kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή προσυγκέντρωση

Η Απεργία στα χέρια ποιών;

Στις 28 Νοέμβρη, η ΓΣΕΕ καλεί μια ακόμα εθιμοτυπική απεργία εν όψει της ψήφισης του προϋπολογισμού. Σ΄ αυτήν την απεργία όμως, η ΓΣΕΕ έχει καλέσει και όλους τους εργοδοτικούς φορείς που απαρτίζουν την <<κοινωνική συμμαχία>> ως συνέχεια της σύμπραξης τους στην Πανεθνική Ημέρα Δράσης, στις 30 Μαίου. Απευθύνεται σε όλον τον επιχειρηματικό κόσμο (ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, Δικηγορικοί Σύλλογος Ελλάδος, ΤΕΕ, Οικονομικό Επιμελιτήριο) όπου στα πλαίσια της εθνικής ενότητας καταπιεστές και καταπιεζόμενοι καλούνται να συνεργαστούν για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας.

Ως σωματείο βάσης στο χώρο του επισιτισμού πήραμε εξαρχής θέση ενάντια σ΄αυτό το διαταξικό συνοθύλευμα και στις πρακτικές της ΓΣΕΕ‑ΑΔΕΔΥ, καλώντας μια απεργία από τα κάτω, αυτή της 1 Νοέμβρη. Μία απεργία καλεσμένη από σωματεία βάσης και συλλόγους με οριζόντιες διαδικασίες, μακριά από τη λογική της ανάθεσης, εργατοπατέρες και κλειστά διοικητικά συμβούλια των κλαδικών σωματείων. Μακριά από τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ που αντιμετωπίζει τις απεργίες ως πυροτεχνηματικές εκτονώσεις της κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Έτσι και τώρα με τη συμμετοχή μας, στην απεργία της 28 Νοέμβρη προτάσσουμε τα εργατικά και ταξικά συμφέροντα, ενάντια στο διαταξικό προσανατολισμό που θέλει να δώσει η ΓΣΕΕ με την κοινωνική συμμαχία. Δεν θα κατέβουμε στο δρόμο χέρι‑χέριμε τα αφεντικά εκφυλίζοντας και απονοηματοδωτώντας ακόμα περισσότερο τις απεργίες. Αντίθετα, για εμάς η απεργία είναι ένα όπλο στα χέρια των εργατών ενάντια στα αφεντικά και την καθημερινή καταπίεση. Είναι μια αφορμή να ξαναβρεθούμε στους δρόμους, να συναντηθούμε με συναδέλφισσες/ους και να προσπαθήσουμε να σχηματίσουμε κοινότητες αγώνα δίνοντας ραντεβού στους χώρους εργασίας μας, στις διεκδικήσεις απο τα αφεντικά μας, στους κοινούς μας αγώνες.

Στεκόμαστε απέναντι στο συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ, θεωρώντας ότι οι εργατικοί αγώνες ξεκινούν από εμάς τους εργαζόμενους και όχι από αντιπροσώπους που συνήθως συμβάλλουν στην αφομοίωση των διεκδικήσεων μας ή αντλούν πολιτική υπεραξία μέσα από αυτούς.

Τέλος πέρα από την παρουσία μας στο δρόμο εκείνη τη μέρα, είναι σημαντικός και ο καθημερινός αγώνας στους χώρους της δουλείας μας. Η συνάντηση - επικοινωνία με τους συναδέλφους/ισες μας για την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων, το σπάσιμο του κλίματος τρομοκρατίας από κράτος και αφεντικά και η ανάπτυξη σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ μας.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Απεργιακό κάλεσμα Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

10.00 στη Γκαρμπολά (Ρωμαική Αγορά) κ' 10.30 Καμάρα

*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.

Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων Κεντρικής Μακεδονίας

(και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού)

Επικοινωνία με το σωματείο:

τηλέφωνο: 6947457888

e-mail: swmaexteioservexitorwn@yexahoo.gr

πηγή : email που λάβαμε στις 27 Νοέμβριος 02h

ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 28/11

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 28/11

Τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές του χειμώνα του 2015 η σημερινή συνθήκη μας βρίσκει αντιμέτωπους με μία κατάσταση ολοένα και πιο ζοφερή στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας εκπληρώσει ένα μεγάλο μέρος των υποχρεώσεών της ως προς το, εγχώριο και μη, Κεφάλαιο, έχει κατορθώσει να περάσει όλα εκείνα τα μέτρα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν καθώς βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των από τα κάτω, την πυκνή πολιτική περίοδο που ακολούθησε την εξέγερση του Δεκέμβρη '08.

Το πλαίσιο της ολομέτωπης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου στα πληβειακά στρώματα περιλαμβάνει την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, την εφαρμογή καταναλωτικών θεσμών όπως οι «Λευκές Νύχτες» και οι «Μαύρες Παρασκευές», το χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την εξάπλωση των ελαστικών μορφών εργασίας με τις θριαμβολογίες για την πλασματική μείωση της ανεργίας που συνοδεύει αυτή την ελαστικοποίηση της εργασίας, την επίθεση στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό των εργαζομένων και την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», για τα οποία πλέον η ευθύνη δεν βαραίνει τον εργοδότη. Τελευταίο στιγμιότυπο σε αυτό το κρεσέντο αποτελούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και η περιστολή του δικαιώματος κήρυξης απεργίας από τα σωματεία. Μία κίνηση η οποία θέτει εμπόδια και ουσιαστικά καταργεί την απεργία, καθώς για την κήρυξή της απαιτείται πλέον το 50% των οικονομικά τακτοποιημένων μελών του σωματείου.

Συνεπικουρικά ως προς την πολιτική της κυριαρχίας, την οποία διεκπεραιώνει το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι η στάση και η δράση των ξεπουλημένων στο Κεφάλαιο συνδικαλιστών εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η δημιουργία του νέου μορφώματος της λεγόμενης «Κοινωνικής Συμμαχίας», δηλαδή ένα όχημα των εργοδοτών με πρόταγμα την ταξική συνεργασία μεταξύ των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων, έχει σκοπό να διεμβολίσει τις απεργίες, γεγονός που αναδεικνύει περίτρανα τον φιλοεργοδοτικό ρόλο της ΓΣΕΕ. Είναι φανερό ότι σε συνέχεια της στάσης της στο δημοψήφισμα του 2015, η ΓΣΕΕ περνάει σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό της ξεκάθαρα και ανοιχτά εχθρικής θέσης απέναντι στο κοινωνικό και ταξικό κίνημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προκηρύχθηκε η γενική απεργία της 30 του Μάη φέτος, από κοινού με τα αφεντικά (εργοδοτικοί φορείς και επιμελητήρια), καθώς και οι συνεχείς αναβολές ως προς την ημερομηνία προκήρυξης 24ωρης γενικής απεργίας μέσα στον Νοέμβρη, σε συντονισμό με τους τακτικισμούς της ΑΔΕΔΥ ώστε να μην υπάρξει κοινή προκήρυξη απεργίας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Από την άλλη, συμπληρωματική εικόνα αποτελούν οι κινήσεις της κυρίαρχης τάξης να αναβαθμίσει την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους διακρατικούς ανταγωνισμούς, μέσω της αύξησης της πρόσδεσής του στο άρμα του ΝΑΤΟ, τόσο στα Βαλκάνια (κύρια αιχμή η επίλυση του «Μακεδονικού») όσο και στην νοτιοανατολική Μεσόγειο (όξυνση της αντιπαράθεσης με το τουρκικό κράτος, ενόψει της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών στο Αιγαίο), συνθέτοντας με τον τρόπο αυτό το συνολικότερο πλαίσιο της επίθεσης της κυριαρχίας στις ζωές μας. Οι πληβείοι καλούνται να ευθυγραμμιστούν με τις επιδιώξεις του εκάστοτε κράτους και να δώσουν μέχρι και τη ζωή τους για τα συμφέροντα των αφεντικών, ντόπιων και πολυεθνικών. Στο εσωτερικό των κοινωνιών κατασκευάζονται οι εσωτερικοί εχθροί, μέσω της πριμοδότησης του εθνικισμού από το κράτος και το κεφάλαιο, προς εκπλήρωση των συμφερόντων τους. Αυτό το οποίο επιφυλάσσει η κυριαρχία για όσους αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι μία διαρκώς αυξανόμενη σε ένταση καταστολή με διώξεις, περιστολή δικαιωμάτων και στοχοποίηση τόσο από το επίσημο κράτος όσο και από το μακρύ του χέρι, το φασιστικό παρακράτος (φασίστες μπράβοι στην υπηρεσία των αφεντικών σε εργατικές κινητοποιήσεις, όπως στην COSCO στον Πειραιά κ.α.).

Είναι πρόδηλο ότι μετά και την εμπειρία των τεσσάρων χρόνων διαχείρισης της εξουσίας από τα αριστερά δεκανίκια της, οι από τα κάτω δεν έχουν τίποτα άλλο να προσμένουν από άλλη μία ανάθεση των συμφερόντων, των προσδοκιών και των αναγκών τους σε κάποιον άλλο επίδοξο εκφραστή. Όση ματωμένη ανάπτυξη κι αν υπόσχονται, όσα μνημόνια κι αν σκίστηκαν, το ερώτημα παραμένει: Καπιταλισμός ή Κοινωνική Επανάσταση.

Μια πρώτη απάντηση τόσο απέναντι στους κυρίαρχους, το κράτος και το κεφάλαιο, όσο και απέναντι στον ρεφορμιστικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό αποτέλεσε η οργανωμένη από τα κάτω διακλαδική απεργία των σωματείων βάσης & πρωτοβάθμιων σωματείων της 1ης Νοέμβρη. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήταν ιδιαίτερα μαζικές και με παλμό, αφήνοντας αφενός μία πολύ σημαντική παρακαταθήκη αγώνα και εμπειρίας, αφετέρου αναδεικνύοντας την δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί εντός του κοινωνικού και ταξικού κινήματος αποτελώντας μία έμπρακτη πρόταση αγώνα για τις επόμενες μάχες που έρχονται.

Απέναντι στους εμπαιγμούς του εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, προτάσσουμε την οργάνωση στη βάση, με όρους ισότητας και ελευθερίας. Ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας, να κάνουμε τις απεργίες ξανά επικίνδυνες για το κράτος και τα αφεντικά. Μέσω των σωματείων βάσης και ταξικών πρωτοβουλιών, αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά, μαζί με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, να δώσουμε στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τις σχολές, τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Με πυξίδα την οικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΤΑΞΙΚΗ, ΑΝΑΡΧΙΚΗ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ | 10:00 | Πεζόδρομος Γκαρμπολά ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ | 10:30 | ΚΑΜΑΡΑ

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»,μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης - Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1593413/

Στα ίδιο έργο πάλι... θεατές (;)

Στις 28 Νοεμβρίου, για ακόμα μια φορά η συνδικαλιστική γραφειοκρατία καλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να απεργήσουν (!) και να συμπορευθούν μαζί με τα αφεντικά τους, μαζί δηλαδή με αυτούς που τους εκμεταλλεύονται καθημερινά, μαζί με αυτούς που ζουν από τον ιδρώτα τους. Γιατί τι άλλο είναι η περιβόητη «κοινωνική συμμαχία» αν όχι η συνεργασία των εργοδοτικών συνομοσπονδιών με μία σειρά από εργοδοτικές επαγγελματικές ενώσεις (ΓΣΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΤΕΕ, Οικονομικό Επιμελητήριο, Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος, Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων).

Το ότι η ΓΣΕΕ δεν έχει καμία πρόθεση να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργατών/τριών είναι κάτι που ο κόσμος της εργασίας το ξέρει καλά εδώ και χρόνια. Ο ρόλος της στην ουσία εξαντλείτε στην προκήρυξη πυροτεχνηματικών και ανοργάνωτων απεργιών της τελευταίας στιγμής, που το μόνο που προσφέρουν είναι να εκτονώνουν ακίνδυνα την δίκαιη αγανάκτηση για την καθημερινή υποτίμησή μας και να εγκλωβίζουν τις διεκδικήσεις μας σε μια γραφειοκρατική μέγγενη που φαντάζει μονόδρομος. Όμως όλο και πιο συστηματικά την τελευταία περίοδο το μαχητικό και ακηδεμόνευτο εργατικό κίνημα αρνείται να δεχτεί αυτόν τον "μονόδρομο", αρνείται να παραμείνει θεατής σε ένα έργο που τον θέλει να εξαθλιώνεται όλο και περισσότερο για το υποτιθέμενο "κοινό εθνικό συμφέρον", το οποίο, ξέρουμε καλά, πως δεν είναι άλλο από το συμφέρων των αφεντικών μας.

Οι ανεξάρτητες απεργιακές πορείες που γίνονται σε κάθε απεργία αλλά και η "απεργία από τα κάτω" που καλέστηκε την 1 Νοέμβρη αποκλειστικά από σωματεία βάσης και εργατικές ομάδες είναι ο δικός μας τρόπος να κάνουμε σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενο, ότι για εμάς, ο μόνος μονόδρομος είναι ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων δεν μπορεί πάρα να περάσει πάνω από τον γραφειοκρατικοποιημένο συνδικαλισμό και τα αφεντικά.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΟΧΙ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.00 ΚΑΡΜΠΟΛΑ (ΡΩΜΑΪΚΉ ΑΓΟΡΑ)

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ 10.30 ΚΑΜΑΡΑ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Ο αγώνας στα χέρια των εργατριών/εργατών και όχι των γραφειοκρατών και των αφεντικών!!!

