Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018 στις 12.00
Πορεία μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
Μαθητικό κάλεσμα για 6 Δεκεμβρίου
Ενημερώνουμε-διαδίδουμε-κοινοποιούμε:
Στις 6 Δεκεμβρίου οργανώνουμε καταλήψεις και μαθητικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα. Η αντίσταση των μαθητών ήταν, είναι και θα είναι ενάντια στην εξουσία και τον εθνικισμό που παράγει και διαχέει στο κοινωνικό σύνολο. Στην νέα γένια βρίσκεται ο σπόρος της επαναστατικής αλλαγής και κυοφορείται η ελπίδα για μια κοινωνία χωρίς την αδικία και τις ανισότητες του σήμερα.
Καμία ανοχή στο φασιστικό δηλητήριο που η αριστερή εξουσία με την ακροδεξιά ποτίζουν στα σχολεία
6 Δεκεμβρίου μαθητική διαδήλωση και μαζικός ξεσηκωμός ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και εθνικισμό.
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ: 12.00 Μαθητική πορεία. Το βράδυ όλοι/ες στο μνημείο του Αλέξη για τα 10 χρόνια από την δολοφονία του
Μαθητές από Αθήνα
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1593384/
Πέμπτη 6 Δεκέμβρη, 12:00, Προπύλαια: Πορεία μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
10 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη, είμαστε εδώ, στους δρόμους της ταξικής και κοινωνικής πάλης ενάντια σε κυβερνήσεις και αφεντικά, κόντρα στην κρατική βαρβαρότητα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, του ελέγχου και της πειθάρχησης της ζωής μας, ενάντια στη λεηλασία μισθών και συντάξεων. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε την κανονικότητα που κεφάλαιο και κράτος, με τη σοσιαλδημοκρατία του σύριζα επιχειρούν να επιβάλουν.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 έβγαλε ξανά στους δρόμους μαθήτριες/ές, φοιτήτριες/ές, εργαζόμενες/ους, άνεργες/ους, μετανάστριες/ες, υπερβαίνοντας τις θεσμικές πορείες-λιτανείες, το τελετουργικό των μηχανισμών που αναπαράγουν το σύστημα.
Στην εξέγερση του Δεκέμβρη βγήκαν στον δρόμο οι "αόρατες" εργάτριες στο δουλεμπόριο της καθαριότητας. Φτιάχτηκε η μαγιά των σωματείων που με διαδικασίες βάσης, με γενικές συνελεύσεις, με ταξική ενότητα ξεσκέπασαν τον ρόλο τής τότε κυβέρνησης της δεξιάς και του κρατικού μηχανισμού που στήριζε, με το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο, την εργοδοτική τρομοκρατία και μοίραζε εκατομμύρια ευρώ στους δουλέμπορους εργολάβους για τον καθαρισμό νοσοκομείων, μέσων μαζικής μεταφοράς κ.ά., από μετανάστριες κυρίως που εξαναγκάζονταν να υφίστανται τον σεξισμό των αφεντικών για ένα κομμάτι ψωμί και ένα ένσημο.
10 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη από τους μηχανισμούς καταστολής, η σημερινή πορεία γίνεται σε μια περίοδο όπου οι φασίστες της χρυσής αυγής και των υπόλοιπων εθνικιστικών συμμοριών επιχειρούν να μπει στα σχολεία ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Αυτοί που οι πρόγονοί τους ήταν χαφιέδες των Γερμανών ναζί, μαυραγορίτες και ταγματασφαλίτες. Αυτοί, που δολοφόνησαν τον αντιφασίστα ράπερ Παύλο Φύσσα, που σκότωσαν και σακάτεψαν δεκάδες μετανάστες, έρχονται να δηλητηριάσουν τη νεολαία με την επίκληση της ονοματοδοσίας της Μακεδονίας. Αυτοί που δεκαετίες τραγούδαγαν "έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε βόρεια Ήπειρο, την αγαπώ πολύ" υποκριτικά καταγγέλλουν ότι απεμπολείται η… μοναδικότητα του… έθνους, αφού θα ονομάζονται και άλλοι κάτοικοι των Βαλκανίων Μακεδόνες. Αυτοί που οι πρόγονοί τους είχαν ως ιδεολογία τη Μεγάλη Ελλάδα και μετά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922, όταν οι 1.500.000 μικρασιάτες/ισσες πρόσφυγες ζήτησαν καταφύγιο, τους έβριζαν τουρκόσπορους και παστρικές. Αυτοί που, όταν ήρθαν στη "μητέρα πατρίδα" οι κάτοικοι της νότιας Αλβανίας, από βορειοηπειρώτες αλύτρωτοι αδελφοί, ήταν οι πρώτοι που τους τραμπούκιζαν: "δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ…". Απέναντι στην ιδεολογία, στην ψευδή συνείδηση του εθνικισμού λέμε: "κανένα έθνος δεν μας ενώνει, κανένα σύνορο δεν μας χωρίζει".
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες περί της "συμφωνίας των Πρεσπών", καθώς αυτή εντάσσεται στον σχεδιασμό των ΗΠΑ, Ε.Ε και ΝΑΤΟ που, αφού ματοκύλισαν τη Γιουγκοσλαβία, την Ασία και την Αφρική, ισχυροποιούν τη γεωπολιτική κυριαρχία τους και στα Βαλκάνια. Εμφανίζονται σαν ειρηνοποιοί, ενώ επιδιώκουν φτηνά μεροκάματα και σιγή νεκροταφείου. Αν δεν το επιβάλουν με την οικονομική κυριαρχία, δεν θα διστάσουν να μας κάνουν κρέας για τα κανόνια. Απέναντι στους ισχυρούς που μοιράζουν τον κόσμο αντιτάσσουμε την ταξική ενότητα και τη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Αυτές τις μέρες τον δρόμο δείχνουν οι μαθήτριες/ές που δεν άφησαν τα λουμπενοποιημένα τμήματα της νεολαίας να χρησιμοποιήσουν τη λανθασμένη αντίληψη: "η κατάληψη είναι καλή, γιατί δεν κάνουμε μάθημα". Με τη δράση αυτή σταματά στην πράξη η μεθόδευση των φασιστοειδών να αποκτήσουν δύναμη μες στα σχολεία και αποδεικνύεται ότι οι αγώνες δεν μπαίνουν στα μουσεία, δεν αφομοιώνονται, αλλά και ότι τα συνθήματα: Αυτές οι νύχτες είναι του Αλέξη και ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί, δεν είναι εικόνες του χτες στις ειδήσεις, αλλά βίωμα και προοπτική για την απελευθέρωση όλων από την εκμετάλλευση από τα αφεντικά και την κρατική βαρβαρότητα.
Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση
Πορεία 6 Δεκέμβρη
Ενάντια στη θανατοπολιτική της εξουσίας
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ «ζωές που είναι ανάξιες να βιωθούν»
- Aktion T-4 Λεχαινά: Κέντρο Περίθαλψης Aνάπηρων Παιδιών στα Λεχαινά. Ασυλοποίηση περιθωριοποίηση ή πρόγραμμα ευθανασίας;
-Zak/Zackie . Λιντσάρισμα αλά Κρίσταλναχτ μέχρι θανάτου από μανιασμένους φοβικούς και Μπάτσους
-Αλέξης Γρηγορόπουλος . Εκτελέστηκε από τους Μπάτσους
6 Δεκέμβρης 2019. Προπύλαια Πρωί 12/Βράδυ 6μμ
κάλεσμα : Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
πηγή : http://athens.indymedia.org/event/77607/
6η Δεκέμβρη: Καλούμε στις πορείες στα Προπύλαια 12μμ & 6μμ
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Την 6η Δεκέμβρη, στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλα, στα πλαίσια ενός ασήμαντου διαπληκτισμού, ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί και τραυματίζει θανάσιμα τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Το γεγονός αυτό, πυροδοτεί ένα πλήθος αντιδράσεων εκ μέρους του ταξικού κινήματος, με τις πολιτικές συλλογικότητες να ενσαρκώνουν την πολιτική εξέγερση, η οποία διεκδίκησε να έρθει σε ρήξη με όλες τις κυρίαρχες νόρμες και να κοντράρει τους πυλώνες του συστήματος εξουσίας.
Σήμερα, ο φασισμός καραδοκεί να υλοποιήσει το σχέδιο κοινωνικού κανιβαλισμού. Βρισκόμαστε σε μια συνθήκη που η εγχώρια αστική τάξη επιλέγει να προμοτάρει την ακροδεξιά ατζέντα στα εθνικά ζητήματα και ενθαρρύνει την εθνικιστική περιχαράκωση, ως μέσο καταστολής των ταξικών αγώνων. Η πολιτική πτέρυγα της ακροδεξιάς και του φασισμού, όντας οργανωτικά ηττημένη στον ελλαδικό χώρο χάρη στους μαχητικούς αντιφασιστικούς αγώνες, επιδίδεται σε πατριδοκαπηλία για να εισβάλει στα σχολεία. Ένα φαινόμενο που πήρε διάσταση από την στήριξη της ΝΔ και των συστημικών ΜΜΕ. Οι μαθητικοί αγώνες απέναντι στον εθνικισμό και τους ναζί που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα εμπέονται από την ιστορία της εργατικής τάξης και το ταξικό καθήκον της. Οι οργανώσεις του κινήματος οφείλουν να κλιμακώσουν τον αντιφασιστικό αγώνα και να στηρίξουν τους μαθητές στο τσάκισμα των ναζί και το πρόταγμα της αλληλεγγύης.
Θα τσακίσουμε κάθε προσπάθεια να στηθούν φασιστικοί θύλακες στα σχολεία, θα δυναμώσουμε τη φωνή της Εξέγερσης για τον Κομμουνισμό και την Διεθνιστική Αλληλεγγύη.
Η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού θα συμμετέχει με οργανωμένο μπλοκ στις πορείες, Πέμπτη 6/12, στα Προπύλαια 12μμ και 6μμ.
Αθήνα, 04/12/2018
Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού
Ως Συνέλευση Μαθητών/τριών απο τον Αναρχικό / Αντιεξουσιαστικό χώρο καλούμε στην μαθητική πορεία μνήμης για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο στις 6/12 στις 12:00 στα προπύλαια. (ακολουθεί διασκευασμένο παλιότερο κείμενο της συνέλευσης μας και αφίσα) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Στις 6/12 του 2008 ο μπάτσος Ε. Κορκονέας πυροβολεί και δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο. Τα μαζικά συγκρουσιακά γεγονότα που ακολούθησαν έμειναν στην ιστορία και την συλλογική μας μνήμη, ως μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες εξεγέρσεις, τόσο στον Ελλαδικό, όσο και τον Ευρωπαϊκό χώρο. Χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, με την συμμετοχή νεολαίων και μαθητών να είναι μαζική και αξιοσημείωτη, βρέθηκαν στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα απέναντι στην τρομο-υστερία και την αστυνομοκρατία. Καταλήψεις διαρκείας σε σχολικούς και πανεπιστημιακούς χώρους, δυναμικές πορείες και συγκεντρώσεις, μαζικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, συνεχείς επιθέσεις σε καπιταλιστικούς και κρατικούς στόχους, συνέθεσαν το σκηνικό της εξέγερσης, αφήνοντας μια σημαντική κινηματική παρακαταθήκη.
10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Όσα χρόνια και αν περάσουν από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αλλά και όλων των πεσόντων του ταξικού και αντιεξουσιαστικού πολέμου, το καθήκον του κινήματος θα παραμένει η διατήρηση και η προάσπιση της μνήμης των νεκρών. Οι φτηνές και χυδαίες επιθέσεις στα πρόσωπα τους, το ήθος, την προσωπική τους ζωή και η συνεχής ψευδολογία όσον αφορά τα πολιτικά τους πιστεύω και τις συνθήκες του θανάτου τους αποτελούν πάγια τακτική της αστικής προπαγάνδας στην προσπάθεια της να υποβαθμίσει τις αυθόρμητες εκδηλώσεις οργής και συλλογικής αντίστασης που ξεσπούν με αφορμή τις δολοφονίες αυτές. Αφηγήσεις που μιλούν για «κωλόπαιδα», «προβληματικές οικογένειες» και «ανεύθυνους γονείς» ανταποκρίνονται στα πιο, βαθιά ριζωμένα, συντηρητικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, καταφέρνοντας έμμεσα πολιτικά πλήγματα σε ολόκληρο το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα και τις πρακτικές του.
Ανάλογα είναι και τα πλήγματα που δέχεται η μνήμη των μαζικών εξεγέρσεων του παρελθόντος. Το κράτος γνωρίζει πόσο πολύτιμα διδάγματα μπορούν να γίνουν για τους καταπιεσμένους οι συγκρουσιακές καταστάσεις. Για αυτό φροντίζει είτε να καταπνίξει είτε να αφομοιώσει τον «απόηχο» τους, που προσπαθεί να ριζωθεί στην συλλογική μνήμη των από τα κάτω ως μια τρανταχτή απόδειξη πως η κοινωνική ανυπακοή και αντίσταση είναι εφικτή, παρά την υπεροπλία των μηχανισμών καταστολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας απονοηματοδότησης είναι η (σχεδόν) πλήρης πλέον αφομοίωση της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου από την κυρίαρχη αφήγηση. Μια μαχητική κατάληψη δημόσιου, συγκεκριμένα πανεπιστημιακού, χώρου μετά από αρκετές μέρες δυναμικών πορειών και συγκρούσεων, παρουσιάζεται σήμερα ως μια φιλειρηνική διαμαρτυρία. Η συμμετοχή κομματιών του ταξικού κινήματος (αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, κομμουνιστές κ.τ.λ.) στα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποκρύπτεται έντεχνα κάτω από την γενική περιγραφή των συμμετεχόντων με τον όρο «φοιτητές ενάντια στην χούντα». Το δίκαιο αντι-ιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό αίσθημα που χαρακτήριζε τα κινήματα της εποχής βαφτίζεται σήμερα «διάχυτος αντι-αμερικανισμός εκείνων των ημερών», ως κομμάτι της προσπάθειας να παρουσιαστεί σαν ένα παροδικό και παρωχημένο πλέον ιδεολόγημα που δεν θα μπορούσε να βρει σκοπό ύπαρξης στις σημερινές συνθήκες. Φυσικά η βάναυση αστυνομική καταστολή της πορείας της επετείου του Πολυτεχνείου στις 16/11/1980, που κατέληξε στην δολοφονία του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου, δεν φαίνεται να αποτελεί γεγονός άξιο αναφοράς στις σχολικές γιορτές ή τα τηλεοπτικά αφιερώματα που «τιμούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου», αφού θα χαλούσε την ρόδινη, χαζο-χαρούμενη εικόνα που με τόσο κόπο έχουν κατασκευάσει.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Άραγε, πόσο μακρινό είναι ένα αντίστοιχο μέλλον και για την εξέγερση του Δεκέμβρη του '08; Πόσο απίθανο είναι οι μαζικές συγκρούσεις και επιθέσεις στις δυνάμεις καταστολής να κρυφτούν κάτω από αφηγήσεις για ειρηνικές διαμαρτυρίες και να παρουσιαστούν ως έκτροπα αυτών, η οργισμένη αντεπίθεση, μετά από μια κρατική δολοφονία και την τρομολαγνεία που την ακολούθησε, να βαφτιστεί «υγιής αντίδραση ενάντια στην αστυνομική βία, για την προάσπιση των δημοκρατικών αξιών», οι συμμετέχοντες στην εξέγερση να ονομαστούν απλά «νεολαίοι», η έκτη του Δεκέμβρη να γίνει άλλη μια «γιορτή της Δημοκρατίας» πάνω στα πτώματα των νεκρών του ταξικού πολέμου; Είναι προφανές ότι η εξουσία φροντίζει να ξαναγράψει την Ιστορία όταν αισθάνεται πως απειλείται από αυτήν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Δεκέμβρης, ως η πιο «εντυπωσιακή» εξέγερση που έχει ζήσει η σύγχρονη Ελλάδα, δεν μπορεί τόσο εύκολα να ξεχαστεί ή να θαφτεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, τουλάχιστον όχι ακόμα. Είναι φυσικό, λοιπόν, να προσπαθήσει να τον απονοηματοδοτήσει, να τον γδύσει από την πολιτική του φύση, να τον αφομοιώσει στην κυρίαρχη αφήγηση και ,με λίγα λόγια, να τον καταστήσει ακίνδυνο. Μπορεί η σωστή στιγμή για αυτό να μην έχει έρθει ακόμα, όμως μέχρι τότε δεν μπορούμε να παραμείνουμε απαθείς.
Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο χρειάζεται η πολιτική αναβάθμιση της προσπάθειας του κινήματος να κρατήσει την κληρονομιά του Δεκέμβρη ζωντανή. Οι επετειακές πορείες και συγκρούσεις στην περιοχή των Εξαρχείων είναι σίγουρα ένα κομμάτι αυτού του πολιτικού «παζλ» που καλούμαστε να συνθέσουμε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετές. Δεν φτάνει πλέον η ανακύκλωση εντός του κινήματος των «περασμένων μεγαλείων» του, όντας για ακόμα μια φορά πλήρως αποκομμένο από τις κοινωνικές συνθήκες και ανάγκες, όσο φορτισμένες συναισθηματικά και αν είναι οι αναμνήσεις που αυτά προσφέρουν. Δυστυχώς, η μνήμη της κοινωνίας είναι πολλές φορές κοντή και οι θεαματικές εικόνες στα έκτακτα δελτία ειδήσεων το βράδυ της 6/12 δεν φτάνουν για να αντιπαλέψουμε αυτό το βαθύ πρόβλημα.
Είναι αναγκαίο, σήμερα περισσότερο από ποτέ, το πρόταγμα της εξέγερσης και της σύγκρουσης να πάψει να προορίζεται για «εσωτερική κατανάλωση», να επικαιροποιηθεί εντός του κοινωνικού ιστού, απέναντι στην απάθεια και την υποταγή. Πρέπει να αντιπαλέψουμε, με όλα τα μέσα του αγώνα, την αστική προπαγάνδα ανακόπτοντας τα σχέδια της πριν ακόμα μπουν σε εφαρμογή, να εντάξουμε τα διδάγματα των εξεγέρσεων του παρελθόντος στα πλαίσια της ταξικής μας πολιτικής, να τα χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλεία ριζοσπαστικοποίησης και ενδυνάμωσης της ταξικής οργάνωσης. Να ξεπεράσουν οι ίδιοι οι εξεγερμένοι τον Δεκέμβρη, αντιλαμβανόμενοι τις αδυναμίες του, κρατώντας μόνο τα χρήσιμα διδάγματα του. Ας μην περιμένουμε πια κάποιους «ιδιαίτερους» μήνες του χρόνου ή άλλες αφορμές για να εξεγερθούμε, πόσο μάλλον τόσο τραγικές όσο η δολοφονία ενός ανθρώπου. Οι εξεγέρσεις του παρελθόντος μπορούν είτε να γίνουν βάρος που μας κρατάει πίσω, σαν «φαντάσματα» τα οποία κυνηγάμε συνεχώς προσπαθώντας μάταια να επαναλάβουμε, είτε να γίνουν σημαντικά εργαλεία στα χέρια του κινήματος για το πέρασμα από την αυθόρμητη και αντανακλαστική αντίδραση στην ταξική οργάνωση, τον υπεύθυνο και συνεχή αγώνα των δυνάμεων των καταπιεσμένων μέχρι την κοινωνική επανάσταση.
Να επανανοηματοδοτήσουμε τον Δεκέμβρη, και όλες τις εξεγέρσεις του παρελθόντος μας, πριν καταφέρει ο ταξικός εχθρός να καταστήσει την κληρονομιά τους ακίνδυνη, πριν φτάσουμε στο σημείο να πρέπει να τις επανοικειοποιηθούμε. Να εμπλουτίσουμε με την κληρονομιά τους τις κοινωνικές αντιστάσεις του σήμερα.
ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
κάλεσμα : Συνέλευση Μαθητών/τριών απο τον Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό χώρο
