kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία Πολυτεχνείου

κάλεσμα : ΣΣΠ

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Νοέμβριος 19h

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 17ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ

Επέτειος: συμβολικός αγώνας του παρελθόντος ή αφορμή ρήξης του παρόντος;

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του '73 αποτελεί για το ντόπιο επαναστατικό-ανατρεπτικό κίνημα αλλά και γενικότερα για την σύγχρονη μεταπολεμική ελληνική ιστορία το μεγαλύτερο σημείο καμπής. Το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς μετεξελίσσεται στην πιο βίαιη και βάρβαρη μορφή του κατά τη διάρκεια της Χούντας, επαναφέροντας τακτικές καταστολής που είχε για ένα διάστημα εγκαταλείψει. Οι τόποι εξορίας ξαναβλέπουν πολιτικούς κρατούμενους αγωνιστές, πολλές φορές τους ίδιους, ενώ στα μπουντρούμια των μπάτσων αντηχούν για ακόμη μια φορά οι ιαχές όσων είχαν το θάρρος να υψώσουν ανάστημα. Επτά χρόνια μετά την εγκαθίδρυσή του καθεστώτος των συνταγματαρχών μια μικρή φοιτητική εξέγερση μετατρέπεται σε μια κοινωνική πυρκαγιά, με έντονα επαναστατικά χαρακτηριστικά, η οποία το κατακαίει, γονατίζοντας το οκτώ μήνες αργότερα. Το μεταπολιτευτικό κράτος που ακολούθησε εγκαθιδρύεται με τις ευλογίες των ίδιων ντόπιων και ξένων συμφερόντων (ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο-κυρίως το εφοπλιστικό, αμερικανική κυβέρνηση) που είχαν κάποια χρόνια νωρίτερα διεκπεραιώσει την άνοδο της δικτατορίας και αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να ''μαλακώσει'' την στάση του απέναντι στην κοινωνία και τα κινήματα, παραχωρώντας τα στοιχειώδη προς αυτά δικαιώματα. Αυτό κατά μεγάλο βαθμό οφείλεται στην διάρκεια και την συνέχεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η οποία ακόμη και επετειακά τα χρόνια που ακολούθησαν και μέχρι και την δεκαετία του 80', συνέχισε να κατακαίει την πραγματικότητα της εξουσίας.

Η δυναμικότητα των ''επετειακών'' αυτών εξεγέρσεων κατευνάστηκε μόνο με την άνοδο της σοσιαλοδημοκρατίας στην κυβέρνηση, με την νίκη του Π.Α.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του '81. Το κράτος δηλαδή χρησιμοποίησε την πιο ύπουλη από όλες τις τεχνικές καταστολής του, την αλλοτρίωση. Δεν είναι τυχαίο που πολλά στελέχη της τότε ''αριστερής'' κυβέρνησης είχαν πάρει μέρος στην αρχική εξέγερση του '73, παρασέρνοντας μαζί τους μια ολόκληρη γενιά στον κομφορμισμό και την ενσωμάτωση, κάνοντας την συνώνυμο των επιθέτων αυτών: την λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου. Την τακτική αυτή άλλωστε χρησιμοποίησε εκ νέου το κράτος και το κεφάλαιο για να ανταπεξέλθει στην ολοένα αυξανόμενη ''αγανάκτηση'' της κοινωνίας στις ομώνυμες πλατείες κατά την διάρκεια των πρώτων ετών της οικονομικής κρίσης του '11. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετέτρεψε άψογα την αγανάκτηση αυτή της κοινωνίας σε μια εκκωφαντική σιωπή, με την κοινωνία να βγαίνει ξανά μαζικά στους δρόμους για να αντιταχθεί στην κυβέρνηση με προταγματικά χαρακτηριστικά που δεν έφεραν ίχνος ανατρεπτικής έστω διάθεσης, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για την Μακεδονία.

Η επέτειος λοιπόν του σήμερα τιμά στην πραγματικότητα όχι μια αλλά πολλές εξεγέρσεις, οι οποίες σμίλευσαν την σύγχρονη ελληνική πολιτική πραγματικότητα και από τα γεννοφάσκια των οποίων προήλθε εκτός των άλλων και ένας νέος επαναστατικός, πολιτικός χώρος: ο Αναρχικός.

Η χούντα δε τελείωσε και δε θα τελειώσει ποτέ αν δεν την τελειώσουμε εμείς.

Πέντε σχεδόν δεκαετίες αργότερα βρισκόμαστε και πάλι απέναντι σε ένα κρατικό μηχανισμό που επιχειρεί να επιτεθεί στο κόσμο του αγώνα. Τα μέτωπα και οι συνθήκες βέβαια έχουν αλλάξει, όχι όμως και αυτοί που μας απεργάζονται. Η νέα κυβέρνηση της 'εκλογικής παντοδυναμίας' της Ν.Δ. έρχεται να σαρώσει, προωθώντας αλλαγές σε όλους τους τομείς. Απ' το μεταναστευτικό-προσφυγικό μέχρι την εκπαίδευση , την οικονομία και την καταστολή της κοινωνίας το κυβερνόν κόμμα εισάγει τον νέο-φιλελευθερισμό στην πιο εξελιγμένη μορφή επιβολής των συμφερόντων του κεφαλαίου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας σε όλα τα μέτωπα: έναν σύγχρονο δηλαδή ολοκληρωτισμό.

Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση εντατικοποιείται και οι φοιτητικές παροχές εξαϋλώνονται, ενώ νέα ιδιωτικά πανεπιστήμια ετοιμάζονται εν όψει των καινούριων πολυνομοσχεδίων. Ιδρύματα δηλαδή που προάγουν και καλλιεργούν ευθαρσώς την κοινωνική και ταξική ανισότητα στον νευραλγικό τομέα της παιδείας. Οι φοιτητές καλούνται να αυξήσουν τους ρυθμούς αποπεράτωσης των σπουδών τους με την επαναφορά των ν+2 ετών φοίτησης, ώστε ο ελεύθερος τους χρόνος να περιοριστεί στο ελάχιστο σε συνδυασμό με την ελαστικών ωραρίων, κακοπληρωμένη μερική απασχόληση που αναγκάζονται να ακολουθήσουν για να διασφαλίζουν τα στοιχειώδη. Η εισαγωγή δε της οικονομίας και στα δημόσια και -προφανέστατα- στα υπό σχεδίαση ιδιωτικά πανεπιστήμια του μέλλοντος έρχεται να δημιουργήσει μια ακόμη πιο λοβοτομημένη ακαδημία, η οποία είτε θα παράγει χρήσιμο και πειθαρχημένο υπερ-εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ή θα ''εξορθολογίζεται''. Η πρόσφατη εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ για τη διαφύλαξη του λοκ-άουτ που έσπασαν οι φοιτητές της καταδεικνύει με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο τόσο τους στόχους της κρατικής πολιτικής όσο και τα μέσα με τα οποία θα τους εξυπηρετήσει.

