Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018 στις 19.30
3ήμερο εκδηλώσεων: «Δεκέμβρης 1944 – Δεκέμβρης 2008: Βαρκιζα Τελος!»
14,15,16 Δεκεμβρίου
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, 7:30 μμ
Δεκέμβρης του 1944: Εξεγερμένοι άνθρωποι
ομιλητής: Τάσος Κωστόπουλος
(ιστορικός και δημοσιογράφος)
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου, 7:30 μμ
Δεκέμβρης 2008: Εξεγερμένες πόλεις
ομιλητής: Μάνος Σκούφογλου
(ΑΚΕΑ - Αριστερή κίνηση εργαζομένων αρχιτεκτόνων)
Θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι.
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 7:30 μμ
προβολή της ταινίας
Οι παρτιζάνοι των Αθηνών
του Ξενοφώντα Βαρδαρού
Πολλά απ᾿ τα συνθήματα του Δεκέμβρη ξεχάστηκαν, κάποια άλλα όμως σημάδεψαν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς όλων αυτών που αγωνίστηκαν και στα χρόνια της κρίσης, στις μεγάλες απεργίες και στις καταλήψεις των πλατειών. Κυρίως, έμεινε ζωντανός και ενισχύθηκε ένας από τους βασικούς στόχους που έθεσε ο Δεκέμβρης του 2008: "Να σπάσουμε τη συμφωνία της Βάρκιζας", να έρθουμε σε ρήξη με περισσότερο από μισό αιώνα συμβιβασμών του κινήματος, υποχωρήσεων σε υποτιθέμενες ρεαλιστικές προσαρμογές στις γραμμές που χάραζαν τα αφεντικά και οι πολιτικοί τους. Ο Δεκέμβρης του 2008 έθεσε τον στόχο του να συνεχίσει την επανάσταση του Δεκέμβρη του 1944 και να την οδηγήσει στη νίκη: "Σ᾿ αυτά τα Δεκεμβριανά, εμείς θα νικήσουμε"…
Έτσι, τα Δεκεμβριανά του 1944 ήρθαν "ξαφνικά" στην επικαιρότητα τον Δεκέμβρη του 2008 - και εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα για ολόκληρο το κίνημα και σήμερα. Οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν στους δρόμους της Αθήνας τον Δεκέμβρη του ᾿44, στα οδοφράγματα και στις βομβαρδισμένες φτωχογειτονιές τους για να κάνουν πράξη τις επιθυμίες τους για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και πραγματική δημοκρατία, αναγκάστηκαν να υποστούν έναν εξευτελιστικό συμβιβασμό που τους οδήγησε στην ήττα. Ενάντια σ᾿ αυτήν την ήττα είμαστε αναγκασμένοι/ες να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Να συνεχίζουμε τον δικό τους αγώνα. Μέχρι τη δικιά μας νίκη.
Σήμερα λοιπόν, 10 χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά του 2008 και 74 χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά του ᾿44, οργανώνουμε στην Εργατική Λέσχη Καλλιθέας τριήμερο εκδηλώσεων-συζητήσεων, όχι μόνο για να τιμήσουμε -ως οφείλουμε- αυτούς τους αγώνες, αλλά και για να συζητήσουμε τις εμπειρίες τους και όλα όσα μπορούμε ακόμα να διδαχτούμε απ᾿ αυτούς.