kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διακλαδική απεργία από τα κάτω

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ!

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ ιδρύθηκε το μακρινό 2010, σε μια εποχή όπου οι διοικήσεις των ΜΚΟ -ντόπιων και διεθνών- αποτελώντας μέρος της αυτοαποκαλούμενης "κοινωνίας των πολιτών", θεωρούσαν δεδομένη τη θέση τους στο απυρόβλητο και άρα έννοιες, όπως "σωματείο" ή "εργαζόμενοι/εργαζόμενες " ,άνευ ουσίας. Κύριο μέλημά τους ήταν η προβολή του "ανθρωπιστικού", "περιβαλλοντικού" ή όποιου άλλου έργου τους και η εκμετάλλευση εργατικού δυναμικού υπό το πρόσχημα της εθελοντικής προσφοράς και του ομαδικού πνεύματος των "συνεργατών/συνεργατριών" τους.

Από την πρώτη στιγμή, το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ στάθηκε κριτικά σε αυτή την αφήγηση, ανέδειξε την υποκρισία της εργοδοσίας, εναντιώθηκε στην εργοδοτική αυθαιρεσία και δήλωσε πως "είμαστε εργάτες/εργάτριες και όχι συνεργάτες/συνεργάτριες", πως "είμαστε εργαζόμενοι/εργαζόμενες και όχι εθελοντές/εθελόντριες". Τα επόμενα χρόνια, με την καθ' ολοκληρίαν εκχώρηση της διαχείρισης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών στις ΜΚΟ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η σαθρότητα του ανθρωπιστικού τους προσωπείου, αλλά και η απόσταση ανάμεσα σε εργαζόμενους/εργαζόμενες και διοικήσεις.

Στο έδαφος της ολέθριας κατακρήμνισης εργασιακών δικαιωμάτων στα χρόνια της κρίσης, οι εργοδοσίες των ΜΚΟ "καινοτόμησαν" στην παγίωση ενός καθεστώτος πλήρους εργασιακής επισφάλειας, εντατικοποιημένης και ελαστικής εργασίας, εξαιρώντας τα εργασιακά από τα εν γένει "ανθρώπινα" δικαιώματα, τα οποία φαινομενικά προασπίζουν. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι διοικήσεις των ΜΚΟ επιδίδονται σε απροκάλυπτες εκδικητικές διώξεις εργαζομένων που διεκδικούν μια καλύτερη εργασιακή πραγματικότητα και καταγγέλουν το εργασιακό καθεστώς στις ΜΚΟ, διαρρηγνύοντας το μύθο του "ανθρωπισμού" και του "ομαδικού πνεύματος".

Πρόσφατα παραδείγματα αυτής της εργοδοτικής εκδικητικότητας και αυθαιρεσίας αποτελούν η απόλυση δυο εργαζομένων από τη ΜΚΟ «AΡΣΙΣ», ιδρυτικά μέλη και ο ένας εξ αυτών μέλος της προσωρινής διοικούσας του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων στη ΜΚΟ Άρσις, επειδή διεκδίκησαν καλύτερες εργασιακές συνθήκες, καθώς και συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/εργαζόμενους.

Ανάλογη τακτική ακολούθησε και η ΜΚΟ «PRAKSIS» με τη στοχοποίηση πολλών από τους/τις εργαζόμενους/εργαζόμενες, που υπέγραψαν ομαδική επιστολή προς τη διοίκηση, μέσω της οποίας ζητούσαν να ενημερωθούν για τον τρόπο και τη διάρκεια των συνεχόμενων και ολιγόμηνων συμβάσεών τους. Αντί λοιπόν, η διοίκηση της ΜΚΟ «PRAKSIS» να συμμορφωθεί με την εργατική νομοθεσία και να μετατρέψει τις συμβάσεις έργου σε αορίστου χρόνου και εξαρτημένης εργασίας, καθώς οι εργαζόμενοι/εργαζόμενες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, συνέχισε και συνεχίζει την ίδια τακτική των διαρκών ανανεώσεων, επιχειρώντας να κανονικοποιήσει ένα καθεστώς ομηρίας. Συγχρόνως, επέλεξε να απαντήσει στα δίκαια αιτήματά των εργαζομένων με την απόλυση ενός - επί 20 μηνών - εργαζόμενου που είχε συνυπογράψει την επιστολή, ο οποίος ενημερώθηκε για τη «μη ανανέωση» της σύμβασής του δυο ημέρες πριν τη λήξη της. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η απόλυση του συναδέλφου είναι εκδικητική, προς παραδειγματισμό όσων αντιδρούν, και ενδεικτική του πώς αντιμετωπίζει πάγια η ΜΚΟ τις διεκδικήσεις στο εσωτερικό της.

Οι εκδικητικές απολύσεις και η προσπάθεια εγκαθίδρυσης κλίματος εργοδοτικής τρομοκρατίας αποτελούν όμως, πάγια τακτική και για τη ΜΚΟ «ΜΕΤΑδραση», η οποία έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για την εκδικητική απόλυση εργαζομένης, που είχε εργαστεί ανασφάλιστη επί δύο χρόνια στη ΜΚΟ. Παρ' ολ' αυτά προχώρησε και στην εκδικητική απόλυση συναδέλφων από το δίκτυο επιτροπείας και είναι υπόδικη για την περίπτωση συναδέλφισσας που δούλευε ανασφάλιστη για πέντε χρόνια, ως συνοδός ασυνόδευτων ανηλίκων.

Παράλληλα, η πρακτική της συγκεκριμένης ΜΚΟ ήταν η κατασυκοφάντηση του σωματείου μας, που όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της «υποθάλπτει» αυτούς/αυτές που αντιστέκονται. Δεν δίστασε μάλιστα, θυμίζοντας άλλες εποχές, να δημοσιοποιήσει το όνομα της εργαζόμενης σε μια σαφή προσπάθεια περαιτέρω στοχοποίησής της, μέχρι που αναγκάστηκε να το αφαιρέσει μετά από εξώδικη δήλωση.

Αποκορύφωμα των απροκάλυπτων στοχοποιήσεων στην εργασιακή ζούγκλα των ΜΚΟ αποτελεί η επίθεση των διοικήσεων στο δικαίωμα στη μητρότητα για τις γυναίκες εργαζόμενες. Ενδεικτικά, τον Οκτώβριο του 2017, η εργοδοσία της ΜΚΟ "PRAKSIS", προέβη σε παράνομη και καταχρηστική απόλυση εργαζόμενης νέας μητέρας, χωρίς να της έχουν αποδώσει τα νόμιμα· ενέργεια για την οποία η οργάνωση καταδικάστηκε λίγους μήνες μετά. Ωστόσο, αντί οι ΜΚΟ να παραδειγματιστούν με την απόφαση του δικαστηρίου και να εφαρμόσουν όσα προβλέπει η εργατική νομοθεσία σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης, οι καταγγελίες παραβιάσεων εργασιακών δικαιωμάτων εγκύων και νέων μητέρων πληθαίνουν.

Ο αγώνας των συναδέλφων/συναδελφισσών ήταν από την αρχή κοινός αγώνας όλων μας. Όλων όσων αντιμετωπίζουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία μεταμφιεσμένη σε επίκληση στο συναίσθημα, τις εκδικητικές απολύσεις που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης», την κάθετη ιεραρχία που παρουσιάζεται ως «συνεργατικότητα» και «οικογένεια», όλων όσων ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι/αντιμέτωπες με την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Απέναντι σε όλα αυτά, δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς.

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ έχει κηρύξει μαζί με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία απεργία για την 1η Νοέμβρη με κοινά αιτήματα που αγγίζουν όλους τους κλάδους. Βρεθήκαμε σε αυτό τον πραγματικό -και όχι κατ΄ όνομα- συντονισμό σωματείων, οργανωμένου «από τα κάτω», προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα κοινό μέτωπο αντίστασης, βασισμένο στην αλληλεγγύη και την οριζοντιότητα.

Η απεργία αυτή οργανώθηκε χωρίς ανάθεση σε ειδικούς, κηδεμόνες και σωτήρες για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Προχωρήσαμε μέσα από διαδικασίες βάσης, με αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και τη συμμετοχή των συναδέλφων/συναδελφισσών. Οι πραγματικές απεργίες είναι οι ακηδεμόνευτες, αυτές που υπακούουν στα συμφέροντα και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων.

Σε αντίθεση με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι μακριά και πέρα από τις αγωνίες και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, με ξεκάρφωτες και ασυντόνιστες απεργίες και με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της «κοινωνικής συμμαχίας» ΓΣΕΕ και εργοδοτικών οργανώσεων.

• Αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας.
• Όχι στις μαζικές απολύσεις.
• Καμία εκδικητική απόλυση, πλήρης προστασία της συνδικαλιστικής δράσης.
• Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
• Όχι στην εντατικοποίηση της εργασίας.
• Μείωση του χρόνου εργασίας.
• Προστασία του δικαιώματος στη μητρότητα.
• Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
• Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση, μέσω της ταυτόχρονης επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
• Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
• Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ 12:00 ΧΑΥΤΕΙΑ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ

πηγή : https://svemko.espivblogs.net/?p=1207

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ | 1η Νοέμβρη διακλαδική από τα κάτω απεργία | ΣΑΚΤΧ

Οκτώ χρόνια μετά την υπαγωγή του κράτους σε καθεστώς διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στο πλαίσιο επίτασης της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, οι συμφωνίες του ελληνικού κράτους με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τα μνημόνια και το πλήθος των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων είναι πλέον νόμοι του κράτους. Είναι τα νέα εργαλεία εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ελέγχου της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας από τα οικονομικά και τα πολιτικά αφεντικά. Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί τον καλύτερο εκπρόσωπο και εκφραστή τόσο αυτής της συνολικής επίθεσης όσο και της κυρίαρχης κρατικής αντίληψης για "ταξική συνεργασία", "κοινωνική ειρήνευση" και "εθνική ανάπτυξη". Μία αντίληψη που σήμερα η πολιτική διαχείριση, και εν όψει εκλογών, την εκφράζει και πάλι μέσα από το χυδαίο εμπόριο ελπίδας περί «ελάφρυνσης των βαρών», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο επιβαλλόμενος κρατικός και καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας είναι αποκαλυπτική για τις στοχεύσεις των αφεντικών, καθώς οικονομική ανάπτυξη του κεφαλαίου σημαίνει για όλους τους από τα κάτω επίταση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση αγαθών και κοινωνικών αναγκών, φτηνή εργασία, συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, αναλώσιμοι εργάτες, καταστροφή και λεηλασία της φύσης.Ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού βρίσκεται σε σήψη, δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και δεν έχει να υποσχεθεί τίποτε άλλο παρά περισσότερη εξαθλίωση, φτώχεια, καταπίεση, κανιβαλισμό, πόλεμο και θάνατο. Απέναντι στην ανάθεση, τον φόβο και τη μοιρολατρία είναι απαραίτητο οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να αναλάβουμε την ευθύνη και να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή και τον αγώνα για έναν νέο κόσμο κοινωνικής και ταξικής ισότητας και δικαιοσύνης.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Η προώθηση των διαδικασιών της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης εντείνει με γοργούς ρυθμούς τόσο τις συνθήκες υποταγής και το βάθεμα των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών (σε περίθαλψη, εκπαίδευση, μεταφορές, στέγαση, κλπ.) της πλειοψηφίας, όσο και την επίθεση στον κόσμο της εργασίας με την ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των συνθηκών εκμετάλλευσης.Η επίθεση αυτή συντελεί στην εγκαθίδρυση ενός μεσαίωνα στην εργασιακή πραγματικότητα. Η εργοδοτική αυθαιρεσία σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των απολύσεων επιτείνουν την επισφαλή και «μαύρη» εργασία, εντείνουν σε ακραίο βαθμό την εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων και θέτουν στο προσκήνιο τον διαρκή εκβιασμό της ανεργίας, την ίδια στιγμή που τα εξαντλητικά ωράρια οδηγούν στην συνεπακόλουθη μείωση ως και εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου όσων εργάζονται. Οι δολοφονίες και το τσάκισμα εργατών/τριών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς συνεχώς αυξάνονται (μόνο το πρώτο επτάμηνο του 2017, 40 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ δηλώθηκαν συνολικά 4.016 εργατικά ατυχήματα) στο βωμό της καπιταλιστικής και κρατικής κερδοφορίας και ανάπτυξης, ενώ η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εργατικών κεκτημένων κατακερματίζει τις ταξικές αντιστάσεις και αποδυναμώνει τις συλλογικές διεκδικήσεις στους χώρους εκμετάλλευσης. Το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές σε εμπορικές ζώνες που χαρακτηρίζονται τουριστικές λειτουργεί ως προθάλαμος για την δημιουργία ενός μοντέλου ευέλικτης και πειθαρχημένης εργασίας. Παράλληλα, η καθιέρωση σε ευρεία κλίμακα του θεσμού της μαθητείας (για παράδειγμα αποφοίτων ΕΠΑΛ στα μέσα μαζικής μεταφοράς), της ενοικιαζόμενης και των υπόλοιπων μορφών ελαστικής-επισφαλούς εργασίας, δημιουργεί μια συνθήκη εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων, με αποτέλεσμα την καλλιέργεια συνθηκών κανιβαλισμού στους χώρους δουλειάς και την υποχώρηση της ταξικής αλληλεγγύης.Απέναντι στην εξατομίκευση, τον κανιβαλισμό και τους πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους της τάξης μας, όλοι μαζί ντόπιοι, μετανάστες, νεολαίοι, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να αγωνιστούμε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα. Απέναντι στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού που οργανώνει από τα πάνω και ιεραρχικά την κοινωνική ζωή, τρέφεται από την αδικία, αναπαράγει τις ταξικές αντιθέσεις και τους αποκλεισμούς και νόμος του είναι το δίκαιο του ισχυρού, να οργανώσουμε τον αγώνα μας στη βάση με οριζόντιες διαδικασίες σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης, στις γειτονίες, στα σχολεία και τις σχολές. Να δημιουργήσουμε νέες αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες πολιτικού, ταξικού και κοινωνικού αγώνα και να δυναμώσουμε με τη συμμετοχή μας τα σωματεία βάσης, τις συνελεύσεις γειτονίας. Να αρνηθούμε να ζήσουμε σαν δούλοι, να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεσή μας απέναντι σε κράτος και αφεντικά, με βάση τις αξίες της ισότητας, της συμμετοχής, της αλληλοβοήθειας, της αλληλεγγύης, με βάση τις αξίες του νέου κόσμου που θέλουμε να ζήσουμε.

Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ

Βασική προϋπόθεση για το προχώρημα των πολιτικών αναδιάρθρωσης και την εφαρμογή τους είναι ο ίδιος ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης, η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν είτε να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση μέσω των πολιτικών ενσωμάτωσης και της ανάθεσης, είτε να καθυποτάξουν κάθε φωνή που αρθρώνεται ενάντια στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.Οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας αφενός προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής ειρήνευσης και ταξικής συνεργασίας και αφετέρου να διαμορφώσουν τους όρους της άγριας κρατικής κατασταλτικής επίθεσης απέναντι στα πληβειακά στρώματα και σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποταγή.Απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές, τα ΜΑΤ χτυπούν διαδηλωτές, απεργούς, συνδικαλιστές, στοχοποιούν και προσαγάγουν εργαζόμενους, εισβάλλουν σε εργοστάσια, χτυπούν μαζί με μπράβους της εργοδοσίας απολυμένους και τους συλλαμβάνουν, ενώ ταυτόχρονα ποινικοποιείται και επιχειρείται να εγκληματοποιηθεί η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση (διώξεις περί «εκβιασμού» και «κινδύνου του πολιτεύματος» εναντίον μελών του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων). Στην ίδια κατεύθυνση αυτής της κατασταλτικής επίθεσης έρχεται από τη μια να προστεθεί η τροποποίηση διατάξεων σχετικών με την απεργία από την κυβέρνηση τον προηγούμενο Φλεβάρη, δυσχεραίνοντας τους όρους κήρυξής της από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τα σωματεία βάσης, και από την άλλη η κήρυξη απεργίας από τους εργατοπατέρες της συνδικαλιστικής ηγεσίας τον Μάη και σε συνεργασία με εργοδοτικούς φορείς. Μία κίνηση με στόχο όχι μόνο την απονοηματοδότηση της απεργίας -που αποτελεί όπλο στα χέρια του παγκόσμιου εργατικού και επαναστατικού κινήματος- που διαχρονικά η κρατική, κυβερνητική και φιλοεργοδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ προωθεί αλλά και τον ευτελισμό της, με μοναδικό αποτέλεσμα τον αυτοεξευτελισμό της ίδιας της ΓΣΕΕ.Απέναντι στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, να προτάξουμε την ταξική αλληλεγγύη σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης. Συλλογικά, μαχητικά και από τη βάση να υπερασπιστούμε το δικαίωμα και την ευθύνη μας να αγωνιζόμαστε για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση και να περιφρουρήσουμε τα όπλα μας, όπως είναι η απεργία που έχει κατακτηθεί με το αίμα εκατομμυρίων πληβείων αυτού του κόσμου.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ

Η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που διεκδίκησαν και πάλεψαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση μας δείχνει πως οι προλετάριοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις εκλογές, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους διαμεσολαβητές της ταξικής πάλης. Ό,τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς, οι από τα κάτω του κόσμου, θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μία κάστα εξουσιαστών και η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση για έναν νέο κόσμο κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.Για όλους εμάς τους εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, ντόπιους και μετανάστες είναι απαραίτητο το ξεπέρασμα κάθε απογοήτευσης και ηττοπάθειας, είναι απαραίτητη η συμμετοχή και η οργάνωσή μας σε κάθε κοινωνικό χώρο, σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης. Η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια ως ίσοι σε μία κοινωνία ίσων είναι να αγωνιστούμε με πίστη στο δίκαιο της ελευθερίας απέναντι στα δεσμά της οργανωμένης εξουσίας κράτους και καπιταλισμού, να οργανώσουμε τον αγώνα από τα κάτω για την ανατροπή τους με βάση τις αξίες του νέου κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμαστε, έναν κόσμο της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Αλληλεγγύης.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Τετάρτη 24/10 Μικροφωνική παρέμβαση στην πλατεία Μερκούρη (Πετράλωνα), 19.00

Παρασκευή 26/10 Μικροφωνική παρέμβαση στην πλατεία Εξαρχείων (κατά την διάρκεια του ανοίγματος του πολιτικού περιπτέρου), 18.00

Στηρίζουμε τη διακλαδική και από τα κάτω απεργία της 1ης Νοεμβρίου

Απεργιακή Συγκέντρωση και Πορεία 12μμ, Χαυτεία

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1592356/

Κάλεσμα για συμπαράσταση στον αγώνα μας | Πέμπτη 1 Νοέμβρη 2018 :: Διακλαδική απεργία οργανωμένη από τα κάτω

ΠΕΜΠΤΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΗ 2018 :: ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
|| διακλαδική απεργία οργανωμένη από τα κάτω ||

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σύμφωνες με τις ανάγκες μας

ΚΑΛΕΣΜΑ
προς το αναγνωστικό κοινό κι όλο τον κόσμο της εργασίας
για συμπαράσταση στον αγώνα μας

Η επίθεση που δεχόμαστε όλοι και όλες μας ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες, ως άνεργοι και άνεργες και συνολικά ο κόσμος της τάξης μας είναι κοινή.

