kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση ταξικής αλληλεγγύης στους μετανάστες

Από την επίγεια κόλαση της Μόριας...

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στη Μόρια κατασκευάζεται από το Ελληνικό κράτος το 2014 ανάμεσα στην δημιουργία πολλών ακόμα εγκαταστάσεων σε νησιά αλλά και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, προκειμένου να ελεγχθούν οι μεταναστευτικές ροές από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Από τη δημιουργία του συγκεκριμένου κολαστηρίου μέχρι και σήμερα οι άθλιες συνθήκες και το γεγονός πως τα άτομα έχουν φτάσει να αριθμούν 13.000 ενώ η πραγματική χωρητικότητα του camp είναι 3.000έχουν οδηγήσει σε θάνατο ή τραυματισμό δεκάδες μετανάστες/στριες. Περιστατικά που έρχονται να προστεθούν στους 100δες θανάτους στα σύνορα του Έβρου, στο Αιγαίο πέλαγος, και στα «τροχαία ατυχήματα» στους αυτοκινητόδρομους από καταδιώξεις των μπάτσων.

Στις 24/9/2019 και ένα μήνα αφότου έκλεισαν τον χώρο παιδικών δραστηριοτήτων, φορτηγό τραυματίζει θανάσιμα πεντάχρονο παιδί περνώντας από πάνω του την στιγμή που έπαιζε μέσα σε μία χαρτόκουτα. Η κατάσταση ήδη μυρίζει μπαρούτι. Δεν έχει περάσει ούτε μια βδομάδα από το τραγικό περιστατικό όταν ξεσπά πυρκαγιά η οποία προκαλεί τον θάνατο μίας μετανάστριας και τον τραυματισμό πολλών περισσότερων. Την πυρκαγιά προκάλεσε βραχυκύκλωμα σε κάποιο από τα γυμνά καλώδια στις πρόχειρες κατασκευές παροχής ρεύματος που μπορούν να βρεθούν στη Μόρια και είναι ενδεικτικά των άθλιων συνθηκών που επικρατούν σε αυτά. Η ιστορία όμως που ψευδώς μετέφεραν αρχικά ορισμένοι συνδικαλιστές πυροσβέστες και αναπαρήγαγαν με περίσσιο ζήλο τα ΜΜΕ είναι ότι η φωτιά προκλήθηκε από εμπρησμό των ίδιων των μεταναστών.

Τα νέα κυκλοφορούν ανάμεσα στους πυκνούς καπνούς με μεγάλη ταχύτητα μέσα στον καταυλισμό, η οργή ξεχειλίζει και πυροδοτείται γενικευμένη εξέγερση, κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιούνται επιθέσεις στις εγκαταστάσεις της υπηρεσίας ασύλου, στις εγκαταστάσεις της διοίκησης του ΚΥΤ, στις αστυνομικές δυνάμεις και την πυροσβεστική, ενώ ταυτόχρονα εξεγερμένοι προσπαθούν να απελευθερώσουν μετανάστες κρατούμενους για πειθαρχικά παραπτώματα. Την επόμενη μέρα 200 μετανάστριες με τα παιδιά τους πραγματοποιούν καθιστική διαμαρτυρία και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν πορεία η οποία θα εμποδιστεί από τους μπάτσους. Οι θάνατοι στη Μόρια που ήρθαν να προστεθούν στη μακριά λίστα των μεταναστών που έχουν χάσει τη ζωή τους και η μεγάλη εξέγερση που ακολούθησε αναγκάζουν την κυβέρνηση να καλέσει έκτακτο υπουργικό συμβούλιο.

... στην κρατική πολιτική που φυλακίζει παρανομοποιεί και δολοφονεί τους μετανάστες & τις μετανάστριες

Αυτό που άλλαξε με την αλλαγή της κυβέρνησης είναι ότι οι δεύτεροι δεν προσπαθούν πλέον ούτε καν να κρατήσουν τα προσχήματα του ανθρωπισμού κατά την εφαρμογή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Ξεκίνησαν με τη συγχώνευση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη κάτι που κάθε άλλο παρά επουσιώδες είναι, αφού κρύβει έντονο συμβολισμό και προοικονομούσε τη σφοδρή καταστολή που έχει ξεκινήσει. Έχουν διατηρήσει αναλλοίωτο το απάνθρωπο μοτίβο των κέντρων κράτησης που είναι εντελώς ξεκομμένα, περιθωριοποιημένα και σε καθεστώς εξαίρεσης από τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό βάζοντας μάλιστα να «φυλάσσονται» από το στρατό. Ακολούθησε η κατάργηση του ΑΜΚΑ για τους μετανάστες πράγμα που έχει αποκλείσει τόσο την πρόσβαση τους σε παροχές υγείας, αλλά και στην εκπαίδευση καθώς για να μπορέσουν να πάνε τα παιδιά στα σχολεία πρέπει πρώτα να εμβολιαστούν πράμα που αδυνατούν να κάνουν δίχως ΑΜΚΑ. Ταυτόχρονα σύμφωνα με εγκύκλιο που πέρασε η κυβέρνηση, πλέον τη μεταφορά των μαθητών από τα camp στα σχολεία την έχει αναλάβει το κράτος, δουλειά όμως που ακόμα (1.5 μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς) αρνείται να διεκπεραιώσει παρά τις πολλαπλές διαμαρτυρίες από συλλόγους γονέων. Η επίθεση συνεχίζεται με τις αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστώ/ριών με τα ΕΚΑΜ και τις φανφάρες των υπουργών για πάταξη της εγκληματικότητας. Στόχος των επιχειρήσεων αυτών είναι να χτυπήσουν τις αυτοοργανωμένες δομές που υπάρχουν στο πλαίσιο της αλληλεγγύης και να επιβάλλουν το κρατικό μονοπώλιο διαχείρισης του "μεταναστευτικού".

