kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργια εργαζομενων ΜΚΟ εναντια στις εξωσεις προσφυγων

Περίπου ένα μήνα πριν, έγινε γνωστή η αιφνιδιαστική απόφαση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για το σταδιακό τερματισμό της φιλοξενίας και της οικονομικής υποστήριξης προσφύγων που έχουν λάβει θετική απάντηση στο αίτημα ασύλου, ξεκινώντας από όσες και όσους αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες πριν την 31η Ιουλίου του 2017. Παρόμοιες αποφάσεις είχαν ανακοινωθεί στο παρελθόν και αποδείχτηκε ότι ήταν αδύνατο να εφαρμοστούν. Αυτή τη φορά, όμως, το Υπουργείο και οι εταίροι του φαίνονται αποφασισμένοι να εξωθήσουν εκατοντάδες πρόσφυγες σε αστεγία και ανέχεια, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τα διαμερίσματα ή τα camps στα οποία διαμένουν έως τις 31/3/2019.

Από το 2015, με το ξεκίνημα αυτού που αργότερα ονομάστηκε «προσφυγική κρίση», ήταν εμφανής η επιλογή του κράτους να αναθέσει την ευθύνη κάλυψης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών σε υγεία, στέγαση, εκπαίδευση, νομική υποστήριξη, μετακινήσεις, διερμηνεία κλπ. στις ΜΚΟ. Το «προσφυγικό» παρουσιάζεται σαν μία προσωρινή κατάσταση, οι υπηρεσίες παρέχονται με -διαρκώς μετακυλιόμενη- ημερομηνία λήξης και οι πρόσφυγες εγκλωβίζονται σε ένα καθεστώς επισφάλειας και αβεβαιότητας με τρίμηνες παρατάσεις φιλοξενίας. Με τις ευχές του κράτους, οι ΜΚΟ διαχειρίζονται υπέρογκες χρηματοδοτήσεις, ενώ οι εργοδοσίες τους επενδύουν στην υπερεκμετάλευση των εργαζομένων παραβιάζοντας κάθε εργατική νομοθεσία.

Την ώρα που το κράτος, όπως συνηθίζει, παράγει αποκλεισμούς και περιθωριοποιήσεις, καταστέλοντας κάθε μορφή χειραφέτησης, διεκδίκησης και οργανωμένης αλληλεγγύης, το Υπουργείο στηρίζει την απόφασή του σε δύο άξονες:

• Αρχικά, υποστηρίζεται ότι η κατοχύρωση προσφυγικής ιδιότητας συνεπάγεται αυτόματα και τη δυνατότητα κοινωνικής ένταξης, ανεύρεσης εργασίας και στέγης. Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά πως οι υπό έξωση πρόσφυγες -κατά τον ίδιο τρόπο που φιλοξενούνταν έκτακτα και προσωρινά- δεν απέκτησαν ποτέ πρόσβαση σε προγράμματα ένταξης (πχ. μαθήματα ελληνικής γλώσσας ή συμβουλευτική στην ανεύρεση εργασίας) καθώς αυτά απλούστατα δεν υπήρχαν.
• Αφ' ετέρου, κάνει ξανά την εμφάνισή της η πρόφαση για «αποσυμφόρηση» των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης στα σημεία εισόδου. Η ελληνική Κυβέρνηση, λοιπόν, τρία χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, που μετατρέπει τα νησιά του Αιγαίου σε «αποθήκες» ανθρώπων, τα κέντρα υποδοχής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εκεί σε ανθρωποφύλακες, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τους -με δικιά της ευθύνη- στοιβαγμένους σε σκηνές αιτούντες άσυλο στη Μόρια για να δικαιολογήσει τη βαναυσότητα την οποία επιβάλλει στις ζωές των προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ, παρά τις προσχηματικές τους ενστάσεις, αποδέχονται την απόφαση και συνυπεύθυνα εφαρμόζουν το σχέδιο των εξώσεων, προσαρμόζοντάς το η καθεμία στο δικό της εταιρικό πλάνο. Την ίδια στιγμή απαιτούν από εμάς, τους επισφαλώς εργαζόμενους και εργαζόμενες σε ΜΚΟ, να συμβάλουμε στην περαιτέρω θυματοποίηση των υπό έξωση ατόμων, λογοδοτώντας σχετικά με την ευαλωτότητά τους και συμμετέχοντας στη λογική «ο πιο ευάλωτος κερδίζει».

Ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες στις ΜΚΟ, αρνούμαστε να παραμείνουμε απαθείς στην κατάσταση που διαμορφώνεται δίπλα μας, στις σκηνές των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στα απομονωμένα camps της ενδοχώρας, στα διαμερίσματα στο κέντρο των πόλεων. Εξάλλου, και η δικιά μας επισφαλής εργασιακή πραγματικότητα καθορίζεται από το ίδιο νεοφιλελεύθερο καθεστώς. Η επισφάλεια στη ζωή των προσφύγων είναι η άλλη όψη της δικής μας εργασιακής αβεβαιότητας και απέναντι σε αυτά προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς μας αγώνες. Δεν αποδεχόμαστε την εμπλοκή μας στη χρησιμοποίηση της ευαλωτότητας ως εργαλείο διαχείρισης προσφυγικών ροών και αρνούμαστε να προσφέρουμε την εργασία μας στην κατεύθυνση της εξαθλίωσης και του ελέγχου του προσφυγικού πληθυσμού. Δεν μπορούμε παρά να εναντιωθούμε για μια ακόμα φορά στην εργοδοσία των ΜΚΟ και να σταθούμε αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των προσφύγων και αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες στους αγώνες τους για ζωή, ελευθερία, αυτοδιάθεση και αξιοπρέπεια. Προσληφθήκαμε για να συμβάλλουμε στην κάλυψη των αναγκών του προσφυγικού πληθυσμού, όχι για να εξαναγκάζουμε τους πρόσφυγες σε αστεγία και εξαθλίωση.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΞΩΘΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΕΓΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΚΟ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΩΘΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΕ ΑΣΤΕΓΙΑ