Κάθε αγώνας που δίνεται σε ένα κλάδο ή σε ένα χώρο δουλειάς είναι ένα κομμάτι του συνολικού αγώνα όλου του κόσμου της εργασίας.

Η από τα κάτω οργάνωσή μας, η συλλογική αντίσταση και η συναδελφική-ταξική αλληλεγγύη είναι τα βασικά όπλα μας.

Στο πλαίσιο αυτό σας καλούμε να συμμετέχετε στις απεργιακές κινητοποιήσεις μας.

Παράλληλα, για την έμπρακτη συμπαράσταση στην απεργία μας, σας καλούμε με δική σας συνειδητή απόφαση να μην μπαίνετε για αγορές στα βιβλιοπωλεία και στα καταστήματα public που ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά την 1η Νοέμβρη.

Καθώς την ημέρα εκείνη έχει κηρυχτεί απεργία και από σωματεία σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, καλούμε όλους και όλες την 1η Νοέμβρη να μην βρεθούμε ως πελάτες σε μαγαζιά εστίασης, όπως καφετέριες, ταχυφαγεία, ταβέρνες, καφενεία, bars κ.α.

Ο αγώνας για τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας είναι υπόθεση όλων μας!

Κλαδική απεργιακή συγκέντρωση-διαδηλωση
11.00, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (Σόλωνος & Ασκληπιού)

Διακλαδική απεργιακή διαδήλωση στο Υπ. Εργασίας
12.00, Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής
2103820537 & 6980182255 | sylyexp_vivlioexu@yahoo.exgr | https://bookworker.wordpress.com

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2018/10/25/k…

Συνδέουμε τον αγώνα για ελεύθερη μετακίνηση με τη διεκδίκηση ΣΣΕ σύμφωνα με τις ανάγκες μας! - Κάλεσμα στην απεργία (1η Νοέμβρη)

Συνδέουμε τον αγώνα για ελεύθερη μετακίνηση με τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες μας!

Υπερασπιζόμαστε τις βασικές μας ανάγκες!

Η προκήρυξη διακλαδικής απεργίας, οργανωμένης από τα κάτω, για την 1η Νοέμβρη, από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής, τον Σύλλογο Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, τον Σύλλογο Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού από την Αθήνα αλλά και το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης και το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας από τη Θεσσαλονίκη, αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική προσπάθεια συντονισμού και διεκδίκησης από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα πρωτοβάθμια σωματεία τους.

Τα χαρακτηριστικά οργάνωσης της απεργίας είναι αυτά που και εμείς ως Συντονισμός Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες και Επιβατών για Ελεύθερη Μετακίνηση υιοθετούμε και προτάσσουμε για τον αγώνα που δίνουμε στο πεδίο των συγκοινωνιών. Μέσα από τέτοιου τύπου απεργίες βλέπουμε ότι ο κάθε επιμέρους αγώνας αποκτά προοπτική. Όπως στην δικιά μας περίπτωση όπου εργατικά, κοινωνικά και φοιτητικά σχήματα παλεύουμε από κοινού για ελεύθερες μετακινήσεις, έτσι και σε αυτό τον συντονισμό των σωματείων βλέπουμε την προσπάθεια εργαζόμενοι από διαφορετικούς κλάδους και εργασιακούς χώρους να βάλουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα και τις ανάγκες τους.

Το πρόταγμα της ελεύθερης μετακίνησης έρχεται να συνδεθεί με τη στόχευση αυτή της απεργίας την 1η Νοέμβρη. Μια βασική ανάγκη όλων μας δεν μπορεί να κοστολογείται ανάλογα με τις προθέσεις κράτους και αφεντικών. Δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους αποκλεισμού για όποιους δεν έχουν ή δεν θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο. Ιδιαίτερα όσον αφορά τους εργαζόμενους η υποχρεωτική καταβολή όλο και μεγαλύτερου τμήματος του μισθού τους για να μετακινούνται, πόσο μάλλον για να πηγαίνουν από το σπίτι στη δουλειά, αποτελεί ένα οικονομικό βαρίδι που πρέπει να αγωνιστούμε για να απαλλαγούμε από αυτό.

Οι κινήσεις μας ενάντια στην επιβολή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου εντάσσονται στον αγώνα ενάντια στη λειτουργία των συγκοινωνιών με λογικές κέρδους και ζημιών. Παλεύουμε για συγκοινωνίες που να καλύπτουν τις ανάγκες των εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών. Όλων αυτών που ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο, των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου χτίζουμε μέτωπα αγώνα για τη σύνδεση και την ενίσχυση των αντιστάσεων των από τα κάτω σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, σε χώρους εργασίας, γειτονιές, σχολεία και σχολές.

Εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες και επιβάτες αντιστεκόμαστε από κοινού στην εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και του κλεισίματος των μπαρών. Απέναντι στην επιδίωξη διαμόρφωσης όρων «ζούγκλας» στην κοινωνία, συνεχίζουμε την κοινή πορεία ενάντια στον έλεγχο που θέλουν να επιβάλουν σε κάθε μας βήμα, ενάντια στους αποκλεισμούς, στους διαχωρισμούς και στον κοινωνικό κανιβαλισμό, ενάντια στην αναδιάρθρωση και στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ΜΜΜ. Σπάμε τον φόβο, την αδράνεια, την εξατομίκευση, την υποταγή και δυναμώνουμε τις εκδηλώσεις κοινωνικής ανυπακοής. Αντιστεκόμαστε συλλογικά και αλληλέγγυα στον οποιοδήποτε περιορισμό της ελεύθερης μετακίνησης μας!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΪΟΝ

ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΕΣ,

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΟΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Πέμπτη 1η Νοέμβρη 2018: στηρίζουμε και ενισχύουμε

την οργανωμένη από τα κάτω διακλαδική απεργία

Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, 12 μ., Χαυτεία

Συγκέντρωση - παρέμβαση

Δευτέρα 29/10, 6 μ.μ., σταθμός Ομόνοια

Επόμενη συνέλευση του Συντονισμού

την Παρασκευή 9/11, στις 6 μ.μ.,

στα γραφεία των σωματείων, Λόντου 6 (Εξάρχεια)

Συντονισμός Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες και Επιβατών για Ελεύθερη Μετακίνηση

επικοινωνία: seseexem@espivex.net

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1592443/

Ανακοίνωση Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια για τη διακλαδική και οργανωμένη από τα κάτω απεργία της 1ης Νοέμβρη

Ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια στηρίζουμε τη διακλαδική και οργανωμένη από τα κάτω απεργία της 1ης Νοέμβρη 2018.

Η απεργία αυτή αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικού αγώνα μας για την προάσπιση των εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας. Ενός αγώνα στον οποίον εντάσσουμε άλλωστε και την ίδια τη μάχη που εδώ και αρκετά χρόνια δίνουμε ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Έτσι, και η απεργία αυτή αποτελεί μια μάχη που είναι υπόθεση όλων μας.

Μάλιστα, μια από τις βασικές αιχμές της απεργίας αυτής, η διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) συνιστά μια από τις πιο κομβικές εργατικές διεκδικήσεις. Όπως έχουμε σημειώσει σε σχετικές ανακοινώσεις μας, ο αγώνας για τη διεκδίκηση και εφαρμογή των ΣΣΕ σημαίνει οργανωμένη και συλλογική εργατική πάλη, συναδελφική και ταξική αλληλεγγύη. Σημαίνει έμπρακτη εναντίωση στους «μισθούς-ψίχουλα», τα «ωράρια-λάστιχα», την εντατικοποίηση, την επισφαλή εργασία, την εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία. Σημαίνει σύγκρουση με τα συμφέροντα του κάθε εργοδότη και συνολικά με τον κόσμο του κεφαλαίου, καθώς και των εκάστοτε κυβερνόντων. Όταν μάλιστα ως κριτήριο για τη διεκδίκηση αυτή μπαίνουν οι πραγματικές ανάγκες μας και όχι οι «αντοχές της οικονομίας και του κάθε αφεντικού», τότε είναι που ο αγώνας αυτός γίνεται ακόμα πιο δυναμικός, αφού έρχεται να αμφισβητήσει και την κυριαρχία του οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού συστήματος στις ζωές μας.

Επίσης, η διακλαδική απεργία της 1ης Νοέμβρη (η συντονισμένη κήρυξη κλαδικών απεργιών σε μια σειρά από κλάδους κι επιχειρήσεις) είναι αποτέλεσμα μιας οριζόντιας διεργασίας συντονισμού σωματείων που βασίζεται με τη σειρά της στις διαδικασίες βάσης των σωματείων αυτών. Στις συνελεύσεις των μελών τους και σε κάθε διαδικασία μέσα από την οποία επιδιώκεται και διασφαλίζεται ότι ο κάθε συνάδελφος και η κάθε συναδέλφισσα γίνεται ενεργό κομμάτι του αγώνα κι όχι ακόλουθος-ακόλουθη των όποιων «σωτήρων» ή «ειδικών του αγώνα». Κι όλο αυτό συνιστά μια βασική πτυχή του πως αντιλαμβανόμαστε την από τα κάτω οργάνωση των αγώνων μας. Ενώ παράλληλα αποτελεί και τον τρόπο με τον οποίο επιδιώκουμε να οργανώνεται, να διεξάγεται και τελικά -σε κάποιο βαθμό- να πετυχαίνει νίκες και ο ίδιος ο αγώνας για την Κυριακάτικη αργία. Με τους ίδιους τους συναδέλφους-συναδέλφισσές μας από τα μαγαζιά να βγαίνουν μπροστά και από κοινού με όλον τον κόσμο του αγώνα να δίνεται μια δυναμική απάντηση στη συνολική επίθεση των αφεντικών προς την τάξη μας.

Επιπλέον, το σύνολο των κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων που οργανώνουν την απεργία αυτή -κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο- έχουν παίξει σημαντικό ρόλο και στον ίδιο τον αγώνα για την Κυριακάτικη αργία συμμετέχοντας ενεργά στις σχετικές κινητοποιήσεις και στα αντίστοιχα συντονιστικά δράσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Παράλληλα με τις κινητοποιήσεις μας ενάντια στα επόμενα ανοίγματα των εμπορικών καταστημάτων σε πανελλαδικό επίπεδο την Κυριακή 4/11 και σε 3 συνεχόμενες Κυριακές τον Δεκέμβρη, θα συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας στην επιτυχία της απεργίας της 1ης Νοέμβρη. Συμμετέχοντας στις προπαγανδιστικές κινήσεις και στις απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδίδοντας και κάνοντας πράξη τα μηνύματά της.

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.

Απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις την Πέμπτη 1 Νοέμβρη 2018:
> 11.00, Πνευματικό Κέντρο Δ. Αθηναίων (Σόλωνος & Ασκληπιού)
> 12.00, Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια | https://syntonistikokyriakes.espivblogs.net - syntexonistikoex_drasis@exespiv.neext

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2018/10/25/s…

Όλοι και Όλες στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, στις 12μμ στα Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου)

Στηρίζουμε την Διακλαδική απεργία οργανωμένη από τα κάτω που έχει κηρυχθεί για την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου 2018 από τα σωματεία:

• Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)
• Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ)
• Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
• Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)
• Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού (ΣΣΜ)
• Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης
• Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
• Σωματείο Εργαζομένων στη Νokia Ελλάδος

Με βασικά αιτήματα

- Αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνες με τις ανάγκες μας

- Ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία

Όλοι και Όλες στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, στις 12μμ στα Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου)

Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

πηγή : https://askpthk.espivblogs.net/2018/10/28/1-n…

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ 1ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, 1ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ

H κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνεται μέσα από τις πολιτικές αναδιάρθρωσης που πλήττουν καθημερινά την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία ενώ οι διαχειριστές της εξουσίας προσφεύγουν ξανά στο εμπόριο ελπίδας υποσχόμενοι την έναρξη μιας περιόδου ευημερίας. Η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα περισσότερο από την επίταση της εκμετάλλευσης, της καταστολής, των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, την υποτίμηση της εργασίας, την καλλιέργεια του κοινωνικού κανιβαλισμού και την λεηλασία της φύσης.

Η επίθεση που εξαπολύουν τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά στους από τα κάτω έρχεται να πάρει μορφή μέσα από τις συνθήκες εκμετάλλευσης που επιβάλλουν, από τα αντικοινωνικά και αντιεργατικά μέτρα που προωθούν και από την καταστολή κάθε κοινωνικής και ταξικής αντίστασης ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Διαμορφώνεται με αυτόν τον τρόπο μια ζοφερή πραγματικότητα μέσα στην οποία καλλιεργούνται οι όροι κοινωνικής εξαθλίωσης και ανέχειας αλλά και οι συνθήκες εξαίρεσης και εξόντωσης των αδύναμων και όσων αντιστέκονται, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών μέχρι την δολοφονία του Ζακ. Η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, οι εργατικές δολοφονίες που βαφτίζονται εργατικά ατυχήματα, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, τα εξαντλητικά ωράρια, το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές, οι «λευκές» νύχτες, οι «μαύρες» Παρασκευές, οι πλειστηριασμοί 'α κατοικίας, οι συλλήψεις απολυμένων εργατών και η προσπάθεια εγκληματοποίησης της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης (διώξεις ΣΣΜ) αποτελούν παραδείγματα της ολοένα και εντονότερης επίθεσης των κυρίαρχων στα πληβειακά στρώματα. Σε συνέχεια της εξαθλίωσης των από τα κάτω επικυρώνονται διατάξεις σχετικά με την απεργία, δυσχεραίνοντας την κήρυξή της από πρωτοβάθμια σωματεία και τα σωματεία βάσης, ενώ η γραφειοκρατική συνδικαλιστική ηγεσία κηρύσσει απεργία σε συνεργασία με εργοδοτικούς φορείς, απαξιώνοντάς την και επιχειρώντας να αποδυναμώσει αυτό το όπλο που έχουν στα χέρια τους η κοινωνία και οι εργάτες.

Απέναντι στην επίθεση του χρεοκοπημένου κόσμου κράτους και καπιταλισμού που επιβάλλει την φτώχεια, την εξαθλίωση, την εξατομίκευση και τους πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους της τάξης μας ,επιλέγουμε να αγωνιστούμε από τα κάτω όλοι μαζί, ντόπιοι, μετανάστες, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι. Η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια είναι η οργανωμένη κοινωνική και ταξική αντεπίθεση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας, μέσα από συλλογικούς αγώνες, με πυξίδα την οικοδόμηση μια κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη, υπερασπιζόμαστε την απεργία, παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας. Στηρίζουμε την διακλαδική και από τα κάτω απεργία της 1ης Νοέμβρη.

Ακηδεμόνευτοι, αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες μέχρι την παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση.

Οργάνωση και αγώνας για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων-

Απεργιακές Πορείες την Πεμπτη 1/11

Αθήνα

12 μ. στα Χαυτεία

Αναρχικές Συλλογικότητες "Κύκλος της Φωτιάς" & "όμικρον 72" - μέλη της ΑΠΟ

Διαδήλωση με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική & Ταξική Χειραφέτηση

Θεσσαλονίκη

12 μ. στην Καμάρα

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό Μαύρο & Κόκκινο

πηγή : https://apo.squathost.com/καλεσμα-στηριξησ-τη…

1η Νοέμβρη: Διακλαδική απεργία

Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση στηρίζει τη διακλαδική απεργία από τα κάτω που οργανώνουν πρωτοβάθμια σωματεία την 1η Νοέμβρη με αιχμή τον αγώνα για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας των αναγκών μας.

πηγή : https://erganidekp.wordpress.com/2018/10/29/1…

Kάλεσμα Στήριξης στην Διακλαδική - Οργανωμένη από τα κάτω Απεργία της 1ης Νοέμβρη 2018: ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η διακλαδική απεργία της 1ης Νόεμβρη μπορεί ν΄ αποτελέσει μία προσπάθεια ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος και σύγκρουσης με την αφήγηση περί «τέλους των μνημονίων». Όσο κι αν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλει να πουλήσει το παραμύθι πως τα μνημόνια τελείωσαν, όσο κι αν επιχειρεί ν' απαλλαγεί των ευθυνών της, αυτή και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα (ΝΔ, Ένωση Κεντρώων, Ποτάμι, ΚΙΝΑΛ, φασίστες της ΧΑ) παρά τις «κοκορομαχίες» μεταξύ τους είναι υπεύθυνοι για την κοινωνική γενοκτονία, που ξεκίνησε με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μνημονικών πολιτικών.

Τα μνημόνια δεν τελείωσαν, αλλά η εφαρμογή τους συνεχίζεται αδιάκοπα, καθώς ο εργαζόμενος λαός βιώνει τις δυσβάστακτες επιπτώσεις τους στην καθημερινότητά του. Η φτωχοποίηση τεράστιου τμήματος του πληθυσμού, η διαρκής φοροεπιδρομή, η λεηλασία του δημόσιου πλούτου από ντόπια και ξένα αρπακτικά του κεφαλαίου με τις ληστρικές ιδιωτικοποιήσεις, οι αλλεπάλληλες μειώσεις συντάξεων και μισθών, οι αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, η μείωση του αφορολόγητου, η διάλυση του κράτους πρόνοιας λόγω των περικοπών των κοινωνικών δαπανών αποκαλύπτουν τη ζοφερή μεταμνημονιακή πραγματικότητα για τους εργαζομένους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Παράλληλα, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (2018 - 2022) προβλέπει γιγαντιαία πρωτογενή πλεονάσματα, που θα ξεκινούν από το 3,56% για το 2018 και θα καταλήγουν στο εξωφρενικό 5,19% το 2022. Η Ελλάδα είναι δεσμευμένη να διατηρήσει την πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας και αυξημένων πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή ένα υπερ-μνημόνιο συνεχούς ιμπεριαλιστικής επιτροπείας μέχρι το 2060! Επίσης, το μεσοπρόθεσμο προβλέπει "συνταξιοδοτικές παρεμβάσεις" ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2022, ενώ θα συνεχιστεί ακάθεκτη η λαφυραγώγηση του δημόσιου πλούτου μέσω του λεγόμενου "υπερταμείου", το οποίο θα λειτουργεί με νεοαποικιοκρατικούς όρους μέχρι το 2114! Ταυτόχρονα, παρά τις σκληρές λαϊκές θυσίες, το χρέος παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη των 345,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, αποτελώντας βασικό μοχλό της λεηλασίας της κοινωνίας, καθώς και της μονιμοποίησης του καθεστώτος έκτακτης οικονομικής (και όχι μόνο) ανάγκης.

Τα μνημόνια διαμόρφωσαν έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ του κεφαλαίου, γκρεμίζοντας κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων. Οι ονομαστικοί μισθοί μειώθηκαν γύρω στο 20 %, η πραγματική ανεργία αυξήθηκε στο 30%, οι μακροχρόνια άνεργοι αποτελούν το 73% των ανέργων με επιδόματα πείνας από τον ΟΑΕΔ (για όσους μόνο καταφέρνουν να τα πάρουν), το ποσοστό των ελαστικών σχέσεων εργασίας (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία) εκτοξεύτηκε στο 60%. Το κεφάλαιο ήταν αυτό που βγήκε κερδισμένο από την καπιταλιστική κρίση και οι εργαζόμενοι οι μόνο χαμένοι.

Την ίδια στιγμή η Υπουργός Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου έχει το θράσος να μιλά για επέκταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όταν αυτές καλύπτουν ένα ελάχιστο ποσοστό των εργαζομένων. Έχει το θράσος να μιλά για αύξηση του κατώτατου μισθού, προσφέροντας ψίχουλα μπροστά στις θυσίες των εργαζομένων, όταν μάλιστα και ο ίδιος ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από το Υπουργείο Εργασίας σε συμμόρφωση προς τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ. Γιατί είναι οι μνημονιακές αντεργατικές πολιτικές, οι οποίες διέλυσαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και περιόρισαν δραστικά το δικαίωμα στην απεργία για τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστών πατρόνων.

Την ίδια στιγμή ο ΣΕΒ έχει το θράσος να κάνει λόγο για «ανεξέλεγκτη αύξηση του κατώτατου μισθού» και για κίνδυνο αύξησης της ανεργίας σε περίπτωση επιστροφής στις προ κρίσης εργασιακές σχέσεις, ενώ η κυβέρνηση από τη ΔΕΘ ανακοίνωσε μείωση κατά 4% της φορολογίας των επιχειρήσεων και επιδότηση από το κράτος προς τους εργοδότες των ασφαλιστικών εισφορών των νέων κάτω των 25 ετών. Έχει το θράσος να ζητά περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (π.χ. mini jobs, συμβάσεις μηδενικών ωρών, συμβάσεις σύντομης διάρκειας, εργασία βάσει δελτίου/κουπονιού) και κατάργηση της υποχρεωτικής διαιτήσιας. Έχει το θράσος να μιλά για «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» και «συνέχεια των μεταρρυθμίσεων», προσδοκώντας την βαθύτερη πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ευρωσυμμορίας για την διαφύλαξη των συμφερόντων της ντόπιας παρασιτικής αστικής τάξης.

Οι εργαζόμενοι/-ες πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους μακριά από τον πουλημένο εργοδοτικό/κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, οι οποίες, ενώ δεν τόλμησαν να κηρύξουν απεργία τον περασμένο Γενάρη ενάντια στη συρρίκνωση του απεργιακού δικαιώματος, έστησαν πρόθυμα μαζί με άλλους επαγγελματικούς- εργοδοτικούς φορείς μία διοργάνωση -φιέστα με το όνομα «Πανεθνική Ημέρα Δράσης» στις 30 Μάη. Οι εργαζόμενοι/ες πρέπει να οργανώσουν τη συλλογική τους δράση στους χώρους δουλειάς και ν' αναπτύξουν μαχητικές εστίες αντίστασης από τα κάτω ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Μονάχα η μετωπική συμπόρευση των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών και των απόκληρων αυτής της κοινωνίας μπορεί να βάλει φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου σε βάρος του κόσμου της εργασίας και να φέρει νίκη στους αγώνες τους.

Η Ταξική Αντεπίθεση στηρίζει τα δίκαια αιτήματά της απεργίας της 1ης Νοέμβρη, η οποία κηρύσσεται από πρωτοβάθμια σωματεία και σωματεία βάσης, οργανώνεται από τα κάτω με ταξικό προσανατολισμό και διαχωρίζεται από τους γραφειοκράτες των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Γιατί, ενώ η καπιταλιστική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί, κάθε αίτημα για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων δεν μπορεί παρά να στρέφεται ενάντια στο ίδιο το αδηφάγο τέρας του καπιταλισμού. Δεν μπορεί παρά να θέτει διαρκώς το ζήτημα για τη σύγκρουση με την άρχουσα τάξη και τον ιμπεριαλισμό, την ανατροπή του καπιταλισμού και την κοινωνικοποίηση του πλούτου.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ - ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΙΣΧΥ ΤΩΝ ΣΣΕ ΜΕ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

Απεργιακή Συγκέντρωση - Πορεία: Πέμπτη 1 Νοέμβρη 2018

12.00 στα Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

πηγή : https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/ar…

Να οργανώσουμε την αντεπίθεση της τάξης μας ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά | 1 Νοεμβρίου: Διακλαδική απεργία από τα κάτω

Κάλεσμα στήριξης - ανακοίνωση της Αναρχικής Ομοσπονδίας για τη διακλαδική απεργία από τα κάτω στις 1 Νοεμβρίου.

Να οργανώσουμε την αντεπίθεση της τάξης μας ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, στηριζόμενοι στη συλλογική μας δύναμη και την αυτοοργάνωση.

Για τη διακλαδική οργανωμένη "από τα κάτω" απεργία των σωματείων βάσης στις 1/11

Δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τα αφεντικά μας. Αντίθετα μας χωρίζει μια άβυσσος. Όπως τ' αγρίμι κι ο κυνηγός o ένας παλεύει για τη ζωή κι ο άλλος εναντίον της.

Στον καπιταλισμό υπάρχει μια μεγάλη αρετή: Το κέρδος. Όσο περισσότερο σκληραίνει η εκμετάλλευσή μας τόσο πιο πολύ κερδίζουν τ' αφεντικά. Όσο λιγότερο πληρωνόμαστε τόσο περισσότερο πλουτίζουν. Όσο πιο πολύ δουλεύουμε τόση περισσότερη υπεραξία παράγουμε για εκείνους. Κι όσο μειώνεται η συλλογική μας δύναμη τόσο αυξάνεται η επιβολή τους πάνω μας. Αυτοί μας θέλουν σκλάβους. Απομονωμένους, αλλοτριωμένους και υποτακτικούς.

Και στην άλλη πλευρά είμαστε εμείς. Όσοι και όσες δουλεύουμε. Όσοι και όσες πουλάμε την εργασία μας για να έχουμε να ζήσουμε. Η συνείδηση της θέσης μας, η οργάνωσή μας και οι διεκδικήσεις μας μπορούν να φέρουν τα πάνω - κάτω στη κοινωνία. Για πολλά χρόνια η έκφραση μας μονοπωλείτο απ' αυτό που ονομάζουμε γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Έναν συνδικαλισμό υποταγμένο και ξεπουλημένο στα συμφέροντα των αφεντικών μας. Άτομα που χτίσανε πολιτική καριέρα και όνομα πάνω στις πλάτες μας, κουμαντάριζαν τους αγώνες μας, τους φούσκωναν και τους ξεφούσκωναν ανάλογα με τις ορέξεις των κομμάτων που στήριζαν και στηρίζονταν. Αξίζει να επισημανθεί πως κατά την προηγούμενη άνοιξη οι έκπτωτες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ προχώρησαν στη σύσταση της «Κοινωνικής Συμμαχίας», μιας σύμπραξης δηλαδή με μία σειρά από εργοδοτικές επαγγελματικές ενώσεις, προκηρύσσοντας, μάλιστα, μια καρικατούρα απεργίας υπό τη μορφή έκκλησης των εργαζομένων για συμμετοχή σε «εθνική μέρα δράσης». Η πρωτοβουλία αυτή αποτέλεσε μία ακόμα πράξη διαταξικής ειρήνης από μεριάς του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και πειθάρχησής του στις απαιτήσεις των αφεντικών. Είναι καιρός, επιτέλους, εμείς οι ίδιοι να συναντηθούμε και να οργανώσουμε την πάλη μας. Να θέσουμε τις ανάγκες μας, τους στόχους και τη στρατηγική μας αυτόνομα και ανεξάρτητα απ' τους εργατοπατέρες, τα κόμματα και τ' αφεντικά μας. Να χτίσουμε δηλαδή δομές αδιαμεσολάβητης ταξικής οργάνωσης.

Είναι ξεκάθαρο πια πως αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να συναντηθούμε και να οργανώσουμε την πάλη μας. Να θέσουμε τις ανάγκες μας, τους στόχους και τη στρατηγική μας αυτόνομα και ανεξάρτητα απ' τους εργατοπατέρες, τα κόμματα και τ' αφεντικά μας. Να χτίσουμε δηλαδή δομές αδιαμεσολάβητης ταξικής οργάνωσης.

Και το καλό είναι πως η αρχή έχει ήδη γίνει. Πανελλαδικά τα παραδείγματα σωματείων βάσης, δηλαδή οργανωμένων από τους ίδιους τους εργαζόμενους και με οριζόντια δομή, είναι πλέον πολλά. Ταυτόχρονα πολλές είναι πλέον οι αυτόνομες συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων διαφορετικών κλάδων.

Στις 1 Νοέμβρη λοιπόν μια πρωτοβουλία οκτώ σωματίων βάσης καλεί διακλαδική και «από τα κάτω» απεργία, ενώ πλήθος άλλων σωματείων και εργατικών συνελεύσεων στήριξε και θα συμμετέχει στην απεργία. Με αιτήματα που ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα και στις ανάγκες μας καλούμαστε να δώσουμε μια πρώτη μικρή αλλά ελπιδοφόρα μάχη.

