kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση με αφορμή τη μέρα εξάλειψης βίας κατά των γυναικών

25η Νοέμβρη: Η μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών χωρίς τις γυναίκες

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, τον Δεκέμβριο του 1991. Ουσιαστικά η μέρα αυτή είχε καθιερωθεί , σχεδόν μία δεκαετία πριν, από γυναικείες οργανώσεις που ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη των τριών αδελφών Μιραμπάλ , οι οποίες ήταν πολιτικές αγωνίστριες από τη Δομινικανή Δημοκρατία που βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ' εντολή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25/11/1960.

Σήμερα, παρόλο που οι κρατικοί και διεθνείς οργανισμοί έχουν εντάξει στην ατζέντα τους την παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας, η βία βρίσκεται ακόμα «εν ζωή». Για εμάς, είναι προφανές ότι η καθιέρωση μιας τέτοιας ημέρας κανένα ουσιαστικό αντίκτυπο δεν επιφέρει, καθώς ούτε κατά διάνοια δεν συνεπάγεται την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, αλλά αποτελεί μία ακόμα προσπάθεια της κυριαρχίας να αποχαρακτηρίσει και να αφομοιώσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Παρόλο που κάθε χρόνο διοργανώνονται φιέστες για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, τηλεοπτικά σποτάκια και καμπάνιες από Μ.Κ.Ο., ταυτόχρονα φαίνεται να καλύπτονται σύγχρονες εκδοχές της ίδιας συνθήκης. Η αντίφαση βρίσκεται στο γεγονός ότι ενώ η ισότητα των δύο φύλων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και νομικά οριοθετημένη, οι θεσμοί σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο δεν προστατεύουν τις γυναίκες, αλλά λειτουργούν εις βάρος τους, ειδικότερα αν η γυναικεία τους ταυτότητα συνδυάζεται με κάποιο άλλο νοούμενο ως μειονοτικό χαρακτηριστικό (ταξική/κοινωνική θέση, φυλή). Έτσι βλέπουμε, παραδείγματος χάριν, τη διαπόμπευση οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό υγείας το 2012, την αθώωση των βιαστών της φοιτήτριας στην Ξάνθη το 2016 και την καταδίκη της 22χρονης στην Κόρινθο που υπερασπίστηκε τον εαυτό της απέναντι στον βιαστή της το 2017. Το τελευταίο «επίτευγμα» της θεσμικής αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών αποτελεί η αθώωση όλων όσων εμπλέκονταν στο κύκλωμα σωματεμπορίας γυναικών στην υπόθεση των φούρνων «χωριάτικο».

Η έμφυλη βία είναι γεγονός, παρ' όλες τις «δακρύβρεχτες» προσπάθειες του κρατικού μηχανισμού. Άραγε, ο κρατικός φορέας δεν τα έχει καταφέρει ακόμη, η δύναμη του δεν είναι αρκετή; Μήπως δεν είναι αυτός ο σκοπός του; Ή ακόμα, η κατάσταση αυτή όχι μόνο βολεύει, αλλά και συντηρεί την ύπαρξή του;

Η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο λίθο του καπιταλισμού και έχει χρησιμοποιηθεί για την εδραίωση του και την κοινωνική αναπαραγωγή του. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ακόμα μία μορφή καταπίεσης, η οποία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες που δεχόμαστε, αλλά απορρέει από τη δομή του κυρίαρχου κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος και είναι η διαρκής υπενθύμιση ότι ανά πάσα στιγμη μπορούμε να γίνουμε αντικείμενο καταπίεσης βάσει της γυναικείας μας φύσης.

Καθημερινές εκφάνσεις της έμφυλης βίας συνιστούν η υποτίμηση των γυναικών στους χώρους εργασίας, οι απολύσεις εγκύων, η ενδοοικογενειακή βία, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, οι δεκάδες βιασμοί, η αστυνομική βία ενάντια σε αγωνίστριες σε κατασταλτικές επιχειρήσεις και η σωματεμπορία (trafficking). Μέσα σε μία πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, η κοινωνική νομιμοποίηση της έμφυλης βίας αποκρυσταλλώνεται είτε στην αποδοχή καταπιεστικών-εξουσιαστικών συμπεριφορών είτε στο να αποδίδονται ελαφρυντικά και δικαιολογίες για τέτοιου είδους περιστατικά. Έτσι, το σφύριγμα στον δρόμο, η σεξουαλική παρενόχληση, η σωματική βία θεωρούνται αν όχι φυσιολογικά, τουλάχιστον όχι τόσο κατακριτέα, ενώ σε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης, αξιώνεται από τα θύματα να αποδείξουν ότι δεν προκάλεσαν. Το πρόσφατο παράδειγμα της αθώωσης ενός βιαστή στην Ιρλανδία, καθώς οι ένορκοι αποφάσισαν ότι αποδεικτικό της συναίνεσης του θύματος αποτελούσε το προκλητικό εσώρουχό της, το οποίο μάλιστα παρουσιάστηκε στη δικαστική αίθουσα συνοδευόμενο από τη ρητορική της υπερασπιστικής γραμμής, «Πρέπει να λάβετε υπ' όψιν τι φορούσε. Ένα δαντελένιο στρινγκ», έρχεται να επιβεβαιώσει το πλέον προφανές: Η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη στις κοινωνίες μας και αυτή η νεοφιλελεύθερη ψευδαίσθηση που καλλιεργείται, περί επίτευξης της ισότητας των δύο φύλων στο δημόσιο πεδίο, μέσω της δυνατότητας ανέλιξης των γυναικών στον εκπαιδευτικό, εργασιακό και κοινωνικό στίβο, υπονομεύεται και καταστρατηγείται μέσω αυτής της αρχετυπικής αφήγησης περί φυσικής κατωτερότητας.

Και ίσως μια ακόμα προέκταση, πιο άδηλη, της πατριαρχίας είναι η εσωτερίκευση ενός ρόλου που ανταποκρίνεται στο τί είναι κοινωνικά αποδεκτό να είναι μία γυναίκα. Για παράδειγμα υπάρχει η εικόνα της γυναίκας η οποία είναι από τη φύση της παθητική, συναισθηματικά κινούμενη και πάντα χρήζουσα προστασία από κάποιον «δυνατό» άνδρα, που φοβάται να κινείται μόνη της τα βράδια και ζει με το άγχος μην προκαλέσει την φυσιολογικοποιημένη ανεξέλεγκτη ανδρική σεξουαλικότητα με μοναδικό σκοπό να γίνει καλή σύντροφος-σύζυγος, καλή μάνα, όπως άλλωστε έχει μάθει από μικρή μέσα από τις κούκλες και τα κουζινικά που ακόμα και σήμερα είναι τα συνήθη κοριτσίστικα παιχνίδια. Η «απτή» βία, οι μώλωπες, η διείσδυση σε ένα βιασμό, δεν είναι η μόνη βία που ασκείται, κι αν ακόμα δεν έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις δεν σημαίνει πως η γυναικεία καταπίεση δεν μας αφορά. Ο ρόλος είναι σαφής και η ανδρική κυριαρχία καθιερωμένη, όπως καθιερωμένη είναι και η έμφυλη βία στους δρόμους, στην εργασία, στο σπίτι και σε κάθε χώρο που κινούμαστε..

Για εμάς, η θέσπιση παγκόσμιων ημερών δεν συνεπάγεται την πραγμάτωση κανενός αιτήματος. Οργανωνόμαστε και συλλογικοποιούμαστε ως γυναίκες ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει, στοχεύοντας στη διάχυση της αμφισβήτησης των ορίων που έχουν τεθεί στο ρόλο των γυναικών και των ιδεών εκείνων που αντιτίθενται στην πατριαρχία και την έμφυλη καταπίεση ώστε να καταφέρουμε ένα ακόμη πλήγμα στον κόσμο της εξουσίας και των διαχωρισμών που έχει επιβάλλει. Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Ενώνουμε τις φωνές μας μαζί με όλες τις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους για να οικοδομήσουμε από κοινού έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους μέσα του, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας περνάει μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και σε όλες τις μορφές εξουσίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 25/11, 11:30 Αγίας Σοφίας με Ερμού

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία

prwtovouliagunaikwnskg.wordpress.com

prwtexovoulia_exgunaikwnex1@riseupex.net