Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2019 στις 18.00
Αντικρατική-αντιφασιστική-αντικατασταλτική διαδήλωση
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
Στην ανοιχτή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε σήμερα (Τρίτη 10/9) στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω για τη διοργάνωση αντικρατικής-αντικατασταλτικής-αντιφασιστικής πορείας 6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από φασίστες, συζητήθηκαν ζητήματα της πολιτικής και κοινωνικής συγκυρίας και θεωρήθηκε σημαντικό να λάβει η διαδήλωση ευρύτερα αντικρατικά και αντικατασταλτικά χαρακτηριστικά.
Ειδικά σε μια περίοδο όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασταλτική εκστρατεία του κράτους ενάντια στους χώρους του αγώνα, στο αναρχικό κίνημα και στις κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις πρέπει να βρεθούμε ξανά στους δρόμους ώστε να δοθεί μια μαζική, κινηματική απάντηση στις αντικοινωνικές και αντικινηματικές εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, για το επόμενο διάστημα αποφασίστηκαν τα εξής:
- Συγκέντρωση αντιπληροφόρησης: Τρίτη 17 Σεπτέμβρη στον Έσπερο (πλ. Γεωργίου) στις 19.00
Θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή στις 21.00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω
- ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18.00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή
6 χρόνια μετά τη δολοφονίατου Παύλου Φύσσα από φασίστες…
H αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης με τις εκλογές της 7ης Ιουλίου σηματοδοτεί τη συνέχιση, με ακόμα σκληρότερους όρους, της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Το κράτος ορίζει τον εσωτερικό εχθρό και χωρίς να χάνει χρόνο εξαπολύει ένα πρώτο κύμα κατασταλτικής επίθεσης σε βάρος του. Αναρχικοί, αγωνιστές, μετανάστες, πρόσφυγες και εργάτες θα βρεθούν το επόμενο διάστημα στο στόχαστρο της κρατικής επιθετικότητας, έτσι ώστε να επιβληθεί η υποταγή.
Σε αυτή τη φάση, το κράτος υιοθετεί πλήρως την ακροδεξιά ατζέντα και ενσωματώνει στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του την παρακρατική δράση των ταγμάτων εφόδου. Διατηρεί πάντα τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τους φασίστες ως εφεδρεία του όταν αυτό χρειαστεί ξανά.
Παράλληλα, η συντριπτική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση συμπληρώνεται από ένα σύνολο εξαγγελιών αντεργατικών νομοσχεδίων και επιθετικών πολιτικών. Μέσα σε όλα αυτά, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ολοκληρώνει το παζλ της αντικατασταλτικής στρατηγικής που κυριαρχεί στην ατζέντα της νέας κυβέρνησης.
Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα να προτάξουμε την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.
Ενάντια στην καταστολή να υψώσουμε οδόφραγμα αλληλεγγύης και να αναζωπυρώσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.
Σήμερα, 6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά, να βρεθούμε ξανά στους δρόμους, εκεί όπου τσακίζεται στην πράξη ο φασισμός, εκεί όπου όλα ακόμα είναι ανοιχτά…
Δεν ξεχνάμε - Δεν συγχωρούμε!
ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ - ΦΑΣΙΣΤΕΣ
OYTE BHMA ΠΙΣΩ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
NO PASARAN!
ANTIKΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Τετάρτη 18/9 στις 18.00 από το Παράρτημα
αναρχική ομάδα δυσήνιος ίππος/ΑΠΟ & συντρόφισσες-οι
*Κάλεσμα της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην κρατική καταστολή εδώ
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Σεπτέμβριος 09h
Ανακοινωση και καλεσματα για τη συμπλήρωση 6 χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ…
NO PASARAN!
Στις 18 Σεπτέμβρη 2013, παρακρατικό τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής πραγματοποιεί δολοφονική επίθεση στο Κερατσίνι από την οποία πέφτει νεκρός ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, μαχαιρωμένος στην καρδιά από το χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά. Ήταν ένα ακόμα επεισόδιο των δολοφονικών ενεργειών της παρακρατικής συμμορίας της ΧΑ σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, κατειλημμένων και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων αγώνα. Γιατί οι φασίστες χτυπούν εκεί που τους υποδεικνύει η ίδια η κρατική πολιτική, τα συμφέροντα των αφεντικών και η καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ: ενάντια στο αγριότερα εκμεταλλευόμενο τμήμα της κοινωνίας και ενάντια στα κινήματα, που διακηρυγμένα βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής.
Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η δίκη της ΧΑ συνεχίζεται με τους περισσότερους εκ των κατηγορούμενων να κυκλοφορούν ελεύθεροι και με βασικό στόχο το ξέπλυμα της ναζιστικής συμμορίας, αλλά και του ίδιου του κράτους κατά κύριο λόγο, που είναι και ο βασικός ενορχηστρωτής και υποκινητής των φασιστικών/παρακρατικών επιθέσεων χρησιμοποιώντας τες ως εφεδρεία του στην κατεύθυνση της τρομοκράτησης της κοινωνίας και της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που εκδηλώνονται απέναντι στην κλιμακούμενη συνολική επίθεση των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών.
Μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια, τόσο ο «θεσμικός αντιφασισμός» που επιχείρησε να προβάλλει το κράτος ως το μοναδικό εγγυητή της «δημοκρατικής ομαλότητας», να εδραιώσει τη θεωρία των δύο άκρων και να ξεπλύνει τη δράση των παρακρατικών νεοναζί, όσο και η ίδια η παρακρατική δράση στο πεζοδρόμιο βρήκαν απέναντι τους τη σθεναρή, αποφασιστική, διαρκή και ανυποχώρητη αντιφασιστική δράση. Οι μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ήταν ο πραγματικός φραγμός στην άνοδο των φασιστών και στις επιθέσεις που πραγματοποιούσαν, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν μπει ισχυρά αναχώματα στην επέλασή τους και να έχει επιτευχθεί η υποχώρηση των νεοναζιστικών ομάδων από το δημόσιο πεδίο. Από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις αντίστασης και μνήμης για τον Π.Φύσσακαι το Σ. Λουκμαν, τις μαχητικές συγκεντρώσεις στη δίκη της ΧΑ, τις κεντρικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και τις εδαφικές μάχες στις γειτονιές, μέχρι τα οδοφράγματα διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και τον πόλεμο.
Η συμπλήρωση των 6 χρόνων από τη δολοφονία Φύσσα έρχεται μέσα σε ένα περιβάλλον απροκάλυπτης κρατικής επίθεσης απέναντι σε όσους αγωνίζονται προκειμένου να αφανιστούν οι συλλογικές αντιστάσεις και να μπορέσουν να προχωρήσουν απρόσκοπτα στους σχεδιασμούς τους, ισοπέδωσης των κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων, λεηλασίας των φυσικών πόρων και καταστροφή της φύσης, για να μπορέσουν να επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση και εξαθλίωση στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Η νέα πολιτική διαχείριση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιούλη έχει βάλει εξ αρχής στο στόχαστρο τους βασικούς της αντιπάλους, τους αναρχικούς, τους μετανάστες, τους αγωνιστές και τους εργάτες, καταστρώνοντας νέους σχεδιασμούς για την καταστολή και την καθυπόταξη τους.
Αυτούς τους σχεδιασμούς εξυπηρετεί και το κατασταλτικό σχέδιο που έχει προαναγγελθεί πριν από τις εκλογές και λαμβάνει χώρα αυτό το διάστημα. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις της 26ης Αυγούστου με τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις συλλήψεις καταληψιών, το ξεσπίτωμα προσφύγων και τη μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, προεικονίζουν την συνολικότερη επίθεση που ετοιμάζεται για την κοινωνική πλειοψηφία το επόμενο διάστημα. Η ψήφιση αντεργατικών μέτρων, η κατάργηση του ασύλου, η πριμοδότηση μεγαλοεπιχειρηματιών προκειμένου να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν σαρωτικές αλλοιώσεις του φυσικού περιβάλλοντος, είναι ενδεικτικά παραδείγματα του εύρους και του βάθους της επίθεσης.
