Κυριακή 31 Μαρτίου 2019 στις 20.00
Εκδήλωση-συζήτηση-ενημέρωση
Κάτω τα χέρια από το Mare Jonio - Να σπάσει τώρα ο αποκλεισμός στο θαλάσσιο πέρασμα από τη Λιβυή
Σκοπός του εγχειρήματος είναι να σπάσει τον αποκλεισμό του Σαλβίνι (φασίστα υπουργού της Ιταλίας) που στέλνει στον πάτο της θάλασσας τόσες ζωές μεταναστών. Εδώ και 5 μήνες με πολιτική απαγόρευση των αρχών της Ιταλίας έχει σταματήσει η έρευνα και διάσωση στη Μεσόγειο. Οι ιταλικές αρχές δεν αναπαράγουν καν τα σήματα sos (distress call) που αφορούν βάρκες με πρόσφυγες που βυθίζονται. Από την άλλη, χρηματοδοτούν το λιβυακό λιμενικό για να επιστρέφει τους πρόσφυγες στα σκλαβοπάζαρα και στα κέντρα βασανιστηρίων της Λιβύης, με τις ευλογίες φυσικά της Ευρωπαικής Ένωσης. Το κερασάκι ήταν το πραξικοπηματικό κλείσιμο των ευρωπαϊκών λιμανιών, τον Ιούνη 2018, που αύξησε τον αριθμό των θανάτων στη Μεσόγειο, από 1 στους 40 σε 1 στους 10. Εκατοντάδες άνθρωποι χάνονται καθημερινά και δεν μαθαίνεται ποτέ.
Το Μare Jonio είναι μια αποστολή πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην ποινικοποίηση της διάσωσης ανθρωπίνων ζωών. «Ενάντια στον εθνικισμό και την ξενοφοβία, αρνούμαστε να γίνει η Μεσόγειος νεκροταφείο, υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες και τους διαχρονικούς νόμους της θάλασσας που υποχρεώνουν την διάσωση κάθε ναυαγού».
Το Μάρε Ιόνιο λοιπόν, το μόνο διασωστικό καράβι στην περιοχή, βρέθηκε αμέσως στο απόλυτο στόχαστρο των ιταλικών αρχών. Στις 18/3 πραγματοποιεί την πρώτη του διάσωση και δέχεται καταστολή. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με μαρτυρία συναγωνιστή μας και μέλους του πληρώματος,
'' Χθες, βρήκαμε φουσκωτή βάρκα με 50 ανθρώπους (14 ανήλικοι), 45 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Λιβύης, χωρίς καύσιμα και με ξεφούσκωτα μπαλόνια. Οι περισσότεροι πρόσφυγες είναι αφυδατωμένοι και μέρες νηστικοί. Κανένα σήμα sos δεν μεταδόθηκε από κανένα λιμενικό των γύρω χωρών παρόλο που γνώριζαν για την βάρκα και ένα αεροπλάνο της επιχείρησης Σοφία την έψαχνε. Το Λιβυακό λιμενικό, σαν σε ταινία, έφτασε 1 λεπτό μετά την επιβίβαση και του τελευταίου μετανάστη στο καράβι μας. Στη θέα των ενόπλων Λίβυων, οι μετανάστες έχασαν το χρώμα τους από τον φόβο καθώς για μερικά λεπτά κοιταζόμασταν στα 10 μέτρα με το ενδεχόμενο να μας πιέσουν για να πάρουν τους πρόσφυγες πίσω. Όταν τελικά οι Λίβυοι έφυγαν όλοι ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. Δυστυχώς, μια άλλη βάρκα με πρόσφυγες δεν εντοπίστηκε από κανέναν στο αχανές της Μεσογείου, βούλιαξε και μόνο 18 άνθρωποι επέζησαν.
