Τρίτη 21 Μαίου 2019 στις 18.00
Μοτοπορεία για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα
ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο
Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο . Γι' αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Κασσαβέτειας
2.5.2019
Συνέλευση αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα
Την Τρίτη 21 Μάη θα γίνει μοτοπορεία με έναρξη το Πολυτεχνείο ΑΠΘ, στις 18:00.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
«Η δική μας συνείδηση τροφοδοτείται από τη μνήμη των αγώνων, να το πούμε άλλη μια φορά, για να το καταλάβουνε, ότι αυτήν τη μνήμη ξέρουμε να την υπερασπίζουμε με κάθε κόστος»
Δ. Κουφοντίνας
Την Πέμπτη 2 Μαΐου, αφού πραγματοποιήθηκε το συμβούλιο φυλακής στο Βόλο, ο Δ. Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας αντιστεκόμενος για ακόμη μία φορά στο εκδικητικό κόψιμο των αδειών που δικαιούται. Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου έβαλε βέτο στη χορήγηση άδειας, καθώς όπως σημείωσε και ο ίδιος δεν του επέτρεπε η συνείδησή του να παραχωρήσει την άδεια, ενώ αναφέρθηκε σε μία φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Δ. Κουφοντίνας σε παλαιότερη δήλωσή του, για το «κόκκινο νήμα των αγώνων», πράγμα που καταδεικνύει ότι οι λόγοι μη χορήγησης άδειας είναι πολιτικοί και όχι γραφειοκρατικοί. Παρά το γεγονός ότι στο νόμο για τις άδειες δεν προβλέπεται καμία δήλωση μετάνοιας είναι φανερό ότι αυτό που ζητάνε οι εξουσιαστές, είναι η συντριβή του πολιτικού αντιπάλου, μέσω της αποκήρυξης της ιδεολογίας και η σκληρή τιμωρία όσων δεν συμμορφώνονται, ώστε το παράδειγμά τους να λειτουργήσει εκφοβιστικά.
Ο Δ. Κουφοντίνας στερούταν αδειών τα τελευταία 7 χρόνια καθώς όπως υποστήριζε το ΣτΕ έχει «στρεβλή ιδεολογία» και δεν έχει δείξει καμία μεταμέλεια για τις πράξεις του. Το Νοέμβριο του 2017, μέσα σε κλίμα μιντιακής τρομο-υστερίας, έπειτα από πιέσεις και δράσεις ενός πανελλαδικού κινήματος αλληλεγγύης και χάρη στην απεργία πείνας του ίδιου και του πολιτικού κρατούμενου Κώστα Γουρνά, ξεκίνησε να παίρνει τακτικά άδειες, οι οποίες ωστόσο διακόπηκαν μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Χρησιμοποιώντας για ακόμη μία φορά το μόνο όπλο που έχει διαθέσιμο μέσα στη φυλακή, το σώμα του, τον περασμένο Μάιο πραγματοποίησε για ακόμα μια φορά απεργία πείνας με αίτημα να λαμβάνει κανονική τακτική άδεια και να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο.
Μέσω της συγκεκριμένης υπόθεσης το κράτος παρουσιάζεται ως κληρονόμος αλλά και ως συνεχιστής της μετεμφυλιακής πραγματικότητας και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Όση ρητορική και να ρίχνουν τα διάφορα παπαγαλάκια του, όση σπέκουλα και να κάνουν οι εντεταλμένοι σε υπηρεσία δημοσιογράφοι, οι απορριπτικές αποφάσεις έχουν εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι στο ήθος του αγωνιστή, απέναντι σε όσους δεν μετανιώνουν, δεν αποστρατεύονται, δεν κάνουν δηλώσεις μετάνοιας και δεν αποκηρύσσουν τα πιστεύω τους.
Η φοβικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ο Κουφοντίνας πηγάζει από το μίσος που το κράτος τρέφει για όσους αμφισβητούν το πλαίσιο εξουσίας του.
Το κράτος γνωρίζει καλά ότι στη συνείδηση της ελληνικής κοιωνίας η φιγούρα του κλέφτη, του αντάρτη, του εχθρού της εξουσίας ασκούσε και θα ασκεί γοητεία. Ήταν και θα είναι συνδεδεμένη στην συνείδησή του φτωχού κόσμου αυτή η φιγούρα με τον χαρακτήρα του κοινωνικού αγωνιστή. Η φοβικότητα του καθεστώτος πηγάζει από την κληρονομιά της ιστορικής του ύπαρξης, η οποία είναι συνυφασμένη με τα τανκ του Σκόμπυ το '44 και τις ναπάλμ των Αμερικάνων το '49.
Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του ελληνικού κράτους έρχεται να θέσει σε ειδικό καθεστώς εξαίρεσης τον αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα καθώς του αφαιρεί το δικαίωμα αδειοδότησης ως κρατούμενου και αυτό γιατί με βάση την αντίληψη του κράτους οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι αμετανόητοι είναι εν ενεργεία παραβατικοί, είναι εχθρός. Είναι προφανές ότι η κυρίαρχη κρατική στρατηγική έχει ως στόχο την εδραίωση της καταστολής σε κάθε κοινωνικό πεδίο και τη διάχυση του φόβου στα πληβειακά στρώματα, ώστε να τρομοκρατήσει αυτούς που αγωνίζονται και να κάμψει κάθε ταξική και κοινωνική αντίσταση.
Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, πάντα τίθεται ως πρωτεύον το ζήτημα της ασφάλειας. Ο εσωτερικός εχθρός, που υφαίνεται συνεχώς μέσα στο πλαίσιο του δόγματος της «μηδενικής ανοχής» και ανασύρεται στην επιφάνεια όταν πλέον τα αποθέματα κοινωνικής αντοχής στερεύουν, έρχεται να επιτελέσει τον αποδιοπομπαίο τράγο, μια πάγια τακτική της εξουσίας να στρέψει την κοινωνική οργή προς την κατεύθυνση εκείνη, η οποία όχι μόνο δεν την πλήττει αλλά σε τελικό στάδιο την ενδυναμώνει, καθώς καταφέρνει να αποποιηθεί όλες εκείνες τις ευθύνες που εγγενώς φέρει για τη βάθεμα της κοινωνικής συντριβής. Στρέφει, λοιπόν το δάκτυλο προς εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στην εδραίωση του δόγματος «νόμος και τάξη», στοχοποιεί όσους δε σκύβουν το κεφάλι και κρατάνε ψηλά τη σημαία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Καταδεικνύεται μέσα από όλες αυτές και τόσες άλλες συκοφαντικές μεθοδεύσεις, ότι η κατασταλτική στρατηγική του κράτους χαρακτηρίζεται από εκδικητικότητα προς ό,τι και όποιον σχετίζεται με τους αγώνες ενάντια στην κυριαρχία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ωστόσο, αυτή η στρατηγική δεν είναι μια αποκομμένη συνθήκη. Αντίθετα συνδέεται στενά με την συνολικότερη επίθεση, οικονομική, πολιτική, πολιτισμική, που εξαπολύει το κράτος και ο καπιταλισμός ενάντια στην κοινωνική βάση. Ο εξανδραποδισμός των εκμεταλλευομένων απαιτεί τη διάσπαση της κοινωνικής αλληλεγγύης και των δεσμών που συνδέουν τους καταπιεσμένους μέσω της διασποράς του φόβου και της τρομοκρατίας. Το κράτος αναδεικνύεται ως ο μόνος προστάτης μπροστά στους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο δήμιος και όλοι εμείς οι δεσμώτες μιας κατάστασης που βαθαίνει την εξαθλίωση.Όσο η κρίση προχωρά, διαμορφώνοντας νέα αδιέξοδα για τους καταπιεσμένους, τόσο οι διαχειριστές της εξουσίας θα προσπαθούν να κάμψουν τις αντιστάσεις μας με περισσότερο έλεγχο, καταστολή και φόβο.
Εμείς, ως αναρχικοί οφείλουμε να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους και να αγωνιστούμε για να σπάσουμε το φόβο και το καθεστώς εξαίρεσης που επιχειρείται να επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους. Όσο το κράτος και η κυβέρνηση της αριστεράς φανερώνονται ως κληρονόμοι της «εθνικής κολυμβήθρας» και των δηλώσεων μετάνοιας, όσο φανερώνεται ότι τα σύγχρονα δυτικά κουστούμια των εισαγγελέων και οι στολές του χωροφύλακα και του στρατοδίκη είναι από τον ίδιο ράφτη, τόσο εμείς έχουμε να προτάξουμε τη δικιά μας κληρονομιά. Την κληρονομιά των τραγουδιών μας, του αγώνα και το βάρος να τους κοιτάς στα μάτια.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινομέλος Α.Π.Ο. | Ο.Σ.
Να πιάσουμε το κόκκινο νήμα της αντίστασης - Άδεια τώρα στον Δημήτρη Κουφοντίνα
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας διανύει την 18η μέρα απεργίας πείνας και η κατάσταση της υγείας του είναι πλέον κρίσιμη. Είναι η τέταρτη απεργία πείνας στα 17 χρόνια που βρίσκεται στη φυλακή. Κι είναι η πολλοστή φορά που η δικαστική εξουσία τού αρνείται το δικαίωμα στην άδεια για λόγους φρονηματικούς, εξωθώντας τον σε έναν αγώνα με το ύστατο μέσο - το σώμα του.
Το σκεπτικό για τη στέρηση της άδειας δεν έχει να κάνει ούτε με τη «διαγωγή» του Κουφοντίνα, ούτε με ενδείξεις «κακής χρήσης», που κατά γενική ομολογία δεν υφίστανται. Η αιτιολόγηση έχει να κάνει με το φρόνημα του Κουφοντίνα, που δεν κάμπτεται εδώ και 17 χρόνια, παρότι ο αγώνας με μέσο το σώμα του έχει φτάσει επανειλημμένα την κατάσταση της υγείας του σε οριακό σημείο. Οι κυβερνητικές ευθύνες για την εξέλιξη αυτή είναι βαρύτατες: αρνούμενη να καταργήσει το εισαγγελικό βέτο, η κυβέρνηση που επικαλείται τα ανθρώπινα δικαιώματα απέναντι στην άνοδο της Ακροδεξιάς αφήνει έναν κρατούμενο βορά στο ακροδεξιάς έμπνευσης «δίκαιο του εχθρού», να λιντσάρεται νυχθημερόν από ακροδεξιά και ...ακροκεντρώα ΜΜΕ.
Η δικαστική εξουσία τιμωρεί τον Κουφοντίνα με στέρηση της άδειας, προς ικανοποίηση γνωστών πολιτικών οικογενειών και των υπερατλαντικών «στρατηγικών συμμάχων», γιατί χρησιμοποίησε τις φράσεις «να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία» και «να πιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων». Η δικαστική εξουσία προκαλεί αυτογελοιοποιούμενη: δεν αναγνωρίζει τον Κουφοντίνα ως πολιτικό κρατούμενο - αλλά τον εκδικείται ως πολιτικό εχθρό.
Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία
Να πιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων
Να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο
Άδεια τώρα στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Όλες και όλοι στη μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης,
την Πέμπτη 21 Μαΐου, στις 6:00μμ, στο Πολυτεχνείο
Αλληλέγγυοι/ες
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Μάιος 22h
Μοτοπορεία αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα Τρίτη 21/5 18.00 στο Πολυτεχνείο
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ, ΑΠΟ 2/5, ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
«Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων». Δημήτρης Κουφοντίνας, 30/5/2018 από επιστολή του στα Μ.Μ.Ε.
Μετά από μια μακρά απεργία πείνας του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 2018 με αίτημα την χορήγηση άδειας και που εν τέλει δικαιώθηκε, στις 27 Φλεβάρη το συμβούλιο πλημμελειοδικών Βόλου μετά την αρχική απόρριψη από τον εισαγγελέα της φυλακής, απέρριψε το αίτημα για τη χορήγηση της έβδομης τακτικής άδειας που δικαιούται. Την προηγούμενη εβδομάδα, ο εισαγγελέας της φυλακής μπλόκαρε εκ νέου τη χορήγηση της άδειας (με τις υπερεξουσίες που του δίνει ο ποινικός και σωφρονιστικός κώδικας που πάνε χέρι χέρι με την "αντιτρομοκρατική νομοθεσία"). Πρόφαση για το κόψιμο της άδειας τις τελευταίες φορές ήταν η παραπάνω φράση που κάνει αναφορά σε αυτό το περιβόητο κόκκινο νήμα των αγώνων. Το δικαστικό σώμα καταπατώντας τους ίδιους του τους νόμους μπλόκαρε για ακόμη μια φορά την άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα δηλώνοντας πως «δεν έχει σωφρονιστεί» και «δεν έχει μεταμεληθεί». Στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα συναντάμε μια τρομακτική ανάκληση του θεσμού των δηλώσεων μετανοίας. Άλλωστε δεν είναι άλλος ο λόγος που το συμβούλιο της φυλακής δεν εγκρίνει την άδεια: ο Δ. Κουφοντίνας δεν αποκηρύσσει τη δράση της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, δεν μεταμελεί για τις ιδέες του και συνεχίζει να έχει το ίδιο όραμα για μια αταξική κοινωνία. Μια έστω άτυπη, σήμερα, αποκήρυξη των πολιτικών θέσεων και επιλογών ενός ατόμου κατοχυρώνει για το αύριο αύξηση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους απέναντι σε οποιονδήποτε αγωνίζεται. Ανοίγει το δρόμο για μια σύγχρονη εκδοχή του συγκεκριμένου φασιστικού θεσμού θέτοντας ακόμη δυσμενέστερους όρους για οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής αντίστασης. Πιστοποιεί τέλος, την κρατική παντοδυναμία αλλά και μεγαλοθυμία: το κράτος ως ένας νέος θεός ζητάει εξομολόγηση και μετάνοια για να συγχωρέσει.
Φυσικά, με μία πιο προσεκτική ματιά, τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται τυχαία. Και σε αυτή την υπόθεση παίζει σημαντικό ρόλο η ενίσχυση της ''ελληνοαμερικανικής φιλίας'' με ό,τι αυτή συνεπάγεται, για τα συμφέροντα της κυβέρνησης και της ελληνικής αστικής τάξης. Στην πρώτη άδεια που δόθηκε στον Δ. Κουφοντίνα άρχισαν οι απανωτές δηλώσεις των διάφορων Αμερικανών αλλά και Ελλήνων πολιτικών και επιχειρηματιών που ενημέρωναν για την απογοήτευση και την ανησυχία τους. Για εμάς είναι ξεκάθαρο: πρόκειται για μια φρονηματική και εκδικητική αντιμετώπιση του συγκεκριμένου αγωνιστή που θέλει να δημιουργήσει τετελεσμένα και για άλλους πολιτικούς κρατούμενους στο μέλλον. Μια αντιμετώπιση που αποφλοιώνει το θεσμό των αδειών ή και της υφ' όρων αποφυλάκισης από το νομικό τους χαρακτήρα και θέτει ένα καθεστώς εξαίρεσης με βάση τα πολιτικά πιστεύω του ατόμου, που στόχο έχει την πολιτική και φυσική εξόντωση αγωνιστών και κινημάτων, την καταστολή των ταξικών αγώνων που μαίνονται εντός και εκτός των τοιχών απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο.
Να αναδειχθεί και να απογυμνωθεί η ταξική ερμηνεία της αξίας της "ανθρώπινης ζωής" από τα πολιτικά τζάκια, τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, τους στρατοκράτες, τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη δυστυχία και τη φτώχεια εκατομμυρίων αλλά και για το θάνατο δεκάδων και εκατοντάδων από "εξοστρακισμούς" των όπλων των μπάτσων, από "εργατικά ατυχήματα" και από "αυτοκτονίες" λόγω οικονομικών συνθηκών, τολμάν να κατηγορούν για τρομοκρατία αγωνιστές που απάντησαν με βία στην τερατώδη βία του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι οι ίδιοι που μπροστά στο κέρδος τους, δε θα αρκούνται πλέον στα παραπάνω και δε θα διστάσουν να προκαλέσουν πολέμους για να μας δολοφονήσουν μαζικά. Από έπαρση λόγω της δικής μας υποχώρησης ή από αφέλεια, είναι τρομερά ειλικρινείς: Η ζωή ενός μαφιόζου της τάξης τους, έχει μεγαλύτερη σημασία από έναν νεκρό εργάτη της καθαριότητας ή της βιομηχανίας και για αυτό μας βομβαρδίζουν μέσα από τα Μ.Μ.Ε. για την πολιτική δολοφονία του ενός, ενώ σιωπούν για τις καθημερινές αντίστοιχες δολοφονίες εργαζομένων. Ας τους δείξουμε όμως πως και για εμάς έχει ανεκτίμητη σημασία η ζωή ενός αγωνιστή της τάξης μας που το κράτος θέλει να εξοντώσει και οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι του.
Με κριτική σκέψη, με παλιά και νέα εργαλεία πάλης και ανάλυσης του κόσμου, με οργάνωση, με συνέπεια στο σκοπό της εργατικής χειραφέτησης και της πανανθρώπινης ελευθερίας, να πιάσουμε το κόκκινο και το μαύρο νήμα της αγωνιστικής παράδοσης αυτού αλλά και κάθε τόπου.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ (απεργία πείνας από 2/5)
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΕΚΡΟ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/ anatolika.espivblogs.net
"Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον 'μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε."
Ναζίμ Χικμέτ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ, ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Από την Πέμπτη 2 Μαΐου 2019, ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται, για πολλοστή φορά στην επαναστατική του διαδρομή, σε απεργία πείνας, ζητώντας τις αυτονόητες από το νόμο, τακτικές του άδειες. Επί σειρά ετών ο Δ. Κουφοντίνας στερούταν παράτυπα τις άδειες που δικαιούταν ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2010, παρότι πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις του νόμου για τη χορήγηση τους. Μετά από χρόνια σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης, έλαβε τις πρώτες δύο άδειες το Νοέμβρη του 2017 και το Φεβρουάριο του 2018, κατά τη διάρκεια των οποίων του ασκήθηκαν ασφυκτικά περιοριστικά μέτρα. Κι ενώ πιστεύαμε ότι το ζήτημα είχε κλείσει, τους πρώτους μήνες του 2018 βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σειρά μεθοδεύσεων και καθυστερήσεων που σκοπό είχαν να του στερήσουν εκ νέου τις άδειες. Ήταν τότε που ο κομμουνιστής επαναστάτης Δ. Κουφοντίνας αναγκάστηκε να ξαναπιάσει το κόκκινο νήμα της αντίστασης και να ξεκινήσει απεργία πείνας, με αιτήματα τη χορήγηση της τακτικής του άδειας και την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο. Οι μεθοδεύσεις του κράτους δε ανατράπηκαν τελικά λόγω κάποιας ευαισθησίας του για την τήρηση του ίδιου του του νομικού πλαισίου, αλλά με τον μόνο τρόπο που οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι μπορούν να κερδίσουν οτιδήποτε απέναντι στο κρατικό θηρίο: με αγώνα. Με απεργία πείνας, λοιπόν, και ένα κίνημα αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα να στηρίζει το δίκαιο αίτημα του, ο Δ. Κουφοντίνας κέρδισε τελικά τη τρίτη άδεια. Μέχρι τώρα έχει λάβει συνολικά έξι άδειες, διήμερες ή τετραήμερες. Σήμερα ο Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται και πάλι μπροστά σε νέα άρνηση χορήγησης της τακτικής του άδειας, αυτή τη φορά από τον εισαγγελέα Κωνσταντίνου, πασιφανώς εντεταλμένο στην υπηρεσία των συμφερόντων της οικογένειας Μητσοτάκη/ Μπακογιάννη, αλλά και του αμερικανικού παράγοντα -που έχουν σκυλιάσει στην εικόνα του χαμογελαστού, παρά τα χρόνια εγκλεισμού και κακουχιών, Κουφοντίνα να βγαίνει από τις φυλακές Κασσαβέτειας.
Αυτή τη στιγμή ο νόμος δίνει στον Κωνσταντίνου και στον κάθε Κωνσταντίνου τη δυνατότητα να καταστρατηγεί το νόμο και να θέτει βέτο στην χορήγηση αδειών ενός κρατούμενου. Αυτό είναι το λεγόμενο "εισαγγελικό βέτο", το οποίο θέτει υπό αχρηστία το συμβούλιο των φυλακών καθώς παρέχει στον οποιονδήποτε εισαγγελέα τη δυνατότητα να ακυρώσει επί του πρακτέου τις αποφάσεις του συμβουλίου και να φρενάρει στο διηνεκές τις ελπίδες των κρατουμένων αναφορικά με τη χορήγηση άδειας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τόσο ο κοινωνικός λειτουργός των φυλακών, όσο και ο διευθυντής των φυλακών γνωμοδότησαν θετικά για την χορήγηση άδειας στον Δ. Κουφοντίνα - γνωμοδοτήσεις που ο εισαγγελέας αγνόησε παντελώς και προκειμένου να εξυπηρετήσει καλά τα αφεντικά του άσκησε βέτο, κόβοντας την άδεια του πολιτικού κρατουμένου για ακόμα μία φορά. Να αναφέρουμε εδώ ότι ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, ο οποίος άσκησε βέτο στην χορήγηση άδειας στον Κουφοντίνα επειδή "η συνείδηση του δεν του επέτρεπε να του τη δώσει" ήταν ο ίδιος που … του την είχε δώσει την προηγούμενη φορά, αποδεικνύοντας ότι η «συνείδηση» των εισαγγελέων είναι τόσο ελαστική όσο το νομικό πλαίσιο το οποίο υποτίθεται ότι ακολουθούν. Εν συνεχεία, και το Δικαστικό Συμβούλιο Βόλου αποφάνθηκε αρνητικά αναφορικά με τη χορήγηση των αδειών.
Η δικαιολόγηση της απόφασης αυτής μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει, καθώς οι ανερμάτιστες ανοησίες που τόσο ο εισαγγελέας, όσο και το Δικαστικό Συμβούλιο Βόλου ψέλλισαν δεν μπορούν να πείσουν ούτε τον πιο αφελή. Ο εισαγγελέας επικαλείται τη φράση "να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή" που είχε χρησιμοποιήσει ο Δ. Κουφοντίνας, στη δήλωση που είχε κάνει πριν ένα χρόνο, όταν δεν λάμβανε καμία απάντηση για το αίτημα του για άδεια, κοινοποιώντας την πρόθεση του να ξεκινήσει απεργία πείνας μέχρι την ικανοποίηση του αιτήματος του, προσπαθώντας να πείσει ότι ο πολιτικός κρατούμενος συνεχίζει να είναι "επικίνδυνος" για το κοινωνικό σύνολο (για το κοινωνικό σύνολο σίγουρα επικίνδυνος δεν είναι… προς τιμή του, όμως, φαίνεται ότι συνεχίζει να αποτελεί πολύ μεγάλο κίνδυνο για την εξουσία). Οι δικαστές του Δικαστικού Συμβουλίου Βόλου αναφέρουν πως οι ουσιαστικές προϋποθέσεις που αυτός θέτει για την άδεια (και όχι οι "τυπικές", καθώς όση φαντασία κι αν χρησιμοποιήσουν δε μπορούν να επικαλεστούν ότι δε τις πληροί) "στηρίζονται στην παρούσα εκτίμηση της προσωπικότητας και της εν γένει τρέχουσας διαγωγής του κρατουμένου, με σκοπό να στοιχειοθετηθεί η πρόβλεψη για καλή χρήση της άδειας", ενώ συνεχίζουν λέγοντας πως "ευλόγως, όμως, η έννομη τάξη συναρτά το σωφρονισμό του καταδίκου με την μη τέλεση νέων εγκλημάτων, ήτοι, ευθέως με το σεβασμό προς τα έννομα αγαθά, μεταξύ δε αυτών προέχοντος αυτό της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας αορίστου αριθμού προσώπων". Τι λένε, δηλαδή, ουσιαστικά; "Δε μας νοιάζει αν ο κρατούμενος δικαιούται την άδεια, όσο είναι επικίνδυνος (άρα όσο δεν κάνει δήλωση μετάνοιας, όσο δεν σκύβει το κεφάλι) δε θα του την δώσουμε κι ας τσαλαπατάμε το αστικό νομικό πλαίσιο, κι ας ξεφτιλίζουμε, στα μάτια όσων ακόμα εθελοτυφλούσαν και πίστευαν σε αυτήν, κάθε έννοια δικαιώματος". Και συνεχίζουν με ακόμα μεγαλύτερη φαντασία αναφέροντας ότι "ως προς τη χορήγηση αδείας σε καταδικασμένους σε πλείονες της μίας ποινές ισοβίου καθείρξεως, δεν είναι επιτρεπτή, κατ` άρθρο 55 παρ. 1 ΣΚ, η χορήγηση τακτικής αδείας στις περιπτώσεις αυτές, διότι ο νομοθέτης θα το προέβλεπε ρητά". Υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι η άδεια σε πολυ-ισοβίτες… δεν ρυθμίζεται από το νόμο (!), επειδή δεν αναφέρει ρητά ότι όσοι δεν είναι ισοβίτες, αλλά πολυ-ισοβίτες επίσης τις δικαιούνται (!!!).
Με όλα αυτά τα κωμικοτραγικά λοιπόν, ο επαναστάτης Δ. Κουφοντίνας εξαναγκάζεται να προχωρήσει και πάλι σε απεργία πείνας. Όπως αναφέρει και ο ίδιος "Η απεργία πείνας είναι ύστατο μέσο πάλης, είναι το μέσο που τίμησαν με τους αγώνες και τις θυσίες τους τόσοι και τόσοι αγωνιστές, παλεύοντας μέχρι το τέλος", προτάσσοντας τα αιτήματα του τόσο για χορήγηση της τακτικής άδειας που ο ίδιος δικαιούται, όσο και την κατάργηση της διάταξης που δίνει στους εισαγγελείς το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο στη χορήγηση άδειας σε κρατουμένους. Να τονίσουμε εδώ ότι το "εισαγγελικό βέτο" προβλέφθηκε επί υπουργίας Δένδια το 2009, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίζει τότε τη διάταξη και στη συνέχεια να δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα την καταργήσει, μέχρι βέβαια να βγει κυβέρνηση και να διατηρήσει όλα όσα μέχρι εχθές έλεγε ότι θα καταργήσει, με αποκορύφωμα τον ίδιο τον αντιτρομοκρατικό νόμο που υποτίθεται ότι θα απέσυρε, καθώς καταστρατηγεί σωρεία συνταγματικών δικαιωμάτων. Με τη σειρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, πλέον ως κυβερνών κόμμα, έχει χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα εργαλεία της κυριαρχίας απέναντι σε όσους αντιστέκονται.
Τη Δευτέρα 6 Μαΐου, ο Δ. Κουφοντίνας εισήχθη στο "Αχιλλοπούλειο" Νοσοκομείο Βόλου, όπου υποβλήθηκε σε εξετάσεις, καθώς η υγεία του είναι επιβαρυμένη. Η εκδικητικότητα του κράτους όμως δεν περιορίστηκε ούτε στις επί σειρά ετών απάνθρωπες συνθήκες κράτησης του, ούτε στη μη τήρηση ούτε της δικής τους, αστικής, νομιμότητας με την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του για χορήγηση άδειας πολλαπλώς. Η "νοσηλεία του νοσοκομείου" μεταφράστηκε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξευτελισμού και απομόνωσης, με τον ίδιο να κρατείται στο δεύτερο υπόγειο του νοσοκομείου, σε έναν απολύτως ακατάλληλο χώρο δίπλα στο νεκροτομείο, χωρίς υποστήριξη από νοσηλευτικό προσωπικό, σε συνθήκες που όπως δήλωσε και ο ίδιος "συνιστούν απάνθρωπη μεταχείριση και βασανισμό". Ο απεργός πείνας δήλωσε ήδη ρητά ότι σε περίπτωση που χάσει τη συνείδηση ως αποτέλεσμα της απεργίας πείνας, δεν επιθυμεί καμία ιατρική βοήθεια, αλλά ούτε και επαναφορά στη ζωή από τους γιατρούς. Την ίδια στιγμή, το κράτος δε διστάζει να δείξει απροκάλυπτα ότι ο υποτιθέμενος "διαχωρισμός εξουσιών" δεν είναι παρά μια βιτρίνα, με τον εισαγγελέα να δίνει εντολή προς τους γιατρούς του Κρατικού Νοσοκομείου Βόλου για υποχρεωτική σίτιση του κρατούμενου απεργού πείνας σε περίπτωση που εκείνος χάσει τις αισθήσεις του (εντελώς τυχαία (!), ακριβώς αυτό είχε ζητήσει από τους γιατρούς ο Βορίδης, με δήλωση του, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα). Να τονίσουμε εδώ ότι πέρα από το ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να μη συναινέσει σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη, άρνηση την οποία οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να σεβαστούν, η ΕΙΝΑΠ (Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά) έχει και σε άλλες φορές πάρει ομόφωνη αρνητική απόφαση σχετικά με την πιθανότητα υποχρεωτικής σίτισης απεργών πείνας, σεβόμενη το στοιχειώδη κώδικα δεοντολογίας που οφείλουν να ακολουθούν οι γιατροί. Άλλωστε υπάρχει και σχετική διακήρυξη των Παγκόσμιων Ιατρικών Συνεδρίων, η οποία παίρνει ρητή θέση ενάντια σε κάθε προσπάθεια υποχρεωτικής σίτισης απεργών πείνας, την οποία χαρακτηρίζει αδικαιολόγητη και αντιδεοντολογική (Μάλτα 1991, και αναθεωρήσεις Ισπανία 1992 και Ν. Αφρική 2006 WMV). Η απάντηση του κινήματος αλληλεγγύης προς αυτή τη χυδαία εισαγγελική απόφαση, αλλά και σε όσους γιατρούς ίσως σκεφτούν να την υλοποιήσουν, γελοιοποιώντας κάθε έννοια δεοντολογίας και ηθικής, είναι η ίδια με αυτή που έδωσε και ο ίδιος ο Κουφοντίνας: ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ.
