Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019 στις 17.30
Αντιπολεμική πορεία / πορεία αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Ροζάβα
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ
-Τι είναι η Ροζάβα
Η Ροζάβα (ή Δυτικό Κουρδιστάν) αποτελεί μια αυτόνομη περιοχή στη Βόρεια και Βορειοδυτική Συρία, η οποία αποτελείται από τα τρία καντόνια Αφρίν, Αΐν αλ-Αράμπ, Τζαζίρα. Περιλαμβάνει περίπου 2.000.000 κατοίκους και δεν αναγνωρίζεται επίσημα από το Συριακό κράτος. Η αυτονόμησή της επιτεύχθηκε το 2013 ως μέρος της συνεχιζόμενης κουρδικής εξέγερσης για την απελευθέρωση από την μπααθική Συρία για τη θέσπιση μιας κοινωνίας που βασίζεται στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της ισότητας των φύλων και των εθνοτήτων, και της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Το πολίτευμα που έχουν θεσπιστεί είναι αυτό του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού και της Δημοκρατικής Αυτονομίας που υιοθετεί τη λαϊκή συνέλευση ως θεσμική εφαρμογή της ελευθερίας. Βασικά σημεία της οργάνωσης των κοινοτήτων της Ροζάβα είναι απελευθέρωση από τον καπιταλισμό, την πατριαρχία και τα εθνικά κράτη. Όσον αφορά την πατριαρχία, οι γυναίκες, ξεπερνώντας τη βαριά και μακρά καταπίεση τους στην περιοχή, κατέχουν κεντρικότατο ρόλο σε όλες τις σφαίρες της ζωής είτε αυτό έχει να κάνει με την συμμετοχή τους στα κοινά είτε ακόμα συγκροτώντας τη γυναικεία κουρδική πολιτοφυλακή (YPJ), έγιναν αυτές το επίκεντρο μιας φοβερής δυναμικής που καθόρισε κάθε πτυχή του επαναστατικού εγχειρήματος για την ελευθερία των εδαφών και την ανεξαρτησία τους. Επίσης να τονιστεί ότι οι κουρδικές δυνάμεις έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση και εν τέλη στον περιορισμό του Ισλαμικού κράτους (ISIS).
-Η Τουρκική επιθετικότητα και η επεκτατικότητα στην περιοχή
Στις 9 Οκτωβρίου 2019, το φασιστικό κράτος της Τουρκίας για να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά του συμφέροντα ξεκίνησε την τρίτη οργανωμένη επίθεση (μετά την «Ασπίδα του Ευφράτη» 2016 και τον «Κλάδο Ελαίας» 2018) στην βορειοανατολική Συρία. Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη το κενό ισχύος που προκάλεσε η προ ολίγων ημερών αποχώρηση των Η.Π.Α., δίνοντας της έτσι το πράσινο φως να ενεργήσει μέσα στην περιοχή της Συρίας, εξαπέλυσε βομβαρδισμούς στις πόλεις Τελ Αμπιάντ, Ρας αλ-Αΐν, Αΐν Ίσα και Καμισλί, σκοτώνοντας αμάχους και προκαλώντας τον εκτοπισμό ντόπιου πληθυσμού προς τον νότο. Το διακηρυγμένο σχέδιο της τουρκικής εισβολής είναι η εγκατάσταση μιας «ζώνης ασφαλείας» στη βόρεια Συρία, από την οποία θα επιβλέπει τη μετεγκατάσταση στη Ροζάβα, 2 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων που κρατούνται αυτή τη στιγμή στα τουρκικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πρόκειται για ένα σενάριο εθνοκάθαρσης και δημογραφικής μηχανικής, που στόχο έχει αφενός να αφανίσει με βομβαρδισμούς και εκτοπισμούς τον κουρδικό πληθυσμό από τον τόπο του και να καταπνίξει το απελευθερωτικό κίνημα της Ροζάβα και αφετέρου να αλλάξει τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού της περιοχής ώστε να χωρίζονται χωρικά οι κουρδικοί πληθυσμοί σε Τουρκία και Συρία προς αποφυγή μελλοντικής επέκτασης του κουρδικού αγώνα και στην Τουρκική επικράτεια.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ανάμειξη των μεγάλων δυνάμεων στη Συρία δεν έγινε για άλλον, από τον συνήθη, λόγο δηλαδή για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας, των αγωγών, την κατάκτηση των πρώτων υλών και των εμπορικών οδών και για τον έλεγχο των μεριδίων των αγορών της περιοχής είτε προπολεμικά είτε μεταπολεμικά για την ανοικοδόμηση της περιοχής. Είναι δηλαδή άλλη μια σύρραξη για τα κέρδη των αφεντικών. Σε αυτό το πλαίσιο οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν τόσο με τους Κούρδους όσο και με την Τουρκία γιατί φυσικά πάντα προέχει το συμφέρον της κάθε στιγμής. Οι επαναστατημένες κοινότητες της Ροζάβα βρέθηκαν σε μία κατάσταση όπου διακυβεύεται η ίδια τους η ύπαρξη. Μετά την εγκατάλειψη τους από τη συμμαχική βοήθεια των Η.Π.Α και την αποχώρηση από την περιοχή, πράγμα που φυσικά αποτελεί πλήγμα για τον αμερικάνικο καπιταλισμό, αποφάσισαν να συμμαχήσουν με τις δυνάμεις του Άσαντ (συριακού στρατού), ο οποίος βρίσκεται υπό την προστασία της Ρωσίας, για να γλιτώσουν την γενοκτονία που διαπράττονταν από το τουρκικό κράτος. Η επιλογή αυτής της συμμαχίας, αν και αναγκαία, δυσχεραίνει την κατάσταση τους για μελλοντική αυτονομία. Από τις 17 Οκτωβρίου έχουν πραγματοποιηθεί συμφωνίες μεταξύ ΗΠΑ, Τουρκίας και Ρωσίας για κατάπαυση πυρός, συμφωνίες παρωδία που χρήζουν ως νικητή το τουρκικό κράτος, διαιωνίζουν την εισβολή και στρέφονται ευθέως ενάντια στον αγώνα στην περιοχή της Ροζάβα ενώ παράλληλα, μετά τους πρόσφατους κατά τα φαινόμενα επιπόλαιους χειρισμούς του Προέδρου Τραμπ, οι Η.Π.Α. προσπαθούν να παζαρέψουν ξανά την συμμετοχή τους στο μοίρασμα της πίτας.
-Ο πόλεμος είναι πιο κοντά σε εμάς από ότι νομίζουμε
Το ΝΑΤΟ, με τις ευλογίες και τις επευθυμίες του ελληνικού κράτους, έχει εδραιωθεί για τα καλά στον ελλαδικό χώρο χτίζοντας και άλλες βάσεις του ΝΑΤΟ (πχ λιμάνι Αλεξανδρούπολης) οι οποίες είναι ορμητήρια των επιχειρήσεων στην μέση ανατολή και όχι μόνο. Οι πολεμικές συρράξεις στη μέση ανατολή για τα κέρδη των καπιταλιστών έχουν προκαλέσει για άλλη μια φορά τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Κατατρεγμένοι για την επιβίωση τους πολλοί εξ αυτών δοκιμάζουν να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη και αν καταφέρουν να περάσουν το Αιγαίο οι περισσότεροι από αυτούς καταλήγουν εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες ζωής, χωρίς πολλές ελπίδες ένταξης στην κοινωνία. Επίσης, σαν να μην έφτανε η άθλια αντιμετώπιση από την μεριά της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους, βιώνουν και τον ρατσισμό από μια μερίδα του πληθυσμού στις χώρες που κρατούνται. Αυτοί που χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν τους πολέμους στις χώρες της Μέσης Ανατολής (πχ η Τουρκία εισάγει το ένα τρίτο των εξαγωγών όπλων της Γερμανίας) για να κερδοσκοπήσουν, είναι οι ίδιοι που αργότερα αδυνατούν να διαχειριστούν τις προσφυγικές ροές και παράλληλα προσπαθούν να κερδοφορήσουν όσο περισσότερο μπορούν και από αυτές.
