kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία με αφορμή τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου

Η ΤΟΞΙΚΟ/ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

ΣΤΟΥΣ ΓΚΕΙ-ΤΡΑΝΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ Ο ΖΑΚ ΘΑ ΖΕΙ

Ο Ζακ ήταν οροθετικός

Η ZackieOh ήταν τσούλα

Ο Ζαχαρίας ήταν queer ακτιβιστής

Ήταν ακόμα μια περιθωριακή, αντικοινωνική, ανώμαλη. Ήταν μια από εμάς, που δολοφονήθηκε στην Πλατεία Ομόνοιας, στην οδό Γλάδστωνος, το μεσημέρι της Παρασκευής 21/9 από φιλήσυχους Έλληνες νοικοκυραίους και μπάτσους.

Δολοφονήθηκε από έναν «τίμιο» ιδιοκτήτη που προστάτευε την περιουσία του, μια περιουσία που έκρινε πιο σημαντική από την ανθρώπινη ζωή· αλλά και μια περιουσία, η προστασία της οποίας αποτέλεσε πρόσχημα (αφού ο ίδιος με πέτρες και κλωτσιές διέλυσε την βιτρίνα του καταστήματός του) μπροστά σε όσα πραγματικά ένιωσε να απειλούνται: η τάξη, η ομαλότητα, η ασφάλεια και η ηθική. Σε μια ακόμα περίπτωση κοινωνικού παραλογισμού, η αυτοδικία και ο βίαιος θάνατος των «περιθωριακών» καταλήγουν να κρίνονται θεμιτά μέσα για τη συντήρηση αυτών των μηχανισμών σταθεροποίησης του εθνικού κορμού.

Δολοφονήθηκε από τους άλλους «συν-τίμιους» και «φιλήσυχους πολίτες» που ένιωσαν να συμπάσχουν με την αγωνία του παραπάνω. Άδραξαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια αντρίκια απονομή δικαιοσύνης, μπροστά στα μάτια ενός πλήθους-όχλου απαθούς και αδιάφορου. Γι' αυτούς η ζωή του Ζακ ήταν «μια ζωή ανάξια να βιωθεί».

Δολοφονήθηκε από το ελληνικό «κράτος δικαίου» και τα όργανα του. Παρουσία του ΕΚΑΒ, μπάτσοι κυνήγησαν έναν ήδη βαριά τραυματισμένο άνθρωπο, του φόρεσαν χειροπέδες και συνέχισαν να τον χτυπούν και να τον λιντσάρουν ενώ βρισκόταν αιμόφυρτος και ημιθανής στο έδαφος.

Δολοφονείται από την ίδια την αιμοδιψή, εκφασιζόμενη ελληνική κοινωνία προκειμένου αυτή να διατηρήσει την ομοιογένεια της. Ένα χαρακτηριστικό της τόσο εύθραυστο που την αναγκάζει να οπλίζεται με γερές δόσεις ομοφοβίας, τρανσφοβίας, τοξικοφοβίας, στιγματισμού και αποκλεισμού, ενοχοποίησης συμπεριφορών και επιθυμιών, τις οποίες μεταχειρίζεται ως μηχανισμό επιβεβαίωσής της. Γιατί είναι αυτή η κοινωνική συνοχή που δημιουργείται και επιτρέπει την συγκάλυψη, την αυτοδικία, την βίαιη επιβολή των «ιδανικών» της πάνω στα μυαλά και τα σώματα μας. Και είναι αυτή που, όταν αισθάνεται πως απειλείται, μπορεί να καθορίσει την αξία της ζωής κάθε μιας από εμάς.

Δολοφονείται ακόμα, από τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ. Από δημοσκοπήσεις-πλυντήρια και τηλεοπτικά πάνελ-δικαστήρια. Από τον τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες που ο ελληνικός βόθρος λαχταράει να ακούσει για να διατηρήσει την καθαρότητα και την κανονικότητά του μετατρέπονται σε «έγκυρες ειδήσεις». Από τον επικίνδυνο διάλογο που προκύπτει μέσα από το «αν έμπαινε στο σπίτι σου;» και καταλήγει στο προφανές: την αθώωση των δολοφόνων στη συλλογική συνείδηση. Η κοινή γνώμη αποφάσισε: «Ο πατριωτικός κόσμος έχει την υποχρέωση να στηρίξει τον 72χρονο νοικοκύρη που υπερασπίστηκε τη ζωή του και το βιος του».

Με δεδομένο τον υπερτονισμό χαρακτηριστικών με σκοπό την πρόκληση του μίσους του μέσου Έλληνα, θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η δημόσια συζήτηση σχετικά με τη χρήση ουσιών από το Ζακ. Επίσης τυχαία δε θεωρούμε και την επιλογή των ΜΜΕ να επικεντρωθούν σε αυτή τη συζήτηση πολύ πριν βγουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων. Εξάλλου, καθώς η τοξικοφοβία της ελληνικής κοινωνίας προσδίδει στους χρήστες ιδιότητες που κυμαίνονται από «αξιολύπητος/χρήζει βοήθειας» μέχρι «επικίνδυνη» (ανάλογα με την ανάγκες των φιλήσυχων πολιτών), δε μπορεί να προκαλεί έκπληξη η εργαλειακή χρήση της ως βασικό στοιχείο της προσπάθειας για κουκούλωμα του περιστατικού. Μάλιστα, στο πλαίσιο της νηφαλιοκρατίας, η χρήση ουσιών είναι τόσο αρνητικά φορτισμένη που αρκεί η υποψία της ώστε να νομιμοποιείται κοινωνικά η βία ενάντια σε υποκείμενα που είναι ή -έστω- μοιάζουν με χρήστες.

Μέσα σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς δολοφόνους, εμείς εντοπίζουμε ένα ακόμα βασικό χαρακτηριστικό: τις πατριαρχικές νόρμες συμπεριφοράς, οι οποίες δομούν τους έμφυλους ρόλους και ταυτίζουν τις αρρενωπότητες με την επιθετικότητα, τη βία και τη σκληρότητα. Το πόδι που κλωτσάει, το μάτι που (δεν) βλέπει, το σώμα που γίνεται όχλος, το χέρι που συλλαμβάνει αποτελούν εκφάνσεις της. Μια συνεχής διαδικασία σύγκρισης και απόδειξης ισχύος στον ανταγωνισμό για επιβολή, κυριαρχία και έλεγχο. Η ελληνική κοινωνία εξαρτά την επιβίωση και συνέχεια της στην αρρενωπότητα που ηδονίζεται μέσα από την επιβολή της σε άλλα υποκείμενα, κυριαρχεί σε ό,τι δεν είναι πιστό αντίγραφό της και ελέγχει διαρκώς αν αυτή η δυναμική εξουσιών εξακολουθεί να ισχύει. Επιπλέον, τροφοδοτεί τον ρόλο του αρσενικού-προστάτη που προφυλάσσει την οικογένεια, τα γυναικόπαιδα, το σπίτι, την περιουσία και το έθνος από την απειλή του περιθωριακού.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, ανησυχούμε ότι ο Ζακ θα συνεχίσει να δολοφονείται. Από δικηγόρους που θα παρουσιάσουν τους δολοφόνους ως τίμιους οικογενειάρχες, δικαστές που πρόθυμα θα δεχθούν τα όποια ελαφρυντικά και ιατροδικαστικές εκθέσεις που συντάσσονται σε μια κοινωνική συγκυρία που επιτρέπει τη σχετικοποίηση της σημασίας των όποιων ευρημάτων.

Εμείς σε όλες εμάς / τις ανώμαλες / τα πρεζάκια / τους βρωμιάρηδες / τις πουτάνες / τα τραβέλια / τις οροθετικές / τους πούστηδες / τις ντροπές του έθνους / τις τζιβιτζιλούδες / τις έκφυλους / τις μετανάστριες/ τις φτωχές / τα παράξενα / τα περιθωριακά / τα άλλα / και άλλα / και όσες έμειναν με ένα γιατί / υποσχόμαστε ένα:

Ο Ζακ και η κάθε Zackie θα ζουν ανάμεσά μας όλες τις στιγμές που θα είμαστε εδώ η μία για την άλλη.

.

ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΣΑΣ ΧΤΙΖΕΤΕ ΜΕ ΑΙΜΑ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΑ

.

Επιθυμία μας είναι να δημιουργήσουμε μια συνθήκη η οποία θα διασφαλίζει την προτεραιότητα, την ορατότητα και την ασφάλεια των υποκειμένων που επιλέγουν να βρεθούν στο δρόμο.

Δεν θα γίνουν ανεκτές μάτσο/ομοφοβικές/τρανσφοβικές/σεξιστικές/τοξικοφοβικές συμπεριφορές.

.

οι ανώμαλες της γειτονιάς σας

.

BRIEF SUMMARY IN ENGLISH - CALL FOR DEMONSTRATION

29.9.2018, Aristotelous Square, 14:00

.

Zak Kostopoulos/Zackie Oh was a queer activist, HIV-seropositive slut.

(S)he was one of us, an outcast, and was murdered on Friday 21/9, midday, at Gladstonos street (Omonia, Athens).

The murder took place outside a jewelry shop by the "respectful" owner and another friend/owner of a nearby business, who both brutally kicked Zak in the head and body, until the police came and finished the job. The cops chased a staggering Zak, continued beating him with their clubs and finally handcuffed him while he was already lying on the ground bleeding, dying. The owner claims that all he did was try to protect his precious property, but this is just a pretext for what was really at stake: social order, normality, security and morals were threatened by the mere fact that someone entered a fucking shop, looking weak and vulnerable. Zak was killed by the kind of vigilantism that only true Greek patriarchs can perform, together with the police and those who at the time of the event stood by and "minded their own business". For them, his life was neither worth living, nor protecting.

But the story doesn't end here. Zak/Zackie Oh keeps being murdered by the Greek massive media and its "reporters", forming TV court-panels on the subject and making money out of disgusting or disorienting online polls that ask questions like: "Do you agree with the jewelry shop owner's reaction?" or "What if Zak entered your home?". Furthermore, the fact that they immediately started talking about a "33-year-old drug-addict" or a "junkie" without even being in the position to know if the victim had taken drugs that night, only proves how narcophobic Greek society is: even the suspicion of someone using drugs can lead to the acceptance or approval of an act of violence upon them. We are worried that many try to -and will- continue this massive murder, vindicating Zak's assassins and not taking this case seriously. The owner's lawyer presented the murderer as an upstanding family old-man, the judges were ready to accept any mitigating circumstances, while the coroners' reports were drafted within a social context that allows the relativization of the significance of any potential findings.

For all of us -the queers, the junkies, the whores, the trannies, the sick, the faggots, the dykes, the immigrants, the poor, the weirdos, the outcasts, the others, and others- who keep asking "why", we promise:

Zak and every Zackie will live among us every time we stand beside each other.