Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019 στις 13.00
Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταναστ(ρι)ών της Κατάληψης Μπουμπουλίνας
Συγκέντρωση-Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταναστ(ρι)ών της Κατάληψης Μπουμπουλίνας 42 (eng)
Συγκέντρωση-Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταναστ(ρι)ών της Κατάληψης Μπουμπουλίνας 42, αρχαιολογικό μουσείο δίπλα από το Πολυτεχνείο, 1μμ ημέρα Παρασκευή
Το κράτος επιτέθηκε στην κατάληψη Μπουμπουλίνας 42, όπου εκεί στεγαζόταν και αγωνιζόταν κοινότητα 120+ μεταναστών. Στην εκκένωση συμμετείχε μέχρι και η αντι τρομοκρατική. Οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αρνήθηκαν όμως την αυθαιρεσία και σχεδόν όλοι επέστρεψαν πίσω στην Αθήνα για να συνεχίσουν συλλογικά τον αγώνα για επιβίωση. Εύθυνη για την συγκεκριμένη ενέργεια δεν έχει μόνο ο αστυνομικός στρατός της ΕΛ.ΑΣ και οι εντολείς τους. Το Υπουργείο Πολιτισμού ήταν, στα χαρτιά, ο ιδιοκτήτης του κτηρίου στην Μπουμπουλίνας, ενός κτηρίου που είχε παρατήσει άδειο εδώ και χρόνια. Ήταν ακόμα ένα κτήριο που χρησιμοποιήθηκε για τον μεγάλο και σπάταλο μύθο των ολυμπιακών αγώνων του 2004 και μετά το τέλος του θεάματος παρατήθηκε στην μοίρα του. Ο πολιτισμός της κυριαρχίας, του ρατσισμού, του εκτοπισμού, της αστεγίας και της διάλυσης των φτωχών κοινοτήτων είναι ο πραγματικός πολιτισμός του κράτους και αυτήν την φορά κουβαλάει και την σφραγίδα του αντίστοιχου Υπουργείου. Πως μπορούν αυτοί αύριο να μιλήσουν για πολιτισμό, όταν επιστρατεύτηκε η αντιτρομοκρατική, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ για να αδειάσει ένα άχρηστο για αυτούς κτήριο από οικογένειες και ανθρώπους που μάχονταν για την επιβίωση τους; Μπορούν γιατί βάζουν μπροστά την υψηλή τέχνη και τις συγκινησιακές στιγμές που προσφέρουν οι επιδοτούμενες παραστάσεις τους ώστενα κρύψουν τον αποκλεισμό, τον πόνο και το αίμα που στάζει, και όσο αφορά την αρχαιολογική μανία τους δεν είναι παρά η αιωνία λατρεία της επιβολής των κυριάρχων πάνω στους καταπιεσμένους.
Η κατάληψη Μπουμπουλίνας εκκενώθηκε την Τρίτη 12/11/19 περίπου στις 6 το πρωί. Μεταφερθήκαμε στην Πέτρου Ράλλη και το βράδυ μας μοίρασαν σε 4 λεωφορεια. Άφησαν επισης μια οικογένεια και μια γυναίκα "ελεύθερες", χωρίς στέγη στην Αθήνα.
Άρνηση να καταλήξουμε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης
Τα 4 λεωφορεια κατευθύνονταν προς το στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας. Όταν συνειδητοποιήσαμε που μας πήγαιναν, αρνηθηκαμε να κατέβουμε από τα λεωφορεια, ολοι, όλες και όλα. Αρνηθηκαμε επειδή γνωρίζουμε τις συνθήκες εκει, κάνεις δε θα ήθελε να μείνει πάνω από 24 ώρες σε αυτό το μέρος. Περάσαμε τη νύχτα χωρίς φαι και νερό, στο σκοτάδι.
Άρνηση να επαναπροωθηθούμε σε μακρινές περιοχές
Το πρωί, οι μπάτσοι είπαν οτι βρεθηκε μια λυση και ότι θα μας πήγαιναν σε στρατοπεδα μακριά απ' την Αθήνα. Εμείς που ήμασταν στα 2 λεωφορεία που θα πήγαιναν στη Θεσσαλονίκη αρνηθηκαμε να επαναπροωθηθουμε και τους ρωτήσαμε γιατί να πάμε εκεί. Απάντησαν ότι θα έπρεπε να μας βάλουν σε κάποιου είδους φυλακή έτσι κι αλλιώς καθώς είχαμε διαπραξει ρευματοκλοπη και ότι θα μας μετέφεραν σε απόσταση 5 ωρών απ' την Αθήνα. Πήραμε θέση συλλογικά ενάντια σ' αυτήν την απόφαση. Είπαν ότι θα μας οδηγούσαν πίσω στην Αθήνα αλλά στην πραγματικότητα μας άφησαν στη μέση του πουθενα, 10 χιλιόμετρα από το κοντινότερο μέτρο και μας είπαν να περπατήσουμε μέσα στη βροχή.
Πίσω στην Αθήνα
Εδώ στην Αθήνα έχουμε μια ζωή, κάποια από μας σπουδάζουν, πηγαίνουν σχολείο, ξέρουμε κόσμο. Σε κάθε περιπτωση, η ζωή είναι καλύτερη εδώ απ' ό,τι εκει, εδώ στην πρωτεύουσα έχουμε περισσότερες δυνατότητες. Θέλουμε να αγωνιστούμε για τις ζωές μας. Δε θέλουμε λυπηση. Δε θέλουμε να μας συμπεριφέρονται σαν ζώα. Δε θέλουμε να μας ταισουν το σκατοφαγητο τους, δε το χρειαζόμαστε. Ο μόνος τρόπος να αποφασίσουμε για τις ζωές μας είναι να είμαστε εδώ στην Αθήνα.
Χρειαζόμαστε επειγόντως βοήθεια
Ζούσαμε σε καταλήψεις επειδή τα λεφτά που μας δίνει το κράτος δεν είναι αρκετά για νοικι και φαγητό και στα μέρη που προσφέρει το κράτος χειρότερες συνθήκες μας περιμένουν. Παρ όλα αυτα, πριν μας αφήσουν να φύγουμε, οι μπάτσοι μας υποσχέθηκαν ότι αν μας βρουν ξανά σε κατάληψη, θα μας πάνε φυλακή. Τώρα είμαστε πίσω στην Αθήνα, δεν έχουμε στέγη και έχουμε έρθει στο Πολυτεχνείο γιατί ξέρουμε ότι θα βρούμε κόσμο εδώ που θα μας υποστηριξει. Χρειαζόμαστε αυτήν την υποστήριξη τώρα, καθώς δε ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί - ειδικά αν οι μπάτσοι έρθουν να μας πιάσουν, δε ξέρουμε τι θα μας κάνουν.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ
ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΖΗΤΑΜΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΤΟΜΑ, ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ, ΖΕΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ
Solidarity Gathering and Microphonic to the migrants of Mpoumpoulinas Squat, archeological museum, friday 1 at noon.
Τhe state attacked Bouboulinas 42 squat, where a community of 120+ migrants were living and fighting. The people were illegally transferred to a concentration camp. But they denied this abuse of power and almost all of them returned to Athens to collectively continue the struggle for survival. The responsibility for this particular action is not only with the EL.AS. police army and their supervisors. The Ministry of Culture was the owner of the building on Bouboulinas, a building it had left empty for years now. It was yet another building that was used for the great and extravagant myth of the 2004 olympic games and left to its fate after the end of the spectacle. The culture of domination, racism, displacement, homelessness, and the breakup of poor communities is the true culture of the state, and this time it carries the stamp of the corresponding Ministry. How can they talk about culture tomorrow, when the antiterrorist squad, MAT, OPKE, DIAS, DELTA were brought to empty a building that had no use to them of families and people who were fighting for their survival They can because they put forth high culture and the emotional moments offered by their sponsored shows in order to hide the exclusion, the pain and the blood that's dripping, and as for their obsession with archaeology, this is nothing more than the eternal worship of the imposition of the dominators onto the oppressed.
Statement from residents of bouboulinas squat - urgent support needed Bouboulinas squat was evicted on Tuesday 12/11/19 around 6 in the morning, we were transferred to Petrou Ralli and at evening they split us up in 4 buses and let one family and a single woman "free", homeless in Athens.
Rejection to end up in a concentration camp The 4 buses were going to Amygdaleza detention center. When we realised where we were taken, we refused to get off the buses, all of us. We refuse because We know the conditions there, nobody would want to stay more than 24 hours in that place. We spent the night without good and water, in the dark.
Rejection to be deported to remote areas At morning, the cops said they found an agreement and would put us in camps far away from Athens. We who where in 2 buses supposed to drive to Thessaloniki area refused to be deported and ask them why we should go there. They said that they had to put us in a kind of jail anyway because we had stolen electricity and that it will be 5 hours from Athens. We stood up altogether against this decision. They said they would drive us back to Athens but actually they left us in the middle of nowhere 10 km from the closest metro and told us to walk under the rain.
Back to Athens Here in Athens we have a life, some of us study, go to school, we know people. Anyway life is better here than there, here it's the capital we have more opportunities. We want to fight for our life. We don't want pity. We don't want to be treated like animals. We don't want them to cook for us shitty food, we don't need it. Our only way to decide about our lives is to be here in Athens.
Urgent support needed We lived in squats because the money the state give us is not enough to rent places and feed ourselves, and in the places the state propose to take us worst conditions are expecting us. However, before they live us, the cops promised to us that if they find us in a squat again they will take us to prison. Now we are back in Athens, we have no house and we came to polytechnic university because we know we would find people there who would support us. We need support now as we don't know what will happen next, specially if the cops come to catch us we don't know what they would do to us.
NOBODY BELONGS IN THE HELLHOLES OF THE CAMPS
WE WILL FIGHT FOR FREEDOM AND CONTROL OVER OUR LIVES
WE ASK FOR SUPPORT NOW IN POLYTECHNIC
WE NEED PEOPLE, BLANKETS, WARM CLOTHES AND FOOD
Annonce des résidents du squat Bouboulinas - soutien urgent requis Le squat de Bouboulinas a été évacué mardi 12-12-2019 vers 6h du matin, nous avons été transférés a Petrou Ralli et le soir ils nous ont a nouveau séparés entre 4 bus et ont laissé une famille et une femme célibataire "libres", sans abris a Athènes
Refus de se retrouver en camp de concentration Les 4 bus allaient au centre de detention d'Amygdaleza. Quand nous avons réalisé où on nous emmenait, nous avons tous refusés de descendre du bus. Nous avons refusé parce que nous connaissons les conditions la bas, personne ne voudrait y rester plus de 24h. Nous avons passé la nuit sans nourriture et sans eau, dans le noir.
Refus d'être déporté dans des endroits isolés Le matin, la police a dit qu'ils avaient trouvé un arrangement et qu'ils allaient nous mettre dans des camps loin d'Athènes. Nous qui étions dans 2 bus sensés nous conduire vers Thessalonique, nous avons refuse d'être déportés et nous avons demandez pourquoi nous devrions aller là bas. Ils ont dit qu'ils allaient nous emmené dans une sorte de prison de toute façon parce qu'on avait vole de l'électricité et que cette prison serait a 5h d'Athènes. Nous avons tenu bon ensemble contre cette decision. Ils ont dit qu'ils allaient nous ramener a Athènes mais en fait ils nous ont laissés au milieu de nulle part a 10km du metro le plus proche et nous ont dit de marcher sous la pluie.
De retour a Athènes Ici a Athènes nous avons une vie, certains étudient ou vont a l'école, nous connaissons des gens. De toute façon la vie est forcément mieux ici que là-bas, c'est la capital il y a plus d'opportunités. Nous voulons nous battre pour nos conditions de vie. Nous ne voulons pas de la pitié des gens. Nous ne voulons pas être traites comme des animaux. Nous ne voulons qu'ils nous cuisinent leur bouffe de merde, nous n'en avons pas besoin. Le seul moyen pour nous de decider de notre vie est de rester ici a Athènes.
Soutien urgent requis Nous vivions en squat parce que l'argent que nous donne l'Etat ne suffit pas a payer un loyer et se nourrir, et là ou l'Etat propose de nous emmener de pires conditions nous attendent. Mais avant de nous laisser, les flics nous ont promis que s'ils nous trouvaient encore dans un squat ils nous emmèneraient en prison. Maintenant nous sommes de retour a Athènes, nous n'avons pas d'endroit où dormir et nous sommes venus a l'université polytechnique parce que nous savons que nous y trouverons des gens qui peuvent nous soutenir. Nous avons besoin de soutien maintenant parce que nous ne savons pas ce qui va se passer ensuite, en particulier si la police nous attrape à nouveau nous ne savons pas ce qu'ils vont faire de nous.
PERSONNE N'A SA PLACE DANS L'ENFER DES CAMPS NOUS NOUS BATTRONS POUR NOS LIBERTÉS ET LE CONTROLE DE NOS VIES NOUS DEMANDONS DU SOUTIEN IMMÉDIAT À POLYTECHNIO NOUS AVONS BESOIN DE GENS, DE COUVERTURE, DE VÊTEMENTS CHAUDS ET DE NOURRITURE
Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/ριών, μεταναστών/ριων, αλληλέγγυων