Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019 στις 12.00
Συγκέντρωση- Τα εργατικά ''ατυχήματα'' είναι δολοφονίες των αφεντικών
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από μια ατέλειωτη σειρά θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων. Χάσαμε το μέτρημα: νεκροί εργάτες καθαριότητας των δήμων, νεκρός εργαζόμενος σε σούπερ μάρκετ, νεκροί εργαζόμενοι κατασκευαστικών εταιριών στα εργοτάξια, νεκροί διανομείς φαγητού και κούριερ, νεκροί εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία, στη βαριά -εντελώς κυριολεκτικά- βιομηχανία του εγχώριου καπιταλισμού, τον τουρισμό, νεκροί εκπαιδευτικοί στο δρόμο για τη δουλειά… και ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος. Ένα έγκλημα χωρίς τέλος.
Τα εργατικά «ατυχήματα» περνάνε στα ψιλά των ειδήσεων, και μόνο όταν υπάρχουν νεκροί. Ο συνολικός τους αριθμός κάθε χρόνο είναι δεκάδες χιλιάδες, ενώ πολλά από αυτά δεν καταγγέλλονται ως τέτοια και έτσι δεν περιλαμβάνονται στις στατιστικές. Χωρίς να μετράμε φυσικά τις ασθένειες που οφείλονται στις συνθήκες εργασίας. Τη δεκαετία της κρίσης τα εργατικά ατυχήματα αυξήθηκαν χωρίς προηγούμενο. Και πάνω στους νεκρούς της τάξης μας χτίζεται η «έξοδος από την κρίση» και η ανάπτυξη.
Η προστασία των εργαζομένων και η τήρηση των όρων ασφαλείας στην εργασία είναι το πρώτο κόστος που περικόπτουν τα αφεντικά για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ο καθένας και η καθεμία από εμάς είμαστε αναλώσιμοι/-ες. Η εργασιακή ανασφάλεια κάνει πολύ πιο δύσκολο για μας να αρνηθούμε να εκτελέσουμε μια εργασία που μας θέτει σε κίνδυνο. Ο επισφαλής χαρακτήρας της δουλειάς μας (ως συμβασιούχοι, κάνοντας πρακτική άσκηση κλπ) μας προορίζει για τις πιο βαριές και επικίνδυνες εργασίες, χωρίς καμία εξειδίκευση και χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Και εργαζόμαστε πάντα υπό συνθήκες εργασιακού άγχους, πίεσης, εντατικοποίησης. Πολλές φορές δουλεύουμε υπερωρίες, συχνά αδήλωτες και απλήρωτες, χωρίς διάλειμμα, χωρίς τα ρεπό που δικαιούμαστε.
Είναι καιρός να σπάσουμε τον τρόμο στους εργασιακούς χώρους. Να αρνηθούμε, μαζί με τους συναδέλφους μας, να εκτελέσουμε εργασίες που μας βάζουν σε κίνδυνο, δεν ανεβαίνουμε σε σκαλωσιές όταν βρέχει, δεν παραδίδουμε δέματα με καταιγίδες και παγετό, αργούμε ή δεν πάμε στη δουλειά αν οδηγούμε μέσα στους πάγους και την ομίχλη. Και επειδή όλα αυτά είναι δύσκολο να τα διεκδικήσουμε μόνοι και μόνες, φροντίζουμε ποτέ να μην είμαστε μόνες και μόνοι στην εργασία. Οργανωνόμαστε συλλογικά και από τα κάτω, σε κάθε χώρο δουλειάς, φτιάχνοντας σωματεία ή ζωντανεύοντας όσα υπάρχουν. Καταγράφουμε παραβιάσεις των όρων ασφαλείας σε χώρους εργασίας, απαιτούμε τα μέτρα προστασίας που δικαιούμαστε, παλεύουμε για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Η ζωή και η σωματική μας ακεραιότητα δε θα γίνουν θυσία στα κέρδη των αφεντικών.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Συγκέντρωση Σάββατο 2 Φλεβάρη, 12.00, Καμάρα
ΕΣΕ Θεσσαλονίκης
ΔΕ ΘΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
Σύμφωνα με τις στατιστικές αρχές, στην Ελλάδα συμβαίνουν πάνω από 35.000 εργατικά ατυχήματα κάθε χρόνο με περισσότερους από 120 νεκρούς. Οι σαρωτικές νέες επισφαλείς σχέσεις εργασίας και η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχουν μετατρέψει τον εργαζόμενο σε πολυεργαλείο και έχουν συμβάλλει στην αύξηση των εργατικών ατυχημάτων: υποστελέχωση των πόστων, εντατικοποίηση της εργασίας και εξαντλητικές συνθήκες, αύξηση των απαιτήσεων και της τρομοκρατίας των εργοδοτών, αύξηση του άγχους υπό τον κόλαφο της ανεργίας… αυτοί είναι κάποιοι από τους βασικούς λόγους, μαζί προφανώς με την εξάλειψη κάθε μέσου ατομικής προστασίας και στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας.. γιατί στοιχίζουν και στους καιρούς της κρίσης τέτοιου τύπου λειτουργικά έξοδα είναι περιττά.
