση, διάρκεια και ένταση εξέγερση που ακολούθησε της δολοφονίας του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα το Δεκέμβρη του '08 , ή τις μαζικότατες και συγκρουσιακές απεργίες και αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κόντρα στις ψηφίσεις των μνημονίων το '10-'12 ή τις μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές πορείες που ακολούθησαν της δολοφονίας του Π. Φύσσα από τους νεοναζί της Χ.Α. το '13. Όλα γεγονότα που τους στοίχισαν και τους τρόμαξαν πολύ, τα περισσότερα εκ των οποίων -να θυμίσουμε- έγιναν με κυβέρνηση την ΝΔ! Φοβούνται δηλαδή μην οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες μαζικοποιηθούν και ριζοσπαστικοποιηθούν, οικειοποιούμενοι μια γκάμα πρακτικών που δεν πειθαρχούν ούτε συμβιβάζονται με τους νόμους και τα πλαίσια που επιβάλουν τα αφεντικά μέσω των μπάτσων και των δικαστών τους (όπως φάνηκε για μια στιγμή να συμβαίνει πριν εν τέλει οι από τα κάτω υπογράψουν την καταδίκη τους εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στους τυχοδιώκτες αγύρτες του ΣΥΡΙΖΑ). Κοντολογίς, προσπαθούν να τσαλαπατήσουν την φλόγα, πριν αυτή πιστέψει και πάλι αρκετά ότι μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Γιατί αιτίες και αφορμές υπάρχουν ήδη μπόλικες και το επόμενο διάστημα θα αυξηθούν ραγδαία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Πριν λίγες μέρες, η συμμορία αυτή -στην οποία κατέχουν υπουργικούς θώκους κωλόπαιδα σαν τον Βορίδη, πρώην τσεκουροβγάλτη επικεφαλή της νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου και νυν πρωταθλητή στην κωλοτούμπα (βλέπε "εγώ δεν υπήρξα ποτέ αντισημίτης") και σαν τον Γεωργιάδη, που έχει εκφράσει δημόσια τον θαυμασμό του για την χούντα των συνταγματαρχών και έχει δηλώσει ότι δεν υπήρξαν νεκροί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (άγρια χωμένος, να θυμίσουμε, στο σκάνδαλο Novartis), αλλά και αξιολύπητες φυσιογνωμίες καταφανώς μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας όπως η υφυπουργός Δ. Μιχαηλίδου που είχε δηλώσει πως "η αγιοποίηση του αντί-δικτατορικού αγώνα έχει λάβει διαστάσεις συλλογικής ψυχικής νόσου"- βγήκε και είπε, δια στόματος Κούλη, ότι το "Πολυτεχνείο" είναι σύμβολο του αγώνα για περισσότερη δημοκρατία και άρα οι ίδιοι, ως κυβέρνηση, και τα ΜΑΤ ως μονάδες αποκατάστασης της "δημοκρατικής" τάξης (που ανοίγουν κεφάλια φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ ή βασανίζουν αγωνιστές στα στενά των Εξαρχείων), είναι που εκφράζουν το πραγματικό πνεύμα της "επετείου"…

