Τρίτη 2 Απριλίου 2019 στις 9.00 πμ
Συγκέντρωση για το Εφετείο του βιαστή-δολοφόνου από την Ξάνθη
Συγκέντρωση Τρίτη 2/4, 09:00 στο Δικαστικό Μεγαρό Κομοτηνής για το Εφετείο του βιαστή-δολοφόνου από την Ξάνθη
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ
Δεκέμβρη του 2012 βρίσκεται το άψυχο σώμα της Ζωής στην πόλη της Ξάνθης. Θύτης ο "μ'ανάβεις" της γειτονιάς, Χρήστος Παπάζογλου, ο οποίος αφού ακολούθησε την κοπέλα, την χτύπησε, την βίασε κι έπειτα την έκαψε ζωντανή. Ένα πρόσωπο το οποίο απασχόλησε και στο παρελθόν την τοπική κοινωνία και τις αρχές με την παραβατική συμπεριφορά του, αφού είχε κατηγορηθεί και για άλλη απόπειρα βιασμού. Όπως και στην περίπτωση της Ελένης Τοπαλίδου στην Ρόδο πριν κάποιους μήνες, οι αστυνομικές αρχές φάνηκαν αναρμόδιες και αδιάφορες ως συνήθως για μία απόπειρα βιασμού.
Το θράσος του κράτους και των προστατών του "νομιμοποιεί" ουσιαστικά κάθε απόπειρα βιασμού και σεξουαλικής παρενόχλησης, στρώνει τον δρόμο στον βιασμό και στις γυναικοκτονίες. Με εξιλαστήριο παράγοντα την "ηθική" του δράστη και του θύματος, όπου η πρώτη φτάνει μέχρι το κοινωνικό του κύρος και η δεύτερη μέχρι τα "τι τριγυρνούσε τέτοια ώρα μόνη της" και "φορούσε μίνι, άρα προκαλούσε".
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται με την τροποποίηση του ορισμού του βιασμού στον Ποινικό Κώδικα (αρ. 336) από τον οποίο απουσιάζει το ζήτημα της συναίνεσης. Ο καινούργιος νόμος ουσιαστικά μας λέει ότι η πράξη και η απόπειρα του βιασμού ποινικοποίειται μόνο σε περίπτωση που υπάρχει σωματική βία. Παραβλέπεται η όποια ψυχολογική βία του θύματος και τακτική χειραφέτησής του, που μπορεί να προκύπτει και από την απειλή για διαπόμπευση με ευαίσθητο προσωπικό υλικό ή απόλυση από την δουλειά κι άλλα μέσα στα οποία δεν υπάρχει περιστατικό σωματικής βίας. Βιασμός είναι όταν δεν υπάρχει η αυτοδιάθεση του σώματος. Τα όχι σημαίνουν ΟΧΙ και τίποτα παραπάνω.
Στις 2/4 είναι το Εφετείο του βιαστή-δολοφόνου από την Ξάνθη, ο οποίος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε ισόβια συν 25 χρόνια κάθειρξη. Μία ποινή που προσπαθεί να ρίξει μέσω της έφεσης. Ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα της οικογένειας της Ζωής και στεκόμαστε δίπλα τους μαζί με άλλες συλλογικότητες και οργανώσεις από αρκετά μέρη της Ελλάδας. Για εμάς το ζήτημα της έμφυλης βίας και της πατριαρχίας δεν λύνεται μέσω της αστικής δικαιοσύνης, η οποία ξεπλένει τους δράστες και τις πράξεις τους, αλλά αποτελεί καθημερινό αγώνα και δράση που δεν σταματάει στα δικαστήρια.
-Πέμπτη 28/3, 18:00 Μικροφωνική στην Πλατεία Ειρήνης, Κομοτηνή
-Τρίτη 2/4, 09:00 Συγκέντρωση στο Δικαστικό Μέγαρο Κομοτηνής
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Κάλεσμα σε μικροφωνική 28/3 18:00 Πλατεία & Συγκέντρωση 2/4 09:00 Δικαστικό Μέγαρο
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΑ
Τον Δεκέμβρη του 2012 βρίσκεται στην πόλη της Ξάνθης το άψυχο σώμα της Ζωής. Θύτης ο "μανάβης" της γειτονιάς, ένας καθημερινός "μέσος άνθρωπος" που είχε ξανακατηγορηθεί για απόπειρα βιασμού. Ο βιαστής-δολοφόνος Χρήστος Παπάζογλου, ο οποίος αφού ακολούθησε την κοπέλα, την χτύπησε, την βίασε κι έπειτα την έκαψε ζωντανή, στις 2/4 έχει το εφετείο μέσω του οποίου προσπαθεί να ρίξει την πρωτόδικη ποινή του. Πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε ισόβια συν 25 χρόνια κάθειρξη.
Η κουλτούρα του βιασμού υπάρχει λόγω της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας η οποία εδραιώθηκε μέσω των θρησκειών, πότε εργαλεία της εξουσίας και πότε η ίδια η εξουσία. Σε έναν κόσμο δομημένο με βάση την ιεραρχία ,την αντιπροσώπευση και των θρησκειών, κάθε είδους εξουσιαστική πράξη όπως ο βιασμός, δικαιολογείται, αποσιωπάται και πολλές φορές αντιστρέφεται με το θύμα να βρίσκεται σε θέση να απολογείται και να στιγματίζεται.
Στεκόμαστε Αλληλέγγυοι στην οικογένεια της Ζωής και συνεχίζουμε τον αγώνα κατά της εξουσίας και της πατριαρχίας που αυτή συντηρεί. Δεν περιμένουμε ούτε ζητάμε λύσεις από την αστική δικαιοσύνη γιατί πολύ απλά είναι ο θεμέλιος λίθος που στηρίζει αυτό το σύστημα και τα παράγωγα του. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία πρέπει να είναι και παράλληλα αγώνας ενάντια στην εξουσία και την όποια κοινωνία συντηρεί και σιωπά σε τέτοια περιστατικά. Η κοινωνία που ανέχεται τέτοιες καταστάσεις αφήνει παρακαταθήκη για τον επόμενο βιασμό και όσο μένει σιωπηλή γιατί "δεν της πέφτει λόγος" είναι το ίδιο συνένοχη με τον κάθε βιαστή και μικροεξουσιαστή που επιβάλετε με το έτσι θέλω.
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΣΙΩΠΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ
Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.