Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018 στις 18.00
Μικροφωνική συγκέντρωση στήριξης της διακλαδικής απεργίας από τα κάτω
Να οργανώσουμε την αντεπίθεση της τάξης μας ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, στηριζόμενοι στη συλλογική μας δύναμη και την αυτοοργάνωση.
Για τη διακλαδική οργανωμένη "από τα κάτω" απεργία των σωματείων βάσης στις 1/11
Δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τα αφεντικά μας. Αντίθετα μας χωρίζει μια άβυσσος. Όπως τ' αγρίμι κι ο κυνηγός o ένας παλεύει για τη ζωή κι ο άλλος εναντίον της.
Στον καπιταλισμό υπάρχει μια μεγάλη αρετή: Το κέρδος. Όσο περισσότερο σκληραίνει η εκμετάλλευσή μας τόσο πιο πολύ κερδίζουν τ' αφεντικά. Όσο λιγότερο πληρωνόμαστε τόσο περισσότερο πλουτίζουν. Όσο πιο πολύ δουλεύουμε τόση περισσότερη υπεραξία παράγουμε για εκείνους. Κι όσο μειώνεται η συλλογική μας δύναμη τόσο αυξάνεται η επιβολή τους πάνω μας. Αυτοί μας θέλουν σκλάβους. Απομονωμένους, αλλοτριωμένους και υποτακτικούς.
Και στην άλλη πλευρά είμαστε εμείς. Όσοι και όσες δουλεύουμε. Όσοι και όσες πουλάμε την εργασία μας για να έχουμε να ζήσουμε. Η συνείδηση της θέσης μας, η οργάνωσή μας και οι διεκδικήσεις μας μπορούν να φέρουν τα πάνω - κάτω στη κοινωνία. Για πολλά χρόνια η έκφραση μας μονοπωλείτο απ' αυτό που ονομάζουμε γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Έναν συνδικαλισμό υποταγμένο και ξεπουλημένο στα συμφέροντα των αφεντικών μας. Άτομα που χτίσανε πολιτική καριέρα και όνομα πάνω στις πλάτες μας, κουμαντάριζαν τους αγώνες μας, τους φούσκωναν και τους ξεφούσκωναν ανάλογα με τις ορέξεις των κομμάτων που στήριζαν και στηρίζονταν. Αξίζει να επισημανθεί πως κατά την προηγούμενη άνοιξη οι έκπτωτες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ προχώρησαν στη σύσταση της «Κοινωνικής Συμμαχίας», μιας σύμπραξης δηλαδή με μία σειρά από εργοδοτικές επαγγελματικές ενώσεις, προκηρύσσοντας, μάλιστα, μια καρικατούρα απεργίας υπό τη μορφή έκκλησης των εργαζομένων για συμμετοχή σε «εθνική μέρα δράσης». Η πρωτοβουλία αυτή αποτέλεσε μία ακόμα πράξη διαταξικής ειρήνης από μεριάς του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και πειθάρχησής του στις απαιτήσεις των αφεντικών.
Είναι ξεκάθαρο πια πως αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να συναντηθούμε και να οργανώσουμε την πάλη μας. Να θέσουμε τις ανάγκες μας, τους στόχους και τη στρατηγική μας αυτόνομα και ανεξάρτητα απ' τους εργατοπατέρες, τα κόμματα και τ' αφεντικά μας. Να χτίσουμε δηλαδή δομές αδιαμεσολάβητης ταξικής οργάνωσης.
Και το καλό είναι πως η αρχή έχει ήδη γίνει. Πανελλαδικά τα παραδείγματα σωματείων βάσης, δηλαδή οργανωμένων από τους ίδιους τους εργαζόμενους και με οριζόντια δομή, είναι πλέον πολλά. Ταυτόχρονα πολλές είναι πλέον οι αυτόνομες συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων διαφορετικών κλάδων.
Στις 1 Νοέμβρη λοιπόν μια πρωτοβουλία οκτώ σωματίων βάσης καλεί διακλαδική και «από τα κάτω» απεργία, ενώ πλήθος άλλων σωματείων και εργατικών συνελεύσεων στήριξε και θα συμμετέχει στην απεργία. Με αιτήματα που ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα και στις ανάγκες μας καλούμαστε να δώσουμε μια πρώτη μικρή αλλά ελπιδοφόρα μάχη.
Να κάνουμε την αδιαμεσολάβητη ταξική οργάνωση υπόθεση της πλειοψηφίας των εργαζομένων
Να παλέψουμε για τις πραγματικές μας ανάγκες
Μέχρι να σπάσουμε τις αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς
Κινητοποιήσεις κατά την ημέρα της διακλαδικής απεργίας από τα κάτω, Πέμπτη 1 Νοεμβρίου:
- Αθήνα: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Χαυτεία, 12:00. Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
- Θεσσαλονίκη: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Καμάρα, 12:00. Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
- Ηράκλειο: Μικροφωνική συγκέντρωση, Λιοντάρια, 18:00.
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
anarchist-federation@riseup.net
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
Τα αιτήματα της απεργίας:
• Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
• Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικίαεργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
• Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό τουκατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
• Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος τωνΣυλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
• Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα πουπροέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδικές, επιχειρησιακές) πριν τημνημονιακή λαίλαπα, ώστε αυτά τα επίπεδα να αποτελέσουν βάση γιαδιαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
• Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερηπροσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
• Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων. Κανένας εργαζόμενος χωρίςσυλλογική σύμβαση.
• Μείωση του χρόνου εργασίας.
Παρέμβαση στα κεντρικά της Media Markt για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες
Αν υπάρχει ένα πράγμα που ανάγλυφα δείχνει την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα είναι το (σχεδόν αστείο) γεγονός ότι ο μόνος φορέας που μπορεί να καλέσει μια γενική απεργία είναι τα ψοφίμια της ΓΣΕΕ.
Οι εργαζόμενοι στην πραγματικότητα βρεθήκαμε άοπλοι και ανέτοιμοι στην μεγαλύτερη επίθεση της άρχουσας τάξης μετά τον πόλεμο: την δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ ο κοινωνικός αναβρασμός, ειδικά ανάμεσα στο 2010-2012 έφτασε στο ζενίθ, σε επίπεδο εργατικών αγώνων η κατάσταση έμεινε παράλογα υποτονική. Αν κάτι έλειψε ήταν ο μαχητικός εκείνος συνδικαλισμός που παράλληλα με τις κοινωνικές μάχες του πεζοδρομίου και των πλατειών θα έμπηγε το μαχαίρι στην καρδιά της αστικής τάξης: στα συμφέροντα της. Ποιος να το πίστευε ότι απέναντι σε μια τέτοια επίθεση τόσων ετών, με τα εργατικά δικαιώματα να εξαφανίζονται δεν θα είχε προκηρυχτεί μια γενική απεργία διαρκείας που θα παρέλυε την χώρα και θα έδινε το μοναδικό χτύπημα που θα έκανε ελληνικό κράτος και διεθνή παράγοντα να ανατριχιάσουν: το σταμάτημα της οικονομικής μηχανής του καπιταλισμού.
Έχουμε ήδη μπει στην μεταμνημονιακή περίοδο. Η κρίση έχει τελειώσει. Όχι γιατί επέστρεψαν τα χαμένα δικαιώματα ή γιατί έρχεται κάποια νεφελώδη ανάπτυξη. Αλλά γιατί μνημόνια και κρίση είναι πλέον κανονικότητα, είναι το παρόν και το μέλλον μας όσο παραμένουμε "αποκεφαλισμένα κοτόπουλα" στις ορέξεις των αφεντικών και των κρατικών ελίτ, ντόπιων και διεθνών.
Αν θέλουμε να δούμε τι σημαίνει αυτή η νέα κανονικότητα δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε στον πάτο του βαρελιού. Και πριν την κρίση οι νεολαίοι, κάποιοι ανειδίκευτοι και πάνω από όλους οι μετανάστες βίωναν τον εργασιακό μεσαίωνα σε μικρά και μεγάλα αφεντικά. Σε αυτή τη συνθήκη είναι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών ακόμα και στα πάλαι ποτέ "προνομιακά" πεδία των μεγάλων ή/και διεθνών αφεντικών του τομέα των υπηρεσιών και της λιανικής. Διεθνείς κολοσσοί, όχι κάποια "πεταμένη" αποθήκη σε μια φτωχογειτονιά, έχουν κάνει καθεστώς τον νέο εργασιακό μεσαίωνα.
Ας πούμε η Media Markt , η γερμανική πολυεθνική αλυσίδα, η μεγαλύτερη εταιρεία λιανικής πώλησης ηλεκτρονικών ειδών Ευρώπη και η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο μόνο τα τελευταίο 1 χρόνο έχει αποκαλυφθεί ότι:
- Απολύει και προσλαμβάνει κόσμο διαρκώς για να εξασφαλίζει τις μικρότερες εργοδοτικές υποχρεώσεις και μισθούς ενώ παράλληλα συντηρεί ένα κλίμα απειλής και τρομοκρατίας για τους εργαζόμενους.
- Προσπαθεί να επιβάλλει νέες συμβάσεις με χαμηλότερους μισθούς
- Προσπαθεί να επιβάλει την Κυριακάτικη εργασία
- Προσπαθεί να επιβάλει σπαστά και αυθαίρετα ωράρια αφήνοντας εναλλακτική την μερική απασχόληση
- Απειλεί με απολύσεις όσους δεν δέχονται τις νέες συμβάσεις
Αν αυτά λοιπόν γίνονται στο Media Markt φανταζόμαστε, όσοι/ες δεν το ξέρουμε από πρώτο χέρι, τι γίνεται πλέον σε αυτή την "πεταμένη" αποθήκη που λέγαμε; Ότι γίνεται σε αυτή τώρα θα γίνει και πάλι στα Media Markt μετά από λίγα χρόνια σε αυτή την βύθιση στην μεταμνημονιακή κανονικότητα. Αλλά και η αποθήκη και το media Markt έχουν ένα κοινό ακόμα. Και αφορά τους εργαζόμενους. Πουθενά οι εργαζόμενοι δεν είναι μαζικά συνδικαλισμένοι. Πουθενά οι εργαζόμενοι δεν συναντιούνται για να αποφασίσουν από κοινού πως θα χρησιμοποιήσουν το πιο μεγάλο και προσιτό τους όπλο για να αμυνθούν: την ίδια την εργασία.
Η απουσία ενός μαζικού, μαχητικού, αυτοοργανωμένου συνδικαλισμού είναι ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία της κοινωνικής βάσης σήμερα.
Η αρχή της απάντησης σε αυτό το πρόβλημα έχει ξεκινήσει να δίνεται. Οργανωμένα από τους ίδιους τους εργαζόμενους σωματεία , αυτόνομες συνελεύσεις εργαζομένων σε διάφορους κλάδους αλλά και ανέργων άντεξαν στον χρόνο και αυξάνονται.
Στις 1 Νοέμβρη λοιπόν μια πρωτοβουλία οκτώ σωματίων βάσης καλεί διακλαδική και «από τα κάτω» απεργία, ενώ πλήθος άλλων σωματείων και εργατικών συνελεύσεων στήριξε και θα συμμετέχει σε αυτήν. Με αιτήματα που ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα και στις ανάγκες μας καλούμαστε να δώσουμε μια πρώτη μικρή αλλά ελπιδοφόρα μάχη.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η και άνεργο/η να στηρίξει με την παρουσία του τις κινητοποιήσεις και τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
- Στην Αθήνα: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Χαυτεία, 12:00.
- Στην Θεσσαλονίκη: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Καμάρα, 12:00.
- Στο Ηράκλειο: Μικροφωνική συγκέντρωση, Λιοντάρια, 18:00.
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1592622/