Λίγες μέρες μετά, η ίδια συμμορία που επί Καραμανλή ενέκρινε πακέτο κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες ύψους 28 δις ευρώ, που επί Σαμαρά ψήφισε το 2ο μνημόνιο το οποίο υπήρξε πραγματική λαίλαπα για τους εργαζόμενους καθώς προέβλεπε μέτρα ακραίας λιτότητας, άγρια φορολογική επιδρομή, δραστικές περικοπές στον δημόσιο τομέα και τσάκισμα των μισθών, ενώ επί Κούλη έχει ήδη -μέσα σε λίγους μήνες- ψηφήσει την τροποποίηση του ποινικού κώδικα ώστε να "ξεπαγώσει" (μάλιστα και αναδρομικά) τους τραπεζικούς λογαριασμούς των ατόμων που είναι ύποπτα για εγκληματική απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (κοινώς ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, φοροδιαφυγή, τοκογλυφία και άλλες ανάλογες "άριστες" ενασχολήσεις), ενώ ετοιμάζεται να μειώσει σχεδόν όλα τα κοινωνικά επιδόματα, αυτή η συμμορία που όπως όλοι γνωρίζουν χορεύει στο ρυθμό που της σφυρίζουν μεγαλομαφιόζοι, ενώ το σόι του αρχηγού της είναι χωμένο ως τ' αφτιά στο σκάνδαλο της Siemens, η συμμορία αυτή, λοιπόν, δια στόματος Μ. Χρυσοχοΐδη, του γελοίου αυτού ανθρωπάκου που κάποτε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση παραδέχτηκε ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο που μόλις είχε ψηφίσει, έδωσε διορία 15 ημερών στους μετανάστες/πρόσφυγες και στις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες που βρίσκονται σε καταλυμένους χώρους, να τους εγκαταλείψουν οικιοθελώς - διορία που διόλου τυχαία λήγει ξημερώματα 6ης Δεκέμβρη, της επετείου δηλαδή της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Είναι πεδίο εκτιμήσεων το σε τι ποσοστό η εξαλλοσύνη που επιδεικνύει η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να εμπεδώσει στην κοινωνία το δόγμα "Νόμος και Τάξη" είναι αποτέλεσμα μιας πωρωμένης εκδικητικής διάθεσης προς τον κόσμο του αγώνα και σε τι ποσοστό πρόκειται για μια σχεδιασμένη παραγωγή τηλεοπτικού θεάματος με αίμα και φωτιά που σκοπό έχει να συσπειρώσει με οπαδικούς όρους την συντηρητική μερίδα της κοινωνίας που άρχισε να δυσανασχετεί με την διαχείριση του "προσφυγικού", ενώ ταυτόχρονα, αποσπά την δημόσια προσοχή από ζητήματα διαφθοράς όπως το σκάνδαλο Novartis ή το αδιανόητο σκάνδαλο Noor1. Σε τι ποσοστό πρόκειται για προσωπικό πρότζεκτ του φιλόδοξου ανθρωπάκου που διατελεί Υπουργός Καταστολής (ο οποίος είδε πριν λίγο καιρό την καρέκλα του να τρίζει και τώρα προσπαθεί να το παίξει στρατηλάτης για να την σώσει) και σε ποιο ποσοστό είναι η πολιτική που ορίζει η μπάντα της "σοβαρής Χρυσής Αυγής" εντός της κυβέρνησης. Ως ποιο σημείο φτάνει η λύσσα της κυβέρνησης και από ποιο και μετά συνεχίζει μόνη της η λύσσα των μπάτσων.

Το σίγουρο είναι ότι θέλουν να ξεμπερδεύουν με το αγκάθι στα πλευρά τους τώρα, που πιστεύουν ότι τους παίρνει, πριν ξαναβρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτό φαίνεται ότι επιδιώκουν να το πετύχουν προκαλώντας έντονες και σπασμωδικές αντιδράσεις από πλευράς μας με τις εσκεμμένα προκλητικές επιλογές τους.

Άλλωστε, εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη εκστρατεία στοχοποίησης και "εγκληματικοποίησης" τόσο των αναρχικών/αντιεξουσιαστών όσο και των μεταναστών/προσφύγουν, ενορχηστρωμένη από την κυβέρνηση και εκτελεσμένη από τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ, στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ αυτοί παρουσιάζονται σαν η μεγαλύτερη απειλή για την ελληνική κοινωνία και τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ευημερία της. Πόσες φορές δεν είδαμε το τελευταίο διάστημα στις ειδήσεις τις (χολιγουντιανού τύπου) επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ. όπου πάνοπλοι κουκουλοφόροι μπάτσοι με το δάκτυλο στη σκανδάλη εισβάλουν σε καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών για να βρουν οικογένειες και παιδικά παιχνίδια ή σε κατειλημμένα στέκια, όπως αυτό στην ΑΣΟΕΕ, για να βρουν κράνη, πυροσβεστήρες, ξύλα με σημαίες και άδεια μπουκάλια (βαρύς οπλισμός αντίστοιχος του συριακού στρατού κατά την αμίμητη Δ. Μηχαηλίδου). Αυτά όλα, ειπώνονται από τους ανθρώπους με τα παραπάνω βιογραφικά και διαπιστευτήρια, που ψήφησαν μνημόνια -κάποιοι χωρίς καν να τα διαβάσουν-, που υμνούσαν την χούντα, που κυνηγούσανε κόσμο με τσεκούρια, που είναι βουτηγμένοι ως το μεδούλι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, που τρέξανε με το που πήραν την εξουσία να εξυπηρετήσουν τους μεγαλο-μαφιόζους και μεγαλο-καρχαρίες, ενώ ετοιμάζουν νέα μέτρα περεταίρω υποτίμησης των ζωών μας…

