Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019 στις 18.00
Πορεία ενάντια στην πατριαρχία
25η ΝΟΕΜΒΡΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, τον Δεκέμβριο του 1991. Ουσιαστικά η μέρα αυτή είχε καθιερωθεί, σχεδόν μία δεκαετία πριν, από γυναικείες οργανώσεις που ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη των τριών αδεφών Μιραμπάλ, οι οποίες ήταν πολιτικές αγωνίστριες από τη Δομινικανή Δημοκρατία που βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ' εντολή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25/11/1960.
Η καθιέρωση παγκόσμιων ημερών από τους θεσμούς εις μνήμη αιματηρών αγώνων για τη γυναικεία χειραφέτηση, χρησιμοποιείται για να απονοηματοδοτεί κοινωνικές και ταξικές διεκδικήσεις. Μέρες αντίστασης και αγώνα μετατρέπονται σε καταναλωτικές φιέστες όπου η γυναίκα «γιορτάζει» και «γιορτάζεται» βάσει του παραδοσιακού-πατριαρχικού της ρόλου. Ουσιαστικά, η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών όχι μόνο δεν αποτελεί εφαλτήριο αγώνων ενάντια στην πατριαρχία αλλά λειτουργεί ως εργαλείο αφομοίωσης και απο-ριζοσπαστικοποίησης.
Κρατικοί και διεθνείς φορείς εξουσίας εξαγγέλλουν ότι η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών θα επέλθει μέσω της ένταξης τους με ίσους όρους στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως συν-διαχειρίστριες της εξουσίας. Η ρητορική αυτή λειτουργεί ως μοχλός αποσυμπίεσης της έμφυλης καταπίεσης. Η έμφυλη βία ως έκδηλη αποτύπωση της πατριαρχίας δεν είναι ανεξάρτητη από το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα στο οποίο υφίσταται. Η πατριαρχία ως σύστημα αξιών αποτελεί θεμέλιο λίθο του καπιταλισμού και έχει χρησιμοποιηθεί για την εδραίωση του και την κοινωνική αναπαραγωγή του, δεδομένου ότι η πυρηνική οικογένεια με τους παγιωμένους έμφυλους ρόλους της αποτέλεσε πρωταρχική μονάδα οργάνωσης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Επομένως, καθίσταται τουλάχιστον υποκριτική η αναγγελία εκπροσώπων του συστήματος ότι θα «δουλέψουν σκληρά» να επιλύσουν ένα ζήτημα, το οποίο οι ίδιοι αναπαράγουν.
Είναι οι θεσμοί και οι κρατικοί μηχανισμοί που ενώ καμώνονται πως παλεύουν ενάντια στην γυναικεία καταπίεση, στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα σκοπό να αγωνιστούν γι' αυτό καθώς δεν έχουν κανένα συμφέρον. Είναι οι ίδιοι θεσμοί που ενώ διαχρονικά γεννούν, καλλιεργούν και αναπαράγουν την έμφυλη καταπίεση και την εκμετάλλευση, επιχειρούν να παρουσιάζονται ως οι υπέρμαχοι της υπόθεσης της γυναικείας χειραφέτησης. Οι θεσμοί που απολύουν εγκύους, αθωώνουν βιαστές, ψηφίζουν νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και την αυτοδιάθεση των σωμάτων των γυναικών, που κρατούν κατά χιλιάδες έγκλειστες μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταστέλλουν αγωνιζόμενες γυναίκες που δε σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην κρατική, καπιταλιστική, πατριαρχική βαρβαρότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, απειλές και παρενοχλήσεις που εξαπολύονται καθημερινά από τον αστυνομικό στρατό κατοχής προς γυναίκες, μαθήτριες, εργαζόμενες, σε ομοφυλόφιλους και σε όσους και όσες ζουν και αγωνίζονται στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι ίδιοι μπάτσοι που επί ΣΥΡΙΖΑ «επιμορφώνονταν» σε θέματα φύλου, τώρα βρίζουν και χτυπούν με μένος τις αγωνίστριες που διαδήλωσαν για την αλληλεγγύη και τις καταλήψεις, φωνάζοντας «NO PASARAN!» ενάντια στην κρατική καταστολή, οι ίδιοι που βασάνιζαν αγωνιστές και αγωνίστριες στη ΓΑΔΑ το 2012, τώρα δε διστάζουν να τους ξεγυμνώνουν σε στενά και να τους βασανίσουν.
Οι πρακτικές του κρατικού μηχανισμού και των μιντιακών φερέφωνων τους μας υπενθυμίζουν καθημερινά ότι η έμφυλη βία δεν αποτελεί πρόβλημα ούτε μόνο του «παρελθόντος», ούτε ζήτημα των «υποανάπτυκτων» χωρών σύμφωνα με τη κυρίαρχη ρητορική. Η γελοιοποίηση των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στα τηλεοπτικά πάνελ, η αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος, η απόδοση ελαφρυντικών και η αθώωση βιαστών αποτελούν μία καθημερινότητα, η οποία αποκαλύπτει ότι καμία λύση δεν μπορεί να φέρει το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα. Αντίθετα, η κοινωνική νομιμοποίηση που λαμβάνουν μέσω τον μίντια βαθαίνει την διάχυση του ρατσιστικού και σεξιστικού λόγου και ενισχύεται ο κοινωνικός εκφασισμός με αποτέλεσμα τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού στις τάξεις των καταπιεσμένων να πληθαίνουν.
Αντιλαμβανόμαστε ότι η πατριαρχία ως εξουσιαστικό σύστημα και η έμφυλη βία ως απότοκό της δεν μπορεί να «εξαϋλωθεί» χωρίς την ανατροπή όλων των εξουσιαστικών συστημάτων που αγκυλώνουν τις ζωές μας, γιατί ακόμα και αν το χέρι σου δεν δένει μία βαριά αλυσίδα, δεν μπορείς να προχωρήσεις χωρίς τα υπόλοιπα μέρη του σώματος σου. Η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, κτλ, αλλά απορρέει από τη δομή του κυρίαρχου κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος και είναι η διαρκής υπενθύμιση ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να γίνουμε αντικείμενο καταπίεσης βάσει του φύλου μας.
Οργανωνόμαστε και συλλογικοποιούμαστε ως γυναίκες ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει, στοχεύοντας στη διάχυση της αμφισβήτησης των ορίων που έχουν τεθεί στο ρόλο των γυναικών και των ιδεών εκείνων που αντιτίθενται στην πατριαρχία και την έμφυλη καταπίεση, ώστε να καταφέρουμε ένα ακόμη πλήγμα στον κόσμο της εξουσίας και των διαχωρισμών που έχει επιβάλλει. Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Για να γίνει ο κόσμος όπως οραματιζόμαστε, δεν μπορούν να διατηρηθούν οι υπάρχουσες πατριαρχικές δομές και για να επέλθει αυτή η αλλαγή, πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιες στον αγώνα εναντίον του κόσμου της εξουσίας. Η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας περνάει μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και σε όλες τις μορφές εξουσίας. Χέρι- χέρι, η μια δίπλα στην άλλη, στον δρόμο σπάμε τον τρόμο που προσπαθεί να μας επιβάλει το κράτος και οι ένστολοι εντολοδόχοι του. Έχουμε να διατηρήσουμε αναμμένη την φλόγα της εξέγερσης που μας έδωσαν οι συντρόφισσες μας και θα το κάνουμε!
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ "ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ" ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ 25/11, στις 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
[prwtovoulia_gunaikwn1@riseup.net]
[prwtovouliagunaikwnskg.wordpress.com]
25η Νοέμβρη - Ημέρα αντίστασης και αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισμό
25η Νοέμβρη - Ημέρα αντίστασης και αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισμό
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
H 25η Νοέμβρη, η οποία έχει οριστεί από τον ΟΗΕ, ως η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών είναι στην πραγματικότητα μια ακόμα εκδήλωση της κτηνωδίας του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος απέναντι σε αντιστεκόμενες γυναίκες: στις 25 Νοέμβρη του 1960 δολοφονήθηκαν μετά από άγρια βασανιστήρια τρεις αντιδικτατορικές αγωνίστριες, οι αδερφές Μινέρβα, Πάτρια και Μαρία-Τερέζα Μιραμπάλ, από τους άντρες της ασφάλειας του δικτάτορα Τρουχίγιο στον Άγιο Δομίνικο. Σήμερα, μέσα σε συνθήκες απόλυτης χρεοκοπίας του συστήματος που συνεπάγεται κλιμακούμενους αποκλεισμούς και αμέτρητη βία σε βάρος των φτωχών, των καταπιεσμένων, των αγωνιζόμενων, το περιεχόμενο της 25ης Νοέμβρη παραμένει πάντα επίκαιρο. Καθώς μας υπενθυμίζει πως, ανεξάρτητα από το προσωπείο της εξουσίας, η πατριαρχική βία συνιστά διαχρονικά συστατικό στοιχείο των κρατικών σχεδιασμών για την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και την καθυπόταξη της κοινωνίας καθώς και την εξάλειψη κάθε οράματος για τη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Σε αυτούς τους σχεδιασμούς, οι δυνάμεις και οι μηχανισμοί καταστολής επιστρατεύονται για να πειθαρχήσουν και να συμμορφώσουν μεταξύ άλλων όσες γυναίκες επέλεξαν και ως τέτοιες να αντισταθούν στην βαρβαρότητα της εξουσίας ή εκ των υστέρων για να τη νομιμοποιήσουν και διασφαλίσουν την ατιμωρία των υπεύθυνων. Επιπλέον, η σεξιστική βία ως μέθοδος των σωμάτων ασφαλείας αποτελεί δομικό στοιχείο της κρατικής καταστολής σε βάρος των αγωνιζόμενων, ως εργαλείο που αποσκοπεί στην τρομοκράτηση και την ταπείνωση.
Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες σεξιστικές επιθέσεις, παρενοχλήσεις και απειλές σε γυναίκες, μαθήτριες, εργαζόμενες, μετανάστριες στη γειτονιά των Εξαρχείων από το στρατό κατοχής των ΜΑΤ που έχει εγκατασταθεί στην περιοχή, οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών και διαδηλωτριών, φοιτητών και φοιτητριών, η πρακτική του ξεγυμνώματος προσαχθέντων και συλληφθέντων ακόμα και στη μέση του δρόμου, ο βασανισμός αναρχικών αγωνιστών, όπως στην περίπτωση του συντρόφου Λάμπρου Γούλα, οι απειλές βιασμού, η απαλλαγή και επιβράβευση μπάτσων-βασανιστών, όπως πρόσφατα συνέβη με τους μπάτσους που διώκονταν για τα βασανιστήρια σε βάρος των συλληφθέντων της αντιφασιστικής μοτοπορείας του 2012.
Η πατριαρχική βία είναι παρούσα ως αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας: Στα δικαστήρια που φυλακίζουν γυναίκες που αντιστέκονται στον βιαστή τους και από την άλλη αθωώνουν τους βιαστές. Στον εγκλεισμό προσφύγων και μεταναστριών σε άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης οδηγώντας τες στον θάνατο, όπως πρόσφατα συνέβη με τη Farid Tajik, που μερικά λεπτά αφού γέννησε το παιδί της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μόρια, κάηκε ζωντανή μέσα σε ένα κοντέινερ. Στην εγκαθίδρυση ειδικού καθεστώτος εκμετάλλευσης των γυναικών στους χώρους δουλειάς, που εξώθησαν στον θάνατο τη Γκαϊανέ Κασαρτζιάν, μετανάστρια από την Αρμενία, όταν πήδηξε από το παράθυρο του νοσοκομείου, κατά τη διάρκεια της βάρδιας της ως αποκλειστική νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Νίκαιας, προσπαθώντας να διαφύγει τη σύλληψη για παράνομη εργασία και άρα την απέλασή της. Στην προώθηση και τη διάχυση του κοινωνικού εκφασισμού και κανιβαλισμού, που στρέφεται ενάντια σε όσους ορίζονται από τα πάνω ως «αδύναμοι» στην κοινωνική, ταξική και έμφυλη ιεραρχία, με αποτέλεσμα την αύξηση των ποσοστών βίας και κακοποίησης απέναντι σε γυναίκες και παιδιά, καθώς και τη στοχοποίηση των φτωχών, των «ξένων», των αποκλεισμένων. Δεν ξεχνάμε τον ρόλο των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο λιντσάρισμα και τη δολοφονία του οροθετικού ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh και το ρόλο των δικαστικών στην απελευθέρωση των δολοφόνων του.
Ως αγωνιζόμενες, ως αναρχικές και ως γυναίκες, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες η μία στην άλλη και όλες μαζί να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη γη, μαζί με όλους τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, απέναντι στους καθημερινούς μας δυνάστες. Μέσα από τις μικρές και μεγάλες στιγμές αντίστασης - από την υπεράσπιση των καταλήψεων και την μεγάλη διαδήλωση της 14ης Σεπτέμβρη απέναντι στην κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, από την απεργία πείνας των μεταναστριών στην Πέτρου Ράλλη και την συγκέντρωση γυναικών στα Εξάρχεια ενάντια στον αστυνομικό στρατό κατοχής, έως την αντίσταση των αντάρτισσων στην επαναστατημένη Rojava, και από τις γυναίκες
αγωνίστριες στην Τουρκία ως τις εξεγερμένες Ζαπατίστας και τους μαζικούς μαχητικούς αγώνες στη Χιλή. Να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε το σάπιο κόσμο της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού και να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του αυτόν της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, αυτόν της γυναικείας χειραφέτησης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΒΙΑ ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓYΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΙΣ ΕΜΦΥΛΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ
Πάτρα: 25/11 Παράρτημα 18:00
Θεσσαλονίκη: 25/11 Καμάρα 18:00
Αθήνα: 23/11 Καπνικαρέα 13:00
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία - Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
Πορεία ενάντια στην πατριαρχία
Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη Βίας κατά των Γυναικών*. Τη βία αυτή τη βλέπουμε καθημερινά να συγκαλύπτεται, να αναπαράγεται και να κανονικοποιείται από το κοινωνικό σύνολο. Συχνά τη βιώνουμε στα περιβάλλοντα όπου βρισκόμαστε (στο σπίτι, στις σχολές, στη δουλειά, στο δρόμο, κυριολεκτικά οπουδήποτε). Τα παραπάνω γίνονται με την ανοχή, ακόμα και με σκοπιμότητα φορέων της αστικής δημοκρατίας.
Η κατάσταση αυτή ενισχύεται από τα στερεότυπα για τον κοινωνικό ρόλο των «δύο φύλων», μέσα από τα οποία ανατροφοδοτούνται τα ήδη υψηλά ποσοστά βίας κατά των γυναικών. Μαθαίνουμε συνεχώς για νέα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, για όλο και περισσότερες γυναίκες που καταδικάζονται επειδή αμύνθηκαν σε απόπειρα βιασμού τους, για την ποινικοποίηση της έκτρωσης σε ένα σωρό μέρη και γενικότερα για φαινόμενα και πρακτικές που χτυπάνε με πολλούς τρόπους και σε πολλαπλά σημεία, τόσο κυριολεκτικά, όσο και μεταφορικά, όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και τις θηλυκότητες και τα λοατκια+ άτομα και παρεμβαίνουν στα σώματα και στη ζωή τους.
Εμείς επιλέγουμε να αντιστεκόμαστε στην έμφυλη βία και καταδικάζουμε κάθε μορφή αυτής, κάθε έκφανσή της, από το πρόσφατο περιστατικό στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, όπου φοιτητής εκσπερμάτωσε πάνω σε μία φοιτήτρια, μέχρι τις δολοφονημένες αδερφές μας στη Ρόδο και στην Κέρκυρα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
H σωματική, λεκτική, ψυχολογική βία, οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί συνολικά η έμφυλη και σεξιστική βία, δεν εντάσσονται σε μία σειρά από τυχαίες κακές στιγμές και παραστρατήματα, ούτε οφείλονται σε άτομα άρρωστα ή ασταθή, αντιθέτως θεωρούμε ότι είναι βασικά συμπτώματα της πατριαρχίας. Πιστεύουμε ότι το πατριαρχικό μοντέλο πάνω στο οποίο έχει στηθεί η κοινωνία όπου ζούμε συνεχώς παράγει και αναπαράγει μορφές καταπίεσης και προσπαθεί να γαλουχήσει κάθε νέα γενιά με κακοποιητικές πατριαρχικές αντιλήψεις. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι στις συνθήκες που ζούμε η πατριαρχία ενισχύει και ενισχύεται μέσα από τον καπιταλισμό, με στόχο όσ@ βρίσκονται στο στόχαστρό τους να είναι όλο και πιο εκμεταλλεύσιμ@. Έτσι, για εμάς η αντίσταση στα φαινόμενα έμφυλης βίας και σεξισμού εντάσσεται σε μία συνολικότερη μάχη ενάντια στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Στις 25 Νοέμβρη καλούμε σε πορεία όχι επειδή πιστεύουμε ότι οι αγώνες μας στριμώχνονται σε θεσμικά ορισμένες μέρες αλλά σαν μία ακόμη αφορμή να βγούμε στο δρόμο ενάντια στη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε.
Ως λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, τρανς, κουίρ ίντερσεξ, ασέξουαλ + στεκόμαστε καθημερινά απέναντι στην έμφυλη βία, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας, δίπλα σε αυτές που διώκονται γιατί τόλμησαν να αμυνθούν στη σεξιστική βία αλλά και σε αυτές που ακόμη δεν έχουν βρει το θάρρος να το κάνουν.
ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ
*Eννοείται πως όταν αναφερόμαστε σε γυναίκες δε μιλάμε μόνο για cis άτομα αλλά και για κάθε trans άτομο που προσδιορίζεται με αυτόν τον τρόπο
Συλλογικότητα RADical Pride για την απελευθέρωση φύλου, σώματος και σεξουαλικότητας