Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019 στις 19.00
Συνέλευση για την οργάνωση της πορείας της Παρασκευής 18/10
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Την Κυριακή 29/09, μετρήσαμε ακόμα μία νεκρή στο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λέσβου. Η Faride Tajik, μια 49χρονη γυναίκα από το Αφγανιστάν, κάηκε στη φωτιά που ξέσπασε στο χώρο του camp της Μόριας και εξαπλώθηκε μεταξύ των κοντέινερ όπου διαμένουν οι μετανάστες. Οι μετανάστες που προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά δέχθηκαν επίθεση από την αστυνομία με δακρυγόνα με σκοπό να περάσει πυροσβεστικό όχημα. Οι μετανάστες επιτέθηκαν σε αστυνομία και πυροσβεστική και ακολούθησε πολύωρη εξέγερση. Σε αντίθεση με την - συνηθισμένη πλέον - παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ, η εξέγερση ήταν αποτέλεσμα της φωτιάς και όχι αίτιο, αφού σύμφωνα με την πυροσβεστική η φωτιά προκλήθηκε μάλλον από βραχυκύκλωμα. Παρόλα αυτά, σε ένα κέντρο διαμορφωμένο για 3000 άτομα όπου στοιβάζονται πλέον περισσότεροι από 14000 άνθρωποι, το γεγονός αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί απλό ατύχημα. Είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα της πολιτικής αποτροπής των μεταναστευτικών ροών. Άλλωστε τον τελευταίο μήνα οι τραγωδίες είναι εξακολουθητικές με το ναυάγιο 7 μεταναστών στα ανοιχτά της Μυτιλήνης, το θάνατο του 15χρονου Αφγανού που σκοτώθηκε στο "safe zone" του στρατοπέδου και το χαμό προσφυγόπουλου στη Λέσβο που παρασύρθηκε από νταλίκα.
Στη Μόρια, κάθε μέρα που περνάει, η κατάσταση επιδεινώνεται με τον αριθμό των ατόμων να αυξάνεται διαρκώς. Οι άνθρωποι στοιβάζονται ανά 15 και 20 σε κοντέινερ και χιλιάδες ακόμα παραμένουν σε αντίσκηνα γύρω από το κέντρο. Ατελείωτες ώρες αναμονής για το φαγητό, το νερό, το μπάνιο, σε λιμνάζοντα νερά που αγγίζουν τις σκηνές, χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές. Λεχώνες επιστρέφουν στις σκηνές μετά από καισαρική με τα νεογέννητα μωρά τους και οι γυναίκες αναγκάζονται τα βράδια να φοράνε πάνες για να μην χρειαστεί να πάνε τουαλέτα με τον κίνδυνο να βιαστούν. Στο χάος που επικρατεί, ευπαθείς ομάδες και άτομα που χρειάζονται άμεσα βοήθεια είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν ενώ ασυνόδευτα παιδιά, καταχωρημένα λανθασμένα ως ενήλικες, τελούν υπό κράτηση. Γιατί αν είσαι ένας από αυτούς τους μετανάστες που κατάφεραν να φτάσουν στην Ευρώπη της επαγγελίας, χωρίς κάποια δύναμη της FRONTEX να σε βυθίσει στη Μεσόγειο, μπορείς είτε να χρυσοπληρώσεις κάποιο διακινητή ελπίζοντας να φτάσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη ή να υπομείνεις το Γολγοθά της αίτησης ασύλου διαμένοντας σε κάποιο από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η «μεταναστευτική» πολιτική της Ε.Ε. που σηματοδοτήθηκε με τις συμφωνίες Δουβλίνο Ι και ΙΙ, οι οποίες ορίζουν τις χώρες που είναι αρμόδιες για την εξέταση των αιτήσεων ασύλου των εισερχόμενων στην Ε.Ε. μεταναστών, έδειχναν εξαρχής την ανάγκη των κεντρικών ευρωπαϊκών χωρών να μείνουν ανεπηρέαστες από το εισερχόμενο μεταναστευτικό ρεύμα συσσωρεύοντας τους μετανάστες στις χώρες υποδοχής και επιταχύνοντας τις διαδικασίες επαναπροώθησης. Η πολιτική αυτή είχε σαν αποκορύφωμα την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, με την οποία η μεταναστευτικές ροές αναχαιτίζονται από την Τουρκία -βεβαίως με σοβαρά οικονομικά ανταλλάγματα και επικουρικό έργο στις δράσεις της FRONTEX-. Η συμφωνία εξασφαλίζει ότι εάν κάποιος μετανάστης θεωρεί ότι κινδυνεύει στη χώρα του τότε δεν είναι απαραίτητη η διαμονή του σε ευρωπαϊκή χώρα, αλλά μπορεί να διαμείνει σε χώρα εκτός της ευρωπαϊκής ζώνης όπως η Τουρκία, υπό το καθεστώς Ερντογάν, μαύρης εργασίας, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς η Τουρκία δεν υποχρεούται να διασφαλίσει ιδιαίτερες συνθήκες για αυτούς, αφού δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση του '51 του ΟΗΕ και ορίζει τον πρόσφυγα, τα δικαιώματά του και τις νομικές υποχρεώσεις των κρατών.
Η πολιτική αποτροπής του μεταναστευτικού ρεύματος έχει κάνει πλέον σαφές πως δεν έχει κανένα δισταγμό να εφαρμόσει πρακτικές ταχείας απομάκρυνσης των μεταναστών ενώ επιβραδύνει κάθε διαδικασία ένταξης τους στις ευρωπαϊκές κοινότητες. Σχεδόν 5000 άνθρωποι που διαθέτουν το πολυπόθητο προσφυγικό προφίλ που επιτρέπει άρση του γεωγραφικού αποκλεισμού, παραμένουν εγκλωβισμένοι στη Μόρια με τη δικαιολογία της έλλειψης κέντρων φιλοξενίας στην ενδοχώρα. Ο νέος περιφερειάρχης Κ. Μούτζουρης, αναπαράγοντας ακροδεξιά ρητορική, ζητά από την κυβέρνηση αυστηρή φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων και εκκένωση των νησιών. Σε συνέχεια της προηγούμενης κυβερνητικής πολιτικής και με μεγαλύτερο μένος η νέα κυβέρνηση επιβάλλει πολιτικές αποτροπής, επιπλέον αυτών που επιβλήθηκαν με τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας. Καθυστερεί τις μετακινήσεις των ευάλωτων ομάδων προς την ενδοχώρα, ακυρώνει την κατασκευή νέων καταυλισμών στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως αυτού στη Θεσσαλία, εξαιρεί τους ανήλικους αλλοδαπούς που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και τους «παράτυπα» διαμένοντες γονείς από την χορήγηση ΑΜΚΑ, στερώντας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους πολίτες τρίτων χωρών, καθυστερεί την έναρξη της εκπαίδευσης των προσφυγοπαίδων και διατυμπανίζει με τον πιο ηχηρό τρόπο την πολιτική αποτροπής ενώ παράλληλα κάνει επίδειξη δύναμης με τις εκκενώσεις των καταλήψεων στα Εξάρχεια, όπου ζούσαν και πρόσφυγες. Συνεχίζει, έτσι, το προεκλογικό φλερτ με τα ακροδεξιά μορφώματα στα νησιά. Ο υπουργός Ανάπτυξης, μάλιστα, Α. Γεωργιάδης, προαναγγέλλει μαζικές απελάσεις στην Τουρκία και κλειστά κέντρα κράτησης στα νησιά στο πλαίσιο του νέου νόμου για μαζικές απελάσεις και διαχωρισμό των ανθρώπων σε πρόσφυγες «υψηλού και χαμηλού προσφυγικού προφίλ», όπου οι μεν θα στοιβάζονται στα διαθέσιμα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι δε θα απελαύνονται εντός 6 μηνών. Το βασικό κριτήριο για τον διαχωρισμό αυτό είναι το ποσοστό αποδοχής των αιτήσεων ασύλου κάθε εθνικότητας. Ενδεικτικά, μετανάστες από χώρες με ποσοστό κάτω του 25%, όπως η Γκάνα και το Καμερούν, συλλαμβάνονται επιτόπου και φυλακίζονται στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης (Προ.Κε.Κ.Α.) του camp. Στελέχη της Ν.Δ. σε όλα τα νησιά του βορείου Αιγαίου μιλούν πλέον ανοιχτά για απειλή πληθυσμιακής, θρησκευτικής και εθνικής αλλοίωσης. Αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες-μετανάστες/τριες ως φανατισμένους τζιχαντιστές και δηλώνουν ευθέως πως σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο θα χρησιμοποιηθούν από την τουρκική πλευρά για κατάληψη των νησιών.
Ταυτόχρονα, το κέντρο τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχο της αστυνομίας, με σκηνικά βίας να καταγράφονται συνεχώς, αναίτιες συλλήψεις μεταναστών και τραμπουκισμούς. Η συνθήκη του αυστηρά κλειστού κέντρου άλλαξε και τα δεδομένα για εθελοντές και ΜΚΟ, με πολύ λίγες και επιλεγμένες ΜΚΟ να διατηρούν αυτή τη δυνατότητα εισόδου και επιτρέποντας τον απόλυτο έλεγχο σε αρχές και υπεύθυνους φορείς για την εφαρμογή του αντιμεταναστευτικού σχεδιασμού. Η επιρροή μάλιστα του τουρισμού έρχεται να κορυφώσει την αρνητική στάση και από τη μεριά της τοπικής κοινωνίας. Στην αντίπερα όχθη, ένα κομμάτι του κόσμου στέκεται σταθερά αλληλέγγυο στους μετανάστες.
Στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές Ε.Ε. και ντόπιας κυβέρνησης η απάντηση είναι η αλληλεγγύη και ο κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στο φασισμό και την εκμετάλλευση. Απαιτούμε να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεις, χαρτιά για όλους τους μετανάστες και ελεύθερη μετακίνηση στις χώρες που επιθυμούν. Η μετανάστευση είναι βαθιά ριζωμένη στη συλλογική μας μνήμη και η αλληλεγγύη είναι μονόδρομος στους ξενιτεμένους από κάθε τόπο.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/10
ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ
Συνέλευση Αλληλέγγυων