Με την ίδια λογική η δεξιά κυβερνώσα παράταξη προσπαθεί να ''εξορθολογίσει'' ένα ακόμη μείζον κρατικό πρόβλημα: το μεταναστευτικό-προσφυγικό και τις κινηματικές δομές γύρω από αυτό. Πρόσφυγες και μετανάστες που στεγάζονται σε κινηματικές, στεγαστικές καταλήψεις εκτοπίζονται σε hotspot μετά την βίαιη εκκένωσή τους, ωθώντας τους πολλές φορές σε πολύ χειρότερες συνθήκες διαβίωσης, απομονώνοντας τους απ' τον κοινωνικό ιστό. Με αυτόν τον τρόπο χτυπάει το αναρχικό και ευρύτερα προοδευτικό κίνημα και τις δομές του καταφέρνοντας ταυτόχρονα να θέσει υπό έλεγχο μια δυνητικά επικίνδυνη για το κράτος μάζα ανθρώπων. Την ίδια ώρα καλλιεργείται απ' την κυβέρνηση μέσω των Μ.Μ.Ε. ένα κύμα ρατσιστικού και ξενοφοβικού μίσους, με τα πρώτα βλαστάρια να ξεφυτρώνουν με τη μορφή συγκεντρώσεων και πορειών κατά της μεταφοράς και εγκατάστασης προσφύγων σε διάφορα μέρη της βόρειας Ελλάδας (Βρασνά Χαλκιδικής, Γιαννιτσά, Νάουσα, Ν.Κρήνη) και όχι μόνο (Λευκάδα). Αποκορύφωμα της τακτικής του κράτους να δώσει γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη φασιστικών και ναζιστικών, ξενοφοβικών ομάδων είναι η προπηλάκιση με μαχαίρι μαθητή της 1ης τάξης του Γυμνασίου με καταγωγή απ' το Ιράν στη περιοχή της Νεάπολης της Θεσσαλονίκης από δυο υπάνθρωπος ψευτο-νταήδες, με τους τελευταίους να τραυματίζουν τον άτυχο μαθητή στην παλάμη.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση έχει κηρύξει τον πόλεμο στο ευρύτερο κίνημα και ιδιαίτερα στο αναρχικό κομμάτι του, απειλώντας με εκκένωση πολλούς κατειλημμένους χώρους με μεγάλη συμβολική πολιτική αξία και εκκενώνοντας άλλους, όπως την αναρχική κατάληψη Palmares στη Λάρισα, την κατάληψη Vancouver Apartment αλλά και μεγάλο αριθμό προσφυγικών-στεγαστικών καταλήψεων που προαναφέρθηκαν στην Αθήνα. Η αστυνομική παρουσία, ιδιαίτερα στα Εξάρχεια έχει λάβει τη μορφή στρατού κατοχής. Οι επιθέσεις στην πλατεία των Εξαρχείων με προεξάρχουσα την επίθεση στον υπό κατάληψη Κ*ΒΟΞ και την απομάκρυνση του πολιτικού περιπτέρου, έχουν ενταθεί μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Ν.Δ., με τα Μ.Α.Τ. να χτυπούν ασταμάτητα και να σηκώνουν σύννεφα δακρυγόνων και ασφυξιογόνων αερίων στην ατμόσφαιρα της περιοχής, καθώς και να προσάγουν ανθρώπους σε καθημερινή βάση, ενώ δεν δίστασαν να βασανίσουν σύντροφο στην οδό Μπουμπουλίνας επιχειρώντας να τρομοκρατήσουν με άθλιες χουντικές μεθόδους.

Οι αλλαγές που προωθούνται στα εργασιακά την τελευταία στιγμή, πολλές φορές λίγα λεπτά πριν ψηφιστούν τα νέα νομοσχέδια δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να δρα η παρούσα κυβέρνηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε άξιους προκατόχους. Το υπουργείο εργασίας εισάγει μια πληθώρα μέτρων απ' το παράθυρο μεταξύ αυτών και την κατάργηση των εργοδοτών να δικαιολογούν απολύσεις, την μείωση των ευθυνών εργολάβων και υπερεργολάβων καθώς επίσης προωθεί την θέσπιση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας των σωματείων για κήρυξη απεργίας, μέτρο που ξεκάθαρα έχει ως σκοπό να στοχοποιήσει όσους και όσες τολμούν να αντιστέκονται συνδικαλιζόμενοι/ες στην επέλαση του κεφαλαίου.

Να αναζωπυρώσουμε την αντίσταση στις καρδιές μας

Σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί κανείς εύκολα να παρατηρήσει την απελπιστική κατάσταση στην οποία μας έχει οδηγήσει η επιβολή κράτους-κεφαλαίου. Τα εμπόλεμα μέτωπα συνεχώς και αυξάνονται, η κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος είναι οριακή, την διακυβέρνηση στις χώρες του δυτικού κόσμου αναλαμβάνει το ένα ακροδεξιό ή σχεδόν ακροδεξιό κόμμα μετά το άλλο, τα δικαιώματα των καταπιεσμένων όλων των μορφών ολοένα και καταπατώνται, είτε είναι εργάτριες, είτε πρόσφυγες, είτε ιθαγενείς αλλού, άνεργοι, αγωνιστές και πάει λέγοντας. Στο καταγάλανο Αιγαίο, δεκάδες είναι οι άνθρωποι που πεθαίνουν καθημερινά παλεύοντας για ένα αύριο στο οποίο τουλάχιστον θα επιβιώνουν με τα βασικά. Το ρατσιστικό μίσος προς οτιδήποτε το διαφορετικό καλλιεργείται τεχνιέντως για να καταπολεμήσει οτιδήποτε δεν χωρά στα καλούπια του κράτους, του κεφαλαίου και του ξεπεσμένου πολιτισμού τους. Άνθρωποι ταυτοτήτων που δεν συμβαδίζουν με την κοινωνική πλειοψηφία, μέλη loatqia, μετανάστες, εξαθλιωμένοι εξαρτημένοι των μητροπόλεων, καλούνται είτε να συμβιβαστούν, είτε να γίνουν θύματα της καλλιεργούμενης οργής απέναντι στο διαφορετικό, πολλές φορές πληρώνοντας το ύστατο τίμημα, όπως στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου, αυτό της ζωής τους. Η εξέγερση και η αντίσταση δεν έχουν πεθάνει ολοκληρωτικά, ούτε και πρόκειται. Οι εστίες που άναψαν στην Χιλή, στην Συρία, άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία και για άλλους που θα ακολουθήσουν, στην αιώνια διαμάχη κατά του φόβου, τους μίσους και της οργής που σπέρνει η εξουσία.

Απέναντι στην ατέρμονη ματαιότητα του κράτους και του κεφαλαίου, απέναντι στις μεθοδεύσεις όσων μας απεργάζονται για να εκπληρώσουν τις αυτάρεσκες ορέξεις τους, απέναντι στην παραίτηση που προσδοκεί η εξουσία για να αναπαραχθεί, δεν απομένουν πολλές επιλογές παρά μια: να υψώσουμε τις γροθιές μας απέναντι στο τέρας του καπιταλισμού, να οργανωθούμε αναρχικά, πολεμώντας τις ιεραρχίες με αυταπάρνηση και να σηκώσουμε το πολιτικό μας ανάχωμα, όσο ψηλά και αν φαντάζουν να βρίσκονται οι πολέμιοι μας. Να ανοίξουμε τον δρόμο στο εδώ και το τώρα, να φτιάξουμε ένα κόσμο ελεύθερο, κοινοτικό, συλλογικό. Με ανθρώπους που πατούν στα πόδια τους και κοιτούν τον ουρανό, όχι σκυφτούς και εξαθλιωμένους που περιμένουν να λυτρωθούν. Να ακολουθήσουμε το νήμα της εξέγερσης εκείνου του μακρινού Νοέμβρη…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ, ΤΩΡΑ!

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ - ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΘ

κάλεσμα : Τοπικός Συντονισμός Α.Π.Ο.-Ο.Σ. Θεσσαλονίκης

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Νοέμβριος 17h

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η 17η Νοέμβρη έχει χαραχθεί στην ιστορική μνήμη ως η καθοριστική πράξη αντίστασης πριν τη μεταπολίτευση, με χιλιάδες κόσμου να κατεβαίνουν και να αντιπαρατάσσονται μπροστά στα στρατιωτικά άρματα. 46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, με την αποκορύφωση της ενεργού αντίστασής της ενάντια στο καθεστώς της χούντας, η ευρωπαϊκή πραγματικότητα είναι αυτή της ανόδου του εθνικισμού και του φασισμού. Κάθε λογής φασίστες με κύρια πρόφαση τις αυξημένες ροές μεταναστών, απότοκο των πολέμων στην προσπάθεια του καπιταλισμού να επιβιώσει και να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του, βρήκαν την ευκαιρία να σπείρουν το δηλητήριό τους. Στην ελληνική επικράτεια ο εφιάλτης του εθνικισμού βρήκε πάτημα στην αναζωπύρωση του μακεδονικού ζητήματος τα τελευταία χρόνια, η οποία προκύπτει από την γεωστρατηγική πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που απαίτησαν την επίλυση του ζητήματος, όπως και πρόσφατα στην αυξανόμενη αντίδραση στην άφιξη των μεταναστών (επιθέσεις σε μετανάστες/τριες, προσπάθειες αποκλεισμού τους σε Βρασνά, Διαβατά, Νάουσα, Καλαμαριά κ.α.).

