Τρίτη 11 Ιουνίου 2019 στις 9.00 πμ
Συμπαράσταση στην εκδίκαση υπόθεσης βιασμού της Λ.
Τον Αύγουστο του 2017 η Λ. και η παρέα της αποφάσισαν να περάσουν τις διακοπές τους σε ένα νησί γνωστό για την ηρεμία και τη γαλήνη που υπόσχεται στους ταξιδιώτες. Ένα από τα πρώτα βράδια τους στο νησί η Λ. βρίσκεται με έναν παιδικό της φίλο σε παραθαλάσσιο μπαρ. Λένε τα νέα τους, πίνουν μπύρες, γελάνε.
Στο χώρο δε λείπει η παρουσία ματσό, παραβιαστικών ανδρών, όπως στην πλειοψηφία των μπιτς μπαρ άλλωστε. Ένας από αυτούς την τραβά να χορέψουν επίμονα, παρά την άρνηση και την αντίστασή της. Η βραδιά περνά ευχάριστα για όλη την παρέα της Λ. μέχρι που αντιλαμβάνονται πως η ίδια απουσιάζει για ώρα. Ανησυχούν. Την αναζητούν. Τη βρίσκουν στην παραλία, σε κατάσταση πλήρους αναισθησίας εξαιτίας της σπάνιας ασθένειας επιληπτικής μορφής και κατανάλωσης αλκοόλ. Δίπλα της ο τύπος που την τραβούσε να χορέψουν νωρίτερα το ίδιο βράδυ, κοιμάται γυμνός. Τον κυνηγούν. Οι ιδιοκτήτες και οι θαμώνες του μπαρ τον φυγαδεύουν, με την αξιοζήλευτη αλληλεγγύη που η προστασία του ανδρικού προνομίου επιδεικνύει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Από την επόμενη μέρα η Λ. τον ψάχνει επίμονα, δε θέλει να φύγει χωρίς να του δώσει να καταλάβει πως τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές. Συναντά όλες τις αντιστάσεις από την τοπική κοινωνία στο να της δώσουν τα στοιχεία του. Όταν εν τέλει τον εντοπίζει μαθαίνει για πρώτη φορά από το στόμα αυτού πως εκείνο το βράδυ, και ενώ η ίδια βρισκόταν σε κωματώδη κατάσταση στην παραλία, «έκαναν απλά σεξ και φαινόταν πως το ήθελε και η Λ.».
Παρά το ψυχικό τραύμα και το σοκ που υπέστη από την - εκ των υστέρων γνώση - του τι της είχε συμβεί η Λ. αποφασίζει πως δε θέλει να κρατήσει το στόμα της κλειστό, δε θέλει να το «ξεχάσει», θέλει να δει αυτόν τον βιαστή να πληρώνει τις συνέπειες των πράξεών του.
Η συνέχεια της ιστορίας είναι λίγο πολύ η ίδια για κάθε μία από εμάς που αποφασίζει να καταγγείλει. Όπως λέει η ίδια:
«Μετά το βιασμό, βιάζεσαι κάθε µέρα από το σύστημα. Εγώ το βίωσα αυτό από τη στιγμή που έμαθα πως βιάστηκα και λέω πως έμαθα γιατί λόγω της κατάστασής μου δεν είχα καμία επίγνωση, καμία ανάμνηση, πόσο μάλλον ικανότητα να εκφράσω τη συναίνεσή μου σε οποιαδήποτε πράξη.
Έπρεπε πρώτα να τα βάλω µε την μικρή κοινωνία που υποστηρίζει κάθε βιαστή χωρίς να πιστεύει τα λεγόμενα µιας κοπέλας που λέει πως βιάστηκε µε τον ιατροδικαστή που τόλμησε να µου πει πως ήταν λογικό να µε βιάσουν µε τέτοιο µαγιό που φορούσα µε τον γυναικολόγο που αφού µου έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις µου πρότεινε να παντρευτώ, γιατί εξάλλου για αυτόν είμαι σε ηλικία γάµου, για να µε προσέχει πάντα κάποιος και να µη µου συµβαίνουν τέτοια με τους φίλους µου άντρες που δεν µπόρεσαν να διαχειριστούν την κατάσταση και µου έκαναν απαράδεκτες ερωτήσεις».
Εμείς όμως πιστεύουμε τη Λ. και κάθε άλλο βιασμένο υποκείμενο! Τη Λ. και κάθε μία από μας που δέχτηκε αυτή τη φρικτή επίθεση στο σώμα της, στη σεξουαλική ελευθερία της, που ένιωσε το λόγο της να αμφισβητείται από αρσενικά που της έλεγαν πως τα θελε και αυτή, που ανέχτηκε τα τραυματικά σχόλια των « ειδικών » που υποτίθεται είναι εκεί για να βοηθούν τα θύματα έμφυλης βίας.
Η περίπτωση της Λ. για εμάς είναι ξεκάθαρο πως αποτελεί βιασμό. Όχι απλά δεν υπήρχε συναίνεση αλλά υπήρχε πλήρης αδυναμία να εκφραστεί η οποιαδήποτε βούληση.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΤΟΠΑΛΟΥΔΗ, ΤΗΝ Λ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ!
ΔΕ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ, Ή ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ, Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ!
Την Τρίτη 11-6, στις 9:00 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πειραιά ενώνουμε τις φωνές μας για να στηρίξουμε τη Λ. στην εκδίκαση της υπόθεσης.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ!
πηγή : https://www.facebook.com/events/4702272037359…
πηγή : email που λάβαμε στις 9 Ιούνιος 22h