Η κρατική καταστολή σήμερα αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της κρατικής στρατηγικής. Αυτή η πολεμική επιχείρηση ενάντια σε όσους αγωνίζονται είναι μέρος της συστηματικής προσπάθειας δεκαετιών από την πλευρά του ελληνικού κράτους να καθυποτάξει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και να επιβάλλει την υποταγή. Μίας προσπάθειας που προσέκρουε στον τοίχο των μαζικών και μαχητικών κινητοποιήσεων, των εξεγέρσεων, των αγώνων των προηγούμενων χρόνων.
Τα αναχώματα που στήνονται αυτή την περίοδο από τον κόσμο του αγώνα, μας δείχνουν πώς μπορούμε να αντισταθούμε στην κρατική καταστολή, να υπερασπιστούμε τις δομές του αγώνα, την παρουσία, το λόγο και τη δράση μας. Με όπλο μας την αλληλεγγύη να δώσουμε το σύνθημα της αντεπίθεσης στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Να αναζωπυρώσουμε τις εστίες της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Η μόνη απάντηση απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό που γεννά και θρέφει ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού, είναι η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Χωρίς αυταπάτες πως το σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης μπορεί να εξωραϊστεί, χωρίς αυταπάτες πως οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει φραγμό στον φασισμό, να αγωνιστούμε συλλογικά, μαχητικά και από τα κάτω, με όπλο μας την διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη. Να αγωνιστούμε από κοινού, ντόπιοι και μετανάστες/στριες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη διαδήλωση χιλιάδων αγωνιστών που πραγματοποιήθηκε στις 14 Σεπτέμβρη στο κέντρο της Αθήνας στέλνοντας σαφές μήνυμα αντίστασης στην καταστολή και τους κρατικούς σχεδιασμούς…
Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι. Δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες του Σ. Λουκμαν, του Αλ. Γρηγορόπουλου, του Ζακ Κωστόπουλου, του P. Ziffle
Δεν ξεχνάμε τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Ούτε τις δεκάδες θρασύδειλες επιθέσεις σε καταλήψεις, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και σε αναρχικούς, αριστερούς και αντιφασίστες αγωνιστές.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
Αντιφασιστικές - Αντικρατικές - Αντικατασταλτικές Συγκεντρώσεις
την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη 2019
Πάτρα: Παράρτημα στις 18.00
Θεσσαλονίκη: Καμάρα στις 18.00
Αθήνα: στο σημείο δολοφονίας του Π.Φύσσα, στο Κερατσίνι, στις 18.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Αντικρατική / Αντιφασιστική Πορεία - 6 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ
ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Φέτος συμπληρώνονται 6 χρόνια από το βράδυ της 18 Σεπτέμβρη 2013, που ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά, μετά από επίθεση που δέχεται από φασιστικά τάγματα εφόδου, στο Κερατσίνι και ενώ οι μπάτσοι που είναι παρόντες παρακολουθούν. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο Φύσσας ήταν στοχοποιημένος από τους χρυσαυγίτες για την αντιφασιστική του δράση. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στις 13 Γενάρη του 2013 από μαχαιρώματα φασιστών στα Πετράλωνα, ενώ πήγαινε στη δουλειά του. Οι δύο αυτές δολοφονίες είναι τα πιο κραυγαλέα σημεία της συνολικής φασιστικής δράσης όλο το προηγούμενο διάστημα, ιδιαίτερα μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο στις εκλογές του 2012. Επιθέσεις σε μετανάστες, πογκρόμ σε γειτονιές με μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους, αντιφασίστες, κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, σε εργατικά σωματεία (όπως σε αυτό του ΠΑΜΕ στο Πέραμα λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα). Η ύπαρξή τους διογκώθηκε, προβεβλημένη και αβανταρισμένη από τα ΜΜΕ (να θυμίσουμε την έκταση της προβολής των συσσιτίων που έκαναν, την εικονοποίηση στελεχών τους όπως ο Κασιδιάρης μέχρι και το γεγονός πως αρχικά η δολοφονία του Φύσσα προβλήθηκε ως οπαδική διαφορά) αλλά και με τη υποστήριξη του κράτους, με μπάτσους, δικαστές, εισαγγελείς να προσφέρουν είτε την ανοχή τους είτε την απόλυτη υποστήριξή τους νομικά και στο δρόμο στα όσα έπρατταν και πράττουν, χτυπώντας αντίθετα ανελέητα όποιο χώρο και άνθρωπο υψώνει το ανάστημα του απέναντί τους. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που οι φασίστες αναλάμβαναν ανοιχτά την πολιτική ευθύνη για τις πράξεις τους, διατρανώνοντας τους σκοπούς τους εντός και εκτός κοινοβουλίου.
