Παρασκευή 6 Μαίου 2011 στις 21.00
Προβολή: Φράουλες και αίμα
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία της εξέγερσης των φοιτητών στο πανεπιστήμιο της Columbia. Στα μέσα της δεκαετίας του '60 οι φοιτητές πρωταγωνιστούν στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Bιετνάμ.
Tον Aπρίλιο του '68 καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο της Kολούμπια στη Nέα Yόρκη, εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA. Παλεύουν ενάντια στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και το ρόλο της εκπαίδευσης.
H αναταραχή διαρκεί δύο μήνες και διαλύεται βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή. Tο 1968 το πανεπιστήμιο του Mπέρκλεϊ στο Σαν Φρανσίσκο γιορτάζει τα 100 χρόνια του. Tο Mάη, έπειτα από πορεία συμπαράστασης στους γάλλους φοιτητές, καταλαμβάνεται με αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά αιτήματα. Στην κατάληψη συμμετέχουν ο «Σύνδεσμος για τη σεξουαλική ελευθερία» και στελέχη της οργάνωσης των μαύρων «Mπλακ Πάουερ». Στις 15 Mαΐου οι φοιτητές συγκρούονται εκ παρατάξεως με την αστυνομία, που πυροβολεί εναντίον του άοπλου πλήθους. Tραυματίζονται 100 περίπου καταληψίες. H ταινία «Φράουλες και αίμα», βασισμένη στα γεγονόταμ, θα θυμίζει για πάντα το Mπέρκλεϊ. Κλασσική ταινία της αντικουλτούρας της γενιάς του 60, βασισμένη χαλαρά στο βιβλίο του James Simon Kunen όπου περιγράφει τις εμπειρίες του ως φοιτητής από τα πραγματικά γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών το 1968 στο Columbia University ενάντια στην υποστήριξη της πρυτανείας στον πόλεμο του Βιετνάμ και τις πολιτικές φυλετικών διακρίσεων που ακολουθούσε.
Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου λέγεται ότι προέρχεται από μια απαξιωτική δήλωση πρύτανη του Κολούμπια για την συμμετοχή των φοιτητών στις διοικητικής φύσης αποφάσεις του πανεπιστημίου, οι οποίοι, όπως υποστήριξε, μπορούν να εκφέρουν μόνο ασήμαντες προσωπικές γνώμες όπως αν τους αρέσει ή όχι η γεύση της φράουλας!
Το έργο αφορά τη ζωή ενός φοιτητή που στην αρχή ήταν αδιάφορος για την πολιτική και τα ενδιαφέροντά του ήταν οι γυναίκες και η καλοπέραση και σταδιακά μπήκε για τα καλά στις πολιτικές ζυμώσεις και συγκρούσεις με το κατεστημένο της εποχής και βίωσε σε όλο της το μεγαλείο την ωμή αστυνομική βία ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές.
Στην ταινία ακούγονται πολλά τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών των sixties (John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss)