Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018 στις 18.00
Μικροφωνική για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου
ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ -
ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Ο Ζακ ήταν οροθετικός
Η Ζάκι ήταν πρεζάκι
Ο Ζαχαρίας ήταν Queer ακτιβιστής
Η Zackie Oh ήταν τσούλα
Ήταν ακόμα, μια περιθωριακή, αντικοινωνική, ανώμαλη. Ήταν μια από εμάς, που δολοφονήθηκε στην Πλατεία Ομονοίας, στην οδό Γλαδστώνος, το μεσημέρι της Παρασκευής 21/9 από τον φιλήσυχο Έλληνα νοικοκυραίο.
Δολοφονήθηκε από έναν "τίμιο" ιδιοκτήτη που προστάτευε την περιουσία του, μια περιουσία που έκρινε πιο σημαντική από την ανθρώπινη ζωή. Μια περιουσία, η προστασία της οποίας αποτέλεσε πρόσχημα μπροστά σε όσα πραγματικά ένιωσε να απειλούνται: η τάξη, η ομαλότητα, η ασφάλεια και η ηθική του. Μια περιουσία που η προστασία της επιτελέστηκε μέσα από την καταστροφή της, αφού ο ίδιος με πέτρες και κλωτσιές διέλυσε την βιτρίνα του, και μια ομαλότητα που συντηρήθηκε μέσα από την αυτοδικία και τον βίαιο θάνατο.
Δολοφονήθηκε από τους άλλους "συντίμιους" και φιλήσυχους πολίτες που ένιωσαν να συμπάσχουν με την αγωνία του παραπάνω και άδραξαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια αντρίκια απονομή δικαιοσύνης, μπροστά στα μάτια ενός απαθούς και αδιάφορου πλήθους-όχλου.
Δολοφονήθηκε από το «ελληνικό κράτος δικαίου» και τα όργανα του. Μπάτσους (της ΔΙΑΣ) που κυνήγησαν έναν ήδη βαριά τραυματισμένο άνθρωπο, τον χτύπησαν με γκλομπ στο κεφάλι και του πέρασαν χειροπέδες, ενώ βρισκόταν αιμόφυρτος και ημιθανής στο έδαφος, και όλα αυτά με την ανοχή του ΕΚΑΒ.
Δολοφονείται ακόμα, αυτή τη στιγμή, από τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ. Από τις δημοσκοπήσεις-πλυντήρια και τα τηλεοπτικά πάνελ-δικαστήρια. Από τον τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες που ο ελληνικός βόθρος λαχταράει να ακούσει, για να διατηρήσει την καθαρότητα του, μετατρέπονται σε «έγκυρες ειδήσεις». Από τον επικίνδυνο διάλογο που προκύπτει μέσα από τα «αν έμπαινε στο σπίτι σου» που καταλήγει στο προφανές: την αθώωση των δολοφόνων στη συλλογική συνείδηση. Η κοινή γνώμη αποφάνθηκε. «Ο πατριωτικός κόσμος έχει την υποχρέωση να στηρίξει τον 72χρονο νοικοκύρη που υπερασπίστηκε τη ζωή του και το βιός του» (Μακελειό 24/09/2018)
Δολοφονείται τελικά από την ίδια την αιμοδιψή, εκφασιζόμενη ελληνική κοινωνία προκειμένου να διατηρήσει την ομοιογένεια της. Ένα χαρακτηριστικό της τόσο εξωφρενικά εύθραυστο που την αναγκάζει να αρματώνεται με γερές δόσεις ομοφοβίας, τρανσφοβίας, τοξικοφοβίας, στιγματισμού και αποκλεισμού, ενοχοποίησης της αποκλίνουσας συμπεριφοράς και της επιθυμίας, και να τα μεταχειρίζεται ως μηχανισμό επιβεβαίωσης. Γιατί είναι αυτή η κοινωνική συνοχή που δημιουργείται και επιτρέπει την συγκάλυψη, την αυτοδικία, την βίαιη επιβολή των «ιδανικών» της πάνω στα μυαλά και τα σώματα μας. Και είναι αυτή που, όταν αισθάνεται πως απειλείται, μπορεί να καθορίσει την αξία που φέρει η ζωή της κάθε μιας από εμάς.
Μέσα σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς δολοφόνους, εμείς εντοπίζουμε ένα επιπλέον κοινό χαρακτηριστικό. Τις πατριαρχικές νόρμες συμπεριφοράς που δομούν τους έμφυλους ρόλους, που ταυτίζουν τις αρρενωπότητες με την επιθετικότητα, τη βία και τη σκληρότητα. Το πόδι που κλωτσάει, το μάτι που (δεν) βλέπει, το σώμα που γίνεται όχλος, το χέρι που συλλαμβάνει αποτελούν εκφάνσεις της. Μια συνεχής διαδικασία σύγκρισης και απόδειξης ισχύος στον ανταγωνισμό για επιβολή, κυριαρχία και έλεγχο. Η ελληνική κοινωνία εξαρτά την επιβίωση και συνέχεια της σε μια αρρενωπότητα που ηδονίζεται μέσα από την επιβολή της σε άλλα υποκείμενα, κυριαρχεί σε ό,τι δεν είναι πιστό αντίγραφό της και ελέγχει διαρκώς αν αυτή η δυναμική εξουσιών εξακολουθεί να ισχύει. Τροφοδοτεί επιπλέον τον ρόλο του αρσενικού-προστάτη που προφυλάσει την οικογένεια, τα γυναικόπαιδα, το σπίτι, την περιουσία και το έθνος από την απειλή του περιθωριακού.
Μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα, ανησυχούμε ότι ο Ζακ θα συνεχίσει να δολοφονείται. Από ιατροδικαστές που δε θα βρουν θανατηφόρα τραύματα, δικηγόρους που θα παρουσιάσουν αδιάσειστα στοιχεία, και δικαστές που θα αποφανθούν ότι ο θύτης «βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα». Ο Ζακ και η κάθε Zackie θα δολοφονούνται από την αρχή κάθε φορά που κάποια από εμάς θα μένει μόνη.
Εμείς σε όλες εμάς / τις ανώμαλες / τα πρεζάκια / τους βρωμιάρηδες / τις πουτάνες / τα τραβέλια / τις οροθετικές / τους πούστηδες / τις ντροπές του έθνους / τις τζιβιτζιλούδες / τις έκφυλους / τις μετανάστριες/ τις φτωχές/ τα παράξενα / τα περιθωριακά / τα άλλα / και άλλα / και όσες έμειναν με ένα γιατί / υποσχόμαστε ένα:
Είμαστε εδώ η μία για την άλλη
ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΣΑΣ ΧΤΙΖΕΤΕ ΜΕ ΑΙΜΑ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΑ
από συνέλευση "Οι ανώμαλες τις γειτονιάς σας"
Μικροφωνική στις 6μμ 25/9/2018 στο Αγ.Βενιζέλου