Ο φασισμός, όπως και η αστική δημοκρατία, είναι μορφή οργάνωσης των καπιταλιστικών κοινωνιών, Χαρακτηριστικά σημεία συγκρότησης του φαντασιακού του αποτελούν η συνένωση υπό εθνικούς όρους, η καλλιέργεια του αισθήματος υπεροχής έναντι των υπολοίπων φυλών/πολιτισμών/κουλτούρων και η τυφλή πίστη στον ηγέτη με την θεϊκή υπόσταση. Μιλάμε δηλαδή για μία κοινωνική συγκρότηση μίσους και σκοταδισμού, όπου οι ταξικές αντιθέσεις συσκοτίζονται τη ίδια ώρα που οξύνονται και οι πολιτισμικές αντιθέσεις, που είναι αδύνατο να μην υπάρχουν εντός της όποιας κοινωνίας, καταπατώνται βίαια και αιματηρά. Ο φασισμός δεν είναι απλά και μονοδιάστατα ένα εργαλείο στα χέρια της κυριαρχίας αλλά κομμάτι από τα σπλάχνα της. Δεν χρησιμοποιείται απλώς από το κεφάλαιο αλλά είναι σε στιγμές η ιδανικότερη μορφή κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσής του που οδηγεί στη βέλτιστη καπιταλιστική αναπαραγωγή, περνώντας διαμέσου της εκμηδένισης κάθε μορφής από τα κάτω, ταξικής/κοινωνικής αντίστασης. Η αστική δημοκρατία δεν αποτελεί τον αντίποδα του θηρίου αλλά την άλλη του όψη. Σε συνθήκες κρίσης/έκτακτης ανάγκης, ακόμα και οι υποτιθέμενες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δύο μορφές οργάνωσης, που αποτελούν και αξίες/πυλώνες του κοινοβουλευτισμού (όπως αυτή της «λαϊκής» εξουσίας/ετυμηγορίας, των συνταγματικών, ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων κ.ά.) θόλωσαν. Γνωρίσαμε την ακύρωση της ίδιας της «βουλής των ελλήνων» με διαδικασίες κατ' επειγόντως, την αστυνομοκρατία και την περιστολή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και πολλά ακόμη. Και αν επί κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.- ΑΝ.ΕΛ., βιώσαμε τις πολιτικές της σοσιαλδημοκρατίας, η επάνοδος της δεξιάς στην κυβέρνηση έρχεται να συνεχίσει την πορεία σε μια ακόμη πιο ολοκληρωτική μορφή της αστικής δημοκρατίας, με τους σφοδρότερους, μάλιστα, όρους των τελευταίων 30 ετών. Μια κίνηση που δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά αποτελεί μέρος της πανευρωπαϊκής ροπής προς το δεξιότερη και αυταρχικότερη μορφή του εξουσιαστικού κορμού. Όσο και αν ομοιάζει ωστόσο στο φασισμό, αυτή η κίνηση, είναι σημαντικό να μην παραβλέπουμε τις διαφοροποιητικά στοιχεία που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτό που αντιμετωπίζουμε και το αμιγώς φασιστικό/ ναζιστικό παρελθόν.
Η ιστορική αστική αφήγηση για το οριστικό τέλος/ήττα του φασισμού/ναζισμού το '44 και τη νίκη της δημοκρατίας, παρουσιάζει το φασισμό/ναζισμό σαν μία λάθος στιγμή του καπιταλιστικού χρόνου, μια παρέκκλιση, για την οποία όχι μόνον δεν ευθύνεται η αστική δημοκρατία αλλά αντίθετα, εμφανίζεται να αποτέλεσε και να αποτελεί το λυτρωτή των ανθρώπων από το φασιστικό τέρας, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό το αφήγημα περί του "τέλους της ιστορίας" και τη συνεπαγωγική αποδοχή του καπιταλισμού ως τη μοναδική και αλάνθαστη πρόταση ζωής για τον άνθρωπο.
Σήμερα, σε μία ακόμα περίοδο έντονων ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, κρίσεων και πολεμικών σχεδιασμών, με τον πλανήτη γη να είναι έτοιμος να μας ξεράσει, βλέπουμε την επαναφορά φασιστικών/ολοκληρωτικών αφηγήσεων, ρητορικής και πολιτικών μορφωμάτων εντός της -κατά τα άλλα "φιλάνθρωπης και οικολόγου"- παγκόσμιας αστικής δημοκρατίας. Αντιμεταναστευτικές πολιτικές από τα κράτη της φωτεινής δύσης, με την επαναφορά στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών/τριων, σύνορα φρούρια, προϊόν των διακρατικών συμφωνιών όπως αυτές της Ευρώπης-Τουρκίας και Ευρώπης-Λιβύης, κατασταλτικές εκστρατείες και συκοφάντηση ενάντια σε όποιους επιλέγουν να αντισταθούν. Διασπορά του φόβου μέσα στην κοινωνία, συνεχής καλλιέργεια αισθήματος (αν)ασφάλειας απέναντι σε υποτιθέμενες ασύμμετρες απειλές και κατασκευή νέων εσωτερικών εχθρών, άνευ προηγουμένου λεηλασία της φύσης, με τα αιολικά πάρκα, τις εξορύξεις πετρελαίου και τις λοιπές επενδύσεις να ξεπηδούν από τις ακόμα καπνίζουσες στάχτες των θερινών πυρκαγιών. Και όλα αυτά υπό την σκέπη του εθνικού αισθήματος, μέσα στην μέθη της ανάπτυξης που "έρχεται για όλους".
Αυτό άλλωστε, το ζήτημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποτέλεσε και ένα από τα κομβικά σημεία των τελευταίων εκλογών. Η σημασία της επιβολής των απαραίτητων όρων αναπαραγωγής του καπιταλισμού στον ελλαδικό χώρο διεφάνη από το γεγονός πως η ανάπτυξη, η επενδύσεις, οι έλευση θέσεων εργασίας αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος στην προεκλογική περίοδο για την ατζέντα όλων των αστικών μπλοκ και τα κομμάτων, αλλά και το πεδίο που αντιπαρατέθηκαν. Σαφέστατα, όμως, η σύγκλιση αυτή πάνω στη σημασία των όρων συνέχειας της κερδοφορίας των αφεντικών είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το τι ετοιμάζεται για τους από τα κάτω. Το δεύτερο σημείο σίγκλησης του συνόλου του λεγόμενου "συνταγματικού τόξου" αποτέλεσαν οι πανηγυρισμοί για τη μη είσοδο της Χ.Α. στο κοινοβούλιο. Μια θεατρική παράσταση που παρουσιάζει το κράτος ως αντιφασιστικό, μια διαδικασία ξεπλύματος των ευθυνών για τη μεγέθυνση της Χ.Α. του αστικού κόσμου. Η εκκίνησή της έγινε από τη διακυβέρνηση του ακροδεξιού με φασιστικές ροπές Σαμαρά και των συν αυτό, και τις συλλήψεις μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Προσπερνώντας όμως την αφήγηση της κυριαρχίας περί δύο άκρων, εξίσωσης/καταδίκης της βίας, συνταγματικότητας/νομιμότητας, είναι σημαντικό να δούμε οι ίδιοι (ιδιαίτερα όσον αφορά τη Ν.Δ.) που χρησιμοποιούν αυτήν τη γλώσσα τόσο τι πρεσβεύουν ιστορικά και αξιακά όσο και ποια σύνθεση εκφράζουν στο εσωτερικό τους ως κόμμα αλλά και κοινωνική παράταξη, ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό.
Το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια αποτελεί έναν βαθιά ριζωμένο ιδεολογικό κορμό του συντηρητικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας και της παραδοσιακής ελληνικής δεξιάς. Η έκφραση αυτού του ιδεολογήματος βρήκε ως κομβικό σημείο, ώστε να ξεδιπλώσει τα εθνικιστικά και αλυτρωτικά της χαρακτηριστικά, τα συλλαλητήρια για το όνομα της Μακεδονίας. Συγκεντρώσεις, επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους και καταλήψεις , επιθέσεις σε μετανάστες, εθνικιστικές μαθητικές καταλήψεις ήταν κάποια από τα σημεία όπου έγινε σαφές πως ακόμη κι αν η παρουσία οργανωμένων φασιστικών ομάδων έχει μια πτωτική πορεία τόσο στον δημόσιο λόγο όσο και στο δρόμο, αυτό δεν σταμάτησε ένα πλήθος ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές και δυναμικές να συσπειρωθεί κάτω από την ομπρέλα του έθνους, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και με μαχητικά χαρακτηριστικά που θυμίζουν τάγματα εφόδου. Μια συσπείρωση που σε αντίθεση με τον αυθόρμητο χαρακτήρα που προσπάθησαν τα ΜΜΕ να της φορέσουν, δημιουργήθηκε, ενισχύθηκε και οδηγήθηκε με την ενεργοποίηση κράτους και παρακράτους. Μητροπολίτες ναύλωναν λεωφορεία για να μεταφέρουν το ποίμνιο, απόστρατοι αξιωματικοί κήρυτταν την αντίσταση στη συμφωνία των Πρεσπών, αντιδραστικοί σύλλογοι γονέων κινητοποιούσαν τους μαθητές ενώ ταυτόχρονα ένας ακροδεξιός συρφετός εκπορευόμενος από επίδοξους κυβερνώντες καλούσε στα συλλαλητήρια που διάφοροι εφοπλιστές και νέο-κρίσοι υποστήριζαν χώνοντας φράγκα σε "Μακεδονικές Επιτροπές". Μια συσπείρωση που ακόμα και μετά το πέρας των συλλαλητηρίων, στον απόηχό της, άφησε μια ρατσιστική δολοφονία, αυτήν του Petrit Zifle στην Κέρκυρα. Μια δολοφονία - απότοκο των κάθε λογής μισαλλόδοξων ιδεολογημάτων που καλλιεργούνται καθημερινά Ο Petrit δολοφονήθηκε από μεμονομένο χρυσαυγίτη και όχι από οργανωμένο τάγμα εφόδου , με την αιτία να είναι η γνώμη που εξέφρασε ο Petrit σε συζήτηση που έλαβε χώρα σε καφενείο της Λευκίμμης για το ζήτημα του ονοματολογικού.
Σκιαγραφώντας την ανάδειξη όλο και περισσότερων ακροδεξιών/φασιστικών φαινομένων και νοημάτων στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αποτελεί καίριο σημείο τόσο η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου όσο και το μιντιακό παραλήρημα που ακολούθησε. Αναδείχθηκε η παρουσία κανιβαλικών αντανακλαστικών και η «ιερή» αξία της ιδιοκτησίας, όπου η προστασία της ιεραρχείται ως ανώτερη της ανθρώπινης ζωής. Στοιχεία που αναπήδησαν από τα γεγονότα εκείνων των ημερών, εξ αφορμής των ταυτοτήτων του Ζακ, ήταν η στοχοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων (χρήστες ναρκωτικών ουσιών, οροθετικούς, μετανάστες, μικροπαραβατικούς, "μη παραγωγικούς") ως υπαίτιους μιας κατάστασης που απειλεί την ιδιοκτησία, την ευημερία και φέρει συνεπώς ανασφάλεια στους "φιλήσυχους" και νομοταγείς πολίτες του κέντρου της Αθήνας. Κάπως έτσι, το κράτος έρχεται να απαντήσει στο προαναφερθέν ερώτημα της ασφάλειας, που το ίδιο θέτει διαχρονικά, και να ικανοποιήσει το υποτιθέμενα από τα κάτω αίτημα για νόμο και τάξη. Τη μπότα και το γκλόμπ του μπάτσου θα συμπληρώνει η λυσσασμένη μανία του κοινωνικού κανίβαλου, ο οποίος στον ταξικό πόλεμο αποφασίζει να πατήσει επι πτωμάτων για να εξασφαλίσει την εύνοια του δυνάστη του διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα.
