Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019 στις 21.00
Προβολή ταινίας: La zona
Λόγω τεχνικού προβλήματος γίνεται αλλαγή στο πρόγραμμα των προβολών με την ταινία "Girlhood" να μεταφέρεται για τις 14/3 και το"La Zona" στις 28/2
Υπόθεση της ταινίας:
Η La Zona είναι ένας περιφραγμένος υλικός παράδεισος όπου κατοικούν οι προνομιούχοι του καπιταλιστικού συστήματος του Μεξικού. Ένας ψηλός τοίχος και προηγμένα συστήματα ασφαλείας χωρίζει τους πλούσιους αστούς, που ζουν αυτόνομα εντός της , από την χαοτική φτώχεια του Μεξικού. Μια ξαφνική νεροποντή θα κατεδαφίσει μέρος του τείχους και τρεις νεαροί δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτο το "εξ` ουρανού" εισιτήριο. Θα εισβάλουν εντός με λησταρχικούς σκοπούς, όμως τα σχέδια τους οδηγούνται σε ένα αιματηρό μακελειό. Δυο εξ` αυτών θα πέσουν νεκροί από τα πυρά των κατοίκων, ενώ προηγουμένως οι ίδιοι έχουν φονεύσει μια πλούσια ηλικιωμένη. Ο τρίτος νεαρός θα κυνηγηθεί κυρίως από την μάζα των κατοίκων που επιθυμεί να (ξανά)πάρει το νόμο στα χέρια της και να απεμπολίσει απ` τα χωράφια της την "ενοχλητική" κρατική αστυνομία. Ο νεαρός βρίσκεται παγιδευμένος εντός της ιδιωτικής ζώνης με μόνο στήριγμα ένα πλουσιόπαιδο που κρυφά προσφέρει όποια βοήθεια. Και όλα αυτά υπό την έντονη ανησυχία της μητέρας που είναι ανίκανη να επέμβει.
Πρόσβαση…
Το κατειλημμένο αναψυκτήριο της ανάληψης βρίσκεται εντός του πάρκου της αναλήψης στον Βύρωνα. Η πρόσβαση είναι εφικτή με το λεωφορείο 732 (9η στάση Φορμίωνος), το τρόλεϊ 11 (24ωρο) στην στάση αγορά και τα λεωφορεία 203, 054 (στάση αγορά επίσης).
πηγή : http://athens.indymedia.org/event/78507/
Προβολές Φλεβάρη-Μάρτη στην Κατάληψη Ανάληψης. Θεματική: Προάστια
Γκέτο, προάστια, φαβέλες, «υποβαθμισμένες περιοχές»: η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει πάντα μια σκοτεινή όψη. Πίσω από τη βιτρίνα των γυαλιστερών εμπορευμάτων υπάρχουν υποτιμημένες ζωές, οριοθετημένες ζώνες εξαθλίωσης και «παραβατικότητας», και ανθρωποφύλακες κάθε λογής που εγγυώνται ότι οι σκοτεινές πλευρές της πόλης θα παραμένουν στο σκοτάδι. Αυτό που συνδέει τα ναζιστικά γκέτο της Βαρσοβίας και του Λουτζ, το προοίμιο της αδιανόητης βιομηχανικής σφαγής των Εβραίων της Ευρώπης κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Ναζί, με τις φαβέλες του Ρίο ή τα προάστια του Παρισιού είναι ο, πάντοτε αιματηρός στο βάθος του, συνδυασμός της επιχειρηματικότητας και του κοινωνικού πολέμου, η επιχειρηματικότητα πάνω σε ερειπωμένες, αναλώσιμες ζωές, η επιχειρηματικότητα κυριολεκτικά μέχρι θανάτου.
Η σκοτεινή όψη της ανάπτυξης δεν είναι ένα θέαμα το οποίο μπορούμε να αρκεστούμε να δούμε συγκαταβατικά από απόσταση. Είναι μια πραγματικότητα που έχει σημαδέψει εκατομμύρια ζωές, και σημαδεύει και σήμερα. Κι όχι κάπου αλλού, μακριά μας. Η ιστορία της γκετοποίησης, από την καταπίεση και εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, και τους προσφυγικούς καταυλισμούς που αποτέλεσαν το παρελθόν των ίδιων μας των γειτονιών, ως το σημερινό σύμπλεγμα μπάτσων-μαφίας-φασιστών στην Ομόνοια και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, είναι ένα κομμάτι, όχι μόνο του παρελθόντος που έχουμε στις πλάτες μας, αλλά και του παρόντος με το οποίο, από μικρά παιδιά, καλούμαστε να συμφιλιωθούμε, προσπαθώντας να βρούμε μια δική μας καλή θέση στον ήλιο. Το να μην κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στις υποτιμημένες ζωές σημαίνει να κρατάμε ζωντανό το μίσος μας για αυτήν τη ζωή και ανοιχτή την ελπίδα μας για μια ριζικά άλλη.