kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία για τον Ζακ/Zackie Oh!

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΚ/ ZACKIE OH!

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/10

13:00 ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 8/10 6:00 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης το οποίο επισανάπτεται στο τέλος μαζί με την αφίσα

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

1. Τι δεν συνέβη μετά από μια δολοφονία, στο κέντρο της Αθήνας, μεσημέρι: δεντηρήθηκε το αστυνομικό πρωτόκολλο (λήψη δακτυλικών, φωτογραφίες του τόπουτου εγκλήματος, αποκλεισμός του μέρους με κίτρινη ταινία, λήψη μαρτυριών).Τι συνέβη μετά από μια δολοφονία, στο κέντρο της Αθήνας, μεσημέρι: ο έναςδολοφόνος, Ευάγγελος Δημόπουλος, σκουπίζει τον τόπο του εγκλήματος από τασπασμένα γυαλιά και δίνει συνέντευξη στην κάμερα. Ο έτερος δολοφόνος ΑθανάσιοςΧορταριάς, στέλεχος της εθνικιστικής οργάνωσης «πατριωτικό μέτωπο»,ποστάρει στο twitter ότι το θύμα αυτοκτόνησε με ένα κομμάτι γυαλί. Οι αυτόπτεςμάρτυρες από τα γύρω καταστήματα κλείνουν ταμείο. Οι τυχαίοι περαστικοίσυνεχίζουν τα ψώνια τους. Οι δολοφόνοι και οι υποστηρικτές τους, αυτοί πουφωνάζουν και αυτοί που σιωπούν, δεν μας είναι άγνωστοι. Ξέρουμε ότι είναι οιιδιοκτήτες που υπερασπίζονται την περιουσία τους. Ξέρουμε ότι είναι τα αφεντικάκαι η εκμετάλλευση με την οποία χτίζουν τα μαγαζάκια τους, που μπορεί να φτάσειακόμα και στη φυσική εξόντωση. Ξέρουμε ότι είναι οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι,πάντα σε ετοιμότητα να περιφρουρούν την τάξη. Ξέρουμε ότι είναι οι φορείς τηςπατριαρχικής βίας που πειθαρχούν τα παρεκκλίνοντα σώματα. Ξέρουμε ότι είναι οιμπάτσοι.

2 Οι δυο δολοφόνοι, οι περαστικοί, οι μαγαζάτορες, τα αφεντικά, οι νοικοκυραίοι,οι μικροαστοί, οι μπάτσοι, οι ΕΚΑΒίτες, οι απαθείς παρατηρητές, συμμετείχανο καθένας με τον τρόπο του στη δολοφονία της Zackie Oh!. Στη συνέχεια, ταmedia έσπευσαν να εξασφαλίσουν την πρώτη είδηση στήνοντας το προφίλ «τουληστή», του «τοξικοεξαρτημένου», του ατόμου σε «κατάσταση αμόκ», για να μπορέσουννα δικαιολογήσουν μια εν ψυχρώ δολοφονία. Προέβαλαν τις ταυτότητεςτης Zackie Oh! ως a priori «περιθωριακές» και επικίνδυνες φυσικοποιώντας τηδολοφονία. Έστησαν γκάλοπ για το αν o Ζακ άξιζε να ζήσει και το -φαινομενικάόχι τόσο σχετικό- «ποιούς δε θέλουμε για γείτονες: μετανάστες, αλλόθρησκους,ομοφυλόφιλους». Γκάλοπ που δίνουν χώρο στην ανάδυση των πιο συντηρητικών,Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ZACKIE OH!ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗομοφοβικών, ρατσιστικών και τοξικοφοβικών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας.Ό,τι συνέβη εκεί αλλά και η μετέπειτα «από τα πάνω» διαχείριση του περιστατικούαποκαλύπτουν μια κανονικοποιημένη πλέον συνθήκη. Οι μπάτσοι ολοκλήρωσανό,τι ξεκίνησαν οι νοικοκυραίοι δίνοντας τα τελειωτικά χτυπήματα στον Ζακ πουαντιστεκόταν μέχρι το τέλος. Εξάλλου δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η εκτελεστικήκαι δικαστική εξουσία δικάζει ρατσιστικά, ομοφοβικά, σεξιστικά, συγκαλύπτειδολοφόνους και βιαστές. Δεν μας εκπλήσσει η επιμελώς ελλιπής δικογραφία ούτεη μη προφυλάκιση των δύο δολοφόνων που αυτοδίκησαν χωρίς να απειλείται ησωματική τους ακεραιότητα. Την ίδια στιγμή που το ελληνικό δικαστήριο λειτουργείεντελώς διαφορετικά σε υποθέσεις γυναικών που υπερασπίστηκαν τα σώματά τουςαπό τους βιαστές/κακοποιητές τους και τις καταδικάζει δίχως καν την αναγνώρισητου ελαφρυντικού της αυτοάμυνας. Έχουμε ξαναδεί δε αντίστοιχες περιπτώσειςόπου έλληνες ιδιοκτήτες έχουν σκοτώσει προκειμένου να υπερασπιστούν την ιδιοκτησίατους και έχουν αθωωθεί. Στην Άμφισσα την περασμένη άνοιξη κρεοπώληςεκτέλεσε εν ψυχρώ 14χρονη ρομά δίχως καμία αφορμή. Κατά τη διάρκειαέλευσής του στα δικαστήρια υπήρχαν συγκεντρωμένοι «αλληλέγγυοι» κάτοικοι τηςπόλης όπου διαλύθηκαν από οργισμένους ρομά.

3.Το κοινωνικό αίτημα για καθαρά από ναρκωτικά πάρκα και οι εκκλήσεις γιαασφαλείς γειτονιές και κούνιες μαζί με τις πολιτικές «εξυγίανσης» του αθηναϊκούκέντρου από τον Καμίνη και τους ομοίους του, οι περιφράξεις των εισόδωνκαι οι χλωρίνες στα σκαλιά δίπλα στα οργανωμένα πογκρόμ των μπάτσων και τιςσταυροφορίες των media, διαμορφώνουν το πλαίσιο που κάνει νοητό τον εγκλεισμότων μεταναστριών σε στρατόπεδα, που κάνει νοητές τις συλλήψεις και τηγκετοποίηση από τα πάνω, που κάνει νοητές τις χιπστεροδράσεις και τις κινήσεις«αγανακτισμένων πολιτών» που στοχοποιούν χρήστες, που κάνει νοητή τη διαπόμπευσητων οροθετικών στα κανάλια, τη δολοφονία ενός κλεφτή, ενός πρεζάκια,ενός/μιας οροθετικού/ής. Κάνει νοητό να συγκαλύπτονται βιασμοί, να μαχαιρώνονταιτρανς άτομα και να τραμπουκίζονται αδερφές και λεσβίες. Σ' αυτή τηνκοινωνική συνθήκη απαιτείται όλες αυτές οι «άλλες» ταυτότητες που φέρουν ταπαραπάνω υποκείμενα να γίνουν αόρατες, να μετατοπιστούν μακριά από το τουριστικοποιημένοαθηναϊκό κέντρο. Αυτή λοιπόν είναι η βιωμένη πραγματικότητα τωνμη κανονικών σωμάτων που υπόκεινται στην κρατική διαχείριση και αυτό το κόστοςτων επιτελέσεών τους.Σημαντική προϋπόθεση αυτής της δολοφονίας είναι η διάχυτη στο κοινωνικόσώμα τοξικοφοβία. Ο τοξικοφοβικός λόγος κατασκευάζει τους χρήστες ουσιώνως ετερότητες και ποινικοποιεί την ύπαρξή τους. Αποτελεί ένα ακόμα σύστημακυριαρχικών αποκλεισμών, που αντανακλά ένα σύνολο στερεοτύπων που ενσαρκώνουνοι χρήστες. Η ομάδα που διευρυμένα λέγεται «πρεζάκια» αναφέρεται στην «εξαθλιωμένη» μάζα χρηστών, που λόγω της παρανομοποίησης της πρέζας και τουκύκλου ανεύρεσης της ουσίας και εξασφάλισης χρημάτων που συνεπάγεται είναιπιο ορατή, σε αντίθεση με χρήστες άλλων ουσιών (όπως η κοκαϊνη) λόγω ταξικώνκαι πολιτισμικών συνδηλώσεων. Ταυτόχρονα, τα νοήματα που έχουν επενδυθείστην ίδια την ουσία ως απόλυτα θανατηφόρας οδηγούν σε μια αντίληψη για τουςχρήστες ως «εν δυνάμει νεκρούς», αφού «δεν θέλουν να ζήσουν». Οι χρήστεςαυτής της ουσίας κατέληξαν να είναι η μετωνυμία του απόλυτου εθισμού και κατάπτωσης.Τα «πρεζάκια» βρίσκονται στον απόπατο των αόρατων αυτής της πόληςκαι δικαιολογείται κάθε βίαιη πράξη εναντίον τους. Ενσαρκώνουν την απόλυτα μολυσματικήετερότητα ως «φορέα ασθενειών», «επικίνδυνης και άλογης εγκληματικότηταςκαι βίας», μια αφήγηση που δικαιολογεί ως άμυνα κάθε εξολοθρευτικήπράξη εναντίον τους και απογυμνώνει από κάθε προστασία τις ζωές τους ως μηάξιες να βιωθούν.Ο στιγματισμός και το λιντσάρισμα των πιο υποτιμημένων και ευάλωτων τμημάτωντου κοινωνικού σώματος φαίνεται να είναι μια κοινωνική πρακτική με συχνήεφαρμογή. Ως τέτοια έχει μια ορθολογική βάση καθώς εξυπηρετεί τόσο την προάσπισητης ιδιοκτησίας όσο και την παραγωγή του «κανονικού» εθνικού σώματοςμε αποκλεισμό του άλλου, του αλλότριου, του μη-κανονικού. Το σώμα που δεν παράγει,που αρνείται να «συμμορφωθεί» σύμφωνα με την πατριαρχική καπιταλιστικήπραγματικότητα, θα βρεθεί στο περιθώριο. Όπως συμβαίνει με τα περισσευούμεναπροϊόντα της καπιταλιστικής παραγωγής που καταστρέφονται ή διοχετεύονταισε μια δευτερεύουσα αγορά. Συνεπώς, όλες/οι αυτές/οί που περισσεύουν είτε θαπρέπει να «εκτοπιστούν», είτε να γίνονται ανθρώπινο κεφάλαιο τροφοδότησης τηςβιομηχανίας που κερδοφορεί από τη φτώχια, τη μετανάστευση, την καταστροφή ή/και να υπάρχουν για να δικαιολογούν τους ίδιους τους κρατικούς κατασταλτικούςμηχανισμούς.

4.Oι πολλαπλές ταυτότητες που έφερε η Zackie Oh! και το γεγονός ότι ήτανακτιβίστρια οροθετική, drag queen και αναγνωρίσιμο μέλος της λοατκια+ κοινότηταςσυνέτειναν στο να μην μείνει άλλη μια δολοφονία (από τις πολλές) στηναφάνεια. Πόσες δολοφονίες, ξυλοδαρμοί, εκτοπίσεις χρηστ(ρι)ών και περιθωριακώνσωμάτων περνούν στη σφαίρα του αόρατου και ποτέ δεν μάθαμε ή δενθα μάθουμε γι' αυτές... Η ύπαρξη και η δραστηριοποίηση μιας ενεργής λοατκια+κοινότητας και κάποιων μειοψηφικών κοινωνικών/κινηματικών τμημάτων ανέδειξανστο δημόσιο λόγο αυτή τη δολοφονία. Η επιλεκτικότητα με την οποία λειτουργούνοι θεσμικές παροχές και δικαιώματα αποτυπώνεται στις διαφορετικές διαχειρίσειςστη βάση ταξικών, φυλετικών και έμφυλων διαστάσεων. Μια κίνηση που τείνει στην«από τα πάνω» ενσωμάτωση τμημάτων της κοινωνικής παρέκκλισης στο βαθμόπου αυτά αξιολογούνται πολιτικά ακίνδυνα και μπορούν να αποβούν παραγωγικάεντός της καπιταλιστικής/δημοκρατικής κανονικότητας. Ωστόσο, η συζήτηση περί διεκδικήσεων και δικαιωμάτων μας αφορά, γιατί αφορά και διαμορφώνει τουςόρους ύπαρξης πολλών ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση, υπερασπιζόμαστε τις διαφορετικέςστρατηγικές άλλων υποκείμενων, στο βαθμό κιόλας που δεν απολαμβάνουντις δυνατότητες που παρέχει η ιδιότητα του πολίτη.

5.Οι περιστάσεις για άλλη μία φορά μας κάνουν να φωνάζουμε ακόμη πιο δυνατάπως το καθένα μας είναι περήφανα όλα όσα αυτή η κοινωνία προσπαθείνα ξεφορτωθεί, όλα όσα σιχαίνεται και θέλει να αποβάλλει. Απέναντι στο ζόφοπροτάσσουμε την αυτοοργάνωση, τη διαθεματικότητα και την αλληλεγγύη ως μέσαγια τη συλλογικοποίηση και τις αντιστάσεις μας. Σε όλα όσα μας καταπιέζουν, σεόλα όσα μας θέλουν ευάλωτα και μας δολοφονούν, θα απαντάμε ενωμένα και μεοργή.Όποια/ος έχει μάτια μπορεί να δει, όποια/ος έχει καρδιά μπορεί να νιώσει,όποια/ος σκέφτεται μπορεί να καταλάβει. Ήταν όλα εκεί, εκείνο το μεσημέρι στηΓλάδστωνος. Όταν η φρίκη φτάνει να γίνεται κανονικότητα, το να μην τη συνηθίσουμεδεν είναι εύκολο. Είναι όμως αναγκαίο αν δεν θέλουμε να γίνουμε κομμάτιτης. Το βλέμμα που αποστρέφεται θολώνει, οι καρδιές που δεν συναισθάνονταισκληραίνουν, οι συνειδήσεις που δεν οργίζονται νεκρώνουν.Ο θάνατος του Ζακ, όλα όσα ήταν η Ζackie Οh!, συνιστά για εμάς ένα σκληρόμάθημα. Ένα βίαιο ταρακούνημα για τις βεβαιότητες των κόσμων μας. Μια υπενθύμισηγια εκείνες τις ζωές και εκείνους τους θανάτους που (βολικά) αφήνουμεέξω από το βλέμμα μας, μια υπενθύμιση για όσα έχουμε να μάθουμε απ' όσαβρίσκονται έξω από εμάς. Ο θάνατος και η ζωή της Zackie Οh! είναι ένα κάλεσμαγια ζωή κόντρα στην εξουσία, ένα κάλεσμα για αντίσταση στο θάνατο. Ένα κάλεσμαγια αντίσταση στο φασισμό και σε όλες του τις εκφάνσεις.Η φρίκη εξαπλώνεται -δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν χρειάζεται πια να καταγγείλουμετα φαινόμενά της. Δεν πρόκειται να σταματήσει από μόνη της και δεν μπορούμενα τη σταματήσουμε μόνες και μόνοι μας. Χρειαζόμαστε ο ένας την άλλη,χρειαζόμαστε συντροφικές σχέσεις, χρειαζόμαστε πείσμα, αγάπη και οργή για ναπολεμήσουμε το τέρας μέσα μας και γύρω μας.

6/10/2018

συνέλευση για τη δολοφονία της Ζακ/Zackie Oh!