Όλοι αυτοί οι σημερινοί υποστηρικτές της χούντας, πέρα από την συμπάθειά τους προς τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις της περιόδου που είναι εμφανείς (βλ. ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, Βελόπουλος, κλπ), παρουσιάζουν και μια εικόνα οικονομικού "θαύματος" που δήθεν έλαβε χώρα μέσα από τις πολιτικές της. Αυτό δεν αποτελεί παρά έναν μύθο στημένο με επιλεκτική αναπαραγωγή οικονομικών στοιχείων, όπως για παράδειγμα το ΑΕΠ και η ανεργία, και παράβλεψη άλλων, όπως το χρέος και το επίπεδο μισθών. Η χούντα υπήρξε ένα από τα πρώτα πρόσφορα πεδία πειραματισμού των κεφαλαιοκρατών με τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, πράγμα που στοιχειοθετείται τόσο από την ταξική φορολογική πολιτική υπέρ τους, όσο και από τον άκρατο δανεισμό για την προώθηση συγκεκριμένων επενδύσεων οικείων της. Οι μειωμένες δαπάνες σε παιδεία και υγεία έρχονται να συμπληρώσουν το ιδεολογικό προφίλ του μοντέλου αυτού, που αντιθέτως επένδυε τεράστια ποσά στην "εσωτερική ασφάλεια". Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός της άρνησης των νεκρών του Πολυτεχνείου από τους μετέπειτα ιδεολογικούς της απογόνους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά αυταρχικά καθεστώτα του 20ού αιώνα, συμπεριλαμβανομένης και της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, βασίστηκαν στη στήριξη του κεφαλαίου και έστρωσαν το δρόμο για τη διαδοχή του από νεοφιλελεύθερα, εξίσου οικονομικά βάναυσα καθεστώτα, υπό το μανδύα μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η διαχείριση των δομικών κρίσεων και των κοινωνικών αντιδράσεων που αυτές ξεσηκώνουν έρχεται να παρουσιαστεί ως αφορμή πρακτικών καταστολής. Όταν αυτές δεν επαρκούν, χρησιμοποιείται ακόμη και η εγκαθίδρυση μιας δήθεν μεταβατικής περιόδου υπό στρατιωτικού τύπου διοίκηση που θα επαναφέρει την οικονομική κανονικότητα, θυσιάζοντας «για λίγο» τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες. Η στοχοποίηση του αγωνιζόμενου λαού ως εχθρού των εθνικών συμφερόντων συμπληρώνει το αφήγημα των "καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης". Αυτά βέβαια με την αγαστή συνεργασία ολιγαρχών και ΜΜΕ, τα συμφέροντα των οποίων αποκαθίστανται, αλλά και πολλές φορές, όπως απροκάλυπτα με την χούντα των Συνταγματαρχών, με την υποστήριξη ξένων δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ. Πρόσφατα παραδείγματα σε μια σειρά παρεμβάσεων του αμερικανικού παράγοντα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής αποτελούν η Βενεζουέλα και η Βολιβία. Στη Βολιβία μάλιστα, λαμβάνει αυτή τη στιγμή χώρα ένα "postmodern coup" (σύγχρονο πραξικόπημα), όπου ολόκληρη η πολιτική ηγεσία που προβλέπει το Σύνταγμα, ξεκινώντας από τον πρόεδρο Μοράλες, έχει εξαναγκαστεί σε παραίτηση υπό την πίεση του στρατού, παρόλη τη συγκατάθεση του Μοράλες για διεξαγωγή νέων εκλογών. Οι υποτιθέμενες παρατυπίες που έφεραν το αίτημα αυτό μετά από την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση, βασίζονται σε ένα επιστημονικά σαθρό πόρισμα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, που προεξόφλησαν ουσιαστικά οι ΗΠΑ όταν χωρίς κανένα στοιχείο απαξίωσαν τα αρχικά αποτελέσματα. Αντίστοιχο, και ακόμη πιο σκληρό, είναι το ιστορικό παράδειγμα της Χιλής, όπου το πραξικόπημα ανατροπής του δημοκρατικά εκλεγμένου σοσιαλιστή προέδρου Αλιέντε το 1974 διοργανώθηκε με συνεργασία του στρατηγού Πινοσέτ με τις ΗΠΑ και κατέληξε σε μια περίοδο δικτατορίας με τεράστιο αιματοκύλισμα σε βάρος των αντιφρονούντων.

Όπως φάνηκε το ΄73, οι εξεγέρσεις δεν είναι ουτοπία και αυτό έρχονται να μας το υπενθυμίσουν οι κινητοποιήσεις σε Χιλή, Εκουαδόρ, Ιράκ, Λίβανο και αλλού. Μπορεί να ξεκίνησαν από διαφορετικές αφορμές, όλες όμως στρέφονται ενάντια στον κοινό εχθρό που δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό και τις επιδιώξεις του. Στη Χιλή οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα νομοσχέδιο αύξησης της τιμής των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, συνοδευόμενοι από πληθώρα πορειών των λαϊκών στρωμάτων κατά των αλλεπάλληλων πολιτικών λιτότητας από τη δικτατορία του Πινοσέτ και μετά, με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Στο Εκουαδόρ ξέσπασαν αιματηρές διαδηλώσεις με αίτημα να μην αυξηθούν οι τιμές των καυσίμων και να μην έρθουν τα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής για τα οποία δεσμεύτηκε η κυβέρνηση προκειμένου να λάβει από το ΔΝΤ δάνειο ύψους 4,2 δις δολαρίων, με χιλιάδες τραυματίες και συλλήψεις. Στο Ιράκ συνεχίζονται οι αιματηρές διαδηλώσεις ενάντια στην κυβέρνηση Άντελ Άμπντελ Μάχντι και της πολιτικής ελίτ, με κύριο αίτημα την ψήφιση νέου συντάγματος και την πάταξη της διαφθοράς. Στο Λίβανο οι διαδηλώσεις ξέσπασαν μετά τις νέες προτάσεις της κυβέρνησης για αύξηση της φορολογίας που χτυπάνε κυρίως τις ομάδες με τα πιο χαμηλά εισοδήματα. Σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις το κράτος προσπάθησε να καταστείλει την οργή του κόσμου με την επέμβαση στρατιωτικών δυνάμεων οι οποίες δεν δίστασαν να ανοίξουν πυρ εναντίον των διαδηλωτών, να χρησιμοποιήσουν ελεύθερους σκοπευτές και σε περιπτώσεις να πνίξουν κυριολεκτικά τον κόσμο με δακρυγόνα. Οι ενέργειες αυτές δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη, καθώς ο σκοπός ύπαρξης τους είναι να δημιουργούν εχθρούς, να υπηρετούν και να προστατεύουν την άρχουσα τάξη. Εχθρούς που μπορεί να είναι άλλοτε εξωτερικοί, αλλά άλλοτε θα είμαστε όσοι τολμήσουμε να αντιταχθούμε στην αδικία και την υποβάθμιση των ζωών μας.

Αυτό δεν πρόκειται όμως για ένα υποθετικό σενάριο ή μια εικόνα από το μέλλον. Είναι η καθημερινότητα που βιώνουμε. Όπως με την αύξηση των ενοικίων και την μόνιμη ανασφάλεια για την ενδεχόμενη έξωση με σκοπό την πιο επικερδή αξιοποίηση του ακινήτου μέσω βραχυχρόνιας μίσθωσης (airbnb). Και ενώ τα ενοίκια αυξάνονται, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται, ενώ εργατικά δικαιώματα και διεκδικήσεις μπαίνουν στο στόχαστρο της κυβέρνησης με σκοπό την πλήρη ισοπέδωση τους μέσα από τα νέα πολυνομοσχέδια. Νομοσχέδια που στρέφονται ενάντια σε κάθε μορφή αντίστασης και διεκδίκησης με αυθαίρετες υπαγωγές σειράς αδικημάτων σε πράξεις τρομοκρατίας, με όλο και μεγαλύτερες ποινές για παρεμβάσεις σε δημόσιες υπηρεσίες, εκκενώσεις κοινωνικών χώρων και με μια προσπάθεια καταστολής στα πλαίσια του σχεδίου "τάξη και ασφάλεια" της νέας κυβέρνησης ΝΔ. Η καταστολή αυτή μάλιστα ξεπέρασε τη Δευτέρα κάθε όριο, όταν τα ΜΑΤ περικύκλωσαν εκατοντάδες φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ, μετά από προσπάθεια τους να σπάσουν το lock out που επέβαλε η πρυτανεία για ολόκληρη την εβδομάδα ενόψει των επετειακών εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου. Φοιτητές και φοιτήτριες ξυλοκοπήθηκαν χωρίς καν να επιτραπεί η είσοδος ασθενοφόρου για να τους παραλάβει, ενώ δεν έλειψε και η ρίψη δακρυγόνων. Αυτή λοιπόν είναι η "κανονικότητα" που ευαγγελίζεται η νέα κυβέρνηση, και δυστυχώς μπροστά σε όλα αυτά, μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας σιωπεί.