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΣΩΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/4 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (ΚΤΙΡΙΟ ΓΚΙΝΗ ) ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΚΟ, ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΑΤΟΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΩΣΕΩΝ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΜΚΟ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16/4 ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/78966/

16th of April: NGO Workers' strike against refugee evictions

από ΣΒΕΜΚΟ

Ημέρα/Ώρα: 16/04/2019 στις 12:00

Τοποθεσία: athens centre / ARCHAEOLOGICAL MUSEUM

16th of April: NGO Workers' strike against refugee evictions

Approximately one month ago, the Immigration Policy Ministry's sudden decision was announced regarding the gradual termination of accommodation and financial aid to refugees who have received a positive response to their asylum application, starting from those who were recognized as refugees before July 31, 2017. Similar decisions had been announced in the past but proved impossible to implement. However, this time, the Ministry and its partners seem determined to push hundreds of refugees living in Greece to homelessness and poverty, forcing them to leave the apartments or camps in which they have been living, by the end of March 2019.

From 2015 onwards, after what was later called the "refugee crisis", the state's choice to entrust responsibility for meeting the needs of refugee populations (health, housing, education, legal support, transportation, interpretation, etc.) to NGOs was obvious. The refugee movement is presented as a temporary case, the services are provided with a -permanently postponed- expiration date and the refugees find themselves trapped in a regime of precariousness and uncertainty, with three-month extensions of their accommodation. With the Greek state's approval, the NGOs are managing huge funds, and at the same time, they invest in overexploitation of their workers, by violating any labor legislation.

With the Greek state's overall management aiming -as usual- at the production of exclusion and marginalization, suppressing any attempt of emancipation, struggle and organized solidarity, the Ministry justifies the decision in two axes:

• Initially, it argues that refugee status also automatically means the possibility for social integration, housing, and employment. The state is well aware that refugees who are to be evicted -in the same way as they were hosted on an urgent and temporary basis- never gained access to integration programs (e.g. Greek language courses or job counseling) as these simply did not exist.

• On the other hand, the pretext of "decongesting" the reception and identification centers at the entry points comes back as an argument. Three years after signing the EU-Turkey agreement, which transforms the Aegean islands into "warehouses" of people, reception centers into concentration camps and NGOs operating there in manslaughter houses, the Greek government does not hesitate to use the asylum-seekers who are stacked in Moria, due to the state's decisions, in order to the cruelty it imposes on the lives of the refugees in the center of Athens.

The management of NGO΄s, in spite of their pretentious objections, accept the decision and share responsibility in implementing the eviction plan, while adapting it to their own business plan. At the same time, they demand from us, NGO employees, to contribute to the further victimization of the individuals to be evicted, to report regarding their vulnerability and participate in the reasoning 'the most vulnerable wins'.

As NGOs employees, we refuse to remain inactive towards the situation unfolding next to us, in the tents of isolated camps in the islands, in isolated inland camps, in apartment rentals in the city center. Besides, our own precarious labor reality is defined by the same neoliberal regime. The precariousness in the lives of refugees is the other facet of our own labor insecurity and, against them both, we project our solidarity and common struggles. We do not accept our involvement in the appropriation of vulnerability as a tool for managing refugee flows and we do not follow instructions with the direction of depriving and controlling the refugee population. We can only once again oppose the NGOs' management, stand firmly on the side of the refugees and show our solidarity in their struggles for life, freedom, self-determination, and dignity. We have been hired in order to contribute to the meeting of the needs of the refugee population, not to force refugees into homelessness and misery.

WE DEMAND THE ANNULMENT OF THE DECISION THAT PUSHES REFUGEES TO HOMELESSNESS

AGAINST THE NGO MANAGEMENTS WHICH IMPLEMENT THE MINISTRY'S DECISION

AGAINST THE CRIMINALISATION OF WORKERS WHO REFUSE TO FORCE REFUGEES INTO HOMELESSNESS

DIGNITY IN LIFE AND LABOUR FOR ALL

SOLIDARITY WITH REFUGEES, SUPPORT TO THOSE WHO WILL RESIST THIS DECISION

WE CALL ALL NGO EMPLOYEES TO STRIKE ON TUESDAY 16/4AND JOIN THE STRIKE MARCH AT 12:00 IN FRONT OF THE ARCHAEOLOGICAL MUSEUM

WE CALL ALL EMPLOYEES IN NGOs, UNIONS, INITIATIVES, AND PEOPLE TO THE NEXT OPEN ASSEMBLY ON TUESDAY 09/04 AT 18:00 AT POLYTECNEIO, GKINI BUILDING IN ORDER TO PLAN AN AFTERNOON MARCH AGAINST EVICTIONS ON THE DAY OF THE STRIKE

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/78967/