Στο τελευταίο δε υπουργικό συμβούλιο μεταξύ άλλων αποφασίστηκε, σε συνεννόηση με την Τουρκία και συμμάχους από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η εντατικοποίηση των περιπολιών στα σύνορα και κυρίως στη θάλασσά, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις ζωές όσων προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα. Και σε περίπτωση που δεν είναι ξεκάθαρο το τι συνεπάγεται η αυστηροποίηση της φύλαξης των συνόρων μπορούμε να ανατρέξουμε στα λόγια του τέως βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. και νυν βουλευτή της Ν.Δ. Θάνου Πλεύρη ο οποίος πριν λίγα χρόνια είχε δηλώσει σε εθνικιστική εκδήλωση στην οποία συμμετείχε ως ομιλητής ότι «φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν νεκροί». Μάλιστα συνέχισε τη δήλωσή του λέγοντας πως ο 2ός τρόπος για την «επίλυση του μεταναστευτικού» είναι όσοι καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα να μην έχουν πρόσβαση σε φαγητό, νερό, περίθαλψη, να τους γίνεται ο βίος αβίωτος. Ο λόγος που κάναμε αυτήν την αναφορά σε αυτό το θλιβερό άτομο είναι ότι χάρη στην ηλιθιότητά του εκφράζει με σαφήνεια τις θέσεις της σημερινής κυβέρνησης. Άλλη απόφαση του υπουργικού συμβουλίου είναι η επαναλειτουργία των κλειστών κέντρων κράτησης τύπου Αμυγδαλέζα και η αλλαγή στη διαδικασία εξέτασης στις υπηρεσίες ασύλου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις εξαγγελίες που έγιναν οι αιτήσεις ασύλου θα εξετάζονται εντός λίγων ημερών από όταν υποβληθούν και σε περίπτωση που είναι αρνητικές, οι αιτούντες θα μεταφέρονται σε κλειστά κέντρα κράτησης μέχρι την εξέταση του αιτήματός τους σε β' βαθμό ή μέχρι την απέλασή τους. Με λίγα λόγια όσοι δε φέρουν την ταυτότητα του πρόσφυγα αλλά αυτήν του μετανάστη καταδικάζονται σε εγκλεισμό όσο διαμένουν εδώ και έπειτα σε απέλαση.

Το αφήγημα της διαίρεσης των μεταναστών με βάση διάφορες ιδιότητες άλλωστε (αν είναι οικογένειες ή μεμονωμένα άτομα, αν έρχονται λόγω πολέμου ή οικονομικής εξαθλίωσης, αν ανήκουν ή όχι σε ευάλωτες κατηγορίες) έχει χρησιμοποιηθεί την τελευταία 8ετία κατά το δοκούν, προσαρμόζοντας κάθε φορά τα κριτήρια προκειμένου να προσαρμόζονται οι μεταναστευτικές ροές στις ανάγκες των εγχώριων αστικών τάξεων της Ευρώπης. Ο διαχωρισμός που κυριαρχεί στην παρούσα συγκυρία είναι αυτός σε πρόσφυγες και μετανάστες. Όσοι είναι πρόσφυγες, δηλαδή προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, είναι νόμιμοι και δικαιούνται άσυλο. Όσοι πάλι ξεριζωθήκαν από τον τόπο τους από την πείνα που τους επιβλήθηκε «είναι παράνομοι, δε δικαιούνται ανθρωπιστικής βοήθειας και πρέπει να τιμωρούνται».

Γιατί προέκυψε η τόσο μεγάλη έξαρση μετανάστευσης από χώρες τις Μέσης Ανατολής και της Αφρικής προς την Ευρώπη;

Η εξήγηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι κάποιοι βγαίνουν κερδισμένοι από αυτή την ιστορία. Είναι αυτοί που καλλιεργούν τους διαχωρισμούς με βάση το φύλο, τη θρησκεία, την εθνικότητα κατά την κλασσική τακτική του διαίρει και βασίλευε, ώστε να μπορέσουν να καθυποτάξουν ευκολότερα τις μάζες υπό την απειλή ενός «εξωτερικού εχθρού». Είναι αυτοί που έχουν κάνει επάγγελμα την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, όπως οι διακινητές που τζιράρουν δισεκατομμύρια πραγματοποιώντας το σύγχρονο δουλεμπόριο. Είναι το ελληνικό κράτος που όσο και αν κλαίγεται βλέπει τις μπίζνες με τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις σαν μια πολύ καλή ευκαιρία να δει ξένα κεφάλαια να εισέρχονται στην ελληνική οικονομία και στις τσέπες των όποιων ενδιάμεσων. Είναι πάλι το ελληνικό κράτος με τον εθνικό στρατό και το ΝΑΤΟ που από τη μια βρίσκουν ευκαιρία να εντείνουν την παρουσία και τη δράση τους στην καθημερινή ζωή και από την άλλη συμμετέχουν με όλο και πιο ενεργό τρόπο σε όλο και περισσότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Αφρική συντηρώντας έτσι την άγρια εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα των πολέμων. Είναι οι σερίφηδες της FRONTEX που σε συνεργασία πότε με την ελληνική αστυνομία πότε ακόμα και με τον στρατό βάλλουν εναντίον είτε ατομικών είτε συλλογικών κινήσεων αλληλεγγύης στους μετανάστες. Είναι οι ΜΚΟ που βρίσκουν ευκαιρία να τσεπώσουν χρηματοδοτήσεις πουλώντας ανθρωπισμό. Είναι η ελληνική αστική τάξη που τρίβει τα χέρια της έτοιμη να παραλάβει εξαθλιωμένους εργάτες χωρίς δικαιώματα διατεθειμένους να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ

Έχουμε καλά στο νου μας ότι τους σημερινούς «πρόσφυγες» τους δημιούργησαν στο πρόσφατο παρελθόν οι πόλεμοι του ΝΑΤΟ αφήνοντας πίσω τους μόνο ερείπια, πόλεμοι στους οποίους η Ελλάδα συμμετείχε και συμμετέχει όλο και πιο ενεργά. Έχουμε καλά στο νου μας τη συμμετοχή της Ελλάδας είτε μέσω "ειρηνευτικών αποστολών", είτε μέσω επενδύσεων σε "αναπτυσσόμενες" χώρες προκαλεί με τη σειρά της τις άθλιες οικονομικές συνθήκες που έχει ανάγκη ο καπιταλισμός για να ξεπερνάει τις κρίσεις του, για να αυξάνουν οι καπιταλιστές την κερδοφορία τους. Έχουμε ισχυρή συλλογική μνήμη και ξέρουμε καλά το πόσα ψέματα, εκκαθαρίσεις, μετακινήσεις πληθυσμών χρειάστηκαν για να κατασκευαστούν οι "καθαρές" εθνικές αφηγήσεις, έχουμε ισχυρή κοινωνική και ταξική μνήμη για να παραγράψουμε τις μνήμες των δικών μας που ήρθαν εδώ σαν πρόσφυγες, που φύγαν αλλού σαν μετανάστες, κάτι που κάνουν και πολλοί άνθρωποι της δικής μας γενιάς ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον.

Δε θα αφήσουμε το ρατσισμό να εξαπλωθεί μέσα στο κοινωνικό σώμα, θα παλέψουμε γειτονιά τη γειτονιά, σε σχολεία και χώρους δουλειάς, η επερχόμενη ταξική αντεπίθεση να προστατέψει και να γίνει κτήμα των μεταναστών που βρίσκονται σε ακόμη πιο δύσκολη θέση από εμάς. Δε θα τσιμπήσουμε από τα ψέματα και τις φουσκωμένες αλήθειες των Μ.Μ.Ε. που σε διατεταγμένη υπηρεσία ανοίγουν το δρόμο στην κρατική μηχανή και στους φασίστες να τσακίσουν τους πιο αδύναμους από εμάς. Σήμερα αυτός ο αγώνας περνάει μέσα από την πάλη για πλήρη νομιμοποίηση, ελευθερία κίνησης, πλήρη πρόσβαση στην υγεία, στη μόρφωση και σε όλες τις βασικές κοινωνικές ανάγκες για τους μετανάστες και τις μετανάστριες αλλά δε σταματάει εκεί.

Έχουμε κάθε λόγο να σταθούμε από κοινού απέναντι στην αντιμεταναστευτική πολιτική του Ελληνικού κράτους και μέσα από το μπλοκάρισμα της να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο, τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τα σύνορα. Έχουμε κάθε λόγο να οργανωθούμε και να σημειώσουμε τις ταξικές νίκες που τόσο έχουμε ανάγκη για την καθημερινή μας επιβίωση αλλά και για να ξαναπιστέψουμε πως όλοι και όλες μαζί μπορούμε ως εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστριες και ντόπιες, μαθητές και φοιτήτριες να κερδίσουμε και να δομήσουμε μία νέα κοινωνία χωρίς τάξεις, χωρίς στρατό, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και λεηλασίας της φύσης, τον κόσμο που όλα θα είναι για όλους.

ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ:

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΜΚΑ, ΧΑΡΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ, ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / https://anatolika.espivblogs.net/

Είναι ευρέος καταδεδειγμένο ότι η εξουσία -η κάθε εξουσία- μεταχειρίζεται μια πολυ-δοκιμασμένη και πολυ-πετυχημένη τεχνική για να θωρακίσει και να εξασφαλίσει την κυριαρχία της. Σε μια πιο «τεχνική» ορολογία αυτή θα τη λέγαμε «φετιχοποίηση» ή/και «μυστικοποίηση». Παρά το εξεζητημένο του όρου και παρά τις ποικίλες εκφράσεις και μορφές που παίρνει μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, πρόκειται ουσιαστικά για κάτι πολύ απλό και σύνηθες: ανθρώπινα έργα, ανθρώπινες πράξεις, ανθρώπινες αποφάσεις, που εξυπηρετούν πολύ απτά και συγκεκριμένα ανθρώπινα συμφέροντα, παρουσιάζονται μέσες-άκρες σαν φυσικά (ή παλιότερα, υπερ-φυσικά) φαινόμενα. Στόχος αυτής της «σκηνοθεσίας» είναι να αποκρυφτεί έντεχνα ο ανθρώπινος παράγοντας από την εικόνα, ώστε να αποκρυφτούν και οι πραγματικές -πραγματικότατες!- ευθύνες και σκοπεύσεις. Ταυτόχρονα όμως με αυτόν τον τρόπο, αποκρύπτεται και η ευθραυστότητα, το ευμετάβλητο δηλαδή, αυτών των μοντέλων οργάνωσης και κυριαρχίας.

Πώς μεταφράζεται αυτό στην καθημερινότητά μας; Πολύ απλά (αν και τα παραδείγματα είναι άπειρα, θα επικεντρωθούμε εδώ σ' ένα συγκεκριμένο μέρος αυτών): Σύμφωνα με την εικόνα που έχουν κατασκευάσει επιμελώς τα (λεγόμενα) «ανεπτυγμένα» κράτη, με σκοπό όπως πάντα να υπερασπιστούν και να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μοιάζει «φυσικό» κάποιες χώρες να βρίσκονται διαρκώς εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων και οι κάτοικοί τους να σκοτώνονται ή να ακρωτηριάζονται σε καθημερινή βάση εδώ και δεκαετίες, ενώ μοιάζει επίσης «φυσικό» κάποιες να μαστίζονται από κτηνώδη φτώχεια. Μοιάζει «φυσικό» κάποιοι άνθρωποι να παίζουν τις ζωές τους -τις δικές τους και των παιδιών τους- κορόνα γράμματα για να ξεφύγουν από την κόλαση του πολέμου, των αυταρχικών καθεστώτων, της απάνθρωπης φτώχειας και εξαθλίωσης. Μοιάζει «φυσικό» πολλοί από αυτούς να μη τα καταφέρνουν και να πνίγονται στη θάλασσα ή να διαμελίζονται από νάρκες στα σύνορα -πολύ συχνά με την βοήθεια τον εκάστοτε μισθωμένων "σερίφηδων". Μοιάζει «φυσικό» κάποιοι άνθρωποι (αν φυσικά καταφέρουν και γλιτώσουν απ' όλα τα προηγούμενα) να στοιβάζονται κατά χιλιάδες σε άθλιες συνθήκες, γιατί απλά δεν είναι πολίτες της χώρας στην οποία βρέθηκαν. Και άμα κάποιος έχει δεχτεί ως «φυσικά» όλα του παραπάνω, του φαίνεται εξίσου «φυσικό» κάποιοι από αυτούς να πεθαίνουν ή να παθαίνουν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους, λόγω των συνθηκών αυτών. Γιατί είναι «φυσικό» να μην χωράνε άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες, είναι «φυσικό» να μην φτάνουν οι παροχές για όλους, είναι «φυσικό» να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ντόπιους, είναι «φυσικό» να υπάρχουν σύνορα και έθνη και άρα ένοπλη φύλαξη αυτών κλπ. κλπ…

Όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι στ' αλήθεια «φυσικό». Και αυτό γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, πουθενά δε βρέχει πόλεμο και φτώχεια. Πουθενά δε φυσάει κατατρεγμό και θάνατο. Πουθενά δε φυτρώνουν από το χώμα σύνορα, φράχτες, νάρκες, κανόνια. Κανένας λαός δεν έχει στο «αίμα» του τον πόλεμο. Ούτε θα έπρεπε να θεωρείτε «φυσικό», τουλάχιστον για όποιον δε θέλει να κερδίσει επάξια τον χαρακτηρισμό "βάρβαρος", οι ζωές των ανθρώπων που δε γεννήθηκαν από την ίδια πλευρά των (τεχνιτών) συνόρων με τον ίδιο, να αξίζουν λιγότερο από την δική του. Δεν είναι καθόλου «φυσικό» η συντριπτική πλειοψηφία να μη μπορεί να επιβιώσει παρά μόνο πουλώντας -πολλές φορές με εξευτελιστικούς όρους- την εργατική της δύναμη, την ίδια στιγμή που μια μειοψηφία παρακρατά και συσσωρεύει τον πλούτο που οι πρώτοι παράγουν με τον μόχθο τους. Και δεν είναι καθόλου «φυσικό» η βάση της κοινωνικής πυραμίδας να πρέπει να αυτό-διαχειριστεί την φτώχεια της κανιβαλίζοντας την ίδια της την σάρκα (συνηγορώντας, άλλοτε πιο παθητικά και άλλοτε πιο ενεργητικά, στο ποιος περισσεύει και άρα «θα φαγωθεί»), και όχι, ας πούμε, να απαιτήσει -ή και να αποσπάσει με την βία- τον πλούτο που στην πραγματικότητα της ανήκει.

Όλα τα παραπάνω είναι αποτελέσματα συγκεκριμένης, μεθοδικά σχεδιασμένης και εφαρμοσμένης, πολιτικής. Υπάρχουν συγκεκριμένα επιτελεία πίσω από αυτήν, συγκεκριμένα κράτη και πολιτικοί αρχηγοί που ηγούνται αυτής, υπάρχουν ονόματα και διευθύνσεις. Και φυσικά υπάρχει ένα παραγωγικό σύστημα, το οποίο δεν είναι άλλο από το κεφαλαιοκρατικό, που τροφοδοτείτε και αναπαράγεται μέσα από αυτήν, και ουσιαστικά, είναι εκείνο που την υπαγορεύει. Είναι δεδομένη η διαχρονική υπαιτιότητα της Δύσης που με την ιμπεριαλιστική της πολιτική και τις πολεμικές επεμβάσεις, σακατεύει εδώ και δεκαετίες την «από κει πλευρά του πλανήτη». Και αν -λέμε, αν!- υπάρχει ακόμα κάποιος που δεν το χει αντιληφθεί αυτό και συνεχίζει να εθελοτυφλεί και να κωφεύει, μάλλον δε θα ξεπερνούσε την παθολογική του άρνησή ακόμα και αν το ομολογούσαν μπροστά του, ρητά και με χορωδία, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί των εν λόγω κρατών.

Τα ίδια λοιπόν κράτη που είναι υπεύθυνα για τις συνθήκες που υποχρεώνουν αυτούς τους ανθρώπους να ξεριζωθούν, είναι αυτά που όταν οι κατατρεγμένοι φτάσουν στην πόρτα τους, τους υποδέχονται με τείχη, φράχτες, νάρκες και μισθωμένες ένοπλες περιπόλους. Είναι αυτά που ανοίγουν και κλείνουν τη στρόφιγγα της εισροής των μεταναστών ανάλογα με την ανάγκη σε εργατικό δυναμικό. Διευκολύνοντας και δυσχεραίνοντας την είσοδο προσφύγων και μεταναστών στις Ευρωπαϊκές χώρες, πνίγοντας περισσότερους ή λιγότερους στη μεσόγειο, αυξομειώνουν τον αριθμό αυτών που καταφέρνουν να φτάσουν στον πολυπόθητο προορισμό τους, δηλαδή τις χώρες της «ανεπτυγμένης» Δύσης. Κρατώντας τους σε καθεστώς παρανομίας, καταφέρνουν να έχουν πάντα έναν εναλλασσόμενο στρατό φτηνών, αναλώσιμων εργατών, χωρίς δικαιώματα και «αόρατων» απέναντι σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία και επίθεση. Χτίζοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους πειθαρχούν και ταυτόχρονα στέλνουν μήνυμα σε όλη την τάξη μας. Όσο υπάρχει καπιταλισμός, όσο υπάρχουν πολεμικές και οικονομικές επεμβάσεις οι άνθρωποι θα αναγκάζονται να μεταναστεύουν και τα κράτη των «προηγμένων» χωρών θα προσαρμόζουν τις (αντι)μεταναστευτικές πολιτικές τους στις ανάγκες σε εργατικά χέρια, θα υποκινούν στους από τα κάτω την φιλανθρωπία όταν τους χρειάζονται, θα φυτεύουν και θα θεριεύουν το ρατσισμό όταν τους είναι περιττοί.

Τις τελευταίες μέρες είδαμε τις κατηγοριοποιήσεις του «πρόσφυγα» και του «μετανάστη» να γίνονται για μια ακόμα φορά πλαστελίνη στα χέρια των κρατούντων για να ταιριάξουν, όπως πάντα με την βία, την πραγματικότητα στην πολιτική που θέλουν να εφαρμόσουν. Το τραγικό είναι ότι, αφορμή γι' αυτή την «μετονομασία», και άρα την εξαγγελίας «αλλαγής παραδείγματος» για την διαχείριση του «προσφυγικού» υπήρξε ένα ακόμα τραγικό περιστατικό στο κολαστήριο της Μόριας, κατά το οποίο μια γυναίκα σκοτώθηκε και το παιδί της τραυματίστηκε σε πυρκαγιά που προκλήθηκε από καλώδια λόγω κακοκατασκευής και της εξέγερσης που ακολούθησε από τον πληθυσμό, στο άκουσμα της είδησης. Η ουσία την αντι-μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους όμως δεν αλλάζει, μόνο το προσωπείο που αυτή ενδύετε. Από της «φιλανθρωπικές» μπίζνες του ΣΥΡΙΖΑ πάμε στο πιο μαφιόζικο «να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο» της ΝΔ (ενδεικτικά δήγματα γραφής της νέας κυβέρνησης προς αυτή την κατεύθυνση είναι η συγχώνευση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής με αυτό του Προστασίας του Πολίτη, η κατάργηση του ΑΜΚΑ που στερεί τόσο την πρόσβαση στις στοιχειώδης παροχές υγείας, όσο και στην εκπαίδευση, μιας και τα παιδιά που δεν εμβολιάζονται δε γίνονται δεκτά στα σχολεία, οι εκκενώσεις-υπερπαραγωγές των ΕΚΑΜ καταλήψεων στέγης μεταναστών/προσφύγων κλπ). Το σίγουρο πάντως είναι ότι όπως και πριν, έτσι και τώρα, η Ελλάδα -μέλος τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ, και άρα συμμέτοχη και συνυπεύθυνη, για να μην ξεχνιόμαστε, αυτής της πολιτικής- θα συνεχίζει να εξαργυρώνει την γεωγραφική της θέση (ως ένα από τα βασικά σημεία εισόδου των προσφύγων/μεταναστών προς την Δύση), αποσπώντας τεράστια ποσά μέσω των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων για να εξακολουθήσει να αποτελεί τον χωροφύλακα της Ευρώπης. Για να συνεχίσει να αποτελεί μια αποθήκη ψυχών και ένα φίλτρο που θα κρατάει τους «χρήσιμους» για τα αφεντικά, και θα «πετάει» (βλέπε: απελαύνει) τους υπόλοιπους. Και θα εξακολουθήσει φυσικά πρόθυμα να το κάνει με την γνωστή εθνική υπερηφάνεια που την διακρίνει όταν καταβροχθίζει ευρωπαϊκό χρήμα.

Για εμάς όμως, τους εργάτες και τις εργάτριες ανεξαρτήτου εθνικότητας, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, τα θύματα του πολέμου και της φτώχειας, δεν είναι αντικείμενο διαχείρισης κρατικών μηχανισμών και οικονομικών ελίτ. Δεν ανεχόμαστε η ανθρώπινη ζωή να εξαρτάται από αποφάσεις των διακρατικών οργανισμών, όπως η ΕΕ και η frontex, των εθνικών κρατών και των αναγκών της οικονομίας. Από τους δήμιους της εξουσίας, από τους υμνητές του θανάτου, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Αυτό που προτάσσουμε είναι ο μαζικός αγώνας για την ανατροπή τους και την ανατροπή όλου του πολιτικοοικονομικού συστήματος που γεννά ιεραρχίες, που εντείνει την εκμετάλλευση και που σε καιρούς κρίσης, επιστρατεύει την κατάσταση εξαίρεσης και τον φασισμό ως πολιτική πρακτική.

Απέναντι σε κάθε εξουσία, εμείς, απαντάμε τώρα και πάντα με ταξική αλληλεγγύη. Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι, εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνηση όλων των εργατών, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.
Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτου χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι», μετανάστες του χτες, μετανάστες του σήμερα και του αύριο ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ ΕΣ
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ / ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ

ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ | ΤΡΙΤΗ 15/10/2019 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)

Μικροφωνική αλληλεγγύης στους-ις μετανάστ(ρι)ες

Ούτε αριστερά-ούτε δεξιά

η αντιμεταναστευτική πολιτική είναι μια σταθερά

Πολύς κόσμος εναπόθεσε τις ελπίδες του σε μια αριστερή κυβέρνηση που διατυμπάνιζε προεκλογικά το κλείσιμο των κέντρων κράτησης, τη μείωση της ταξικής ψαλίδας και γενικότερα τη καλυτέρευση των συνθηκών ζωής για όλες και όλους αυτούς που σε μια δεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, περίσσευαν. Ήταν πολύ σύντομος ο δρόμος της ελπίδας όμως και οι από τα κάτω αυτού του κόσμου συνέχισαν να ζούν σε άθλιες συνθήκες, να απελαύνονται, να διώκονται, να φυλακίζονται, να δολοφονούνται, να περισσεύουν.

Κατά τη διάρκεια και της διακυβέρνησης του σύριζα εκκενώθηκαν καταλήψεις, παρέμειναν κλειστά τα σύνορα, πέθαναν άνθρωποι στο αιγαίο και στο φράκτη του Έβρου, καταστάλθηκαν αγώνες. Οι εικόνες που μας έρχονταν απο τα καμπ σε όλη την ελλάδα (και κυρίως απο της Μόριας) μας αποκάλυπταν για άλλη μια φορά ότι μπορούμε και χειρότερα, ότι δεν υπάρχει πάτος να μας σταματήσει. Σκηνές αποκλεισμένες από το χιόνι, έλλειψη βασικών δομών (πχ τουαλέτες), καμία εξασφάλιση προστασίας για παιδιά και γυναίκες αφού οι μπάτσοι, αναμενόμενα, έφευγαν όταν ξεκινούσαν οι νυχτερινές παραβιαστικές επιδρομές Ανδρών. Ο Αλέξης Τσίπρας και η κοινοβουλευτική ομάδα του σύριζα, ''τόλμησαν'' ήδη να τεστάρουν τη μνήμη όλων μας και βγήκαν να διαμαρτυρηθούν για τις δολοφονικές φωτιές που ξέσπασαν στο καμπ της Μόριας κατηγορώντας έμμεσα την νέα κυβέρνηση το λιγότερο για αδιαφορία για τους ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής, χρώματος και θρησκείας . Παρέβλεψαν όμως να αναφέρουν ότι επί σύριζα ξέσπασαν τρείς φωτιές με δύο νεκρούς μετανάστες στο ίδιο καμπ καθώς και τρείς θάνατοι από το κρύο.

Παραμονή στη βαρβαρότητα της κανονικότητας λοιπόν και με Νέα Δημοκρατία. Στις 29/09 ξέσπασαν ξανά δύο φωτιές στη Μόρια, από βραχυκύκλωμα στα καλώδια της οροφής κοντέινερ. Όταν μετανάστ(ρι)ες προσπάθησαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση της φωτιάς αλλά και να ψάξουν για τους νεκρούς τους, παρεμποδίστηκαν με δακρυγόνα απο τους μπάτσους με αποτέλεσμα να επιτεθούν στο πυροσβεστικό όχημα. Νεκρή έχει βρεθεί η Φεριντέ Ταγίκ απο το Αφγανιστάν.

Φιλήσυχοι πολίτες σε όλη την Ελλάδα κοιμούνται πλέον πιο ήσυχα, αφού το κράτος δουλεύει γι' αυτούς. Αδειάζει τις γειτονιές απο τη σκόνη που κουβαλάνε μαζί τους οι μετανάστ(ρι)ες και τους στοιβάζει σε πολυάριθμα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μικραίνει τις ουρές αναμονής στα νοσοκομεία καθώς καταργεί την ελεύθερη πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας όλων των ανασφάλιστων. Παίζει τέννις εντυπώσεων με την Τουρκία αφού κάνει πιο εύκολη την επαναπροώθηση εκεί χαρακτηρίζοντας την, για άλλη μια φορά, ασφαλής χώρα την ίδια στιγμή που η Τουρκία απειλεί με άνοιγμα των συνόρων της και ευκολότερη πρόσβαση στην Ελλάδα. Στοχεύει στην κατασκεύη και άλλων κέντρων κράτησης. Σφραγίζει ακόμα περισσότερο τα σύνορα με περισσότερα παρατηρητήρια, εντατικότερη διαδικασία επιτήρησης, περισσότερα μέσα περιπολίας παντού και αυτά με την απόλυτη οικονομική, πολιτική και επιχειρησιακή στήριξη της κομισιόν. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως οι θάνατοι μεταναστών είναι απλή στατιστική: νέοι πνιγμοί στο Αιγαίο, νεοι θάνατοι στον Έβρο, συνεχείς καταδιώξεις με νεκρούς στην Εγνατία οδό κ.α.

Η (όχι και τόσο) νέα στρατηγική διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών αποκόβει τους μετανάστες από κάθε δυνατότητα νόμιμης ενσωμάτωσης στον υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Οι αλλαγές στις άδειες παραμονής, η αδυναμία έκδοσης ΑΜΚΑ σε συνδυασμό με την εντεινόμενη καταστολή (εκκενώσεις καταλήψεων στέγης, συλλήψεις και εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) δημιουργούν μια νέα συνθήκη ώθησης των μεταναστών στην παραβατικότητα για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, καθώς δεν έχουν δικαίωμα στη νόμιμη εργασία, την εκπαίδευση, την περίθαλψη κτλ. Η στροφή προς την παραβατικότητα για το κράτος, σημαίνει αύξηση των δεικτών εγκληματικότητας, δαιμονοποίηση τους και δικαιολόγηση της εντεινόμενης καταστολής. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται…

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, όσoν αφορά τις πολιτικο-στρατιωτικές εξελίξεις. Οι διακρατικές τριβές με την Τουρκία και ο πόλεμος που μαίνεται αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν νέα ρεύματα μεταναστών. Ανθρώπων που εκτοπίζονται βίαια από τους τόπους τους, κυνηγημένοι από τη βαναυσότητα του πολέμου και εγκλωβίζονται στην Ελλάδα, που εξαργυρώνει τις επιταγές της προς την ΕΕ και την «πολιτισμένη» Δύση, μετατρέποντας τα εδάφη της σε μια τεράστια φυλακή.

Για όλους εμάς, που μετράμε μόνο νεκρούς στα πεδία των δικών τους πολέμων, ο αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου δε θα υπάρχουν ντόπιοι και ξένοι, όπου η λέξη πόλεμος θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος , συνεχίζεται. Μέχρι τότε οφείλουμε να στηρίξουμε τους αγώνες των μεταναστ(ρι)ών. Μέχρι τα δικά μας αυτονόητα (ελεύθερες μετακινήσεις, εκπαίδευση, νοσηλεία …), να γίνουν δικά τους κεκτημένα.

Δεν υπάρχουν Έλληνες και Ξένοι-μόνο καταπιεστές και καταπιεσμένοι

Μικροφωνική αλληλεγγύης στους μετανάστες και τις μετανάστριες

Τρίτη 15 Οκτώβρη, 18:00 Καμάρα

κάλεσμα : κατάληψη Terra Incognita

Συγκέντρωση- μικροφωνική αλληλεγγύης στους μετανάστες

Στις 29/9 φωτιά ξεσπάει στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Το αποτέλεσμα συνοψίζεται στο θάνατο μιας Αφγανής μητέρας και του παιδιού της. Λίγες μέρες νωρίτερα, στην ίδια περιοχή, ένα πεντάχρονο παιδί, την ώρα που παίζει με χαρτόκουτα, παρασύρεται και σκοτώνεται από φορτηγό, καθώς ο οδηγός θεώρησε τα εν λόγο χαρτόκουτα ως σκουπίδια και πέρασε από πάνω τους. Την ίδια στιγμή, το Αιγαίο και οι δρόμοι στα βόρεια της ελλαδικού χώρου συνεχίζουν να γεμίζουν με πτώματα μεταναστών. Πιο πρόσφατο γεγονός το ναυάγιο στις Οινούσες, που στοίχισε τη ζωή σε 7 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και παιδιά.

Όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα (και άλλα τόσα που δεν βγαίνουν ποτέ στη δημόσια σφαίρα) δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Είναι κομμάτι της πολιτικής του ελληνικού κράτους, αλλά και των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών, για τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη φρούριο.

Η νέα κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη και με μία σειρά μέτρων πετάει χιλιάδες συνανθρώπους μας στο περιθώριο. Μία από τις πρώτες τις κινήσεις ήταν η κατάργηση του ΑΜΚΑ για τους μετανάστες, προκειμένου να τους αποκλείσει από τη δημόσια περίθαλψη, πράγμα που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη ζωή τους. Τα παιδιά των μεταναστών αποκλείονται από την εκπαίδευση και η οποιαδήποτε μορφή κοινωνικοποίησης θα μπορούσαν να γνωρίσουν, αντικαθίσταται από απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, όπως είναι αυτές που επικρατούν στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Η κατάσταση αυτή απογειώνει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Σε δεύτερο επίπεδο, η ανάληψη της διαχείρισης των μεταναστών από τους μπάτσους, έχει να προσφέρει την επαναφορά των κλειστού τύπου κέντρων κράτησης και τις καταδιώξεις στην ηπειρωτική χώρα που καταλήγουν σε πολύνεκρα «τροχαία/δολοφονίες» μεταναστών/τριών που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο και στην ταυτόχρονη παράπλευρη απώλεια διερχόμενων οδηγών. Τέλος η μαζική εκκένωση των καταλήψεων στην Αθήνα που στέγαζαν μετανάστες και πρόσφυγες με όρους αξιοπρέπειας, χάρη στην τεράστια προσπάθεια και στήριξη από το κίνημα αλληλεγγύης έρχεται να εδραιώσει το περιθώριο, την απομόνωση, τον θάνατο ως κανονικότητα. Το τσάκισμα της αλληλεγγύης και τον δομών του είναι μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, μιας και οι καινούργιοι διαχειριστές της εξουσίας ποντάρουν πολλά στο δόγμα «τάξη και ασφάλεια» για την επιβίωσή τους. Προβάλλουν ξεκάθαρα το μέλλον όσων περισσεύουμε και αντιστεκόμαστε στις προσταγές κράτους και κεφαλαίου.

Μία από τις κυριότερες αιτίες που γεννούν τη μετανάστευση είναι οι καπιταλιστικοι πόλεμοι. Η ισοπέδωση ολόκληρων περιοχών, οι συγκρούσεις για τα συμφέροντα των κυρίαρχων, η οικονομική εξαθλίωση και η πείνα που επιφέρουν, ευθύνονται για τη μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών. Όσοι και όσες καταφέρουν να επιβιώσουν από το ταξίδι, το μέλλον που τους περιμένει στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο είναι είτε να αποτελέσουν φτηνά εργατικά χέρια είτε σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή στη φυλακή ως περίσσευμα. Με την αναζωπύρωση των πολεμικών συρράξεων στη Συρία το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρεθούμε ξανά με ανθρώπους κυνηγημένους γύρω μας. Εμείς από την πλευρά μας πάντως Θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε θέση μάχης απέναντι σε εθνικιστικά και ρατσιστικά παραληρήματα, στην κρατική μηχανή (μπάτσους, στρατό, διευθυντές, δημάρχους κ λοιπούς παρατρεχάμενους) που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή δύσκολη και αβίωτη σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους του Κόσμου και σε όποια παρακρατική οργανωμένη ή μη ομάδα τολμήσει να απλώσει χέρι.

Με τους εκμεταλλευόμενους και τις καταπιεσμένες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε από όποια μεριά του πλανήτη και αν προέρχονται, ενώ με τους εκμεταλλευτές μας εντός και εκτός των συνόρων η μάχη είναι διαρκής. Οι κυρίαρχοι επιδιώκουν το αλληλοφάγωμα των εκμεταλλευόμενων για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Προσπαθούν να μας διαιρούν ανάλογα με το χρώμα, τον τόπο προέλευσής μας, το φύλο μας. Η αλληλεγγύη στους μετανάστες πηγάζει μέσα από την ταξική μας θέση και την πολιτική μας συγκρότηση. Στήνοντας αναχώματα σε ρατσισμό και εθνικισμό και δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης και ταξικής αλληλεγγύης οργανώνουμε τη δράση μας και συνεχίζουμε τη μάχη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.

Πυρανθός, Αναρχική Ομάδα Θεσσαλονίκης

Οκτώβριος 2019

https://pyranthos.org/2019/10/14/sygkentrosi-…

ΜΟΡΙΑ: ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ - Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΑΣ ΖΩΗΣ

Ή ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Στις 24 Σεπτέμβρη ένα 5χρονο αγοράκι πέθανε στη Μόρια, όταν ένα φορτηγό πέρασε πάνω από το χαρτόκουτο μέσα στο οποίο έπαιζε το παιδί. Λίγες μόνο μέρες μετά, στις29 Σεπτέμβρη ξέσπασε φωτιά στο ίδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, από την οποία έχασε τη ζωή της μία γυναίκα, ενώ υπάρχουν και αναφορές που ενημερώνουν ότι μαζί της πέθανε και το νεογέννητο παιδί της. Άλλα επτά άτομα μεταξύ τους και παιδιά έχασαν τη ζωή τους σε ένα ακόμη ναυάγιο στα ανοιχτά του Αιγαίου και δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν το κολαστήριο της Μόριας.

Σε ένα κλίμα αδιανόητης ναζιστικής έμπνευσης μιντιακής προπαγάνδας διακινείται στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και στα καθεστωτικά μέσα ότι η φωτιά (άρα και οι θάνατοι;) ήταν ευθύνη των ίδιων των έγκλειστων μεταναστών που εξεγέρθηκαν κατά της αστυνομίας. Ωστόσο, η εξέγερση ξέσπασε αμέσως μετά την επίθεση των μπάτσων με δακρυγόνα εναντίον των μεταναστών που προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά. Σημειώνουμε ότι στον «πρότυπο» καταυλισμό ζουν περίπου 12.000 άτομα, όταν η πρόβλεψη χωρητικότητάς του είναι οι 3.000 θέσεις.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιο πρωτοφανές γεγονός, αλλά μία πάγια κατάσταση στη διαχείριση της ζωής των προσφύγων και των μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του καθεστώτος εξαίρεσης. Σε μέρη σαν τη Μόρια, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, καθώς το πλέον απαξιωμένο κομμάτι του πληθυσμού, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας στερούνται όχι μόνο τις στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα, όπως αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, περίθαλψης, εκπαίδευσης ακόμα και σίτισης αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή.

Η κατάσταση αυτή, και στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, είναι η πλέον θεμελιωμένη (και νομικά θεσπισμένη) διαχείριση των ανθρώπων που κρίνεται ότι περισσεύουν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς ονόματα και τέλος δίχως ζωές να προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και να πεθαίνουν προσπαθώντας να κερδίσουν λίγη από την αξιοπρέπεια και τη ζωή που τους έχει στερήσει η βαρβαρότητα της εξουσίας είτε αυτή πετάει βόμβες είτε χτίζει κολαστήρια.

Οι εκλογές της 7ης Ιούλη σηματοδότησαν τη συνέχιση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στους καταπιεσμένους. Η ΝΔ έρχεται να βαδίσει πάνω στο κόκκινο χαλί που έστρωσε η προηγούμενη κυβέρνηση, τόσο μέσα από την απονεύρωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων όσο και με τα δεκάδες κατασταλτικά χτυπήματα που δέχτηκαν οι καταλήψεις και οι δομές του κινήματος κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , επιδιώκοντας την εγκαθίδρυση ένα καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης, όπου όσοι περισσεύουν θα πετιούνται στο περιθώριο. Επί ΣΥΡΙΖΑ η Μόρια είχε (μόλις) 8.500 κρατούμενους, υπερδιπλάσιους δηλαδή της χωρητικότητας.

Η διάδοχη πολιτική διαχείριση έχει ήδη βάλει στο στόχαστρο τους βασικούς αντιπάλους της: αναρχικούς, μετανάστες, αγωνιστές και εργάτες, καταστρώνοντας νέους σχεδιασμούς για την καταστολή και την καθυπόταξη τους. Αυτούς τους σχεδιασμούς εξυπηρετεί και το κατασταλτικό σχέδιο που έχει προαναγγελθεί πριν από τις εκλογές και λαμβάνει χώρα αυτό το διάστημα. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις με τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις συλλήψεις καταληψιών, το ξεσπίτωμα προσφύγων και τη μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Πρώτα θύματά της αποτελούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Αφού διέκοψε την παροχή ΑΜΚΑ και τους απέκλεισε από την εργασία και την περίθαλψη, η πολιτική απαρτχάιντ εκτείνεται στην απευθείας επίθεση εναντίον τους με τις εκκενώσεις στις καταλήψεις στέγης που τους φιλοξενούσαν στα Εξάρχεια. Η ακροδεξιά ατζέντα που έχει υιοθετηθεί, επικυρώνεται και από τις δηλώσεις του φασίστα Μ. Βορίδη, μία μόλις μέρα μετά την πυρκαγιά, σύμφωνα με τον οποίο «δε δικαιούνται οι παράνομοι μετανάστες ανθρωπιστική βοήθεια».

Η μεταφορά των μεταναστών και των προσφύγων από τις καταλήψεις (σε μια οργουελιανή εξουσιαστική αντιστροφή) γίνονται στο όνομα της ασφάλειας των ίδιων. Στην πραγματικότητα το κράτος διαλύει τις αλληλέγγυες κοινότητες της ανθρωπιάς μέσα στις γειτονιές που λειτουργούν σε αλληλεπίδραση με τον υπόλοιπο πληθυσμό για να απομονώσει τους ανθρώπους που περισσεύουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τα οποία μέρα με τη μέρα μετατρέπονται σε στρατόπεδα εξόντωσης. Γιατί όταν το καθεστώς με νόμιμα μέσα επιβάλλει συνθήκες που προϋποθέτουν τον θάνατο και η κοινωνία κωφεύει, τότε ήδη έχουν μπει οι βάσεις για τα επόμενα Άουσβιτς, Τρέμπλινκα, Μπέλζεκ. Κι αν ακόμη θεωρήσουμε το Ολοκαύτωμα ως μοναδικό έγκλημα στην Ιστορία, η γενεαλογία της εξόντωσης σε καιρούς ειρήνης πληθυσμών που περισσεύουν είναι πολύ μεγάλη για να την αγνοήσουμε.

Μετανάστες, πρόσφυγες, φυλακισμένοι και τομείς του Υπουργείου Παιδείας περνούν στην υψηλή εποπτεία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης. Τι κοινό έχουν οι κολασμένοι της γης, οι έγκλειστοι και η νεολαία, τα Εξάρχεια και οι κοινωνικοί αγωνιστές; Το αυταρχικό κράτος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού βλέπει σε αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες το κοινωνικό σώμα του εσωτερικού εχθρού αποτελούν για αυτούς τις επικίνδυνες τάξεις, από κοινού ασφαλώς με άλλα προλεταριακά στρώματα, τα οποία επίσης εντάσσονται στο πλαίσιο της συνολικής κρατικής κατασταλτικής πολιτικής.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Από τη μεριά μας η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε χρονικά περιθώρια. Είναι διαρκής, έμπρακτη και δεν εγκλωβίζεται σε κανενός είδους διαχωρισμούς (πρόσφυγες - μετανάστες). Καμία λύση δεν μπορεί να είναι προσωρινή μιας και το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε τώρα αλλά δημιουργείται εδώ και χρόνια από τις χώρες που διαχειρίζονται τον παγκόσμιο πλούτο. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους μετανάστες για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ - ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ ΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Τρίτη 15/10 στις 18:00, ΚΑΜΑΡΑ

ΔΙΑΔΉΛΩΣΗ Τρίτη 22/10 στις 18:00, ΚΑΜΑΡΑ

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»