Αν αυτοί είναι οι εχθροί μας, αν αυτοί μας κυνηγάνε, αν αυτοί θεωρούν εμάς ως την μεγαλύτερη απειλή για τις μπίζνες τους, τότε εμείς κάτι έχουμε κάνει σωστά τόσον καιρό, τότε εμείς θα έπρεπε να νιώθουμε -και νιώθουμε!- περήφανοι για τις επιλογές μας. Τους υποσχόμαστε λοιπόν ότι θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να παλεύουμε για να έρθει εκείνη η μέρα που της γης οι κολασμένοι θα στείλουν μια και καλή αυτό το βάρβαρο δολοφονικό σύστημα και το σάπιο προσωπικό του στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, οικοδομώντας μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση και καταπίεση. Και αυτό ομολογούμε ότι αποτελεί δέσμευση.

Γιατί, όπως λέει (με μια μικρή παράφραση) και ο ποιητής:

"και τί δεν κάνατε για να μας θάψετε / όμως ξεχάσατε πως ήμασταν σπόροι"

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΠΟΡΕΙΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ AΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΕΚΚΕΝΩΣΗ

ΤΡΙΤΗ 3/12

στις 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης

ΠΕΜΠΤΗ 5/12,

στις 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας

lib_exthess@hoextmail.coexm

http://www.libertasalonica.wordpress.com/

...και αν φαίνεται ότι σιωπούμε, είναι απλά η νηνεμία πριν την καταιγίδα που θα ξεσπάσει...

''η δυστοπία δεν είναι μια εικόνα από το μέλλον''

Αν παίρναμε την φράση ''νόμος, τάξη και ασφάλεια'' και βλέπαμε πως αυτή έχει αρχίσει να εφαρμόζεται τους πρώτους πέντε μήνες που έχει αλλάξει χέρια η κρατική εξουσία, θα λέγαμε πως η δημοκρατία κάνει τη δουλειά της περίφημα. Τώρα, λοιπόν, που άλλαξε χέρια η σκυτάλη, το καρότο (που με το προσχηματικό προσωπείο του κράτους πρόνοιας κατέστειλε και αφομοίωσε αγώνες και αντιστάσεις) αντικαταστάθηκε από ένα μαστίγιο που όμοιο του δεν έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Το εξουσιαστικό σύμπλεγμα είναι πιο συμπαγές από ποτέ. Πολιτική εξουσία, δικαστική εξουσία, μίντια, μπάτσοι και κάθε λογής εξουσιαστές συνεργάζονται με αγαστό τρόπο, ώστε να κάνουν πράξη τις προεκλογικές υποσχέσεις, τις μικροαστικές φαντασιώσεις, τα πλάνα εξευγενισμού και καθαρότητας (κυριολεκτικά και μεταφορικά), τα ακροδεξιά κατάλοιπα που είναι βαθειά ενσταλαγμένα στην (καθόλου αθώα και καθόλου ουδέτερη) κοινωνία, να επιβάλλουν αυτή την τόσο πολυπόθητη κανονικότητα που πάντα επιθυμούν στον κοινωνικό ιστό και τις συνειδήσεις.