Είναι προφανές πως τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα επισυμβαίνουν σε χώρους εργασίας που απουσιάζουν τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας. Η έλλειψη των μέτρων ασφαλείας δεν είναι τυχαία αλλά ούτε και κάτι καινούριο για εμάς, τους εργαζόμενους στο εμπόριο, καθώς βιώνουμε καθημερινά την απουσία τους στους χώρους εργασίας μας, βάζοντας πολλές φορές σε κίνδυνο τους ίδιους μας τους εαυτούς, φοβούμενοι μην χάσουμε την δουλειά μας. Και όταν λέμε ότι δεν είναι τυχαία, εννοούμε πως ενώ η πλειοψηφία των εργοδοτών μας γνωρίζει τους κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν σε κάθε χώρο εργασίας, δεν κάνουν τίποτα για να τους ελαχιστοποιήσουν προκειμένου να μην έχουν κανένα κόστος στα κέρδη τους, κοστίζοντας τελικά όμως ανθρώπινες ζωές. Γι' αυτό δεν μιλάμε για ατυχήματα αλλά για ηθελημένη και συνειδητή εργοδοτική αδιαφορία που καταλήγει να δολοφονεί εργαζόμενους στο βωμό του κέρδους.
Η ευθύνη της αύξησης των εργατικών ατυχημάτων μοιράζεται ακέραια στην εργοδοσία αλλά και στην Κυβέρνηση που συμβάλλει στην επέκταση και την παγίωση των πιο βάρβαρων εργασιακών σχέσεων που θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους. Γι' αυτούς την επομένη του ατυχήματος το πόστο απλά θα αναπληρωθεί από ένα νέο συνάδελφο… για μας τα πράγματα όμως είναι πολύ διαφορετικά. Συνάδελφε στο εμπόριο, μη συνεχίσεις να αδιαφορείς. Η αδιαφορία του εργοδότη δεν του κοστίζει ουσιαστικά τίποτα, η δική σου αδιαφορία όμως, συνάδελφε, μπορεί να κοστίσει την ίδια σου τη ζωή!
Μη θεωρείς ότι το εργατικό ατύχημα δεν σε αφορά επειδή δουλεύεις στο ταμείο, ή θεωρείς ότι οι συνθήκες στο δικό σου εργασιακό χώρο είναι πιο προστατευμένες. Το ίδιο θεωρούσαν μάλλον και οι συνάδελφοι στον ΑΒ Βασιλόπουλο αλλά η πραγματικότητα τους διέψευσε, όταν τον περασμένο Ιούνη 56χρονος συνάδελφος τους στην Πάτρα , έχασε τη ζωή του πέφτοντας από ύψος 3,5 μέτρων, όταν, ενώ εκτελούσε εργασίες καθαρισμού σε οροφή δωματίων συντήρησης εμπορευμάτων, υποχώρησε η οροφή. Ας θυμηθούμε εκείνες τις φορές που συνάδελφοι μας σε μαγαζιά επίπλων πήγαν να χάσουν -ή και έχασαν- τα άνω/κάτω άκρα τους επειδή ένα βαρύ έπιπλο τους καταπλάκωσε ή ακόμα εκείνους τους συναδέλφους που έπαθαν ηλεκτροπληξία σε μαγαζιά ηλεκτρικών ειδών, σούπερ μάρκετ, καταστήματα ρούχων εξαιτίας της εργοδοτικής αδιαφορίας για αντιηλεκτροπληξιακά μέτρα. Τους συναδέλφους μας που χειρίζονται ανυψωτικά μηχανήματα χωρίς τη στοιχειώδη εκπαίδευση και μέτρα προστασίας, τους συναδέλφους μας που κάτω από την ταχύτητα, την πίεση και την εξάντληση, καίγονται, κόβονται, γλιστράν, υποφέρουν από χρόνια μυοσκελετικά προβλήματα από το κουβάλημα, την ατελείωτη ορθοστασία… και η λίστα δεν έχει τέλος.
Και όλα αυτά γιατί ως εργαζόμενοι δεν φροντίσαμε να διεκδικήσουμε συλλογικά τα αυτονόητα όπως είναι οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, τα επαρκώς στελεχωμένα πόστα, οι αξιοπρεπείς μισθοί και φυσικά τα μέτρα ασφαλείας που θα διασφαλίζουν την σωματική μας ακεραιότητα εν ώρα εργασίας. Να μη θυσιάσουμε τις ζωές μας στον βωμό του κέρδους των μεγαλοεπιχειρήσεων και των εργοδοτών, στο βωμό των ευρωπαϊκών πολιτικών που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Να εξασφαλίσουμε πως αυτή η δεινή κατάσταση που επικρατεί στους χώρους εργασίας μας, με κινητήρια δύναμη εμάς, τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχημα το κλαδικό σωματείο μας (Ένωση Εμποροϋπαλλήλων Ν. Θεσ/νίκης) θα αλλάξει μια για πάντα.
- Διεκδικούμε κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας που θα ορίζει ατομικά μέτρα προστασίας ανάλογα με το πόστο
- Κανόνες ασφάλειας για όλους τους εργαζόμενους σε κάθε εργασιακό χώρο
- Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας και της υποστελέχωσης - προσλήψεις νέων συναδέλφων - μόνιμα στελεχωμένα πόστα
- Επαναφορά των Βαρέων και Ανθυγιεινών προσθέτοντας και άλλες ειδικότητες
- Αύξηση των ελέγχων και των προστίμων των ελεγκτικών μηχανισμών προς τους εργοδότες
ΣΆΒΒΑΤΟ 2 Φλεβάρη 12.00 στην ΚΑΜΆΡΑ, ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΕΜΠΑΡΓΚΟ