kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική με αφορμή την επίσκεψη Τσακαλώτου

Παρασκευή 30/11 18:30 Καμάρα

Λίγα Λόγια για την εκδήλωση-κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα : «Η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας στη μεταμνημονιακή εποχή».

Την τελευταία περίοδο, από το ξέσπασμα της Καπιταλιστικής Κρίσης (που εκδηλώθηκε ως κρίση χρέους) και έπειτα, ως κυριότερο θέμα στο δημόσιο διάλογο συναντάμε το ζήτημα του εκσυγχρονισμού, της προσέλκυσης επενδύσεων και της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Πληθώρα κατηγοριών εμφανίζονται από την κυρίαρχη αφήγηση. Επικρατέστερες κατηγορίες είναι η τεμπελιά από πλευράς των εργαζομένων και οι υψηλοί μισθοί, τα μεγάλα επιδόματα σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, οι «υπερδιογκωμένες συντάξεις», η ανάγκη διευκόλυνσης και προστασίας των επενδύσεων και κάτι γενικόλογα περί καλύτερης διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και σκανδαλολογίας. Έτσι βλέπουμε τα αφεντικά να μας κατηγορούν για υπερβολικά αμειβόμενες τεμπέλες (βλέπε Σ.Ε.Β.) και τους δημοκρατικά εκλεγμένους εγγυητές της συνέχειας της καπιταλιστικής σχέσης και της διατήρησης των υφιστάμενων ταξικών συσχετισμών (Βουλευτές, Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες κ.τ.λ.), να φιλολογούν περί οικονομικής ανάπτυξης και ουσιαστικά να καλούν εμάς τους από τα κάτω να πληρώσουμε τα σπασμένα. Να σημειώσουμε εδώ ότι παρά τα φούμαρα περί εξόδου από τα μνημόνια το καλοκαίρι, το ελληνικό κράτος θα βρίσκεται υπό επιτροπεία Ε.Ε. κ.τ.λ. μέχρι το 2059 σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις συντηρητικών-αστών οικονομολόγων. Βέβαια είναι γνωστό από παλιά ότι το δημόσιο χρέος γίνεται ένας από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης.

Αυτήν την Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2018, στην Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με βασικό ομιλητή τον υπουργό οικονομικών της κυβέρνησης Σύριζα-ΑΝΕΛ Ευκλείδη Τσακαλώτο. Το θέμα της εκδήλωσης που διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης είναι: «Η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας στη μεταμνημονιακή εποχή». Το τι σημαίνει όμως ανάκαμψη της οικονομίας της αγοράς, ή αλλιώς καπιταλιστική ανάπτυξη είναι γνωστό. Έχει ήδη γίνει σαφές, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και παγκοσμίως, από τα διδάγματα της ιστορίας. Είναι η συντονισμένη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στους από τα κάτω.
Καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η συνεχής υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και η εντατικοποίηση της εργασίας, ώστε να κερδίζουν περισσότερο τα αφεντικά. Η αύξηση της άμεσης και της έμμεσης φορολογίας στους από τα κάτω (χαράτσια, ένφια , κ.τ.λ.).Οι εργασιακές σχέσεις που παγιώνονται (Εκ περιτροπής, Μερικής Απασχόλησης, Μπλοκάκια κ.τ.λ.), η μείωση του κατώτατου μισθού, η θέσπιση του υποκατώτατου, η παράλληλη κατάργηση του Ε.Κ.Α.Σ., η περικοπή κάθε αργίας και η μείωση των ορίων συνταξιοδότησης . Ακόμα είναι η μαύρη εργασία και τα νομοσχέδια που απαγορεύουν σταδιακά κάθε μέσο συλλογικής διεκδίκησης καλύτερων όρων εργασίας: συλλογικές συμβάσεις, απεργίες κ.α.. Με λίγα λόγια είναι η ενδυνάμωση της δύναμης του κεφαλαίου απέναντι στον κόσμο της δουλειάς με τις ευλογίες του κράτους και της Ε.Ε., ώστε να δουλεύουμε με μισθούς πείνας και να μην αντιδράμε στις εργοδοτικές δολοφονίες και στις απολύσεις ακόμα και σε 7 μηνών εγκύους. Βέβαια για όλα αυτά επιζητείται-επιβάλλεται από τους καταπιεστές μας η κοινωνική νομιμοποίηση μέσω του γεγονότος ότι εμείς οι καταπιεσμένοι/νες ευθυνόμαστε για την κατάσταση και άρα πρέπει να βάλουμε πλάτη.

Καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ακόμη, η περεταίρω υποβάθμιση του επιμορφωτικού συστήματος, που εν μέσω «ανάπτυξης» επιτελεί ακόμα καλύτερα το «ρόλο» του: Πρώτον, να μας διδάσκει εθνικούς μύθους και να μας ποτίζει με την εθνική αφήγηση προκειμένου να διακρίνουμε εξωτερικούς εχθρούς (τους από αλλού λαούς βέβαια και όχι τα απανταχού αφεντικά) για να είμαστε εθνικά ενωμένοι όταν προασπιζόμαστε τα συμφέρονται των από τα πάνω και να μην μας απασχολεί, το ότι η Ελλάδα είναι σταθερά η δεύτερη χώρα, μετά τις Η.Π.Α. σε οικονομικές συνεισφορές, ως ποσοστό του Α.Ε.Π., στο ΝΑΤΟ (το οποίο δημιουργεί συνεχώς νέες βάσεις στον ελλαδικό χώρο), ή ο επεκτατισμός του ελληνικού κεφαλαίου στα βαλκάνια (Βλέπε τραπεζικό σύστημα, ελληνικές επιχειρήσεις κ.α.). Δεύτερον, μας μαθαίνει να είμαστε παραγωγικές, ανταγωνιστικοί και υποτελείς, για να κατηγορούμε εμάς που δεν βρίσκουμε δουλειά, που πεθαίνουμε της πείνας, που δεν μας ξεζουμίζουν περισσότερο τα αφεντικά μας και μας εξωθεί στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Με τον όρο κοινωνικό κανιβαλισμό εννοούμε, με πολύ απλά λόγια, να κατηγορούμε την άλλη που μας έφαγε την δουλειά αν και ήταν λιγότερο άλογο κούρσας από εμάς, τους τεμπέληδες δημόσιους υπαλλήλους, και τις μετανάστριες/στες. Ταυτόχρονα βέβαια ανθίζει η ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ οι επιχειρήσεις μπαίνουν όλο και πιο φανερά στα πανεπιστήμια και στα σχολεία καθοδηγώντας ακόμα περισσότερο την έρευνα στα συμφέροντα των αφεντικών και ισχυροποιώντας τον ρόλο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ως προς την αναπαραγωγή των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων.
Εκτός των παραπάνω όμως, καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι και οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών στο πλαίσιο της απαλλοτρίωσης της μικρής ιδιοκτησίας και της βίαιης προλεταριοποίησης του πληθυσμού γιατί μαζί τα φάγαμε (ως επί τω πλείστων, οι από τα κάτω την εξαθλίωση και την καταπίεση και το κεφάλαιο τους από τα κάτω). Είναι η περικοπή των δαπανών για δημόσια υγεία και η εξασφάλιση της κερδοφορίας των ιδιωτικών κλινικών και των μεγαλογιατρών, με την παράλληλη αύξηση των τιμών στα φάρμακα για την οποία πολλά σκάνδαλά ευθύνονται εκκινώντας από το μεγαλύτερο τον καπιταλισμό. Αυτό για να μην βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Και μιας και αναφέρουμε να μην χάνουμε το δάσος…Στο βωμό της παραγωγικής ανασυγκρότησης βέβαια δημιουργούνται συνεχώς νέες περιφράξεις/ιδιωτικοποιήσεις αναδεικνύοντας ότι μοναδικός ΝΟΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗ. Αποχαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις (ενώ όταν συναντώνται εμπόδια παίρνουν τυχαία φωτιά με δεκάδες νεκρούς/κρες βλ. Μάτι) ώστε να χρησιμοποιούνται από τα ανά τον κόσμο αφεντικά (Χαλκιδική, Κρήτη) λεηλατώντας την φύση (εξόρυξη τύπου fracking στην Ήπειρο και βλέψεις στο αιγαίο), στο βωμό του κέρδους. Ιδιωτικοποιούνται λιμάνια, αεροδρόμια, ΜΜΜ, σε τιμή ευκαιρίας, ώστε να δίνεται ώθηση στην κεφαλαιοκρατική συσσώρευση από τους καπιταλιστές. Παράλληλα, τείνουν να ιδιωτικοποιηθούν ή έχουν ιδιωτικοποιηθεί ήδη και αγαθά, όπως το νερό και η ενέργεια, θυμίζοντας κάτι από τη Δικτατορία του Πινοσέτ στην Χιλή, γιατί έτσι και καλά θα πέσουν οι διογκωμένοι λογαριασμοί.
Σε αυτό το σημείο βέβαια καλό είναι να τονίσουμε ότι εν μέσω κρίσης και «παραγωγικής ανασυγκρότησης» αναδεικνύονται και κάποιες ενδογενείς αντιφάσεις του καπιταλισμού. Έτσι, αν και με βάση την κυρίαρχη αφήγηση (από πληθώρα καθηγητών πανεπιστημίων, ορθόδοξους οικονομολόγους, παρουσιαστές των μέσων μαζικής παραπλάνησης κ.α,), όταν μια επιχείρηση χρεοκοπεί κλείνει, στην περίπτωση των τραπεζών δεν ίσχυσε. Αντί να χρεοκοπήσουν αυτές χρεοκοπήσαμε εμείς γιατί και καλά τρώγαμε περισσότερο από αυτό που παρήγαμε, χωρίς βέβαια να παίρνουμε ούτε το μισό, βλέποντας στην συνέχεια τους μισθούς μας να μετατρέπονται σε μισθούς επιβίωσης, και τις κοινωνικές δαπάνες να περικόπτονται, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιούνται συνεχώς οι τράπεζες, ώστε να πλειστηριάζουν στην συνέχεια πρώτες κατοικίες.

Ταυτόχρονα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απαραίτητη ησυχία, τάξη και ασφάλεια, το κράτος εντείνει την καταστολή σε κάθε κομμάτι της αντίστασης απέναντι στην καταπίεση και την υποτέλεια. Ξύλο από τα ματ έξω από συμβολαιογραφεία. Καταστολή και κλείσιμο καταλήψεων και χώρων αγώνα και δημιουργίας, είτε άμεσα από το κράτος είτε χαϊδεύοντας στην πλάτη τους φασίστες και τους εθνικιστές. Συνεχείς συλλήψεις αγωνιζόμενων με φουσκωμένα κατηγορητήρια. Ανάδειξη νέων κρατικών μεθοδεύσεων ώστε να διώκονται οι αγωνιζόμενοι ως ατομικοί τρομοκράτες, και να κατηγορούνται συνολικά και οριζοντίως κινήματα, όπως αυτό για την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές με ανυπόστατα μέσα όπως το DNA, ενώ ταυτόχρονα εισάγονται σταδιακά ο νέος ποινικός και σωφρονιστικός κώδικας.
Απέναντι σε όλα αυτά, αλλά και στην εξατομίκευση των προβλημάτων μας και στους κοινωνικούς όρους που μας κάνουν να ντρεπόμαστε επειδή δεν έχουμε σπίτι να κοιμηθούμε, επειδή μας κόψαν ρεύμα και νερό, επειδή δεν έχουμε δουλειά, να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους εαυτούς και τις ευατές μας, να σπάσουμε κάθε λογής κοινωνικό κανιβαλισμό μεταξύ των καταπιεσμένων και να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις. Να μην βάλουμε καμία πλάτη ούτε να πουλήσουμε πιο φθηνά τα τομάρια μας για να συνεχίσει να συσσωρεύεται κεφάλαιο είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου. Δεν έχουμε σκοπό ούτε να κάνουμε τα στραβά μάτια στην λεηλασία της φύσης για κανέναν λόγο και με κανέναν όρο. Δεν έχουμε σκοπό ακόμα να ιδιωτικοποιείται κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας, να εμπορευματοποιείται όλο μας το είναι και εμείς να σφυρίζουμε ανήξερα. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν θα κατηγορούμε τις καταπιεσμένες και τους εξαθλιωμένους, από όπου και αν γεννήθηκαν, για την κατάντια μας. Αντίθετα, προτάσσουμε ακηδεμόνευτους και αυτοοργανωμένους, στην βάση, αγώνες. Προτάσσουμε την συλλογικοποίηση των αντιστάσεων και των αρνήσεων μας, ώστε να σπάσουμε κάθε αλυσίδα που μας περιορίζει, είτε διαταξική (Πατριαρχία, Πατερναλισμός, Σεξισμός, Ρατσισμός, κ.α.) είτε απέναντι στο κράτος και στο κεφάλαιο, συνειδητοποιώντας τη θέση μας, αλλά και τον εχθρό μας, και αρθρώνοντας αναχώματα σε κάθε χώρο, σε σχολεία, σε πανεπιστήμια, σε χώρους δουλειάς, Στο ΔΡΟΜΟ, και με κάθε μέσο.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΕΜΜΙΣΘΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΙΣΘΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ-ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ-ΤΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ.
ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΕΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ , ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ.

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο» (Βασιλέως Γεωργίου με Μπιζανίου Γωνία)
Ανοιχτή Συνέλευση στον Ε.Κ.Χ «Σχολείο» κάθε Δευτέρα στις 20:00.