Το εξουσιαστικό σύμπλεγμα έχει σηκώσει τα μανίκια και έχει πιάσει δουλειά. Το πρώτο αυτό διάστημα αριθμεί μια σειρά εκκενώσεων κατειλλημμένων χώρων σε Αθήνα, Γιάννενα, Λάρισα και αλλού. Αριθμεί εισβολές σε σπίτια συντρόφ@ν και όχι μόνο, αριθμεί εισβολές σε κινηματογράφους και κλαμπ, απαγωγές, κατάχρηση εξουσίας (προφανώς η εξουσία καθεαυτή είναι από μόνη της κατάχρηση), ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και παραβιαστικές συμπεριφορές. Οι μέρες αυτές έχουν μπάτσους να επικαλούνται την χούντα, εθνικόληπτους ευϋπόληπτους πολίτες να ψήνουν δίπλα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έχει μη ανθρώπινα ζώα να χτίζονται ζωντανά μέσα σε κτίρια, τα μίντια να ποτίζουν την εθνική συνείδηση με αγώνες τένις (τόση μπάλα και τόση φούντα, είχαμε να δούμε από τη χούντα) και μεγάλες μακεδονίες, έχει καρτέρια κάτω από σπίτια αγωνιστών, έχει δημοσιογραφίσκους να αναπαράγουν σκηνές σεξουαλικών κακοποιήσεων ακολουθούμενες από φαιδρά χαχανητά και τοξικότητα. Έχει ελικόπτερα να κόβουν βόλτες πάνω από την μητρόπολη και αύρες να καραδοκούν στις γωνίες. Έχει ''ανώνυμα τηλεφωνήματα'' που στοχοποιούν άτομα, σχέσεις και πολιτικούς χώρους. Έχει εκατοντάδες μετανάστες δέσμιους σε μια καφκική γραφειοκρατία που δεν έχουν σπιθαμή χώρου να υπάρξουν δίχως να αισθάνονται απειλούμενοι και εφήμεροι. Έχει μια ασταμάτητη και ακόρεστη δίψα να εξομαλυνθεί η κοινωνική λειτουργία και να επαναοικειοποιηθούν τα χαμένα τουςεδάφη. Έχει το κράτος να επιχειρεί να διαλύσει χώρους και σχέσεις που δομούνται αντιθετικά και επιθετικά προς αυτό αλλά και προς όλο το εξουσιαστικό σύμπλεγμα.

Και δεν είναι μονάχα όσα έχουν ήδη συμβεί και όσα θα γίνουν σήμερα, αύριο ή άμεσα. Δεν είναι μόνο τα γεγονότα. Είναι αυτή η προσπάθεια να διασπείρουν τον τρόμο και τον πανικό και την απειλή προς ένα συλλογικό υποκείμενο αλλά και προς κάθε άτομο μεμονωμένα με στόχο να αναδιπλωθούμε, να καμφθούν οι αντιστάσεις μας, να κάνουμε βήματα πίσω ή να μείνουμε στατικοί και παγωμένοι. Θέλουν να βάλουμε στο ζύγι από τη μια το βάρος της καταστολής και από την άλλη το πάθος μας για την καταστροφή κάθε εξουσίας και αυτου του κόσμου συλλήβδην και το δεύτερο να βγει λειψό. Αυτά ορέγονται, αλλά δεν το έχουν σκεφτεί καλά.

Όσοι ονειρεύονται καθαρά Εξάρχεια και τουριστική Άνω Πόλη, απονεκρωμένο κίνημα και αποστειρωμένες πόλεις καλά θα κάνουν να πάρουν πρέφα πως ο πήχης ανεβαίνει αμφίδρομα. Τα κεκτημένα μας δεν θα χαθούν έτσι εύκολα και το κράτος έχει πάρει ήδη μια γεύση από τους εξεγερμένους αυτού του κόσμου.