Στις 8μμ αμέσως μετά την διάσωση, βάλαμε πλώρη για Λαμπεντουζα, το πλησιέστερο ασφαλές λιμάνι. Ο καιρός δυνάμωνε άσχημα και δεν είχαμε χρόνο να πάμε Σικελία.Λίγο πριν φτάσουμε, μας έστησαν καρτέρι μέσα στη νύχτα, 4 πλοία της στρατιωτικης αστυνομίας με τη διαταγή «Σταματήστε τις μηχανές! Αν μπείτε στα ιταλικά χωρικά ύδατα θα συλληφθείτε για διακίνηση». Μέσα σε 7 μποφόρ και με τους όλους τους διασωθέντες να ξερνάνε στο πλοίο, η Ιταλία μας έκανε θαλάσσιο φραγμό να μην περάσουμε. Εμείς απαντήσαμε ότι έχουμε ιταλική σημαία και θα συνεχίσουμε γιατί θέλουμε καταφύγιο από τον καιρό. Τότε ο Σαλβίνι έβγαλε την διαταγή «Arrestateli" Συλλάβετε τους! Εμείς συνεχίσαμε την πορεία μας προς Λαμπεντούζα.
Ο λιμενάρχης της Λαμπεντούζα αναγκάστηκε να μας δώσει έναν όρμο για να προστατευτούμε από τον καιρό αλλά δεν μας άφησε να μπούμε στο λιμάνι. Τα πλοία της αστυνομίας (Guardia di Finanza) μας περικύκλωσαν και μας είχαν σε κλοιό όλη την χθεσινή μέρα, απαγορεύοντας στους μετανάστες την αποβίβαση. Πεντε αστυνομικοί εισέβαλλαν στο πλοίο κι έψαξαν τα πάντα.
Μετά από 3 ώρες, άφησαν τους μετανάστες να βγουν αλλά είπαν ότι το πλοίο κατάσχεται επειδή αρνήθηκε να σταματήσει στις εντολές της αστυνομίας στα διεθνή ύδατα.Ο Σαλβίνι έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Για να σταματησεις πλοίο από το να μπει στα δικά του ύδατα πρέπει να συντρέχει κίνδυνος για το κράτος ή την δημόσια υγεία (πλοίο με χημικά απόβλητα, πυρηνικά κτλ)
Εμάς δεν μας είπαν καν τον λόγο, ούτε είχαν κάποιο γραπτό έγγραφο.
Καθαρός κοινωνικός πόλεμος χωρίς προσχήματα.''
Οι ιταλικές αρχές κατατάσχουν το Μάρε Ιόνιο μετά την πρώτη του διάσωση 50 ναυαγών μεταναστών. Ο καπετάνιος και ο συντονιστής της αποστολής αντιμετωπίζουν κατηγορίες για διακίνηση παράνομων μεταναστών και μη συμμόρφωση με τις εντολές του ιταλικού λιμενικού ενώ άγνωστη είναι ακόμα η τύχη του πληρώματος και του πλοίου που έχει κατασχεθεί. Στην Ιταλία πραγματοποιούνται από την πρώτη στιγμή κινήσεις αλληλεγγύης σε πολλές πόλεις, δίνοντας μια δυνατή σφαλιάρα στην φασιστική αλαζονεία του Σαλβίνι, μετατρέποντας την καταστολή της διάσωσης και τον ρατσισμό, σε κεντρικό ζήτημα.
Πρόκειται για τη συνέχιση μιας κρατικής ρατσιστικής πολιτικής, που ποινικοποιεί την αλληλεγγύη προς καταπιεσμένους, βασανισμένους ανθρώπους, που αν δεν βοηθηθούν δεν έχουν καμία τύχη να επιζήσουν στα νερά της μεσογείου. Μιας πολιτικής έμμεσης θανάτωσης στην ουσία, των ξένων, των διαφορετικών, των προσφύγων και μεταναστών, που δήθεν απειλούν το έθνος, αναζητώντας ένα χέρι βοήθειας, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους δουλέμπορους και τις συμμορίες της Λιβύης. Μιας εθνικιστικής πολιτικής των κλειστών συνόρων, της ξενοφοβίας και του νόμου του ισχυρού απέναντι στον φτωχό και ανήμπορο. Μιας πολιτικής αυξανόμενης φασιστικοποίησης της ευρώπης και των βαλκανίων.
Δε μας είναι προφανώς πρωτόγνωρη αυτή η νοοτροπία, έχοντας γίνει θεατές στο Αιγαίο, του νταλαβεριού ανθρώπινων ζωών, μεταξύ θάλασσας και στρατοπέδου συγκέντρωσης, μεταξύ επαναπροώθησης και πνιγμού, μεταξύ μπάτσων και ΜΚΟ, μεταξύ ευρωπαϊκών και διακρατικών συμφωνιών που μετράνε τις ζωές σε ποσοστά. Είναι επίσης η ίδια μισανθρωπική νοοτροπία που θρέφει τον φασισμό και στην ελλάδα, που πρόσφατα οδηγεί στα Βίλια να πετροβολούνται πρόσφυγες, στο Γέρακα και στη Μάδρα να τους χαρακτηρίζουν ανεπιθύμητους, στη Κόνιτσα να χτυπάνε προσφυγόπουλα την ώρα που παίζουν, στη Σάμο να αρνούνται να πάνε σχολείο τα παιδιά, στη καταστολή καταλήψεων στέγης μεταναστών, του κολαστηρίου της Πέτρου Ράλλη και του ΑΤ Ομονοίας και πολλές άλλες δυστυχώς περιπτώσεις. Φαινόμενα που θα εντείνονται βέβαια όσο κρατεί και ο μακεδονομαχικός εθνικιστικός παροξυσμός.
Οι πρόσφατες εξελίξεις και ο ολοκληρωτισμός που επιχειρείται να εδραιωθεί στη γειτονική χώρα μας αφορά και χρειάζεται η διεθνιστική μας αλληλεγγύη. Όχι μόνο απέναντι στην κατάσχεση του Mare Jonio, ενος εγχειρήματος που ανοίγει μια ρωγμή στη θανατοπολιτική του ιταλικού κράτους, αλλά συνδέοντας την με τη διαρκή επίθεση που δέχεται το ανταγωνιστικό κίνημα, όταν παράλληλα διεξάγεται ένας μηχανισμός μαζικών συλλήψεων και διώξεων αγωνιζόμενων στο Τρέντο και η εκκένωση της ιστορικής κατάληψης Asilo Occupato. Το ελληνικό κράτος τηρεί σιγήν ιχθύος και ουδετερότητας, αφού έχει τις ίδιες πολιτικές απέναντι σε όσους αγωνίζονται, όντας απασχολημένο με τις ΝΑΤΟ-ικές πολεμικές και εμπορικές συμφωνίες με Κύπρο-Ισραήλ-Αίγυπτο, ώστε να οχυρώσει κάποια σύνορα παραδίπλα και να πάρει κομμάτι απ'την πίτα των κυρίαρχων.
Απέναντι στον ρατσισμό και την ποινικοποίηση της ανθρωπιάς από την κυριαρχία,
να βάλουμε μπροστά τη διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη των από κάτω.
Κάτω τα χέρια από το Mare Jonio και τους αγωνιζόμενους στην Ιταλία.
Άμεση απελευθέρωση του καραβιού και παύση κάθε δίωξη προς το πλήρωμα και τους οργανωντές.
Ανοιχτά σύνορα και θάλασσες, Αλληλεγγύη μεταξύ των λαών,
κοινός πόλεμος απέναντι στους φασίστες και τους εκμεταλλευτές μας.
Καλούμε
σε εκδήλωση συζήτηση-ενημέρωση την Κυριακή 31/3 στις 20:00 στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο της Ανοιχτής Συνέλευση (Δημοκρατίας 2, Αγία Παρασκευή) όπου θα παρέμβει τηλεφωνικά και συναγωνιστής μας και μέλος του πληρώματος του Mare Jonio.
Ανοιχτή Συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής