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1591911/

Όταν η βία δεν καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται

Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου το μεσημέρι ένα άτομο εισέρχεται σε ένα κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος στην Ομόνοια, ενώ ο ιδιοκτήτης απουσιάζει(;), μέσα στο οποίο εγκλωβίζεται όταν η πόρτα σφραγίζει αυτόματα. Στην προσπάθειά να εξέλθει, προσπαθεί να σπάσει με έναν πυροσβεστήρα την τζαμένια πόρτα της εισόδου και αποτυγχάνει. Βρίσκει διέξοδο από την βιτρίνα σερνόμενος. Ο ιδιοκτήτης και ένας ακόμη άνδρας τον κλοτσούν με σφοδρότητα και επαναλαμβανόμενα πάνω στην σπασμένη τζαμαρία, έως ότου ένας από το συγκεντρωμένο πλήθος παρεμβαίνει προκειμένου να σταματήσουν την βιαιοπραγία και την αυτοδικία. Διασώστες του ΕΚΑΒ που βρίσκονται εκεί με τις μηχανές τους ξεκινούν να του παρέχουν τις πρώτες βοήθειες. Το νεαρό άτομο κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγει, αλλά τουλάχιστον οχτώ μπάτσοι έχουν πέσει από πάνω του. Το δεύτερο λιντσάρισμα μόλις έχει ξεκινήσει, αυτή την φορά όχι από «αγανακτισμένους πολίτες» αλλά από το επίσημο κρατικό μονοπώλιο στην βία. Λίγη ώρα αργότερα ο νέος αφήνει την τελευταία του πνοή δεμένος πισθάγκωνα με χειροπέδες μέσα στο ασθενοφόρο. Η είδηση της δολοφονίας του νεαρού σκάει σε ειδησεογραφικά σάιτ και κανάλια ως πολύ πιασάρικη ιστορία: «ένας «ληστής» εγκλωβίστηκε σε ένα άδειο κοσμηματοπωλείο και πέθανε προσπαθώντας να διαφύγει σπάζοντας την τζαμαρία στο κέντρο της Αθήνας το οποίο μαστίζεται από την παραβατικότητα και την αμέλεια της πολιτείας». Η ύπαρξη, μάλλον, του βίντεο είναι αυτή που ασκεί πίεση στους κλειδοκράτορες της διαμόρφωσης της περίφημης «κοινής» γνώμης να προβάλλουν την είδηση και την εικόνα. Το συγκεκριμένο γεγονός όμως εμπεριέχει μια έκπληξη τόσο για το αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό όσο και για τους «δημοσιογράφους». Το θύμα έχει ονοματεπώνυμο, δεν είναι ένας ακόμη ανώνυμος φτωχοδιάβολος και έχει ακτιβιστική δράση στο κίνημα ΛΟΑΤΚΙ+… Είναι ο Ζακ Κωστόπουλος!

Την αρχική αμηχανία διαδέχεται μια ενορχηστρωμένη και συστηματική μιντιακή προσπάθεια ξεπλύματος των δολοφόνων. Πηχαίοι τίτλοι για την εγκληματικότητα στο κέντρο, την αγανάκτηση των καταστηματαρχών, μιντιακά δικαστήρια που καταδικάζουν τον Ζακ ως ληστή, εγκληματία, οροθετικό, ομοφυλόφιλο, γκάλοπ για το εάν δικαιολογείται ή όχι το λιντσάρισμα. Η κανιβαλιστική μιντιακή μηχανή παίρνει μπρος χύνοντας λάσπη πάνω σε ένα ανοιχτό φέρετρο. Από την πρώτη στιγμή γίνεται σαφές: η ιδιοκτησία über alles. Ο ακρογωνιαίος λίθος του αστικού καθεστώτος δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Τα χρυσαφικά και η ιδιοκτησία στην καθημερινή καπιταλιστική πραγματικότητα έχουν μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή. Πολλώ δε μάλλον ενός ομοφυλόφιλου, οροθετικού, τοξικοεξαρτημένου. Γίναμε όλοι και όλες μάρτυρες της αγωνιώδους προσπάθεια του κανονιστικού κυκλώματος μίντια-κράτους-ευυπόληπτων πολιτών/αφεντικών να διαχειριστούν την δολοφονία ενός «περιθωριακού» κατασκευάζοντας το προφίλ του «δράστη», του «ληστή», του «μαχαιροβγάλτη» που αποτελεί απειλή για τον φιλήσυχο και νομοταγή ιδιοκτήτη.

Το λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου δεν σταμάτησε ούτε όταν το σώμα του φορτώθηκε στο ασθενοφόρο. Η διαχείριση της υπόθεσης του αποτελεί ένα συνεχές λιντσάρισμα. Η παλινωδία των αρχών, το μανιπουλάρισμα των βίντεο, το μπαλάκι ευθυνών και η ΕΔΕ εντός της αστυνομίας, η χολή των εθνοφιλελέ και ναζί, ο δήθεν ανθρωπισμός του «ναι μεν αλλά», ο κεκαλυμμένος ή όχι κοινωνικός ρατσισμός της «κοινής γνώμης» λιντσάρουν μέχρι και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το άψυχο σώμα του Ζακ Κωστόπουλου. Οι μέρες αυτές μας υπενθυμίζουν για άλλη μια φορά ότι η κοινωνική οργάνωση κάτω από την κατασκευή του έθνους-κράτους δεν μας χωράει όλες/ους. Όχι, η βία δεν καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται. Το κράτος και οι κανονικότητες που αναπαράγει δεν αφήνουν χώρο για όσες και όσους αποκλίνουν από τις ονειρώξεις της καπιταλιστικής πανούκλας. Γυρίστε μόνο λίγα χρόνια πίσω όταν το 2012 Λοβέρδος και Δένδιας χαρακτήριζαν καθημερινά τους τοξιοκοεξαρτημένους ως "σκουπίδια", οι επιχειρήσεις «σκούπα» καθάριζαν την Αθήνα από υγειονομικές βόμβες και διαπόμπευαν οροθετικές γυναίκες και τρανς. Στον κόσμο της οικονομίας της αγοράς, η μοίρα των «μη αναγκαίων», δηλαδή των ομοφυλόφιλων, των τοξικοεξαρτημένων, των μη αρτιμελών, των μεταναστριών, των φτωχών είναι ένα συνεχές κοινωνικό, οικονομικό, κυριολεκτικό λιντσάρισμα. Η βία δεν είναι μόνο διάχυτη στην μητρόπολη ως ένα φαινόμενο υποκουλτούρας ή αντίστασης άρρηκτα συνδεδεμένο με τις κοινωνικές ασυμμετρίες που προκαλεί ο καπιταλισμός. Η βία είναι ενσωματωμένη στους θεσμούς, στην έκφραση δημοσίου λόγου, στο μεδούλι της αστικής δημοκρατίας. Και αυτή η βία εγγράφεται στα σώματα και τις ζωές κυρίως όσων έχουν πεταχτεί στο περιθώριο.

Έκφραση αυτής της βίας αποτελεί και η διαχείριση του ζητήματος των ναρκωτικών. Η κρατική αντιμετώπιση των παραβατικών συμπεριφορών αποτελεί μέρος του προβλήματος. Το ζήτημα των ναρκωτικών είναι υπαρκτό και το συναντάμε σχεδόν σε κάθε γωνία της μητρόπολης. Η αγορά των ναρκωτικών και οι κανόνες της είναι παράγωγο της καπιταλιστικής λογικής που έχει πάντα και αποκλειστικά δύο κερδισμένους και μόνιμα χαμένους: το κράτος και την μαφία/αφεντικά από την μία και τους πιο αδύναμους από την άλλη. Οι κανιβαλιστικές συμπεριφορές, απότοκα των κανόνων της αγοράς και του ένστικτου επιβίωσης του/της χρήστη/ριας, αποτελούν άλλο ένα εργαλείο κοινωνικού αυτοματισμού στην φαρέτρα της εξουσίας. Αυτή η βία δεν χρειάζεται να καταδικαστεί γιατί απλά σπάνια φτάνει στις οθόνες της «κοινής» γνώμης.

Μέσα σε μια συνθήκη όπου νοοτροπίες όπως η εξατομίκευση, η ιδιώτευση, ο φιλοτομαρισμός, το «πατάω επί πτωμάτων» έχουν οδηγήσει στον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού, η βία ως εργαλείο θέσμισης της καθημερινότητας έχει νομιμοποιηθεί κοινωνικά. Έτσι η κοινωνία όχι μόνο συνήθισε τον θάνατο, αλλά έμαθε και να στρέφει το βλέμμα της περιφρονητικά από την άλλη. Όχι όμως στην περίπτωση του Ζακ. Η ιδιότητα του δολοφονημένου έχει εξαναγκάσει σε έναν υποτυπώδη δημόσιο διάλογο σε καθεστωτικά μίντια, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δυστυχώς με όρους θεάματος.

Τι θα γινόταν αν στην θέση του Ζακ ήταν ένας ανώνυμος-η τοξικοεξαρτημένος-η, ένας φτωχός-η ομοφυλόφιλος-η ή ένας κοινός-η κλέφτης-τρα; Δεν χρειάζεται μια δημόσια ιδιότητα. Δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος από τα αφεντικά και το κράτος. Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η ιδιότητα του Ζακ αλλά οι δολοφόνοι του και όσοι/ες σπεύδουν να τους ξεπλύνουν. Ποιός ήταν ο δεύτερος που δολοφονικά κλώτσησε τον Ζακ; (εκπρόσωπος τύπου της εθνικιστικής οργάνωσης Πατριωτικό Μέτωπο). Τι ακριβώς έκαναν οι μπάτσοι της ΔΙΑΣ όταν ακινητοποίησαν τον Ζακ; Ποιοι ήταν οι ιατροδικαστές που αποφάνθηκαν ότι είναι απροσδιόριστη η αιτία θανάτου του Ζακ και τι σχέση έχουν με την ΧΑ; Τι έργο επιτελούν όλοι αυτοί που συρρέουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ξεράσουν το μίσος τους; Απαντώντας μερικές από αυτές τις ερωτήσεις θα αποδομήσουμε το τακτοποιημένο αφήγημα του «τοξικοεξαρτημένου ληστή» και θα καταλήξουμε ξανά σε αυτό που ορίσαμε παραπάνω ως κύκλωμα μίντια-κράτους-ευυπόληπτων πολιτών/αφεντικών, μια μηχανή αποκατάστασης της αστικής κανονικότητας και θεματοφύλακας της Λυδίας λίθου του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος: της ιδιοκτησίας. Η δολοφονία του Ζακ ήταν άλλη μια έκφραση επιβολής και βίας ενάντια στους αδύναμους.

Στην ερώτηση λοιπόν «τι θα κάνατε στη θέση του κοσμηματοπώλη;» η απάντηση μας είναι απλή: δεν θα βρισκόμασταν ποτέ στην θέση του κοσμηματοπώλη γιατί αρνούμαστε και παλεύουμε ενάντια σε ένα σύστημα που δίνει προτεραιότητα στην ατομική περιουσία σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή. Και εμείς όμως δεν καταδικάζουμε την βία από όπου και αν προέρχεται. Την βία την ζούμε στα σώματα μας αλλά επίσης επιστρέφουμε και μέρος αυτής της βίας στους καταπιεστές μας, το κράτος, τις μαφίες, τα αφεντικά και τους φασίστες. Απέναντι στην υποτίμηση της ζωής μας και τον θάνατο χτίζουμε κοινότητες αγώνα και σχέσεις αλληλεγγύης.

ΠΟΡΕΊΑ για την δολοφονία του ΖΑΚ/της ZACKIE OH!

Σάββατο 13 Οκτώβρη 2018, πλ. Μοναστηράκι, 12μμ

Να μην γίνουμε κανίβαλοι. Να μην συνηθίσουμε το θάνατο.

Αγώνας ενάντια στην φτώχεια, την εξαθλίωση, την γκετοποίηση και κάθε μορφής καταπίεσης.

Για έναν κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης-δικαιοσύνης-ελευθερίας.

αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/76781/

η ιδιοκτησία χτίζεται με αίμα - μερικές σημειώσεις για την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου [αναρχική συλλογικότητα parekura]

Αναδημοσίευση από το blog της parekura ( https://parekura.espivblogs.net/archives/584 )

Κείμενο που μοιράζουμε στις γειτονιές μας σχετικά με την δολοφονία του Ζ. Κωστόπουλου (εδώ σε PDF)

Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου, στην περιοχή της Ομόνοιας, ένας άνθρωπος λιντσάρεται και ξυλοκοπείται με μανία μέχρι θανάτου από ένα πλήθος με μπροστάρηδες τους Σ. Δημόπουλο (ο μαγαζάτορας - κοσμηματοπώλης) και Θ. Χορταριά (ο περαστικός, μεσίτης, μέλος της εθνικιστικής οργάνωσης Πατριωτικό Μέτωπο) μπροστά στα μάτια αρκετών άλλων που εκτός εξαιρέσεων παρέμειναν αμέτοχοι. Το όλο σκηνικό συμπλήρωσαν οι μπάτσοι, οι οποίοι ξυλοκόπησαν και έβαλαν χειροπέδες στο θύμα της επίθεσης ενώ ήταν ημιθανής και τελικά πέθανε στο ασθενοφόρο φορώντας τες. Λίγο μετά οι ειδήσεις μετέδωσαν ότι έγινε απόπειρα ληστείας σε κοσμηματοπωλείο και ο δράστης έπεσε νεκρός ύστερα από άμυνα του καταστηματάρχη, έδειξαν τον καταστηματάρχη να σκουπίζει ατάραχος και να κάνει δηλώσεις. Αν δεν υπήρχε το βίντεο του ξυλοδαρμού, το παραπάνω γεγονός θα ήταν ένας ακόμα τίτλος ειδήσεων που θα πέρναγε στα ψιλά και ο Ζακ ένας ακόμα "παραβατικός" που πέθανε από άγνωστα αίτια.

Μέσα σε ένα σύστημα που καλλιεργεί κοινωνικές-ταξικές αντιθέσεις, προτάσσει την ιδιοκτησία και το χρήμα ως τις απόλυτες αξίες και την καριέρα και «καταξίωση» του ατόμου ως την συνταγή για επιτυχημένη ζωή, το να σκοτώσεις για την ιδιοκτησία σου καταλήγει σχεδόν αποδεκτό. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού στον ελλαδικό χώρο. Εργάτες μετανάστες που διεκδικούν δεδουλευμένα να δέχονται σφαίρες στο ψαχνό (βλέπε φραουλοχώραφα Μανωλάδας), εργαζόμενοι στους κλάδους της εστίασης και του τουρισμού να δέχονται απειλές και να ξυλοκοπούνται από τα αφεντικά και τους μπράβους τους (τα παραδείγματα είναι αμέτρητα) 13-χρονη Ρομά να δολοφονείται από ντόπιο "επαγγελματία" επειδή θεώρησε (!) ότι άτομα από τον καταυλισμό προσπάθησαν να τον κλέψουν (περίπτωση Άμφισσας). Στο ίδιο σύστημα στο οποίο απενεχοποιείται η αυτοδικία των ισχυρών, οι καταπιεσμένοι/ες κρίνονται ως ένοχοι/ες στην περίπτωση της αυτοάμυνας. Η περίπτωση της 22χρονης στην Κόρινθο που στην προσπάθεια να ξεφύγει από τον επίδοξο βιαστή της, τον σκότωσε και το δικαστήριο δεν αναγνώρισε καν την αυτοάμυνα ως ελαφρυντικό είναι χαρακτηριστική. Έτσι λοιπόν, δεν μας κάνει εντύπωση που όταν ένα αφεντικό δεν διστάζει να δολοφονήσει με πρόσχημα την προστασία της περιουσίας του, βρίσκει ως υποστηρικτές κράτος, ΜΜΕ και μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Αξίζει να σημειωθεί βέβαια, ότι αν ο μαγαζάτορας γυρνώντας στο κοσμηματοπωλείο έβλεπε εγκλωβισμένο στο μαγαζί του έναν "κουστουμάτο", το μυαλό του δεν θα πήγαινε σε ληστεία αλλά μάλλον σε μια ακόμη επικερδή συναλλαγή, αντικρίζοντας όμως την εικόνα ενός ανθρώπου που στο μυαλό του εκφράζει το περιθώριο και δεν φαινόταν σε θέση να αντιδράσει, επέλεξε να επιτεθεί.

Στο τυχαίο αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα ανθρώπων που πρωταγωνίστησε στην Ομόνοια σκιαγραφείται μια κοινωνία σε διαδικασία εκφασισμού. Το αφεντικό που προστατεύει με όποιο κόστος τα κεκτημένα του, ο περαστικός φασίστας της γειτονιάς που βλέπει βία απέναντι στον αδύναμο και συνδράμει με το αφεντικό, οι σοκαρισμένοι-«φιλήσυχοι» πολίτες που επιλέγουν να παίξουν τον ρόλο του θεατή στη βαρβαρότητα και τέλος η μειοψηφία που επεμβαίνει προσπαθώντας να σταματήσει το φρικιαστικό σκηνικό που διαδραματίζεται μπροστά της. Φυσικά, η παραπάνω διαδικασία έχει ως βασικό συντελεστή το κράτος. Με τους μπάτσους του να ακολουθούν πιστά το πρωτόκολλο (το είπε και ο εκπρόσωπος τους στις ειδήσεις) για όσους θεωρούνται εχθροί της κοινωνίας (μετανάστες/στριες, τοξικοεξαρτημένοι/ες, περιθωριακούς/ες, αναρχικούς/ες) και να ξυλοκοπούν για δεύτερη φορά τον αναίσθητο πλέον Ζακ, φορώντας του χειροπέδες. Τέλος, ο κρατικός μηχανισμός στο σύνολο του, σε μια προσπάθεια να συγκαλύψει την δολοφονία κωλυσιεργεί σκόπιμα. Ο δολοφόνος σκουπίζει τα αποδεικτικά και δίνει συνεντεύξεις, οι καταθέσεις και τα βίντεο δεν συλλέγονται εγκαίρως και συνολικά δημιουργείται μια ελλιπής δικογραφία.

Τα ΜΜΕ, πιστά στο βωμό του θεάματος, από την πρώτη στιγμή διαστρέβλωναν τα γεγονότα και παραπληροφορούσαν. Μετέφρασαν το γεγονός σαν απόπειρα ληστείας και την δολοφονία του «δράστη» ως λογικό επακόλουθο της αυτοάμυνας του μαγαζάτορα. Εν συνεχεία κανιβάλισαν πάνω στον δολοφονημένο Ζακ, με εμετικά γκάλοπ αναπαράγοντας ρατσισμό-ομοφοβία-τοξικοφοβία και με πρόθεση να αναστρέψουν τους ρόλους Θύτη - Θύματος. Πυρήνας για το πανηγύρι που στήσαν ήταν οι πολλαπλές ταυτότητες του Ζάκ Κωστόπουλου ή αλλιώς Zackie Oh, που ως ομοφυλόφιλος - drag queen - οροθετικός - τοξικοεξαρτημένος, τοποθετείται αυτόματα από κράτος - ΜΜΕ στον πάτο της κοινωνίας, στους αόρατους ανθρώπους, στα καμένα χαρτιά.

Εμείς από την μεριά μας δεν έχουμε αυταπάτες και δεν περιμένουμε καμία δικαίωση από κανένα δικαστήριο. Αν δεν θέλουμε να είμαστε θεατές αυτής της κτηνωδίας που εκτυλίσσεται καθημερινά πρέπει να αντιταχθούμε στην φασιστικοποίηση της κοινωνίας με κάθε μέσο. Βρίσκουμε τους εαυτούς και τις εαυτές μας στην ίδια πλευρά με κάθε αόρατη/ο και καταπιεσμένη/ο αυτής της κοινωνίας δημιουργώντας χώρους και κοινότητες συνάντησης και επικοινωνίας, αντίστασης και αγώνα ενάντια στους επίπλαστους διαχωρισμούς του φύλου, της φυλής, του έθνους, της σεξουαλικής ταυτότητας.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ την ΠΟΡΕΙΑ που καλεί η Συνέλευση για τη δολοφονία της Ζακ/Ζackie Oh! - - ΣΑΒΒΑΤΟ 13/10/2018 στις 12:00 στο Μοναστηράκι

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ZACKIE OH ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ
ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΜΠΑΤΣΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤV
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΜΑΖΙ

αναρχική συλλογικότητα parekura

πηγή : https://ypostego.wordpress.com/2018/10/10/η-ι…

Κρέμασμα πανό για τον Ζακ/την Zackie Oh και κάλεσμα στην πορεία

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Ως πρώτη και ελάχιστη απάντηση κρεμάσαμε πανό στην Πλατεία Σημηριώτη στη Νέα Ιωνία και στην είσοδο του Ηρακλείου Αττικής στη γέφυρα Ρούμελης καλώντας με τη σειρά μας στην πορεία του Σαββάτου ώστε να μην ξεχαστεί η δολοφονία του Ζακ/της Zackie Oh!

ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 13/10 ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Αντιφασιστική Αντιεξουσιαστική Συνέλευση Ν. Ιωνίας-Ηρακλείου-Μεταμόρφωσης

irakexleio@espexiv.net

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1592029/

Snapshots outside the jeweler's shop at Gladstonos Street, Omonoia, where Zak Kostopoulos lost his life, Athens, Greece on September 25, 2018. / Στιγμιότυπα από το κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος, Ομόνοια όπου έχασε τη ζωή ο Ζακ Κωστόπουλος, 25 Σεπτεμβρίου 2018.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ - ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ / ZACKIE OH!

Είμαι 30 χρονών, Drag Queen, ακτιβιστής. Είμαι οροθετικός, είμαι αδερφή. Ασχολούμαι ως ακτιβιστής κυρίως με αυτά τα θέματα, αλλά και με τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά. Είμαι μια Drag Queen οροθετική τσούλα!

Δέχτηκα τις προάλλες μια παρολίγον επίθεση, παρόλο που ξέφυγα. Καθώς περπατούσα στο δρόμο, ήταν μια παρέα, 4-5 άντρες που αρχικά άκουσα κάποιον να φωνάζει «Έλα δω ρε» και γύρισα το κεφάλι μου να κοιτάξω. Μόλις γυρίζω βλέπω κάποιον να μου φωνάζει «Θα σε σκοτώσουμε πούστη» και μόλις το άκουσα άρχισα να τρέχω και ευτυχώς επειδή όταν είσαι σαν και μένα μαθαίνεις να τρέχεις γρήγορα και να ξεφεύγεις από τέτοιες καταστάσεις εάν χρειαστεί. (…)

Το στενάχωρο για μένα είναι ότι μπορεί να βρίσκεσαι ανάμεσα και σε άλλο κόσμο, ο οποίος όμως δεν αντιδρά όπως συνέβη στις δύο τελευταίες επιθέσεις που δέχτηκα κατά της σωματικής μου ακεραιότητας. Δηλαδή για μένα εάν με ρωτούσες τι θα ήθελες να αλλάξεις στην κοινωνία επειδή οι φασίστες δε θα πάψουν να είναι φασίστες θα ήταν όταν βλέπεις να επιτίθενται σε κάποιον να μην κοιτάς από την άλλη. Δε λέω να παίξεις ξύλο γιατί ούτε εγώ το έχω με το ξύλο αλλά μπορείς να βάλεις μια φωνή. Να κάνεις κάτι, να αντιδράσεις με κάποιον τρόπο. (…)

Έλαβα δεκάδες μηνύματα «Να προσέχεις». Να προσέχω τι; Να μην είμαι ο εαυτός μου; Τι σημαίνει να προσέχω; Να μην προκαλώ; Να μην είμαι εγώ; Με αυτή την έννοια δε μπορώ να προσέχω! Αρνούμαι!

Συνέντευξη του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh!, 8 Φεβρουαρίου 2017

Ο Ζακ δολοφονείται μέρα μεσημέρι, στην Ομόνοια, στο κέντρο της Αθήνας. Εγκλωβισμένος μέσα σε κοσμηματοπωλείο όπου έχει καταφύγει, ενώ λίγο νωρίτερα φώναζε στο δρόμο «βοήθεια», λιντσάρεται από το αφεντικό-ιδιοκτήτη του μαγαζιού και έναν φασίστα που διατηρεί γραφείο στην περιοχή. Οι δυο τους τον κλωτσούν με μανία στο κεφάλι, την ώρα που εκείνος προσπαθεί ανήμπορος να απεγκλωβιστεί, ενώ γύρω τους βρίσκεται πλήθος κόσμου. Η αστυνομία καταφτάνει για να αποτελειώσει το έγκλημα - τον χτυπά αιμόφυρτο και πεσμένο στο έδαφος, τον συλλαμβάνει, του περνά χειροπέδες και τον σέρνει στο δρόμο. Στο νοσοκομείο οδηγείται δεμένος και νεκρός.

Στο πρόσωπο του Ζακ χτυπούν έναν φτωχό, έναν αποκλεισμένο, έναν παρία, έναν χρήστη, έναν ενδεχόμενο κλέφτη - μια ζωή που το κρατικό καπιταλιστικό και πατριαρχικό σύστημα προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, μια ζωή που την κοστολογεί ως αμελητέα, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωσή της. Οι δολοφόνοι του Ζακ δεν διστάζουν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο «παίρνοντας τον νόμο στα χέρια τους», όχι μόνο γιατί οι ίδιοι είναι ήδη αποκτηνωμένοι - ένας κλεπταποδόχος-ενεχειροδανειστής που τρέφεται από την απελπισία των άλλων, ένας δηλωμένος φασίστας και οι ένστολοι δολοφόνοι και βασανιστές της ΕΛΑΣ - αλλά γιατί η βία που ασκούν έχει την κάλυψη του επίσημου νόμου, τη στήριξη της θεσμισμένης βαρβαρότητας του καθεστώτος: τη δαιμονοποίηση της φτώχιας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, έτσι ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της κυριαρχίας και η κοινωνική αναπαραγωγή της. Και αυτή η οργανωμένη από τα πάνω βία της Εξουσίας είναι που τους επιτρέπει να σκοτώνουν αποθρασυμμένοι, διότι κινούνται στα πλαίσια των κυρίαρχων προσταγών ως παρακρατικοί λακέδες.

Είναι το ίδιο το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα που υποδεικνύει ως στόχους τους αντιστεκόμενους και όσους χαρακτηρίζει πλεονάζοντες πληθυσμούς την εποχή της βαθιάς κρίσης του, καταστέλλοντας, καλλιεργώντας τον φόβο και προωθώντας τον κοινωνικό εκφασισμό: ρατσιστικά πογκρόμ με την κάλυψη της αστυνομίας, με αποκορύφωμα τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα από τους ναζί της χρυσής αυγής, στρατόπεδα συγκέντρωσης και πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα, θάνατοι κρατούμενων στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα, διαπόμπευση και εγκλεισμός οροθετικών γυναικών, πρόσφατη καταδίκη της Π.Α. από τη δικαιοσύνη επειδή αντιστάθηκε στον βιαστή της, συνεργασία με κάθε είδους μαφίες και ναρκομαφίες ταυτόχρονα με τις πολιτικές εξαθλίωσης και καταστολής των χρηστών, νομιμοποίηση της έμφυλης βίας, θάνατοι εργατριών και εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.

Οι δολοφόνοι του Ζακ, η αστυνομία, το δικαστικό σύστημα, τα ΜΜΕ που έσπευσαν να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν το φόνο, κατασκευάζοντας συναίνεση, παραπληροφορώντας, παρουσιάζοντάς τον ως επικίνδυνο, σκυλεύοντας τη ζωή και την ταυτότητά του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, καθώς και όσοι επικροτούν την εξουσιαστική βαρβαρότητα, ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα των ισχυρών, αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα ό,τι πιο αντικοινωνικό έχει να επιδείξει η σήψη του κόσμου της Εξουσίας.

Στον αντίποδα, η ίδια η ζωή του Ζακ / Zackie Oh, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητά του, όσοι στάθηκαν απέναντι στους δολοφόνους του, οι χιλιάδες που διαδήλωσαν, διεκδικώντας ορατότητα στο δημόσιο χώρο και βάζοντας φραγμό στην κανιβαλιστική ρητορική, όσοι και όσες με οποιοδήποτε τρόπο αρνούνται να συναινέσουν και να υποταχθούν στο κυρίαρχο πρόταγμα του κοινωνικού κανιβαλισμού, όσοι και όσες αγωνίζονται ενάντια σε κάθε μορφή εξουσιαστικής, ταξικής και έμφυλης καταπίεσης, αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει να επιδείξει αυτή η κοινωνία: την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, τη διαφορετικότητα, την ισότητα, την εξέγερση, την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης, για έναν κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους.

Καλούμε στη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Οκτώβρη.
Συγκέντρωση: Μοναστηράκι, 12 μ.μ.

Αναρχική Συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς» - μέλος της ΑΠΟ

πηγή : https://apo.squathost.com/καλέσματα-στην-διαδ…