Να κάνουμε την αδιαμεσολάβητη ταξική οργάνωση υπόθεση της πλειοψηφίας των εργαζομένων

Να παλέψουμε για τις πραγματικές μας ανάγκες

Μέχρι να σπάσουμε τις αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς

Κινητοποιήσεις κατά την ημέρα της διακλαδικής απεργίας από τα κάτω, Πέμπτη 1 Νοεμβρίου:

- Αθήνα: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Χαυτεία, 12:00. Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.

- Θεσσαλονίκη: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Καμάρα, 12:00. Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.

- Ηράκλειο: Μικροφωνική συγκέντρωση, Λιοντάρια, 18:00.

Αναρχική Ομοσπονδία

anarchist-federation.gr

anarexchist-feexderation@riseup.exnet

twitter: twitter.com/anarchistfedGr

fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015

Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

Τα αιτήματα της απεργίας:

• Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

• Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικίαεργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).

• Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό τουκατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.

• Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος τωνΣυλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).

• Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα πουπροέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδικές, επιχειρησιακές) πριν τημνημονιακή λαίλαπα, ώστε αυτά τα επίπεδα να αποτελέσουν βάση γιαδιαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.

• Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερηπροσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

• Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων. Κανένας εργαζόμενος χωρίςσυλλογική σύμβαση.

• Μείωση του χρόνου εργασίας.

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1592576/

ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ,
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ!

"Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν' αγωνιστείς.

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.

Λες: πολύν καιρό ήλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.

Ήλπιζες τι; Πώς ο αγώνας θα 'ναι εύκολος;

Δεν είν' έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ' όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε."

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Στο πρώτο μας κιόλας κάλεσμα για συμμετοχή σε γενική απεργία και κεντρική απεργιακή πορεία, οχτώ ακριβώς χρόνια πριν, και εφτά μήνες μετά την ψήφιση του πρώτου "Μνημονίου συνεργασίας" μεταξύ του ελληνικού κράτους, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, γράφαμε: "σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, ουτοπία δεν είναι να αγωνιζόμαστε για να ζήσουμε διαφορετικά, ψευδαίσθηση είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να ζήσουμε έτσι!". Στα χρόνια -και στα μνημόνια- που ακολούθησαν, έχοντας την εικόνα μιας ευρύτερης συνθήκης, της συνεχιζόμενης από τουλάχιστον δύο δεκαετίες πριν καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, και όντας απαρέγκλιτα τμήμα του κοινωνικού - ταξικού ρεύματος που δεν τρέφει αυταπάτες για επίλυση των προβλημάτων μέσα από το ίδιο το σύστημα που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει, ήταν φανερό ότι ούτε θα μπορούσε να μας λυγίσει η ωμή, ανηλεής κατασταλτική βία, ούτε όμως και να θολώσει την κρίση μας η επιχείρηση απόσπασης συναίνεσης μέσα από ένα χυδαίο εμπόριο "ελπίδας".

Για την περίοδο που διανύουμε τώρα, από τη μία πλευρά είναι ολοφάνερο ότι η συνολική επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στην κοινωνία συνεχίζεται και κλιμακώνεται. Δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει καμιά "σταθεροποίηση", "ανακωχή", "ισορροπία σε ένα έστω κατώτερο επίπεδο","επαναφορά στην κανονικότητα". Αρκεί για παράδειγμα να ρίξουμε μια ματιά στις αποφάσεις τους για το "δημοσιονομικό μονοπάτι" που οφείλουμε να… υποστούμε τουλάχιστον μέχρι το 2060! Τα πολλά λόγια, πολύ εύστοχα θα έλεγε κανείς, είναι… κι άλλη φτώχεια! Με μια δεύτερη ματιά στις γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην περιοχή δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσουμε στους γεωπολιτικούς διαγκωνισμούς τους την εφιαλτική προοπτική των εμπόλεμων κοινωνιών, της προσφυγιάς, του θανάτου.

Από την άλλη πλευρά, εντείνεται η επιχείρηση διάχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού και εκφασισμού. Με τη συστηματική μεθόδευση κράτους και αφεντικών προωθείται η εκτόνωση της οργής που συσσωρεύεται στην τάξη μας, στην τάξη των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, μέσα από την αλληλοεξόντωσή μας, μέσα από τη μετατροπή των χώρων δουλειάς, των γειτονιών και κάθε δημόσιου πεδίου σε κοινωνική ζούγκλα. Κομμάτι του ίδιου σχεδιασμού είναι και η επιχειρούμενη φεουδαλοποίηση του δημόσιου χώρου μέσω της διαπλοκής κράτους, φασιστικών παρακρατικών συμμοριών, μαφιών κι άλλων αντικοινωνικών μορφωμάτων, που με όλο και μεγαλύτερη επιθετικότητα θέτουν στο στόχαστρό τους τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Σε αυτή τη συνθήκη, εν μέσω φαινομενικής κινηματικής άμπτωτης, το τελευταίο διάστημα επανέρχονται στο προσκήνιο γνωστές αδιέξοδες, αυτοαναφορικές έως και αντικοινωνικές τάσεις. Οι οποίες, μέσα στην αδυναμία τους για συνεκτική ανάγνωση της επιχείρησης διάχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού και εκφασισμού, όχι μόνο δεν στοχοποιούν τους πραγματικά υπεύθυνους, αυτούς που την ενορχηστρώνουν και τους οποίους προφανώς εξυπηρετεί, αλλά θεωρώντας μάλλον πως την αντιπαλεύουν, καταλήγουν να αποτελούν μια ακόμα ψηφίδα στο εσωτερικό της.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχει καθοριστική σημασία να μην αφήσουμε το παραμικρό περιθώριο για απογοήτευση, παραίτηση, αδράνεια, ιδιώτευση. Με τη θέλησή μας για συλλογική αντίσταση χαλυβδωμένη, μακριά από αμφιταλαντεύσεις ή επιφυλάξεις, προβάλλει χωρίς καμιά αμηχανία ως αδήριτη αναγκαιότητα η διασφάλιση περαιτέρω κοινωνικοποίησης των προταγμάτων μας. Στη συνέχεια ξεκαθαρίζουμε συνοπτικά πως προκύπτει, που εδράζεται αυτή μας η προσέγγιση.

Εν μέσω γενικευμένης κρίσης ενός συστήματος που η επιβίωσή του είναι συνυφασμένη με τη βύθιση στην ανέχεια ολοένα και περισσότερων, που μέσα σε μια δίνη αδιεξόδων και αντιφάσεων δεν μπορεί να "υποσχεθεί" τίποτα παραπάνω από περαιτέρω επιδείνωση της ήδη αβίωτης καθημερινότητάς μας, διαρκώς συσσωρεύονται οι όροι μετατροπής της άμπωτης σε πλημμυρίδα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την περίοδο του καλοκαιριού των αγανακτισμένων δεν βρεθήκαμε να "πετάμε στα σύννεφα", έτσι και τώρα δεν έχουμε "πέσει από αυτά". Είναι απεριόριστη η εμπιστοσύνη μας στις αστείρευτες δυνάμεις του κοινωνικού - ταξικού κινήματος, εκεί βρίσκονται σταθερά οι αναφορές μας, έχουμε την επίγνωση ότι είναι αυτό που μπορεί υπό προϋποθέσεις όχι μόνο να ανατρέπει τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων, αλλά και κάποια στιγμή να ανατρέψει τα πάντα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει διαφορετικά για μια συνέλευση, που η συγκρότησή της προέκυψε μέσα από έναν ευρύ, πολύμορφο, αδιαμεσολάβητο κοινωνικό αγώνα που διέσωσε το πάρκο Κύπρου και Πατησίων και οδήγησε στο να υφίσταται ακόμα και σήμερα, όχι μόνο ως ανοιχτός δημόσιος πράσινος χώρος, αλλά και ως εστία συλλογικοποίησης, αντίστασης και πάλης. Αλλά και με σημαντική πλέον συσσωρευμένη εμπειρία από τους αγώνες που από κοινού δίνουμε, σε τοπικό επίπεδο, εργαζόμενοι, άνεργοι, νεολαίοι, ντόπιοι, πρόσφυγες και μετανάστες, υπερασπιζόμενοι βασικές κοινωνικές ανάγκες.

Με γνώμονα την ενίσχυση της δυναμικής των αγώνων, μέσα από τη διασύνδεσή τους και την ανάδειξή τους στο κεντρικό πολιτικό πεδίο, συνεχίζουμε να παίρνουμε οι ίδιοι ή να ανταποκρινόμαστε σε πρωτοβουλίες, συμμετέχοντας ενεργά στις διαδικασίες και τις δράσεις πλατιών δικτυώσεων συλλογικοτήτων με κοινωνικό - ταξικό προσανατολισμό και οριζόντια δομή. Με την εκτίμηση ότι τα μέτωπα αυτά, μέσα από τα οποία, στις σημερινές συνθήκες, υψώνουμε τα οδοφράγματά μας απέναντι στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε, αύριο θα αποδειχτούν οι σημαντικότεροι πυλώνες της αντεπίθεσής μας.

Το «Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στα "απελευθερωμένα" ωράρια» έχει σταθερή μακροχρόνια παρέμβαση, "με επιτυχίες και εμπόδια, αλλά πάνω από όλα με πείσμα και αποφασιστικότητα" (όπως ακριβώς σημειώνεται σε κείμενά του), στον δύσκολο κλάδο του εμπορίου, στον πρώτο κλάδο που δέχεται τα σοκ των πιο σκληρών αντεργατικών μέτρων. Η συμμετοχή μας στον «Συντονισμό Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες και Επιβατών για Ελεύθερη Μετακίνηση» έγινε δυνατή μετά από επίμονη ενασχόληση, ως αποτέλεσμα αναζητήσεων κοινού βηματισμού με εργατικά, κοινωνικά, φοιτητικά σχήματα απέναντι στην αναδιάρθρωση και περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ΜΜΜ, απέναντι στην όξυνση του ελέγχου, των ταξικών διαχωρισμών και αποκλεισμών μέσα από την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Ο «Αντιφασιστικός Συντονισμός στην Πατησίων», από τη στιγμή της συγκρότησής του, εδώ και 6 χρόνια, έχει δώσει τη δυνατότητα σε ένα ευρύ φάσμα υποκειμένων να κάνει πραγματικά δική του υπόθεση, με κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις διευρυμένης απεύθυνσης και διεισδυτικότητας σε ένα εκτεταμένο σύμπλεγμα γειτονιών, την ανάσχεση της επιχείρησης ναζιστικών παρακρατικών συμμοριών να αποκτήσουν, με διαρκή πριμοδότηση του συστήματος, ερείσματα στο κοινωνικό πεδίο.

Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε σε στήριξη και ενίσχυση μιας διαφορετικής απεργίας, που έχει κηρυχθεί για την Πέμπτη 1η Νοέμβρη σε μια σειρά από κλάδους και επιχειρήσεις με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων σωματείων, ως αποτέλεσμα της οριζόντιας διεργασίας συντονισμού τους από τον Μάϊο. Ενός από τα κάτω οργανωμένου μετώπου προάσπισης εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων που ξεδιπλώνει αγωνιστικούς σχεδιασμούς χωρίς να επηρεάζεται από τους ελιγμούς και τα παζάρια των γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Με ήδη ορατό αποτύπωμα σε άλλες διεργασίες πολύ ευρύτερες από αυτές των άμεσα εμπλεκομένων. Ενάντια στη λογική της "ταξικής συνεργασίας" -δηλαδή της ταξικής υποταγής- και των δήθεν κοινών συμφερόντων ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα αφεντικά, που δοκιμάζουν, ολοένα και πιο ξεδιάντροπα, να προωθήσουν το τελευταίο διάστημα οι ηγεσίες αυτές με τη λεγόμενη "κοινωνική συμμαχία". Κόντρα στην ανάθεση και μακριά από αυταπάτες για "λύσεις" που θα έρθουν από "ειδικούς" και "σωτήρες", με την κοινή πεποίθηση ότι οι απεργίες αποκτούν δυναμική μέσα από την οργάνωση στη βάση. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές, με όλους τους εργαζομένους συμμέτοχους, ώστε να κάνουμε δική μας υπόθεση τη διασφάλιση του ακηδεμόνευτου χαρακτήρα τους και η κατεύθυνσή τους να υπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη, με αποφασιστικότητα και σθένος ορθώνουμε αναχώματα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Αναγνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί που, ως προϋπόθεση αναπαραγωγής της κυριαρχίας τους, υποθάλπουν συνθήκες πλαστών διαχωρισμών, ανελέητου ανταγωνισμού, ατομικισμού και αλληλοφαγώματος στο εσωτερικό μας. Είναι οι ίδιοι που δεν σταματούν να εξοπλίζουν το κατασταλτικό τους οπλοστάσιο, φοβούμενοι την συνειδητά ταξική, από τα κάτω οργανωμένη συνάντησή μας στους δρόμους, με την οργή μας στραμμένη προς τη σωστή κατεύθυνση, προς τους πραγματικά υπεύθυνους για τη λεηλασία της ζωής μας. Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και ως μέρος του ευρύτερου αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης παλεύουμε στο σήμερα με το βλέμμα σταθερά στον ορίζοντα μιας αυριανής κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας!

Κοινοί αγώνες ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών,

εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων

ενάντια στη φτώχεια, στην εξαθλίωση,

στον πόλεμο, στον εθνικισμό, στον φασισμό

και στο σύστημα που τα παράγει

Πέμπτη 1η Νοέμβρη 2018: στηρίζουμε και ενισχύουμε

την οργανωμένη από τα κάτω διακλαδική απεργία

Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, 12 μ., Χαυτεία

( καλούμε στο μπλοκ του Συντονισμού Εργαζομένων στις

Συγκοινωνίες και Επιβατών για Ελεύθερη Μετακίνηση )

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

πηγή : http://sakakp.blogspot.com/2018/10/blog-post.…

Παρέμβαση στα κεντρικά της Media Markt για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες

Αν υπάρχει ένα πράγμα που ανάγλυφα δείχνει την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα είναι το (σχεδόν αστείο) γεγονός ότι ο μόνος φορέας που μπορεί να καλέσει μια γενική απεργία είναι τα ψοφίμια της ΓΣΕΕ.

Οι εργαζόμενοι στην πραγματικότητα βρεθήκαμε άοπλοι και ανέτοιμοι στην μεγαλύτερη επίθεση της άρχουσας τάξης μετά τον πόλεμο: την δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ ο κοινωνικός αναβρασμός, ειδικά ανάμεσα στο 2010-2012 έφτασε στο ζενίθ, σε επίπεδο εργατικών αγώνων η κατάσταση έμεινε παράλογα υποτονική. Αν κάτι έλειψε ήταν ο μαχητικός εκείνος συνδικαλισμός που παράλληλα με τις κοινωνικές μάχες του πεζοδρομίου και των πλατειών θα έμπηγε το μαχαίρι στην καρδιά της αστικής τάξης: στα συμφέροντα της. Ποιος να το πίστευε ότι απέναντι σε μια τέτοια επίθεση τόσων ετών, με τα εργατικά δικαιώματα να εξαφανίζονται δεν θα είχε προκηρυχτεί μια γενική απεργία διαρκείας που θα παρέλυε την χώρα και θα έδινε το μοναδικό χτύπημα που θα έκανε ελληνικό κράτος και διεθνή παράγοντα να ανατριχιάσουν: το σταμάτημα της οικονομικής μηχανής του καπιταλισμού.

Έχουμε ήδη μπει στην μεταμνημονιακή περίοδο. Η κρίση έχει τελειώσει. Όχι γιατί επέστρεψαν τα χαμένα δικαιώματα ή γιατί έρχεται κάποια νεφελώδη ανάπτυξη. Αλλά γιατί μνημόνια και κρίση είναι πλέον κανονικότητα, είναι το παρόν και το μέλλον μας όσο παραμένουμε "αποκεφαλισμένα κοτόπουλα" στις ορέξεις των αφεντικών και των κρατικών ελίτ, ντόπιων και διεθνών.

Αν θέλουμε να δούμε τι σημαίνει αυτή η νέα κανονικότητα δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε στον πάτο του βαρελιού. Και πριν την κρίση οι νεολαίοι, κάποιοι ανειδίκευτοι και πάνω από όλους οι μετανάστες βίωναν τον εργασιακό μεσαίωνα σε μικρά και μεγάλα αφεντικά. Σε αυτή τη συνθήκη είναι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών ακόμα και στα πάλαι ποτέ "προνομιακά" πεδία των μεγάλων ή/και διεθνών αφεντικών του τομέα των υπηρεσιών και της λιανικής. Διεθνείς κολοσσοί, όχι κάποια "πεταμένη" αποθήκη σε μια φτωχογειτονιά, έχουν κάνει καθεστώς τον νέο εργασιακό μεσαίωνα.

Ας πούμε η Media Markt , η γερμανική πολυεθνική αλυσίδα, η μεγαλύτερη εταιρεία λιανικής πώλησης ηλεκτρονικών ειδών Ευρώπη και η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο μόνο τα τελευταίο 1 χρόνο έχει αποκαλυφθεί ότι:

• Απολύει και προσλαμβάνει κόσμο διαρκώς για να εξασφαλίζει τις μικρότερες εργοδοτικές υποχρεώσεις και μισθούς ενώ παράλληλα συντηρεί ένα κλίμα απειλής και τρομοκρατίας για τους εργαζόμενους.
• Προσπαθεί να επιβάλλει νέες συμβάσεις με χαμηλότερους μισθούς
• Προσπαθεί να επιβάλει την Κυριακάτικη εργασία
• Προσπαθεί να επιβάλει σπαστά και αυθαίρετα ωράρια αφήνοντας εναλλακτική την μερική απασχόληση
• Απειλεί με απολύσεις όσους δεν δέχονται τις νέες συμβάσεις

Αν αυτά λοιπόν γίνονται στο Media Markt φανταζόμαστε, όσοι/ες δεν το ξέρουμε από πρώτο χέρι, τι γίνεται πλέον σε αυτή την "πεταμένη" αποθήκη που λέγαμε; Ότι γίνεται σε αυτή τώρα θα γίνει και πάλι στα Media Markt μετά από λίγα χρόνια σε αυτή την βύθιση στην μεταμνημονιακή κανονικότητα. Αλλά και η αποθήκη και το media Markt έχουν ένα κοινό ακόμα. Και αφορά τους εργαζόμενους. Πουθενά οι εργαζόμενοι δεν είναι μαζικά συνδικαλισμένοι. Πουθενά οι εργαζόμενοι δεν συναντιούνται για να αποφασίσουν από κοινού πως θα χρησιμοποιήσουν το πιο μεγάλο και προσιτό τους όπλο για να αμυνθούν: την ίδια την εργασία.

Η απουσία ενός μαζικού, μαχητικού, αυτοοργανωμένου συνδικαλισμού είναι ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία της κοινωνικής βάσης σήμερα.

Η αρχή της απάντησης σε αυτό το πρόβλημα έχει ξεκινήσει να δίνεται. Οργανωμένα από τους ίδιους τους εργαζόμενους σωματεία , αυτόνομες συνελεύσεις εργαζομένων σε διάφορους κλάδους αλλά και ανέργων άντεξαν στον χρόνο και αυξάνονται.

Στις 1 Νοέμβρη λοιπόν μια πρωτοβουλία οκτώ σωματίων βάσης καλεί διακλαδική και «από τα κάτω» απεργία, ενώ πλήθος άλλων σωματείων και εργατικών συνελεύσεων στήριξε και θα συμμετέχει σε αυτήν. Με αιτήματα που ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα και στις ανάγκες μας καλούμαστε να δώσουμε μια πρώτη μικρή αλλά ελπιδοφόρα μάχη.

Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η και άνεργο/η να στηρίξει με την παρουσία του τις κινητοποιήσεις και τα μπλοκ των σωματείων βάσης.

• Στην Αθήνα: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Χαυτεία, 12:00.
• Στην Θεσσαλονίκη: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, Καμάρα, 12:00.
• Στο Ηράκλειο: Μικροφωνική συγκέντρωση, Λιοντάρια, 18:00.

Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1592622/

Δικτύωση Συνεργατικών Εγχειρημάτων Αθήνας

πηγή : https://www.facebook.com/vio.me.Athens/photos…

ΑΠΕΡΓΙΑ 1η ΝΟΕΜΒΡΗ OΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

ΑΠΕΡΓΙΑ 1η ΝΟΕΜΒΡΗ

Την 1η Νοέμβρη, καλούμε σε απεργία, όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον κλάδο μας. Σερβιτόρους, σερβιτόρες, μάγειρες, λαντζιέρηδες, ζαχαροπλάστες, μπουφετζήδες και μπάρμαν, όλους εμάς που ζούμε την καθημερινότητα αυτού του κλάδου, να απεργήσουμε για :

Μισθούς με βάση τις ανάγκες μας

Ένσημα Βαρέα και Ανθυγιεινά

Λιγότερες ώρες δουλειάς

Θέλουμε Μισθό και όχι Χαρτζιλίκι

Όπως κάθε εργαζόμενος-η, έτσι κι εμείς, δουλεύουμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Καλούμαστε να πληρώσουμε τη στέγαση μας (ενοίκιο), τη θέρμανση και τους λογαριασμούς, μια αξιοπρεπή διατροφή και την μετακίνησή μας. Φυσικά, θέλουμε να μπορούμε να διασκεδάσουμε, να πάμε διακοπές, αν το επιλέξουμε να μπορούμε να κάνουμε και να συντηρήσουμε οικογένεια και να καλύπτουμε όποιες τυχόν έκτακτες ανάγκες μας προκύψουν.
Απέναντι σε αυτές τις ανάγκες μας, βρίσκεται η πραγματικότητα του κλάδου. Η πλειοψηφία των αφεντικών πληρώνει με τον κατώτατο (ή ακόμα και τον υποκατώτατο) μισθό, πολλές φορές κλέβοντας μας και κομμάτι αυτού, όπως τα δώρα και τις υπερωρίες. Αυτή τη στιγμή, καλούμαστε να ζήσουμε με μισθούς που μπορούν μόνο ως χαρτζιλίκι να λειτουργήσουν.
Να σημειώσουμε εδώ ότι τα 30 ευρώ αύξηση του μισθού που τάζει η κυβέρνηση μόνο σαν ανέκδοτο μας ακούγεται αφού δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να καλύψουν τίποτα από τα παραπάνω.

Θέλουμε Βαρέα Και Ανθυγιεινά Ένσημα

Στις δουλειές μας, η καθημερινότητά μας είναι η ορθοστασία, το κουβάλημα, το περπάτημα, το ξενύχτι, τα άστατα ωράρια. Όλα αυτά δημιουργούν χρόνια προβλήματα, από τενοντίτιδες μέχρι κοίλες, ρίξεις χιαστών, δισκοπάθειες. Με όλα αυτά τα προβλήματα, η ανάγκη για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι αυξημένη, όσο και η ανάγκη για νωρίτερη συνταξιοδότηση. Αυτό εξασφαλίζεται από τα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, και γι' αυτό ο κλάδος μας είχε τέτοια ένσημα μέχρι πρότινος (μέχρι το δεύτερο μνημόνιο δηλαδή).

Θέλουμε Λιγότερες Ώρες ΔουλειάςΚαι δεν εννοούμε την ημιαπασχόληση φυσικά...

Εννοούμε ότι θέλουμε να δουλεύουμε για έναν αξιοπρεπή μισθό με παράλληλη μείωση του ωραρίου. Πέρα από την εντατικοποίηση η φύση της δουλειάς , με άπειρες ώρες χειρωνακτικής εργασίας και ορθοστασίας , είναι τέτοια που μετά από 8 ώρες, είμαστε τόσο κουρασμένοι-ες και εξουθενωμένοι-ες που για την υπόλοιπη μέρα δεν μπορούμε να διασκεδάσουμε, να χαλαρώσουμε, να έχουμε δημιουργικό χρόνο. Παράλληλα, διεκδικούμε να έχουμε συγκεκριμένο ωράριο, για παράδειγμα να είναι συγκεκριμένο το κλείσιμο, να ξέρουμε αν θα σχολάσουμε στις 12, στις 2 ή στις 6 τα ξημερώματα. Επίσης, απαιτούμε να εφαρμόζεται το υποχρεωτικό κενό 13 ωρών, ανάμεσα στις βάρδιες, που σημαίνει ότι δεν έχουμε βραδινή βάρδια και αμέσως μετά πρωινή.
Αντιλαμβανόμαστε, προφανώς, ότι για να γίνουν όλα αυτά, προϋπόθεση είναι να τηρούνται τα βασικά στον κλάδο. Απαιτούμε τα αυτονόητα, να είμαστε δηλωμένοι-ες όλες τις πραγματικές ώρες δουλειές μας, και άρα να παίρνουμε όλα τα επιδόματα που αντιστοιχούν, να έχουμε τις ημέρες διακοπών μας, να τηρείται το ωράριο που έχουμε συμφωνήσει. Επίσης, να είμαστε δηλωμένοι-ες με την πραγματική μας ιδιότητα, μάγειρας-ισσα και όχι λαντζέρης-α, σερβιτόρος-α και όχι μπουφετζής-ου κλπ.

Δεν είναι ρίσκο να απεργήσεις

Οι συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να μένουμε άλλο σιωπηλοί-ες, γι' αυτό και οργανωνόμαστε όλοι και όλες μαζί στο σωματείο μας, και στις δουλειές μας. Επιλέξαμε να διοργανώσουμε μια απεργία «από τα κάτω», δηλαδή να την αποφασίσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι-ες και να την υλοποιήσουμε.
Για εμάς απεργία είναι να μην πάμε στην δουλειά και το μαγαζί να μείνει για μια μέρα κλειστό . Απεργία είναι να πούμε με τους δικούς μας όρους τις ανάγκες μας στο αφεντικό μας, και να του τονίσουμε ότι «δεν βγαίνουμε». Απεργία είναι να πορευτούμε με συναδέλφους και συναδέλφισσες όλες-οι μαζι , και μετά να μαγειρέψουμε και να φάμε συλλογικά . Για αυτήν την ημέρα να μην είμαστε ούτε εργάτες, ούτε πελάτες!

Διακλαδική Απεργία Από Τα Κάτω

Σε αυτήν την απεργία δεν θα είμαστε μόνες-οι μας καθώς αντίστοιχα προβλήματα έχουν πολλοί κλάδοι σήμερα. Έτσι μαζί με αρκετά σωματεία βάσης και πρωτοβάθμια σωματεία , με τα οποία έχουμε βρεθεί και στο παρελθόν σε κοινούς αγώνες, αποφασίσαμε να απεργήσουμε για τις ανάγκες μας. Αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι και όλες μαζί είμαστε περισσότερα μυαλά και χέρια για να δώσουμε φαντασία, δημιουργία στον αγώνα μας και να τονίσουμε τις πραγματικές ανάγκες μας. Όλοι-ες μαζί έχουμε μεγαλύτερη δύναμη απέναντι στα αφεντικά . Δεν χρειαζόμαστε τους εργατοπατέρες, και τους «ειδικούς» για να μας πουν πότε, πως και με ποια αιτήματα θα αγωνιστούμε. Ενάντια στις λογικές εντυπωσιασμού και κοινής συμπόρευσης με τα αφεντικά που προκρίνει η Γ.Σ.Ε.Ε βρεθήκαμε με σωματεία και πήραμε τον αγώνα στα χέρια μας, βασισμένοι στις συνελεύσεις μας, αποφασίζοντας ο καθένας και η καθεμία από εμάς.
Και τέλος, απεργούμε από τα κάτω, γιατί εμείς είμαστε οι πολλοί, οι πολλές, οι από κάτω, οι εργάτες και οι εργάτριες , εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ποιες είναι οι ανάγκες μας, τον τρόπο διεκδίκησης τους αλλά και τη βασικότερη από όλες τις επιθυμίες μας: την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΑΠΕΡΓΙΑ 1 ΝΟEΜΒΡΗ

12πμ - Συγκέντρωση στα Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου) .

TH 1 NOEΜΒΡΗ
ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΥΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ

ΑΝΤΊΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ,
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ-Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στο χώρο του επισιτισμού (ΣΣΜ)

πηγή : http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.co…