-Αλληλεγγύη στους επαναστατημένους λαούς
Στην εποχή όπου κράτος, αστική δημοκρατία και καπιταλισμός καταπιέζουν τους λαούς, προβάλλοντας ως μονόδρομο την εξουσία τους, η επανάσταση στη Ροζάβα της αιματοβαμμένης Μέσης Ανατολής, αποτελεί ένα σημαντικό, σε μέγεθος, επαναστατικό εγχείρημα των ημερών μας. Σίγουρα αυτό ανησυχεί και πλήττει τις ισχυρές εξουσιαστικές δυνάμεις της εποχής μας. Αναγνωρίζουμε πως τα οικονομικά συμφέροντα που παίζονται και οι γεωπολιτικές σχέσεις που προκύπτουν είναι πολύπλοκες. Ωστόσο η αυτοθέσμιση των ζωών μας και η ελευθερία αποτελούν τον τελικό μας στόχο. Το σύστημα στο οποίο εμείς ζούμε δεν έχει καμία σχέση με αυτοθέσμιση, και ισότητα, καθώς τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Αναγνωρίζουμε τον αγώνα των Κούρδων και όλων των κατοίκων της Ροζάβα ως δίκαιο και δύσκολο, και η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ
ΣΑΒΒΑΤΟ 2/11 17:30 ΚΑΜΑΡΑ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ / ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος "Σχολείο για την μάθηση της ελευθερίας"
Την Τετάρτη 9/10/2019, το τουρκικό κράτος ξεκίνησε την επιχείρηση της γενικευμένης πολεμικής επίθεσης και στρατιωτικής εισβολής στα εδάφη της Βόρειας Συρίας υπό την κυνική, κωδικοποιημένη ονομασία «Πηγή Ειρήνης». Οι εναέριοι βομβαρδισμοί και οι βολές του πυροβολικού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ενάντια στις θέσεις των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) σημειώθηκαν, αφού πρώτα είχε προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των προέδρων των ΗΠΑ και της Τουρκίας, Τραμπ και Ερντογάν αντίστοιχα, κατά τις πρώτες πρωινές ώρες στις 7/10/2019. Ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε στον Τούρκο ομόλογό του άδεια επέμβασης στη Βόρεια Συρία, παρέχοντάς του τη διαβεβαίωση ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν από την περιοχή και δε θα εμπλακούν στη σύγκρουση. Μάλιστα, λίγες μέρες πριν αποσυρθούν τα στρατεύματα των Αμερικανών από την περιοχή, οι τελευταίοι «έπεισαν» τους Κούρδους να διαλύσουν τις οχυρώσεις τους στη μεθόριο, εγγυώμενοι πως θα τους επικουρούν ούτως ή άλλως στην άμυνα των συνόρων τους με την Τουρκία! Στις 15/9/2019 σε τριμερή σύνοδο στην Άγκυρα, Ρωσία και Ιράν έδωσαν το πράσινο φως στο τουρκικό κράτος για την «αποκατάσταση της σταθερότητας» στην περιοχή της Συρίας, δίνοντας επί της ουσίας τη συγκατάθεσή τους στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε μερικές μέρες αργότερα. Με λίγα λόγια, κάθε μία από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δρουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής έστρεψαν τα όπλα τους με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ενάντια στην επαναστατημένη εδαφική ζώνη των Κούρδων στη Βόρεια Συρία. Η Τουρκία, μάλιστα, έχει οξύνει τελευταία την πίεσή της, εντείνοντας τις επιθέσεις της ενάντια στους Κούρδους αντάρτες στο Ιρακινό Κουρδιστάν, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να στενέψει τον κλοιό για τους Κούρδους της Ροζάβα.
Ενάμισι χρόνο μετά τη βίαιη και αιματηρή προσάρτηση του κουρδικού καντονιού του Αφρίν από την Τουρκία, η εμπόλεμη σύρραξη στα εδάφη της Συρίας περνά πλέον σε ένα νέο στάδιο ανοιχτού πολέμου, με ορατό ενδεχόμενο τη γενοκτονία των λαών του Δυτικού Κουρδιστάν. Το πρόσχημα που επικαλείται το τουρκικό κράτος, για να δικαιολογήσει τη νέα του ιμπεριαλιστική επέμβαση, είναι η δημιουργία μιας υποτιθέμενης «ζώνης ασφαλείας», η οποία θα εκτείνεται σε πλάτος 480 χιλιομέτρων και βάθος 40 χιλιομέτρων μέσα στα κουρδικά εδάφη της Ροζάβα. Αυτό είναι το κατασκευασμένο επικοινωνιακό σενάριο που ενορχήστρωσε το τουρκικό κράτος, για να υπερασπιστεί πολιτικά και στρατιωτικά τη γενοκτονία που σχεδιάζει εις βάρος του κουρδικού λαού, ενώ πραγματικά προσπαθεί να αναβαθμίσει τη στρατηγική θέση της τουρκικής αστικής τάξης στους μαινόμενους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και τη διεθνή ιμπεριαλιστική αλυσίδα, εξασφαλίζοντάς της την επικερδή εκμετάλλευση νέων αγορών και την απομύζηση πλουτοπαραγωγικών πηγών και εργατικού δυναμικού, επιχειρώντας έτσι να θάψει μέσα σε ποταμούς αίματος την επανάσταση στη Ροζάβα.
Ο ένοπλος και επαναστατημένος κουρδικός λαός υπήρξε η αιχμή του δόρατος στον αγώνα για την συντριβή των τζιχαντιστών του ISIS. Σε αυτόν τον αγώνα είχε αμέτρητα θύματα, καθώς και χιλιάδες ξεκληρισμένους και ξεσπιτωμένους ανθρώπους. Τώρα, μέσα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των συναφών γεωπολιτικών ανταγωνισμών, το κτήνος του πρόσφατου παρελθόντος μπορεί να ανασυσταθεί αποτελώντας ευθεία απειλή για την ελευθερία των λαών όλης της περιοχής. Άλλωστε, τα κράτη και οι καπιταλιστές δεν έχουν κανέναν ηθικό-πολιτικό ενδοιασμό επί τούτου. Τα κάθε λογής ολοκληρωτικά συσσωματώματα αποτελούν την πιο αντιδραστική και επιθετική εφεδρεία του κεφαλαίου. Ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός και οι μοναρχίες του Περσικού Κόλπου είναι οι δυνάμεις που χρηματοδότησαν εξ αρχής τον ISIS και εν συνεχεία υποτίθεται ότι σοκαρίστηκαν με τη βαρβαρότητα που επέδειξε. Αυτή η βαρβαρότητα που πυροδότησαν οι ίδιοι με τα χρήματα και τον εξοπλισμό που παρείχαν απλόχερα στον ISIS αποτέλεσε στη συνέχεια ένα ιδιότυπο είδος πρόσκλησης για αυτές τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αναμειχθούν στις εσωτερικές υποθέσεις ξένων χωρών και να εγκαταστήσουν με τις επεμβάσεις τους καθεστώτα-μαριονέτες που θα εξυπηρετούν τα ευρύτερα συμφέροντά τους. Αυτή, άλλωστε, είναι συνήθης πρακτική για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και πολλαπλώς χρησιμοποιημένη στην περιοχή, ιδίως από τις ΗΠΑ.
Με αυτήν την ιμπεριαλιστική επέμβαση της Τουρκίας είναι πολύ πιθανόν να ανεγερθεί, λοιπόν, από τις στάχτες του το ίδιο το ISIS. Από τη μία, είναι ήδη γνωστό σε όλους ότι ο τουρκικός στρατός συνεργάζεται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), τις ένοπλες μονάδες των ισλαμιστών που συνιστούν ανδρείκελα του τουρκικού κράτους και αντιδραστική αντιπολίτευση στο καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Από την άλλη, στη Βόρεια Συρία κρατούνται από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) χιλιάδες αιχμάλωτοι τζιχαντιστές του ISIS. Η επίθεση της Τουρκίας στη Ροζάβα μπορεί να αναγεννήσει από το πουθενά την πιο σκοταδιστική δύναμη της εποχής μας. Ήδη βρίσκονται φυλακισμένοι σε κέντρα κράτησης στη Βόρεια Συρία 12.000 τζιχαντιστές του ISIS, οι οποίοι δυνητικά μπορούν να δραπετεύσουν, καθώς η Αυτόνομη Διοίκηση Βόρειας και Ανατολικής Συρίας έχει κηρύξει γενική επιστράτευση για την ανάσχεση της τουρκικής εισβολής. Όπως σημειώνουν ενημερωτικά μέσα, η Τουρκία ήδη βομβάρδισε φυλακή όπου κρατούνται μέλη του ISIS και φημολογείται πως υπάρχουν δραπέτες τζιχαντιστές.
Με όλη αυτήν την ιστορία καταδεικνύεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αυτοί που παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως «προστάτες των λαών», οι ιμπεριαλιστές πάτρωνές τους δηλαδή, είναι αυτοί που επιβουλεύονται την πραγματική τους ασφάλεια, αυτοί που υποδαυλίζουν την ειρήνη και αιματοκυλίζουν τους λαούς για τα συμφέροντα προνομιούχων μειοψηφικών ελίτ (πολυεθνικές και μονοπώλια). Οι ΗΠΑ «άδειασαν» τους Κούρδους, αφήνοντάς τους έκθετους μπροστά στη φονική στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας, της δεύτερης ισχυρότερης στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ. Και οι ίδιοι οι Κούρδοι, άλλωστε, γνώριζαν ότι η στρατιωτική συμμαχία τους με τις ΗΠΑ ήταν πρόσκαιρη και εκβιαστική λόγω γεωπολιτικών και οικονομικών πιέσεων. Από την πλευρά μας, παρότι στεκόμαστε κριτικά, δεν αρκούμαστε σε μια καθαρολογική και εκ του ασφαλούς καταδίκη της έστω και πρόσκαιρης, μερικής συνεργασίας των Κουρδισσών/Κούρδων συντροφισσών/συντρόφων με τις ΗΠΑ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Αυτό σίγουρα δε σημαίνει ότι ξεχνάμε έστω και για μια στιγμή πως αυτές οι συμμαχίες υποσκάπτουν εντατικά τα ίδια τα θεμέλια μιας πιθανά χειραφετικής και απελευθερωτικής προοπτικής. Το κεφάλαιο, όμως, έχει διεθνές εκτόπισμα μέσα στον κόσμο της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, σε αντίθεση με τις επαναστάσεις που ξεπηδούν από μια συγκεκριμένη τοπική οριοθέτηση. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτούν τα επαναστατικά κινήματα από τις γεωπολιτικές πιέσεις και την οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση από διάφορους ιμπεριαλισμούς είναι η προώθηση του διεθνισμού και το διευρυμένο ξέσπασμα κοινωνικών επαναστάσεων, ειδικά στις γειτονικές χώρες. Έτσι μπορούν να προασπιστούν οι κοινωνικές επαναστάσεις, δια του πολλαπλασιασμού τους. Η πρόσδεσή τους σε κρατικούς σχηματισμούς και στα συμφέροντα αυτών είναι το τέλος κάθε επανάστασης.
Όσον αφορά τα καθ' ημάς, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η περαιτέρω εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και η μετατροπή της ελλαδικής επικράτειας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο εναποθέτουν στην ευρύτερη περιοχή τα φιτίλια ενός πιθανού ιμπεριαλιστικού πολέμου. Είναι γεγονός πως όσο πιο πολύ οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, τόσο περισσότερο οι εκάστοτε αστικές τάξεις θα επιβουλεύονται το μέλλον της κοινωνικής βάσης, ειδικότερα καθώς συνεχίζουν να πυκνώνουν τα σύννεφα ενός επικείμενου πολέμου που πρόκειται να εξυπηρετήσει μονάχα τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Μπροστά σε αυτή τη δυσοίωνη και αιματηρή για τους λαούς προοπτική, οι καταπιεσμένοι κι εκμεταλλευόμενοι όλων των χωρών οφείλουμε να ενωθούμε στη βάση της κοινότητας των υλικών μας συμφερόντων και να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας προς τη συγκρότηση και την ενδυνάμωση ενός ταξικού, αντιπολεμικού, διεθνιστικού κινήματος ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο. Να διατρανώσουμε πως δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για τα κέρδη των αφεντικών, πως δεν πρόκειται να αλληλοφαγωθούμε με τα ταξικά μας αδέλφια, διότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος. Μόνο αν επιτεθούμε συντονισμένα και σε διεθνή κλίμακα στον καπιταλισμό, μπορούμε να διανοίξουμε τον δρόμο για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Καταλήγοντας, καλούμε την κοινωνική βάση να στηρίξει τις διεθνείς προσπάθειες συγκρότησης μιας αμυντικής γραμμής υπεράσπισης της επανάστασης στη Ροζάβα και των λαών του Δυτικού Κουρδιστάν που αντιμετωπίζουν αυτήν τη στιγμή τη γενικευμένη πολεμική επέμβαση του τουρκικού κράτους με την ανοχή και τη συνέργεια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που εποφθαλμιούν την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι λαοί του Κουρδιστάν είναι σώμα από το σώμα του διεθνούς προλεταριάτου. Η επανάσταση στη Ροζάβα και το απελευθερωτικό κοινωνικό εγχείρημα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού αποτελούν ένα φωτεινό παράδειγμα για τον αγώνα των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, οι οποίοι βυθίζονται καθημερινά όλο και περισσότερο στο σκοτάδι που απλώνουν σε διεθνή κλίμακα ο κρατικός και καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να ασκήσουμε πίεση στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό των πολεμικών επεμβάσεων που έχουν ως στόχο τον αποδεκατισμό του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού. Η έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη είναι αυτή τη στιγμή ένα κομβικής σημασίας επίδικο για την επιβίωση περισσότερων από 2.000.000 ανθρώπων στη Βόρεια και Ανατολική Συρία, αλλά και για τη συνέχιση του επαναστατικού εγχειρήματος στο Κουρδιστάν.
Να μη μείνουμε, λοιπόν, αδρανείς απέναντι στην αιμοσταγή δράση των ιμπεριαλιστών. Να δράσουμε τοπικά, σκεπτόμενοι διεθνώς, με γνώμονές μας τον διεθνισμό, την ταξική αλληλεγγύη και την επαναστατική προοπτική. Ο κουρδικός λαός, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), οι Μονάδες Αυτοπροστασίας των Γυναικών (YPJ) και οι αντάρτικες μονάδες των διεθνιστών αγωνιστών, αναρχικών και κομμουνιστών, δεν είναι μόνοι/μόνες τους. Στεκόμαστε στο πλευρό τους για τη νίκη του δίκαιου αγώνα τους, για τη συντριβή του φασισμού, την ανατροπή του καπιταλισμού, την κοινωνική απελευθέρωση και την ειρήνη, για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας.
Χαιρετίζουμε τις διεθνείς κινητοποιήσεις και τις δράσεις αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό. Να κάνουμε τον επαναστατικό διεθνισμό πράξη! Καλούμε σε στήριξη των κατά τόπους κινητοποιήσεων που έχουν οριστεί για την τρίτη κατά σειρά διεθνή ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό και την επαναστατημένη Ροζάβα, το Σάββατο στις 2 Νοεμβρίου.
/ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΡΟΖΑΒΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 17:30, ΚΑΜΑΡΑ /
ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΑ ΣΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΣΥΡΙΑΣ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ
ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ/ΙΣΣΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ/ΙΣΣΩΝ - ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΡΟΖΑΒΑ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Αναρχική Συλλογικότητα Puebo (μέλη της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
anarchist-federation.gr
anarchist-federation@riseup.net
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
Πορεία αλληλεγγύης στην κουρδική και διεθνιστική αντίσταση στη Ροζάβα
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΚΟΥΡΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ
Αναρχικοί Κομμουνιστές Φοιτητές, Αναρχικές Κομμουνίστριες Φοιτήτριες
Να στηρίξουμε όλοι και όλες τον δίκαιο αγώνα του κουρδικού λαού και την κοινωνική επανάσταση στη Ροζάβα. Να ορθώσουμε ταξικά και διεθνιστικά αναχώματα ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό, τον κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό.
Καλούμε σε στήριξη της πορείας αλληλεγγύης στην κουρδική και διεθνιστική αντίσταση στην επαναστατημένη Ροζάβα, στα πλαίσια των διεθνών κινητοποιήσεων αλληλεγγύης:
Σάββατο 2 Νοεμβρίου, 17:30, Καμάρα
Biji Berxwedana Rojava
ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΘΑ ΗΤΤΗΘΕΙ!
"Όλοι οι πόλεμοι που διεξάγουν οι δυνάμεις για τα δικά τους συμφέροντα είναι σφαγές. Κάθε πόλεμος που προωθείται από εθνικιστικές και μιλιταριστικές πολιτικές είναι σφαγή. Κάθε σφαίρα, κάθε βόμβα που στοχεύει τους καταπιεσμένους, στοχεύει την ελευθερία. Κάθε πόλεμος που στοχεύει την ελευθερία είναι καταδικασμένος να ηττηθεί".
Επαναστατική Αναρχική Δράση / DAF (Τουρκία)
Από τις 9 Οκτωβρίου εξελίσσεται η νέα και ολομέτωπη στρατιωτική επίθεση του τουρκικού κράτους με τους μισθοφόρους του ενάντια στην επαναστατημένη Rojava. Η εισβολή στα απελευθερωμένα εδάφη του αγώνα ξεκίνησε, αφού πρώτα είχε προηγηθεί στις 6/10 η δήλωση του προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, δίνοντας το πράσινο φως στην επιθετική εκστρατεία του τουρκικού κράτους. Η επίθεση αυτή είχε προαναγγελθεί από τον Ερντογάν και αποτελεί την τρίτη πράξη της εισβολής του τουρκικού κράτους στην Συρία, με πιο πρόσφατη επίθεση αυτή της κατάληψης του Αφρίν από τον τουρκικό στρατό.
Είναι εμφανές ότι αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η ύπαρξη της επαναστατημένης Rojava και των πληθυσμών της, η οποία απειλείται να καταπνιγεί στο αίμα. Όλες οι μεγάλες κουρδικές συνοριακές πόλεις και τα χωριά βρίσκονται υπό συνεχή βομβαρδισμό, σε μία έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων, με αποτέλεσμα πολλούς νεκρούς ήδη από την πρώτη ημέρα, ανάμεσά τους και παιδιά. Ο λαός της περιοχής εξαναγκάζεται σε εκτοπισμό, προκειμένου να σώσει την ίδια του τη ζωή. Οι μαχητές και μαχήτριες των SDF και YPG/YPJ αφού ήρθαν αντιμέτωποι πρώτα με το τέρας του ISIS το οποίο και κατατρόπωσαν, πληρώνοντας πολύ βαρύ έμψυχο τίμημα, καλούνται να υπερασπιστούν την ίδια τους την γη και την ελευθερία για μία ακόμη φορά.
Σε παγκόσμιο επίπεδο ο κόσμος του κράτους και των αφεντικών, ο κόσμος της εξουσίας, έχει κηρύξει πόλεμο ενάντια στα πληβειακά στρώματα και την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, ενώ κάθε κομμάτι της κοινωνικής βάσης που επιλέγει να εναντιωθεί στις επιταγές των κυρίαρχων, αυτό που έχει να αντιμετωπίσει είναι η άγρια καταστολή, οι διώξεις, οι φυλακίσεις και ο θάνατος. Από τους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες σε όλη την Μεσόγειο και τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ευρώπης Φρούριο, την περαιτέρω φτωχοποίηση, εξαθλίωση και ενταντικοποίηση της εκμετάλλευσης των από τα κάτω μέχρι την καταστροφή και λεηλασία της φύσης και ολόκληρων κοινωνιών. Από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και την καταστολή των μεγάλων διαδηλώσεων στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, μέχρι τα σύννεφα πολέμου στην Τσιάπας απέναντι στους Ζαπατίστας, τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις των Τούρκων αναρχικών και κομμουνιστών που εναντιώνονται στο φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, την αστυνομική κατοχή στα Εξάρχεια, το χτύπημα στους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Είναι αυτός ακριβώς ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός που γεννά πολέμους, θανάτους, προσφυγιά, φτώχεια και εξαθλίωση, που έρχεται να καταστείλει οποιαδήποτε αντίσταση στην επέλασή του, υπενθυμίζοντάς μας ότι στην τελική πάντα η κυρίαρχη σύγκρουση θα είναι μεταξύ κράτους και κεφαλαίου από την μία, και της χειραφετητικής και απελευθερωτικής δυνατότητας του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και καταπίεσης από την άλλη. Μία σύγκρουση που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας, η πάλη ενάντια στον παρηκμασμένο κόσμο της εξουσίας, και διατρέχει όλες τις μεγάλες επαναστατικές στιγμές στην ανθρώπινη ιστορία.
Ο επαναστατημένος λαός της Ροτζάβα, έχοντας ως πρόταγμα τον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό δεν στοχεύει στην δημιουργία ενός ακόμη έθνους-κράτους, αντικαθιστώντας την πρότερη καταπίεση με μία καινούργια. Έχοντας στον πυρήνα του την οικολογία και την γυναικεία χειραφέτηση, φέρνοντας μία πολυπολιτισμική ταυτότητα καθώς συνενώνει Κούρδους, Άραβες, Ασύριους και άλλες πληθυσμιακές ομάδες, χτίζει δομές κοινωνικής οργάνωσης και αυτοάμυνας απέναντι στις κρατικές, καπιταλιστικές και φασιστικές επιθέσεις. Ξεπερνάει τα σύνορα της Συρίας και εμπνέει πληθυσμούς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, προτάσσοντας ένα μοντέλο κοινωνικής αυτό-οργάνωσης των από τα κάτω μέσω της συλλογικής αυτοδιοίκησης, ανταγωνιστικό ως προς τον εξουσιαστικό, κρατικό και καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΡΔΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Στις 9 Οκτώβρη, στρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού φασιστικού κράτους πραγματοποιούν γενικευμένη πολεμική εισβολή στις βάσεις που μέχρι πρότινος ελέγχονταν από τις αντάρτικες ομάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). 2 μέρες πριν, έχει προηγηθεί η επίσημη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων που εμφανίζονταν ως συμμαχική δύναμη των κουρδικών πολιτοφυλακών. Πρόκειται για μια άριστα συντονισμένη επιχείρηση που στόχο έχει να πλήξει ξεκάθαρα την επαναστατική απόπειρα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού ίσως τον πιο σύγχρονο, όσον αφορά την έκταση και τη μαζικότητά του, κοινωνικό πείραμα ριζοσπαστικού κοινοτισμού και αυτοδιάθεσης, που λαμβάνει χώρα στα συριακά εδάφη τα τελευταία χρόνια. Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει από το τουρκικό φασιστικό κράτος, κάτω από τις επιταγές και τη στήριξη των υπερδυνάμεων της δύσης, μέχρι στιγμής μετράει εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες βίαια εκτοπισμένους από τα συριακά εδάφη.
Οι αντάρτικες ομάδες των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG) και των Μονάδων Προστασίας των Γυναικών (YPJ) με την συνδρομή των διεθνιστικών ταγμάτων επαναστικής αλληλεγγύης στην πράξη, βρίσκονται από την πρώτη μέρα της κοινωνικής αλλαγής στα συριακά εδάφη, στην πρώτη γραμμή με το όπλο στο χέρι. Γιατί έτσι αρμόζει σε ένα επαναστατικό εγχείρημα. Γιατί έτσι αλλάζει ο κόσμος. Μάχονται άνισα μεν αλλά με ποιοτικούς όρους (αν υπολογίσουμε την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα) απέναντι στην επέλαση των ιμπεριαλιστικών μονοπωλειών που ορέγονται τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες των εδαφών της Μέσης Ανατολής αλλά ταυτόχρονα υψώνουν το μοναδικό ριζοσπαστικό ανάχωμα ενάντια στη βαρβαρότητα του φονταμεταλισμού που εκπροσωπεί το ISIS, ίσως το πιο κεντρικό παράδειγμα θρησκευτικού σκοταδισμού που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν σε επίπεδο κριτικής σκέψης, όσον αφορά τις επιλογές των μαχώμενων ανταρτισσών και ανταρτών όλο αυτό το διάστημα σε επίπεδο στρατηγικής, στρατιωτικών συνεργασιών και πολιτικής διαχείρισης. Σίγουρα η άνεση της κοινωνικής ειρήνης που μας προσφέρει η πραγματικότητα της Δύσης, μας δίνει τροφή για σκέψη και αναστοχασμό, φιλτράρισμα αλλά πολλές φορές και ελιτισμό. Στο πεδίο του πολέμου όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν είναι το ίδιο. Ας οραματιστούμε οι ίδιοι (έχοντας αυτή την πολυτέλεια) ένα πιθανό επαναστατικό εγχείρημα στα δυτικά εδάφη και ας ξεκινήσουμε να δίνουμε υπαρκτές λύσεις στα αδιέξοδα που ολοένα θα προκύπτουν.
Κανείς δε μπορεί να αμφιβάλλει για την κρισιμότητα που έχει για την εποχή που ζούμε, η εξέλιξη του επαναστατικού εγχειρήματος στη Συρία. Για την ανάσχεση της πατριαρχικής καταπίεσης που αποτελεί νόμο στη Μέση Ανατολή-οι αντάρτισσες του YPJ και οι διεθνίστριες συντρόφισσες από κάθε μεριά της γης δίνουν το φωτεινό παράδειγμα στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Για την οικοδόμηση αποανεπτυγμένων κοινοτήτων βάσης (ενάντια στην ανάθεση) για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών ενάντια στην καπιταλιστική ολίσθηση. Για την γενικευμένη αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων και συσχετισμών, για τον αγώνα προς μια κοινωνία αυτοδιάθεσης, ισότητας και αλληλεγγύης. Όπως τέλος κανένας (ακόμα και η λογοκρισία των στρατευμένων μονοπωλειών εξημέρωσης) δε μπορεί να κρύψει την ουσιαστική συμβολή στην εξάρθρωση της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας του ISIS.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή που αφορά την εξέλιξη του πολέμου. Οι υπερδυνάμεις κόβουν την πίτα και μοιράζουν, τη στιγμή που οι αντάρτικες μονάδες αμύνονται με κάθε μέσο. Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία βρίσκονται σε ένα διαρκή γύρο διαπραγματεύσεων με ανοιχτή τη συμμετοχή και της συριακής κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ Άσαντ-που εμφανίζεται μεν ως συμπολεμιστής των Κούρδων ανταρτισσών και ανταρτών όμως στην πραγματικότητα συναινεί στην αποχώρησή τους και τον ολοκληρωτικό τερματισμό του εγχειρήματος του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού. Οι διαπραγματεύσεις αυτές που εμφανίζονται κάτω από την σκέπη της ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ των 2 τελευταίων βδομάδων, δεν είναι τίποτα άλλο από την επικοινωνιακή σιγή για τη συνέχιση της σφαγής των πληθυσμών της Συρίας.
Ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ποτέ. Η πόλη Serakaniye βομβαρδίστηκε ολοκληρωτικά την πρώτη νύχτα της εκεχειρίας, ειρηνευτικές ομάδες που επιχείρησαν να σπάσουν τον αποκλεισμό των τούρκικων στρατευμάτων για να παραλάβουν τραυματίες δέχτηκαν καταιγισμό πυρών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αιχμάλωτα μέλη του ISIS απελευθερώνονται ή δραπετεύουν (αφού τα φυλάκια φρουράς των κέντρων κράτησής τους δέχονται επιθέσεις) και συστρατεύονται με τις τουρκικές δυνάμεις. Τελευταίο παράδειγμα είναι η σύλληψη και απαγωγή αντάρτισσας του YPJ από τζιχαντιστικές δυνάμεις και η μεταφορά της στην Τουρκία. Το επικοινωνιακό θέατρο συνεχίζεται με τα αμερικάνικα στρατεύματα να υποδύονται τους πολεμιστές του ISIS (με την εκτέλεση του φερόμενου ως επικεφαλής του ISIS Abu Bakr al-Baghdadi αλλά και του διάδοχού του), την ίδια στιγμή που βρίσκονται σε απόλυτη συνοδοιπορία με το τουρκικό φασιστικό κράτος σε αυτόν τον πόλεμο.
Η άμυνα των μαχόμενων ανταρτισσών και ανταρτών στην Συρία, είναι υπόθεση όλων μας. Μέσα από διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις πολιτικών πρωτοβουλιών σε κάθε γωνιά της γης, δημιουργείται ένα διεθνές κίνημα ριζοσπαστικής αλληλεγγύης στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης των πληθυσμών της Συρίας που μπλοκάρει στην πράξη την εξέλιξη αυτού του πολέμου, επιτιθέμενο με κάθε μέσο στα οφέλη και τα συμφέροντα των άμεσα εμπλεκόμενων. Μέσα από αυτό το κίνημα στοχοποιούμε τα συμφέροντα του τούρκικου φασιστικού καθεστώτος αλλά και όσων στηρίζουν υλικά, οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά τον πόλεμο αυτό. Στοχοποιούμε τις επενδύσεις και τις πολιτικές υπηρεσίες των άμεσα εμπλεκόμενων, που βρίσκονται στους τόπους που δραστηριοποιείται ο καθένας και η καθεμιά μας. Δημιουργούμε ένα αντιπολεμικό ανάχωμα σε κάθε χώρα, μπλοκάροντας την πολεμική της προετοιμασία και τις εξοπλιστικές κούρσες, κάνοντας σαφές πως η εμπλοκή κάθε κράτους είτε σε ενεργή θέση είτε σε επίπεδο υποστήριξης αυτού (αλλά και κάθε άλλου) πολέμου θα έχει και το αντίστοιχο κόστος. Εργαζόμαστε για τη κοινωνική απονομιμοποίηση του πολέμου δείχνοντας πως εχθρός μας είναι τα αίτια και όχι το αποτέλεσμά του. Υποδεχόμαστε τους μετανάστες που εκτοπίζονται βίαια για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση.
Γκρεμίζουμε στην πράξη τα σύνορα που έχουνε ορθώσει ανάμεσά μας και στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους που βρίσκονται στην άλλη μεριά και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς τί σημαίνει εκμετάλλευση κάτω από τον ζυγό του τούρκικου φασιστικού κράτους. Γνωρίζουμε όπως γνωρίζουνε και αυτοί πολύ καλά πως δε μας χωρίζει τίποτα, έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινούς εχθρούς. Με τις γροθιές μας υψωμένες, στέλνουμε ένα κοινό μήνυμα προς το ελληνικό και το τουρκικό κράτος, πως αν η επόμενη σφαγή που ετοιμάζουν, αφορά τα συμφέροντά και τις κυριαρχικές τους επιδιώξεις για τις ΑΟΖ, τα κοιτάσματα και ότι άλλο βάζουν πάνω από τις ζωές μας, θα μας βρούνε χέρι χέρι απέναντί τους. Να στρέψουμε τις κοινές μας δυνάμεις στο εσωτερικό του κάθε κράτους. Είμαστε ο εσωτερικός τους εχθρός.
Αναγνωρίζοντας στον αγώνα των ανταρτών και ανταρτισσών στη Συρία, τη δίψα για κοινωνική αλλαγή, τη δίψα για ζωή και το όνειρο της επανάστασης στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με κριτική σκέψη αλλά πάνω απ' όλα σεβασμό στη μαχητική διεκδίκηση της αυτονομίας τους, σκεπτόμενοι τη θέση από την οποία μιλάμε και πράττουμε. Ενώνουμε τις φωνές μας απο τα μητροπολιτικά πεδία της Ευρώπης μέχρι τα επαναστατημένα βουνά της Μέσης Ανατολής, φωνάζοντας όλοι μαζί πως τα όπλα των ανταρτισσών και ανταρτών έχουν τις δικές μας σφαίρες. Μεταφέρουμε τον αγώνα τους και τον συνδέουμε με τους δικούς μας αγώνες εντείνοντας τον μοναδικό πόλεμο στον οποίο στρατευόμαστε με όλη μας τη ψυχή. Γιατί η ειρήνη των καταπιεσμένων, θα έρθει μόνο μέσα από τον πόλεμο των τάξεων. Τον πόλεμο για την Επανάσταση και την Αναρχία.
Νίκη στις πολιτοφυλακές αυτοάμυνας των Κούρδων Ανταρτισσών-ων
και των διεθνιστριών-ών συντροφισσών-ων
Από την Ελλάδα μέχρι τη Συρία, τα όπλα των κολασμένων δε θα σιγήσουν ούτε λεπτό
Αντιπολεμική πορεία αλληλεγγύης στην κούρδικη αντίσταση: Σάββατο 2 Νοεμβρίου, 17:30, Καμάρα
κατάληψη Terra Incognita
Συρία: Από μία κοινωνική εξέγερση σε ένα απέραντο πεδίο πολέμου & κάλεσμα σε αντιπολεμική διαδήλωση
Το κείμενο σε pdf
Από το 2011 απλώθηκε στον αραβικό κόσμο μία σειρά αγώνων (με διαφορετικά περιεχόμενα η κάθε μία) που ονομάστηκε «Αραβική Άνοιξη», από τους οποίους ξεπήδησαν εξεγερτικές διαδηλώσεις και στη Συρία, το Μάρτη του ίδιου έτους.
Τα αιτήματα που διαμορφώθηκαν, αρχικά, στόχευαν στη μεταρρύθμιση του καταπιεστικού μπααθικού καθεστώτος, αλλά μετά και από τις βίαιες κατασταλτικές απαντήσεις του Άσαντ, ριζοσπαστικοποιήθηκαν προς την κατεύθυνση της ανατροπής του. Στους αντικαθεστωτικούς κόλπους, έστω και μειοψηφικά, εμφανίστηκαν πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης της κοινωνικής ζωής, αναρχικές θέσεις και μαχόμενες αριστερές μειοψηφίες.
Η στρατιωτικοποιημένη όμως σύγκρουση που ακολούθησε με το καθεστώς, ελεγχόταν αρχικά κυρίως από τον FSA (στηριζόμενο από τα κράτη του NATO, την Τουρκία και τις χώρες του Κόλπου) και το μέτωπο Al-Nusra (στηριζόμενο από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία). Έτσι στα απομεινάρια της εξέγερσης κυριάρχησαν, λόγω της οπλικής τους υπεροχής, αντιδραστικές δυνάμεις, οι οποίες οδήγησαν στην ισλαμοποίηση της επανάστασης, ενώ με την ταυτόχρονη άνοδο του ΙSIS στην περιοχή της Συρίας, η όποια χειραφετική προοπτική απομακρύνθηκε.
Το μωσαϊκό οργανώσεων που αποτέλεσε το μέτωπο των αντικαθεστωτικών, μαζί με τις ξένες δυνάμεις που άλλαζαν τους κύκλους με τους οποίους συμμαχούσαν ανάλογα με τα συμφέροντά τους, είχε ως αποτέλεσμα ο εμφύλιος πόλεμος να διεξάγεται τόσο μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, όσο και κατά του καθεστώτος Άσαντ (το οποίο με τη σειρά του δέχεται τη συνδρομή του Ιράν, της σιίτικης Χεζμπολάχ και της Ρωσίας), οδηγώντας τη Συρία σ ένα λουτρό αίματος με εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες, εκτοπισμένους και με κάθε ξένη δύναμη να προετοιμάζεται για το κέρδος που θα αντλήσει λόγω της "συνεισφοράς" της στον εμφύλιο, είτε ως μετέπειτα προστάτιδα δύναμη, είτε ως διαμεσολαβητής, είτε ωμά ως "διαχειριστής" των υδρογονανθράκων της Συριακής ΑΟΖ και της διαδικασίας ανακατασκευής των ερειπωμένων πόλεων και δομών της Συρίας.
Οι Κούρδοι της Συρίας μέσα στον πόλεμο
Όταν ξέσπασε η εξέγερση, ένα μεγάλο μέρος του κουρδικού κινήματος είδε με θετικό μάτι την αντίσταση ενάντια στο καθεστώς, χωρίς όμως να επιθυμεί τη στρατιωτικοποίηση της αντιπαράθεσης. Κάτι που δε συνέβη, με τη μετατροπή της τελευταίας σε εμφύλιο -και όχι μόνο- πόλεμο. Έτσι το κουρδικό κίνημα αποφάσισε να μην επιλέξει θέση ανάμεσα στο καταπιεστικό κράτος και την ισλαμική αντιπολίτευση, αλλά να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες και να ακολουθήσει έναν "τρίτο δρόμο". Προσπάθησε λοιπόν να οργανωθεί στις περιοχές που είχε έντονη παρουσία και να τις υπερασπιστεί, διεξάγοντας όχι επιθετικό πόλεμο αλλά αυτοάμυνα, ενώ σταδιακά οι Κούρδοι αποφάσισαν να μην επιχειρούν σε κάποια περιοχή εάν η πλειοψηφία του εκεί πληθυσμού δεν επιθυμεί την απελευθέρωσή της. Τον Ιούλιο του 2012 σημειώθηκαν λαϊκές εξεγέρσεις σε πολλές πόλεις και χωριά, και χάρη στις YXG (ένοπλες ομάδες αυτοάμυνας, υποστηριζόμενες από το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας-PYD) απελευθερώθηκαν μεταξύ άλλων οι πόλεις Κομπάνι, Αmuda και Αφρίν και δημιουργήθηκε σταδιακά η αυτόνομη κοινότητα της Rojava, στη Βόρεια Συρία. Το 2013 οι YXG μετασχηματίστηκαν στις Μονάδες Λαϊκής Προστασίας και Μονάδες Προστασίας Γυναικών, γνωστές και ως YPG και YPJ. Αυτές έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στον πόλεμο ενάντια στον ISIS, με εξέχουσα τη νίκη στο Κομπάνι, τον Ιανουάριο του 2015, μετά από μήνες μαχών (με την υποστήριξη, βέβαια, από τις ΗΠΑ, μια συνεργασία, το τίμημα της οποίας οι Κούρδοι πληρώνουν μέχρι και σήμερα).
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους δημιουργήθηκαν οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDF), μία πολυεθνική συμμαχία μεταξύ Κούρδων, Αράβων, Ασσυρίων, Αρμένιων, Τουρκμένων και Καυκάσιων για την άμυνα της Rojava, οι οποίες πολέμησαν εναντίον των ισλαμιστών φονταμενταλιστών που συμμετείχαν στον εμφύλιο, και κυρίως εναντίον του ISIS, από τον οποίον απέσπασαν πολλές περιοχές, οδηγώντας τον το Μάρτη του 2019 στην εδαφική ήττα του. Συμπληρωματικά προς τις SDF δημιουργήθηκε και το Συριακό Δημοκρατικό Συμβούλιο (MSD), με σκοπό το πείραμα των Κούρδων να εφαρμοστεί σταδιακά σε όλη τη Συρία.
Η Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας
Όπως φαίνεται και από τη σύνθεση των SDF και την ίδρυση του Συριακού Δημοκρατικού Συμβουλίου, σκοπός του κουρδικού κινήματος στη Ροζάβα δεν ήταν να βρει "επιτέλους" εθνική ολοκλήρωση, ακόμα και σε ένα ανεξάρτητο σοσιαλιστικό κράτος, αλλά να οικοδομήσει μία διαφορετική κοινωνία, την οποία μάλιστα προετοίμαζε από καιρό. Μια κοινωνία πολυεθνική, με αιχμές της την άμεση δημοκρατία και τη γυναικεία απελευθέρωση, και μια κοινωνική οικονομία βασισμένη στην αυτάρκεια και την οικολογία. Γι' αυτό το λόγο είχαν δημιουργηθεί παράνομες δομές από το 2003 και λαϊκά συμβούλια από το 2007, στις κατά βάση κουρδικές περιοχές, με αποτέλεσμα όταν ξέσπασε η εξέγερση το 2011, το συμβουλιακό σύστημα να λειτουργεί ήδη παράλληλα με το κράτος.
Από τη σύνθεση των ιδεών κυρίως του Μπούκτσιν και της κουρδικής παράδοσης προέκυψε ο Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός, και ένα δυαδικό σύστημα διακυβέρνησης που βασίζεται κυρίως στις δομές βάσεις: λαϊκές συνελεύσεις, που έχουν ρίζες στα συμβούλια των γερόντων του παρελθόντος, και στις οποίες πραγματοποιείται η λήψη αποφάσεων. Αυτές εκτείνονται σε διάφορα επίπεδα: την Κομμούνα, τη Συνοικία, την Περιφέρεια και τέλος το Λαϊκό Συμβούλιο Δυτικού Κουρδιστάν (MGRK), ενώ συνδέονται από τα κάτω με άμεσα ανακλητούς εκπροσώπους που δεν αποφασίζουν, αλλά μεταφέρουν αποφάσεις και υπόκεινται σε δεσμευτικές εντολές.
Αξιοσημείωτη είναι η επίμονη και υπομονετική δουλειά που έχει γίνει από τα μέλη του κινήματος, ακόμα και από σπίτι σε σπίτι, με στόχο να συμμετέχουν ενεργά όλα τα μέλη της κοινωνίας, ανεξαρτήτως θρησκευτικών, εθνικών ή κοινωνικών καταβολών. Εξάλλου, το Κοινωνικό Συμβόλαιο του 2014 δίνει έμφαση στον πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό χαρακτήρα της κοινωνίας της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, χωρίς να αποδίδει καμία ηγετική θέση στους Κούρδους, κατοχυρώνει ελευθερίες και την ισότητα των δύο φύλων, απορρίπτει το έθνος-κράτος και τα συγκεντρωτικά μοντέλα διοίκησης, ενώ εγγυάται τα βασικά δικαιώματα. Τέλος, ξεκαθαρίζει ότι τα είδη διατροφής και οι φυσικοί πόροι ανήκουν στο λαό. Έτσι λοιπόν, από τις πρώτες κομμούνες στις κουρδικές συνοικίες και τη δυσπιστία των υπολοίπων, η αυτοοργάνωση εξαπλώθηκε σταδιακά ακόμα και σε ολόκληρο το Καντόνι του Τζεζίρε, όπου πλειοψηφία είναι οι Άραβες, αλλά και σε άλλες περιοχές της Συρίας.
Στην πρώτη γραμμή της επανάστασης στη Βόρεια Συρία βρέθηκαν οι γυναίκες -Κούρδισσες, Αράβισσες και Συροϊκωβίτισσες- είτε στις μάχες ενάντια στο ισλαμικό κράτος από τις γραμμές των YPJ, είτε στον αγώνα για χειραφέτησή τους στην κοινωνία αλλά και την οικογένεια. Στο κίνημα της Ροζάβα θεωρούν ότι η απελευθέρωση της κοινωνίας είναι αδύνατη χωρίς την απελευθέρωση των γυναικών, γι' αυτό και δημιουργήθηκαν σπίτια και οργανώσεις γυναικών, τομείς γυναικών σε όλα τα επίπεδα του συστήματος του MGRK, ενώ υπάρχει 40% ποσόστωση και σύστημα διπλής ηγεσίας στα πολιτικά και διοικητικά όργανα. Οι γυναικείες επιτροπές ειρήνης που αποτελούνται μόνο από γυναίκες κρίνουν αν μία υπόθεση αφορά σημαντικά τις γυναίκες και θα δικαστεί μόνο από αυτές (ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλικές επιθέσεις, εξαναγκαστικοί γάμοι, κτλ), γυναικείοι συνεταιρισμοί ιδρύονται εκεί που πριν οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα στην εργασία και ήταν εξαρτημένες από τους συζύγους τους, ενώ γίνονται ακόμη και προσπάθειες για κοινωνικοποίηση της αθέατης και απλήρωτης εργασίας στο νοικοκυριό, και ενέργειες στους μεικτούς θεσμούς για να αποδεχτούν οι άντρες τους μεταβαλλόμενους ρόλους των φύλων.
Μέχρι το 2011, και παρά το φυσικό πλούτο της Βόρειας Συρίας, το 60% των Σύριων που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ήταν Κούρδοι της Ροζάβα, ως συνέπεια της πολιτικής του Συριακού κράτους απέναντί τους εδώ και δεκαετίες -που περιλάμβανε μεταξύ άλλων τη μη αναγνώρισή χιλιάδων και την απαλλοτρίωση της γης τους- αλλά και της έλλειψης βιομηχανίας και μονάδων επεξεργασίας. Μετά την επανάσταση στη Ροζάβα, το 80% της κρατικής γης κοινωνικοποιήθηκε, και πλέον η οικονομία βασίζεται στους εκατοντάδες συνεταιρισμούς που ιδρύθηκαν και κατάφεραν να εξαλείψουν σχεδόν την ανεργία. Το "δικαίωμα" στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής δεν έχει καταργηθεί, αφού το σύστημα της αυτοδιεύθυνσης που εφαρμόζεται στα Καντόνια αποκηρύσσει τη χρήση βίας. Οι συνεταιρισμοί συνδέονται υποχρεωτικά με τα συμβούλια και απαγορεύεται να γίνουν ανεξάρτητες επιχειρήσεις. Επίσης η παραγωγή καθορίζεται από τις επιτροπές οικονομίας της κομμούνας με βάση τις ανάγκες των πολιτών, ώστε να επαρκούν τα βασικά προϊόντα και να έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτά, ιδίως οι ασθενέστεροι, ενώ όλοι οι εργαζόμενοι προτρέπονται να είναι ενεργοί στα σωματεία, καθώς οι επιτροπές είναι δυνατόν να παίρνουν λάθος αποφάσεις.
Η δικαιοσύνη αναδιοργανώθηκε με στόχο όχι την τιμωρία, αλλά τη λύση των προβλημάτων, μετά από συχνά πολύωρες κουβέντες, μέσω της κατανόησης και της συναίνεσης. Από τις πρώτες εβδομάδες μετά τον Ιούλιο του 2012 απελευθερώθηκαν αρχικά οι πολιτικοί κρατούμενοι, και στη συνέχεια και κρατούμενοι για άλλα αδικήματα, έπειτα από συμφωνίες των εμπλεκόμενων πλευρών. Οι επιτροπές δικαιοσύνης είναι αντιπροσωπευτικές της εθνικής ποικιλομορφίας, οι φυλακές θεωρούνται μορφωτικοί θεσμοί επανένταξης -για όσες περιπτώσεις φτάνουν μέχρι εκεί- και γίνεται προσπάθεια να υπάρχουν όσο πιο καλές συνθήκες κράτησης, ενώ "Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να ζητήσει πολιτικό άσυλο".
Ιδρύθηκαν επίσης εκατοντάδες κέντρα λαϊκής εκπαίδευσης, που είναι ανοιχτά για όλους, σχολεία για ΑΜΕΑ, όχι απλώς για να βοηθηθούν, αλλά για να καταστούν ορατά και ενεργά μέλη της κοινωνίας, προωθείται η διδασκαλία των διαφορετικών γλωσσών, καθώς δεν επιδιώκεται η ομογενοποίηση του πληθυσμού, αλλά η ποικιλομορφία του αντιμετωπίζεται ως πλούτος, ενώ οι νέοι δάσκαλοι μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τους μαθητές ως ίσους. Και παρά τις όποιες διαφωνίες ή ατυχείς επιλογές ενδεχομένως να έχουν γίνει στη Ροζάβα (πράγμα απολύτως φυσιολογικό μέσα σε πραγματικές συνθήκες, πόσο μάλλον πολέμου και εμπάργκο, ακόμα και από το Ιρακινό Κουρδιστάν), είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι σε μια περιοχή του πλανήτη όπου τα τοπικά ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι ξένες δυνάμεις προωθούν τα εθνικά-θρησκευτικά μίση, την πατριαρχία, και την εχθρότητα προς οτιδήποτε διαφορετικό για να διαιρέσουν την κοινότητα των καταπιεσμένων, εκεί επέλεξαν να οικοδομήσουν μία κοινωνία όπου Κούρδοι, Άραβες και Συροϊκωβίτες, Αρμένιοι, Τουρκμένοι και Τσετσένοι, σουνίτες και αλεβίτες μουσουλμάνοι, χριστιανοί και γιεζίντι, άντρες και γυναίκες, ζούνε μαζί, αποφασίζουν οι ίδιοι συλλογικά για τις ζωές τους, και μάλιστα "αγαπάνε τη ζωή τόσο πολύ, που είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν γι' αυτή"…
Οι ιμπεριαλιστές ήταν ήδη εκεί με την Τουρκία να μπαίνει πλέον και επίσημα στο παιχνίδι…
Από την πρώτη στιγμή του εμφυλίου πολέμου, αλλά πιθανώς ακόμα και από την κοινωνική εξέγερση μία σειρά ιμπεριαλιστικών κρατών όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία προσπαθούν να εξαγοράσουν συμμαχίες, να υποδαυλίσουν νέες εντάσεις, να αυτοανακυρηχθούν ρυθμιστές της κατάστασης στην περιοχή, με Ευρωπαίους και Βορειομερικάνους μάλιστα να βομβαρδίζουν πολλάκις (με ορμητήριο τη Σούδα και την Κύπρο) τη Συρία. Άλλωστε δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε τη συμφωνία Άσαντ και Ρώσικων εταιρειών εξόρυξης υδρογονανθράκων που ανέλαβαν τη Συριακή ΑΟΖ το 2011, ενώ την ίδια περίοδο δεν δέχτηκε να περάσει μέσα από τη Συρία αγωγός που θα τροφοδοτούσε την Ευρώπη με φυσικό αέριο από το Κατάρ, μια μπίζνα που ήταν χωμένες οι Η.Π.Α., η Σαουδική Αραβία και μία σειρά ευρωπαϊκών χωρών. Τέλος, έχει σημασία να αναφέρουμε και την τεράστια αύξηση του τζίρου των βιομηχανιών κατασκευής όπλων, που την περίοδο 2013-2017 διπλασίασαν τις πωλήσεις τους σε σχέση με την τετραετία 2008-2012 εξοπλίζοντας κατά κύριο λόγο, δυνάμεις αλλά και κράτη της Μέσης ανατολής.
Μπροστά στην κερδοφορία των εταιρειών τους (εξορυκτικές, εμπορικές, πολεμικές, κατασκευαστικές, βιομηχανικές, κλπ) και στην -επίσης κερδοφόρα- κίνηση των πολεμικών τους μηχανισμών, τα κράτη αυτά εξοπλίζουν την κάθε πλευρά του Συριακού εμφυλίου ανάλογα με τα συμφέροντά τους ή συμμετέχουν ενεργά στους βομβαρδισμούς της Συρίας περιμένοντας μια πιο ευνοϊκή θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όταν ο πόλεμος τελειώσει. Σημασία έχει να αναφέρουμε πως και η Ελλάδα, που διεκδικεί για τον εαυτό της ρόλο τοπικού σερίφη στην περιοχή, συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στις εκεί επιχειρήσεις: Από τη Σούδα, όπου πέρσι ξεκίνησαν μαχητικά αερασκάφη των ΗΠΑ για να βομβαρδίσουν εκ νέου τη Συρία, μέχρι τα πολεμικά πλοία που συμμετέχουν όλο και πιο ενεργά σε επιχειρήσεις στη Μεσόγειο, κι από την καταστολή και τους πνιγμούς των προσφύγων μέχρι την μεταφορά μέρους της νατοικής βάσης του Ιντζιρλίκ (Τουκία) στην Αλεξανδρούπολη και σε άλλες βάσεις στον ελλαδικό χώρο, το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο σε ότι συμβαίνει στη Συρία. Οι ΗΠΑ δε, βασικός σύμμαχος της Ελλάδας, είναι και αυτές που για ένα χρονικό διάστημα βοήθησαν τους Κούρδους, τους οποίους σήμερα άφησαν -όπως αναμενόταν- αβοήθητους απέναντι στον τουρκικό στρατό.
Η Τουρκική εισβολή
Φτάνουμε, λοιπόν στην 9η Οκτωβρίου όπου το τούρκικο φασιστικό καθεστώς αποφασίζει να εισβάλει στη Βόρεια Συρία σε συνεργασία με αντιπολιτευόμενες δυνάμεις της Συρίας τις οποίες και εξοπλίζει. Με τις ΗΠΑ να έχουν επιτρέψει την επίθεση αυτή, αφού δύο μέρες πριν απέσυραν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις από τή Συρία, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το παιχνίδι που εκτυλίσσεται γύρω από τά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων εις βάρος των Κούρδων αλλά και των υπόλοιπων λαών που ζουν στη Συρία αλλά και ευρύτερα στην περιοχή. Από την πλευρά της Τουρκίας, οι αιματοχυσίες και οι σφαγές σε πόλεις που βρίσκονται δυνάμεις του YPG αλλά και του άμαχου πληθυσμού που βρίσκεται εκεί, έρχονται να κρυφτούν πίσω από την επιχείρηση "Πηγή Ειρήνης", όπως χαρακτηριστικά και προφανώς ειρωνικά ονομάστηκε. Μία στρατιωτική επιχείρηση που έχει ως άμεσο στόχο τη συντριβή, την αποδυνάμωση και τον κατακερματισμό των κουρδικών πληθυσμών που αποτελούν συνεχή τρομοκρατική απειλή σύμφωνα με τα λεγόμενα των τούρκικων αρχών.