Σε αυτό τον αγώνα ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι μόνος. Τόσο για την προσωπική του στάση τόσα χρόνια μέσα στα κελιά της (αστικής) δημοκρατίας τους, που κάνει τη λέξη "αξιοπρέπεια" να φαντάζει λίγη, όσο και γιατί τα αιτήματα του μας αφορούν όλες και όλους. Όπως αναφέρει και ο ίδιος "Το θέμα δεν αφορά πια μια ατομική άδεια, αλλά την επίθεση στο δικαίωμα του λόγου και της έκφρασης, στα δικαιώματα του κρατούμενου, στα δικαιώματα του λαού". Η χορήγηση άδειας μετά από σκληρούς και πολυετείς αγώνες, εντός και εκτός φυλακών, αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα των κρατουμένων το οποίο τίθεται υπό διαρκή αμφισβήτηση, αφού πλέον βρίσκεται έρμαιο στα χέρια του κάθε εισαγγελέα. Στόχος της διάταξης περί "εισαγγελικού βέτο" είναι να εξυπηρετήσει την εκδικητική μανία του κράτους απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους, η οποία είναι σύμφυτη με τις "αξίες" της αστικής δημοκρατίας. Είναι ευθύνη όλων μας να σταθούμε δίπλα στους πολιτικούς κρατούμενους, απέναντι σε κάθε απόπειρα καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους, που στόχο έχει τόσο την εξόντωση των ίδιων, όσο και την εδραίωση ενός καθεστώτος εξαίρεσης για όλες και όλους τους.
Είναι πλέον δεδομένο ότι όποιος αμφισβητεί έμπρακτα τον καπιταλισμό (ένα σύστημα που εδράζεται πάνω στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, που γεννάει φτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους και ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή), αλλά και το μονοπώλιο της κρατικής βίας, καταδικάζεται και θα συνεχίσει να καταδικάζεται εσαεί με πολλαπλά μέσα: χαλκευμένα στοιχεία, test DNA μηδενικής αξιοπιστίας, μαρτυρίες μπάτσων και στελεχών της αντιτρομοκρατικής, ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων, ώστε να καταφέρουν να βάλουν αγωνιστές στη φυλακή· καθεστώς απομόνωσης, στέρηση εκπαιδευτικών ή τακτικών αδειών, 18μηνες προφυλακίσεις χωρίς στοιχεία, άρνηση αποφυλάκισης για ιατρικούς λόγους, ακόμα και απόπειρα στέρησης των παιδιών των κρατουμένων αφού μπουν στη φυλακή· πολλαπλές νέες διώξεις με ανύπαρκτα κατηγορητήρια σε όσους καταφέρουν να αποδείξουν τη γελοιότητα των κατηγοριών της αντιτρομοκρατικής και να αποφυλακιστούν. Η λίστα των συντρόφων/ισσών και συναγωνιστών/στριών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την -πολιτική στην ουσία της- εκδικητικότητα του κράτους είναι μεγάλη: Ρούπα, Μαζιώτης, Τ. Θεοφίλου, Περικλής, Ηριάννα, Σεϊσίδης, Σειρηνίδης, Σακκάς, Ασπιώτης, Τσιρώνης, Ρωμανός, κάτοικοι Χαλκιδικής, Σωτηροπούλου, Τσάκαλου, Στατήρη, Μ. Θεοφίλου και πολλές και πολλοί ακόμα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν έναν μηχανισμό που δε διστάζει να απεκδυθεί το "δημοκρατικό" του προσωπείο, καταστρατηγώντας ανενδοίαστα τους δικούς του νόμους, προκειμένω να στείλει ένα σαφές -απειλητικό- μήνυμα συνολικά στον κόσμο του αγώνα: "στον πόλεμο που έχει κηρύξει το κεφάλαιο και το κράτος στον κόσμο της εργασίας, όλα επιτρέπονται."
Κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητες της. Κάθε διωκόμενος εκφράζει ένα ιδιαίτερο πολιτικό περιεχόμενο. Για τους καταπιεσμένους, ανεξάρτητα με ποια πολιτικά περιεχόμενα μπορεί να ταυτίζονται ή ποια μέσα πάλης να επιλέγουν, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και όλες μαζί καταδεικνύουν τον ουσιαστικό πολιτικό πυρήνα κάτω από την επιφάνεια "αμεροληψίας" που η αστική δικαιοσύνη αξιώνει για τον εαυτό της. Ο πολιτικός αυτός πυρήνας παράγει μία γκρίζα ζώνη αυτό-αναίρεσης του "κράτους δικαίου", η οποία ανάλογα με τη συγκυρία μπορεί να διογκωθεί αισθητά. Μια τέτοια συγκυρία είναι η σημερινή, κατά την οποία γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής επίθεσης μέσα από την κινητοποίηση ενός ολόκληρου μηχανισμού: καταστρατηγήσεις δικαιωμάτων, καταδίκες χωρίς στοιχεία, κατασκευή "στοιχείων", προφυλακίσεις πέραν του 18μηνου, αναιρέσεις αποφάσεων και "εφέσεις υπέρ του νόμου", διασπορά ψευδών ειδήσεων.Απέναντι στη συνεχή εκδικητικότητα και τη συκοφάντηση των φυλακισμένων αγωνιστών η μόνη λύση είναι ο πολυδιάστατος και ανυποχώρητος αγώνας εντός και εκτός των τειχών για την προστασία των κεκτημένων μας και την κατάκτηση νέων ως την ανατροπή της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων.
Την Παρασκευή 17/5 η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου εισηγήθηκε την αναίρεση της απόφασης του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου. Ωστόσο το Συμβούλιο Αρείου Πάγου θα αποφανθεί επί του θέματος την Τρίτη 21/5, για να ακολουθήσει εκ νέου Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου σε άγνωστη μέχρι στιγμής ημερομηνία. Την ίδια ώρα η υγεία του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα είναι σε οριακή κατάσταση με ορατό τον κίνδυνο εμφάνισης πολυοργανικής ανεπάρκειας άρα και θανάτου. Όσο οι δείκτες του ρολογιού κυλούν χωρίς να χορηγείται άδεια στον συναγωνιστή Δ. Κουφοντίνα τόσο ο κλοιός πίεσης θα στενεύει για το αστικό προσωπικό που εκβιάζει τη ζωή του απεργού πείνας και καθίσταται υπεύθυνο για την εκδικητική του μεταχείριση.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όποιον αρνείται, σε πείσμα της τρομοκρατίας του κράτους, να εγκαταλείψει το κόκκινο νήμα της αντίστασης
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όποιον χαμογελάει κοιτώντας κατάματα το κρατικό θηρίο.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ
ΝΑ ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ ΜΕ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ:
ΤΡΙΤΗ 21 ΜΑΪΟΥ, 18:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
libertasalonica.wordpress.com
21-5: Μοτοπορεία αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα
Από τις 2 Μάη, ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας, διεκδικώντας την 7η τακτική άδεια. Ακόμα ένα συμβούλιο της φυλακής με επικεφαλή τον εισαγγελέα Κωνσταντίνου απέρριψε το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα, με αιτιολόγηση την αδιαλλαξία και την άρνηση δηλώσεων μετάνοιας και αποκύρηξης του επαναστατικού αγώνα.
Το νέο αυτό χτύπημα ενάντια στον αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα είναι απότοκο μιας συνεχούς προσπάθειας πολιτικής εξουδετέρωσής του, από την καταστολή. Ας μη ξεχνάμε πως η πρώτη άδεια «καθυστέρησε να δοθεί 7 χρόνια» (αρκεί να θυμηθούμε το περίφημο lock out της νομικής για την απαγόρευση της εκδήλωσης με θέμα τη χορήγηση άδειας καθώς και τις προειδοποιητικές κυρώσεις στη φυλακή σε περίπτωση που του επιτρεπόταν να μιλήσει). Η τρίτη κατά σειρά άδεια κερδήθηκε (και αυτή) έπειτα από την απεργία πείνας που πραγματοποίησε. Όσο για όλες τις υπόλοιπες, ας θυμηθούμε την τρομουστερία των δελτίων ειδήσεων, τη χολή των δεξιών, τις ανακοινώσεις τούρκων, άγγλων και αμερικάνων διπλωματικών κύκλων που δαιμονοποιούσαν κάθε του βήμα, κάθε του συνάντηση, φωτογραφίζοντας οποιονδήποτε στεκόταν δίπλα του ως «μελλοντικό τρομοκράτη».Η νέα τροπή στην υπόθεση βρίσκει τις ρίζες της στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Μέσα σε ένα κλίμα εντυπωσιασμού κόβονται άδειες (πέρα από τον Κουφοντίνα σε καθεστώς στέρησης της άδειας έχουν μπεί και οι πολιτικοί κρατούμενοι Γ. Μιχαηλίδης και Θ. Μαυρόπουλος), ανασκευάζεται ολόκληρος ο ποινικός κώδικας με την κυβέρνηση να εξαργυρώνει στην ουσία τις επιταγές πίστης και αφοσίωσης στην ευρωπαϊκή αντιτρομοκρατική στρατηγική. Και όλα αυτά γιατί η εμμονική κατασταλτική συνθήκη απέναντι στον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα δεν αφορά ένα αφθαίρετο προσωποκεντρικό πείσμα αλλά την ίδια την ιστορία της πάλης απέναντι στην εξουσία.
Στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα, η εξουσία βλέπει τους αγώνες που δόθηκαν δεκαετίες τώρα απέναντι στην καταπίεση και εκμετάλλευση. Βλέπει την πίστη στο δίκαιο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Βλέπει όλα όσα περήφανα έπραξε και υπερασπίστηκε απέναντι στην καταστολή, τον εγκλεισμό, τα εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης στις ποινές των τρομοδικίων. Όλα όσα υπερασπίζεται ακόμα και σήμερα, δίχος ίχνος μεταμέλειας. Το επίδικο είναι ένα και μοναδικό για την εξουσία. Να αποσπάσει δηλώσεις μετάνοιας και αποκύρηξης της πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση.
Επαναστάτες σαν το Δημήτρη Κουφοντίνα ποτέ τους δε ζητήσαν τίποτα. Το κέρδησαν με αγώνες, πολλές φορές αιματηρούς. Γι αυτό και είναι χρέος μας πλάι του να διεκδικήσουμε όλοι μαζί, μαχητικά και αδιάλλακτα, ότι έχουμε κερδήσει τόσα χρόνια. Γιατί απέναντι στην εξουσία τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεδομένο.
Αλληλεγγύη στον επαναστάτη απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Άμεση χορήγηση της τακτικής άδειας-Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο
Μοτοπορεία αλληλεγγύης | Τρίτη 21-5, 18:00 Πολυτεχνείο ΑΠΘ
Κατάληψη Terra Incognita
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΜΟΤΟΠΟΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΡΙΤΗ 21/5 ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Στις 2/5 ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας μετά το βέτο που έθεσε για 2η φορά ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου στο συμβούλιο φυλακής του Βόλου για μη χορήγηση άδειας, την οποία δικαιούται. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αργά το βράδυ της Παρασκευής άσκησε αναίρεση στο βούλεμα του συμβουλίου του πλημμελειοδικείου Βόλου με το οποίο δεν χορηγήθηκε η 7η άδεια. Η αναίρεση θα συζητηθεί την Τρίτη 21/5 στον Άρειο Πάγο. Ταυτόχρονα, ο Δ. Κουφοντίνας νοσηλεύεται στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του «Αχιλλοπούλειου» νοσοκομείου του Βόλου, επειδή παρουσίασαν προβλήματα αρρυθμίας οι ηλεκτρολύτες του οργανισμού του, μετά από την πολυήμερη απεργία πείνας που εξακολουθεί να τηρεί.
"Η απεργία πείνας είναι ύστατο μέσο πάλης, είναι το μέσο που τίμησαν με τους αγώνες και τις θυσίες τους τόσοι και τόσοι αγωνιστές, παλεύοντας μέχρι το τέλος. Θα ήμουν πολύ μικρός αν δεν ακολουθούσα μέχρι το τέλος αυτόν τον μεγάλο δρόμο. Γι' αυτό συνεχίζω την απεργία πείνας, μέχρι τη δικαίωση ή μέχρι το τέλος.'' Δ.Κ.
Πέραν από τα νομικά θέματα, το βούλευμα με το οποίο απορρίφθηκε το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα «έχει εμπεριστατωμένη αιτιολογία ως προς τη μη συνδρομή των προβλεπόμενων ουσιαστικών προϋποθέσεων», δηλαδή ότι είναι επικίνδυνος και αμετανόητος. Είναι προφανές πως η επίκληση πολιτικών λόγων για την μη χορήγηση άδειας και συγκεκριμένα της φράσης «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα της αντίστασης» δείχνει για ακόμη μια φορά την απαίτηση της κρατικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να καταθέσουν δηλώσεις μετανοίας και να αποκηρύξουν τις πολιτικές τους ιδέες.
Η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσπάθησε να παρουσιάσει ένα προοδευτικό προσωπείο χρησιμοποιώντας τους κρατούμενους ως έδαφος για την άντληση πολιτικής υπεραξίας από κομμάτια του κινήματος, (δεσμεύση για κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, των τρομονόμων, καθώς επίσης και για μια σειρά ευνοϊκών μεταρρυθμίσεων εντός της φυλακής). Με το νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα όμωςτο μόνο που έχει αλλάξει τελικά είναι η υποβάθμιση της ποινικής ευθύνης των διευθυνόντων εγκληματική οργάνωση, που είναι καιη μόνη κατηγορία που αντιμετωπίζείηχ.α.Ως προς το θέμα των αδειών, το εισαγγελικό βέτο παραμένει δίνοντας τη δυνατότητα στον εισαγγελέα των φυλακών να προσφεύγει και να μπλοκάρει αποφάσεις του συμβουλίου Φυλακής για χορήγηση άδειας, να αποφασίζει δηλαδή για το ποιος είναι κατάλληλος και ποιος όχι να πάρει την άδεια που δικαιούται βάσει της έκτισης ετών κράτησης αλλά και των πειθαρχικών παραπτωμάτων. Το νομικό σύστημα λοιπόν λειτουργεί υπερασπίζοντας τα ιδανικά της μεγαλοαστικής τάξης, προστατεύοντας μεγαλοβιομήχανους, εφοπλιστές, πολιτικούς και φασίστες, ενώ κατακρεουργεί τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας, τους φτωχούς, τους αγωνιστές και τους πολιτικούς κρατούμενους.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στην εξουσία, την κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Εμείς, ως αναρχικοί κομμουνιστές στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο και οφείλουμε να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους και να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που αγωνίζονται για την ελευθερία, ενάντια στην εκμετάλλευση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΡΙΤΗ 21/5 ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
19/5/19
Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό
Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο . Γι' αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.
Με αυτή τη φράση ανακοίνωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας την έναρξη απεργίας πείνας μετά την άσκηση εισαγγελικού βέτο στην αίτηση άδειας του από τις φυλακές Κασσαβετείας. Ο εισαγγελέας Κωσταντίνου ο οποίος έθεσε το βέτο, είναι ο ίδιος που στο παρελθόν έχει εγκρίνει το ίδιο αίτημα αδείας. Παρότι ο Δ.Κ έχει ήδη πάρει έξι άδειες, το κράτος ξεκινά ένα νέο κύκλο εκβιαστικών μεθόδων για να οδηγήσει τον αγωνιστή στην αποκύρηξη των ιδεών του, στη δήλωση μετάνοιας, αφήνοντας του ως μόνη συμβατή με τις αξίες του επιλογή, τον αγώνα μέχρι τέλους μέσα από την απεργία πείνας.
Η συγκεκριμενή εισαγγελική απόφαση κατανοείται πιο εύκολα αν σκεφτεί κανείς την περίοδο που διανύουμε, την προεκλογική περίοδο, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ σε μία τελευταία προσπάθεια να συσπειρώσει τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας με το μέρος του, επιτίθεται στα δικαιώματα των κρατουμένων, κάνοντας σαφές πως δικαστές και εισαγγελείς δεν είναι παρά μονάχα οι εντολοδόχοι των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι «τιμωροί- προστάτες» των εξουσιαστών που θα υπερασπίζονται για πάντα το μονοπώλιο του κράτους στη βία.
Και όπως συμβαίνει κάθε φορά που διάφοροι αγωνιστές επιλέγουν να σπάσουν το μονοπώλιο της βίας του κράτους, έτσι και τώρα το κράτος τους τιμωρεί με εκδικητικό και παραδειγματικό τρόπο. Όταν το κράτος έρχεται αντιμέτωπο με ανθρώπους που αμφισβητούν την ύπαρξη του και το μονοπώλιο της βίας που αυτό κατέχει, είτε μέσα από κοινωνικούς αγώνες, είτε διαλέγοντας τον ένοπλο αγώνα διαλέγει αφενός την σκληρή καταστολή των αγώνων και αφετέρου τον «σωφρονισμό» των αγωνιστών. Οι ποινές των διωκόμενων αγωνιστών εξυπηρετούν από την μια στην διακοπή της πολιτικής δράσης του και από την άλλη στον παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Γνωρίζουμε ότι το κράτος πίσω από όλα τα δημοκρατικά του προσωπεία κρύβεται η καταστολή ως μέσω διαχείρισης και χειραγώγησης της κοινωνίας. Ειδικά σε μια εποχή εντατικής λεηλατησης και υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου όταν ο φόβος και η τρομολαγνεία δεν αρκούν και κομμάτια της κοινωνίας αντιστέκονται στην βαρβαρότητα, τότε έρχεται η καταστολή με ματ, δικογραφίες, βασανισμούς σε ΑΤ, φυλακίσεις. Ακόμα και στις φύλακες όποιος αντιστέκεται, δεν ρουφιανεύει και δεν υποτάσσεται, κρατάει στάση που συμβαδίζει με τις ιδέες και τις αξίες του, τότε εφαρμόζεται ένα νέο νομικό πλαίσιο σε ένα ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που στοχεύει στο να τους γονατίσει στερώντας τους δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από αγώνες εντός και εκτός φυλακής.
Η στέρηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της επίθεσης στα κεκτημένα δικαιώματα των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας και είναι χρέος όλων να παλέψουμε για δικαιώματα που δε χαρίστηκαν από κανέναν αλλά κατακτήθηκαν μέσα από αιματηρούς αγώνες. Στηρίζοντας τα δικαιώματα των κρατουμένων δε σημαίνει απαραίτητα και ιδεολογική ταύτιση μαζί τους. Αναγνωρίζουμε όμως τη θέση τους μέσα στο πολύμορφο ανταγωνιστικό κίνημα και η θέση αυτή είναι στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος με εμάς, τους καταπιεσμένους και τις αγωνιζόμενες. Όταν λοιπόν μιλάμε για δικαιώματα κρατουμένων, μιλάμε για ζητήματα αξιοπρέπειας και η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ
ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο» για τη μάθηση της ελευθερίας