Την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 αποφάσισε η διοίκηση της ΓΣΕΕ, με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του προϋπολογισμού. Η κήρυξη της απεργίας αυτής έρχεται μετά από αλλεπάλληλες αναβολές της κατά την διάρκεια του μήνα, κάτι που για μας αποτελεί προσπάθεια για αποδυνάμωση της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο να σημειωθεί πως για δεύτερη φορά επιχειρήθηκε η απεργία αυτή να καλεί σε «κοινωνική συμμαχία» .

Μας ζητάνε να κατέβουμε σε μια «κοινωνική συμμαχία» μαζί με τους ταξικούς μας εχθρούς. Με όλους αυτούς όμως δεν μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί, δεν μπορούμε να απεργήσουμε μαζί, δεν μπορούμε να πορευτούμε μαζί. Μαζί με τα αφεντικά μας, με μεγάλο-εργοδότες στο κλάδο του εμπορίου, με όλους αυτούς που μας ταΐζουν 2-3 ευρώ την ώρα ενώ οι ίδιοι γεμίζουν τις τσέπες τους. Με όλους αυτούς που πριν λίγο καιρό μιλώντας και πάλι για εθνική ενότητα έβγαιναν για να υπερασπιστούν το «μένουμε Ευρώπη». Με όλους αυτούς που βγήκαν πριν λίγο καιρό για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγάλο-λογοθεραπευτηρίων τους αγνοώντας εργαζόμενους και φορείς των υπηρεσιών τους. Με όλους αυτούς που για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα θέλουν να δουλεύουμε Κυριακές, υπερωρίες, μαύρα και ανασφάλιστα. Με όλους αυτούς που για να μας εκδικηθούν όταν απεργούμε μας απολύουν.

Εμείς πορευόμαστε μόνο μαζί με όσους και όσες αγωνίζονται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η απεργία αποτελεί ένα βασικό μέσο διεκδίκησης απέναντι στα αφεντικά. Τη μέρα αυτή δε δουλεύουμε, δεν αφήνουμε τα αφεντικά να εκμεταλλευτούν την εργασιακή μας δύναμη, δείχνουμε το ποιοι είναι αυτοί και αυτές που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Σπάμε το φόβο, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν ανεχόμαστε απειλές απόλυσης για αυτόν τον λόγο.

Τα σωματεία μας από την αρχή της δράσης τους είχαν να αντιμετωπίζουν εργοδοτικές οργανώσεις με κύριο μέλημά τους την προβολή του "ανθρωπιστικού", "περιβαλλοντικού" ή όποιου άλλου έργου τους και η εκμετάλλευση εργατικού δυναμικού υπό το πρόσχημα της εθελοντικής προσφοράς και του ομαδικού πνεύματος των "συνεργατών/συνεργατριών" τους. Από την πρώτη στιγμή, σταθήκαμε κριτικά σε αυτή την αφήγηση, αναδείξαμε την υποκρισία της εργοδοσίας, εναντιωθήκαμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία και δηλώσαμε πως "είμαστε εργάτες/εργάτριες και όχι συνεργάτες/συνεργάτριες", πως "είμαστε εργαζόμενοι/εργαζόμενες και όχι εθελοντές/εθελόντριες". Τα επόμενα χρόνια, με την καθ' ολοκληρίαν εκχώρηση της διαχείρισης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών στις ΜΚΟ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η σαθρότητα του ανθρωπιστικού τους προσωπείου, αλλά και η απόσταση ανάμεσα σε εργαζόμενους/εργαζόμενες και διοικήσεις.

Στον κλάδο μας βλέπουμε ολοένα και συχνότερα συναδέλφους/ισσες να εργάζονται με μισθούς κατώτερους από τον βασικό, με το πρόσχημα της "εργασίας για απόκτηση προϋπηρεσίας". Την ίδια στιγμή, τα αφεντικά στις ΜΚΟ και στα κέντρα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όπως και σε πολλά κέντρα λογοθεραπείας πληρώνουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες με 2,5 ή 3 ευρώ την ώρα, τη στιγμή που αυτά αμείβονται με 10πλασια ποσά από τους λήπτες των υπηρεσιών.

Οι συνθήκες εργασίας είναι τόσο αβέβαιες -καθώς συχνά δουλεύουμε με δίμηνες συμβάσεις, με συμβάσεις έργου ή με μπλοκάκι- που δεν γνωρίζουμε καλά-καλά αν θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε την επόμενη μέρα. Προφανώς δεν λείπουν και οι υπερωρίες (συχνά απλήρωτες), τα σπαστά ωράρια και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Με λίγα λόγια, οι τύχες μας, εξαρτώνται καθαρά και μόνο από τα κέφια των αφεντικών μας.

Πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι εκδικητικές απολύσεις και η προσπάθεια εγκαθίδρυσης κλίματος εργοδοτικής τρομοκρατίας, στη ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση, η οποία έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για την εκδικητική απόλυση εργαζομένης, που είχε εργαστεί ανασφάλιστη επί δύο χρόνια στη οργάνωση. Παρ' ολ' αυτά προχώρησε και στην εκδικητική απόλυση συναδέλφων από το δίκτυο επιτροπείας και είναι υπόδικη για την περίπτωση συναδέλφισσας που δούλευε ανασφάλιστη για πέντε χρόνια, ως συνοδός ασυνόδευτων ανηλίκων. Παράλληλα, αντίστοιχη τακτική αποτέλεσαν οι απολύσεις δύο εργαζόμενων στην ΜΚΟ Άρσις -μελών του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων Άρσις- καθώς και η εκδικητική απόλυση στην ΜΚΟ Praksis την ίδια περίοδο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε άλλες τόσες, η εργασία μας καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κρίνουμε ΑΝΑΓΚΑΙΟ να καλύπτεται από συμβάσεις αορίστου χρόνου, να έχουμε σταθερό μισθό και ασφάλιση.

Αποκορύφωμα των απροκάλυπτων στοχοποιήσεων στην εργασιακή ζούγκλα των ΜΚΟ αποτελεί η επίθεση των διοικήσεων στο δικαίωμα στη μητρότητα για τις γυναίκες εργαζόμενες. Ενδεικτικά, τον Οκτώβριο του 2017, η εργοδοσία της ΜΚΟ PRAKSIS, προέβη σε παράνομη και καταχρηστική απόλυση εργαζόμενης νέας μητέρας, χωρίς να της έχουν αποδώσει τα νόμιμα· ενέργεια για την οποία η οργάνωση καταδικάστηκε λίγους μήνες μετά. Ωστόσο, αντί οι ΜΚΟ να παραδειγματιστούν με την απόφαση του δικαστηρίου και να εφαρμόσουν όσα προβλέπει η εργατική νομοθεσία σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης, οι καταγγελίες παραβιάσεων εργασιακών δικαιωμάτων εγκύων και νέων μητέρων πληθαίνουν.

Ο αγώνας των συναδέλφων/συναδελφισσών ήταν από την αρχή κοινός αγώνας όλων μας. Όλων όσων αντιμετωπίζουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία μεταμφιεσμένη σε επίκληση στο συναίσθημα, τις εκδικητικές απολύσεις που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης», την κάθετη ιεραρχία που παρουσιάζεται ως «συνεργατικότητα» και «οικογένεια», όλων όσων ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι/αντιμέτωπες με την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Απέναντι σε όλα αυτά, δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς.

Καλούμε λοιπόν, τους/ις εργαζόμενους/ες να μποϊκοτάρουν την απεργιακή συγκέντρωση του γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού των εργατοπατέρων της ΓΣΣΕ που μας καλούν σε σύμπραξη με τους ταξικούς μας εχθρούς και να στηρίξουν την ανεξάρτητη ταξική διαδήλωση της καμάρας.

Οι πραγματικές απεργίες είναι οι ακηδεμόνευτες, είναι αυτές που υπακούουν μόνο στα συμφέροντα και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων και δεν πορεύονται κάτω από την ομπρέλα της (όποιας) «κοινωνικής συμμαχίας» .

Παλεύουμε για:

-Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όσους/όσες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

-Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
-Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
- Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
- Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
- Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδ διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
- Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

Οργάνωση και αγώνας στους χώρους της δουλειάς

Απεργιακό κάλεσμα Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

10.00 στη Γκαρμπολά (Ρωμαική Αγορά) κ' 10.30 Καμάρα

κάλεσμα : Σωματείο Βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας

πηγή : https://svepsykoi.espivblogs.net/2018/11/26/o…