Εν κατακλείδι, το ιστορικό αφήγημα του φασισμού, που εξυπηρετεί την εκάστοτε εξουσία, παίρνει μορφή όταν έρχεται σε συνεργασία με το κράτος και το κεφάλαιο. Ανάλογα με τη φάση που βρίσκονται, επιλέγουν να φέρουν ή όχι στο προσκήνιο τους φασίστες. Απέναντι σε αυτήν τους την κίνηση, αλλά και απέναντι σε όσους/ες στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο παίρνουν θέση δίπλα στα αφεντικά, απέναντι σε όλο το ζόφο καραβανάδων, ψεκασμένων, εθνικιστών, χουντοπαπάδων και περήφανων πατριωτών, στις μισαλλόδοξες κραυγές τους, απέναντι στο κάθε μαχαίρι που θέλει να στραφεί στους απόκληρους/ες, στους αγωνιστές/τριες, στους αντιφασίστες/τριες, στήνουμε το οδόφραγμά μας ενδυναμώνοντας τον καθολικό αγώνα απέναντι στο καπιταλιστικό οικοδόμημα που γεννά τις ταξικές/κοινωνικές αντιθέσεις και διαχέει το δηλητήριο του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας. Για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ - ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 18/9 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ
Να συντρίψουμε το φασισμό στις συνειδήσεις και στην καθημερινότητα
Καθημερινός, μαχητικός, αντιεξουσιαστικός αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο
Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση, τους πολέμους, την περιχαράκωση των ζωών μας
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας / Κάθε Δευτέρα στις 19:00 στο Παράρτημα asapatras.espivblogs.net / asapatras@espiv.net
ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Έξι χρόνια συμπληρώνονται από την παρακρατική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, του αντιφασίστα Killah-P από το μαχαίρι του φασίστα χρυσαυγήτη Ρουπακιά, στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 .Το επόμενο απόγευμα της δολοφονίας, πάνω από 20000 άτομα πλημμυρίζουν τους δρόμους του Κερατσινίου, εκφράζοντας την οργή τους, κάτι που βέβαια αντιμετωπίζεται άμεσα με σφοδρή επίθεση από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, πίσω από τις οποίες παράλληλα ενεργούν ανενόχλητα ομάδες φασιστών. Εικόνα πολύ γνωστή που απεικονίζει τις σχέσεις κράτους-παρακράτους. Ο φασισμός εξάλλου είναι γέννημα και ουσιαστικός μηχανισμός του συστήματος που το γεννάει, του κράτους και του κεφαλαίου. Ακόμα και η μεταγενέστερη δίωξη των φασιστών δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως μια πράξη "αντιφασισμού", ούτε καν ως μια πράξη "δικαιοσύνης". Αλλά μια πράξη ξεπλύματος των φασιστών (απόδειξη αυτού, απόφαση του δικαστηρίου στους 2 χρυσαυγήτες για την επίθεση στο συνεργείο, αλλά και η πτώση στα μαλακά των δολοφόνων φασιστών χρυσαυγητών του Σαχζάτ Λουκμάν).
Η δολοφονία του Παύλου ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά του αγώνα, στο πετσί των δομών αντίστασης, των αγωνιστών, της κουρασμένης από την καθημερινή καταπίεση κοινωνίας, που παλεύει για επιβίωση. Και αυτό γιατί όταν το κράτος και το κεφάλαιο δεν μπορούν να καταφέρουν τους στόχους του με "νόμιμους" τρόπους, ξεφουρνίζουν το παρακράτος (που μέχρι τότε σιγοβράζει στο καζάνι της νεοφιλελεύθερης-ακροδεξιάς ατζέντας), που επικουρικά πλάι στην επίσημη καταστολή προσπαθεί να διασπείρει το φόβο και να σβήσει κάθε εστία αντίστασης.
Έξι χρόνια μετά, μπορεί η συγκυρία να έχει αλλάξει, μπορεί το πολιτικό προσκήνιο να διαφοροποιείται από εκείνο του 2013, αλλά οι μηχανισμοί του κράτους παραμένουν σταθεροί. Το γεγονός ότι η χρυσή αυγή δεν έχει θέση στην βουλή (παρόλο που κατέχει θέσεις σε δημοτικά συμβούλια, ευρωβουλή κτλ.), δεν σηματοδοτεί και το τέλος του φασισμού. Όντας παρακράτος μπορεί να λειτουργεί από όπου και να βρίσκεται Η πρακτική και η εμφάνιση του παρακράτους μπορεί να αλλάζει, παρόλα αυτά πάντα υπάρχει και οφείλουμε να το καταστρέψουμε. Καμία δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε από κανένα δικαστήριο και ποτέ ο φασισμός δεν βρήκε αναχώματα από τους μηχανισμούς του κράτους. Καμία καταδίκη (αν υπάρξει) δεν θα είναι ποτέ αρκετή για να τσακιστεί ο φασισμός και το σύστημα που το γεννάει. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο και μόνο οι από τα κάτω έχουν την δυνατότητα να συντρίψουν τους φασίστες και τον φασισμό.
Ο φασισμός ανέκαθεν ήταν το μακρύ χέρι του κράτους. Οι επιθέσεις, άλλοτε κοινές, άλλοτε με διαφορά φάσης, σε κοινούς στόχους είναι η απόδειξη της σχέσεις αυτής. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης μεταναστών αλλά και των επιθέσεων στις πολιτικές καταλήψεις, οι επιθέσεις σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε συνδικαλιστές, σε κοινωνικούς χώρους αγώνα, σκιαγραφούν τον κοινό χάρτη των επιθέσεων από κράτος και φασίστες. Η νέα κυβέρνηση που προσπαθεί να δείξει τα δόντια της εξαρχής, έχει κάνει ξεκάθαρο, ποιοι είναι στο άμεσο στόχαστρό της, ποιοι χαλάνε την εικόνα του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος και ποιοι βάζουν σε κίνδυνο τους σχεδιασμούς της (είτε οικονομική "ανάπτυξη" είτε ανάπτυξη εθνικής συνείδησης κτλ). Δεν άργησε λοιπόν να χτυπήσει δομές προσφύγων, χτυπώντας έτσι όχι μόνο τα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας, αλλά παράλληλα τις δομές που τους φιλοξενούσαν και βρίσκονταν εκτός του έλεγχού της . Δεν άργησε να χτυπήσει ευρύτερα τον κόσμο του αγώνα, αναγγέλλοντας έτσι πιο είναι το μέλλον που επιφυλάσσει το κράτος για το σύνολο της κοινωνίας.
Οφείλουμε παρόλα αυτά να διευρύνουμε το έδαφος όπου φυτρώνουν οι σπόροι της ελευθερίας, να δημιουργήσουμε, και να συμμετέχουμε σε δομές στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, προκειμένου να αντεπιτεθούμε στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Ο Παύλος, ο Σαχζάτ, ο Αλέξης, ο Μιχάλης ζουν μέσα από τους αγώνες του σήμερα. Ζουν μέσα από την ιστορική μνήμη που καλούμαστε να κρατάμε ζωντανή. Ζούν στην φωτιά κάθε αντίστασης και φωτίζουν τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας.
Για τους χιλιάδες νεκρούς που μετράει η τάξη μας, για να μην ξανά θρηνήσουμε νεκρό αδερφό. Για την ίδια την ζωή, αγώνας, αντίσταση, αντεπίθεση. Για την δημιουργία ενός άλλου κόσμου, ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ - ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
ΟΥΤΕ ΜΕ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ-
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ο ΑΓΏΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ - ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΠΑΤΡΑΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/9 ΣΤΙς 18.00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Πάτρα, Σεπτέμβρης '19
Πρωτοβουλία αναρχικών