Η συνείδηση μας και η θέληση μας ατσαλώνει και αυτό διαφαίνεται και γιγαντώνεται μέσα από επανακαταλήψεις, καινούριες καταλήψεις, συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, παρεμβάσεις, λόγο και πράξεις, μέσα από ενέργειες με λιγότερο ή περισσότερο ρίσκο, από αντανακλαστικές πορείες υπεράσπισης καταλήψεων, πράξεις ανυπακοής σε κάθε πλευρά του ελλαδικού χώρου, αρνήσεις, καταδρομικές επιθέσεις, σαμποτάζ, συμβολικές καταστροφές. Έχουμε ακόρεστη επιθυμία και λύσσα να δείξουμε πωε θέλουμε να πεθάνει αυτός ο σάπιος και γερασμένος κόσμος. Έχουμε ο ένας τον άλλον, την έμπρακτη αλληλεγγύη μας,το πάθος μας για ελευθερία. Και η οργή μας ολοένα μεγαλώνει και θα ξεσπάσει. Και έχουμε πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς με το υπάρχον και η μνήμη δεν είναι σκουπίδι.

Λίγα λόγια για τις καταλήψεις

Ως κατάληψη 111 έχουμε δεχθεί και μεις με τη σειρά μας ουκ ολίγες φορές απειλές εκκένωσης, κάτι που το τελευταίο διάστημα έχει συμβεί σε πολλούς ακόμη χώρους. Για εμάς, οι καταλήψεις, πέρα από σπίτια μας είναι και εστίες απελεύθερης δράσης, χώροι συνάντησης, συσπείρωσης και οργάνωσης που μέσα τους αναπτύσσονται ιδέες, διαμορφώνονται σχέσεις και ανοίγουν περάσματα έξω απο το δυστοπικό βούρκο που αναγκαζόμαστε να υποστούμε. Όλα αυτά σαφώς δεν εκκενώνονται και αφήνουν μια ιστορία και παρακαταθήκη που ροκανίζει τα σαθρά θεμέλια αυτού του κόσμου. Αυτή την ιστορία,τις μνήμες και τη δράση θα τα υπερασπιστούμε με ό,τι μέσο διαθέτουμε.

Στεκόμαστε με κάθε τρόπο δίπλα σε όσ@ βιώνουν την κρατική καταστολή και δεν πάμε πουθενά. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όσ@ αντεπιτίθενται και εξεγείρονται σε τόπους κοντινούς ή πιο μακρινούς, σπάζοντας την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του κατεστημένου έμπρακτα στο τώρα.

Στέκια, ορμητήρια, γιάφκες, καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Η αλληλεγγύη όπλο της αναρχίας, βια στη βία της εξουσίας

Ολική καταστροφή για την ολική απελευθέρωση

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις Τρίτη 3 Δεκέμβρη, Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Κατάληψη 111

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, 18:00, πάρκο εργατικού κέντρου

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου, 18:00 πολιτιστικό κέντρο Τούμπας

ΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ
ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!

Με ανακοίνωση του πριν από μερικές μέρες ο υπουργός Προ.Πο μας ενημέρωσε ότι οι καταληψίες έχουν διορία δεκαπέντε ημερών να εγκαταλείψουν τα κατειλημμένα κτίρια ή έστω να συνεννοηθούν με τους ιδιοκτήτες και να «συμφωνήσουν όρους μίσθωσης» (sic). Ίσως να γελάγαμε με ένα τέτοιο τελεσίγραφο, όμως η συγκυρία είναι τέτοια που δε μας επιτρέπει να αστειευόμαστε. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τους τελευταίους μήνες δουλεύουν νυχθημερόν και στο στόχαστρο τους έχουν βρεθεί σε πρώτη φάση οι μετανάστες με αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστών, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε ξερονήσια. Ωστόσο, η επέλαση του κράτους δεν περιορίζεται μόνο στην πιο αόρατη και περιθωριοποιημένη μερίδα της κοινωνίας. Στοχεύει παράλληλα και όσους αγωνίζονται. Προωθούν νομοσχέδια που μεταξύ άλλων επιδιώκουν να παρεμποδίσουν την κήρυξη απεργίας, κατήργησαν το άσυλο, επανέφεραν τη συμμορία των ΔΕΛΤΑ, αποφυλάκισαν τον Κορκονέα και απ' ότι φαίνεται τα παραπάνω είναι μόνο η αρχή.

Όσον αφορά την εν λόγω εξαγγελία εκκενώσεων, προφανώς δεν αρκεί να πούμε ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την πρακτική της κατάληψης που μετρά δεκαετίες πλέον στον ελλαδικό χώρο. Το κράτος ευελπιστεί με αυτό τον τρόπο να τρομοκρατήσει την κοινωνία και τα αγωνιζόμενα κομμάτια της, ενώ προαναγγέλει επί της ουσίας μια ακόμα κατασταλτική εκστρατεία εναντίον των καταλήψεων. Βέβαια, οι επιθέσεις της αστυνομίας στις καταλήψεις δε σταμάτησαν ποτέ. Άλλωστε και επί "αριστερής" διαχείρισης εκκενώθηκαν πολλά υπό κατάληψη κτήρια. Το τελεσίγραφο όμως παρ' όλη τη γραφικότητα του, προσδίδει ένα παραπάνω ειδικό βάρος στην κρατική τρομοκρατία. Επιχειρούν να οξύνουν τα πνεύματα, να προκαλέσουν πόλωση, ώστε να νομιμοποιήσουν ύστερα τη βία των ένστολων δολοφόνων σε βάρος όσων αγωνίζονται.

Απέναντι σ' αυτή την πολιτική, δεν έχουμε σκοπό να παραχωρήσουμε ούτε εκατοστό κατειλημμένου εδάφους. Κι αυτό γιατί οι καταλήψεις αποτελούν ανάσα στο μολυσμένο αέρα του αστικού τοπίου που ζούμε. Μέσα σ' αυτές μεγαλώσαμε, σκεφτήκαμε, συζητήσαμε, οργανωθήκαμε, ερωτευτήκαμε, γελάσαμε, πονέσαμε.. Στεγάσαμε εκεί τα όνειρα μας κι αυτά χρόνο με το χρόνο πήραν μορφή. Εκεί που η αστική νομιμότητα πετάει τους ανθρώπους στο δρόμο, κάποιοι άλλοι αρνήθηκαν τον εκβιασμό του ενοικίου και οικειοποιήθηκαν χώρους ρημαγμένους, παρατημένους από τον πολιτισμό της κερδοφορίας. Όσο το κράτος, οι τράπεζες και οι συμβολαιογράφοι στήνουν ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, οι καταληψίες ξαναδίνουν ζωή σε κτήρια παρατημένα. Αυτά δηλαδή που οι κατασκευαστικές εταιρίες δε μπόρεσαν να «αξιοποιήσουν» εμπορευματικά.
Μέσα στους κατειλημμένους χώρους, λειτουργούν σε όλο τον ελλαδικό χώρο αυτή τη στιγμή κάθε λογής δομές μαθημάτων, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, ιατρεία… Πολιτικές ομάδες, συνελεύσεις γειτονιάς, αθλητικά ή εργατικά σωματεία, αυτοοργανωμένοι κινηματογράφοι και θέατρα, μουσικές ομάδες κ.α. Κι όλα τα παραπάνω χωρίς κανείς να έχει κέρδος, επειδή κοιτάξαμε ο ένας την άλλη στα μάτια κι όχι στην τσέπη. Χωρίς να έχουμε αρχηγούς συζητάμε και συνυπάρχουμε επί ίσοις όροις, εκεί που οι άνθρωποι δε χωρίζονται σε γηγενείς και «λαθραίους».

Για αυτούς που μας κυβερνάνε, οι καταλήψεις αποτελούν αγκάθια. Κι αυτό γιατί αν το κέρδος είναι η μόνη τους αξία, εμείς αντιπαραθέτουμε την αλληλεγγύη και το μοίρασμα. Όσο αυτοί διαπράττουν χυδαιότητες πάντα υπό το μανδύα της αστικής νομιμότητας, εμείς αντιπροτείνουμε ένα νέο ηθικό και αξιακό κώδικα που καμία σχέση δεν έχει με τους νόμους τους. Οπότε ας έχουν στο νου τους ότι το ξημέρωμα της 6ης Δεκέμβρη -χρόνος λήξης του τελεσίγραφου- θα μας βρει στις καταλήψεις και στους δρόμους, όπως κι αν επιλέξει το κράτος να εφαρμόσει αυτό το τελεσίγραφο.

ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ
ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΙΛΗ!

http://pyranthos.org/2019/12/02/oloi-oles-sti…

«Το τελεσίγραφο μας έπεσε απ' τα χέρια»

Το κράτος με περίσσιο ζήλο εφαρμόζει την κατασταλτική πολιτική του, βάλλοντας τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Επιτίθεται σε καταλήψεις, νομίζοντας πως αυτές αποτελούν τα τελευταία αναχώματα αντίστασης στον ζόφο που επιχειρεί να επιβάλλει.

Ανακοινώνοντας ένα τελεσίγραφο-διορία αποπειράται να πετύχει ένα «τέλος εποχής» και να εγκαθιδρύσει το δόγμα «νόμος και τάξη» και τη μαζική αποχαύνωση, καταστέλλοντας όσες και όσους αντιστέκονται σε αυτά.

Όπως και 32 χρόνια τώρα το Στέκι στο Βιολογικό αδιαφορεί για τα όποια τελεσίγραφα και θα συνεχίσει να αποτελεί έναν ελεύθερο χώρο έκφρασης, αυτοοργάνωσης και πολιτικής ζύμωσης.

Εμείς δεν πρόκειται να παραδώσουμε καμιά κατάληψη στα χέρια του κράτους.

Καλούμε στις πορείες αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους

Τρίτη 3 Δεκέμβρη, 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου

Πέμπτη 5 Δεκέμβρη, 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

Μπροστά στην επέλαση της κρατικής καταστολής, οργανώνουμε και υπερασπιζόμαστε τις δικές μας εστίες αντίστασης.

Καμία παράδοση, καμία εκκένωση, καμία ανακωχή.

Ούτε βήμα πίσω, όλες και όλοι στο δρόμο.

Τρίτη 3/12, 18.00 εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης
Πέμπτη 5/12, 18.00 πολιτιστικό κέντρο Τούμπας

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

10 100 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Απέναντι στο τελεσίγραφο που μας έδωσε ο υπουργός Προ.Πο απαντάμε όπως πάντα με αγώνες. Οι καταλήψεις αποτελούν ένα ανάχωμα απέναντι στην επέλαση κράτος και κεφαλαίου. Είναι οι εστίες αντίστασης και αυτοοργάνωσης των ζωών μας, μια ανάσα μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που μας θέλει δούλους στο βωμό του κέρδους.Θα τις υπερασπιστούμε μέχρι τέλους, γιατί για μας οι καταλήψεις δεν είναι μόνο τα ντουβάρια. Είναι οι ίδιες μας οι ιδέες, και οι ιδέες δεν εκκενώνονται.Όσο και αν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους βάζουν στο στόχαστρο τον κόσμο του αγώνα, εμείς θα απαντάμε όπως μας αντιστοιχεί απέναντι στην κρατική τρομοκρατία. Μέχρι το τέλος. Μέχρι να ρίξουμε μια και καλή αυτό το απάνθρωπο σύστημα, να καταργήσουμε την εκμετάλλευση απο άνθρωπο σε άνθρωπο και να χτίσουμε κοινωνίες ισότητας και αλληλεγγύης.Κανένα τελεσίγραφο, κανένας εκβιασμός. Ραντεβού στους δρόμους.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

Πορείες γειτονιάς αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους που απειλούνται με εκκένωση

Τρίτη 3/12 18:00 Πάρκο Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 5/12 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

Α.Σ.Pueblo

πηγή : email που λάβαμε στις 3 Δεκέμβριος 01h

Η Προοδευτική Έκρηξη τούμπας καλεί σε συμμετοχή στις δυο πορείες γειτονιάς:
-Τρίτη 3/6 στο Εργατικό Κέντρο στις 18:00
-Πέμπτη 5/6 στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας στις 18:00
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.

πηγή : email που λάβαμε στις 3 Δεκέμβριος 14h