Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019 στις 17.00
Φεστιβάλ για το Άσυλο
Πρόγραμμα Φεστιβάλ
Asylum Festival - Φεστιβάλ για την Υπεράσπιση του Ασύλου
στα Γρασίδια Φιλοσοφικής (ΑΠΘ)
--------------------------------------------------
04 Οκτωβρίου:
17:30: Workshop: "Ιστορική Αναδρομή και Νομικός Ορισμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου από τη Χούντα έως Σήμερα"
Μπάμπης Κουρουνδής, Μέλος ΔΣ ΔΣΘ, Διδ. Νομικής ΑΠΘ
Ανδρέας Τάκης, Επίκουρος Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ
19:30: Συνέλευση "Πως οργανώνουμε την κοινωνική υπεράσπιση του Ασύλου"
Παρεμβαίνουν:
Γρηγόρης Μανιάτης, Πανεπιστημιακό Κίνημα του '11
Δημοσθένης Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος, Δεκέμβρης του '08
Ανδρέας Θεοδωρίδης, Κίνημα του '06-07
23:00: Πάρτυ Έναρξης
--------------------------------------------------
05 Οκτωβρίου:
17:30: Workshop "Ο μύθος της ανομίας και της εγκληματικότητας"
Λουκία Αργυριάδου, Συλλογικότητα Κιουρί@
Δημήτρης Κόρος, Νομικός, Διδ. Εγκληματολογίας ΔΠΘ
19:30: Κεντρική Εκδήλωση "Το Πανεπιστημιακό Άσυλο Κοινωνικό και Πολιτικό Δικαίωμα"
Παρεμβαίνουν:
Ρόζα Δασκάλου - Χριστάκη, Μαθήτρια
Λευτέρης Κιοσέογλου, Πρόεδρος Εργαζομένων ΣΙΔΕΝΟΡ
Σπύρος Μαρκέτος, Επίκουρος Καθηγητής ΑΠΘ
21:30: Συναυλία
Στη συναυλία συμμετέχουν:
Δημήτρης Ζερβουδάκης
Bailemos
Σοροκάδα
Ρουμπαγιάτ
+ Καλλιτέχνες Έκπληξη
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Στον χώρο του Φεστιβάλ θα υπάρχουν προϊόντα της ΒΙΟΜΕ, βιβλιοπωλείο, κουζίνες και θεματικές εκθέσεις.
Κείμενο:
Κάτω τα Χέρια από το Άσυλο
Η Ιστορική Σημασία του Ασύλου
Στις 8 Αυγούστου ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας για την κατάργηση του ασύλου, όπου λειτούργησαν ως προπομπός συγκεκριμένα σημεία του γνωστού πορίσματος Παρασκευόπουλου.
Επιχειρείται εδώ και αρκετά χρόνια να αποσυνδεθεί το άσυλο από τον κοινωνικό του ρόλο, να συνδεθεί με την οικονομία της αγοράς, την επιστήμη της διαχείρισης και των τεχνοκρατών, ώστε τελικά να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις ταγές του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού.
Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη οπτική, στον αντίποδα της ιδεολογικά φορτισμένης προβολής που κάνουν πάνω του οι νεοφιλελεύθεροι και ακροδεξιοί για να ικανοποιήσουν την ιδεολογική τους εμμονή για στρατιωτικοποίηση, καταστολή, έλεγχο και πειθάρχηση. Το πανεπιστημιακό άσυλο εμφανίστηκε την εποχή του Μεσαίωνα για να εγγυηθεί έναν χώρο μάθησης, αναζήτησης της γνώσης και ανταλλαγής ιδεών ενάντια στη μονολιθικότητα της εκκλησιαστικής και πολιτικής εξουσίας. Το πανεπιστημιακό κίνημα σήμερα, μέσω της λειτουργίας του ασύλου, αλλά και του κόσμου που δραστηριοποιείται μέσα σε αυτό, παλεύει σκληρά για να μην χάσει τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του και να επανανοηματοδοτήσει την έννοια του universitas (δηλαδή της ελεύθερης κοινότητας διδασκάλων και μαθητών, όπως αυτή κατοχυρώθηκε στη Μπολόνια τον 11ο αιώνα) απέναντι στην αγορά, η οποία το αντιλαμβάνεται ως εργοστάσιο παραγωγής πειθήνιων δούλων που θα κληθούν να ικανοποιούν τις ορέξεις των αφεντικών για 400 και 500 ευρώ χωρίς να διαμαρτύρονται.
Το πανεπιστημιακό άσυλο λειτουργεί ως η δικλείδα ασφαλείας απέναντι στην αυθαιρεσία του κράτους και της αγοράς. Αποτέλεσε και αποτελεί τον χώρο συσπείρωσης των πιο δυναμικών κομματιών της κοινωνίας και αυτό έχει φανεί και από τη νεότερη ιστορία του, από το φοιτητικό κίνημα του '06-'07, την εξέγερση του 2008 αλλά και τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες κατά την περίοδο των πλατειών και των κατειλημμένων χώρων στα πανεπιστήμια.
Ανασκευή της Κυρίαρχης Ρητορικής Κατά του Ασύλου
Παρ' όλα αυτά, ο θεσμός του ασύλου έρχεται να διαστρεβλωθεί από την κυρίαρχη ρητορική, με αποκορύφωμα αυτήν της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία περιστρέφεται γύρω από το πρόσχημα της παραβατικότητας/ασφάλειας και του ευρωπαϊκού εξορθολογισμού. Ο μύθος ότι το άσυλο είναι ο λόγος ύπαρξης του ναρκεμπορίου, των κλοπών και των βιασμών αποδομείται από την ίδια τη νομοθεσία που καταργήθηκε, η οποία προέβλεπε τη δίωξη για τέτοια κακουργήματα, απέναντι στα οποία, όμως, η αστυνομία είχε επιλέξει ρόλο διαχειριστή ή έκανε τα στραβά μάτια. Καθώς, όμως, τα παραπάνω αποτελούν κοινωνικά και μητροπολιτικά φαινόμενα, η εμφάνιση τους στα Πανεπιστήμια συμβαίνει για τους ίδιους λόγους με την εμφάνισή τους έξω από αυτά, καθιστώντας την αύξηση της καταστολής στο χώρο του ασύλου ένα μέτρο που δεν φέρει κανένα, αν όχι και το αντίθετο, αποτέλεσμα. Μια ματιά μάλιστα στα παρακάτω στοιχεία αρκεί για να καταλάβουμε ότι ο χώρος του πανεπιστημίου κάθε άλλο παρά εστία εγκληματικότητας αποτελεί: το 2017 καταγράφηκαν 53 περιστατικά βίας σε σύνολο 200.000 μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας με βάση τα στοιχεία της αστυνομίας, την ώρα που η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει 2054 αδικήματα ανά 100.000 κατοίκους στην επικράτεια. Αν το πρόβλημα της ΝΔ ήταν η ασφάλεια από το εμπόριο ναρκωτικών, τους βιασμούς και τις κλοπές δεν θα συμμαχούσε με την ολιγαρχία και το κεφάλαιο (νόμιμο και παράνομο), δεν θα αναπαρήγαγε την πατριαρχία, δεν θα συνέβαλε με τις πολιτικές της στην υποβάθμιση των δομών απεξάρτησης και στην περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας. Εξάλλου, ένα αποστειρωμένο, τεχνοκρατικό πανεπιστήμιο, χωρίς τη δραστηριότητα των Φοιτητικών Συλλόγων, χωρίς εκδηλώσεις και προβολές, χωρίς την αμφισβήτηση και τη ζωντάνια της πανεπιστημιακής κοινότητας, δεν θα είναι ασφαλές. Σε ένα campus έρημο και κλειστό, όπως μια "σκοτεινή" και επικίνδυνη γειτονιά, η παραβατικότητα θα αυξηθεί. Η μεταφορά άλλωστε της διακίνησης ναρκωτικών εντός ΑΠΘ ακολουθεί την προηγούμενη νομοθετική κατάργηση του ασύλου το 2011. Έτσι, καταλήγουμε στο επόμενο επιχείρημα κατά του ασύλου που αφορά τα πανεπιστήμια της νεοφιλελεύθερης Δύσης, που τόσο θέλουν οι κυβερνώντες να φτάσουν, ακόμα κι αν τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια έχουν αποδειχθεί συχνά καλύτερα ή ισάξια. Σε αυτά τα πανεπιστήμια -πρότυπα, όπου το δημόσιο εισφέρει πολλά περισσότερα κονδύλια και το κεφάλαιο κυριαρχεί, με τα υψηλά δίδακτρα και το face-control, η απουσία ασύλου δεν έχει καταφέρει να εξαλείψει την παραβατικότητα (αυτό που υπόσχεται η κυβέρνηση ΝΔ). Πρακτικά φοιτήτ(ρι)ες και μη, εξακολουθούν να κάνουν διακίνηση ναρκωτικών, να πέφτουν θύματα κλοπών κ.α.
Ο Πραγματικός Σκοπός Κατάργησης του Ασύλου
Οπότε, ο πραγματικός σκοπός κατάργησης του ασύλου δεν είναι η πάταξη της εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια, αλλά η καταστολή των αγώνων φοιτητών και εργαζομένων και ο περιορισμός της δυνατότητας αντίδρασής τους σε πολιτικές που επιτίθενται στα συμφέροντα τους, αλλά και στα συμφέροντα της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Έχει αποδειχθεί στο παρελθόν πως το φοιτητικό κίνημα παλεύει όχι μόνο ενάντια σε πολιτικές που πλήττουν τους ίδιους τους φοιτητές, αλλά και ενάντια σε σκληρές πολιτικές που επιτίθενται στην κοινωνία στο σύνολο της. Η υπουργός παιδείας έχει δηλώσει ανοιχτά την πρόθεση της κυβέρνησης για μαζικές διαγραφές φοιτητών και περαιτέρω εμπορευματοποίηση της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτά τα μέτρα έρχονται στο πλαίσιο εντατικοποίησης των σπουδών με σκοπό τη δημιουργία πειθήνιων φοιτητών/μελλοντικών εργαζομένων και τον αποκλεισμό της εργατικής τάξης από την εκπαίδευση. Μια άλλη πρόθεση της κυβέρνησης είναι η προώθηση της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας του ελληνικού πανεπιστημίου, με σκοπό τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την αντικατάστασή της από δίδακτρα και επιχειρήσεις, με τη συνακόλουθη προσαρμογή της επιστημονικής έρευνας στις ανάγκες του χρηματοδότη. Είναι προφανές πως τόσο τα μέτρα εντατικοποίησης των σπουδών, όσο και τα μέτρα εμπορευματοποίησης των πανεπιστημίων, θα συναντήσουν την αντίδραση των φοιτητών, των οποίων τα συμφέροντα απειλούνται. Οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις και η οργάνωση αγώνα αποτελούν ένα αποτελεσματικό όπλο - απάντηση στις πολιτικές αυτές. Για να μπορέσει λοιπόν η κυβέρνηση να περάσει τα επιθυμητά για αυτήν μέτρα, πρέπει πρώτα να διασφαλίσει πως η αντίδραση των φοιτητών θα είναι η ελάχιστη δυνατή. Αυτό προσπαθεί να πετύχει η κατάργηση του ασύλου, δυσχεραίνοντας τις απόπειρες αντίδρασης και διεκδίκησης των φοιτητών, με το σπάσιμο καταλήψεων, την εκκένωση πολιτικών χώρων κλπ.
Ο Ρόλος του Ασύλου για Εμάς
Το πανεπιστήμιο για εμάς είναι ο χώρος που δεν έχει καμία θέση η καταστολή, αλλά η αμφισβήτηση. Υπερασπιζόμαστε και θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το άσυλο καθώς αυτό ολοκληρώνει την έννοια της πανεπιστημιακής-ακαδημαϊκής γνώσης, διασφαλίζει τον δημόσιο, δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και την ανεμπόδιστη ανταλλαγή εργαλείων αγώνα από και προς την κοινωνία. Το άσυλο είναι κοινωνικό κεκτημένο και ως τέτοιο έχει υπάρξει κέντρο κοινωνικών αγώνων ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, σκοταδισμό και καταπίεση. Είναι ο χώρος στον οποίο καλούμαστε να ασχοληθούμε με τις επιστήμες και επιλέγουμε να το κάνουμε σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα μας και τις κοινωνικές ανάγκες της εποχής μας. Οφείλει να είναι πεδίο ανεξάρτητης, από στρατό και αγορά, έρευνας που θα δίνει ουσιαστικές και επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις σε ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία μας, ειδικά στις περιπτώσεις όπου η ερεύνα συγκρούεται με συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων, όπως στην περίπτωση καύσης απορριμμάτων, για την οποία η επιστημονική κοινότητα δεν λαμβάνει θέση. Αντιλαμβανόμαστε αυτόν τον χώρο ως πεδίο πολιτικής δράσης και αντίστασης (γενικές συνελεύσεις, στέκια, εκδηλώσεις). Οι φοιτητές πρέπει να έχουμε λόγο για τις σπουδές μας και να μπορούμε να διεκδικούμε καλύτερους όρους ζωής συνολικότερα. Συλλογικά και με αλληλεγγύη εναντιωνόμαστε στον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό που καλλιεργείται. Το πανεπιστήμιο για το οποίο αγωνιζόμαστε ανήκει σε όλη την κοινωνία, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, τάξης, πολιτικών πεποιθήσεων και άλλων κοινωνικών διακρίσεων με ελεύθερη πρόσβαση σε διαλέξεις σίτιση κλπ. Στο πανεπιστήμιο για το οποίο αγωνιζόμαστε δεν χωράνε φασίστες, ρατσιστές, ομοφοβικοί. Αποτελεί χώρο διακίνησης ιδεών και πρακτικών, κάτι που απαιτεί την ελευθερία του λόγου, την πολιτική ζύμωση και τις πολιτιστικές δράσεις, χωρίς λογοκρισία και έλεγχο, πόσο μάλλον χωρίς τον φόβο αστυνόμευσης.
Το Άσυλο είναι κοινωνικό και πολιτικό δικαίωμα, αναγκαίο για μας τους πολλούς, τις φτωχές, τους εκμεταλλευόμενους, τις καταπιεσμένες. Η απόφαση της Κυβέρνησης της ΝΔ να το καταργήσει μας πεισμώνει, μας αφυπνίζει! Μας προϊδεάζει για το περίκλειστο πανεπιστήμιο (με ταξικούς, φυλετικούς και έμφυλους φραγμούς) που θέλει να επιβάλει και μας κινητοποιεί υπέρ της προάσπισης ενός Πανεπιστημίου ανοικτού στην κοινωνία με επικοινωνία γνώσεων, δράσεων και ιδεών από και προς τους από-κάτω στα πλαίσια μίας μόνιμης, ελεύθερης ιδεολογικής ζύμωσης και ανεμπόδιστης ανταλλαγής εργαλείων αγώνα.
Θεωρούμε το θέμα του Ασύλου ζωτικής σημασίας για το Πανεπιστήμιο και την Κοινωνία για αυτό επιβάλλεται να γίνει μια διευρυμένη και μαζική προσπάθεια προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης του. Με αυτό το σκεπτικό καλούμε συλλόγους, σωματεία, φοιτητές, υπ. διδάκτορες, νέους ερευνητές και συνολικά την πανεπιστημιακή κοινότητα στη συνδιοργάνωση ενός ανοιχτού φεστιβάλ για το Άσυλο.
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ, εκτιμούμε πως πρέπει να αναλυθούν διάφορες πτυχές (πολιτικές, κοινωνικές, ιστορικές, νομικές κοκ) του ζητήματος, να λάβει χώρα μια ανοιχτή συνέλευση-εκδήλωση για τον συντονισμό της δράσης μας και μια μεγάλη συναυλία που θα καλεί την κοινωνία και τη νεολαία εντός του ασύλου.