Ταυτόχρονα σκοπός είναι να υλοποιηθεί το πλάνο που αφορά μια "ασφαλή ζώνη" που θα εκτείνεται εντός της Συρίας και έχει την έγκριση Ρωσίας και ΗΠΑ, οι οποίες και μέσα από ολιγοήμερες εκεχειρίες προσπαθούν να την επιβάλουν μαζί με τον τουρκικό στρατό. Η ζώνη αυτή, φυσικά υπό την επίβλεψη της Τουρκίας, θα αποτελέσει έδαφος για την εγκατάσταση προσφύγων που βρίσκονται τώρα στην Τουρκία και είναι στην πλειοψηφία τους ενάντια στον Άσαντ. Αυτή η ζώνη αφενός θα αλλάξει τον πληθυσμιακό χάρτη της περιοχής, ξεριζώνοντας και σπρώχνοντας τους Κούρδους στο εσωτερικό της Συρίας και μακριά από τα τουρκικά σύνορα. Αφετέρου θα ορίσει και επίσημα μία περιοχή της Συρίας στην οποία τον πρώτο λόγο θα τον έχει το τουρκικό κράτος, είτε αυτό αφορά τις πολιτικές αποφάσεις, είτε τις μπίζνες της ανοικοδόμησης των πόλεων, είτε τους κυριότερους τομείς της μετέπειτα οικονομικής δραστηριότητας, κάτι που μπορεί μελλοντικά να εγείρει και συζητήσεις για αλλαγή των συνόρων, συζητήσεις που συνήθως καταλήγουν σε νέες ανθρωποσφαγές και πολέμους.
Οι Κούρδοι σήμερα, μέσα σε ολιγοήμερες περιόδους ανακωχής και πολέμου, συμμάχησαν τελικά με το καθεστώς του Άσαντ απέναντι στην τουρκική εισβολή, ενώ συνεχείς διαπραγματεύσεις μεταξύ των μεγάλων (αλλά και των ντόπιων) δυνάμεων αλλάζουν συνέχεια τους συσχετισμούς, από τους οποίους οι μόνοι χαμένοι θα είναι οι καταπιεσμένοι της ευρύτερης περιοχής και κερδισμένοι η μία ή η άλλη αστική τάξη, το ένα ή το άλλο κράτος.
Απέναντι στον μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό η διεθνιστική ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη
Η περιπλοκότητα της κοινωνικής κατάστασης μέσα σε περιόδους και περιοχές πολέμου είναι δεδομένη, κάτι που σε μεγαλύτερο ακόμα βαθμό μπορούμε να συναντήσουμε στα όσα διαδραματίζονται στη Συρία τα τελευταία 8 και πλέον χρόνια. Την ίδια στιγμή έρχεται η ίδια η ιστορία για να μας θυμήσει πως κάθε φορά είναι πολλοί αυτοί και αυτές που δεν βρίσκουν σημαία κάτω από την οποία να μπορούν και να αξίζει πολεμήσουν -ελλείψει μάλιστα επαναστατικών και απελευθερωτικών δικτύων και οργανώσεων-, αλλά και να μας δείξει τι σημαίνει προσφυγιά, λεληλατημένες πόλεις, γενικευμένος κανιβαλισμός, εκμετάλλευση από διακινητές, κρατικές υπηρεσίες, αφεντικά της χώρας προορισμού αλλά και των χωρών καταγωγής. Έρχεται η ιστορία να μας δείξει τι σημαίνει να μισείς το καθεστώς που σε καταπιέζει όλη σου τη ζωή, αλλά να μη θες να το κάνεις σε συνεργασία με την όποια ιμπεριαλιστική δύναμη έρχεται να σου πουλήσει προστασία για σε ξεζουμίσει στο άμεσο μέλλον. Έρχεται η ιστορία να μας δείξει το πως είναι να χτίζεις κομμούνες μέσα στην καρδιά των πολέμων και να τις υπερασπίζεσαι με αυταπάρνηση, μαζί με την ειρήνη, την ελευθερία και τη ζωή. Και η ίδια η ιστορία μας, η ίδια η θέση μας στην κοινωνία, μας επιβάλλει να είμαστε ξεκάθαροι:
Η θέση μας είναι δίπλα στους ανθρώπους στο Κουρδιστάν, στην Τουρκία, την Παλαιστίνη και σε όλη τη Μέση ανατολή, στην Αφρική και στην Ασία, στη Λατινική Αμερική, στα Βαλκάνια και τον κόσμο που βίωσαν ή βιώνουν τη φρίκη του πολέμου, την καταπίεση λόγω της γλώσσας που μιλάν, του φύλου τους ή του χρώματος δέρματος που έχουν, την εκμετάλλευση της καπιταλιστικής ειρήνης που τους καταδικάζει στη φτώχεια. Είναι δίπλα σ' αυτούς που αγωνίζονται αποδεικνύοντας ακόμα ότι και οι μεγαλύτερες υπερδυνάμεις αποτελούν απλά μία χάρτινη τίγρη μπροστά στους καταπιεσμένους που οργανώνονται και πολεμούν για να υπερασπιστούν την ελευθερία, την ειρήνη και τη ζωή τους αλλά και σ' αυτούς που παλεύουν για πιο δίκαιες και ανθρώπινες κοινωνίες ενάντια στα δικά τους κράτη.
Οφείλουμε να παλέψουμε για να τσακιστεί κάθε ιμπεριαλισμός στη Συρία, στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια και στον κόσμο, αλλά και κάθε εκμεταλλευτικό καθεστώς που καταπιέζει, καταστέλλει, αιματοκυλά τον πληθυσμό της επικράτειας του. Ταυτόχρονα, πριν γίνουμε και εμείς κρέας για τα κανόνια των ντόπιων μιλιταριστών και των μεγάλων δυνάμεων να παλέψουμε για την οικοδόμηση ενός αντιπολεμικού/ αντινατοϊκού/ αντιμιλιταριστικού/ αντιεθνικιστικού κινήματος με σαφές ΤΑΞΙΚΟ και ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ πρόσημο. Και αυτό σημαίνει πως έχουμε κάτι ακόμα στον νου:
Όπως οι Πρώσσοι απελευθέρωσαν τον -μόλις ηττημένο και προαιώνιο εχθρό- στρατό για να πολιορκήσουν από κοινού την Παρισινή κομμούνα, την άγουρη αλλά καθοριστική πρώτη επαναστατική απόπειρα του σύγχρονου προλεταριάτου, έτσι και τώρα τα κράτη που μας ετοιμάζουν μέσω του εθνικισμού και του μιλιταρισμού για νέες εντάσεις και νέες σφαγές, συνεργάζονται μια χαρά όταν αφορά εμάς, τους εκμεταλλευόμενους και τους αγώνες μας.
Ας λυσσάνε λοιπόν για τις ΑΟΖ, τα πετρέλαια, τα χωρικά ύδατα και τους εναέριους χώρους για να δικαιολογήσουν τα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται για εξοπλισμούς και να προετοιμάσουν το έδαφος για το δικό μας χυμένο αίμα, πριν αυτοί κάνουν την κοινά επωφελή τους μοιρασιά. Οι αστοί ανταγωνίζονται, αλλά τουλάχιστον ξέρουν καλά τι σημαίνει να είναι στην ίδια τάξη, κάτι που γρήγορα πρέπει να το καταλάβουμε και εμείς.
Αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε πως μια χαρά συνεργάζονται τα κράτη και οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας για να φυλακίζουν και να δολοφονούν μετανάστες στα σύνορά τους. Μια χαρά συνεργάζονται η Ελλάδα και η Τουρκία για να βοηθούν ή και να συμμετέχουν όλο και πιο ενεργά σε στρατιωτικές ασκήσεις, "ειρηνευτικές αποστολές", πολέμους του ΝΑΤΟ. Μια χαρά συνεργάζονται η Ελλάδα και η Τουρκία για εξαγωγές κεφαλαίων, επενδύσεις, επιχειρηματικά deals. Μια χαρά συνεργάζονται Ελλάδα και Τουρκία για να διώξουν τον εσωτερικό τους εχθρό, για να απελάσουν πολιτικούς πρόσφυγες, για να μοιραστούν κατασταλτική τεχνογνωσία, για να διώξουν αναρχικούς και κομμουνιστές.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΡΙΑ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ:
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΣ
Συντρόφισσες/-οι, συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / anatolika.espivblogs.net