kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση-πορεία αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο ιρακινό λαό

Ο ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΙΡΑΚΙΝΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ, ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Tα κράτη και οι αστικές τάξεις καταστέλλουν και δολοφονούν όσους αγωνίζονται και διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Από τις 1/10/2019 τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα στο Ιράκ βρίσκονται ανελλιπώς, κάθε μέρα στον δρόμο, διαδηλώνοντας ενάντια στη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Αντίλ Αμπντούλ Μαχντί, την οικονομική ελίτ που τον περιστοιχίζει και τα διαρκή μέτρα λιτότητας που αφαιμάσσουν την καταπιεσμένη και εκμεταλλευόμενη κοινωνική πλειοψηφία, από την οποία αποστερείται η δυνατότητα κάλυψης των βασικών και στοιχειωδών, καθημερινών ανθρώπινων αναγκών, όπως είναι η πρόσβαση σε ρεύμα, νερό και σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Επιπλέον, η ανεργία στο Ιράκ μαστίζει περίπου το 35% του πληθυσμού και ιδιαίτερα τους νέους που αποτελούν το 60% του πληθυσμού της χώρας, γι' αυτό και βασικό αίτημα των διαδηλωτών αποτελεί η αντιμετώπιση της φτώχειας και η εξασφάλιση εργασίας για τους ανέργους, ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Παρά τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας στους δρόμους και τις απειλές με νομικές κυρώσεις που εξαπολύονται από την ιρακινή κυβέρνηση προς τους διαδηλωτές, φοιτητές, μαθητές, άνεργοι και εργαζόμενοι έχουν κατακλείσει τους δρόμους των μεγάλων αστικών κέντρων του Ιράκ, από τον ιρακινό νότο ως την πρωτεύουσα Βαγδάτη και την κεντρική Πλατεία Ταχρίρ. Η κρατική καταστολή όμως είναι αμείλικτη. Ο στρατός και η αντιτρομοκρατική έχουν βγει στους δρόμους, ελεύθεροι σκοπευτές βρίσκονται ακροβολισμένοι σε ταράτσες κτηρίων, δακρυγόνα ρίχνονται ευθύβολα προς τους διαδηλωτές, ενώ χρησιμοποιούνται καθημερινά πραγματικά πυρά από τις στρατιωτικές δυνάμεις του ιρακινού κράτους, αλλά και τις παραστρατιωτικές μονάδες του ιρανικού κράτους. Ο αιματηρός απολογισμός για τους διαδηλωτές καταγράφει μέχρι στιγμής πάνω από 250 νεκρούς και περισσότερους από 6000 τραυματίες. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δυνάμεις καταστολής του ιρακινού κράτους έχουν εισβάλλει μέχρι στιγμής σε πολλά σπίτια διαδηλωτών, ξυλοκοπώντας τους άγρια, μέχρι και σπάζοντάς τους χέρια και πόδια, προκειμένου να τους τρομοκρατήσουν, ώστε να σταματήσουν να διαδηλώνουν, να αγωνίζονται, να διεκδικούν. Μάλιστα, για να αποσιωπήσουν τις θηριωδίες τους, οι κρατικές αρχές του Ιράκ έχουν μπλοκάρει την πρόσβαση στο διαδίκτυο στο 75% της ιρακινής επικράτειας, φιμώνοντας έτσι κάθε φωνή που αντίκειται στο καθεστώς και αποτρέποντας παράλληλα τη διεθνή ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στο Ιράκ.

Οι τωρινές διαδηλώσεις στο Ιράκ αποτελούν τον δεύτερο και πιο μαχητικό κύκλο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που ξεκίνησαν, για τους ίδιους πάλι λόγους, τον Ιούλιο του 2018. Αποτελούν ακόμα μία εστία αντίστασης ενάντια στη βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού, ένα ακόμα κομμάτι του διεθνούς κύματος κοινωνικών εξεγέρεσων που βρίσκονται εν εξελίξει αυτήν τη στιγμή. Οι αβάστακτες υλικές πιέσεις της καθημερινής ζωής, όπως αυτές διαμορφώνονται ως απόρροια της σήψης και της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, ώθησαν χιλιάδες Ιρακινούς φτωχοδιαβόλους να διεκδικήσουν αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα για μια αξιοπρεπή ζωή με ανθρώπινους όρους. Οι διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται έχουν αυθόρμητο χαρακτήρα. Η ταξική σύγκρουση και η λαϊκή οργή στο Ιράκ διεξάγονται αναμφισβήτητα μέσα σε ένα καζάνι που βράζει. Η σιιτική αντιπολίτευση προσπαθεί να προσεταιριστεί, χωρίς όμως να έχει ουσιαστική ή καθοριστική επιρροή, τις διαδηλώσεις και να τις κατευθύνει προς τη θεσμική οδό των εκλογών και της εναλλαγής της παρούσας αστικής, σιιτικής επίσης κυβέρνησης, με μία αντίστοιχη υπό διαφορετική στελέχωση, που θα εξυπηρετεί πάντως τα συμφέροντα των προνομιούχων ελίτ. Μέσα σε αυτό το νεφελώδες τοπίο, η κυβέρνηση του Ιράν συμβάλλει έμπρακτα στην καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, ώστε να διαφυλάξει την κυριαρχία του σιιτικού τόξου που έχει συγκροτήσει στην ευρύτερη περιοχή το Ιράν ως περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Δεν είναι μυστικό, εξάλλου, ότι το Ιράν ασκεί πολιτική και οικονομική πίεση και επιρροή στο Ιράκ. Γι' αυτό, άλλωστε, έχει θορυβηθεί το Ιράν από τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Ιράκ. Γιατί βλέπει ότι κλονίζονται τα συμφέροντά του στην περιοχή. Γι' αυτό και η ιρανική παραστρατιωτική οργάνωση Χασντ Αλ Σαάμπι ασκεί πίεση στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράκ. Γι' αυτό υπάρχουν και ανοιχτά φιλοϊρανικά κόμματα στο Ιράκ, γιατί το Ιράν έχει υποσκελίσει το Ιράκ στη διεθνή ιμπεριαλιστική αλυσίδα, υπάγοντάς το σε σημαντικό βαθμό κάτω από τα συμφέροντά του. Κοιτώντας μακροσκοπικά, κερδισμένη από τις κινήσεις του περιφερειακού ιμπεριαλισμού του Ιράν είναι η ίδια η Ρωσία σε βάρος του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, προμετωπίδα του οποίου αποτελούν οι ΗΠΑ.

Η έλλειψη ενός συγκροτημένου, πολιτικά και οργανωτικά, αντικαπιταλιστικού πόλου στους κόλπους των λαϊκών-αντικυβερνητικών διαδηλώσεων σίγουρα γεννά ερωτήματα για το πού μπορούν να οδηγήσουν τελικά αυτές οι μαχητικές κατά τα άλλα κινητοποιήσεις που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την ιρακινή επικράτεια. Από την άλλη, το καθεστώς του Ιράν χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακή μομφή ότι οι διαδηλώσεις είναι καθοδηγούμενες από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, για να υπονομεύσει και να χλευάσει τους διαδηλωτές και τα αιτήματα του αγώνα τους. Με τη σειρά του ο πρωθυπουργός του Ιράκ, Αντίλ Αμπντούλ Μαχντί, έχει προβεί σε κυνικές δηλώσεις στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, κάνοντας έκκληση για ψυχραιμία και εθνική συμφιλίωση, καθώς είναι σαφές ότι η καρέκλα του τρέμει. Είναι δεδομένο πως καμία κυβερνητική εξουσία, κανένα κράτος, καμία ιμπεριαλιστική δύναμη, καμία φονταμενταλιστική οργάνωση, δεν μπορούν να προωθήσουν τα συμφέροντα των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, διότι αποτελούν τους αντιδραστικούς εκείνους φορείς που επιδεινώνουν καθημερινά τους όρους εργασίας και διαβίωσής των από τα κάτω, προάγοντας δίχως σταματημό την ταξική τους υποτίμηση και την κοινωνική τους περιθωριοποίηση. Από την άλλη, δεν μπορούμε να επιζητούμε οι αυθόρμητες λαϊκές εξεγέρσεις να είναι κομμένες και ραμμένες στα καλούπια που προσιδιάζουν στις τακτικές και στρατηγικές μας θέσεις, ειδικά όταν απουσιάζουν από τους κόλπους τους οι πολιτικά και ταξικά συγκροτημένοι επαναστατικοί φορείς.

Εμείς δεν μπορούμε να σιωπήσουμε πάντως μπροστά στη δολοφονική πολιτική της καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων, όπως αυτή εφαρμόζεται από τη σύμπραξη του ιρακινού και του ιρανικού κράτους, αποτελώντας χαρακτηριστικό δείγμα του ρόλου που επιτελούν τα εκάστοτε κράτη και οι αστικές τάξεις στον καπιταλισμό. Να μη μείνουμε, λοιπόν, με σταυρωμένα τα χέρια, την ώρα που δολοφονούνται κατά εκατοντάδες άνθρωποι της τάξης μας από τις κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις στο Ιράκ. Γι' αυτό, λοιπόν, καλούμε σε στήριξη της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη, την οποία καλεί η ίδια η ιρακινή κοινότητα, καθώς οι φτωχοί και οι φτωχές που αγωνίζονται στο Ιράκ αποτελούν σάρκα από τη σάρκα του διεθνούς προλεταριάτου και τα αιτήματα του αγώνα τους είναι δίκαια, έχοντας πάρα πολλούς κοινούς τόπους με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που δίνουν και στην Ελλάδα η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΙΡΑΚΙΝΟ ΛΑΟ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙ Η ΙΡΑΚΙΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ:

ΤΡΙΤΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 17:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης)

anarchist-federation.gr

anarexchist-feexderation@riseup.exnet

twitter: twitter.com/anarchistfedGr

fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015

Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία