Τετάρτη 11 Μαίου 2011 στις 10.00 πμ
Απεργιακή Πορεία
"Η νέα εποχή διαφέρει από την παλιά κυρίως γιατί το μαστίγιο αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του μεγαλοφυΐα" Καρλ Μαρξ Μια εποχή ολόκληρη τελειώνει. Η εποχή που στη χώρα μας πήρε, εύστοχα, την ονομασία μιας μεταβατικής στιγμής, η "μεταπολίτευση" τελείωσε και παίρνει μαζί της τόσο δεδομένα όσο και ψευδαισθήσεις του παρελθόντος. Η νέα εποχή, η εποχή της ολοκληρωτικής υποταγής των αναγκών μας στη λογική της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πολέμου με προφάσεις και αιτίες. Όπως και κάθε αιτία πόλεμου κρύβεται κρύβεται πίσω από μεγαλοπρεπή ψέματα και μεγαλόστομους μύθους. Ένας από τους πιο διαδεδομένους και κυρίαρχους μύθους που κατακλύζουν τα δελτία των 8 και τις εφημερίδες, μονοπωλόντας τη λεγόμενη "κοινή γνώμη" είναι η αποπληρωμή του χρέους. Ας τον εξετάσουμε: Είναι η Ελλάδα η πιο υπερχρεωμένη χώρα στην Ευρώπη ή στον κόσμο ανάλογα με το μέγεθός της όπως προσπαθούν να μας πείσουν εδώ κι ένα χρόνο; Φυσικά και όχι. Βρίσκεται πολύ πιο κάτω από χώρες όπως π.χ. η Μ. Βρετανία, η Ολλανδία και η Γαλλία. Είναι η Ελλάδα πρωταθλητής σε δημόσιες δαπάνες; Φυσικά και όχι, και βρίσκεται πολύ πιο κάτω από χώρες όπως π.χ. η Γερμανία, η Γαλλία και το Βέλγιο, και μάλιστα ανά ποσοστό ΑΕΠ. Τα ίδια και στις κοινωνικές δαπάνες. Μήπως τότε η Ελλάδα έχει τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους; Φυσικά και όχι. Μάλιστα δεν βρίσκεται καν στις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη. Μήπως τότε έχουμε από τους υψηλότερους μισθούς στην Ευρώπη; Ούτε αυτό φυσικά είναι αλήθεια, καθώς η Ελλάδα σε αυτό κατέχει τη 15η θέση... Η αλήθεια είναι πως από το 1985 ως το 2005 οι ελληνικές επιχειρήσεις παρουσίασαν αύξηση κερδών 1150% (!) ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 5% (!) χάνοντας, φυσικά, τεράστιο μέρος της αγοραστικής τους δύναμης. Πιστεύουμε πως αυτά τα λίγα στοιχεία αρκούν να αντιληφθεί το μέγεθος του ψέματος που "δικαιολογεί" το νέο γύρο αυτού του κοινωνικού πολέμου. Ένας κοινωνικός πόλεμος βαθύτατα ταξικός. Με περίσσιο θράσος ΜΜΕ και πολιτικό σύστημα καλούν τους εργαζόμενους «να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη». Ενώ από τη μία μας βομβαρδίζουν για τη νέα εθνική ιδέα της επανάκαμψης της οικονομίας, δηλαδή των κερδών τους, και την μείωση του χρέους, από την άλλη τα μέτρα ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων αποκαλύπτουν την ουσία της επίθεσης που δεχόμαστε. Τελικά το «κρυμμένο μυστικό» της καπιταλιστικής κρίσης, δεν είναι κάποιο χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε, αλλά το πέρασμα σε μια εποχή απόλυτου ελέγχου κάθε σφαίρας της ανθρώπινης ύπαρξης, για να διασφαλιστεί η μέγιστη κερδοφορία για το ντόπιο ή ξένο κεφάλαιο. Για να το πούμε πιο απλά, η μέγιστη επιδίωξη τους δεν είναι να σώσουν την οικονομία, αλλά να εκπέσουν τόσο πολύ τα εργατικά δικαιώματα, που θα πυροδοτήσει μια νέα έκρηξη-ανάπτυξη των βιομηχανικών, εμπορικών και τραπεζικών κερδών. Απέναντι σ' αυτή τη πραγματικότητα αυτό που προβάλλεται σαν "εθνική ιδέα", "εθνοσωτήριος" λογική του μνημονίου και της καπιταλιστικής λύσης στη κρίση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια -αδιανόητα μαζικής σε έκταση και ένταση- κοινωνική καταστροφή. Το μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι προδεδιαγραμμένο: Σχεδιάζουν την ουσιαστική απαγόρευση της χρήσης των υπηρεσιών υγείας, για το μεγαλύτερο κομμάτι των ανασφάλιστων εργαζομένων. Δρομολογούν την ιδιωτικοποίηση και τις αυξήσεις σε όλων των μορφές ενέργειας. Επιδιώκουν τον τριπλασιασμό των ανέργων. Η ανεργία χρησιμοποιείται ως βασικό συστατικό του συστήματος για να πιέζει τη κοινωνία σε διαρκή συνθηκολόγηση απέναντι στις ορέξεις του κάθε εργοδότη. Σχεδιάζουν και υλοποιούν τη μείωση και το πάγωμα εώς και εκμηδένιση όλων των παροχών και επιδομάτων στους ανέργους. Σχεδιάζουν και υλοποιούν τη διάλυση της εργατικής νομοθεσίας. Η αρχή έγινε ήδη με τη θέσπιση της εκ περιτροπής εργασίας που δίνει το δικαίωμα σε κάθε αφεντικό να μειώνει τις εργάσιμες μέρες χωρίς διαπραγμάτευση. Στόχος τους είναι η ατομική διαπραγμάτευση του κάθε έναν από εμάς με την εργοδοσία, και τελικά η ατομική σύμβαση χωρίς κανένα δικαίωμα. Πριμοδοτούν με κάθε μέσο την ανασφάλιστη, "μαύρη" εργασία στην οποιά έχουν οδηγηθεί χιλιάδες νέοι και μετανάστες ήδη από σήμερα. Σε αυτή ακριβώς την χρονική στιγμή, καλείται το εργατικό κίνημα όχι μόνο να δώσει μια από τις μεγαλύτερες μάχες του αλλά και να κερδίσει. Πώς όμως; Σήμερα, το κράτος και οι εργοδότες ως εκπροσώπους των εργαζομένων αναγνωρίζουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ . Επιπλέον εξ ονόματος του κόσμου της εργασίας μιλούν αποκλειστικά και μόνο αυτοί κάνοντας μάλιστα προτάσεις που όχι μόνο καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά συχνά είναι και στην κατεύθυνση της περαιτέρω εξαθλίωσης τους. Πώς αλλιώς να δούμε όλες αυτές τις αποφάσεις της ΓΣΕΕ για στήριξη της Εθνικής Ανάπτυξης, λες και αυτή η Ανάπτυξη σήμαινε ποτέ κάτι άλλο από αύξηση του κέρδους των εργοδοτών όπως καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσουμε την σύμβαση εργασίας, με μηδενικές αυξήσεις, την ώρα που η καθημερινή ζωή συνεχώς ακριβαίνει, την υποταγή του κάθε Παναγόπουλου στην απελευθέρωση των απολύσεων και στην ατομική διαπραγμάτευση παρά ως χυδαιότητα εις βάρος των εργατών; Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει πλέον να τρέφει αυταπάτες για το ότι η ΓΣΕΕ και όλα τα μορφώματα που τόσο πολύ της μοιάζουν, όπως το ΠΑΜΕ, έχουν κάποια σχέση με το νικηφόρο εργατικό κίνημα και μπορούν να ενώσουν τους εργαζόμενους. Αυτό που σήμερα είναι πιο αναγκαίο παρά ποτέ είναι ένα εργατικό κνημα συγκροτημένο από την βάση των εργαζομένων που θα παλεύει για την εργατική χειραφέτηση. Ένα κίνημα, δηλαδή, που δεν θα υπερασπίζεται απλά κάποια κεκτημένα αλλά θα διεκδικεί κάθε στιγμή όλα αυτά που του ανήκουν , όχι μόνο για να ζει στο ύψος των αναγκών του αλλά για να ζει τη ζωή που θέλει. Ένα κίνημα που θα συγκροτείται στην βάση των γενικών συνελεύσεων των σωματείων εργαζομένων και θα επιδιώκει τον διαρκή συντονισμό τους. Που δεν θα διακρίνει σε ντόπιους και ξένους εργάτες, αλλά αντίθετα θα πετά εξω από τα σωματεία το κράτος και την εργοδοσία. Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα σταυροδρόμι. Που ή θα πάμε πίσω αφήνοντας για μια ακόμη φορά το κεφάλαιο να νικήσει, αφήνοντας το να εγκαθιδρύσει εκείνη τη νέα τάξη πραγμάτων όπου τα δικαιώματα και οι ανάγκες των εργαζομένων δεν θα έχουν καμία θέση. Ή που θα πάμε μπροστά και προτάσσοντας τις ανάγκες μας και διεκδικώντας τα δικαιώματα μας θα προτάξουμε μια άλλη κοινωνία. Μια κοινωνία που ο καπιταλισμός δεν θα έχει καμία θέση, που τα μέσα παραγωγής θα είναι στα χέρια αυτών που τα χειρίζονται, που εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν θα υπάρχει. Είναι καιρός να κάνουμε το πρώτο αποφασιστικό βήμα. Οργανωνόμαστε στα σωματεία, ιδρύουμε νέα εκεί που δεν υπάρχουν, δημιουργούμε επιτροπές αγώνα, διαδηλώνουμε, απεργούμε. Απεργούμε και συμεμτέχουμε στη πανεργατική απεργία στις 11 Μάη,
κάλεσμα : Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης
επικοινωνία :
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Για μια πραγματική ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!
κάλεσμα : ΕΣΕ Θεσσαλονίκης
επικοινωνία : http://www.esethessalonikis.gr
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ!
Συνάδελφοι, γίνεται πλέον φανερό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η βάρβαρη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχει τελειωμό. Αυτό επιβεβαιώνει και η «μυστική σύσκεψη του Λουξεμβούργου», οι εξαγγελίες για νέο Μνημόνιο και νέα σκληρά μέτρα που θα ακολουθήσουν. Η πλέον επικίνδυνη κυβέρνηση αλλά και το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού, αποκαλύπτουν ξεδιάντροπα την υποτέλεια και τον ραγιαδισμό τους στα ξένα αφεντικά τους, τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές (ΔΝΤ, ΕΕ). Οι «διαπραγματεύσεις» αλλά και οι προτάσεις τους για το χρέος στόχο έχουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των δανειστών τους αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου το οποίο εκφράζουν και εξυπηρετούν. Μπροστά σε αυτό είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να ξεπουλήσουν τη χώρα αλλά και να θυσιάσουν πολλές γενιές. Να αφήσουν καμένη γη.
Μέρα με τη μέρα επιβάλουν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Ήδη μεγάλα τμήματα του λαού καταβυθίζονται στην φτώχεια και την εξαθλίωση, πετιόνται μαζικά στην ανεργία. 700.000 άνεργοι σήμερα, 1 εκατ. ως το τέλος του χρόνου. Με τη θηλιά της απόλυσης οι εργοδότες απειλούν τους εργαζόμενους για να αποδεχτούν μειωμένα ωράρια και μεροκάματα με μειωμένες αποδοχές, ως και εθελοντική εργασία για το «καλό» της επιχείρησης.
Εντός ημερών ανακοινώνονται τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, προάγγελος των επόμενων. Εκ νέου στο στόχαστρο το δικαίωμα σε σπουδές, δουλειά, υγεία, ασφάλιση, μέχρι τον οριστικό ενταφιασμό του.
Μέρα με τη μέρα το ζήτημα της επιβίωσης τίθεται πιο έντονα στα λαϊκά νοικοκυριά που πλέον αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα βασικά και στοιχειώδη. Άμεση συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι και ότι μεγάλο τμήμα της σπουδάζουσας νεολαίας οδηγείται στο μεροκάματο, καθυστερώντας ή και εγκαταλείποντας τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει την εφαρμογή του μνημονίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Που σχεδιάζει τα ΑΕΙ-ΤΕΙ των λίγων και εκλεκτών, των ταξικών φραγμών, των διδάκτρων, των διαγραφών, της εντατικοποίησης, της υποταγής, που θα παράγουν απόφοιτους ετοίμους να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για δουλειά και ζωή χωρίς δικαιώματα.
Συνάδελφοι, γίνεται φανερό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι στόχος τους δεν είναι η «σωτήρια» της χώρας, αλλά η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης για την παραπέρα κερδοφορία του κεφαλαίου. Στόχος είναι να συνεχίσει να πληρώνει ο λαός την κρίση τους. Άλλωστε η ντόπια ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό παρέδωσε τη χώρα στα ξένα αφεντικά της, τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές (ΔΝΤ, ΕΕ). Πίσω από τις πατριωτικές κραυγές τους προσπαθούν να κρύψουν την εξάρτηση, την υποτέλεια τους και την ξενόδουλη πολιτική τους. Είτε αυτή εκφράζεται τόσα χρόνια με την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας προς όφελος των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων. Είτε με τη ροή του πλούτου που παράγει ο εργαζόμενος λαός στα ταμεία των ιμπεριαλιστών για την «εξυπηρέτηση του χρέους». Είτε με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για το ξεπούλημα των «ασημικών». Είτε παρέχοντας «γη και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές για τις επεμβάσεις τους που αποσκοπούν στην επανακατάκτηση και το ξαναμοίρασμα του κόσμου.
Συνάδελφοι, γίνεται φανερό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το μόνο χρέος του λαού και της νεολαίας είναι η αντίσταση και ο αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Το μόνο χρέος μας είναι ο ξεσηκωμός. Μονό μέσα από τους μαζικούς, ανυποχώρητους και ταξικούς αγώνες ο λαός δεν θα πληρώσει την κρίση. Μόνο έτσι μπορεί να επιβάλει το δικαίωμα του στη ζωή. Και αυτό είναι ξεκάθαρα υπόθεση των πλατιών λαϊκών και νεολαιιστικων μαζών που πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, δημιουργώντας τους όρους για μια νέα νικηφόρα πορεία. Κόντρα και ενάντια στους ξεπουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των εργοδοτών, που υπογράφουν τα συμβόλαια της ταξικής υποταγής. Ξεπερνώντας ταυτόχρονα την διαχειριστική προτασεολογία των αριστερών συνδικαλιστικών ηγεσιών που θέλουν να μετατρέψουν το κίνημα σε συμβουλάτορα της αστικής τάξης για το ζήτημα του «χρέους». Που θέλουν τους Συλλόγους και τα Σωματεία ουρά των λογιστικών μελετών της διανόησης, κάποιων σοφών, κάποιων ειδικών. Που είτε φαντασιώνονται «λαϊκή οικονομία και εξουσία», είτε κυβέρνηση εθνικής ενότητας και συμμαχία με κομμάτια της αστικής τάξης, είτε αριστερή προοδευτική κυβέρνηση κοινός παρανομαστής είναι η ανεμπιστοσύνη στις μάζες και ο κοινοβουλευτικός μονόδρομος.
Η νεολαία στο πλευρό της εργατιάς και του λαού.
Κάτω η αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ
Η ελπίδα στους αγώνες! Η προοπτική στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό!
κάλεσμα : Αγωνιστικές Κινήσεις Θεσσαλονίκης