Οι κοινωνίες ανά τον κόσμο εξεγείρονται ενάντια στην λιτότητα, τη διαφθορά και την κατάργηση των συλλογικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Οι διαχειριστές της εξουσίας μπορεί να αλλάζουν πρόσωπα και πρόσημα, η διαχείριση όμως όχι. Η άσκηση της κρατικής πολιτικής δεν έχει στόχο τη συναίνεση της κοινωνίας, αλλά την επιβολή της κυριαρχίας με τον πιο στυγνό και ψυχρό τρόπο. Οι σημασίες και τα νοήματα που (ανα)παράγονται εντός των θεσμών του καπιταλισμού είναι ο κοινωνικός έλεγχος, η αέναη κερδοφορία και η ιδιωτικοποίηση. Όλα αυτά μεταφράζονται σαν καταπίεση/καταστολή, καταστροφή της φύσης, εξαθλίωση κοινωνικών στρωμάτων, περίφραξη των κοινών, υποβάθμιση των υπηρεσιών, ακρίβεια.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια, είτε αυτή εκφράζεται σαν αντίσταση στα φαινόμενα που παράγει ο καπιταλισμός, είτε σαν αμφισβήτηση στην ουσία του καπιταλισμού και των θεσμών του, φαίνεται πως εναντιώνεται στην ολιγαρχική και εξουσιαστική φύση του κυρίαρχου συστήματος διακυβέρνησης (δεξιού ή αριστερού) σε όλο τον κόσμο. Αυτό γίνεται όλο και πιο εμφανές μετά από τις διεκδικήσεις για περισσότερη συμμετοχικότητα στα λαϊκά συμβούλια και τις προσπάθειες των από-τα-κάτω για τη δημιουργία σωμάτων λήψης αποφάσεων με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια των λαϊκών εξεγέρσεων. Από το Occupy στις Ηνωμένες Πολιτείες, τους Αγανακτισμένους στην Ευρώπη, την Αραβική Άνοιξη και τα αυτόνομα καντόνια της Ροζάβα, την εξέγερση στη Βοσνία το 2014, το Γαλλικό Nuit Debout εως το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων. Ο τελικός στόχος των εξεγέρσεων ενάντια στην εκμετάλλευση δεν μπορεί παρά να είναι η αλλαγή του κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος, εμπεριέχοντας συχνά τη δημιουργία κοινωνικών αυτοθεσμίσεων. Οι εξεγέρσεις από μόνες τους δεν οδηγούν άμεσα και ριζικά σε ένα νέο κοινωνικό μετασχηματισμό. Αντίθετα διαχέουν νέες σημασίες και νοήματα τα οποία συνήθως απελευθερώνουν νέες δυναμικές που σταδιακά γίνονται εμφανείς στο κοινωνικοϊστορικό γίγνεσθαι, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες του κυρίαρχου συστήματος και απονομιμοποιώντας την εξουσία σε κάθε της μορφή.

Τα κινήματα και οι εξεγέρσεις που σηματοδοτούν την εποχή μας δεν προβάλλουν συνεκτικά αιτήματα, όμως φαίνεται να επηρεάζουν καθοριστικά τον τρόπο που αναδιατάσσονται οι κοινωνίες. Είναι κινήσεις που αισθάνονται τον πνιγμό της αυταρχικοποίησης, αναζητώντας νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, συνεργασίας και τρόπους ύπαρξης χωρίς ηγεμόνες. Έτσι και εμείς, να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες μας, να αναζητήσουμε τις κοινωνίες του αύριο με τις εξεγέρσεις του σήμερα.

«Εάν το κράτος και η αστυνομία είναι ο νόμος, η εξέγερση είναι η δύναμη των αναρίθμητων που αναλαμβάνουν την ευθύνη ενός διαφορετικού τρόπου ζωής σε αυτόν τον κόσμο»

ΧΙΛΗ, ΛΙΒΑΝΟΣ, ΕΚΟΥΑΔΟΡ, ΙΡΑΚ, ΑΪΤΗ, ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ, ΠΟΥΕΡΤΟ ΡΙΚΟ,
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 17:00 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

κάλεσμα : Σχολείο - ελεύθερος κοινωνικός χώρος για τη μάθηση της ελευθερίας

Η φετινή επέτειος μνήμης και αγώνα για την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, σηματοδοτεί τον ρεβανσισμό της κρατικής καταστολής απέναντι στην επικαιροποίηση του αγώνα στο σήμερα. Εδώ και μήνες η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα μιντιακό σόου διασποράς τρομοκρατίας, με σημείο αναφοράς το μεγάλο ξεκαθάρισμα στο ραντεβού της 17 Νοέμβρη. Όλα άλλωστε συνοψίζονται στις δηλώσεις του εκπροσώπου της ΠΟΑΣΥ, Σταύρου Μπαλάσκα, πως ...οι φυλακές είναι έτοιμες.

Έχει προηγηθεί το κρεσέντο εκκενώσεων σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, δομές φιλοξενείας και στέγασης μεταναστών, το εκδικητικό παιχνίδι της αντιτρομοκρατικής απέναντι σε αγωνιστές και αγωνίστριες με συνεπή παρουσία χρόνων στα κινήματα (κάτω από τον μανδύα της εξάλειψης της εγχώριας τρομοκρατίας), οι εισβολές σε χώρους εργασίας και οι βασανισμοί αγωνιστών όπως η υπόθεση του συντρόφου Λάμπρου Γούλα, το φρεσκάρισμα του ποινικού κώδικα, η επανασύσταση των μηχανοκίνητων ταγμάτων εφόδου της ΔΕΛΤΑ που κατέχουν το μονοπώλειο της νόμιμης βίας. Σε όλα αυτά έρχεται να θεσμοθετηθείάγραφα η κανονικοποίηση της κατασταλτικής βίας με καθημερινά πλέον περιστατικά ξυλοδαρμών και τραμπουκισμών, σεξιστικών επιθέσεων από τους έμμισθους δολοφόνους των ΜΑΤ.

Μη γελιέστε, δε παραπονιόμαστε. Εξηγούμε τους λόγους για τους οποίους το επόμενο διάστημα οφείλουμε να εντείνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση απέναντι στο κράτος και τα αφεντκά. Να οξύνουμε την αντιπαράθεση. Να απαντήσουμε στον πόλεμο που έχει κυρήξει το κράτος απέναντι στον κόσμο του αγώνα.

Η Χούντα τελικά, όντως είναι ζωντανή

Το πρωί της Κυριακής 10-11-19, μια εβδομάδα μετά την εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν (κτήριο που βρίσκεται στην ιδιοκτησία του οικονομικού πανεπιστημίου), αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο χώρο της σχολής με σκοπό την εκκένωση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού ΑΣΟΕΕ. Στο βίντεο που αναρτά η ΕΛΑΣ, πάνοπλοι αστυνομικοί με κουκούλες και τα όπλα ανα χείρας, εισβάλλουν σε ένα άδειο στέκι μέσα σε ένα άδειο πανεπιστήμιο, με σκοπό, τί άλλο, παρά την επιβολή του κλίματος τρομοκράτησης και μηδενικής ανοχής. Το στέκι βαφτίζεται ως γιάφκα και η επιχείρηση ως χειρουργική επέμβαση πριν τα έκτροπα του Πολυτεχνείου. Η ουσία βεβαια των κατασχεμένων πειστηρίων, καμία.

Ακολουθεί Lock out από την πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ, παρουσία διμοιριών των ΜΑΤ στη φοιτητική λέσχη με σκοπό των αποκλεισμό όσων τρέφονται, χωρίς να έχουν φοιτητικό πάσο, αλλά και η επέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων που εισβάλλουν μέσα στο πανεπιστήμιο για να διαλύσουν τη διαμαρτυρία φοιτητικών παρατάξεων που αντιδρούσαν στο Lock out. Δακρυγόνα, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις (ακόμα και καρτέρια κάτω από τα σπίτια φοιτητών) είναι η απάντηση στην μέριμνα της κυβέρνησης που καταργεί το άσυλο και την ανομία όπως λέει μέσα στα πανεπιστήμια. Εικόνες με βαριά νοηματοδότηση και μηνύματα που ζητάν νέα Πολυτεχνεία, νέους νεκρούς της δημοκρατίας και νέες εξεγέρσεις.

Το σύγχρονο στοίχημα της 17ης Νοέμβρη παραμένει ανοιχτό

Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήταν μια αντικρατική εξέγερση. Δεκάδες χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαναυσότητα του κρατισμού παραμένει πιο επίκαιρο απο ποτέ. Σε κάθε γωνιά της γης αυτή τη στιγμή βρίσκονται εν εξελίξει δεκάδες αιματηρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, που μετρούν χιλιάδες νεκρούς και φυλακισμένους. Στη Χιλή, τη Βολιβία, το Χονγκ Κόνγκ, το Ιράκ, το Λίβανο εκατομμύρια καταπιεσμένες συνειδήσεις εξεγείρονται ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση και την κρατική βαρβαρότητα. Στα βουνά της Συρίας οι αντάρτες μάχονται ενάντια στην εισβολή του τούρκικου φασιστικού κράτους και της διεθνούς διπλωματίας. Το πρόταγμα της εξέγερσης είναι υπαρκτό, έχει σάρκα και οστά. Το όνειρο της παγκοσμιοποιημένης επανάστασης είναι μπροστά στα μάτια όλων μας.

Το κράτος προσπαθεί να κλέψει το χαμένο του γόητρο. Σπέρνει το φόβο και την τρομοκρατία σε όλη την κοινωνία με σκοπό να επικρατήσει η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια. Όμως ξεχνάει κάτι βασικό. Οι κυβερνήσεις και μαζί τους και οι πολιτικές διαχείρισης που εφαρμόζονται, έρχονται και παρέρχονται. Διαρκή σταθερά σε αυτό τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποτελέσει τα κινήματα αντίστασης, όλοι εμείς πουθα συνεχίσουμε να δίνουμε τους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας κάτω από κάθε συνθήκη. Μέσα στα σχολεία και τις σχολές, τις γετονιές και τους χώρους εργασίας, τους δρόμους, τις πλατείες και τις γειτονιές μας, να κάνουμε την αντίσταση στην εκμετάλλευση και τον εξευτελισμό, καθημερινότητα.

Το κράτος θέλει νέους νεκρούς-ας μην τους περιμένουμε για να εξεγερθούμε

Πορεία μνήμης και αγώνα ενάντια στον φόβο και τον τρόμο

17 Νοέμβρη 2019, 17:00 Πολυτεχνείο

κάλεσμα : κατάληψη Terra Incognita

Κάτω η οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου! Η αντίσταση είναι καθήκον όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων!

46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, καλούμαστε σήμερα να διατηρήσουμε τη συλλογική ταξική μνήμη ζωντανή, θυμούμενοι τους μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες που αποτελούν παρακαταθήκη για τους σημερινούς μας αγώνες. Κοιτώντας το Πολυτεχνείο του 73′ βλέπουμε την αστείρευτη δυναμική των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, βλέπουμε πως η λύση απέναντι στην τυραννία, τον αυταρχισμό, την κυρίαρχη τάξη και τον πόλεμο είναι η λαϊκή εξέγερση. Οι αγώνες που δόθηκαν αποτελούν φάρο για τους αγώνες του σήμερα, αλλά και του αύριο. Ήρθε ο καιρός να υψώσουμε ανάστημα και να ορθώσουμε αντιστάσεις και αναχώματα. Ήρθε ο καιρός για τα Πολυτεχνεία του σήμερα. Όπως χιλιάδες αγωνιστές αντιμετώπισαν τότε τις κακουχίες και τα βασανιστήρια επιλέγοντας τον δρόμο του αγώνα και της ελευθερίας, έτσι και εμείς καλούμαστε να μπούμε σε θέση μάχης και να δώσουμε τις απαντήσεις μας απέναντι στη συνολική αντιλαϊκή επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια νομοτελειακή και ανεπανάληπτη στιγμή. Ήταν το αποκορύφωμα της λαϊκής δυσαρέσκειας, η συσσωρευμένη οργή της νεολαίας που κυοφορείτο στην κοινωνία όπως και σήμερα.

Ο μεταπολιτευτικός κύκλος έκλεισε με την οικονομική και κοινοβουλευτική χρεοκοπία που επέφερε η τρέχουσα δομική κρίση του καπιταλισμού. Τώρα έχει ανακύψει μια νέα μορφή τυραννίας, διαφορετική από αυτή της σκοταδιστικής χούντας. Δεν είναι άλλη από τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική λαίλαπα. Η κυβέρνηση της ΝΔ βαδίζοντας στον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει πολιτικές που πλήττουν σφοδρά τα λαϊκά στρώματα. Στο όνομα πάντα της υποτιθέμενης ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας μετατρέπει τον εργαζόμενο σε πραγματικό πληβείο, αποστερώντας του τα κεκτημένα δικαιώματα που κέρδισε με συλλογικούς αγώνες η εργατική τάξη, καθιστώντας τον με αυτόν τον τρόπο έρμαιο στα χέρια του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται και η ελλαδική επικράτεια μετατρέπεται σε αχανή ΝΑΤΟική βάση. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν η ολοκληρωτική διάλυση του κράτους πρόνοιας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών, οι πλειστηριασμοί, η καταστολή του μαχητικού ταξικού κινήματος, αλλά και η λεηλασία της φύσης στο όνομα των επενδύσεων. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως η νέα κυβέρνηση επιτίθεται ολομέτωπα στα κεκτημένα με αγώνες εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, με απώτερο σκοπό να ορθοποδήσει και να ανασυνταχθεί το αστικό στρατόπεδο, αυτοί δηλαδή που ζουν παρασιτικά εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα και την εργασία μας.

Εν μέσω μιας σειράς αλλαγών στην εκπαίδευση, η συγκυρία επιτάσσει, πλέον, πιο άμεσα από ποτέ τη συγκρότηση ενός μαχητικού ταξικού φοιτητικού κινήματος. Η νέα κυβέρνηση πάντα πιστή στις επιταγές των ΕΕ, ΟΟΣΑ, κεφαλαίου, ετοιμάζει νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων προβλέπει: διαγραφές φοιτητών που υπερβαίνουν τα ν+2 έτη σπουδών , κατάργηση του ασύλου, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, καθορισμό ελάχιστης βάσης στα ΑΕΙ, ενίσχυση του ρόλου των ιδρυμάτων στον καθορισμό του αριθμού των εισακτέων, έμφαση στην αξιολόγηση, προσέλκυση περισσότερων πόρων από ιδιώτες με την είσοδο επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Γίνεται, λοιπό, ξεκάθαρο πως αυτό που επιδιώκει η νέα κυβέρνηση είναι να δημιουργήσει φοιτητές προσαρμοσμένους στα πρότυπα της αγοράς και του κεφαλαίου, χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα.

Οι αλλαγές στην εκπαίδευση έχουν φυσικά άμεση σύνδεση με τις αλλαγές στους χώρους εργασίας. Το περίφημο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που πέρασε πρόσφατα έρχεται να χτυπήσει τις συλλογικές συμβάσεις, ορίζοντας την κατάργηση τους, ενώ προχωρά και σε αλλαγές στο ασφαλιστικό σε μια σειρά από κλάδους. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ψηφίστηκε και η εξίσωση ιδιωτικών και δημόσιων πανεπιστημίων, δημιουργώντας για ακόμη μια φορά ταξικές ανισότητες.

Το σύνθημα που ηχούσε δυνατά το 73′ "ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ'' γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Το βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, οι πολεμικές συρράξεις, η μετατροπή της ελλαδικής επικράτειας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στο Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, καθιστούν απαραίτητη τη σύνταξη ενός αντιπολεμικού, ταξικού, διεθνιστικού κινήματος που θα αντιπαλέψει τις επιταγές του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου, χωρίς να μπαίνει στην καταστροφική διαδικασία να επιλέξει τη συμπόρευση με "λιγότερο ζημιογόνους" ιμπεριαλιστικούς άξονες. Ας μην ξεχνάμε πως στόχος του ελληνικού κράτους είναι να παίξει τον ρόλο του τοποτηρητή των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και να μπορέσει να καρπωθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από τις ΑΟΖ. Η σύσφιξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ και η αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στη νατοϊκή συμμαχία επικυρώθηκε πρόσφατα στη συνάντηση της κυβέρνησης με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Ελλάδα παραμένει σταθερά προσδεδεμένη στον επιθετικό άξονα Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου-ΗΠΑ. Ο αγώνας στο Πολυτεχνείο είχε και αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, καθώς στρεφόταν ενάντια στο αιματοκύλισμα των λαών, αλλά και στις επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Φοιτητές, άνεργοι, εργάτες, μετανάστες θα πρέπει να συμβάλλουν ενεργά στο μπλοκάρισμα κάθε πολεμικής επιχείρησης, διότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τα σχέδια της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του κεφαλαίου γενικότερα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ θέλοντας να ισοπεδώσει κάθε φωνή αντίδρασης έχει στρέψει τα πυρά της προς τον κόσμο του κινήματος. Από την άγρια καταστολή των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ, έως την δαιμονοποίηση των καταλήψεων, γίνεται εμφανές ότι στόχος της είναι η κατεδάφιση κάθε τείχους αντίστασης. Λίγο μετά την εκλογή της η ΝΔ φρόντισε να απειλήσει, αλλά και να εκκενώσει αρκετές καταλήψεις, πολλές εκ των οποίων ήταν στεγαστικές. Η αστυνομική παρουσία στα Εξάρχεια έχει λάβει ξεκάθαρα τη μορφή στρατού κατοχής. Ένας στρατός κατοχής που καθημερινά κάνει σεξιστικές επιθέσεις, συλλαμβάνει χωρίς λόγο και βασανίζει συντρόφους μας, αλλά και επιτίθεται αναίτια, δίχως να διστάζει να ρίξει ακόμη και χημικά σε κλειστούς χώρους. Η επίθεση στις δομές του κινήματος και κυρίως η εκκένωση στεγαστικών καταλήψεων είχε σαν αποτέλεσμα να φέρει στην επιφάνεια το λεγόμενο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Αυτό που στην ουσία κάνει το κράτος είναι να εκτοπίζει πρόσφυγες και μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκλείοντας τους από τον κοινωνικό ιστό, ενώ ταυτόχρονα τους αποστερεί βασικά δικαιώματα για την ανθρώπινη επιβίωση. Η πολιτική του κράτους σε συνδυασμό με την προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ξενοφοβικό ρατσιστικό κύμα αντιδράσεων που έχει συνοδευτεί από πορείες, συγκεντρώσεις αλλά και θρασύδειλες επιθέσεις, όπως αυτή στην Νεάπολη, όπου 12χρονος μαθητής από το Ιράν τραυματίστηκε από μαχαίρι κατά την επίθεση που δέχθηκε από 2 φασίστες. Συνεπώς, ο ρατσιστικός και αντιδραστικός εσμός λειτουργεί επικουρικά στην αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Απέναντι στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε είναι καιρός να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Απέναντι στο αστικό δόγμα του τέλους της ιστορίας που ακούει στο όνομα "Τhere is no alternative" (δεν υπάρχει εναλλακτική), να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος, αλλά και από τις εξεγέρσεις που συμβαίνουν τώρα σε διεθνή κλίμακα. Να αγωνιστούμε παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους, συλλογικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες να να απαιτήσουμε την ικανοποίηση των συλλογικών αναγκών μας, προασπίζοντας τα ταξικά μας συμφέροντα. Να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Να σταθούμε απέναντι σε παζάρια, συμβιβασμούς και κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Τα αιτήματα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου, αν και μακρινά, είναι επίκαιρα και ζωντανά σήμερα. Τα συνθήματα "Κάτω ο Φασισμός" και "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία" δεν μπορούν παρά να αποτελούν τη σπίθα για τη νέα φωτιά που πρόκειται να ξεσπάσει. Για να ζήσουμε τα Πολυτεχνεία του σήμερα. Για να σπάσουμε την κανονικότητα. Γιατί, όπως πολύ απλά και εύστοχα έγραφε το σύνθημα των διαδηλωτών στη Χιλή: «Δεν επιστρέφουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν εξαρχής το πρόβλημα».

Η κεφαλαιοκρατία δεν είναι μονόδρομος. Μπορούν να υπάρξουν κοινωνικοί σχηματισμοί που δε θα εδραιώνονται πάνω σε σχέσεις διαχωρισμένης εξουσίας, που δε θα διαρθρώνονται σε τάξεις διευθυντών και διευθυνόμενων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει αποδεκτή η βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Εάν αποδεχθούμε την ήττα και την ολοκληρωτική, εις το διηνεκές επικράτηση του καπιταλισμού, τότε θα καταδικάσουμε τους εαυτούς μας στη διαρκή εξαθλίωση. Όσο σκύβουμε το κεφάλι, τόσο θα μας τσακίζουν οι αφέντες και οι προνομιούχοι. "Όποιος δεν κινείται, δεν παρατηρεί τις αλυσίδες του" έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Για να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας ζώνουν, πρέπει να τολμήσουμε και να συγκρουστούμε με την οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Θέλουμε έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους. Γι' αυτό, λοιπόν, καλούμε κάθε έναν και κάθε μία που βρίσκεται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας να αγωνιστούμε συλλογικά και ακηδεμόνευτα για την πανανθρώπινη κοινωνική χειραφέτηση, για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων, για τον κομμουνισμό και την αναρχία. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες που μας σφίγγουν καθημερινά. Έχουμε, όμως, να κερδίσουμε τα πάντα, να ανεγείρουμε πάνω στα συντρίμμια της καπιταλιστικής κυριαρχίας έναν ελεύθερο και εξισωτικό κόσμο στο ύψος των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι τα θέλουμε όλα για όλους. Δε θα κάνουμε πίσω. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνιστούμε, μέχρι να νικήσουμε! Οι σταγόνες πέφτουν, η καταιγίδα έρχεται!

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΦΗΣΕ ΑΘΙΚΤΗ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ 73′ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ:
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ.

κάλεσμα : Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης)

επικοινωνία :

anarchist-federation.gr
anarexchist-feexderation@riseup.exnet
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

κάλεσμα : Αντιεξουσιασική Κίνηση

κάλεσμα : Αναρχική μαθητική ομάδα Αταξία

17η Νοέμβρη, η γιορτή των άτακτων…

Η 17η του Νοέμβρη είναι μια από τις πλέον γνωστές ''γιορτές'' στην ελληνική επικράτεια. Έρχεται να τιμήσει τους αγώνες της προηγούμενης γενιάς ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών με αποκορύφωση την κατάληψη του Πολυτεχνείου στην Αθήνα (14/11/1973) και την άγρια απάντηση του καθεστώτος, το οποίο διέταξε την είσοδο του τανκ στο προαύλιο του πολυτεχνείου τρομοκρατώντας και σκοτώνοντας φοιτητές (17/11/1973). Τα ερωτήματα είναι όμως πολλά. Πώς εδραιώθηκε και πήρε την εξουσία η χούντα; Ποια ήταν η κατάσταση κατά τη διάρκεια αυτής; Ποιος ήταν ο ρόλος των αριστερών οργανώσεων και ποιοι ήταν, για άλλη μια φορά οι αφανείς ήρωες της υπόθεσης;

Η δικτατορία δεν ήταν ένα γεγονός που απλά συνέβη όπως προσπαθεί, για αυτό και για πολλά άλλα, να μας πείσει το κράτος μέσω των σχολείων και άλλων ιδρυμάτων. Η δικτατορία ήταν η, καταθλιπτικά, προβλέψιμη συνέχεια που ερχόταν να αναδείξει το άλυτο πρόβλημα του εμφυλίου. Δηλαδή, ότι στον εμφύλιο (και πιο πριν στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο) ενώ νίκησαν οι, όποιες, δημοκρατικές δυνάμεις, οι φίλοι και συνεργάτες των φασιστών και των ναζί έμειναν σε θέσεις εξουσίας. Σε μια αγαστή συνεργασία με τις δεξιές οργανώσεις οι φασίστες είχαν αναλάβει το κράτος ενώ οι δεξιοί την πολιτική ηγεσία. Αυτό οδήγησε (απλουστευτικά) στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, υπό τον φόβο της πολιτικής νίκης των πολιτικών του κέντρου και τις κεντροαριστεράς. Φυσικά, ένα τέτοιο καθεστώς δεν εδραιώνεται απλά επειδή μια μικρή ομάδα συνταγματαρχών, η οποία απλώς έχει μεγάλη επιρροή στο στράτευμα, παίρνει μια τέτοια απόφαση. Η χούντα είχε ισχυρούς συμμάχους εντός και εκτός της χώρας όπως διάφοροι εφοπλιστές και βιομήχανοι αλλά και μυστικές υπηρεσίες όπως αυτή των Η.Π.Α.
Μετά από δεκαετίες πολέμων και άθλιων συνθηκών διαβίωσης για τον λαό, η δεκαετία του 60 άρχισε να ανατέλλει ως ελπίδα καθώς οι αγώνες του εργατικού κινήματος διεκδίκησαν και κατάφεραν υψηλότερους μισθούς και επίπεδο διαβίωσης για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Την ελπίδα αυτή ήρθε βιαστικά να σβήσει η δικτατορία που ως βασικό στόχο (όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση αυταρχικού καθεστώτος) είχε την περαιτέρω παραγωγή πλούτου για τους έχοντες. Η καταστολή μέσω της αστυνομίας, του στρατού και των ΜΜΕ απλώς επιδείνωσε τις αντιδράσεις. Το καθεστώς, όπως παραδέχονται πλέον όλοι οι ιστορικοί, ήταν η επιτομή της διαπλοκής και βούτηξε την χώρα σε περαιτέρω χρέος. Τα λεφτά αυτά εξαφανίστηκαν σε τσέπες πλούσιων φίλων της χούντας, στρατιωτικών και συνεργαζόμενων με έμμεσες οδούς όπως ήταν (οι πασίγνωστοι) δρόμοι (και άλλα ''έργα'') της χούντας που κόστιζαν λες και είναι φτιαγμένοι από χρυσάφι. Τα ανωτέρω, ήταν το λάδι που έπεφτε συνεχώς στην φωτιά του αγανακτισμένου λαού. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου δεν ήταν η μοναδική αντιστασιακή πράξη, ήταν απλώς αυτή που έριξε την χαριστική βολή.

Είναι πολλά αυτά που δεν λέγονται εσκεμμένα από το κράτος για την περίοδο της δικτατορίας, αλλά δύο σελίδες δεν είναι αρκετές για να τα προβάλλουν όλα. Παραδείγματος χάρη, δεν αναφέρετε αρκετά πως το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, το ακολούθησε το πραξικόπημα του Δημήτριου Ιωαννίδη (25/11/1973) το οποίο ήθελε να σταματήσει τη εξαναγκασμένη επιφανειακή φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος λόγω εσωτερικών και εξωτερικών πιέσεων. Ακόμα, αποφεύγει, εντέχνως, να αναφέρει το ρόλο διαφόρων γνωστών πολιτικών προσώπων στην ανόρθωση και συντήρηση του καθεστώτος, όπως ο Κ. Πλεύρης (πατέρας του νυν βουλευτή με ΝΔ Θάνου Πλεύρη), ο Κ. Μητσοτάκης (πατέρας νυν πρωθυπουργού) και άλλοι, αλλά και τις διασυνδέσεις αυτών με νυν νεότερους φασίστες όπως είναι ο Ν. Μιχαλολιάκος (ιδρυτής του ναζιστικού κόμματος ''Χρυσή Αυγή'') που προέρχεται ιδεολογικά από το κόμμα του Κ. Πλεύρη: ''κόμμα της 4ης Αυγούστου''. Επιπλέον, αποφεύγει να μιλήσει για τις διάφορες αντιστασιακές πράξεις κατά τη διάρκεια της χούντας όπως αυτή της Νομικής Αθηνών και επιδεικνύει μόνο αυτές που είναι αναγκασμένο να δείξει. Αυτές που ουσιαστικά δεν κρύβονται. Με αυτόν τον τρόπο το κράτος προσπαθεί να μας γαλουχήσει σε μια λογική πως οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις απλώς γίνονται ξαφνικά και δεν οργανώνονται σταδιακά από τον καταπιεσμένο λαό. Αλλά επίσης προσπαθεί να αποκρύψει τις κατασταλτικές τεχνικές της χούντας διότι δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου με αυτές της σημερινής ''Δημοκρατίας'', γεγονός που θα ξεμπρόστιαζε τους διάφορους λεγόμενους ''δημοκρατικούς φορείς'' και τα λεγόμενα ''κόμματα του δημοκρατικού τόξου''. Αναφέρουμε πως το σώμα ΜΑΤ της αστυνομίας δημιουργήθηκε το 1976 (μετά την πτώση της χούντας, επί κυβέρνησης Καραμανλή) και πως ο ίδιος ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της χούντας είχε ισχυριστεί πως αν είχε προλάβει να φτιάξει τα ΜΑΤ, τότε τα επεισόδια του Νοεμβρίου του 1973 (Πολυτεχνείο κ.α.), τα οποία οδήγησαν στην πτώση της χούντας, θα είχαν ενδεχομένως αποφευχθεί. Τα προαναφερθέντα δεν διατυπώνονται σε κάποιο αριστερό ή αναρχικό μέσο αλλά στο φιλοφασιστικό - φιλομπατσικό site ''policenet.gr''

Τέλος, είναι σημαντικό να αναδείξουμε τον ρόλο των μεγαλύτερων αριστερών οργανώσεων με τις μορφές των ΚΚΕ εσωτερικού (νυν ΣΥΡΙΖΑ) και ΚΚΕ εξωτερικού (νυν ΚΚΕ). Σε ένα κλασικό στυλ εξαπάτησης της κοινής γνώμης, τα συγκεκριμένα κόμματα κάνουν σόου καταθέτοντας στεφάνια στο πολυτεχνείο κάθε 17 του Νοέμβρη και χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τους πεσόντες του πολυτεχνείου επιδοκιμάζοντας τους αγώνες τους. Αυτό που ''ξεχνάνε'' να αναφέρουν είναι πώς όταν σχεδιαζόταν αλλά και όταν άρχισε η κατάληψη του πολυτεχνείου, οι ηγεσίες τους, με στήριξη των περισσότερων κομματικών τους στελεχών, έσπευσαν να ονομάσουν τους καταληψίες προβοκάτορες και χαφιέδες που συνεργάζονταν με την χούντα. Όπως και σε οποιαδήποτε άλλη εξεγερτική διαδικασία όταν αυτοί δεν έχουν την ικανότητα να την εκμεταλλευτούν κατά το δικό τους όφελος, προσπαθούν να την καταπνίξουν με κάθε δυνατό μέσο. Η στάση αυτή στη δεδομένη χρονική περίοδο όμως τους απομάκρυνε από το λαό και το λαϊκό αντιδικτατορικό κίνημα με αποτέλεσμα την εξαναγκασμένη υπαναχώρησή, που τους οδήγησε να παίζουν αυτό, το κακής ποιότητας, θέατρο.

Η 17η Νοέμβρη δεν είναι σχολική γιορτή, δεν είναι γιορτή της Αστικής Δημοκρατίας, ούτε τα γενέθλια κάποιου κόμματος. Η 17η είναι η γιορτή των άτακτων. Αυτών που δεν υπάκουσαν στην καταστολή της χούντας, αυτών που δεν υπάκουσαν στις φοβέρες διαφόρων κομμάτων, των αναρχικών που έλεγαν ''κάτω η εξουσία'', των μικρών αριστερών οργανώσεων που έλεγαν ''εξουσία στον λαό'' και πάνω από όλους στον ανένταχτο αγωνιζόμενο κόσμο. Στον καθημερινό ''άτακτο''.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ 17Η ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ = ΑΝΕΘ

πηγή : https://el-gr.facebook.com/ANETH0/posts/23967…

Πολυτεχνείο 2019: Με τη Σημαία του Νοέμβρη, με Ταξικούς αγώνες. 17/11 όλοι στις Διαδηλώσεις

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2019

Με τη Σημαία του Νοέμβρη, με Ταξικούς αγώνες
Ενάντια σε κυβέρνηση, κεφάλαιο, ιμπεριαλιστές

-
17 Νοέμβρη όλοι στις Διαδηλώσεις μνήμης και αγώνα

Αθήνα: 15:00 πλατεία Κλαυθμώνος

Θεσσαλονίκη: 17:00 Πολυτεχνείο

Ιωάννινα: 18:00 Δόμπολη

-

Στους 4 μήνες διακυβέρνησής της η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει με γρήγορους ρυθμούς την ακραία νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή πολιτική της. Όλα αυτά πάνω στο έδαφος που έστρωσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που χτύπησε σκληρά το εργατικό κίνημα στο όνομα δήθεν της «Αριστεράς», σπέρνοντας τεράστια σύγχυση. Η πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά τις εκλογές, δημιούργησε ένα ακόμα μνημονιακό κοινοβούλιο, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Παρά τα ασύστολα ψέματά τους για «έξοδο από τα μνημόνια», «επιστροφή στην κανονικότητα» κ.α., η χώρα παραμένει σε καθεστώς μνημονίων διαρκείας και αυστηρής επιτήρησης από τους δανειστές. Τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα παραμένουν, στραγγαλίζοντας την κοινωνία και την οικονομία, το χρέος αυξάνεται ακόμα περισσότερο, ειδικά μετά την «επιστροφή στις αγορές». Παρά τα σχεδόν 10 χρόνια μνημονίων, η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού συνεχίζεται (κατάρρευση βιομηχανίας, απουσία επενδύσεων, συρρίκνωση παραγωγικού ιστού, έκρηξη χρεών κοκ), χωρίς ορατή διέξοδο, φέρνοντας νέα σοκ φτώχειας και εξαθλίωσης. Ειδικά όσο μεγαλώνει η παγκόσμια αστάθεια, πυκνώνουν τα σημάδια μιας νέας όξυνσης της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται με φόρα πάνω στα συντρίμμια που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ να χτυπήσει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματά μας και να τα δώσει όλα στο κεφάλαιο και τους εργοδότες. Τα πρώτα δείγματα με την κατάργηση του ασύλου, το αντεργατικό «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο και τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα δείχνουν τι θα ακολουθήσει. Σε αυτή τη κατεύθυνση κινείται και ο προϋπολογισμός. Το σκληρό αντεργατικό κυβερνητικό πρόγραμμα περιλαμβάνει:

• Πλήθος αντεργατικών - αντισυνδικαλιστικών μέτρων. Με ταφόπλακα στις Συλλογικές Συμβάσεις, χτύπημα στον συνδικαλισμό και την Απεργία, θεσμοθέτηση της απλήρωτης εργασίας, ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, μείωση στα πρόστιμα προς τους εργοδότες για την αδήλωτη εργασία και ενίσχυση κάθε μορφής εργοδοτικής αυθαιρεσίας - ασυδοσίας.
• Νέο ασφαλιστικό. Με ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, νέες μειώσεις σε συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις. ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ διαλύονται και ιδιωτικοποιούνται μαζί τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα οδικά δίκτυα αφήνοντας στην ουσία τη χώρα χωρίς υποδομές. Σειρά μετά από αυτά παίρνουν το νερό, τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια!
• Νέο φορολογικό νομοσχέδιο με μείωση φόρων για το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις και νέα φορολογικά βάρη για τους εργαζόμενους αφού στον προϋπολογισμό προβλέπεται αύξηση εσόδων από φόρους 0,5 δις ευρώ!
• Νέα μέτρα ενίσχυσης των τραπεζών και funds. Με ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων, δήμευση περιουσιών των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
• Αλλαγές στην Δημόσια Εκπαίδευση. Με νέο νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες που οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της.
• Καταστολή - ενίσχυση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Με ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, νέο ποινικό κώδικα, κατάργηση του ασύλου, εκκένωση καταλήψεων, ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και κάθε μορφής διαμαρτυρίας.
• Ενίσχυση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Δυσκολεύοντας την απόκτηση ασύλου και χαρτιών. Με καταστολή των προσφύγων, απελάσεις, κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.α.
• Προσέλκυση «επενδύσεων». Δίνοντας «γη και ύδωρ» στο κεφάλαιο με νέες διευκολύνσεις και παραχωρήσεις, καταστρέφοντας την οικονομία.

Παράλληλα το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης γίνεται ακόμα πιο στυγνό. Με απειλή νέων απολύσεων, με αγορά εργασίας ζούγκλα, τον εργαζόμενο έρμαιο των εργοδοτών. Με μισθούς φιλοδωρήματα, χωρίς ωράριο ή συλλογική σύμβαση, με τους εργοδότες να τραμπουκίζουν με κάθε μορφής βία και το όπλο των ψευδομηνύσεων και των δικαστηρίων! Με μέτρα που δυσκολεύουν τη συλλογική οργάνωση και την πάλη των εργαζομένων. Προσπαθούν να επιβάλουν παντού τη χούντα της αγοράς (ανταγωνισμός, αξιολόγηση, διευθυντικό δικαίωμα, ενοχοποίηση των εργαζομένων κ.α.) και την συκοφάντηση/ποινικοποίηση των αξιών του εργατικού κινήματος (αλληλεγγύη, συλλογικότητα, οργάνωση, εργατική δημοκρατία) για να μας οδηγήσουν στην υποταγή και την δουλοποίηση.

Τα δίνουν όλα στους Ιμπεριαλιστές. Φέρνουν τον κίνδυνο του πολέμου

Το ταξίδι του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και η επίσκεψη του Υπ. Εξωτερικών Μ. Πομπέο ανοίγουν επικίνδυνη προοπτική για τον ελληνικό λαό. Προσδένουν την χώρα στα συμφέροντα και στα φιλοπόλεμα σχέδια των ιμπεριαλιστών, στην περιοχή. Τα σχέδια αυτά περιλαμβάνουν α) Τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA), β) την αναβάθμιση και επέκταση της αμερικανικής βάσης στη Σούδα και τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων σε Λάρισα, Στεφανοβίκι, Αλεξανδρούπολη κ.ά.

Αυτά μαζί με ένα πολυδάπανο πρόγραμμα εξοπλισμών με αγορά αμερικανικών οπλικών συστημάτων, υπερσύγχρονων F35, φρεγατών κ.α. Υποτίθεται για να διασφαλίσουν την υπεροπλία της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Το δόγμα «να γίνουμε αστακοί» και ο «εξ ανατολών κίνδυνος» πάει χέρι-χέρι με τον σκληρό και αντιδραστικό πρόγραμμα στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα.

Καμιά υποταγή στην ελληνική αστική τάξη και στα «εθνικά συμφέροντα». Με αυτούς που αρπάζουν μισθούς και συντάξεις, την δημόσια περιουσία και τα σπίτια μας, που καταργούν τα δικαιώματά μας, δεν έχουμε κοινά συμφέροντα και δεν θα μας προστατέψουν από κανέναν κίνδυνο. Αυτοί είναι ο κίνδυνος! Δεν θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους, δεν θα θυσιαστούμε για τα κέρδη τους!

Ενότητα & Αγώνας Παντού - Να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας

Το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε μια δύσκολη κατάσταση που επιδεινώνεται από την κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα, με κύρια ευθύνη της αστικοποιημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και των αριστερών δυνάμεων. Η επανεμφάνιση διαλυτικών και εκφυλιστικών φαινομένων (νοθεία, βία, διορισμένες διοικήσεις κ.λπ.) στη ΓΣΕΕ και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, έχει οδηγήσει σε παράλυση. Συνυπεύθυνο και το ΠΑΜΕ, που καλλιεργεί συστηματικά τη διαίρεση του εργατικού κινήματος και έχει σχεδόν παραλύσει όλες τις διαδικασίες. Με τη βρώμικη πολιτική του, συναγωνίζεται την αστικοποιημένη γραφειοκρατία, εμπλέκει όλο και πιο πολύ την αστική δικαιοσύνη και το κράτος στις συνδικαλιστικές διεργασίες, πράγμα πολύ επικίνδυνο για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Πρέπει να ενισχύσουμε, να δυναμώσουμε, να ενώσουμε τους σημερινούς αγώνες. Ενάντια σε κάθε τεχνητή διαίρεση. Να ξεριζώσουμε κάθε εκφυλιστικό φαινόμενο από τις γραμμές του κινήματος. Με επιτροπές και συνελεύσεις, προετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο μαζικών και μαχητικών αγώνων. Οι τεράστιες διαδηλώσεις και απεργίες σε Χιλή και Καταλονία, οι αγώνες και εξεγέρσεις σε πολλές χώρες στον κόσμο (Αλγερία, Εκουαδόρ, Λίβανος κ.α.) μας δείχνουν το δρόμο.

Για την Ενότητα και Αντεπίθεση του εργατικού κινήματος!

Μόνο πραγματικό συμφέρον μας η υπεράσπιση και επέκταση των εργατικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Για να γίνει αυτό, πρέπει να βάλουμε τέλος στην αδράνεια και αναμονή, στην απόγνωση και ματαιότητα όπου θέλουν να βουλιάξουμε. Να προχωρήσουμε στην οργάνωσή μας παντού. Για ένα νέο γύρο αγώνων, που θα προωθήσει την ενότητα και ανασυγκρότηση-ανασύνθεση του εργατικού κινήματος, θα γκρεμίσει το καθεστώς των Μνημονίων και τις δυνάμεις που τα εφάρμοσαν. Που θα βάλει τις βάσεις για μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων, τη μόνη δύναμη που μπορεί να εφαρμόσει ένα «αντίστροφο μνημόνιο» σε όλους αυτούς που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Η ΟΚΔΕ καλεί τους εργαζόμενους, νέους, αγωνιστές σ' αυτή την πορεία, που είναι δύσκολη αλλά η μόνη που αξίζει να στρατευθούμε. Στον δρόμο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με μαχητικούς αγώνες. Για να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια ριζικά άλλη οικονομία και κοινωνία, δημοκρατική, ριζοσπαστική, Σοσιαλιστική.

-

• Κάτω τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα
• Κάτω τα μνημόνια διαρκείας - Διαγραφή του χρέους - Έξω από Ευρώ/ΕΕ
• Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο
• Ενάντια σε πόλεμο και ιμπεριαλισμό. Διεθνισμός εργατών και λαών. Έξω ΝΑΤΟ-βάσεις. Όχι στους εξοπλισμούς και τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA). Κάτω ο αντιδραστικός άξονας με Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο
• Άσυλο σε μετανάστες και πρόσφυγες. Σύνορα ανοιχτά, με ελεύθερη, οργανωμένη και ασφαλή μετακίνηση. Κάτω η ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)

πηγή : https://www.okde.gr/archives/10455